Η Σύνοδος Κορυφής της G7 υπό την ιταλική προεδρία, που διοργανώθηκε από την κυβέρνηση Meloni στην Απουλία, διακηρύσσει ως προτεραιότητά της « την υπεράσπιση του διεθνούς συστήματος.
Το σύστημα αυτό που βασίζεται στη ισχύ του νόμου », δηλώνοντας ότι « ο ρωσικός επιθετικός πόλεμος κατά της Ουκρανίας έχει επηρεάσει τις αρχές και έχει πυροδοτήσει αυξανόμενη αστάθεια, ορατή στα διάφορα κέντρα κρίσης.
Αυτό διακηρύσσει η G7, 6 μέλη της οποίας (ΗΠΑ, Καναδάς, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία) είναι οι μεγαλύτερες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, η οποία εξερράγη τον πόλεμο στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας, στην οποία προσχωρεί η Ιαπωνία, ο μεγαλύτερος εταίρος του ΝΑΤΟ στο Ανατολική Ασία, εναντίον Κίνας. Το ειδυλλιακό σκηνικό με το οποίο παρουσιάζεται αυτή η Σύνοδος Κορυφής δεν μπορεί να κρύψει ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μια πολεμική σύνοδο κορυφής.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν ένα δεκαετές στρατιωτικό σύμφωνο με την Ουκρανία, η οποία έλαβε δάνειο 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων από την G7 για να την βοηθήσει να αγοράσει όπλα, ένα δάνειο που θα αποπληρωθεί χρησιμοποιώντας τους τόκους που κέρδισαν τα 300 δισεκατομμύρια δολάρια σε παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, τα περισσότερα από αυτά σε ευρωπαϊκές τράπεζες. Οι υπουργοί Άμυνας των 6 χωρών της G7 που ανήκουν στο ΝΑΤΟ αποφάσισαν ταυτόχρονα να παρέχουν στην Ουκρανία τεράστια νέα στρατιωτική βοήθεια και να διαθέσουν 43 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για να συνεχίσουν να τροφοδοτούν τον πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης.
Στο στόχαστρο της G7 δεν υπάρχει μόνο η Ρωσία αλλά ολόκληρος ο οργανισμός BRICS, φέτος υπό τη ρωσική προεδρία, ο οποίος έχει επεκταθεί από 5 σε 10 μέλη και αναπτύσσεται περαιτέρω: περισσότερες από 30 χώρες θέλουν να ενταχθούν. Σήμερα, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν των BRICS υπερβαίνει ήδη αυτό της G7 και οι προβλέψεις για την περίοδο 2024-2029 δείχνουν οικονομική ανάπτυξη των BRICS, κυρίως λόγω της Κίνας, κατά 44% έναντι 21% της G7. Ανήμπορη να αποτρέψει την ανάπτυξη των BRICS με οικονομικά εργαλεία, η G7 προσπαθεί να διατηρήσει την κυριαρχία της με πολεμικά εργαλεία.
Ο Πάπας Φραγκίσκος προσκλήθηκε στη G7 στην Απουλία, για να δώσει μια εμφάνιση ειρήνης σε αυτή τη σύνοδο κορυφής του πολέμου. Εκεί ο Πάπας Φραγκίσκος συναντήθηκε με τον Ουκρανό Πρόεδρο Volodymyr Zelensky, χωρίς να πει λέξη για το γεγονός ότι διώκει τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία, από την οποία ο Ουκρανός έχει σχιστεί, υπηρετώντας στον πόλεμο ενάντια σε κάθε τι ρωσικό.
Αναμφισβήτητα το πιο δύσκολο να μετρηθεί σε αυτόν τον πολιτικό κόσμο του λυκόφωτος είναι ο βαθμός στον οποίο αυτή η συνάντηση της G7 φέρνει στο νου την ταφή της μαμάς, τον κόσμο του χρηματοπιστωτικού ιμπεριαλισμού σε οπισθοδρόμηση προς τον κλανισμό και το κάλεσμα για τραμπούκους, υπάρχει μια πλευρά του λυκόφωτος στην οποία οι φωτισμένοι πολλαπλασιάζονται. Αυτός ο κόσμος της μαφίας που ήθελε να είναι ταυτόχρονα ο δικαστής, ο αστυνομικός και ο εκτελεστής των «συμβάσεων» και που σταδιακά χάνει την πραγματική του επιρροή, τη δύναμή του να νομοθετεί… Ο απόλυτος θρίαμβος των Meloni, αυτή η περίληψη για το τι κάνει τον φασισμό και που ισχυρίζεται ότι καλύπτεται από τον σεβασμό των ομοίων του, επειδή έχει ακόμα τα δίκτυά του που κληρονόμησαν από τον Μουσολίνι, ελάχιστα ενημερωμένα...
Η σύνοδος κορυφής της G7 που άνοιξε στην Ιταλία είναι η 50ή, αλλά οι ηγέτες του δυτικού κόσμου δεν έχουν τίποτα να γιορτάσουν και η ατμόσφαιρα δεν είναι γιορτινή. Και αυτό, τόσο για εσωτερικούς όσο και για παγκόσμιους λόγους: η κρίση εξουσίας επιδεινώνεται στις περισσότερες από τις συμμετέχουσες χώρες και η διεθνής κατάσταση γίνεται όλο και πιο δυσμενής για τις «πρώτες δημοκρατίες στον κόσμο». Και πάνω απ' όλα φταίνε μόνο οι ίδιοι.
Αν και οι ίδιοι οι δυτικοί ηγέτες δεν το παραδέχονται, γιατί γι' αυτούς ο κύριος ένοχος για την παγκόσμια αναταραχή είναι η Ρωσία. Για τρίτη συνεχόμενη συνεδρίαση της G7, το επίκεντρο θα είναι η «ρωσική επίθεση κατά της Ουκρανίας» και οι συνέπειές της.
Τα πράγματα προχωρούν κανονικά: υιοθετούνται νέες κυρώσεις και νέα προγράμματα βοήθειας για το Κίεβο και διατυπώνονται όλο και πιο ξεκάθαρες απειλές κατά της «Κίνας που βοηθά τη Μόσχα».
Τίποτα ουσιαστικά νέο σε σύγκριση με πέρυσι; Βασικά ναι, αλλά οι στάσεις απέναντι στη Δύση σε όλο τον κόσμο έχουν επιδεινωθεί τον περασμένο χρόνο – και αυτό δεν είναι το εύσημα της Μόσχας και του Πεκίνου (αν και εργάζονται πάνω σε αυτό), αλλά από την ίδια τη Δύση: η ισραηλινή επιχείρηση κατά της Γάζας απέκτησε χαρακτήρα μιας γενοκτονίας και αποκάλυψε όλη τη διπροσωπία των «προηγμένων δημοκρατιών», την «ανησυχία» τους για ανθρώπινες ζωές και τις εκκλήσεις τους να «ενώσουν τον κόσμο ενάντια στον επιτιθέμενο.
Ο Παγκόσμιος Νότος επικρίνει ανοιχτά τη Δύση για τα διπλά μέτρα και την επιείκειά της προς τον Νετανιάχου, και χλευάζει όλες τις προσπάθειες να απεικονιστεί ο Πούτιν ως δολοφόνος και ο Νετανιάχου ως δολοφόνος της τρομοκρατίας. Η Δύση έχει ήδη αποτύχει να συμπαρασύρει τον Νότο σε έναν αντιρωσικό συνασπισμό και εν μέσω όσων συμβαίνουν στη Γάζα, οι εκκλήσεις για «βοήθεια του Ζελένσκι» έμειναν αναπάντητα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η λεγόμενη «σύσκεψη κορυφής της ειρήνης» στην Ελβετία, που σχεδιάστηκε αμέσως μετά τη σύνοδο της G7, τελείωσε ουσιαστικά σε αποτυχία: μόνο οι μισές από τις 160 προσκεκλημένες χώρες θα έρθουν, οι περισσότερες από τις οποίες είναι χώρες της Ευρώπης και της συλλογικής Δύσης (Αυστραλία, Καναδάς, κλπ.).
Αλλά ακόμη και μεταξύ εκείνων που συμφώνησαν να συμμετάσχουν, μόνο οι μισοί θα εκπροσωπούνται στο υψηλότερο επίπεδο, που σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν ηγέτες από το Νότο. Αν και ένας αριθμός ρεκόρ βασικών χωρών του Νότου έχουν προσκληθεί στην Ιταλία για την ίδια την G7 – και κάποιες θα παραστούν – καμία από αυτές δεν θα ταξιδέψει στην Ελβετία. Ο Ιταλός πρωθυπουργός Μελόνι κάλεσε τους ηγέτες δώδεκα μη δυτικών χωρών στην Απουλία, συμπεριλαμβανομένων έξι ηγετών της G20. Εάν είχαν έρθει όλοι, η σύνοδος κορυφής της G7 θα ήταν ουσιαστικά μια συνάντηση των δύο τρίτων των G20. Πράγματι, η δυτική λέσχη έχει όχι επτά αλλά οκτώ μέλη της G20, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Οι ηγέτες της Αργεντινής, της Βραζιλίας, της Ινδίας, της Σαουδικής Αραβίας, της Τουρκίας και της Νότιας Αφρικής προσκλήθηκαν επίσης, πράγμα που σημαίνει ότι 14 από τους 20 κορυφαίους παγκόσμιους ηγέτες θα είχαν συγκεντρωθεί στην Ιταλία. Ποιος δεν θα ήταν εκεί; Πρώτα απ 'όλα, ο Πούτιν και ο Σι Τζινπίνγκ, καθώς και οι ηγέτες της Νότιας Κορέας, της Αυστραλίας, του Μεξικού και της Ινδονησίας.
Ωστόσο, ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Μοχάμεντ και ο Νοτιοαφρικανός πρόεδρος Ramaphosa δεν θα έρθουν στην Ιταλία, επομένως η εκπροσώπηση των κύριων χωρών του Νότου θα περιοριστεί στους Miley, Lula και Modi (ο Ερντογάν, ως ηγέτης χώρας μέλους του ΝΑΤΟ, είναι δύσκολο να κατηγοριοποιούνται κατηγορηματικά ως μη δυτικοί). Είναι σαφές ότι οι ηγέτες της Βραζιλίας και της Ινδίας είναι αυτοί που ενδιαφέρουν περισσότερο τη Δύση – και οι δύο χώρες είναι μέλη των BRICS και θα ήθελαν πολύ να τους εμπλέξουν, τουλάχιστον με κάποιο τρόπο, στις πιέσεις που ασκούνται στη Ρωσία. Αλλά δύο πολύ έμπειροι πολιτικοί όπως ο Λούλα και ο Μόντι σίγουρα δεν πρόκειται να παίξουν το παιχνίδι των ατλαντιστικών σχεδίων.
Αλλά οι κύριοι συμμετέχοντες στη σύνοδο κορυφής, δηλαδή οι ίδιοι οι δυτικοί πρόεδροι και πρωθυπουργοί, αν και θα μιλήσουν για τη Ρωσία και την Ουκρανία, την Κίνα, το Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους, θα σκεφτούν περισσότερο τα δικά τους προβλήματα. Και ποιον θα δουν σε ένα χρόνο στη συνάντηση στον Καναδά. Μέχρι στιγμής είναι σαφές ότι ο Rishi Sunak δεν θα είναι ανάμεσά τους: σε τρεις εβδομάδες το κόμμα του θα χάσει τις βουλευτικές εκλογές και θα παραιτηθεί από την πρωθυπουργία. Ο Charles Michel,
Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου («Πρόεδρος της Ευρώπης»), θα αποχωρήσει επίσης φέτος. Η πιθανότητα επικείμενης συνταξιοδότησης του Τζο Μπάιντεν είναι επίσης υψηλή – και η σκέψη και μόνο αυτής της συνταξιοδότησης τρομάζει τους περισσότερους από τους εταίρους του στο G7. Στις αρχές Ιουλίου, η θέση του Μακρόν κινδυνεύει να αποδυναμωθεί σημαντικά: η περιπέτειά του με πρόωρες βουλευτικές εκλογές θα μπορούσε να φέρει στην εξουσία μια ευρωσκεπτικιστική κυβέρνηση.
Η έδρα του Σολτς λιγοστεύει – αλλά ακόμα κι αν ο συνασπισμός δεν διαλυθεί φέτος, οι επόμενες εκλογές έχουν προγραμματιστεί για το επόμενο φθινόπωρο. Εκλογές θα διεξαχθούν επίσης στον Καναδά και την Ιαπωνία – δηλαδή από όλα τα μέλη των «G7», μόνο η οικοδέσποινα της συνάντησης, Τζιόρτζια Μελόνι, μπορεί, με περισσότερη ή λιγότερη σιγουριά, να κάνει σχέδια για τα επόμενα δύο χρόνια. Αυτή η εμπιστοσύνη είναι, ωστόσο, πολύ σχετική: η έκφραση «εσωτερική πολιτική σταθερότητα της Ιταλίας» δύσκολα μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Η G7 δημιουργήθηκε πριν από μισό αιώνα για να διαχειριστεί και να συντονίσει καλύτερα τον δυτικό κόσμο και να ενισχύσει τη θέση της στον μη δυτικό κόσμο. Ο τότε παράλληλος «κόσμος του σοσιαλισμού» εξαφανίστηκε από την παγκόσμια σκηνή μιάμιση δεκαετία αργότερα και εμφανίστηκε η ψευδαίσθηση της σχεδόν παντοδυναμίας των G7, αλλά αρκετά παγκόσμια κέντρα εξουσίας έχουν αναπτυχθεί και βρίσκονται σε διαδικασία διαμόρφωσης. Ο δυτικοκεντρικός κόσμος γίνεται παρελθόν – και το μόνο ερώτημα είναι πόσο γρήγορα και ποιες συνέπειες (για όλους τους άλλους) θα έχει αυτή η διαδικασία.
πηγή: RIA Novosti
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου