MYTILENEPRESS: Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Εξεγείρω τα τέκνα σου Σιών κατά των τέκνων σου Ελλάς* ( Η τρίτη Ρώμη και το Ισραήλ).Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής.

Η Διονυσιακή ελίτ επιβιώνει και κυριαρχεί εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, μέσα από μια συγκεκριμένη μέθοδο. Η Διονυσιακή αριστοκρατία από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι και σήμερα δημιουργεί παγκόσμιες αυτοκρατορίες, τις οποίες στην συνέχεια καταστρέφει είτε εγκαταλείπει όταν δεν τις χρειάζεται.

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος γεωστρατηγικός-γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail-6945294197. Οι τρεις παγκόσμιες καινοτομίες μου-Project Manager.

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν. Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους να πιστεύουν όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.

Με την πτώση του Ρωμαϊκού κράτους το 1204 μ.Χ. συνεχιστές-διεκδικητές της Ελληνορθόδοξης αυτοκρατορίας με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη εμφανίζονται οι εκχριστιανισμένοι Ρώσοι.

Η πριγκίπισσα Άννα που ήταν αδελφή του Βουλγαροκτόνου, παντρεύτηκε τον Ρώσο Βλαδίμηρο Συνεπώς δίκαια μπορούν να επικαλούνται συγγένεια εξ αίματος, με τους Έλληνες αυτοκράτορες, από την δυναστεία του Βουλγαροκτόνου.

Οι Ρώσοι διεκδικούσαν από τους μεσαιωνικούς αιώνες ακόμη και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

ΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ-ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ.

Όλες οι θρησκείες του κόσμου έχουν τις δικές τους προφητείες και τα δικά τους ιερά βιβλία. Σε μια από τις προφητείες της νέας τάξης πραγμάτων, μαθαίνουμε τρομερά πράγματα. Είναι συγκλονιστικό-απίστευτο, όμως υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία ότι οι άνθρωποι της νέας τάξης πραγμάτων επιθυμούν διακαώς και επέτυχαν την ανασύσταση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, Ενδεικτικό ήταν ότι έφτασαν στο σημείο να το αναφέρουν ακόμη και δημοσίως !!! Είναι γνωστό εδώ και πολλές δεκαετίες καθώς αποτελεί κοινό “μυστικό” σε όλους όσους γνωρίζουν, ότι το Χόλυγουντ έχει προσχωρήσει στον Εωσφορισμό (Νέα Τάξη Πραγμάτων).

Όποιο θρησκευτικό-πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό μήνυμα, επιθυμούν να περάσουν σε παγκόσμιο επίπεδο, οι άνθρωποι της νέας τάξης πραγμάτων, το κάνουν μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες. Στην πολύ σημαντική ταινία η προφητεία (The Omen), παραγωγής 1976, αναφέρουν ξεκάθαρα ότι ο Μεσσίας θα έρθει να βασιλεύσει με την ανασύσταση, της "Αγίας'-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με βάση τις δικές τους προφητείες. Οι παγανιστές προετοίμασαν και επέτυχαν την ανασύσταση της Αγίας Γερμανικής-"Ρωμαϊκής" αυτοκρατορίας και αναμένουν την έλευση του Μεσσία.

Όπως ο Κύριος Ιησούς-Χριστός βασίλεψε πνευματικά στην γη, κατά την εποχή της παγκόσμιας αρχαίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, τώρα κατά την σύγχρονη εποχή, με την αναβίωση του Γερμανικού-μεσαιωνικού Imperium Romanum στα σύγχρονα δεδομένα, θα κυβερνήσει ο παγκόσμιος ηγεμόνας της νέας τάξης πραγμάτων. Σε αντίθεση με τον Χριστό ο αναμενόμενος “Μεσσίας” των Ιουδαίων θα κυβερνήσει πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά και πνευματικά την νέα "Αγία" Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, καθώς και ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Η ιστορία της αρχαίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας χωρίζεται σε δύο βασικές περιόδους. Την Ρωμαϊκή-Διονυσιακή περίοδο με πρωτεύουσα την Ρώμη από τον Οκταβιανό μέχρι τον Άγιο Κωνσταντίνο και την Ελληνική-Αριστόκλεια (Χριστιανική) με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, από την περίοδο του Μ. Κωνσταντίνου εώς την οριστική πτώση του κράτους με την κατάκτηση των Γερμανών το 1204 μ.Χ. επί Αλέξιου Ε.

Η ανασύσταση του σύγχρονου Ρωμαϊκού κράτους έχει γίνει σε δύο χρονικές περιόδους από δύο διαφορετικά έθνη (Ρωσία και Γερμανία-Αμερική). Το σύγχρονο δυτικό κράτος διέπεται από τα Διονυσιακά αξιώματα και το Ανατολικό από την Ορθοδοξία και τον Ελληνικό πολιτισμό. Αρχικά έχουμε την δημιουργία του Imperium Romanum από την Γερμανία σε Ελλάδα-Ευρώπη (Ευρωπαϊκή Ένωση), όπου επικρατεί ο Διονυσιακός πολιτισμός.

Οι κληρονόμοι-κατακτητές του δυτικού "Ρωμαϊκού" κράτους ήταν οι Γερμανοί. Με την δημιουργία της Ευρωπαϊκής ενώσεως η οποία διοικείται από τον Λευκό Οίκο (Ουάσιγκτόν), η συντριπτική πλειοψηφία ειδημόνων και μη συμφωνεί ότι έγινε η αναβίωση του δυτικού-γερμανικού imperium ("Αγία" Γερμανική αυτοκρατορία), στην σύγχρονη μορφή της.

Η αναβίωση του Ανατολικού Ρωμαϊκού imperium Romanum με βάσεις την Ορθοδοξία και τον Ελληνορωσικό πολιτισμό, πραγματοποιήθηκε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας και νέος πλανητάρχης δικαιωματικά θεωρεί τον εαυτό του ως συνεχιστή των αειμνήστων Ελλήνων αυτοκρατόρων της Κωνσταντινουπόλεως και την Ορθόδοξη Ρωσία ως την φυσική και νόμιμη κληρονόμο του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους.

Ο βασικότερος στόχος των Ρώσων σύμφωνα και με την διαθήκη του Μ.Πέτρου ήταν η ανασύσταση της "Βυζαντινής" αυτοκρατορίας, και η έξοδος στο Αιγαίο. Για αυτό και γίνονται επί αιώνες προσπάθειες για έξοδο των τσάρων και των μπολσεβίκων στο Αιγαίο. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ως διάδοχος των Ελλήνων αυτοκρατόρων και η Ρωσία ως συνέχεια της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ακολουθούν την ίδια αυτοκρατορική εξωτερική πολιτική με το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος.

Εν τούτοις πρσφάτως οι Ρώσοι άλλαξαν πολιτική και ισχυρίζονται ότι είναι συνεχιστές και του Ρωμαϊκού κράτους με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη !!! Αυτό είναι μια κίνηση γεωστρατηγικής για να υπογραμμίσουν την οικουμενικότητα της Ρωσικής αυτοκρατορίας, και γιατί σκοπεύουν να εξουσιάσουν και την Ευρώπη, όπως έκανε το αρχαίο imperium.

Ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, ο νέος πλανητάρχης από το Κρεμλίνο συνεχίζει την εξωτερική αυτοκρατορική πολιτική των Ρομανόφ και των Κομμουνιστών της Σοβιετικής ένωσης. Οι Τσάροι, οι Μπολσεβίκοι και ο Πούτιν εκφράζουν απόλυτα τον Ρωσικό εθνικισμό και τα πατριωτικά ιδεώδη και ας προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς και πνευματικούς χώρους.

Από την ημέρα ανάληψης της εξουσίας στην Ρωσία από τον Πούτιν ξεκίνησε μια νέα πολιτισμική σύγκρουση. Σε αυτή κομβικό σημείο αποτέλεσε ο πόλεμος στην Συρία. Με την επικράτηση της Ρωσίας στον μικρότερης κλίμακας παγκόσμιο πόλεμο που διεξάγεται στην Συρία ξεκίνησε η εδραίωση του πολυπολικού κόσμου που οραματίζονται το Πεκίνο και η Μόσχα. Η ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών και ο νόμος του ισχυρότερου, απειλούνται από την Ρωσική πολυπολικότητα. Ο γεωστρατηγικός άξονας 888 βασίζεται στο διεθνές δίκαιο.

Άξιος τιμής σε μία πόλη, είναι όποιος δεν αδικεί. Όμως όλα τα αξιώματα και τις τιμές μιας πόλεως, της αξίζουν όσοι εμποδίζουν τις αδικίες που γίνονται (Αριστοκλής-Νόμοι). Είναι προτιμότερο να αδικηθείς, παρά να αδικήσεις και να κάνεις κάτι κακόμας δίδαξε μεταξύ πολλών άλλων ο Ύπατος των Φιλοσόφων. Εάν δεν υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη θα καταρρεύσει το κράτος του Θεού (Άγιος-αυτοκράτορας Νικηφόρος). Ο νόμος είναι στην υπηρεσία της δικαιοσύνης. Και η δικαιοσύνη βασίζεται στην ειλικρινή αναζήτηση της αλήθειας.

Αντίθετα, ο νόμος του ισχυρότερου από την Pax Americana επιβάλλεται μέσα από την βία, την χειραγώγηση-ψέμα και την προδοσία. Παγκοσμίως πολλοί αναλυτές θεωρούν ως μεγάλο ψέμα την 11η Σεπτεμβρίου. Η ημέρα αυτή μετέτρεψε την Ουάσιγκτον σε μια Αυτοκρατορία του ψεύδους.

Ήταν ένα παγκόσμιο πραξικόπημα μέσω του οποίου οι οι πιστοί των Διονυσιακών αξιωμάτων επέτυχαν να επιβάλουν τους κανόνες τους γεεωστρατηγικούς-γεωπολιτικούς κανονισμούς. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού είναι οι υποκινητές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για να παρασύρουν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε πολέμους υβριδικούς-συμβατικούς προς δόξα της Μεγάλης Σιών (Ισραήλ).

Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 επικύρωσε την πλήρη ανάληψη της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής από το Ισραήλ. Κάποιοι από στον Λευκό Οίκο επιθυμούσαν την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου. Εν τούτοις οι παράγοντες της Διονυσιακής κουλτούρας έθεσαν στο περιθώριο τους αντιφρονούντες και ετοιμάζονται για έναν νέο ισραηλινό αιώνα (Project for a New American Century). Η Αμερική σε γεωστρατηγικό-γεωπολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο είναι μια αποικία του Ισραήλ. Το Imperium Americanum διοικούν οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού. Μια Ιουδαϊκή ελίτ επιχειρεί την εκπλήρωση των Βιβλικών γραφών. Ησαΐας 2: "Από τη Σιών θα βγει ο Νόμος , ώστε ο Γιαχβέ να κρίνει μεταξύ των εθνών". Η ΗΠΑ είναι η νέα Ιερουσαλήμ.

Το Διεθνές Δίκαιο στο οποίο είναι ενάντια οι παράγοντες των Διονυσιακών αξιωμάτων,να συμβολίζεται από την Νέα Ρώμη. Είναι μια πνευματική κληρονομιά από τον Αιρστόκλειο Πολιτισμό από το Imperium Roanum του Βοσπόρου. Το δίκαιο του Ρωμαϊκού κράτους βασίζεται στην Αριστόκλεια παιδεία. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν πρόσβαση στην αλήθεια και επομένως στην δικαιοσύνη. Όλοι οι πρωτοπόροι του διεθνούς δικαίου της σύγχρονης εποχής, όπως ο Hugo Grotius ( On the Laws of War and Peace , 1625), βασίστηκαν στο ρωμαϊκό δίκαιο.

Η Ελευθερία και η Αξιοπρέπεια είναι οι δύο μεγαλύτερες πανανθρώπινες αξίες τις οποίες δημιούργησαν και τις δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί σε όλη την ανθρωπότητα. Εν τούτοις το σημαντικότερο όλων ήταν ότι δεν ήταν θεωρητικοί διδάσκαλοι των δύο υπέρτατων αξιών. Τις δύο μέγιστες πανανθρώπινες αξίες τις δίδαξαν πολεμώντας χάνοντας τις ζωές τους και τραυματιζόμενοι στα πεδία των μαχών.
Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είναι τα ιερότερα και σημαντικότερα αγαθά της Αριστόκλειας παιδείας. Απαιτούνται σκληροί αγώνες και αιματηροί ενίοτε για να διατηρηθούν αυτές οι δύο υπέρτατες αρχές από τα έθνη. Μετά από την κατάπτωση τους οι αρχαίοι Αθηναίοι αναζήτησαν μεθόδους για να απελευθερωθούν και να μην είναι δουλοπάροικοι μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Αυτό είχε ως συνέπεια να ξεκινήσει μία διαδικασία αλλαγών στην Αθηναϊκή κοινωνίας-πολιτεία με στόχο το κοινό όφελος. Επιστήμονες-νομοθέτες, σοφοί, πολιτικοί και λαός συνεργάζονται αρμονικά για να έρθουν οι αλλαγές στο πολίτευμα.
Η Δημοκρατία ήταν ο μόνος τρόπος οργάνωσης της πολιτείας των Αθηναίων με γνώμονα την επιβίωση και την κυριαρχία. Όλοι οι πολίτες του Αθηναϊκού κράτους είχαν υψηλές αξίες-πραγματική παιδεία και ζούσαν με άριστο τρόπο για να φτάσουν στο υψηλότερο πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο. Η αληθινή δημοκρατία αποτελεί τον μοναδικό πολίτευμα που παρέχει όλα τα εχέγγυα για την συνέχεια ενός έθνους. Βασική προϋπόθεση για όλα τα προαναφερόμενα είναι να λειτουργούν-συνυπάρχουν αρμονικά όλες οι κοινωνικές τάξεις και όλοι οι κλάδοι μαζί με τους θεσμούς. Για αυτό σε κάθε τομέα του Αθηναϊκής δημοκρατίας βρισκόταν οι Άριστοι.
Η κατεύθυνση της πολιτείας προς το άριστο αποτελεί την μοναδική διέξοδο για τους θεσμούς-πολιτική, την παιδεία, την δικαιοσύνη, την φιλοπατρία, την ηθική, την ευτυχία. Ο Στρατιωτικός-Ιστορικός Θουκυδίδης αναφέρει τα συστατικά στοιχεία της Αθηναϊκής δημοκρατίας: Την Αθήνα διοικούν οι πολλοί και όχι οι λίγοι. Παράλληλα τα αξιώματα και τις τιμές τα κερδίζουν οι ικανότεροι από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Είναι προτιμότερο να αδικηθείς, παρά να αδικήσεις και να κάνεις κάτι κακό (Αριστοκλής). Άξιος τιμής σε μία πόλη είναι όποιος δεν αδικεί. Όμως όλα τα αξιώματα και τις τιμές μιας πόλεως της αξίζουν όσοι εμποδίζουν τις αδικίες που πρόκειται να γίνουν (Μέγας Αριστοκλής-Νόμοι).
Ο Ύπατος των φιλόσοφων και ο μέγιστος των σοφών όλης της ανθρωπότητας αναφέρει ότι η εξουσία ανήκει στον λαό καθώς αυτός δίνει τα θεσμικά αξιώματα σε εκείνους που αναδεικνύονται άριστοι. Την σημερινή εποχή νόμιμος κληρονόμος της Pax Romana είναι η σύγχρονη Ρωσική αυτοκρατορία του Β. Πούτιν. Η Ρωσική αυτοκρατορία-έθνος είναι δημιουργήματα του Αριστόκλειου πολιτισμού. Η νέα-τρίτη Ρώμη με πρωτεύουσα την Μόσχα βασίζεται στον νόμο, στην λογική ως μια παγκόσμια ανθρώπινη ικανότητα.
Στον αντίποδα η Ιερουσαλήμ εκπροσωπεί τον Διονυσιακό πολιτισμό και την οικουμενικότητα του Βάκχου-Savaziou Τα πολιτιστικά-γεωστρατηγικά-γεωπολιτικά δικαιώματα της Ρώμης αποτελούν εμπόδιο στο θείο δικαίωμα του Ισραήλ
Σύμφωνα με ξένους αναλυτές το θείο δικαίωμα είναι μια μυθοπλασία, είναι ένα ψέμα και είναι μια εβραϊκή καινοτομία, όπως έδειξε ξεκάθαρα ο Jan Assmann στο The Price of Monotheism.  Ο θεϊκός νόμος των Ισραηλινών είναι ασύμβατος με το ρωμαϊκό δίκαιο του Κρεμλίνου. Ο θεϊκός νόμος εξ ορισμού τοποθετείται πάνω από τον νόμο που ανέπτυξαν οι άνθρωποι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κράτος του Ισραήλ περιφρονεί το διεθνές δίκαιο. Το Ισραήλ θεωρεί ότι έχει ένα θεϊκό αποκλειστικό δικαίωμα που του επιτρέπει να γενοκτονεί τα άλλα έθνη.
Η προοπτική ενός κόσμου χωρίς διεθνές δίκαιο στην σύγχρονη πυρηνική εποχή είναι ένα συνταρακτικό και επικίνδυνο γεγονός. Η γενοκτονία στη Γάζα από το Ισραήλ υπό την προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών επιταχύνει αυτήν την παγκόσμια συνειδητοποίηση. Το διεθνές δίκαιο, ο σεβασμός των συνθηκών και των δεσμεύσεων, η δικαιοσύνη στην επίλυση συγκρούσεων, η διπλωματία που βασίζεται στην καλή πίστη, τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη, είναι πράγματα που το Ισραήλ περιφρονεί και απορρίπτει. Το Διεθνές Δίκαιο είναι η αναζήτηση της δικαιοσύνης και της αλήθειας. Το Ισραήλ είναι η δύναμη του ψέματος, της εξαπάτησης, της διαφθοράς και του εκβιασμού.

Το φαινόμενο του πολέμου αποτελεί διαχρονικό αντικείμενο επιστημονικών μελετών στην γεωστρατηγική-γεωπολτική, τις Διεθνείς σπουδές και τις στρατιωτικές σχολές. Ο πόλεμος είναι μια πράξη βίας με στόχο την υποταγή-εξαναγκασμό στις επιθυμίες του αντιπάλου. Ο επεκτατικός πόλεμος είναι το μέσον για την επίτευξη άνομων σκοπών επί του αντιπάλου. Η ειρήνη και η αγάπη υποστηρίζονται και προωθούνται σχεδόν από όλες τις θρησκείες. Εν τούτοις στις πιο αιματοβαμμένες σελίδες της ανθρωπότητας σε πολέμους, την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν τα ιερατεία των θρησκειών.

Εμπόλεμες συρράξεις και αδελφοκτόνοι εμφύλιοι. Διαχρονικά οι θρησκευτικές-πολεμικές συρράξεις υπήρξαν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης κοινωνίας και στο όνομα των θεών σφαγιάστηκαν, βασανίστηκαν και μετανάστευσαν εκατομμύρια άνθρωποι. Από τα αρχαία χρόνια τα έθνη όρισαν κανόνες ηθικής και νομικής δεοντολογίας, όμως ανέκαθεν τα ιερατεία είχαν έναν ισχυρό ρόλο, επιβάλλοντας την αδίστακτη εξουσία τους στους λαούς με καταστροφικές συνέπειες. (Εμφύλιοι πόλεμοι στην αρχαία Ελλάδα και οι τέσσερις Σταυροφορίες).

Οι πολεμικές αντιπαραθέσεις στο όνομα των θεών γινόταν στην πραγματικότητα για να αποκτούν οι αχριερείς των θρησκειών εξουσία-δύναμη και πλούτο. Η κινητήριος δύναμη της θρησκείας κινητοποιούσε τις μάζες οι οποίες πολεμούσαν για την πίστη, την πατρίδα, την ελευθερία, την περιουσία, και την ζωή. Το περί δικαίου αίσθημα το οποίο επικαλούνταν τα ιερατεία έκανε λιγότερο ειδεχθής και αποκρουστικές τις πολεμικές διαμάχες.

Ο ινδουισμός καταδικάζει απερίφραστα όλες εκείνες τις πράξεις που μπορεί να προκαλέσουν την απώλεια της ζωής κάθε ζώντος πλάσματος, παράλληλα όμως υπάρχει το πολεμικό έπος Μαχαμπαράτα, που μιλά για επικά επιτεύγματα επιφανών ανδρών στα πεδία των μαχών. Ο πολεμοχαρής Κρίσνα οδηγεί τον πολεμιστή Αρτζούνα στην μάχη (Kurukshetra). Ο Αρτζούνα βλέποντας στην πλευρά των αντιπάλων του φίλους, συγγενείς και δασκάλους διστάζει να πολεμήσει και σκέφτεται να καταθέσει τα όπλα για να μην τους βλάψει. Ο Κρίσνα του εξηγεί ότι πρέπει να είναι πιστός στο ρόλο του ως ευγενής- πολεμιστής και τον διατάζει να κάνει το καθήκον του προς το έθνος και τους θεούς. Στην Ιουδαϊκή θρησκεία οι πόλεμοι έχουν σημαντική θέση και στην Παλαιά διαθήκη αναφέρονται πολεμικές συγκρούσεις.

Ακόμη και η απόλυτη θρησκεία αγάπης ο χριστιανισμός απέκτησε έναν αμυντικό στρατιωτικό χαρακτήρα μετά την ανάληψη διοικήσεως του Imperium Romanum από τους Έλληνες. Κατά την μεσαιωνική εποχή οι θρησκευτικές πολεμικές αντιπαραθέσεις εναντίον των εκάστοτε απίστων λαών, αποτελούσε το βασικότερο κίνητρο για επίθεση και πόλεμο από έθνη. Όμως πολέμους είχαμε και ενάντια στους ομόδοξους Το σχίσμα στην Χριστιανική εκκλησία μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Ρώμης, ήταν ο πυρήνας των πολεμικών επιχειρήσεων.

Για αυτό οι σταυροφόροι στο δρόμο κατέκτησαν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Στην σύγχρονη εποχή με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ξεκίνησε εμφύλιος πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία. Σλάβοι Χριστιανοί-Ορθόδοξοι, Βόσνιοι Μωαμεθανοί και Κροάτες Καθολικοί επιδόθηκαν σε ανελέητες πολεμικές αντιπαραθέσεις επί χρόνια με βάση τις αρχές των δύο παγκόσμιων πολιτισμών.

Οι σύγχρονες υπερδυνάμεις της εποχής μας θα πολεμήσουν για θρησκευτικές, πολιτιστικές-κοινωνικές, οικονομικές και εδαφικές αιτίες. Γεωστρατηγικά έχουμε ένα εκτενέστατο θρησκευτικό, πολιτικό-στρατιωτικό, πολιτιστικό πλέγμα συμφερόντων και κυριαρχίας ανάμεσα στις δύο αυτοκρατορίες-υπερδυνάμεις Ρωσία-Κίνα και Αμερική-ΝΑΤΟ.

Ένα από τα πιο επικίνδυνα μέσα που χρησιμοποιούνται από την νέα τάξη είναι οι θρησκευτικές οργανώσεις οι οποίες διέπονται από ένα ανελέητο και τυφλό θρησκευτικό φανατισμό. Με αυτές τις μεθόδους επιδιώκουν την δημιουργία μεσαιωνικών καθεστώτων για να εξυπηρετήσουν την κυριαρχία του Σιωνισμού. Ένα από τα βασικά θέματα που διακατέχουν την Βίβλο (Παλαιά Διαθήκη) είναι η κριτική-έλεγχος των βασιλιάδων, των πλούσιων και των διεφθαρμένων δικαστών που παραβίαζαν τις Δέκα Εντολές που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή.

Οι άνθρωποι του Θεού (Προφήτες) είχαν ως στόχο να δημιουργηθεί μια δίκαιη και ισότιμη κοινωνία προστατεύοντας τους φτωχούς από την οικονομική καταπίεση-εξαπάτηση της δουλείας του χρέους και την απώλεια της γης. Αν οι προφήτες ζούσαν στην εποχή μας θα καταδικάζονταν από τον Bibi για παραβίαση των πιο θεμελιωδών νόμων του βιβλικού Ιουδαϊσμού, με βάση την δική του Βιβλική ερμηνεία. Εκείνους τους αιώνες οι προφήτες του Θεού περιέγραψαν πολλές φορές ότι ο Κύριος ήταν εξαιρετικά δυσαρεστημένος επειδή το Ισραήλ παρέκκλινε από τις εντολές του με συνέπεια να αποσύρει την προστασία του και να καταδικάσει τον λαό του Ισραήλ.

Για αυτό κατακτήθηκε το Ιουδαϊκό έθνος. Οι βιβλικοί προφήτες απέδωσαν την ήττα του Ισραήλ το 722 π.Χ. στην τιμωρία του Κυρίου για την παραβίαση της διαθήκης που προσέφερε. Η τιμωρία του Ισραήλ ταίριαζε με το έγκλημα. Ακριβώς όπως η πλούσια πιστώτρια ελίτ είχε αφαιρέσει τους την γη και οι δέκα φυλές του Ισραήλ απελάθηκαν στην Μεσοποταμία και την Μηδία. Το γεωγραφικό μέγεθος της Ιουδαίας μειώθηκ σε μια περιοχή γύρω από την Ιερουσαλήμ.

Ο Ιεζεκιήλ, ο προφήτης των εξόριστων Ιουδαίων οδηγήθηκε στην Βαβυλωνία το 597 π.Χ. ως όμηρος. Κατά την περίοδο της αιχμαλωσίας έγινε ήταν η βασική επιρροή του Έσδρα και της ιερατικής σχολής που επεξεργάστηκε τις πρώιμες πηγές της Τορά. Η Τορά οριστικοποιήθηκε όταν οι Εβραίοι επέστρεψαν από την Βαβυλώνα. Οι Ιουδαίοι επεξεργάστηκαν τις βαβυλωνιακές έννοιες της οικονομικής δικαιοσύνης στον Ιερό Μωσαϊκό Νόμο.

Για αυτό ο προφήτης Ιεζεκιήλ αναφέρει : «Ο λόγος του Κυρίου ήρθε σε μένα: Το τέλος είναι τώρα επάνω σας και θα εξαπολύσω την οργή μου εναντίον σας. Θα σε κρίνω σύμφωνα με την συμπεριφορά σου και θα σου ανταποδώσω για όλες τις απεχθείς πρακτικές σου», αναφέροντας την πόλωση του πλούτου από τους πλουσιότερους Εβραίους, τη διαφθορά των δικαστηρίων και την παραβίαση της αρχικής διαθήκης με τον Κύριο. Οι προφήτες δεν συμπαθούσαν τους άδικους Εβραίους.

Για αυτό αν βρισκόταν σήμερα στο Ισραήλ θα αντιδρούσαν. Ήταν αντισιωνιστές και θα κατέκριναν τους δεξιούς πολιτικούς που τώρα καταργούν τα δικαστήρια της χώρας, ενθαρρύνουν τις μαζικές δολοφονίες αμάχων και καταστρέφουν τις υποδομές μιας ολόκληρης κοινωνίας; Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι κανένας θρησκευτικός παράγοντας δεν επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Νετανιάχου ότι ενεργεί βάσει βιβλικής δέσμευσης ως δικαιολογία για την διάπραξη γενοκτονίας με την κατάληψη της παλαιστινιακής γης και την καταστροφή του υπάρχοντος πληθυσμού.

Κυριολεκτικά ο Bibi ομοιάζει με μάγο που προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή του κοινού από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Ο Νετανιάχου ισχυρίζεται ότι ενεργεί με βάση τις Βιβλικές εντολές ως δικαιολογία για την γενοκτονία των Παλαιστινίων. Αλλά αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι ένα σύμφωνο από την παράδοση του Μωυσή είναι ορθό ; Στην πραγματικότητα φαίνεται ότι είναι η μοχθηρή απαίτηση από τον δικαστή και τον εξέχοντα Σαμουήλ που λέει στον Σαούλ, τον στρατηγό που ήθελε να κάνει βασιλιά: « Τώρα πήγαινε και χτυπήστε τον Αμαλήκ [έναν εχθρό του Ισραήλ] και καταστρέψτε εντελώς όλα όσα τους ανήκουν. Μην τους λυπηθείτε, σκοτώστε άνδρες και γυναίκες, παιδιά και βρέφη, βοοειδή και πρόβατα, καμήλες και γαϊδούρια » (Α' Σαμουήλ 15:3).

Αυτά τα λόγια δεν ήταν λόγια του Κυρίου και ο Σαμουήλ δεν ήταν ο Μωυσής. Και δεν υπήρχε γενική υπόσχεση για υποστήριξη των Εβραίων ανεξάρτητα από το πώς συμπεριφέρονται. Ακολουθώντας το αίτημα του Σαμουήλ για κατάκτηση ως μέσο για να γίνει ο Σαούλ αρκετά δημοφιλής ώστε να γίνει βασιλιάς είχε ήδη παραβιάσει τις εντολές του Κυρίου . Δεν υπάρχει καμία απόδειξη για αυτό στον εορτασμό του Νετανιάχου για την συμφωνία του Σαμουήλ και του Σαούλ να γίνει δημοφιλής μέσω στρατιωτικής κατάκτησης.

Παρά τις παροτρύνσεις ο Σαμουήλ επέπληξε για κακή συμπεριφορά τον Σαούλ λέγοντάς του ότι ο Κύριος είχε αποφασίσει να βρεθεί άλλος άνθρωπος για να είναι βασιλιάς του Ισραήλ. Δεν ήταν ο Κύριος που έδωσε εντολή να καταστραφεί ο Αμαλέκ, αλλά ένας προφήτης που επιθυμούσε να τοποθετήσει έναν βασιλιά στο θρόνο. Η επίκληση μιας τέτοιας εντολής είναι εκ πρώτης όψεως απόδειξη της πρόθεσης διάπραξης γενοκτονίας. Αλλά αυτό φαίνεται λιγότερο σημαντικό για τον Νετανιάχου από το να ικανοποιήσει την επιθυμία των Ισραηλινών για εκδίκηση.

Ο Bibi δεν αναφέρει το γεγονός ότι ο Σαούλ δεν υπάκουσε τις εντολές του Κυρίου και ότι ο Κύριος τον απέρριψε ως βασιλιά. Eπίσης δεν αναγνωρίζει το πλαίσιο, μερικά κεφάλαια νωρίτερα, στο Α' Σαμουήλ 12:15, το οποίο περιγράφει τη διαφθορά των δικαστών και την προειδοποίηση του Σαμουήλ ότι: « Αν δεν υπακούτε στον Κύριο, αν επαναστατείτε ενάντια στις εντολές του, o Θεός θα είναι εναντίον σου ». Η προειδοποίηση του Κυρίου ότι « αν επιμείνεις να κάνεις το κακό, εσύ και ο βασιλιάς σου θα σαρωθείς » θα έπρεπε να είχε προβληματίσει τον σημερινό πρωθυπουργό του Ισραήλ. .

Η Αγία Γραφή είναι αξιοσημείωτη για την κριτική στους βασιλιάδες που κυβέρνησαν την Ιουδαία-Ισραήλ. Είναι στην πραγματικότητα μια μακρά ιστορία κοινωνικής επανάστασης στην οποία οι οί ηγέτες προσπάθησαν συχνά με επιτυχία να νικήσουν μια εγωιστική-επιθετική ολιγαρχία, που καταγγέλθηκε επανειλημμένα για την απληστία της να εξαθλιώνει οικονομικά τους λαούς, να αρπάζει τα εδάφη τους και να τους υποβιβάζει σε δούλους.

Η διαφθορά της Ισραηλινής ελίτ οδήγησε στην εγκατάλειψη από τον Θεό. Ποια ήταν η διαθήκη που έγινε στο Χωρήβ κοντά στο όρος Σινά; Ο Κύριος έδωσε στον Μωυσή τις Δέκα Εντολές που είχαν ηθικό σκοπό την κοινωνική δικαιοσύνη και τον καταμερισμό του πλούτου. Έκανε μια συμφωνία που δεσμεύει όλους τους μελλοντικούς Εβραίους να υπακούουν σε αυτές τις εντολές (Έξοδος 19-23 και Δευτερονόμιο 5:2 και 28:43).

Από την αρχή ο Θεός απείλησε να τιμωρήσει τους Εβραίους εάν παραβίαζαν την Παλαιά Διαθήκη. Τα λόγια των προφητών αναφέρουν τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι επόμενες γενιές παραβίασαν την διαθήκη. Η ισονομία και η προστασία των φτωχών ήταν ο ρόλος των αρχαίων προφητών. Είχαν εντολή από τον Θεό να αφυπνίσουν τον Ισραηλινό λαό και να τον προστατέψουν από τα τυραννικά καθεστώτα. Για αυτό οι Ιουδαίοι έχασαν τις μάχες εναντίον των ξένων εθνών, τους οποίους οι προφήτες περιέγραψαν ως όργανα του Κυρίου για να τους τιμωρήσουν για την ανυπακοή τους.

Τα εδάφια Δευτερονόμιο 28:21-25 προειδοποιούν τους Ιουδαίους ότι αν δεν υπακούσουν στις εντολές του Κυρίου. Ο Κύριος θα τους χτυπήσει με ασθένειες μέχρις ότου σας εξολοθρεύσει από την γη που έχουν στην κατοχή τους και ότι « θα γίνετε νικημένοι μπροστά στους εχθρούς σας. Το Δευτερονόμιο (29, 24-25) υπενθυμίζει στους Ιουδαίους ότι αν ο Κύριος τους κάνει να υποφέρουν αυτό που έκανε στα Σόδομα και τα Γόμορρα, τον Αδμάθ και τον Ζεβοΐμ, « είναι επειδή αυτός ο λαός έχει εγκαταλείψει τη διαθήκη του Κυρίου, του Θεού των πατέρων τους και την διαθήκη που έκανε μαζί τους όταν τους έβγαλε από την Αίγυπτο ».

Οι προφήτες περιέγραψαν τι σήμαινε η υπακοή στη διαθήκη. Τα εδάφια Ησαΐας 5:3 και 8 ανέφεραν την οικονομική ανισότητα ως το μεγαλύτερο πλήγμα της Ιουδαϊκής κοινωνίας, κατηγορώντας τους ηγέτες και τα ιερατεία για την απληστία και την ασυδωσεία. Αλίμονο σε εσάς που προσθέτετε το ένα σπίτι στο άλλο, που προσθέτετε το ένα χωράφι στο άλλο, μέχρι να μην υπάρχει πια ελεύθερος χώρος στην γη ». Αυτή ακριβώς είναι η μοίρα που επιφυλάσσει στους Παλαιστίνιους που εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους από το σημερινό Ισραήλ που ενεργεί ως κράτος εποίκων.

Τα εδάφια Ησαΐας 10:1-3 αναφωνούν: « Αλίμονο σε εκείνους που φτιάχνουν άδικους νόμους, σε εκείνους που εκδίδουν καταπιεστικά διατάγματα με σκοπό να στερήσουν τα δικαιώματά από τους φτωχούς και να ληστέψουν τον καταπιεσμένο λαό, λεηλατώντας τις χήρες και τα ορφανά. Τι θα κάνετε την ημέρα της κρίσης όταν η κακοτυχία έρχεται από μακριά; » Και στο 29:13-15: « Ο Κύριος είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται σε μένα με το στόμα τους και με τιμούν με τα χείλη τους, αλλά η καρδιά τους είναι μακριά από εμένα. Η λατρεία που μου αποδίδουν αποτελείται μόνο από κανόνες που διδάσκονται από άνδρες. Αλλοίμονο σε εκείνους που καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να κρύψουν τα σχέδιά τους από τον Κύριο .”

Ο επόμενος προφήτης, ο Ιερεμίας κατηγορεί το Ισραήλ ότι εγκατέλειψε τον Κύριο και παραβίασε την διαθήκη, φέρνοντας καταστροφή μέσω της κακίας και της πλάνης » Αποκαλώντας το Ισραήλ άπιστο (3:8 και 20-21), Mέσα σε αυτό το θέατρο του παραλόγου κατά την σημερινή εποχή είδαμε μεταξύ άλλων ότι αρκετοί Δυτικοί αμερόληπτοι αναλυτές γνωρίζουν καλύτερα τις γραφές από τον Bibi. Τα αρχαία χρόνια ένα τμήμα από τους Φοίνικες-Σημίτες, εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό της Παλαιάς Διαθήκης και έγιναν πιστοί των ειδώλων. Από τότε άλλαξε οριστικά η παγκόσμια ιστορία.

Κανένα άλλο έθνος δεν επέδειξε τόσο μεγάλη πίστη, ζήλο και αφοσίωση στους Διονυσιακούς θεούς πλην του Φοινικικού-Ιουδαϊκού έθνους. Οι Ιουδαίοι μυήθηκαν στην Διονυσιακή πίστη-κουλτούρα από τους Αιγύπτιους και εν συνεχεία από τους Βαβυλώνιους. Με βάση τα Διονυσιακά αξιώματα οι Φοίνικες Ιουδαίοι εισέβαλαν στην αρχαία Ελλάδα. Με γενοκτονίες και ανελέητες σφαγές επιβάλουν τον Διονυσιακό πολιτσμό-θρησκεία στους Έλληνες. Οι αρχαίοι Σιωνιστές ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων τους πίστευαν στον θεό Savazio, για αυτό έφεραν την Ολύμπια θρησκεία στην Ελλάδα,

Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα).

Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους. Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. (1) O Φρυγικός Savazios είναι ο "θεός" των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων-σεξουαλική μαγεία και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο "θεό" των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.

ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ.

Οι Δελφοί ήταν το μεγαλύτερο μαντείο της αρχαιότητας. Εκεί όλοι οι λαοί της Ανατολικής Μεσογείου όπως οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Φρύγες, οι Λυδοι και οι Πέρσες, αναζητούσαν την πρόβλεψη των Φοινικικών ιερατείων για πάσης φύσεως ζητήματα.

Όλοι οι αξιωματούχοι και οι θεσμικοί παράγοντες της Ανατολής κατέφευγαν στην θεϊκή ετυμηγορία. Μέσα από τους αιματηρούς εμφύλιους πολέμους και την Δελφική Αμφικτυονία, το Φοινικικό μαντείο υπήρξε παγκόσμιο πνευματικό, πολιτικό, οικονομικό και γεωστρατηγικό-γεωπολιτικό κέντρο κατά τους αρχαίους αιώνες. Εκείνη την εποχή το μαντείο υπήρξε η ανώτατη πολιτική-στρατιωτική και οικονομική εξουσία των εθνών της Ανατολικής Μεσογείου. Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας καθόριζαν τις τύχες των κρατών της ανατολής.

Εκείνοι αποφάσιζαν για την οικονομία, την πολιτική, τους πολέμους και τις κοινωνικές εξελίξεις. Δεν είναι σχήμα λόγου είτε υπερβολή καθώς το μαντείο αποτελούσε το διεθνές νομισματικό ταμείο του αρχαίου κόσμου !!! Πολλές Ελληνικές πόλεις κράτη καθώς και ξένα, διατηρούσαν στους Δελφούς θησαυροφυλάκια για την φύλαξη των προσφορών και των πολύτιμων αντικειμένων τους. Κανένας πόλεμος, καμία πολιτική-οικονομική, κοινωνική και πνευματική δραστηριότητα δεν γινόταν χωρίς την έγκριση του μαντείου. Οι Δελφοί απέκτησαν τεράστια δύναμη μέσα από τους πολέμους που υποκίνησαν και την ομοσπονδιακή ένωση δώδεκα φυλών Στερεάς και Θεσσαλίας (Δελφική Αμφικτυονία). Όλοι οι "ιεροί" πόλεμοι προκλήθηκαν από τους ιερείς-θεουργούς του Φοίβου και του Savaziou.

Η πολιτική σημασία των Δελφών ήταν τεράστια καθώς υποκινούσαν όλους τους πολέμους που έλαβαν χώρα κατά την αρχαιότητα. Ενδεικτικό ήταν ότι ο δεύτερος Ιερός πόλεμος, έγινε για τον έλεγχο του μαντείου-χρυσωρυχείου πάντα. Οι Αθηναίοι με παρότρυνση του Δελφικού ιερατείου βοήθησαν τους Φωκείς να εντάξουν το ιερό στην ομοσπονδία τους, προκαλώντας την οργή των Σπαρτιατών, οι οποίοι επανέφεραν προσωρινά τους Δελφούς στην πρότερη κατάστασή τους, αλλά οι Αθηναίοι αντεπιτέθηκαν και η πόλη αποδόθηκε τελικά στους Φωκείς.

Μέχρι τον τρίτο Ιερό Πόλεμο όλα αυτά, όταν με παρέμβαση του Φιλίππου οι Δελφοί επέστρεψαν στη Δελφική Αμφικτυονία, η οποία ελεγχόταν ωστόσο πια από τους πανίσχυρους Μακεδόνες. Ένας Δ’ Ιερός Πόλεμος θα ξεσπούσε λίγο αργότερα, καθώς το μαντείο παραήταν πλούσιο και σημαντικό για να μένει ανεξάρτητο.

Οι Φοίνικες ίδρυσαν το μαντείο των Δελφών. Από την Θήβα και τους Δελφούς προερχόταν όλα τα δεινά του Ελληνικού έθνους. Στην μυθολογία-ιστορία, αναφέρονται πολλοί χρησμοί του Φοινικικού μαντείου, για χιλιάδες-φοβερές θυσίες, στους «θεούς»-δαίμονες, της αρχαίας θρησκείας. Αμέτρητα ήταν τα αθώα θύματα, κυρίως αγνοί νέοι. Τα άτυχα παιδιά, θυσιάστηκαν από τους αιμοσταγείς-αλλοδαπούς ιερείς του παγανισμού, με εντολή του Δελφικού ιερού. Ο σκοτεινός παγανισμός ήταν η θανατηφόρα μάστιγα του Ελληνισμού.

Η αρχαία θρησκεία κατέστρεψε τον Ελληνισμό και παράλληλα κατέρρευσε κάτω από το βάρος των γενοκτονιών και των αισχρών εγκλημάτων της. Το απόγειον της κακουργίας και του ανθελληνισμού των σκοτεινών παραγόντων της αρχαίας Θρησκείας, ήταν οι τρομερές διώξεις των σοφών επιστημόνων στην Αθήνα, με δίκες-καταδίκες "περί αθεΐας" και την θανάτωση πολλών φιλοσόφων, επιστημόνων, πολιτικών, ποιητών, σοφιστών, ρητόρων κλπ.

Οι Φοινικικές ορδές κατέκτησαν τους Έλληνες με άγριες σφαγές και οργανωμένες γενοκτονίες. Απέσπασαν τις περιουσίες των αρχαίων Ελλήνων και τους έκαναν είλωτες όπως στην Σπάρτη. Τους επέβαλαν την θρησκεία τους, το δωδεκάθεο και χρησιμοποίησαν ακόμη και τα ιερά για την νέα θρησκεία. Εμφύλιοι πόλεμοι. Η επίκληση λόγων για τις άγριες εμφύλιες πολεμικές συρράξεις στην αρχαία Ελλάδα, είναι εφικτό να διαπιστωθούν με βάση τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και τους κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε το Φοινικικό μαντείο των Δελφών.

Ο Θουκυδίδης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του, στις αιτίες του εμφυλίου ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος της αρχαίας Ελλάδος, ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την παρακμή στην αρχαία εποχή, είχε και αυτός όπως όλοι οι εμφύλιοι θρησκευτικά κίνητρα. Πίσω από αυτή την τρομερή γενοκτονία βρισκόταν για πολλοστή φορά το Δελφικό μαντείο και με τις Φοινικικής καταγωγής Πυθίες παρακινούσε τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους σε φονικότατες συγκρούσεις και απίστευτες θηριωδίες, μέσα από τους εκατέρωθεν κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε σκόπιμα (Θουκιδiδης Ιστορία. Α-4).

Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο για να τιμωρήσουν-πλήξουν και να απομακρύνουν από την εξουσία της Αθηναϊκής πολιτείας τον Περικλή και τους σοφούς φίλους του Αναξαγόρα, Ιπποκράτη, Ηρόδοτο, Φειδία οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη των Ολύμπιων Θεών και με τις διδασκαλίες τους αποδομούσαν την ξενόφερτη θρησκεία από την Αίγυπτο. Ενδεικτικά αναφέρει ο Ευριπίδης : " Αν οι θεοί κάνουν αισχρές πράξεις δεν είναι θεοί¨ (Martin Nilson, "Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας", σελίδα 287). Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Ολύμπιοι δαίμονες διακατεχόταν από τις πιο ανώμαλες και παρά φύσιν σεξουαλικές επιθυμίες. Η Επιρροή του Αναξαγόρα, του Ιπποκράτη και των άλλων σοφών-φίλων του Περικλή στους Αθηναίους πολίτες ήταν πολύ μεγάλη και η Ολύμπια θρησκεία κινδύνευε με κατάρρευση. Για αυτό οι σατανικοί ιερείς υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο, με στόχο την ανατροπή του Περικλή, την απομάκρυνση των "άθεων" φίλων του και τον περιορισμό της Ελληνικής φιλοσοφίας που άνθιζε στην Αθήνα.

Στον αντίποδα στην Σπάρτη εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τόσο υψηλό φιλοσοφικό επίπεδο. Οι Μεσσηνιακοί πόλεμοι που κατέστρεψαν την Πελοπόννησο, είχαν θρησκευτικό-πνευματικό κίνητρο. Εκεί έγιναν τρομερές ανθρωποθυσίες, όπως στα εκατομφόνια, από τους Σπαρτιάτες και τους Μεσσήνιους. Ακόμη γινόταν αμέτρητες θυσίες αιχμαλώτων στον Δία. Όμως μετά από τριακόσια χρόνια αγρίων πολέμων, απίστευτης γενοκτονίας, οι Σπαρτιάτες επικράτησαν και έκαναν τους Μεσσήνιους είλωτες. Το 660 π.Χ. οι Κορίνθιοι με αρχηγό τον τύραννο Κύψελο, έσφαξαν τους Κερκυραίους.

Το απόγειον του ανθελληνισμού και του εωσφορισμού, ήταν η αποστολή 300 αιχμαλώτων αγοριών, στις Σάρδεις για να ευνουχιστούν προς τιμήν της Κυβέλης !!! Ο Σπαρτιάτης Κλεομένης το 505 π.Χ. σε μια από τις εκστρατείες του εναντίον των Αργείων, ανάγκασε τον άμαχο πληθυσμό, να καταφύγει στο "ιερό" άλσος. Στην συνέχεια έβαλε φωτιά και έκαψε πέντε χιλιάδες άμαχους. Απανθρακώθηκε-αφανίστηκε το άνθος των νέων του Άργους. Η ιδιότητά τους ως ικέτες των κοινών «θεών», δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο.

Μια ακόμη γενοκτονία προκάλεσαν οι τέσσερις φοβεροί ιεροί πόλεμοι, (595-332 π. Χ.), οι οποίοι για τριακόσια περίπου χρόνια αποδεκάτισαν την Ελλάδα. Ονομάστηκαν ιεροί, διότι έγιναν με υποδείξεις του μαντείου των Δελφών (Θουκιδίδης, Ιστορία Α΄3). Οι πόλεμοι έγιναν για να έχει την πολιτική-στρατιωτική και την οικονομική ηγεμονία όλων των Ελλήνων. Υπεύθυνοι για μια ακόμη φορά τα αδίστακτα Δελφικά Ιερατεία. Ενδεικτικό της τρομερής γενοκτονίας, ήταν ότι το 219 π. Χ., ο επικεφαλής της Αιτωλικής Συμπολιτείας, ο στρατηγός Σκόπας κυριεύει το Δίον, την ιερή πόλη των Μακεδόνων και καταστρέφει τα πάντα. Γκρεμίζει όλα τα κτίσματα, και στην συνέχεια, πυρπολεί ακόμη και τους χώρους λατρείας.

Οι ίδιες βαρβαρότητες έγιναν, και στο ιερό της Δωδώνης, από τον στρατηγό των Αιτωλών Δωρίμαχο. Στην συνέχεια, ο Φίλιππος με τους Μακεδόνες, πέρασαν σε αντίποινα, «πυρπόλησαν και κατεδάφισαν τα ιερά και ανέτρεψαν η κατέστρεψαν 2.000 ανδριάντες». Όμως δεν περιορίστηκαν στην Αιτωλία, αλλά εισέβαλαν και στην Αττική, το 200 π. Χ., όπως εξιστορεί ο Λίβιος, όπου ισοπέδωσαν, και τα μνημεία και ανέσκαψαν τους τάφους, διασκορπίζοντας τα οστά των νεκρών !!!

Από κάθε πόλεμο οι αλλοδαπό ιερείς των Δελφών απαιτούσαν ως θέληση του Ιουδαίου Απόλλωνα και του Φρυγικού Διόνυσου-Savaziou την δεκάτη από τα αιματοβαμμένα λάφυρα. Χαρακτηριστικό ήταν ότι είχαν την αναίδεια και την ανεντιμότητα να ζητούν από τις πόλεις ποσοστά ακόμη και από τους Περσικούς πολέμους, κατά τους οποίους το Δελφικό ιερό, ήταν με την πλευρά των ηττημένων και ομόθρησκων Περσών, καθώς έδινε αποτρεπτικούς χρησμούς, για να μην πολεμήσουν οι Έλληνες. Επίσης οι Φοίνικες ιερείς έδιναν χρησμούς παγίδες και υποδαύλιζαν τα μίση μεταξύ των αρχαίων πόλεων.

Οι Έλληνες που επισκεπτόταν το Φοινικικό μαντείο, έβλεπαν κάθε φορά τα αιματοβαμμένα λάφυρα των εμφυλίων πολέμων. Το αποτέλεσμα ήταν φρικτό-οδυνηρό και δυσβάσταχτο, καθώς ενθυμούμενοι τι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν, οδηγήθηκαν σε νέους εμφύλιες διαμάχες. Αρκετούς χρησμούς για τους Ελληνικούς εμφυλίους πολέμους τους είχε δώσει ο Φρυγικός "θεός" Savazios μαζί με τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.

Την εποχή των Περσικών πολέμων το μαντείο των Δελφών ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών, και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψευδοχρησμών να μην πολεμήσουν. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους. Σε κάθε πόλεμο που γινόταν με τους Πέρσες, οι Φοίνικες ιερείς έδιναν αποτρεπτικούς χρησμούς στους Έλληνες να μην πολεμήσουν, διότι οι Μηδοι ήταν ομόθρησκοι τους. Ενδεικτικός είναι ο χρησμός της Αριστονίκης η οποία προδοτικά είπε στους Έλληνες : “Τι κάθεσθε ταλαίπωροι, φύγετε στα πέρατα της γης, εγκαταλείψτε τις οικίες σας και την ακρόπολη σας. Ο ερχόμενος από την Ασία Άρης θα καταστρέψει τα πάντα, και όχι μόνον τα δικά σας τείχη, αλλά και τα τείχη των άλλων πόλεων θα απολεσθούν. Φύγετε λοιπόν από το οχυρό σας, έστω και αν αυτό γεμίζει θλίψη τις ψυχές σας. ” (Κ. Παπαρηγόπουλου Ιστορια Γ΄, σελίδα 94 και Ηρόδοτος-VII,140). Τους ίδιους χρησμούς έδωσε η Αριστονίκη και σε άλλες πόλεις όπως στους Αργείους και στους Κρήτες. Σε όλες αυτές τις πόλεις η Αριστονίκη είπε να τηρήσουν ουδετερότητα απέναντι στον πόλεμο Περσών–Ελλήνων και να υποταχθούν στους σατανιστές, βάρβαρους Ασιάτες εισβολείς (Ηρόδοτος .VII,148-169). Όταν οι Έλληνες αρχηγοί δεν δεχόταν αυτούς τους χρησμούς, γιατί ήθελαν να πολεμήσουν, τότε έδιναν νέους χρησμούς παγίδες.

Στις Πλαταιές οι θρησκευτικοί παράγοντες των Δελφών απαγόρευαν μέσω των χρησμών στους Έλληνες να πολεμήσουν. Ούτε να αμυνθούν δεν τους επέτρεπαν για να μην προσβληθεί ο δαίμονας Απόλλων. Είχαν περάσει πλέον αρκετές ημέρες όπου οι Έλληνες παρέμειναν παθητικοί-θεατές στον ίδιο τους τον θάνατο.

Οι Έλληνες στρατιώτες τραυματιζόταν από τους Πέρσες χωρίς να έχουν το δικαίωμα να αμυνθούν, ενώ ταυτόχρονα εξαιτίας της παρατεταμένης απραξίας τελείωναν τα τρόφιμα και το νερό. Εκείνη ακριβώς την χρονική στιγμή έρχεται το τελειωτικό χτύπημα στους Έλληνες με έναν ακόμη “χρησμό” από την σφηκοφωλιά των Δελφών. Ο νέος κίβδηλος χρησμός έλεγε ότι εάν θέλουν οι Αθηναίοι να νικήσουν τους Πέρσες, θα πρέπει να εγκαταλείψουν της Πλαταιές και να πολεμήσουν στην Αττική, διότι εκεί υπάρχει ναός της Ίσιδας-Δήμητρας της εωσφορικής θεάς από την Αίγυπτο. Ο Έλληνας στρατηγός Παυσανίας με το επιτελείο του είδε τον θανάσιμο κίνδυνο και την ολοκληρωτική καταστροφή. Για αυτό σκέφτηκε όπως ο Παυσανίας και σε συνεννόηση με το επιτελείο του, έβαλαν τους Πλαταιείς να παραχωρήσουν τα εδάφη τους, στους Αθηναίους, ώστε να πολεμήσουν σε δικό τους έδαφος, με βάση τον ψευδοχρησμό. Το άριστο αυτό Ελληνικό σχέδιο ευνοούσε και το γεγονός ότι υπήρχε στις Πλαταιές, δαιμονικός ναός της Αιγύπτιας Ίσιδας-Δήμητρας, για αυτό θα ήταν σε θέση να κάμψουν αντιρρήσεις των Αθηναίων. Μετά από αυτό το πολύ ευφυέστατο τρόπο δεν χρειάστηκε να φύγουν καθόλου οι Αθηναίοι, διότι ήταν πλέον Αθηναϊκό έδαφος οι Πλαταιές, υπό την Αθηναϊκή εξουσία.

Όμως για να είναι απολύτως σίγουρος ο Μέγας Παυσανίας και το επιτελείο του, έβαλαν τον στρατηγό Αρίμνηστο να πει στους Αθηναίους ότι είχε δεί “όνειρο”. Στο “όνειρο” εκείνο τον διέταζε ο αρχηγός των των θεών ο Δίας, να “μεταφέρει” στους Αθηναίους την εντολή του, να πολεμήσουν στις Πλαταιές, μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες. Οι αφελείς Αθηναίοι μετά από όλα όσα τους είπε, ο στρατηγός Αρίμνηστος, ήταν πλέον πεποισμένοι ότι έπρεπε να πολεμήσουν στις Πλαταιές, διότι αυτή ήταν η “εντολή” του Δια. Για αυτό οι Αθηναίοι έκαναν αμέσως ολόκληρο το Αιγυπτιακό τελετουργικό προς τιμήν της Δήμητρας.

Με αυτόν τον τρόπο απέφυγαν οι πολυμήχανοι Έλληνες την θανάσιμη Φοινικική παγίδα από τους Δελφούς. Με αυτόν τον τρόπο έμειναν οι Αθηναίοι στις Πλαταιές, και όλοι μαζί οι Έλληνες πολέμησαν ενάντια στους Πέρσες με αποτέλεσμα μια ακόμη νίκη, η οποία τους εξασφάλιζε πλέον την πολυπόθητη ελευθερία. Μετά το τέλος της μάχης των Πλαταιών, ο στρατηγός Παυσανίας, κατευθύνθηκε στην Φοινικική Θήβα. Ο Έλληνας στρατηγός Παυσανίας απαίτησε να του παραδώσουν τους προδότες, οι οποίοι ήταν αρχηγοί των Φοινίκων της Θήβας και πολέμησαν με τους ομόθρησκους τους Πέρσες, ενάντια στους Έλληνες. Οι αρχηγοί των Φοινίκων ήταν ο Τιμηγενίδης και ο Ατταγίνης.

Όμως οι υπόλοιποι Φοίνικες της Θήβας αρνήθηκαν στον Παυσανία, την παράδοση των ομοεθνών τους. Μάλιστα οι δολοπλόκοι Φοίνικες χρησιμοποίησαν και την προσφιλή τους διαχρονική τακτική, σε μια απέλπιδα προσπάθεια τους να αποφύγουν την παράδοση των αρχηγών τους. Για αυτό πρότειναν στον Σπαρτιάτη Παυσανία, ένα πολύ υψηλό χρηματικό ποσό, με σκοπό να τον εξαγοράσουν, ώστε να μην εκτελέσει τους προδότες.

Όπως ήταν φυσικό ο στρατηγός Παυσανίας διότι ήταν γνήσιος Έλληνας αρνήθηκε την πρόταση των Φοινίκων- δωδεκαθειστών για δωροδοκία. Τότε αναγκάστηκαν να παραδώσουν στον Ήρωα Σπαρτιάτη Στρατηγό, τους Σημίτες αρχηγούς. Ένας εκ των αρχηγών ο Ατταγίνης ο οποίος πολέμησε μαζί με τους Πέρσες ενάντια στους Έλληνες, επέτυχε να διαφύγει κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων του Παυσανία με τους Φοίνικες-παγανιστές της Θήβας. Ο Έλληνας Παυσανίας οδήγησε τους προδότες Φοίνικες παγανιστές στην Κόρινθο, όπου τους εκτέλεσε για εσχάτη Προδοσία.

Αυτός ήταν ένας ακόμη πολύ σοβαρός λόγος για τον οποίο τον είχαν κατηγορήσει άνανδρα-προδοτικά και θανατώθηκε, ως κοινός εγκληματίας, ο Παυσανίας από το Φοινικικό ιερατείο. Εάν ο Ήρωας-Σπαρτιάτης Στρατηγός Παυσανίας ήταν προδότης-Ιουδαίος και χρηματιζόταν, τότε θα αποδεχόταν την πρόταση να πάρει το υψηλό χρηματικό ποσό που του πρότειναν οι Σημίτες της Θήβας ώστε να μην εκτελέσει τους προδότες αρχηγούς τους.

Ο μεγάλος Παυσανίας σε σχέση με τους άλλους δύο Έλληνες αρχηγούς των Περσικών πολέμων, είχε κάνει ένα ακόμη μεγάλο επίτευγμα. Αυτό ήταν η θανάτωση των αρχηγών της Θήβας οι οποίοι πολέμησαν μαζί με τους υπόλοιπους Φοίνικες της Θήβας ενάντια στους Έλληνες κατά την μάχη των Πλαταιών. Επίσης εάν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες και o Παυσανίας ήταν "Ιουδαίοι" θα πολεμούσαν στο πλευρό των Περσών και των Σημιτών της Θήβας στην μάχη των Πλαταιών.

Ακόμη ο Εθνικός Ήρωας Λεωνίδας και οι 300 Σπαρτιάτες δεν θα έπεφταν στις Θερμοπύλες και οι Δωριείς Σπαρτιάτες-Λάκωνες δεν θα είχαν εκδιωχθεί από την Πελοπόννησο, δεν θα συμμετείχαν στην κάθοδο των Δωριέων, και δεν θα έπαιρναν στον Τρωικό πόλεμο εάν ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής. Συνεπώς οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής όπως ψευδώς αναφέρεται σε διάφορα ιστορικά άρθρα και εργασίες. Στο σημείο αυτό να αναφέρω ενδεικτικά την άδικη και απάνθρωπη δολοφονία του Αισώπου, η οποία ήταν ένα από τα χιλιάδες εγκλήματα των Δελφών.

Ο Σιωνισμός σήμερα βρίσκεται σε αντίθεση με την Βίβλο. Αυτό είναι κατανοητό δεδομένου ότι η ιδεολογία του προέρχεται από μια πολύ κοσμική-Διονυσιακή ομάδα παρά την πρόσφατη εξαγορά της από Εβραίους που αυτοπροσδιορίζονται ως Ορθόδοξοι.

Η ρητορική που χρησιμοποιεί ο Bibi είναι αδόκιμη με βάση την Αγία Γραφή. Η Βίβλος διδάσκει ότι ο πλούτος και η περιουσία πρέπει να διανέμονται δίκαια και να μην συγκεντρώνονται στα χέρια μιας ολιγαρχίας. Οι στίχοι 1 και 9 της Εξόδου 23 παρέχουν μια εικόνα για το πώς έπρεπε να αντιμετωπίζονται οι ξένοι της εποχής–: «Μην ακολουθείτε το πλήθος κάνοντας το κακό, αλλά καθιερώστε το νόμο της δικαιοσύνης και του ελέους: Μην καταπιέζετε τον ξένο ; Εσείς οι ίδιοι ξέρετε τι είναι να είσαι ξένος επειδή ήσασταν ξένος στην Αίγυπτο .»

Είναι δικαιοσύνη και έλεος να κόβουν το νερό, τα τρόφιμα, τα φάρμακα και τα καύσιμα σε έναν ολόκληρο πληθυσμό ; Είναι βιβλική δικαιοσύνη όταν βομβαρδίζουν νοσοκομεία ; Καθώς δισεκατομμύρια σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν τις σφαγές των στην Γάζα-Δυτική Όχθη, αναλυτές επισημαίνουν ότι η διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστίνης θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Υπενθυμίζω ότι Μαλαχίας ομιλεί για την επιμονή του Κυρίου σχετικά με την διαθήκη του Ισραήλ ως προϋπόθεση της υποστήριξής του. «Θυμήσου τον νόμο του δούλου μου Μωυσή, τα διατάγματα που του έδωσα στο Χωρήβ για όλο το Ισραήλ». Εάν συνεχίσουμε να μην υπακούουμε ξανά σε αυτούς τους νόμους, ο Κύριος απείλησε: «Θα έρθω και θα καταραστώ τη γη».

Οι Αμερικανοί έχουν γίνει οι προστάτες του σύγχρονου Ισραήλ ακολουθώντας τις ίδιες τάσεις που κατήγγειλαν οι μεγάλοι προφήτες. Οι Αμερικανοί ευαγγελιστές όπως και η ισραηλινή κυβέρνηση, έχουν αγνοήσει επιδεικτικά τις διδαχές των βιβλικών προφητών και τα θαύματα, την Ανάσταση και τις ευεργεσίες του Ιησού Χριστού.

Ανάμεσα στο Ισραήλ και το διεθνές δίκαιο δεν υπάρχει πλέον κανένας συμβιβασμός. Ένας από τους δύο πρέπει να επικρατήσει. Η νίκη του Ισραήλ θα σήμαινε τον θάνατο του διεθνούς δικαίου. Οι παγκόσμιοι ηγέτες συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή αργά ή γρήγορα, τα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να αποφασίσουν εάν θα συνταχθούν με τον Savazio-Διόνυσο και την Διονυσιακή κουλτούρα 666 η τον Βλαντιμίρ Πούτιν-Ρωσική Ομοσπονδία και τον Αριστόκλειο πολιτισμό στην νέα του έκφανση με βάση τα δόγματα του γεωστρατηγικού άξονα 888

* https://www.saint.gr/43/9/biblebooks.aspx

https://www.oodegr.com/neopaganismos/ag.grafi/zaxar1.htm

Oι εργασίες της στήλης Επικρατέειν η Απόλλυσθαι αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου Γεωστρατηγικού-Γεωπολιτικού αναλυτή και αρχισυντάκτη του εβδομαδιαίου ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την έγκριση του του Mytilenepress και της στήλης. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση του 50% των εργασιών Απαραίτητη προυπόθεση για την αναδημοσίευση είναι η προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο Mytilenepress.

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν. Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους να πιστεύουν όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.

(1) ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ.
Θαυμ άσας ο ὖν τὸ ἐ π ὶ π ᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος ‘ ἆρ'’ ἔφη ‘σ ὺ τὸν πατρι ώτην θε όν, ὦ Λαμπρ ία, ‘ε ὔιον ὀρσιγ ύναικα μαινομ έναις ἀνθέοντα τιμα ῖσι Δι όνυσον’ (Lyr. adesp. 131) ἐγγρ άφεις κα ὶ ὑποποιε ῖς το ῖς ῾Εβρα ίων ἀπορρ ήτοις; ἢ τ ῷ ὄντι λ όγος ἔστι τις ὁ το ῦτον ἐκε ίν ῳ τὸν α ὐ τὸν ἀποφα ίνων;’ ὁ δ ὲ Μοιραγ ένης ὑπολαβ ών ‘ἔα το ῦτον’ ε ἶπεν· ‘ἐ γ ὼ γ ὰρ ᾿Αθηνα ῖος ὢν ἀποκρ ίνομα ί σοι κα ὶ λ έγω μηδ έν' ἄλλον ε ἶναι· κα ὶ τὰ μ ὲ ν πολλ ὰ τ ῶν ε ἰς το ῦτο τεκμηρ ίων μ όνοις ἐστὶ ῥητὰ κα ὶ διδακτ ὰ το ῖς μυουμ ένοις παρ' ἡμ ῖν ε ἰς τὴν τριετηρικ ὴν παντέλειαν· ἃ δ ὲ λ ό γ ῳ διελθε ῖν ο ὐ κεκ ώλυται πρ ὸς φ ίλους ἄνδρας, ἄλλως τε κα ὶ παρ' ο ἶνον ἐ π ὶ το ῖς το ῦ θεο ῦ δ ώροις, ἂν ο ὗτοι κελε ύωσι, λ έγειν ἕτοιμος.’ Πάντων ο ὖν κελευ όντων κα ὶ δεομ ένων ‘πρ ῶτον μ έν’ ἔφη ‘τῆς μεγ ίστης κα ὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ' α ὐτο ῖς ὁ καιρ ός ἐστιν κα ὶ ὁ τρ όπος Διον ύ σ ῳ προσ ήκων. τὴν γ ὰρ λεγομ ένην νηστε ίαν < ἄγοντες> ἀκμ άζοντι τρυγητ ῷ τρα - πέζας τε προτίθενται παντοδαπ ῆς ὀ π ώρας ὑ π ὸ σκηνα ῖς κα ὶ καλι άσιν ἐκ κλημ άτων μ άλιστα κα ὶ κιττο ῦ διαπεπλεγ - μ έναις· κα ὶ τὴν προτέραν τῆς ἑορτῆς σκην ὴν ὀνομ άζουσιν. ὀλ ίγαις δ' ὕστερον ἡμ έραις ἄλλην ἑορτήν, ο ὐκ † ἂν δι' α ἰνιγμ άτων ἀλλ' ἄντικρυς Β άκχου καλουμ ένην, τελο ῦ - σιν. ἔστι δ ὲ κα ὶ κραδηφορ ία τις ἑορτὴ κα ὶ θυρσοφορ ία παρ' α ὐτο ῖς, ἐν ᾗ θ ύρσους ἔχοντες ε ἰς τὸ ἱερ ὸν ε ἰ σίασιν· ε ἰσελ - θ όντες δ' ὅ τι δρ ῶσιν, ο ὐκ ἴσμεν, ε ἰκ ὸς δ ὲ βακχε ίαν ε ἶναι τὰ ποιο ύμενα· κα ὶ γ ὰρ σ άλπιγξι μικρα ῖς, ὥσπερ ᾿Αργε ῖοι το ῖς Διονυσίοις, ἀνακαλο ύμενοι τὸν θε ὸν χρ ῶνται, κα ὶ κιθαρ ίζοντες ἕτεροι προ ΐασιν, ο ὓς α ὐτο ὶ Λευ ίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον τῆς ἐπικλήσεως γεγενημένης. οἶμαι δὲ καὶ τὴν τῶν σαββ άτων ἑορτὴν μ ὴ παντάπασιν ἀπροσδι όνυσον ε ἶναι· Σάβους γ ὰρ κα ὶ ν ῦν ἔτι πολλο ὶ το ὺς Β άκχους καλο ῦσιν κα ὶ τα ύτην ἀφι ᾶσι τὴν φων ὴν ὅταν ὀργι άζωσι τ ῷ θε ῷ, <ο ὗ π ίστω>σιν ἔστι δ ήπου κα ὶ παρ ὰ Δημοσθ ένους (18, 260) λαβε ῖν κα ὶ παρ ὰ Μεν άνδρου (fr. 1060), κα ὶ ο ὐκ ἀ π ὸ <τρ ό>που τις ἂν φα ίη το ὔνομα πεποι ῆ σθαι πρ ός τινα σ όβησιν, ἣ κατέχει το ὺς βακχε ύοντας· | α ὐτο ὶ δ ὲ τ ῷ λ ό γ ῳ μαρτυρο ῦσιν, ὅταν σ άββατα τελ ῶσι, μ άλιστα μ ὲν π ίνειν κα ὶ ο ἰνο ῦσθαι παρακαλο ῦντες ἀλλ ήλους, ὅταν δ ὲ κωλύῃ τι με ῖζον, ἀπογε ύεσθα ί γε π άντως ἀκρ άτου νομ ίζοντες. κα ὶ τα ῦτα μ ὲν ε ἰκ ότα φ α ίη τις ἂν ε ἶναι· κατὰ κρ άτος <δ ὲ 2 τοὺς> ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ νεβρίδα χρυσόπαστον ἐνημμένος, χιτῶνα δὲ ποδήρη φορῶν καὶ κοθόρνους, κώδωνες δὲ πολλοὶ κατακρέμανται τῆς ἐσθῆτος, ὑποκομποῦντες ἐν τῷ βαδίζειν, ὡς καὶ παρ' ἡμῖν· ψόφοις δὲ χρῶνται περὶ τὰ νυκτέλια, καὶ χαλκοκρότους τὰς τοῦ θεοῦ τιθήνας προσαγορεύουσιν· καὶ ὁ δεικνύμενος ἐν τοῖς † ἐναντίοις τοῦ νεὼ θύρσος ἐντετυπωμένος καὶ τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν ἄλλῳ θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν. ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ' ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, ῞Ελληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ' αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ' οὕτω κολα...
ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε. Πότερον οἱ Ἰουδαῖοι σεβόμενοι τὴν ὗν ἢ δυσχεραίνοντες ἀπέχονται τῶν κρεῶν.
Ἐπεὶ δὲ ταῦτ´ ἐρρήθη, βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη « πῶς ὑμῖν δοκεῖ λελέχθαι τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι τὸ δικαιότατον κρέας οὐκ ἐσθίουσιν; » « ὑπερφυῶς » ἔφη ὁ Πολυκράτης, « ἐγὼ δὲ καὶ προσδιαπορῶ, πότερον οἱ ἄνδρες τιμῇ τινι τῶν ὑῶν ἢ μυσαττόμενοι τὸ ζῷον ἀπέχονται τῆς βρώσεως αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. » «Ἐγὼ μὲν τοίνυν« » εἶπεν ὁ Καλλίστρατος « οἶμαί τινα τιμὴν τὸ ζῷον ἔχειν παρὰ τοῖς ἀνδράσιν· εἰ δὲ δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν, ἀλλ´ οὐ κανθάρου καὶ γρυ... Καὶ κροκοδείλου καὶ αἰλούρου τὴν ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται. Τὴν δ´ ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι τοῦ ῥύγχους, ὥς φασι, τὴν γῆν ἴχνος ἀρόσεως ἔθηκεν καὶ τὸ τῆς ὕνεως ὑφηγήσατ´ ἔργον· ὅθεν καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν ἀπὸ τῆς ὑός. Οἱ δὲ τὰ μαλθακὰ καὶ κοῖλα τῆς χώρας Αἰγύπτιοι γεωργοῦντες οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ παράπαν· ἀλλ´ ὅταν ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας τὰς ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον, αἱ δὲ χρησάμεναι πάτῳ καὶ ὀρυχῇ ταχὺ τὴν γῆν ἔτρεψαν ἐκ βάθους καὶ τὸν σπόρον ἀπέκρυψαν.
Οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ διὰ τοῦτό τινες ὗς οὐκ ἐσθίουσιν, ἑτέρων ζῴων μείζονας ἐπ´ αἰτίαις γλίσχραις, ἐνίων δὲ καὶ πάνυ γελοίαις, τιμὰς ἐχόντων παρὰ τοῖς βαρβάροις. Τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι τὸ σκότος τοῦ φωτὸς ἡγοῦντο πρεσβύτερον· τίκτεσθαι δ´ αὐτὴν ἐκ μυῶν πέμπτῃ γενεᾷ νουμηνίας οὔσης· ἔτι δὲ μειοῦσθαι τὸ ἧπαρ ἐν τοῖς ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. Τὸν δὲ λέοντα τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν γαμψωνύχων τετραπόδων βλέποντα τίκτει μόνος, κοιμᾶται δ´ ἀκαρὲς χρόνου καὶ ὑπολάμπει τὰ ὄμματα καθεύδοντος· κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων λεοντείων ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. Τὴν δ´ ἶβίν φασιν ἐκκολαφθεῖσαν εὐθὺς ἕλκειν δύο δραχμάς, ὅσον ἄρτι παιδίου γεγονότος καρδίαν· ποιεῖν δὲ τῇ τῶν ποδῶν ἀποστάσει πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸ ῥύγχος ἰσόπλευρον τρίγωνον. Καὶ τί ἄν τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ ἀκαλήφης ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου μάγους τιμᾶν μὲν ἐν τοῖς μάλιστα τὸν χερσαῖον ἐχῖνον, ἐχθαίρειν δὲ τοὺς ἐνύδρους μῦς καὶ τὸν ἀποκτείνοντα πλείστους θεοφιλῆ καὶ μακάριον νομίζειν; οἶμαι δὲ καὶ τοὺς Ἰουδαίους, εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν, ἀποκτείνειν ἄν, ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς ἀποκτείνουσι· νῦν δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν ἀπόρρητόν ἐστιν αὐτοῖς. Καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα πηγὴν αὐτοῖς ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως καὶ τὴν ὗν σέβεσθαι σπόρου καὶ ἀρότου διδάσκαλον γενομένην· εἰ μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ ἀκάθαρτον δυσχεραίνοντας τὸ ζῷον. »
« Οὐ δῆτ´ » εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών « ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν μένον ὑπ´ αὐτῶν μυ...στα θηρίον ἐμφερέστατον . Ὁ γὰρ λαγὼς μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς ὄνος εἶναι· καὶ γὰρ ἡ χρόα καὶ τὰ ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω μηδὲ μικρὸν μεγάλῳ τὴν μορφὴν ὅμοιον γεγονέναι. Εἰ μὴ νὴ Δία καὶ πρὸς τὰς ποιότητας αἰγυπτιάζοντες τὴν ὠκύτητα τοῦ ζῴου θεῖον ἡγοῦνται καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῶν αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν ἀναπεπταμένοις τοῖς ὄμμασιν, ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ διαφέρειν, ἣν Αἰγύπτιοι θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες.
Τὸ δ´ ὕειον κρέας οἱ ἄνδρες ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦσιν, ὅτι μάλιστα ... Οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺς ἀνθρώπους οἴονται, πᾶσαν δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν, ἃ δή, καχεξίας τινὸς ἐγγενομένης τῷ σώματι καὶ φθορᾶς, ἐπιτρέχειν δοκεῖ τοῖς σώμασιν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ θολερὸν περὶ τὴν δίαιταν τοῦ θρέμματος ἔχει τινὰ πονηρίαν· οὐδὲν γὰρ ἄλλο βορβόρῳ χαῖρον οὕτω καὶ τόποις ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ τὴν φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις. Λέγουσι δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν ὑῶν οὕτως ἐγκεκλάσθαι καὶ κατεσπάσθαι ταῖς ὄψεσιν, ὥστε μηδενὸς ἀντιλαμβάνεσθαι μηδέποτε τῶν ἄνω μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν, ἂν μὴ φερομένων ὑπτίων ἀναστροφήν τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον τὸ ζῷον ἡσυχάζειν, ὅταν οὕτω φέρηται, καὶ σιωπᾶν κατατεθαμβημένον ἀηθείᾳ τὰ οὐράνια καὶ κρείττονι φόβῳ τοῦ βοᾶν συνεχόμενον. Εἰ δὲ δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν δ´ Ἄδωνιν οὐχ ἕτερον ἀλλὰ Διόνυσον εἶναι νομίζουσιν, καὶ πολλὰ τῶν τελουμένων ἑκατέρῳ περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν λόγον· οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου γεγονέναι· καὶ Φανοκλῆς, ἐρωτικὸς ἀνήρ, ου- - - δήπου πεποίηκεν.
Ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ´ ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, Ἕλληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. Ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ´ αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ´ οὕτω κολα...
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%84

httofis66.blogspot.com/2017/05/bogpost_9.html

www.greek-language.gr › digitalResources › ancient_greek › library
Ιστορίαι (Ηροδότου) – Βικιθήκη
https://el.wikisource.org › wiki › Ιστορίαι_(Ηροδότου)
ΠΛΑΤΩΝ: Μενέξενος – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
www.greek-language.gr › ancient_greek › library › browse
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Ἑλένης ἐγκώμιον (10) – Η Πύλη για την ελληνική …
www.greek-language.gr › ancient_greek › library › browse

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα

https://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=57819:oi-proellines&catid=50:mathaino-tin-ellada&Itemid=336

* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.
Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ.
[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν. Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού.
«Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία».  (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3) «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν  στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου  και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για τη μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29)
(2) Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της [245d] μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων. Αλλά και πάλι εβρεθήκαμε και σε τούτη την περίσταση πολιτικά απομονωμένοι, [245e] γιατί δεν εστέρξαμε να διαπράξουμε αισχρό και ανόσιο έργο παραδίνοντας Έλληνες στους βαρβάρους. Έτσι όμως εφτάσαμε σε μια πολιτική κατάσταση όμοια σαν κι εκείνη που υπήρξε η αίτια να νικηθούμε άλλοτε, αλλά με τη βοήθεια των θεών κατορθώσαμε τούτη τη φορά να τελειώσουμε τον πόλεμο με καλύτερους όρους παρά την εποχή εκείνη, γιατί εγλιτώσαμε από τον πόλεμο έχοντας στο τέλος και το στόλο μας και τα τείχη μας και τις αποικίες μας· το ίδιο άλλωστε και οι εχθροί μας με χαρά και προθυμία εδέχτηκαν να πάψει ο πόλεμος αναμεταξύ μας. Ωστόσο εχάσαμε και στον πόλεμο αυτό γενναίους και ηρωικούς άντρες, κι εκείνους που εβρήκανε το θάνατο στη μάχη της Κορίνθου από τις φυσικές αναποδιές και κακοτοπιές της γης όπου έγινε η μάχη και τους άλλους που έπεσαν στο Λέχαιο [246a] θύματα προδοσίας· ηρωικά επίσης επολέμησαν κι όσοι ελευτερώσανε το βασιλιά της Περσίας και ξεκαθαρίσανε όλες τις θάλασσες από τους Λακεδαιμονίους. Τους άντρες τούτους ξαναφέρνω εγώ τώρα στη μνήμη σας και χρέος έχετε να εγκωμιάζετε μαζί μ᾽ έμενα και να τιμάτε τέτοιους ήρωες.
ΟΙ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΙΟΥΔΑΙΟΙ-ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Διαβάζοντας τους αρχαίους συγγραφείς Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 - 58), Ισοκράτη (Παναθηναϊκός, Ελένης εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός κ.α.), Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29,  Μ, Απόσπασμα 3),και τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ύπατο των φιλοσόφων (Μενέξενος, 245c-d), διαπιστώνουμε ότι πριν από τους Τρωικούς πολέμους και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ.  ξεσπούν στην Αίγυπτο λοιμώδης ασθένειες (οι 7 πληγές, σύμφωνα με την Αγία Γραφή) και οι ντόπιοι τις αποδίδουν στους ασεβείς αλλόφυλους.  Για να αποφύγουν την οργή των ντόπιων  οι  μετανάστες που ζούσαν στην Αίγυπτο συσπειρώνονται και φεύγουν σε άλλα μέρη. Ένα μέρος των Ισραηλιτών με αρχηγό τον Μωυσή κατευθύνονται δια ξηράς στην Ιουδαία.
Οι Δαναοί με πλοία και με αρχηγό το Δαναό μέσω Ρόδου πάνε στο Άργος της Πελοποννήσου. Όταν έφτασαν εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τους κατοίκους του Άργους, που ήσαν Αχαιοί στην γενιά. Ωστόσο επειδή ο βασιλιάς των Αργείων που ονομάζονταν Γελάνωρ δεν είχε γιο για διάδοχο και από την άλλη δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες για να νικήσει , οι Αργείοι κάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση και αφετέρου να γίνει κοινός βασιλιάς. Αυτός είναι και ο λόγος που μετά τα Τρωικά οι Αργείοι ονομάζονταν και Αχαιοί-Δαναοί και Αργείοι και από αυτούς κατ’ επέκτασιν και όλοι οι Έλληνες.  Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία της Ελλάδας όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου,  τις Θήβες της Αιγύπτου.
Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο  (έγινε το έτος 1218 - 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν  μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής (Ηρόδοτος). (1)
Oι Αιγύπτιοι και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί. Η οικογένεια των Περσειδών από το Άργος θεωρούσε γενάρχη της τον Δαναό, που ήλθε από την Ανατολή, και οἱ Θηβαίοι τιμούσαν ως γενάρχη τους τον Κάδμο γιο του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, που ήλθε στην Ελλάδα από την Παλαιστίνη, εγκαταστάθηκε στη Θήβα και συνέβαλε στη γένεση των λεγόμενων Σπαρτών από τα δόντια του δράκοντα. Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες.
Ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου  και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για την μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29) «Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος αναφέρει ότι η Πελοπόννησος πριν από τους Έλληνες την κατοίκησαν βάρβαροι. Εξάλλου, ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα κατοικία βαρβάρων υπήρξε, στους παλιούς καιρούς, έτσι λογάριαζαν όσοι μνημονεύουν αυτά τα πράγματα, γιατί ο Πέλοπας έφερε ένα λαό από τη Φρυγία στη χώρα που απ' αυτόν ονομάστηκε Πελοπόννησος, και ο Δαναός από την Αίγυπτο, κι οι Δρύοπες, οι Καύκωνες κι οι Πελασγοί κι οι Λέλεγες και άλλοι τέτοιοι λαοί μοίρασαν τους τόπους πάνω και κάτω από τον ισθμό.
Tην Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα της Φωκίδας ο Τηρεύς, την Καδμεία οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο, και την ίδια τη Βοιωτία κατέκτησαν οι Aονες, οι Τέμμικες και οι Ύαντες, ως και Πίνδαρος φησίν. Ην ότε υας Βοιωτιον ένεπον.  Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται, Κέκροψ, και Κόδρος, και Αίκλος, και Κόθος, και Δρύμας, και Κρίνακος.
Οι δε Θράκες, και Ιλλυριοί, και Ηπειρώται, και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν. ΄Τοισι μέντοι μάλλον πρότερον, ή νυν, όπου γε και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης..» (Στράβων 7, 321). Οι Φοίνικες σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α -2)  κατάγονταν από την Ερυθρά θάλασσα, πήγαν με αρχηγό τον Αγήνορα στην Φοινίκη της Ασίας, την χώρα απέναντι από την Κύπρο και όπου οι πόλεις Τύρος, Σιδών, εξ ου και η ονομασία Φοίνικες. Χαναάν σημαίνει «χώρα της πορφύρας, το όνομα δηλαδή προέρχεται από το ερυθρό χρώμα που εξάγεται από την επεξεργασία της πορφύρας.

https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ηρόδοτος-Ισοκράτης και Πλούταρχος καταρρίπτουν τις νεοταξικές θεωρίες περί Ινδοευρωπαϊκής καταγωγής και αποδεικνύουν ότι οι Έλληνες ήταν αυτόχθονες

ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ :
"Θέτοντας αυτό το ερώτημα πέφτετε στην καλά στημένη παγίδα των επιβούλων, οι οποίοι θέλουν να αποπνίξουν τα φιλοπάτρια αισθήματα του ελληνικού λαού. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι εθνικισμός; Ο εθνικισμός προέρχεται από τη λέξη έθνος. Ο εθνικισμός είναι κάτι το βαθιά ανθρώπινο, είναι κάτι το κατεξοχήν δημοκρατικό, θεωρείται κάτι το ιερό. Είναι κάτι το βαθιά ανθρώπινο γιατί ανταποκρίνεται σε μια φυσική πραγματικότητα την οποία έχει διαπιστώσει η επιστήμη της γενετικής. Σήμερα, με αυστηρές επιστημονικές μεθόδους είναι δυνατόν να διαπιστωθεί για τον καθένα μας σε ποια φυλετική ομάδα ανήκει.
Έχουν γίνει έρευνες σε πανεπιστήμια οι οποίες καταδεικνύουν ακριβώς ότι οι Ελληνες, εμείς οι κάτοικοι της σημερινής Ελλάδας, δεν έχουμε γενετική σχέση με τους γείτονές μας, ότι αποτελούμε δηλαδή έναν ιδιόμορφο τύπο. Αφού, λοιπόν, δεν έχουμε σχέση από τους γείτονες, δεν σημαίνει ότι πέσαμε από τους ουρανούς, αλλά ότι έχουμε άμεση σχέση με τους προγόνους μας. Δεν συμφωνώ καθόλου με την θεωρία ότι ο πολιτισμός καθορίζει το έθνος. Αυτή είναι μια σταλινική-λενινιστική θεωρία που υπηρετεί πολιτικούς σκοπούς". Αυτή η θεωρία γίνεται κατά διαστροφή ενός χωρίου του Πανηγυρικού του Ισοκράτους.
Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ανώτατος δικαστικός ομιλεί περί Έθνους και Μακεδονικού ζητήματος. Είναι ο μοναδικός που πρότεινε τον καλύτερο τρόπο επιλύσεως αυτού του εθνικού προβλήματος. O Xρήστος Σαρτζετάκης ήταν ανακριτής στην υπόθεση δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη και παρά τις πιέσεις έκανε στο ακέραιο το καθήκον του. Επίσης επί κυβερνήσεως των συνταγματαρχών του αφαιρέθηκε το αξίωμα του δικαστικού, συνελήφθη και βασανίστηκε. Ανέκαθεν ήταν δημοκρατικών αρχών. Δείτε τι αναφέρει περί Έθνους-Παιδείας και για το Μακεδονικό πρόβλημα :
https://mytilenepress.blogspot.com/2023/04/mytilenepress_5.html
Ο ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΠΕΡΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ. https://youtu.be/QxAzmYLXoc0

O TEΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΞΗΓΕΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΠΕΡΙ ΕΠΙΛΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ. ttps://youtu.be/v5PcdlYsIX4

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : O Πρόεδρος Χρήστος Σαρζτετάκης απαντά στους παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού περί έθνους και Μακεδονίας. ΜΕΡΟΣ Α.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : O Πρόεδρος Χρήστος Σαρζτετάκης απαντά στους παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού περί έθνους και Μακεδονίας. ΜΕΡΟΣ Β

XΡΗΣΤΟΣ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ME ΤΟΝ ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΉ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ Ζ ΕΔΩ

Τρίτη 28 Μαΐου 2024

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Εξεγείρω τα τέκνα σου Σιών κατά των τέκνων σου Ελλάς* ( Η τρίτη Ρώμη και το Ισραήλ).Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Α. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Β. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Γ. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Δ. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Ε. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ ΣΤ. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Ζ. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Η. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το Ε το εν Δελφοίς και ο Ιεχωβάς. Του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ο Δημήτρης Σκουρτέλης αποκαλύπτει την πραγματική καταγωγή του θεού Απόλλων.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Η συγκλονιστική έρευνα του Αγιογράφου Δημήτρη Σκουρτέλη για τον θεό Απόλλων !!!