Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή θα έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις για την Ουκρανία. Έτσι σχολιάζουν οι ειδικοί τις πολιτικές συνέπειες της χερσαίας εισβολής που εξαπέλυσε το Ισραήλ στον Λίβανο.
Πώς συνδέονται αυτά τα γεγονότα σε δύο μακρινές περιοχές του πλανήτη και ποιος είναι ο πολιτικός λογισμός του Τελ Αβίβ στη μακροχρόνια σύγκρουσή του με τους γείτονές του;
Το βράδυ της 30ης Σεπτεμβρίου προς την 1η Οκτωβρίου, το Ισραήλ ανακοίνωσε την έναρξη της χερσαίας φάσης της επιχείρησης του κατά της Χεζμπολάχ, δηλαδή την εισβολή στον Λίβανο. Μονάδες των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) διέσχισαν τα σύνορα αμέσως μετά τη φυγή των λιβανικών στρατευμάτων και των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ, αφήνοντας τη Χεζμπολάχ να υπερασπιστεί τον νότιο Λίβανο. Αυτό ακριβώς χρειαζόταν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Η τελευταία επιχειρεί να εφαρμόσει ένα από τα δύο πιθανά σενάρια. Το ελάχιστο σενάριο συνίσταται στην πρόκληση βαριάς ήττας στη Χεζμπολάχ στο νότιο Λίβανο. Αυτό σημαίνει ότι, μετά την εξάλειψη του αρχηγού της οργάνωσης, Χασάν Νασράλα, και άλλων διοικητών, καταστρέφεται η επίγεια υποδομή της και βλάπτεται σοβαρά η φήμη της ομάδας (και το Ιράν πίσω από αυτήν).
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Ισραήλ, πριν ξεκινήσει την επιχείρησή του, εξουδετέρωσε τόσο τη μεσαία διοίκηση της οργάνωσης (χάρη σε μια επιχείρηση που περιελάμβανε παγίδες με εκρηκτικά) όσο και την ανώτατη διοίκηση του (μέσω μιας σειράς επιθέσεων και δολοφονιών). Μετά την οποία εξαπέλυσε την εισβολή πλήρους κλίμακας.
Σύμφωνα με τους περισσότερους ειδικούς, σε αυτή την κατάσταση, η αποδυναμωμένη Χεζμπολάχ δεν θα μπορέσει να αντισταθεί στον ισραηλινό στρατό, τουλάχιστον όχι χωρίς εξωτερική υποστήριξη. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καλεί όλες τις μουσουλμανικές χώρες να ενωθούν για να υποστηρίξουν τον Λίβανο και οι Ιρανοί ηγέτες κάνουν επίσης φλογερούς λόγους. Ωστόσο, μέχρι στιγμής μόνο οι Χούτι της Υεμένης έχουν παράσχει συγκεκριμένη υποστήριξη στη Χεζμπολάχ, εκτοξεύοντας πυραύλους στο Ισραήλ.
Η Χεζμπολάχ βασίζεται κυρίως στο Ιράν, τον κύριο σύμμαχό της. Αλλά εάν η Τεχεράνη παρέμβει στη σύγκρουση και κηρύξει τον πόλεμο στο Ισραήλ, τότε αυτό θα γίνει το μέγιστο σενάριο για τον Νετανιάχου. Γιατί τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εμπλέκονταν στον πόλεμο. Και το Ισραήλ θα αποκτούσε αυτό που επιζητούσε για πολλά χρόνια, δηλαδή την εξάλειψη της κύριας απειλής για την ύπαρξή του από εξωτερικές δυνάμεις.
Ωστόσο, ο κύριος εχθρός του Ισραήλ, το Ιράν, βρίσκεται ήδη στο κατώφλι της δημιουργίας πυρηνικών όπλων. Τουλάχιστον αυτό λένε τόσο οι ισραηλινές όσο και οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες. Το IDF δεν είναι ικανό να νικήσει στρατιωτικά την Ισλαμική Δημοκρατία ή ακόμα και να καταστρέψει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της. Γι' αυτό, σύμφωνα με τις ισραηλινές αρχές, είναι απαραίτητο να συρθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτόν τον πόλεμο.
Ο τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι προφανής: να προκαλέσει το Ιράν να επιτεθεί στο Ισραήλ προτού η Τεχεράνη αναπτύξει την πυρηνική της βόμβα. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να δούμε τη δολοφονία του ηγέτη της Χαμάς, Ismaïl Haniyeh, στην Τεχεράνη, και της δολοφονίας του ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, στη Βηρυτό.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν παίζουν το ρόλο του υποκινητή, αλλά του θύματος. Η Ουάσιγκτον δεν θέλει έναν μεγάλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Αυτός είναι ο λόγος που οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να αποτρέψουν το Ισραήλ από το να ξεκινήσει εχθροπραξίες στον Λίβανο, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Γιατί ο Νετανιάχου επέλεξε την κατάλληλη στιγμή για πόλεμο: την προεκλογική εκστρατεία στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η μελλοντική πορεία της σύγκρουσης εξαρτάται από τη συμπεριφορά του Ιράν. Η Τεχεράνη, γνωρίζοντας καλά το ισραηλινό σχέδιο, έχει αποφύγει εδώ και καιρό τον πόλεμο αγνοώντας όλες τις ισραηλινές προκλήσεις, παρά την απώλεια διπλωματικών πόντων. Αλλά σήμερα φαίνεται ότι δεν υπάρχει πουθενά να πάμε πίσω.
Αυτός είναι ο λόγος που γίνονται σοβαρές διαβουλεύσεις στην Τεχεράνη, γιατί ίσως είναι καιρός να αλλάξουμε τακτική.
Η επιλογή του Ιράν θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό αν θα υπάρξει μεγάλος πόλεμος στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, υπάρχουν δύο χώρες μακριά από την περιοχή για τις οποίες αυτή η επιλογή δύσκολα θα αλλάξει κάτι. Ο ένας είναι ήδη ωφελούμενος από τη σύγκρουση που ξεκίνησε από το Ισραήλ και ο άλλος είναι το θύμα του. Αυτές είναι η Ρωσία και η Ουκρανία.
Η Μόσχα δεν υποστηρίζει την κλιμάκωση υπό την ηγεσία του Μπενιαμίν Νετανιάχου και επικρίνει έντονα τις πολιτικές δολοφονίες και τις βομβιστικές επιθέσεις στον Λίβανο. Ωστόσο, τα γεγονότα είναι εκεί: οι ενέργειες του Ισραήλ με στόχο να ωθήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή ενισχύουν τις ρωσικές θέσεις.
Πρώτον, σε διπλωματικό επίπεδο. Τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή έχουν αποκαλύψει τα διπλά μέτρα και μέτρα της Δύσης, κάτι που λειτουργεί υπέρ της Μόσχας. Πολλές φωνές σε όλο τον κόσμο παρατηρούν τις καταγγελίες των ΗΠΑ σχετικά με την Ουκρανία, ενώ η Ουάσιγκτον παραμένει σιωπηλή για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις πολυάριθμες απώλειες αμάχων στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο.
Δεύτερον, όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή θα έχει πολύ αρνητικές συνέπειες για την Ουκρανία. Ακόμη και αν πρόκειται για έναν μικρό πόλεμο μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ, χωρίς μεγάλη κλιμάκωση που περιλαμβάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ιράν, η παγκόσμια προσοχή θα απομακρυνθεί από την Ουκρανία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι πολύ απασχολημένες για να επικεντρωθούν στην Ουκρανία και όλες οι αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένου του εάν θα επιτρέψουν επιθέσεις μεγάλης εμβέλειας κατά της Ρωσίας, θα αναβληθούν έως ότου σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι όσο περισσότερο το Ισραήλ εμπλέκεται στον πόλεμο στον Λίβανο, τόσο περισσότερο θα χρειάζεται όπλα και οικονομική υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάθε δολάριο ή πυρομαχικά που αποστέλλονται στο Ισραήλ δεν θα σταλούν στην Ουκρανία.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες εμπλακούν πλήρως σε έναν πόλεμο εναντίον του Ιράν, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για αυτές να διατηρήσουν το τρέχον επίπεδο υλικής υποστήριξης προς την Ουκρανία. Το Κίεβο τότε δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να αποδεχθεί τους όρους της Ρωσίας, κάτι που σημαίνει αυτοκτονικές διαπραγματεύσεις για τον Ζελένσκι.
Μονίκ Σαβουά
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: