Η δίψα για εκδίκηση χτυπά τόσο τους ζωντανούς όσο και τους νεκρούς, το σβήσιμο όλων των μαρκαδόρων που αποδεικνύουν ότι μια μέρα, σε αυτό το τμήμα της γης, υπήρχε η παρόρμηση της ζωής, οι χαρές, οι λύπες και οι μελωδίες της μουσικής.
Ο όρος «γενοκτονικός πόλεμος», που χρησιμοποιείται ευρέως στα μέσα ενημέρωσης, τη διπλωματία και τον ακαδημαϊκό κόσμο μετά την Επιχείρηση «Πλημμύρα Al-Aqsa», είναι ίσως ο πιο κατάλληλος για να περιγράψει το ξεδίπλωμα της άγριας επιχείρησης που πλήττει τη Λωρίδα της Γάζας για περισσότερους από 250 ημέρες. Αυτή είναι η πιο σχετική διάγνωση της φύσης αυτής της δολοφονίας, η οποία συνεχίζεται με ακραία αγριότητα, η πραγματικότητα των εγκληματικών πράξεων συγχωνεύεται με τους ορισμούς, τις διατάξεις, τα πρότυπα και τις νομικές διατάξεις που ισχύουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Δικαιοσύνης (ICJ), τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Συμβούλιο, τον ΟΗΕ και άλλες αναγνωρισμένες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κατά συνέπεια, αυτός ο συμφωνημένος προσδιορισμός δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανέναν άλλο νομικό όρο και δεν μπορεί να διαγραφεί από την ανθρώπινη συνείδηση, τα ιστορικά αρχεία και τη συλλογική μνήμη.
Ωστόσο, στο επίκεντρο αυτής της γενοκτονικής πολεμικής τρέλας, και σε όλες τις ατελείωτες θανατηφόρες τροχιές της, έχουν έρθει στο φως πολλά θανάσιμα αμαρτήματα, χωρίς ισοδύναμα στους σύγχρονους πολέμους, τουλάχιστον από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που διαπράχθηκαν από δυνάμεις κατοχής εκδίκηση κατά του λαού και της γης της Γάζας, σε μια συστηματική υπερβολή ταλαιπωρίας, αιματοχυσίας και ανθρώπινων απωλειών, αφενός, και ολοκληρωτικής καταστροφής και καταστροφής, υπονομεύοντας τα θεμέλια της ανθρώπινης ζωής στην πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας, από την άλλη. Αυτά τα εγκλήματα συμπληρώνουν έναν μακρύ κατάλογο εγκλημάτων παρόμοιας μορφής και σκοπού, όλα τεκμηριωμένα από αδιάσειστα στοιχεία και μερικά από τα οποία έχουν παρουσιαστεί ενώπιον διεθνών δικαστηρίων. Θα αναφέρω τέσσερα μεγάλα αμαρτήματα, ορατά με γυμνό μάτι.
Πρώτον, η διαδικασία εκτέλεσης του πληθυσμού, με απόφαση μιας κεντρικής διοίκησης και στη μεγαλύτερη δυνατή κλίμακα, ιδιαίτερα παιδιών και γυναικών, συμπεριλαμβανομένων των βρεφών, με συστηματικό τρόπο με σκοπό να τερματιστεί η αναπαραγωγή και η ανανέωση των γενεών. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μαζική θανατική ποινή για τον πληθυσμό και ολική εθνοκάθαρση, δηλαδή γενοκτονία, χωρίς ουγγιά υπερβολή. Οι στόχοι αυτού του πολέμου, με σεχταριστικές ρίζες, υλοποιούνται σύμφωνα με τα συνθήματα και τις διακηρύξεις των ηγετών του σύμφωνα με τα οποία στην πυκνοκατοικημένη Γάζα δεν θα υπήρχαν αθώοι ή άμαχοι και οι κάτοικοί της θα ήταν μόνο «ανθρώπινα ζώα ». Αυτές οι δηλώσεις έχουν σκοπό να δικαιολογήσουν τις καθημερινές σφαγές, τις δολοφονίες δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων χωρίς την παραμικρή ενοχή ή τύψεις. Σε αυτό προστίθεται η πείνα και η στέρηση νερού, καθώς και η καταστροφή των προσφυγικών καταυλισμών και η συμβολική τους σημασία.
Στη συνέχεια, γινόμαστε επίσης μάρτυρες μιας εκτέλεσης, αλλά αυτή τη φορά μιας ριζικής εξάλειψης της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων γεωργικών εκτάσεων, φυτών, δρόμων, στενών, πύργων, δικτύων ύδρευσης, ηλεκτρικής ενέργειας, δικτύων αποχέτευσης, σχολείων, πανεπιστημίων, ασθενοφόρων και όλων των ορόσημων που πιστοποιούν την ανθρώπινη παρουσία εκεί σε μια δεδομένη στιγμή, το λίκνο ενός πολιτισμού σε αυτή τη στενή παραλιακή λωρίδα. Αυτή είναι η χώρα για την οποία ο εκλιπών Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν προσευχήθηκε να « ξυπνήσει μια μέρα και να ανακαλύψει ότι η Γάζα έχει βυθιστεί στη θάλασσα », μπροστά στη φρίκη που υπέστη η κατοχή και οι έποικοι, τις τεράστιες απώλειες και το αίμα που χύθηκε σε αυτή τη γη.
Τρίτον, ο παγκόσμιος πόλεμος κατά των νοσοκομείων, των γιατρών, του ιατρικού εξοπλισμού, ακόμη και των ασθενών στα ερειπωμένα κρεβάτια τους, καθώς και εναντίον κάθε ιατρικού κέντρου του οποίου η επείγουσα ανάγκη γίνεται αισθητή σε περιόδους πολέμου. Ένα επαίσχυντο ποινικό προηγούμενο που αποκαλύπτει την έκταση της περιφρόνησης των ψευδουπασπιστών της δημοκρατίας και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου. Αποκαλύπτει επίσης τη βλακεία εκείνων που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται τον πολιτισμό ενάντια στη βαρβαρότητα και την περιφρόνησή τους για τη λεγόμενη «ηθική του πολέμου». Οι επιθέσεις και οι δολιοφθορές των νοσοκομείων μαρτυρούν επίσης ένα κακό που αφορά τους απογόνους των συμμοριών Haganah, Stern και Irgun, όπως ο Netanyahu, ο Smotrich, ο Karhi, ο Ben-Gvir και άλλοι φωτισμένοι άνθρωποι που ονειρεύονται να σβήσουν εντελώς τη Γάζα και να επιστρέψουν τον Gush Katif.
Όσο για το τέταρτο μεγάλο αμάρτημα, για το οποίο ο ίδιος ο Σατανάς δεν θα τολμούσε να ονειρευτεί, αυτή η μητέρα όλων των μεγάλων αμαρτιών, με όλη της την απαξίωση και την κακία της, χρονολογείται από την ημέρα που η αυλή του κατακτητή άρχισε να βεβηλώνει τους τάφους στις μπουλντόζες. στο κατεστραμμένο και πολιορκημένο παλαιστινιακό έδαφος, ένα πρωτοφανές γεγονός στην ιστορία των πολέμων και των συγκρούσεων μεταξύ εθνών και λαών. Ο μοναδικός σκοπός αυτής της επιχείρησης είναι να τροφοδοτήσει τη δίψα του κατακτητή για εκδίκηση, όχι μόνο εναντίον των ζωντανών, αλλά και εναντίον των νεκρών, και να ολοκληρώσει τη διαγραφή οποιουδήποτε δείκτη που δείχνει ότι μια μέρα υπήρχε, σε αυτή τη μικρή έκταση γης, μια ορμή για ζωή, χαρές, λύπες και μελωδίες μουσικής. Έτσι, το κράτος κατοχής και οι εγκληματίες του συμμετείχαν σε μια κούρσα εναντίον τους, ανάμεσα σε αυτούς τους τάφους, για ένα βαρύ παρελθόν σφαγών από τον Joshua, τον γιο της Nun (του προστατευόμενου του Μωυσή), στην «εποχή των κακών δολοφόνων, όπως π.χ. Dayan, Begin και Sharon, για να μην αναφέρουμε τον Netanyahu και τον Ben-Gvir.
πηγή: Middle East Monitor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου