Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Η Διονυσιακή γεωστρατηγική-γεωπολιτική του άξονα 666 εξοντώνει τα έθνη. Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής.

  

Η Διονυσιακή εποχή τελειώνει. Εν τούτοις η Αριστόκλεια περίοδος θα αργήσει να εμφανιστεί-κυριαρχήσει. Για αυτό στο μεσοδιάστημα θα συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού. 

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος γεωστρατηγικός-γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail-6945294197. Οι τρεις παγκόσμιες καινοτομίες μου-Project Manager.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress θα κλείσει οριστικά μέσα στο Φθινόπωρο του 2024.

Οι γεωστρατηγικές-γεωπολιτικές, οι γεωοικονομικές τακτικές καθορίζουν την μοίρα των εθνών και της ανθρωπότητας. Στο επίκεντρο παγκόσμιων αντιπαραθέσεων-  συγκρούσεων κυριαρχεί μια άρρωστη αιρετική ιδεολογία. Οι υπέρμαχοι των Διονυσιακών αξιωμάτων  δημιούργησαν τις θρησκευτικές προφητείες, καθορίζουν τα νέα δόγματα των εθνών με στόχο της μόνιμη κατάληψη της εξουσίας. Η Διονυσιακή γεωστρατηγική διαδραματίζει κομβικό ρόλο για το μέλλον της ανθρωπότητας. Η Διονυσιακή κουλτούρα καθορίζει της παγκόσμιες εξελίξεις. 

Η Διονυσιακή γεωστρατηγική-γεωπολιτική και γεωοικονομία κατευθύνει τα έθνη στην εποχή του παγκόσμιου μεσσία. Όλες οι πολιτικές-στρατιωτικές κινήσεις συμβάλουν σε αυτόν τον σκοπό. Τα κίνητρα των πολέμων ανά την υφήλιο δεν είναι πολιτικά-στρατιωτικά, οικονομικά και ενεργειακά. Πρωτίστως είναι θρησκευτικής φύσεως.  Ο γεωστρατηγικός-θρησκευτικός άξονας 666 (ΗΠΑ-Ευρώπη-Ισραήλ), πιστεύει ακράδαντα ότι είναι προορισμένος από τον θεό να εκπληρώσεις τις προφητείες. Τα Δυτικά έθνη εκφράζουν την πεποίθηση ότι είναι τα εκλεκτά για να ολοκληρώσουν το θεϊκό σχέδιο !!!  Αυτή η πανάρχαια-Διονυσιακή δοξασία εξυπηρετεί τα δόγματα του Διονυσιακού πολιτισμού. Οι πολλοί να πεινούν και να αδικούνται. Αντιθέτως οι λίγοι να είναι ισχυροί οικονομικά, να αδικούν και να μην αντιμετωπίζουν ποινικές-ηθικές συνέπειες.  Η ιδεολογία αυτή εφαρμόζεται ανελλιπώς στην γεωστρατηγική-γεωπολιτική φιλοσοφία του άξονα 666. 

Σκοπός η δύναμη-εξουσία, ο παράνομος-άδικος πλουτισμός, η τυραννία και η επιβολή των Διονυσιακών αξιωμάτων. Δεν υπάρχει δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα. Το τέταρτο-Διονυσιακό ράιχ ολοκληρώνει το καταστροφικό του έργο. Οι Διονυσιακές στρατηγικές παρουσιάζονται στα ένθη ως επιθυμίες και θεϊκές εντολές. Η πίστη σε έναν καθορισμένο από τον Θεό ρόλο για τα Διονυσιακά έθνη οδηγεί σε άκαμπτες-αδιάλλακτες πολιτικές με στόχο τους πολέμους και την κατάληψη της παγκόσμιας εξουσία. Τα θρησκευτικά-πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά-πολιτιστικά αξιώματα εφαρμόζονται από τα πανάρχαια χρόνια από τα έθνη που ασπάζονται την Διονυσιακή κουλτούρα. 

Αυτή η Διονυσιακή πολιτική έχει ιδιαίτερα καταστροφικές συνέπειες στην Μέση Ανατολή και στην σύγκρουση ανάμεσα σε Ισραήλ, Συρία, Ιράν, Παλαιστίνη και Χεζμπολάχ. Η συνεχιζόμενη γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων  έχει πυρήνα τα Διονυσιακά αξιώματα.  Όλες οι πολεμικές ενέργειες του Ισραήλ ερμηνεύονται και παρουσιάζονται ως ιστορική συνέχεια των γενοκτονιών που έγιναν στην Παλαιά Διαθήκη, από τους αρχαίους Ισραηλίτες.  

Οι επιπτώσεις της Διονυσιακής γεωστρατηγικής-γεωπολιτικής του άξονα 666 είναι ανυπολόγιστες σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ευρύτερες γεωπολιτικές αναταράξεις που πηγάζουν από τον Διονυσιακό πολιτισμό καθορίζουν το μέλλον της ανθρωπότητας στο όνομα του Θεού της Διονυσιακής κουλτούρας. Η Διονυσιακή αλαζονεία δεν αφήνει περιθώρια για συμβιβασμούς-συνεργασίες, ειρήνη και κατάπαυση του πυρός. Τα Διονυσιακά δρώμενα αποτελούν παγκόσμια πηγή πολέμων, βίας, γενοκτονίας, καταστροφής, εξαθλίωσης και αδικίας εις βάρος των εθνών.  Τα πάντα γίνονται με εντολές του θεού.   

Αυτή η Διονυσιακή νοοτροπία έρχεται σε θεμελιώδη αντίθεση με τις αρχές του Αριστόκλειου πολιτισμού περί δικαιοσύνης-ισονομίας. 

Άξιος τιμής σε μία πόλη είναι όποιος δεν αδικεί. Όμως όλα τα αξιώματα και τις τιμές μιας πόλεως, της αξίζουν όσοι εμποδίζουν τις αδικίες που γίνονται (Αριστοκλής-Νόμοι). 

Είναι προτιμότερο να αδικηθείς, παρά να αδικήσεις και να κάνεις κάτι κακό μας δίδαξε μεταξύ πολλών άλλων ο Ύπατος των Φιλοσόφων. Εάν δεν υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη-αξιοκρατία θα καταρρεύσει το κράτος του Θεού (Άγιος-αυτοκράτορας Νικηφόρος). 

Για αυτό αναφερόταν στους νόμους του Imperium Romanum. Oi Έλληνες-Ρωμαίοι υπήκοοι  εκτός από ελεύθεροι πρέπει να αντιμετωπίζονται από ένα κράτος δικαίου, να μην ταπεινώνονται-ατιμάζονται και να μην αδικούνται. Οι Έλληνες που αγωνίζονται για τον πολιτισμό και την πίστη πρέπει να έχουν την καλύτερη αντιμετώπιση από τους αξιωματικούς, καθώς και από τους πολιτικούς-δημοσίους υπαλλήλους. Ενδεικτικά ο Άγιος-Βασιλιάς Νικηφόρος τονίζει την διαχρονική επικινδυνότητα των εφοριακών και των δικαστών. (Άγιος Pallida Mors Saracenorum). 

Οι εφοριακοί-δικαστές και γενικότερα οι υπάλληλοι του Ιmperium Romanun σύμφωνα με τον Άγιο-αυτοκράτορα Νικηφόρο Β Φωκά είναι ανθρωπάκια που δεν ωφελούν σε τίποτα το Ελληνικό έθνος-κράτος, διότι δεν ενεργούν για το κοινό καλό γιατί κατατρέχουν τους φτωχούς και τους πατριώτες. Αυτοί οι κρατικοί αξιωματούχοι με αρχές την αδικία και την αιματηρή φορολόγηση των φτωχών συγκεντρώνουν  τον προσωπικό τους πλούτο. Εδώ ο αυτοκράτορας αναφέρεται στις δωροδοκίες όλων των κρατικών υπαλλήλων και τον παράνομο πλουτισμό. Άγιος Νικηφόρος Φωκάς-Περί Παραδρομής πολέμου).

Η Ελευθερία και η Αξιοπρέπεια είναι οι δύο μεγαλύτερες πανανθρώπινες αξίες τις οποίες δημιούργησαν και τις δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί σε όλη την ανθρωπότητα. Εν τούτοις το σημαντικότερο όλων ήταν ότι δεν ήταν θεωρητικοί διδάσκαλοι των δύο υπέρτατων αξιών. Τις δύο μέγιστες πανανθρώπινες αξίες, τις δίδαξαν πολεμώντας χάνοντας τις ζωές τους και τραυματιζόμενοι στα πεδία των μαχών. 

Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είναι τα ιερότερα και σημαντικότερα αγαθά της Αριστόκλειας παιδείας. Απαιτούνται σκληροί αγώνες και αιματηροί ενίοτε για να διατηρηθούν αυτές οι δύο υπέρτατες αρχές από τα έθνη. Για αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους φίλους του Διονυσιακού πολιτισμού-Γεωστρατηγικού άξονα 666 ότι ένας πρόγονος τους ο Αρχιερέας των Δελφών, βιογράφος, ιστορικός και Διονυσιακός φιλόσοφος Πλούταρχος μας δίδαξε την ειρηνική επίλυση των διαφορών ανάμεσα στα έθνη.  Ο Πλούταρχος, μας δίνει, μια σημαντική πληροφορία στο έργο του “Περί Σωκράτους Δαιμονίου”. Εκεί αναφέρει ότι, Βασιλιάς Αγησίλαος άνοιξε τον τάφο της Μητέρας του Ηρακλή η οποία ονομαζόταν Αλκμήνη. Εκεί ανακάλυψε ένα κείμενο και κάποιες επιγραφές.

Τότε αμέσως έστειλε τον Αγητορίδα ως πρεσβευτή της Σπάρτης στην Αίγυπτο, για να μάθει από πότε χρονολογούνται τα ευρήματα και τι αναγράφονται σε αυτά. Εκείνη την εποχή Φαραώ ήταν ο Νέκταβι. Μετά από τρεις ημέρες ο Αρχιερέας Χόνουφι απάντησε στον Φαραώ και στον Σπαρτιάτη Αγητορίδα, ότι το αλφάβητο γνώριζε ο Ηρακλής και όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες, της εποχής του και ότι το αλφάβητο αυτό, ξεκίνησε στα χρόνια του Πρωτέα. 

Επίσης εξήγησε ότι το κείμενο έγραφε να τιμούν οι Έλληνες τους “θεούς” και να λύνουν της διαφορές, τους μέσα από τους φιλοσοφικούς διαλόγους και την ρητορική. Από τα αρχαία χρόνια σε περιόδους ειρήνης και υβριδικού πολέμου, οι ήρωες δεν πολεμούν μόνον με τα όπλα στα πεδία των μαχών, αλλά και με τον γραπτό-προφορικό λόγο την Φιλοσοφία, και την Ρητορική.

Ο Διονυσιακός πολιτισμός την σύγχρονη εποχή βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την Παλαιά Διαθήκη. Αυτό είναι απολύτως λογικό  καθώς η ιδεολογία του προέρχεται από την Διονυσιακή κουλτούρα.  Η ρητορική που χρησιμοποιεί ο Bibi είναι αδόκιμη με βάση την Αγία Γραφή. Η Βίβλος διδάσκει ότι ο πλούτος και η περιουσία πρέπει να διανέμονται δίκαια και να μην συγκεντρώνονται στα χέρια μιας ολιγαρχίας. 

Οι στίχοι 1 και 9 της Εξόδου 23 παρέχουν μια εικόνα για το πώς έπρεπε να αντιμετωπίζονται οι ξένοι της εποχής–: «Μην ακολουθείτε το πλήθος κάνοντας το κακό, αλλά καθιερώστε το νόμο της δικαιοσύνης και του ελέους: Μην καταπιέζετε τον ξένο ; Εσείς οι ίδιοι ξέρετε τι είναι να είσαι ξένος επειδή ήσασταν ξένος στην Αίγυπτο .»

Είναι δικαιοσύνη και έλεος να κόβουν το νερό, τα τρόφιμα, τα  φάρμακα και τα καύσιμα σε έναν ολόκληρο πληθυσμό ; Είναι βιβλική δικαιοσύνη όταν βομβαρδίζουν νοσοκομεία ; Καθώς δισεκατομμύρια σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν τις σφαγές στην Γάζα-Δυτική Όχθη, αναλυτές επισημαίνουν ότι η διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστίνης θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες. 

Υπενθυμίζω ότι προφήτης Μαλαχίας ομιλεί για την επιμονή του Κυρίου σχετικά με την διαθήκη του Ισραήλ ως προϋπόθεση της υποστήριξής προς το Ιουδαϊκό έθνος. «Θυμήσου τον νόμο  Μωυσή, τα διατάγματα που έδωσα στο Χωρήβ για όλο το Ισραήλ». Εάν συνεχίσουμε να μην υπακούμε ξανά σε αυτούς τους νόμους, ο Κύριος απείλησε: «Θα έρθω και θα καταραστώ την γη».

Οι πλούσιοι Εβραίοι ελέγχουν τον κόσμο και οι μοίρες των κυβερνήσεων και των εθνών. Ελέγχουν τις κυβερνήσεις και με διάφορους τρόπους αυξάνουν τον πλούτο τους.  Σύμφωνα με τον Ilan Pappé, Ισραηλινό ιστορικό και καθηγητή, « οι περισσότεροι Σιωνιστές δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, αλλά πιστεύουν ότι τους υποσχέθηκε την Παλαιστίνη». Όλα τα έθνη απαγορεύουν τις απάνθρωπες πράξεις επειδή είναι αντίθετες με την ηθική, τις αρχές της ανθρωπότητας και τον Αριστόκλειο πολιτισμό. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι μεγάλες χώρες που θεωρούνται "δημοκρατικές-υπερασπιστές" των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης, δέχονται τις γενοκτονίες της Αμερικής και του Ισραήλ. 

Η έγκριση μιας άδικης και ανήθικης πράξης από τα ισχυρά κράτη-έθνη της οικουμένης, δεν την καθιστά θεμιτή-ηθική και νόμιμη. Οτιδήποτε βασίζεται στην αλόγιστη βία είναι εγγενώς αυθαίρετο. Όπως αναφέρω σε πολλές εργασίες μου μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών και των άλλων εθνών. 

Ο ισραηλινός πληθυσμός υποστηρίζει τον στρατό με δόγμα το «θάνατος στους Άραβες». Οι άποικοι συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή της διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας που προορίζεται για την Γάζα. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία τους και τις δηλώσεις ορισμένων από τους «άντρες της πίστης», αυτές οι στάσεις είναι συνεπείς με τις θρησκευτικές τους διδασκαλίες !!! Αυτό  αποδεικνύεται από το απόσπασμα σε βίντεο του ραββίνου Eliezer Kashtiel. Αναφέρει ενδεικτικά : "Οι Άραβες ως μη Εβραίοι είναι ανίκανοι να διοικήσουν μια χώρα". Απαιτούν τον αφανισμό  τον περιορισμό τους λόγω της «γενετικής τους κατωτερότητάς. "Ναι, είμαστε ρατσιστές. "Οι Εβραίοι είναι πιο επιτυχημένη φυλή".

Μετά από μια σκοτεινή κληρονομιά 70 και πλέον χρόνων με δολοφονίες-γενοκτονίες, η φθίνουσα εποχή του αποικιοκρατικού-νεοναζιστικού Σιωνισμού φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος της. Μετά από την φοβερή γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων. Σε διάφορα άρθρα ξένοι αναλυτές επισημαίνουν τις μοιραίες συνέπειες των ενεργειών, που ενδέχεται να οδηγήσουν στην εξαφάνιση του Ισραήλ. Οι ισχυρισμοί αυτοί βασίζονται σε πραγματικά στοιχεία με βάση την σιωνιστική ψευδοστρατηγική. Η Haaretz via Al-Mayadeen ) που προειδοποιεί ότι η πλήρης κατάρρευση του Ισραήλ είναι θέμα χρόνου». Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει ». 

Αντιμέτωποι με τις οπισθοδρομήσεις που προκάλεσε η 7η Οκτωβρίου, η Σιωνιστική προπαγάνδα προπαγάνδισε την εσφαλμένη «εξήγηση» που συνίσταται στην ενίσχυση του κύρους των Σιωνιστών ηγετών και του στρατού κάνοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι γνώριζαν τις προετοιμασίες και τις περίμεναν! 

Εάν επέδειξαν αυτή την ευφυΐα οπωσδήποτε ανέμεναν τις συνέπειες και τις λύσεις (ακόμα και με την βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών),  την συμμετοχή της Χεζμπολάχ, των Χούτι, των Ιρακινών, την αντίδραση του Ιράν και τα εκατομμύρια των διαδηλωτών υπέρ της Παλαιστίνης σε όλο τον κόσμο. Μην ξεχνάμε την αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κράτους από 146 χώρες του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένων της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Νορβηγίας !!! 

Τελικά αναρωτιούνται οι συνάδελφοι ξένοι αναλυτές για το ποια νίκη επέτυχε ο Ισραηλινός στρατός εξοπλισμένος από τις ΗΠΑ, εναντίον μικρών Αραβικών αντιστασιακών ομάδων ; Πιστεύουν ότι είναι στρατηγοί, νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα βασιζόμενοι στις μεγάλες δυνάμεις, αλλά αποτυγχάνουν παντού χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί και πώς! Ακόμη και ο Bibi παραδέχεται δημόσια ότι η υποστήριξη του «κόσμου» στους Παλαιστίνιους αυξάνεται. Όλοι είναι εναντίον μας αναφέρει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός. 

Ο Νετανιάχου (πραγματικό όνομα Mileikowsky) όπως αναφέρουν οι ξένοι αναλυτές, δεν έσωσε τους ομήρους και  εξαφάνισε την Χαμάς !!! Στους βομβαρδισμούς με στόχο Παλαιστίνιους πολίτες και κοινωνικές και πολιτιστικές υποδομές (κατοικίες, νοσοκομεία, κέντρα υγείας, σχολεία και πανεπιστήμια, τζαμιά, εκκλησίες κ.λπ.) για οκτώ μήνες! Πρέπει να είναι ηρωισμός να σκοτώσεις περισσότερους από 37.500 Παλαιστίνιους, εκ των οποίων το 75% είναι γυναίκες και παιδιά (21.000 αγνοούμενα παιδιά), ιατρικό προσωπικό και να τραυματίζεις ακόμη περισσότερους. Όλοι αυτοί εικάζεται ότι είναι «τρομοκράτες» της Χαμάς ». 

Στο LCI (Γαλλικόκανάλι) ο Bibi δήλωσε ότι σκότωσαν «50.000 τρομοκράτες» !!! Ένας απλός μπορεί να συμπεράνει ότι σκότωσαν 50.000 αμάχους (περισσότερους από αυτούς που δηλώνουν οι Παλαιστίνιοι) !!!  Εκτός και αν οι 37.500 πολίτες συμπεριλαμβάνονται στους 50.000 τρομοκράτες! Μπράβο στον «πιο ηθικό στρατό του κόσμου» με επικεφαλής τον  Bibi. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο ΟΗΕ έβαλε το Ισραήλ στη μαύρη λίστα. 

Οι Ισραηλινοί κυρίως οι σιωνιστές-οπορτουνιστές στην δύση, απέτυχαν στην αποικιακή τους επιχείρηση. Επομένως, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επιστρέψουν στηn χώρα καταγωγής τους. Οι άποικοι στην πραγματικότητα περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στηn Δύση από όπου διοικούν τις αποικίες τους και επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική της χώρας καταγωγής τους. Από την αρχή της δημιουργίας τους, είχε αποφασιστεί ότι οι ηγέτες αυτού του «εβραϊκού σπιτιού» έπρεπε να είναι Σιωνιστές « Ευρωπαίοι » έποικοι γιατί «σε αρμονία με τα αληθινά συμφέροντα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας» αντί να είναι «ααφομοιώσιμοι κάτοικοι σε όλες τις χώρες». 

Η λύση των δύο κρατών είναι ένα αποικιοκρατικό τέχνασμα. Ο διαχωρισμός μεταξύ κοσμικών και θρησκευόμενων Εβραίων έχει γίνει μη αναστρέψιμος. Μισό εκατομμύριο Ισραηλινοί έχουν ήδη εγκαταλείψει το Ισραήλ με τον πλούτο τους. Η διεθνής απομόνωση συνεχίζει να αυξάνεται. Oi Σιωνιστές που θέλουν να έχουν τα πάντα οδεύουν προς αυτό το αποτέλεσμα. Όλα δείχνουν να στρέφονται εναντίον τους. Οι αυθεντικοί Εβραίοι της Μέσης Ανατολής φυσικά εξαιρούνται από αυτή την εξίσωση. 

Λόγω της μεροληψίας και της συνεχούς πολιτικής των «διπλών σταθμών» της ιμπεριαλιστικής Δύσης, πολλά κράτη του Παγκόσμιου Νότου άλλαξαν την συμμαχία και εντάχθηκαν στο στρατόπεδο της λογικής για να αποκτήσουν περισσότερη στρατηγική αυτονομία.  Ποια άλλη στάση θα πρέπει να υιοθετήσουμε απέναντι σε ένα στρατόπεδο που έχει καταδικάσει σθεναρά την Ρωσία για την εξαγγελθείσα παρέμβασή της στην Ουκρανία και ότι φέρεται ότι διέπραξε "δολοφονίες αθώων πολιτών" χωρίς να προσκομίσει στοιχεία, παραμένοντας σκόπιμα σιωπηλοί μέσω διπροσωπίας όταν το Ισραήλ κάνει μια πραγματική γενοκτονία μπροστά στα μάτια όλης της οικομένης ;  

Οι μαχητές ενάντια στην αδικία δεν τα παρατάνε ποτέ. Σε σύγκριση με τους Σιωνιστές, ξεχωρίζουν για τη νομιμότητά τους. Σε αντίθεση με αυτούς που χρησιμοποιούν διαβολικά μέσα, η Αντίσταση επιμένει χωρίς να καταφεύγει σε βάναυση βία ή κατακριτέες μεθόδους. Ακόμη και με περιορισμένους πόρους, καταφέρνει να πετύχει σημαντικά αποτελέσματα. Παρά τα δεινά που υπέστησαν, οι Παλαιστίνιοι επιδεικνύουν υψηλότερο επίπεδο πολιτισμού και ανθρωπιάς από τους Ισραηλινούς, οδηγούμενοι από μίσος και ρατσισμό. Όλοι οι αποικιοκράτες και οι υπερασπιστές αντιμετώπισαν αυτό το παράδειγμα και απέτυχαν. Η νίκη του απελευθερωτικού κινήματος είναι αναπόφευκτη. Η αποικιοκρατία και η υπεροχή είναι ασυμβίβαστες με την αξιόπιστη και βιώσιμη διακυβέρνηση. 

Το Ισραήλ αντιπροσωπεύει το τελευταίο πεδίο δοκιμών όπου εκδηλώνονται οι αποικιακές φιλοδοξίες των Αγγλοσαξόνων και της Γαλλίας. Εάν επιμείνουν, απειλείται η σταθερότητα του κόσμου. Όσο περισσότερο επιμένουν να συμπεριφέρονται με αλαζονικό και τυφλό τρόπο, θεωρώντας τους εαυτούς τους κύριους του κόσμου, τόσο πιο κοντά έρχονται σε μια αντιπαράθεση της οποίας δεν μετρούν ούτε την κλίμακα, ούτε το αποτέλεσμα, ούτε τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν. ούτε οι συμμαχίες που θα δημιουργηθούν! Η συμπεριφορά του Ισραήλ στον πόλεμο της Γάζας είναι εγκληματική με βάση τα ηθικά αξιώματα του Αριστόκλειου πολιτισμού. Εν τούτοις Ευρωπαίοι και Αμερικανοί που ανήκουν στον Διονυσιακό-γεωστρατηγικό άξονα 666, σκοπίμως σιωπούν. 

Ο ΒΙΒΛΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ BIBI ΝΕΤΑΧΙΑΝΟΥ. 

Όσοι γνωρίζουν καλά την Βίβλο αμέσως αντιλαμβάνονται την επίδραση των προφητών και του αρχαίου Ισραήλ στο στρατεύματα και στην ηγεσία. Στόχος ο ολοκληρωτικός αφανισμός των Παλαιστινίων όπως γινόταν την αρχαία εποχή που πολεμούσαν οι Ιουδαίοι με τα εχθρικά ένθη. Ο θρησκευτικός συγκρητισμός του περιούσιου λαού είναι προφανής. 

Η Εβραϊκή Βίβλος είναι γεμάτη από ανατριχιαστικά αποσπάσματα που επικαλούνται και περιγράφουν της γενοκτονίες και την εξόντωση άλλων εθνών στο όνομα του Θεού. Από τα αντίπαλα έθνη ο αιμοσταγής θεός απαιτούσε να εξοντωθούν άπαντες.  Άνδρες, γυναίκες, παιδιά και ζώα σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των γενοκτονιών-αφανισμού ολόκληρων εθνών-φυλών και περιοχών. Παράλληλα με τα εγκλήματα λάμβαναν χώρα και πολιτιστικές καταστροφές.  

Η Βίβλος αναφέρει ενδεικτικά ότι οι Ισραηλίτες βρίσκονται σε μια έρημο κοντά στην Γάζα, αντιμετωπίζοντας τους Αμαληκίτες. Η φυλή αυτή αποτελούσε το σύμβολο του κακού και έπρεπε να εξοντωθεί.  Οι Αμαληκίτες έπρεπε να εξαφανιστούν- εξαλειφθούν, διότι ήταν ένας αυτόχθονος λαός. Για αυτό έπρεπε με θεϊκή απόφαση-ετυμηγορία να γίνει η σφαγή.  

Οι Αμαληκίτες χαρακτηρίζονται ως αιώνιος εχθρός των Ισραηλιτών. Για αυτό αναφέρονται σε κεφάλαια της Αγίας Γραφής:  Στο 17ο κεφάλαιο της Εξόδου (στίχοι 8-16) ο Αμαλήκ πολεμά κατά των Εβραίων στην έρημο. Ο Μωυσής διατάζει τον Ιησού του Ναυή να ηγηθεί των Ισραηλιτών στην μάχη του Ρεφιδίμ. Ο Μωυσής παρακολουθεί από έναν λόφο την μάχη όπως έκαναν οι Πέρσες βασιλείς. Στο 25ο κεφάλαιο του Δευτερονόμιου (στίχοι 17-19) οι Ισραηλίτες διατάζονται να εξαλείψουν την ανάμνηση των Αμαληκιτών από την υφήλιο μόλις καταλάβουν τη Γη της Επαγγελίας, ως εκδίκηση για όσα τους είχαν κάνει κατά την περιπλάνησή τους («ἐξαλείψεις τὸ ὄνομα Ἀμαλὴκ ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ οὐ μὴ ἐπιλάθῃ»). 

Επίσης στο κεφάλαιο 7, στίχος 1-16, οι Εβραίοι διατάσσονται να σκοτώσουν όλους τους κατοίκους και τα ζώα των πόλεων που είναι αλλόθρησκοι. Η παράδοση αναφέρει ότι ο βασιλιάς Σαούλ έχασε την εύνοια του Θεού των Εβραίων επειδή δεν κατόρθωσε να σκοτώσει τον βασιλιά Αγάγ και όλα τα ζώα των Αμαληκιτών (Α΄ Βασιλειών, κεφάλαιο ιε΄). Στο 15ο κεφάλαιο του Α΄ Βασιλειών (στ. 1-9), ο Σαμουήλ ονοματίζει τους Αμαληκίτες ως τον εχθρό των Ισραηλιτών: «τάδε εἶπε Κύριος Σαβαώθ· νῦν ἐκδικήσω ἃ ἐποίησεν Ἀμαλὴκ τῷ Ἰσραήλ, ὡς ἀπήντησεν αὐτῷ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐξ Αἰγύπτου». Για αυτό αμέσως μετά ο Θεός διατάζει τον Σαούλ να καταστρέψει τους Αμαληκίτες. Στον στίχο 33 ο Σαμουήλ χαρακτηρίζει τον βασιλέα των Αμαληκιτών Αγάγ ως εχθρό και δολοφόνο, σκοτώνοντάς τον.

 Κατά το 30ό κεφάλαιο  στίχος. 1-2, οι Αμαληκίτες εισέβαλαν στην έρημο και στην Σεκελὰκ (ή Ζικλάγκ, την συνοριακή περιοχή Ιουδαίων-Φιλισταίων) προς το τέλος της βασιλείας του Σαούλ. Οι Αμαληκίτες πυρπόλησαν την Σεκελάκ και πήραν τους κατοίκους της αιχμαλώτους. Ο μετέπειτα βασιλιάς Δαβίδ ήταν επικεφαλής μιας επιτυχημένης εκστρατείας κατά των Αμαληκιτών ώστε να ανακτήσει «όλους όσους είχαν πάρει μαζί τους οι Αμαληκίτες». Στο πρώτο κεφάλαιο του Β΄ Βασιλειών (στίχοι 5-10) ένας Αμαληκίτης αβαφέρει στον Δαβίδ ότι βρήκε τον Σαούλ να στηρίζεται πάνω στο δόρυ του μετά τη Μάχη του όρους Γελβουέ. Ο Αμαληκίτης ισχυρίζεται ότι ο Σαούλ τού είπε να τον σκοτώσει. Ο Δαβίδ τότε διέταξε τους άνδρες του να σκοτώσουν τον Αμαληκίτη επειδή είχε σκοτώσει κεχρισμένο βασιλέα του Ισραήλ («χριστὸν Κυρίου»).

Αυτή η έχθρα είναι η βάση της εντολής του Θεού προς τον Σαούλ: « Αυτό λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Εξέτασα τι έκανε ο Αμαλήκ στον Ισραήλ. Χτυπήστε τον Αμαλήκ και καταστρέψτε όλα όσα του ανήκουν και μην έχετε συμπόνια, μην δείξετε έλεος, αλλά σκοτώστε άνδρες και γυναίκες, παιδιά και βρέφη, βόδια και πρόβατα, καμήλες και γαϊδούρια !!!

Ο δισταγμός του Σαούλ να υπακούσει σε αυτή τη διαταγή του κοστίζει την βασιλεία του Ισραήλ και την εύνοια του Παντοδύναμου. Η μεταγενέστερη εβραϊκή παράδοση σχολιάζει αυτό το γεγονός ως εξής: « Κατέφυγε στην εξόντωση γυναικών και παιδιών και σκέφτηκε ότι δεν θα ενεργούσε ως προς αυτό με βάρβαρο και απάνθρωπο τρόπο: επειδή οι Αμαληκίτες ήταν εχθροί και είχε λάβει εντολή από τον Θεό, την οποία ήταν επικίνδυνο να αγνοήσει » (Ιωσήφος, Αρχαιότητες των Εβραίων, βιβλίο VI, κεφάλαιο 7).

Σε μια μελέτη που έγινε υπολογίζεται ότι 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν θύματα γενοκτονίας και υπέστησαν τρομερές φρικαλεότητες. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Marcion, ένας θεολόγος γεννημένος το 85 μ.Χ. εγκατέλειψε την Χριστιανική κοινότητα της Ρώμης. Μετά την αποχώρηση του ίδρυσε δική του Εκκλησία. Το βασικό δόγμα της εκκλησίας του  ήταν ότι απέρριπτε τον σκληρό και αιμοσταγή Θεό της Παλαιάς Διαθήκης υπέρ του γλυκού και φιλάνθρωπου Ιησού Χριστού.  

Αναφέρει ενδεικτικά ο Marcion ότι έχω ρωτήσει ιερείς, επισκόπους και θεολόγους που γνώριζα για αυτή την κραυγαλέα αντίφαση μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, χωρίς να λάβω καμία πειστική εξήγηση. Για αυτό ο Marcion κήρυξε ότι ο Θεός είχε στείλει τον Ιησού Χριστό, ο οποίος ήταν διαφορετικός από τον εκδικητικό Θεό Γιαχβε Ο Marcion Θεωρούσε τον εαυτό του οπαδό του Αποστόλου Παύλου. Το δόγμα του ονομάζεται Μαρκιονισμός.

Ο Marcion δημοσίευσε την παλαιότερη καταγραφή ενός κανόνα βιβλίων της Καινής Διαθήκης.  Οι πρώτοι Πατέρες της Εκκλησίας όπως ο Ιουστίνος Μάρτυρας , ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός κατήγγειλαν τον Μαρκίωνα ως αιρετικό ή αντίχριστο και αφορίστηκε από την εκκλησία της Ρώμης. Ο εκδιωγμένος δημοσίευσε τον δικό του κανόνα χριστιανικών ιερών γραφών,  που περιείχε δέκα επιστολές του Παύλου. Το Ευαγγέλιο του Μαρκίωνα υποστηρίζεται ότι είναι μια επεξεργασμένη έκδοση του Ευαγγελίου του Λουκά. 

Μερικοί σύγχρονοι μελετητές έχουν διατυπώσει την θεωρία ότι το Ευαγγέλιο του Μαρκίωνα ήταν το παλαιότερο, αν και αυτό έχει αμφισβητηθεί.  Στην πραγματικότητα η βία της Βίβλου επικρατούσε συνεχώς έναντι του Ευαγγελίου στους αιώνες που ακολούθησαν, αποτελώντας ένα πρότυπο δίωξης, υποδούλωσης και εξόντωσης στο οποίο στηρίχθηκαν όλα τα εκχριστιανισμένα έθνη Γερμανοί, Βούλγαροι, Σλάβοι κλπ. 

Από την Παλαιά Διαθήκη ξεκίνησαν και οι Διονυσιακές  σταυροφορίες και όλοι οι θρησκευτικοί πόλεμοι. Οι γενοκτονίες των Ινδιάνων της Αμερικής και άλλα εγκλήματα είναι βασισμένα στην Βίβλο.  Αποσπάσματα από το Δευτερονόμιο και άλλα βιβλία χρησιμοποιήθηκαν για να υποκινήσουν τους στρατιώτες σε σφαγές και μαζικές σφαγές.

Το μήνυμα του Ευαγγελίου έχει αγνοηθεί και περιφρονηθεί πρωτίστως από την ίδια την Εκκλησία. Το Καθολικό Βατικανό υπήρξε σύμβολο διαφθοράς και βίας σε όλη τη σύγχρονη εποχή, ενώ οι Προτεστάντες πάστορες έχουν ευλογήσει όλες τις ευρωπαϊκές φρικαλεότητες στον Νέο Κόσμο. Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τον 21ο αιώνα για να βρούμε έναν Πάπα που καταδίκαζε τον πόλεμο ως τέτοιο, χωρίς αν ή αλλά, σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα του Ευαγγελίου.

Είναι αλήθεια ότι η δυτική παράδοση του πολέμου ποικίλλει, συμπεριλαμβανομένων των πολέμων κατάκτησης, της διατήρησης του status quo και των αυτοκρατορικών πολέμων. Πηγή κάθε γενοκτονίας-αιματοχυσίας αποτελεί η Παλαιά Διαθήκη. Ξένοι αναλυτές εκτιμούν ότι ο εφιάλτης ενός παγκόσμιου πολέμου με πρότυπο την Παλαιά Διαθήκη, επιβάλει την απόλυτη απαγόρευση της Βίβλου. 

Με βάση τα προαναφερόμενα δεν αποκλείεται να γνώριζε ο Marcion ότι ένα μέρος των Ισραηλιτών εγκατέλειψε τον Θεό των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης και ασπάστηκε την Διονυσιακή λατρεία όπως μας πληροφορεί ο Αρχιερέας των Δελφών, βιογράφος-ιστορικός και φιλόσοφος του Διονυσιακού πολιτισμού, ο Πλούταρχος.   

Η Διονυσιακή ελίτ επιβιώνει και κυριαρχεί εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, μέσα από μια συγκεκριμένη μέθοδο. Η Διονυσιακή αριστοκρατία από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι και σήμερα δημιουργεί παγκόσμιες αυτοκρατορίες τις οποίες στην συνέχεια καταστρέφει είτε εγκαταλείπει όταν δεν τις χρειάζεται. Οι αυτοκρατορίες που δημιούργησαν προκάλεσαν τρομερές γενοκτονίες. Η νέα-τρίτη Ρώμη με πρωτεύουσα την Μόσχα βασίζεται στον νόμο, στην λογική ως μια παγκόσμια ανθρώπινη ικανότητα. Στον αντίποδα η Ιερουσαλήμ εκπροσωπεί τον Διονυσιακό πολιτισμό και την οικουμενικότητα του Βάκχου-Savaziou Τα πολιτιστικά-γεωστρατηγικά-γεωπολιτικά δικαιώματα της Ρώμης αποτελούν εμπόδιο στο θείο δικαίωμα του Ισραήλ 

Σύμφωνα με ξένους αναλυτές το θείο δικαίωμα είναι μια μυθοπλασία, είναι ένα ψέμα και είναι μια εβραϊκή καινοτομία, όπως έδειξε ξεκάθαρα ο Jan Assmann στο The Price of Monotheism.  Ο θεϊκός νόμος των Ισραηλινών είναι ασύμβατος με το ρωμαϊκό δίκαιο του Κρεμλίνου. Ο θεϊκός νόμος εξ ορισμού τοποθετείται πάνω από τον νόμο που ανέπτυξαν οι άνθρωποι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κράτος του Ισραήλ περιφρονεί το διεθνές δίκαιο. Το Ισραήλ θεωρεί ότι έχει  ένα θεϊκό αποκλειστικό δικαίωμα που του επιτρέπει να γενοκτονεί τα άλλα έθνη.

Η προοπτική ενός κόσμου χωρίς διεθνές δίκαιο στην σύγχρονη πυρηνική εποχή είναι ένα συνταρακτικό και επικίνδυνο γεγονός. Η γενοκτονία στη Γάζα από το Ισραήλ υπό την προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών επιταχύνει αυτήν την παγκόσμια συνειδητοποίηση. Το διεθνές δίκαιο, ο σεβασμός των συνθηκών και των δεσμεύσεων, η δικαιοσύνη στην επίλυση συγκρούσεων, η διπλωματία που βασίζεται στην καλή πίστη, τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη, είναι πράγματα που το Ισραήλ περιφρονεί και απορρίπτει. Το Διεθνές Δίκαιο είναι η αναζήτηση της δικαιοσύνης και της αλήθειας. Το Ισραήλ είναι η δύναμη του ψέματος, της εξαπάτησης, της διαφθοράς και του εκβιασμού. Ένα από τα βασικά θέματα που διακατέχουν την Βίβλο (Παλαιά Διαθήκη) είναι η κριτική-έλεγχος των βασιλιάδων, των πλούσιων και  των διεφθαρμένων δικαστών που παραβίαζαν τις Δέκα Εντολές που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή.  

Οι άνθρωποι του Θεού (Προφήτες) είχαν ως στόχο να δημιουργηθεί μια δίκαιη και ισότιμη κοινωνία προστατεύοντας τους φτωχούς από την οικονομική καταπίεση-εξαπάτηση της δουλείας του χρέους και την απώλεια της γης.  Αν οι προφήτες ζούσαν στην εποχή μας θα καταδικάζονταν από τον Bibi για παραβίαση των πιο θεμελιωδών νόμων του βιβλικού Ιουδαϊσμού, με βάση την δική του Βιβλική ερμηνεία. Εκείνους τους αιώνες οι προφήτες του Θεού περιέγραψαν πολλές φορές ότι ο Κύριος ήταν εξαιρετικά δυσαρεστημένος επειδή το Ισραήλ παρέκκλινε από τις εντολές του με συνέπεια  να αποσύρει την προστασία του και να καταδικάσει τον λαό του Ισραήλ. 

Για αυτό κατακτήθηκε το Ιουδαϊκό έθνος. Οι βιβλικοί προφήτες απέδωσαν την ήττα του Ισραήλ το 722 π.Χ. στην τιμωρία του Κυρίου για την παραβίαση της διαθήκης που προσέφερε. Η τιμωρία του Ισραήλ ταίριαζε με το έγκλημα. Ακριβώς όπως η πλούσια πιστώτρια ελίτ είχε αφαιρέσει τους  την γη και οι δέκα φυλές του Ισραήλ απελάθηκαν στην Μεσοποταμία και την Μηδία. Το γεωγραφικό μέγεθος της Ιουδαίας μειώθηκ σε μια περιοχή γύρω από την Ιερουσαλήμ.

Ο Ιεζεκιήλ, ο προφήτης των εξόριστων Ιουδαίων οδηγήθηκε στην Βαβυλωνία το 597 π.Χ. ως όμηρος. Κατά την περίοδο της αιχμαλωσίας έγινε ήταν η βασική επιρροή του Έσδρα και της ιερατικής σχολής που επεξεργάστηκε τις πρώιμες πηγές της Τορά. Η Τορά οριστικοποιήθηκε όταν οι Εβραίοι επέστρεψαν από την Βαβυλώνα. Οι Ιουδαίοι επεξεργάστηκαν τις βαβυλωνιακές έννοιες της οικονομικής δικαιοσύνης στον Ιερό Μωσαϊκό Νόμο. 

Για αυτό ο προφήτης Ιεζεκιήλ αναφέρει : «Ο λόγος του Κυρίου ήρθε σε μένα:  Το τέλος είναι τώρα επάνω σας και θα εξαπολύσω την οργή μου εναντίον σας. Θα σε κρίνω σύμφωνα με την συμπεριφορά σου και θα σου ανταποδώσω για όλες τις απεχθείς πρακτικές σου», αναφέροντας την πόλωση του πλούτου από τους πλουσιότερους Εβραίους, τη διαφθορά των δικαστηρίων και την παραβίαση της αρχικής διαθήκης με τον Κύριο. Οι προφήτες δεν συμπαθούσαν τους άδικους  Εβραίους. 

Για αυτό αν βρισκόταν σήμερα στο Ισραήλ θα αντιδρούσαν.  Ήταν αντισιωνιστές  και θα κατέκριναν τους δεξιούς πολιτικούς που τώρα καταργούν τα δικαστήρια της χώρας, ενθαρρύνουν τις μαζικές δολοφονίες αμάχων και καταστρέφουν τις υποδομές μιας ολόκληρης κοινωνίας; Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι κανένας θρησκευτικός παράγοντας δεν επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Νετανιάχου ότι ενεργεί βάσει βιβλικής δέσμευσης ως δικαιολογία για την διάπραξη γενοκτονίας με την κατάληψη της παλαιστινιακής γης και την καταστροφή του υπάρχοντος πληθυσμού. 

Κυριολεκτικά ο Bibi ομοιάζει με μάγο που προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή του κοινού από αυτό που πραγματικά συμβαίνει.  Ο Νετανιάχου ισχυρίζεται ότι ενεργεί με βάση τις Βιβλικές εντολές ως δικαιολογία για την γενοκτονία των Παλαιστινίων. Αλλά αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι ένα σύμφωνο από την παράδοση του Μωυσή είναι ορθό ; Στην πραγματικότητα φαίνεται ότι είναι η μοχθηρή απαίτηση από τον δικαστή και τον εξέχοντα Σαμουήλ που λέει στον Σαούλ, τον στρατηγό που ήθελε να κάνει βασιλιά: « Τώρα πήγαινε και χτυπήστε τον Αμαλήκ [έναν εχθρό του Ισραήλ] και καταστρέψτε εντελώς όλα όσα τους ανήκουν. Μην τους λυπηθείτε, σκοτώστε άνδρες και γυναίκες, παιδιά και βρέφη, βοοειδή και πρόβατα, καμήλες και γαϊδούρια » (Α' Σαμουήλ 15:3).

Αυτά τα λόγια δεν ήταν λόγια του Κυρίου και ο Σαμουήλ δεν ήταν ο Μωυσής. Και δεν υπήρχε γενική υπόσχεση για υποστήριξη των Εβραίων ανεξάρτητα από το πώς συμπεριφέρονται. Ακολουθώντας το αίτημα του Σαμουήλ για κατάκτηση ως μέσο για να γίνει ο Σαούλ αρκετά δημοφιλής ώστε να γίνει βασιλιάς είχε ήδη παραβιάσει τις εντολές του Κυρίου . Δεν υπάρχει καμία απόδειξη για αυτό στον εορτασμό του Νετανιάχου για την συμφωνία του Σαμουήλ και του Σαούλ να γίνει δημοφιλής μέσω στρατιωτικής κατάκτησης. 

Παρά τις παροτρύνσεις ο Σαμουήλ επέπληξε για κακή συμπεριφορά τον Σαούλ λέγοντάς του ότι ο Κύριος είχε αποφασίσει να βρεθεί άλλος άνθρωπος για να είναι βασιλιάς του Ισραήλ. Δεν ήταν ο Κύριος που έδωσε εντολή να καταστραφεί ο Αμαλέκ, αλλά ένας προφήτης που επιθυμούσε να τοποθετήσει έναν βασιλιά στο θρόνο. Η επίκληση μιας τέτοιας εντολής είναι εκ πρώτης όψεως απόδειξη της πρόθεσης διάπραξης γενοκτονίας. Αλλά αυτό φαίνεται λιγότερο σημαντικό για τον Νετανιάχου από το να ικανοποιήσει την επιθυμία των Ισραηλινών για εκδίκηση. 

Ο Bibi δεν αναφέρει το γεγονός ότι ο Σαούλ δεν υπάκουσε τις εντολές του Κυρίου και ότι ο Κύριος τον απέρριψε ως βασιλιά. Eπίσης δεν αναγνωρίζει το πλαίσιο, μερικά κεφάλαια νωρίτερα, στο Α' Σαμουήλ 12:15, το οποίο περιγράφει τη διαφθορά των δικαστών και την προειδοποίηση του Σαμουήλ ότι: « Αν δεν υπακούτε στον Κύριο, αν επαναστατείτε ενάντια στις εντολές του,  o Θεός θα είναι εναντίον σου ». Η προειδοποίηση του Κυρίου ότι « αν επιμείνεις να κάνεις το κακό, εσύ και ο βασιλιάς σου θα σαρωθείς » θα έπρεπε να είχε προβληματίσει τον σημερινό πρωθυπουργό του Ισραήλ. .

Η Αγία Γραφή είναι αξιοσημείωτη για την κριτική στους βασιλιάδες που κυβέρνησαν την Ιουδαία-Ισραήλ. Είναι στην πραγματικότητα μια μακρά ιστορία κοινωνικής επανάστασης στην οποία οι οί ηγέτες προσπάθησαν συχνά με επιτυχία να νικήσουν μια εγωιστική-επιθετική ολιγαρχία, που καταγγέλθηκε επανειλημμένα για την απληστία της να εξαθλιώνει οικονομικά τους λαούς, να αρπάζει τα εδάφη τους και να τους υποβιβάζει σε δούλους. 

Η διαφθορά της Ισραηλινής ελίτ οδήγησε στην εγκατάλειψη από τον Θεό. Ποια ήταν η διαθήκη που έγινε στο Χωρήβ κοντά στο όρος Σινά; Ο Κύριος έδωσε στον Μωυσή τις Δέκα Εντολές που είχαν ηθικό σκοπό την κοινωνική δικαιοσύνη και τον καταμερισμό του πλούτου. Έκανε μια συμφωνία που δεσμεύει όλους τους μελλοντικούς Εβραίους να υπακούουν σε αυτές τις εντολές (Έξοδος 19-23 και Δευτερονόμιο 5:2 και 28:43).

Από την αρχή ο Θεός απείλησε να τιμωρήσει τους Εβραίους εάν παραβίαζαν την Παλαιά Διαθήκη. Τα λόγια των προφητών αναφέρουν τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι επόμενες γενιές παραβίασαν την διαθήκη. Η ισονομία και η προστασία των φτωχών ήταν ο ρόλος των αρχαίων προφητών.  Είχαν εντολή από τον Θεό να  αφυπνίσουν τον Ισραηλινό λαό και να τον προστατέψουν από τα τυραννικά καθεστώτα. Για αυτό οι Ιουδαίοι έχασαν τις μάχες εναντίον των ξένων εθνών, τους οποίους οι προφήτες περιέγραψαν ως όργανα του Κυρίου για να τους τιμωρήσουν για την ανυπακοή τους.  

Τα εδάφια Δευτερονόμιο 28:21-25 προειδοποιούν τους Ιουδαίους ότι αν δεν υπακούσουν στις εντολές του Κυρίου. Ο Κύριος θα τους χτυπήσει με ασθένειες μέχρις ότου σας εξολοθρεύσει από την γη που έχουν στην κατοχή τους και ότι « θα γίνετε νικημένοι μπροστά στους εχθρούς σας. Το Δευτερονόμιο (29, 24-25) υπενθυμίζει στους Ιουδαίους ότι αν ο Κύριος τους κάνει να υποφέρουν αυτό που έκανε στα Σόδομα και τα Γόμορρα, τον Αδμάθ και τον Ζεβοΐμ, « είναι επειδή αυτός ο λαός έχει εγκαταλείψει τη διαθήκη του Κυρίου, του Θεού των πατέρων τους και την διαθήκη που έκανε μαζί τους όταν τους έβγαλε από την Αίγυπτο ».

Οι προφήτες περιέγραψαν τι σήμαινε η υπακοή στη διαθήκη. Τα εδάφια Ησαΐας 5:3 και 8 ανέφεραν την οικονομική ανισότητα ως το μεγαλύτερο πλήγμα της Ιουδαϊκής κοινωνίας, κατηγορώντας τους ηγέτες και τα ιερατεία για την απληστία και την ασυδωσεία.  Αλίμονο σε εσάς που προσθέτετε το ένα σπίτι στο άλλο, που προσθέτετε το ένα χωράφι στο άλλο, μέχρι να μην υπάρχει πια ελεύθερος χώρος στην γη ». Αυτή ακριβώς είναι η μοίρα που επιφυλάσσει στους Παλαιστίνιους που εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους από το σημερινό Ισραήλ που ενεργεί ως κράτος εποίκων.

Τα εδάφια Ησαΐας 10:1-3 αναφωνούν: « Αλίμονο σε εκείνους που φτιάχνουν άδικους νόμους, σε εκείνους που εκδίδουν καταπιεστικά διατάγματα με σκοπό να στερήσουν τα δικαιώματά από τους φτωχούς και να ληστέψουν τον καταπιεσμένο λαό, λεηλατώντας τις χήρες και τα ορφανά. Τι θα κάνετε την ημέρα της κρίσης όταν η κακοτυχία έρχεται από μακριά; » Και στο 29:13-15: « Ο Κύριος είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται σε μένα με το στόμα τους και με τιμούν με τα χείλη τους, αλλά η καρδιά τους είναι μακριά από εμένα. Η λατρεία που μου αποδίδουν αποτελείται μόνο από κανόνες που διδάσκονται από άνδρες. Αλλοίμονο σε εκείνους που καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να κρύψουν τα σχέδιά τους από τον Κύριο .”

Ο επόμενος προφήτης, ο Ιερεμίας  κατηγορεί το Ισραήλ ότι εγκατέλειψε τον Κύριο και παραβίασε την διαθήκη, φέρνοντας καταστροφή μέσω της κακίας και της πλάνης » Αποκαλώντας το Ισραήλ άπιστο (3:8 και 20-21), Mέσα σε αυτό το θέατρο του παραλόγου κατά την σημερινή εποχή είδαμε μεταξύ άλλων ότι  αρκετοί Δυτικοί αμερόληπτοι αναλυτές γνωρίζουν καλύτερα τις γραφές από τον Bibi. Τα αρχαία χρόνια ένα τμήμα από τους Φοίνικες-Σημίτες,  εγκατέλειψαν τον αληθινό Θεό της Παλαιάς Διαθήκης και έγιναν πιστοί των ειδώλων. Από τότε άλλαξε οριστικά η παγκόσμια ιστορία. 

Κανένα άλλο έθνος δεν επέδειξε τόσο μεγάλη πίστη, ζήλο και αφοσίωση στους Διονυσιακούς θεούς πλην του Φοινικικού-Ιουδαϊκού έθνους. Οι Ιουδαίοι μυήθηκαν στην Διονυσιακή πίστη-κουλτούρα από τους Αιγύπτιους και εν συνεχεία από τους Βαβυλώνιους. Με βάση τα Διονυσιακά αξιώματα οι Φοίνικες Ιουδαίοι εισέβαλαν στην αρχαία Ελλάδα. Με γενοκτονίες και ανελέητες σφαγές επιβάλουν τον Διονυσιακό πολιτσμό-θρησκεία στους Έλληνες.  Οι αρχαίοι Σιωνιστές ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων τους  πίστευαν στον θεό Savazio, για αυτό έφεραν την Ολύμπια θρησκεία στην Ελλάδα, 

Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα). 

Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους. Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. (1) O Φρυγικός Savazios είναι ο "θεός" των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων-σεξουαλική μαγεία και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο "θεό" των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.

Η ΕΙΣΟΒΛΗ ΤΩΝ ΦΙΟΙΝΙΚΩΝ-ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Κανένα άλλο έθνος δεν επέδειξε τόσο μεγάλη πίστη, ζήλο και αφοσίωση στους θεούς της Διονυσιακής κουλτούρας, πλην του Φοινικικού-Ιουδαϊκού έθνους. Οι Ιουδαίοι μυήθηκαν στην Διονυσιακή πίστη-κουλτούρα από τους Αιγύπτιους και εν συνεχεία από τους Βαβυλώνιους. Με βάση τα Διονυσιακά αξιώματα οι Φοίνικες Ιουδαίοι εισέβαλαν στην αρχαία Ελλάδα. Με γενοκτονίες και ανελέητες σφαγές επιβάλουν τον Διονυσιακό πολιτισμό-θρησκεία στους Έλληνες. Οι αρχαίοι Σιωνιστές ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων τους  πίστευαν στον θεό Savazio, για αυτό έφεραν την Ολύμπια θρησκεία στην Ελλάδα, 

Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα). 

Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους. Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών. (1) O Φρυγικός Savazios είναι ο "θεός" των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων-σεξουαλική μαγεία και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο "θεό" των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.

Διαβάζοντας τους αρχαίους συγγραφείς Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 - 58), Ισοκράτη (Παναθηναϊκός, Ελένης εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός κ.α.), Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29,  Μ, Απόσπασμα 3),και τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ύπατο των φιλοσόφων (Μενέξενος 245c-d), διαπιστώνουμε ότι πριν από τους Τρωικούς πολέμους και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ.  ξεσπούν στην Αίγυπτο λοιμώδης ασθένειες (οι 7 πληγές, σύμφωνα με την Αγία Γραφή) και οι ντόπιοι τις αποδίδουν στους ασεβείς αλλόφυλους. 

Για να αποφύγουν την οργή των ντόπιων οι μετανάστες που ζούσαν στην Αίγυπτο συσπειρώνονται και φεύγουν σε άλλα μέρη. Ένα μέρος των Ισραηλιτών με αρχηγό τον Μωυσή κατευθύνονται δια ξηράς στην Ιουδαία. Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου, τις Θήβες της Αιγύπτου. 

Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο  (έγινε το έτος 1218 - 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής  (Ηρόδοτος). Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες.

Ο Εκαταίος-Μιλήσιος αναφέρει ότι η Πελοπόννησος πριν από τους Έλληνες την κατοίκησαν βάρβαροι. Εξάλλου, ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα κατοικία βαρβάρων υπήρξε, στους παλιούς καιρούς, αυτά αναφέρουν όσοι μνημονεύουν αυτά τα πράγματα, γιατί ο Πέλοπας έφερε ένα λαό από τη Φρυγία στη χώρα που απο αυτόν ονομάστηκε Πελοπόννησος, και ο Δαναός από την Αίγυπτο, και οι Δρύοπες, οι Καύκωνες κι οι Πελασγοί κι οι Λέλεγες και άλλοι τέτοιοι λαοί μοίρασαν τους τόπους πάνω και κάτω από τον ισθμό. Γιατί την Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα της Φωκίδας ο Τηρεύς, την Καδμεία οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο. 

Ην ότε υας Βοιωτιον ένεπον.  Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται, Κέκροψ, και Κόδρος, και Αίκλος, και Κόθος, και Δρύμας, και Κρίνακος.   Ο Ηρόδοτος αναφέρει και τον επιβεβαιώνει ο Μέγας Αριστοκλής ότι οι Φοίνικες ήρθαν από την Αίγυπτο, από το 1519 π.Χ. και μετά. Εκείνοι κατέκτησαν δια της βίας Στερεά Ελλάδα-Πελοπόννησο, νησιά του  Αιγαίου και επέβαλαν το δωδεκάθεο. 

Οι Δαναοί με πλοία και με αρχηγό το Δαναό μέσω Ρόδου πάνε στο Άργος της Πελοποννήσου. Όταν έφτασαν εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τους κατοίκους του Άργους, που ήσαν Αχαιοί στην γενιά. Ωστόσο επειδή ο βασιλιάς των Αργείων που ονομάζονταν Γελάνωρ δεν είχε γιο για διάδοχο και από την άλλη δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες για να νικήσει , οι Αργείοι κάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση και αφετέρου να γίνει κοινός βασιλιάς. 

Αυτός είναι και ο λόγος που μετά τα Τρωικά οι Αργείοι ονομάζονταν και Αχαιοί-Δαναοί και Αργείοι και από αυτούς κατ’ επέκτασιν και όλοι οι Έλληνες.  Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία της Ελλάδας όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας. 

Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου,  τις Θήβες της Αιγύπτου. Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο  (έγινε το έτος 1218 - 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν  μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής  (Ηρόδοτος). (1)

Η οικογένεια των Περσειδών από το Άργος θεωρούσε γενάρχη της τον Δαναό, που ήλθε από την Ανατολή, και οἱ Θηβαίοι τιμούσαν ως γενάρχη τους τον Κάδμο γιο του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, που ήλθε στην Ελλάδα από την Παλαιστίνη, εγκαταστάθηκε στην Θήβα και συνέβαλε στη γένεση των λεγόμενων Σπαρτών από τα δόντια του δράκοντα. Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες. Tην Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα της Φωκίδας ο Τηρεύς, την Καδμεία-Θήβα οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο,και την ίδια τη Βοιωτία κατέκτησαν οι Aονες, οι Τέμμικες και οι Ύαντες, ως και Πίνδαρος φησίν. Ην ότε υας Βοιωτιον ένεπον.  Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται, Κέκροψ, και Κόδρος, και Αίκλος, και Κόθος, και Δρύμας, και Κρίνακος.  

Οι δε Θράκες, και Ιλλυριοί, και Ηπειρώται, και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν. ΄Τοισι μέντοι μάλλον πρότερον, ή νυν, όπου γε και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης..» (Στράβων 7, 321). Οι Φοίνικες σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α -2)  κατάγονταν από την Ερυθρά θάλασσα, πήγαν με αρχηγό τον Αγήνορα στην Φοινίκη της Ασίας, την χώρα απέναντι από την Κύπρο και όπου οι πόλεις Τύρος, Σιδών, εξ ου και η ονομασία Φοίνικες. Χαναάν σημαίνει «χώρα της πορφύρας, το όνομα δηλαδή προέρχεται από το ερυθρό χρώμα που εξάγεται από την επεξεργασία της πορφύρας. 

ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ SAVAZIO-ΔΙΟΝΥΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΑ.

Οι Δελφοί ήταν το μεγαλύτερο μαντείο της αρχαιότητας. Εκεί όλοι οι λαοί της Ανατολικής Μεσογείου όπως οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Φρύγες, οι Λυδοι και οι Πέρσες, αναζητούσαν την πρόβλεψη των Φοινικικών ιερατείων για πάσης φύσεως ζητήματα. 

Όλοι οι αξιωματούχοι και οι θεσμικοί παράγοντες της Ανατολής κατέφευγαν στην θεϊκή ετυμηγορία. Μέσα από τους αιματηρούς εμφύλιους πολέμους και την Δελφική Αμφικτυονία, το Φοινικικό μαντείο υπήρξε παγκόσμιο πνευματικό, πολιτικό, οικονομικό και γεωστρατηγικό-γεωπολιτικό κέντρο κατά τους αρχαίους αιώνες. Εκείνη την εποχή το μαντείο υπήρξε η ανώτατη πολιτική-στρατιωτική και οικονομική εξουσία των εθνών της Ανατολικής Μεσογείου. Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας καθόριζαν τις τύχες των κρατών της ανατολής. 

Εκείνοι αποφάσιζαν για την οικονομία, την πολιτική, τους πολέμους και τις κοινωνικές εξελίξεις. Δεν είναι σχήμα λόγου είτε υπερβολή καθώς το μαντείο αποτελούσε το διεθνές νομισματικό ταμείο του αρχαίου κόσμου !!! Πολλές Ελληνικές πόλεις κράτη καθώς και ξένα, διατηρούσαν στους Δελφούς θησαυροφυλάκια για την φύλαξη των προσφορών και των πολύτιμων αντικειμένων τους. Κανένας πόλεμος, καμία πολιτική-οικονομική, κοινωνική και πνευματική δραστηριότητα δεν γινόταν χωρίς την έγκριση του μαντείου. Οι Δελφοί απέκτησαν τεράστια δύναμη μέσα από τους πολέμους που υποκίνησαν και την ομοσπονδιακή ένωση δώδεκα φυλών Στερεάς και Θεσσαλίας (Δελφική Αμφικτυονία). Όλοι οι  "ιεροί" πόλεμοι προκλήθηκαν από τους ιερείς-θεουργούς του Φοίβου και του Savaziou. 

Η πολιτική σημασία των Δελφών ήταν τεράστια καθώς υποκινούσαν όλους τους πολέμους που έλαβαν χώρα κατά την αρχαιότητα. Ενδεικτικό ήταν ότι ο δεύτερος Ιερός πόλεμος, έγινε για τον έλεγχο του μαντείου-χρυσωρυχείου πάντα. Οι Αθηναίοι με παρότρυνση του Δελφικού ιερατείου βοήθησαν τους Φωκείς να εντάξουν το ιερό στην ομοσπονδία τους, προκαλώντας την οργή των Σπαρτιατών, οι οποίοι επανέφεραν προσωρινά τους Δελφούς στην πρότερη κατάστασή τους, αλλά οι Αθηναίοι αντεπιτέθηκαν και η πόλη αποδόθηκε τελικά στους Φωκείς. 

Μέχρι τον τρίτο Ιερό Πόλεμο όλα αυτά, όταν με παρέμβαση του Φιλίππου οι Δελφοί επέστρεψαν στη Δελφική Αμφικτυονία, η οποία ελεγχόταν ωστόσο πια από τους πανίσχυρους Μακεδόνες. Ένας Δ’ Ιερός Πόλεμος θα ξεσπούσε λίγο αργότερα, καθώς το μαντείο παραήταν πλούσιο και σημαντικό για να μένει ανεξάρτητο. 

Οι Φοίνικες ίδρυσαν το μαντείο των Δελφών. Από την Θήβα και τους Δελφούς προερχόταν όλα τα δεινά του Ελληνικού έθνους. Στην μυθολογία-ιστορία, αναφέρονται πολλοί χρησμοί του Φοινικικού μαντείου, για χιλιάδες-φοβερές θυσίες, στους «θεούς»-δαίμονες, της αρχαίας θρησκείας. Αμέτρητα ήταν τα αθώα θύματα, κυρίως αγνοί νέοι. Τα άτυχα παιδιά, θυσιάστηκαν από τους αιμοσταγείς-αλλοδαπούς ιερείς του παγανισμού, με εντολή του Δελφικού ιερού. Ο σκοτεινός παγανισμός ήταν η θανατηφόρα μάστιγα του Ελληνισμού. 

Η αρχαία θρησκεία κατέστρεψε τον Ελληνισμό και παράλληλα  κατέρρευσε κάτω από το βάρος των γενοκτονιών και των αισχρών εγκλημάτων της. Το απόγειον της κακουργίας και του ανθελληνισμού των σκοτεινών παραγόντων της αρχαίας Θρησκείας, ήταν οι τρομερές διώξεις των σοφών επιστημόνων στην Αθήνα, με δίκες-καταδίκες "περί αθεΐας" και την θανάτωση πολλών φιλοσόφων, επιστημόνων, πολιτικών, ποιητών, σοφιστών, ρητόρων κλπ.  

Οι Φοινικικές ορδές κατέκτησαν τους Έλληνες με άγριες σφαγές και οργανωμένες γενοκτονίες. Απέσπασαν τις περιουσίες των αρχαίων Ελλήνων και τους έκαναν είλωτες όπως στην Σπάρτη. Τους επέβαλαν την θρησκεία τους, το δωδεκάθεο και χρησιμοποίησαν ακόμη και τα ιερά για την νέα θρησκεία. Εμφύλιοι πόλεμοι. Η επίκληση λόγων για τις άγριες εμφύλιες πολεμικές συρράξεις στην αρχαία Ελλάδα, είναι εφικτό να διαπιστωθούν με βάση τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και τους κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε το Φοινικικό μαντείο των Δελφών.  

Ο Θουκυδίδης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του, στις αιτίες του εμφυλίου ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος της αρχαίας Ελλάδος, ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την παρακμή στην αρχαία εποχή, είχε και αυτός όπως όλοι οι εμφύλιοι θρησκευτικά κίνητρα. Πίσω από αυτή την τρομερή γενοκτονία βρισκόταν για πολλοστή φορά το Δελφικό μαντείο και με τις Φοινικικής καταγωγής Πυθίες παρακινούσε τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους σε φονικότατες συγκρούσεις και απίστευτες θηριωδίες, μέσα από τους εκατέρωθεν κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε σκόπιμα (Θουκιδiδης Ιστορία. Α-4).

Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο για να τιμωρήσουν-πλήξουν και να απομακρύνουν από την εξουσία της Αθηναϊκής πολιτείας τον Περικλή και τους σοφούς φίλους του  Αναξαγόρα, Ιπποκράτη, Ηρόδοτο, Φειδία οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη των Ολύμπιων Θεών και με τις διδασκαλίες τους αποδομούσαν την ξενόφερτη θρησκεία από την Αίγυπτο. Ενδεικτικά αναφέρει ο Ευριπίδης : " Αν οι θεοί κάνουν αισχρές πράξεις δεν είναι θεοί¨ (Martin Nilson, "Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας", σελίδα 287). Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Ολύμπιοι δαίμονες διακατεχόταν από τις πιο ανώμαλες και παρά φύσιν σεξουαλικές επιθυμίες. 

Η Επιρροή του Αναξαγόρα, του Ιπποκράτη και των άλλων σοφών-φίλων του Περικλή στους Αθηναίους πολίτες ήταν πολύ μεγάλη και η Ολύμπια θρησκεία κινδύνευε με κατάρρευση. Για αυτό οι σατανικοί ιερείς υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο, με στόχο την ανατροπή του Περικλή, την απομάκρυνση των "άθεων" φίλων του και τον περιορισμό της Ελληνικής φιλοσοφίας που άνθιζε στην Αθήνα. 

Στον αντίποδα στην Σπάρτη εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τόσο υψηλό φιλοσοφικό επίπεδο. Οι Μεσσηνιακοί πόλεμοι που κατέστρεψαν την Πελοπόννησο, είχαν θρησκευτικό-πνευματικό κίνητρο. Εκεί έγιναν τρομερές ανθρωποθυσίες, όπως στα εκατομφόνια, από τους Σπαρτιάτες και τους Μεσσήνιους. Ακόμη γινόταν αμέτρητες θυσίες αιχμαλώτων στον Δία. Όμως μετά από τριακόσια χρόνια αγρίων πολέμων, απίστευτης γενοκτονίας, οι Σπαρτιάτες επικράτησαν και έκαναν τους Μεσσήνιους  είλωτες.  Το 660 π.Χ. οι Κορίνθιοι με αρχηγό τον τύραννο Κύψελο, έσφαξαν τους Κερκυραίους. 

Το απόγειον του ανθελληνισμού και του εωσφορισμού, ήταν η αποστολή 300 αιχμαλώτων αγοριών, στις Σάρδεις για να ευνουχιστούν προς τιμήν της Κυβέλης !!! Ο Σπαρτιάτης Κλεομένης το 505 π.Χ. σε μια από τις εκστρατείες του εναντίον των Αργείων, ανάγκασε τον άμαχο πληθυσμό, να καταφύγει στο "ιερό" άλσος. Στην συνέχεια έβαλε φωτιά και έκαψε πέντε χιλιάδες άμαχους. Απανθρακώθηκε-αφανίστηκε το άνθος των νέων του Άργους. Η ιδιότητά τους ως ικέτες των κοινών «θεών», δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο. 

Μια ακόμη γενοκτονία προκάλεσαν οι τέσσερις φοβεροί ιεροί πόλεμοι, (595-332 π. Χ.), οι οποίοι για τριακόσια περίπου χρόνια αποδεκάτισαν την Ελλάδα. Ονομάστηκαν ιεροί, διότι έγιναν με υποδείξεις του μαντείου των Δελφών (Θουκιδίδης, Ιστορία Α΄3). 

Οι πόλεμοι έγιναν για να έχει την πολιτική-στρατιωτική και την οικονομική ηγεμονία όλων των Ελλήνων. Υπεύθυνοι για μια ακόμη φορά τα αδίστακτα Δελφικά Ιερατεία.  Ενδεικτικό της τρομερής γενοκτονίας, ήταν ότι το 219 π. Χ., ο επικεφαλής της Αιτωλικής Συμπολιτείας, ο στρατηγός Σκόπας κυριεύει το Δίον, την ιερή πόλη των Μακεδόνων και καταστρέφει τα πάντα. Γκρεμίζει όλα τα κτίσματα, και στην συνέχεια, πυρπολεί ακόμη και τους χώρους λατρείας. 

Οι ίδιες βαρβαρότητες έγιναν, και στο ιερό της Δωδώνης, από τον στρατηγό των Αιτωλών Δωρίμαχο. Στην συνέχεια, ο Φίλιππος με τους Μακεδόνες, πέρασαν σε αντίποινα, «πυρπόλησαν και κατεδάφισαν τα ιερά και ανέτρεψαν η κατέστρεψαν 2.000 ανδριάντες». Όμως δεν περιορίστηκαν στην Αιτωλία, αλλά εισέβαλαν και στην Αττική, το 200 π. Χ., όπως εξιστορεί ο Λίβιος, όπου ισοπέδωσαν, και τα μνημεία και ανέσκαψαν τους τάφους, διασκορπίζοντας τα οστά των νεκρών !!!

Από κάθε πόλεμο οι αλλοδαπό ιερείς των Δελφών απαιτούσαν ως θέληση του Ιουδαίου Απόλλωνα και του Φρυγικού Διόνυσου-Savaziou την δεκάτη από τα αιματοβαμμένα λάφυρα. Χαρακτηριστικό ήταν ότι είχαν την αναίδεια και την ανεντιμότητα να ζητούν από τις πόλεις ποσοστά ακόμη και από τους Περσικούς πολέμους, κατά τους οποίους το Δελφικό ιερό, ήταν με την πλευρά των ηττημένων και ομόθρησκων Περσών, καθώς έδινε αποτρεπτικούς χρησμούς, για να μην πολεμήσουν οι Έλληνες. Επίσης οι Φοίνικες ιερείς έδιναν χρησμούς παγίδες και υποδαύλιζαν τα μίση μεταξύ των αρχαίων πόλεων.   

Οι Έλληνες που επισκεπτόταν το Φοινικικό μαντείο, έβλεπαν κάθε φορά τα αιματοβαμμένα λάφυρα των εμφυλίων πολέμων. Το αποτέλεσμα ήταν φρικτό-οδυνηρό και δυσβάσταχτο, καθώς ενθυμούμενοι τι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν, οδηγήθηκαν σε νέους εμφύλιες διαμάχες. Αρκετούς χρησμούς για τους Ελληνικούς εμφυλίους πολέμους τους είχε δώσει ο Φρυγικός "θεός" Savazios μαζί με τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων. 

 Την εποχή των Περσικών πολέμων το μαντείο των Δελφών ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών, και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψευδοχρησμών να μην πολεμήσουν. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους. Σε κάθε πόλεμο που γινόταν με τους Πέρσες, οι Φοίνικες ιερείς έδιναν αποτρεπτικούς χρησμούς στους Έλληνες να μην πολεμήσουν, διότι οι Μηδοι ήταν ομόθρησκοι τους. Ενδεικτικός είναι ο χρησμός της Αριστονίκης η οποία προδοτικά είπε στους Έλληνες : “Τι κάθεσθε ταλαίπωροι, φύγετε στα πέρατα της γης, εγκαταλείψτε τις οικίες σας και την ακρόπολη σας. Ο ερχόμενος από την Ασία Άρης θα καταστρέψει τα πάντα, και όχι μόνον τα δικά σας τείχη, αλλά και τα τείχη των άλλων πόλεων θα απολεσθούν. Φύγετε λοιπόν από το οχυρό σας, έστω και αν αυτό γεμίζει θλίψη τις ψυχές σας. ” (Κ. Παπαρηγόπουλου Ιστορια Γ΄, σελίδα 94 και Ηρόδοτος-VII,140). Τους ίδιους χρησμούς έδωσε η Αριστονίκη και σε άλλες πόλεις όπως στους Αργείους και στους Κρήτες. Σε όλες αυτές τις πόλεις η Αριστονίκη είπε να τηρήσουν ουδετερότητα απέναντι στον πόλεμο Περσών–Ελλήνων και να υποταχθούν στους σατανιστές, βάρβαρους Ασιάτες εισβολείς (Ηρόδοτος .VII,148-169). Όταν οι Έλληνες αρχηγοί δεν δεχόταν αυτούς τους χρησμούς, γιατί ήθελαν να πολεμήσουν, τότε έδιναν νέους χρησμούς παγίδες.

Στις Πλαταιές οι θρησκευτικοί παράγοντες των Δελφών απαγόρευαν μέσω των χρησμών στους Έλληνες να πολεμήσουν. Ούτε να αμυνθούν δεν τους επέτρεπαν για να μην προσβληθεί ο δαίμονας Απόλλων. Είχαν περάσει πλέον αρκετές ημέρες όπου οι Έλληνες παρέμειναν παθητικοί-θεατές στον ίδιο τους τον θάνατο. 

Οι Έλληνες στρατιώτες τραυματιζόταν από τους Πέρσες χωρίς να έχουν το δικαίωμα να αμυνθούν, ενώ ταυτόχρονα εξαιτίας της παρατεταμένης απραξίας τελείωναν τα τρόφιμα και το νερό. Εκείνη ακριβώς την χρονική στιγμή έρχεται το τελειωτικό χτύπημα στους Έλληνες με έναν ακόμη “χρησμό” από την σφηκοφωλιά των Δελφών. Ο νέος κίβδηλος χρησμός έλεγε ότι εάν θέλουν οι Αθηναίοι να νικήσουν τους Πέρσες, θα πρέπει να εγκαταλείψουν της Πλαταιές και να πολεμήσουν στην Αττική, διότι εκεί υπάρχει ναός της Ίσιδας-Δήμητρας της εωσφορικής θεάς από την Αίγυπτο. 

Ο Έλληνας στρατηγός Παυσανίας με το επιτελείο του είδε τον θανάσιμο κίνδυνο και την ολοκληρωτική καταστροφή. Για αυτό σκέφτηκε όπως ο Παυσανίας και σε συνεννόηση με το επιτελείο του, έβαλαν τους Πλαταιείς να παραχωρήσουν τα εδάφη τους, στους Αθηναίους, ώστε να πολεμήσουν σε δικό τους έδαφος, με βάση τον ψευδοχρησμό. Το άριστο αυτό Ελληνικό σχέδιο ευνοούσε και το γεγονός ότι υπήρχε στις Πλαταιές, δαιμονικός ναός της Αιγύπτιας Ίσιδας-Δήμητρας, για αυτό θα ήταν σε θέση να κάμψουν αντιρρήσεις των Αθηναίων. Μετά από αυτό το πολύ ευφυέστατο τρόπο δεν χρειάστηκε να φύγουν καθόλου οι Αθηναίοι, διότι ήταν πλέον Αθηναϊκό έδαφος οι Πλαταιές, υπό την Αθηναϊκή εξουσία. 

Όμως για να είναι απολύτως σίγουρος ο Μέγας Παυσανίας και το επιτελείο του, έβαλαν τον στρατηγό Αρίμνηστο να πει στους Αθηναίους ότι είχε δεί “όνειρο”. Στο “όνειρο” εκείνο τον διέταζε ο αρχηγός των των θεών ο Δίας, να “μεταφέρει” στους Αθηναίους την εντολή του, να πολεμήσουν στις Πλαταιές, μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες. Οι αφελείς Αθηναίοι μετά από όλα όσα τους είπε, ο στρατηγός Αρίμνηστος, ήταν πλέον πεποισμένοι ότι έπρεπε να πολεμήσουν στις Πλαταιές, διότι αυτή ήταν η “εντολή” του Δια. Για αυτό οι Αθηναίοι έκαναν αμέσως ολόκληρο το Αιγυπτιακό τελετουργικό προς τιμήν της Δήμητρας. 

Με αυτόν τον τρόπο απέφυγαν οι πολυμήχανοι Έλληνες την θανάσιμη Φοινικική παγίδα από τους Δελφούς. Με αυτόν τον τρόπο έμειναν οι Αθηναίοι στις Πλαταιές, και όλοι μαζί οι Έλληνες πολέμησαν ενάντια στους Πέρσες με αποτέλεσμα μια ακόμη νίκη, η οποία τους εξασφάλιζε πλέον την πολυπόθητη ελευθερία. Μετά το τέλος της μάχης των Πλαταιών, ο στρατηγός Παυσανίας, κατευθύνθηκε στην Φοινικική Θήβα. Ο Έλληνας στρατηγός Παυσανίας απαίτησε να του παραδώσουν τους προδότες, οι οποίοι ήταν αρχηγοί των Φοινίκων της Θήβας και πολέμησαν με τους ομόθρησκους τους Πέρσες, ενάντια στους Έλληνες. Οι αρχηγοί των Φοινίκων ήταν ο Τιμηγενίδης και ο Ατταγίνης. 

Όμως οι υπόλοιποι Φοίνικες της Θήβας αρνήθηκαν στον Παυσανία, την παράδοση των ομοεθνών τους. Μάλιστα οι δολοπλόκοι Φοίνικες χρησιμοποίησαν και την προσφιλή τους διαχρονική τακτική, σε μια απέλπιδα προσπάθεια τους να αποφύγουν την παράδοση των αρχηγών τους. Για αυτό πρότειναν στον Σπαρτιάτη Παυσανία, ένα πολύ υψηλό χρηματικό ποσό, με σκοπό να τον εξαγοράσουν, ώστε να μην εκτελέσει τους προδότες. 

Όπως ήταν φυσικό ο στρατηγός Παυσανίας διότι ήταν γνήσιος Έλληνας αρνήθηκε την πρόταση των Φοινίκων- δωδεκαθειστών για δωροδοκία. Τότε αναγκάστηκαν να παραδώσουν στον Ήρωα Σπαρτιάτη Στρατηγό, τους Σημίτες αρχηγούς. Ένας εκ των αρχηγών ο Ατταγίνης ο οποίος πολέμησε μαζί με τους Πέρσες ενάντια στους Έλληνες, επέτυχε να διαφύγει κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων του Παυσανία με τους Φοίνικες-παγανιστές της Θήβας. Ο Έλληνας Παυσανίας οδήγησε τους προδότες Φοίνικες παγανιστές στην Κόρινθο, όπου τους εκτέλεσε για εσχάτη Προδοσία. 

Αυτός ήταν ένας ακόμη πολύ σοβαρός λόγος για τον οποίο τον είχαν κατηγορήσει άνανδρα-προδοτικά και θανατώθηκε, ως κοινός εγκληματίας, ο Παυσανίας από το Φοινικικό ιερατείο. Εάν ο Ήρωας-Σπαρτιάτης Στρατηγός Παυσανίας ήταν προδότης-Ιουδαίος και χρηματιζόταν, τότε θα αποδεχόταν την πρόταση να πάρει το υψηλό χρηματικό ποσό που του πρότειναν οι Σημίτες της Θήβας ώστε να μην εκτελέσει τους προδότες αρχηγούς τους. 

Ο μεγάλος Παυσανίας σε σχέση με τους άλλους δύο Έλληνες αρχηγούς των Περσικών πολέμων, είχε κάνει ένα ακόμη μεγάλο επίτευγμα. Αυτό ήταν η θανάτωση των αρχηγών της Θήβας οι οποίοι πολέμησαν μαζί με τους υπόλοιπους Φοίνικες της Θήβας ενάντια στους Έλληνες κατά την μάχη των Πλαταιών. Επίσης εάν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες και o Παυσανίας ήταν "Ιουδαίοι" θα πολεμούσαν στο πλευρό των Περσών και των Σημιτών της Θήβας στην μάχη των Πλαταιών. 

Ακόμη ο Εθνικός Ήρωας Λεωνίδας και οι 300 Σπαρτιάτες δεν θα έπεφταν στις Θερμοπύλες και οι Δωριείς Σπαρτιάτες-Λάκωνες δεν θα είχαν εκδιωχθεί από την Πελοπόννησο, δεν θα συμμετείχαν στην κάθοδο των Δωριέων, και δεν θα έπαιρναν στον Τρωικό πόλεμο εάν ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής. Συνεπώς οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής όπως ψευδώς αναφέρεται σε διάφορα ιστορικά άρθρα και εργασίες. Στο σημείο αυτό να αναφέρω ενδεικτικά  την άδικη και απάνθρωπη δολοφονία του Αισώπου, η οποία ήταν ένα από τα χιλιάδες εγκλήματα των Δελφών.

Το φαινόμενο του πολέμου αποτελεί διαχρονικό αντικείμενο επιστημονικών μελετών στην γεωστρατηγική-γεωπολτική, τις Διεθνείς σπουδές και τις στρατιωτικές σχολές. Ο πόλεμος είναι μια πράξη βίας με στόχο την υποταγή-εξαναγκασμό στις επιθυμίες του αντιπάλου. Ο επεκτατικός πόλεμος είναι το μέσον για την επίτευξη άνομων σκοπών επί του αντιπάλου.  Η ειρήνη και η αγάπη υποστηρίζονται και προωθούνται σχεδόν  από όλες τις θρησκείες. Εν τούτοις στις πιο αιματοβαμμένες σελίδες της ανθρωπότητας σε πολέμους, την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν τα ιερατεία των θρησκειών.  

Εμπόλεμες συρράξεις και αδελφοκτόνοι εμφύλιοι. Διαχρονικά οι θρησκευτικές-πολεμικές συρράξεις υπήρξαν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης κοινωνίας και στο όνομα των θεών σφαγιάστηκαν, βασανίστηκαν και μετανάστευσαν εκατομμύρια  άνθρωποι. Από τα αρχαία χρόνια τα έθνη όρισαν κανόνες ηθικής και νομικής δεοντολογίας, όμως ανέκαθεν τα ιερατεία είχαν έναν  ισχυρό ρόλο, επιβάλλοντας την αδίστακτη εξουσία τους  στους λαούς με καταστροφικές συνέπειες. (Εμφύλιοι πόλεμοι στην αρχαία Ελλάδα και οι τέσσερις Σταυροφορίες).

Οι πολεμικές αντιπαραθέσεις στο όνομα των θεών γινόταν στην πραγματικότητα για να αποκτούν οι αχριερείς των θρησκειών εξουσία-δύναμη και πλούτο. Η κινητήριος δύναμη της θρησκείας κινητοποιούσε τις μάζες οι οποίες πολεμούσαν για την πίστη, την πατρίδα, την ελευθερία, την περιουσία, και την ζωή. Το περί δικαίου αίσθημα το οποίο επικαλούνταν τα ιερατεία έκανε λιγότερο ειδεχθής και αποκρουστικές τις πολεμικές διαμάχες.

Ο ινδουισμός καταδικάζει απερίφραστα όλες εκείνες τις πράξεις που μπορεί να προκαλέσουν την απώλεια της ζωής κάθε ζώντος πλάσματος, παράλληλα όμως υπάρχει το πολεμικό έπος Μαχαμπαράτα, που μιλά για επικά επιτεύγματα επιφανών ανδρών στα πεδία των μαχών. Ο πολεμοχαρής Κρίσνα οδηγεί τον πολεμιστή Αρτζούνα στην μάχη (Kurukshetra). Ο Αρτζούνα βλέποντας στην πλευρά των αντιπάλων του φίλους, συγγενείς και δασκάλους διστάζει να πολεμήσει και σκέφτεται να καταθέσει τα όπλα για να μην τους βλάψει. Ο Κρίσνα του εξηγεί ότι πρέπει να είναι πιστός στο ρόλο του ως ευγενής- πολεμιστής και τον διατάζει να κάνει το καθήκον του προς το έθνος και τους θεούς. Στην Ιουδαϊκή θρησκεία οι πόλεμοι έχουν σημαντική θέση και στην Παλαιά διαθήκη αναφέρονται πολεμικές συγκρούσεις.   

Ακόμη και η απόλυτη θρησκεία αγάπης ο χριστιανισμός απέκτησε έναν αμυντικό στρατιωτικό χαρακτήρα μετά την ανάληψη διοικήσεως του Imperium Romanum από τους Έλληνες. Κατά την μεσαιωνική εποχή οι θρησκευτικές πολεμικές αντιπαραθέσεις εναντίον των εκάστοτε απίστων λαών, αποτελούσε το βασικότερο κίνητρο για επίθεση και πόλεμο από έθνη. Όμως πολέμους είχαμε και ενάντια στους ομόδοξους  Το σχίσμα στην Χριστιανική εκκλησία μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Ρώμης, ήταν ο πυρήνας των πολεμικών επιχειρήσεων. 

Για αυτό οι σταυροφόροι στο δρόμο κατέκτησαν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Στην σύγχρονη εποχή με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ξεκίνησε εμφύλιος πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία. Σλάβοι Χριστιανοί-Ορθόδοξοι, Βόσνιοι Μωαμεθανοί και Κροάτες Καθολικοί επιδόθηκαν σε ανελέητες πολεμικές αντιπαραθέσεις επί χρόνια με βάση τις αρχές των δύο παγκόσμιων πολιτισμών. 

Οι σύγχρονες υπερδυνάμεις της εποχής μας θα πολεμήσουν για θρησκευτικές, πολιτιστικές-κοινωνικές, οικονομικές και εδαφικές αιτίες. Γεωστρατηγικά έχουμε ένα εκτενέστατο θρησκευτικό, πολιτικό-στρατιωτικό, πολιτιστικό πλέγμα συμφερόντων και κυριαρχίας ανάμεσα στις δύο αυτοκρατορίες-υπερδυνάμεις Ρωσία-Κίνα και Αμερική-ΝΑΤΟ. 

Ένα από τα πιο επικίνδυνα μέσα που χρησιμοποιούνται από την νέα τάξη είναι οι θρησκευτικές οργανώσεις οι οποίες διέπονται από ένα ανελέητο και τυφλό θρησκευτικό φανατισμό. Με αυτές τις μεθόδους επιδιώκουν την δημιουργία μεσαιωνικών καθεστώτων για να εξυπηρετήσουν την κυριαρχία του Σιωνισμού.

Οι Αμερικανοί έχουν γίνει οι προστάτες του σύγχρονου Ισραήλ ακολουθώντας τις ίδιες ιδεολογίες που κατήγγειλαν οι μεγάλοι προφήτες. Οι Αμερικανοί ευαγγελιστές όπως και η ισραηλινή κυβέρνηση, έχουν αγνοήσει επιδεικτικά τις διδαχές των βιβλικών προφητών και τα θαύματα, την Ανάσταση και τις ευεργεσίες του Ιησού Χριστού.

Ανάμεσα στο Ισραήλ και το διεθνές δίκαιο δεν υπάρχει πλέον κανένας συμβιβασμός. Ένας από τους δύο πρέπει να επικρατήσει. Η νίκη του Ισραήλ θα σήμαινε τον θάνατο του διεθνούς δικαίου. Οι παγκόσμιοι ηγέτες συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή αργά ή γρήγορα, τα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να αποφασίσουν εάν θα συνταχθούν με τον Savazio-Διόνυσο και την Διονυσιακή κουλτούρα 666 η τον Βλαντιμίρ Πούτιν-Ρωσική Ομοσπονδία και τον Αριστόκλειο πολιτισμό στην νέα του έκφανση με βάση τα δόγματα του γεωστρατηγικού άξονα 888.  Στην Παλαιστίνη, όπως και στην Ουκρανία, ήταν οι Αμερικανο-Αγγλοσιωνιστές ολιγάρχες που ενορχήστρωσαν τις συγκρούσεις. σχεδόν όλες οι συγκρούσεις. 

Το Ισραήλ και η Ουκρανία είναι δύο παρόμοια μέτωπα, που επωφελούνται από την ίδια υποστήριξη. Οι πληρεξούσιοί τους στην Ουκρανία είναι οι ναζιστικές τρομοκρατικές πολιτοφυλακές. Στη Μέση Ανατολή, ορισμένες αραβικές μοναρχίες υποστηρίζουν το Ισραήλ και τους ισλαμιστές τρομοκράτες. Το τέλος του Σιωνισμού θα προκύψει από τη γενοκτονία που διαπράχθηκε κατά του παλαιστινιακού λαού.

Η δυτική οικονομική ολιγαρχία δημιούργησε το «Ισραήλ» για τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα χρησιμοποιώντας Ρεβιζιονιστές-Σιωνιστές Εβραίους. Ισχυρίστηκαν ότι ήθελαν να προστατεύσουν την κοινότητά τους, εν τούτοις έθεσαν σε κίνδυνο την ασφάλεια όλων των Εβραίων. Ο ναζισμός πρόσφερε μια ευκαιρία για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Ορισμένοι ιστορικοί έχουν αποδείξει τη συμπαιγνία μεταξύ των Σιωνιστών Εβραίων και των Ναζί στο έργο «Εβραϊκό σπίτι» στην Παλαιστίνη. (1)

(1) Οι γνωρίζοντες καλά την ιστορία αναφέρουν ότι ο Χίτλερ είχε δώσει εντολές στον μεγάλο ναζί Αδόλφο Άιχμαν, να συνεργαστεί με τους Σιωνιστές από το 1936 για την οικοδόμηση ενός Γερμανο-Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη με πρόσχημα την Βρετανική απειλή !!! 

Για αυτό εκτιμούν ότι έπρεπε να φιμωθεί ο Άιχμαν ώστε να μην αποκαλυφθεί η ιδεολογική συγγένεια Ναζισμού και Σιωνισμού. Ειδήμονες αναφέρουν ότι το 1933 ο Χίτλερ βρισκόταν φαινομενικά σε αντίθεση με τους Εβραίους και τους Σλάβους της Ανατολικής Ευρώπης. Εν τούτοις ήταν ανεκτικός προς τους Εβραίους και τους Σλάβους γιατί υποστήριζαν τον ίδιο στόχο με αυτόν. Επιθυμούσε να εγκαταλείψουν οι Ισραηλίτες την Γερμανία για να εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη !!! Προφανώς όλα αυτά θα τελειώσουν το 1939 με την Kristallnacht.

Το Kristallnacht ήταν ένα πογκρόμ εναντίον Εβραίων που διεξήχθη από τις παραστρατιωτικές δυνάμεις Sturmabteilung (SA) και Schutzstaffel (SS) του Ναζιστικού Κόμματος. με κάποια συμμετοχή της Χιτλερικής Νεολαίας-Γερμανών πολιτών σε όλη την Ναζιστική Γερμανία στις 9 και 10 Νοεμβρίου 1938.

Ορισμένοι Σιωνιστές αποκαλούσαν τον Χίτλερ: «πατέρα του Ισραήλ». Στα πλαίσια επισπεύσεως της εβραϊκής μετανάστευσης ο Χίτλερ υπέγραψε μια συμφωνία με Γερμανούς-Σιωνιστές, που ονομαζόταν «Συμφωνία Χαβάρα» στα εβραϊκά και «Συμφωνία Μεταβίβασης» στα Αγγλικά.  Ήταν ένα εξαιρετικό σχέδιο από το οποίο ιδρύθηκε το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ με την ευλογία του Χίτλερ !!! Όταν ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία απαγόρευσε όλες τις μασονικές στοές και τις εβραϊκές κοινωνικές οργανώσεις εκτός από τους Σιωνιστές !!!

Μέσω της Συμφωνίας Haavara (ή Συμφωνίας Μεταβίβασης), ο Χίτλερ και οι Ναζί επέτρεψαν σε όλους τους Γερμανούς Εβραίους που επιθυμούσαν να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη να το πράξουν ελεύθερα, με την προϋπόθεση ότι δεν θα πάρουν τις περιουσία τους. Στους Εβραίους μετανάστες έδωσε κουπόνια για την περιουσία τους, τα οποία μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν στην Παλαιστίνη ως χρήματα,  μόνο για να αγοράσουν γερμανικά προϊόντα. Με αυτόν τον τρόπο ενίσχυσε και την Γερμανική οικονομία. 

Ταυτόχρονα επέτυχε να απαλλαγεί από τους Εβραίους της Γερμανίας, τους οποίους θεωρούσε ως ξένο σώμα. Σύμφωνα με τον Φύρερ ήταν αδύνατο να ενσωματωθούν στην ιδεολογία του τρίτου ράιχ. Όλα ξεκίνησαν με την συμφωνία της 25ης Αυγούστου 1933. Ο Χίτλερ χρησιμοποίησε το εμπόριο με τα σιωνιστικά στρατόπεδα (κιμπούτζ) που δημιούργησαν στην Παλαιστίνη για να αμβλύνει τον αντίκτυπο του παγκόσμιου μποϊκοτάζ που είχε επιβάλει η «παγκόσμια εβραϊκή κοινότητα» ενάντια στα γερμανικά προϊόντα από το 1933.

Γιατί στην πραγματικότητα οι Εβραίοι δεν ήταν μια παράταξη καθώς ήταν διχασμένοι. Δίπλα στη Σιωνιστική παράταξη, υπήρχε μια φατρία ιδίως στην Πολωνία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία αντιτάχθηκε σε αυτό το σχέδιο προωθώντας το μποϊκοτάζ της ναζιστικής Γερμανίας. Στις 20 Μαρτίου 1933 ξεκίνησαν οι προσπάθειες στην Πολωνία και τις Ηνωμένες Πολιτείες για την έναρξη οικονομικού μποϊκοτάζ της ναζιστικής Γερμανίας. Με τα χρόνια οι εβραϊκές κοινότητες έχουν ξεκινήσει κινήματα μποϊκοτάζ σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. Η βία κατά των Γερμανών Εβραίων ξεκίνησε αμέσως μετά.

Σύμφωνα με τον Avraham Stern (ιδρυτή της Leumi και αρχηγό της  Stern), οι Σιωνιστές ήταν ορκισμένοι αριστεροί σοσιαλιστές και οι ηγέτες τους ήθελαν να σχηματίσουν, ένα κράτος βασισμένο σε εθνικιστικές-ολοκληρωτικές αρχές συνδεδεμένο με το Γερμανικό Ράιχ μέσω συμμαχίας για να αντιμετωπίσουν τον Βρετανικό επεκτατισμό στην Παλαιστίνη. Ο Avraham Stern ήταν ο ιδρυτής της Lehi  η οποία λειτουργούσε ως τρομοκρατικός πυρήνας κατά την διάρκεια των Βρετανικών αξιώσεων στην Παλαιστίνη. 

Το Lehi χωρίστηκε από την μαχητική ομάδα Irgun το 1940 για να συνεχίσει να πολεμά τους Βρετανούς στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχικά επιδίωξε μια συμμαχία με την φασιστική Ιταλία και την ναζιστική Γερμανία καθώς πίστευαν ότι η ναζιστική Γερμανία ήταν μικρότερος εχθρός από την Βρετανία. Η οργάνωση Lehi προσπάθησε δύο φορές να συμμαχία με τους Ναζί. Μετά το θάνατο του Στερν το 1942, η νέα ηγεσία του Lehi άρχισε να υποστηρίζει τον Ιωσήφ Στάλιν και την ιδεολογία του μπολσεβικισμού, που θεωρείται ένα κράμα αριστεράς και δεξιάς.

Είναι κοινώς παραδεκτό ότι οι Σιωνιστές και Ναζί υποστήριζαν το ίδιο πολιτικό σύστημα τον «εθνικοσοσιαλισμό. Η Συμφωνία της Χαβάρα ήταν μια συμφωνία μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και των Σιωνιστών Γερμανοεβραίων που υπογράφηκε στις 25 Αυγούστου 1933. Η συμφωνία οριστικοποιήθηκε μετά από τρεις μήνες διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε ναζί-σιωνιστές, της Αγγλο-Παλαιστινιακής Τράπεζας (υπό την ηγεσία της Εβραϊκής Υπηρεσίας) και των οικονομικών αρχών της ναζιστικής Γερμανίας.

Η «Συμφωνία της Μεταφοράς» ή «Συμφωνία Χααβαρά» (αγγλικά:Haavara Agreement), στα Γερμανικά Haavara Abkommen, είναι γνωστή ως Hoofien-Abkommen από τον Sigmund Hoofien, κύριο διαπραγματευτή και Πρόεδρο της Αγγλικής-Παλαιστινιακής τράπεζας) (εβραϊκά: הסכם העברה: Ha’avarah heskem).  

Ήταν μια συμφωνία μεταφοράς-μετανάστευσης του εβραϊκού πληθυσμού της Γερμανίας στην Παλαιστίνη. Η συμφωνία υπογράφηκε στις 25 Αυγούστου 1933 από το Υπουργείο Οικονομίας του Τρίτου Ράιχ από την μία πλευρά και της «Σιωνιστικής Ομοσπονδίας της Γερμανίας» (die Zionistische Vereinigung für Deutschland) και της «Αγγλικής-Παλαιστινιακής Τράπεζας» (Anglo-Palestine Bank), με τις εντολές της «Εβραϊκής Υπηρεσίας» (Jewish Agency).  

Η Συμφωνία χρησίμευσε ως ένας τρόπος να μην χαθεί η κινητή περιουσία κεφάλαια-αποταμιεύσεις των Εβραίων της Γερμανίας που ήθελαν να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη, αλλά και να τονωθεί η γερμανική οικονομία. Από αυτή τη συμφωνία επωφελήθηκαν οι γερμανοεβραίοι που κατόρθωσαν να μεταναστεύσουν χωρίς να απωλέσουν τις καταθέσεις τους,  καθώς οι Εβραίοι αγόραζαν και μετέφεραν γερμανικά προϊόντα και αγαθά στην νέα τους πατρίδα. Υπολογίζεται ότι το χρηματικό ποσό που διακινήθηκε ανέρχεται στα 100.000.000 δολάρια.  

Η ιστορική σπουδαιότητα της Συμφωνίας έγκειται στο γεγονός ότι αποδεικνύει την αγαστή συνεργασία του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος με τους σιωνιστές ηγέτες της εποχής, συνεργασία η οποία κρατήθηκε μυστική για πολλά χρόνια από τους ιθύνοντες στο Ισραήλ. Όταν τελικά ήρθε στο φως, στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ξεκίνησε μια σφοδρή αντιπαράθεση στον δημόσιο λόγο της χώρας. Σύμφωνα με τον έγκριτο ιστορικό Έντουιν Μπλακ, αυτή η συνεργασία ήταν ένας σημαντικός παράγοντας στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. 

Η συμφωνία αυτή έκανε εφικτή την μετανάστευση Γερμανών Εβραίων στην Παλαιστίνη μεταξύ 1933 και 1939. Επέτρεψε στους Εβραίους που διέφυγαν από τις διώξεις των ναζί να μεταφέρουν μέρος της περιουσίας τους στη Βρετανική Εντολή της Παλαιστίνης. 

Οι μετανάστες πούλησαν τα υπάρχοντά τους στη Γερμανία για να πληρώσουν τα βασικά αγαθά (κατασκευασμένα στη Γερμανία) που θα αποσταλούν στην Παλαιστίνη. Η συμφωνία ήταν αμφιλεγόμενη και επικρίθηκε από πολλούς Εβραίους ηγέτες τόσο εντός του Σιωνιστικού κινήματος (όπως ο Ρεβιζιονιστής Σιωνιστής ηγέτης Ze'ev Zhabotinsky) όσο και εκτός, καθώς και από μέλη του NSDAP (Ναζιστικό Κόμμα) και της γερμανικής κοινής γνώμης.

Για τους Γερμανούς Εβραίους η συμφωνία πρόσφερε μια διέξοδο από ένα εχθρικό περιβάλλον στην ναζιστική Γερμανία. Για το Yishuv, την εβραϊκή κοινότητα της Παλαιστίνης, παρείχε πρόσβαση τόσο στην εργασία των μεταναστών όσο και στην οικονομική υποστήριξη. Παράλληλα οι Γερμανοί επέτυχαν να ανατρέψουν το μποϊκοτάζ του 1933, το οποίο απολάμβανε μαζικής υποστήριξης μεταξύ των Ευρωπαίων και Αμερικανών Εβραίων και θεωρήθηκε από το γερμανικό κράτος ως απειλή για τη γερμανική οικονομία.

Αν και το Ναζιστικό Κόμμα κέρδισε την πλειοψηφία των λαϊκών ψήφων στις δύο γενικές εκλογές του Ράιχσταγκ του 1932, δεν είχε απόλυτη πλειοψηφία, με συνέπεια ο Χίτλερ να ηγηθεί μιας βραχύβιας κυβέρνησης συνασπισμού αποτελούμενη από το NSDAP και το Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα. Υπό την πίεση πολιτικών, βιομηχάνων και άλλων, ο Πρόεδρος Paul von Hindenburg διόρισε τον Χίτλερ Καγκελάριο της Γερμανίας στις 30 Ιανουαρίου 1933. Αυτό το γεγονός είναι γνωστό ως Machtergreifung (κατάληψη της εξουσίας). Τους επόμενους μήνες το NSDAP χρησιμοποίησε μια διαδικασία που ονομάζεται Gleichschaltung (συντονισμός) για να εδραιώσει την εξουσία. Μέχρι τον Ιούνιο του 1933 οι μόνες οργανώσεις εκτός του ελέγχου του NSDAP ήταν ο στρατός και οι εκκλησίες.

Μέσα στο ναζιστικό κίνημα πριν και μετά την έλευση του NSDAP στην κυβέρνηση, προτάθηκαν διάφορες (ολοένα και πιο ριζοσπαστικές) «λύσεις» στο «εβραϊκό ζήτημα» , συμπεριλαμβανομένης της απέλασης και της ενθάρρυνσης της εθελοντικής μετανάστευσης. Η εκτεταμένη πολιτική δίωξη κατά των Γερμανών Εβραίων ξεκίνησε μόλις το NSDAP ανέλαβε την εξουσία. Την 1η Απριλίου το NSDAP οργάνωσε ένα πανεθνικό μποϊκοτάζ των εβραϊκών επιχειρήσεων στη Γερμανία. Βάσει νόμου οι Εβραίοι αποκλείστηκαν από της δημόσιες υπηρεσία. στις 25 Απριλίου και επιβλήθηκαν ποσοστώσεις στον αριθμό των Εβραίων σε σχολεία και πανεπιστήμια. Οι Εβραίοι εκτός Γερμανίας απάντησαν σε αυτές τις διώξεις με μποϊκοτάζ των γερμανικών προϊόντων. Παράλληλα στην  Παλαιστίνη, ένας αυξανόμενος εβραϊκός πληθυσμός αποκτούσε γη και ανέπτυξε τις δομές ενός μελλοντικού εβραϊκού κράτους παρά την αντίθεση των Αραβικών πληθυσμών-κρατών.

Η υποστήριξη του Χίτλερ για τη Συμφωνία της Haavara ήταν ασαφής αλλά διστακτική και μεταβλητή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930. Ο Χίτλερ αρχικά φαινόταν αδιάφορος για τις οικονομικές λεπτομέρειες του σχεδίου, αλλά το υποστήριξε μεταξύ Σεπτεμβρίου 1937 και 1939. Μετά τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 1939, το πρόγραμμα έληξε. Η συμφωνία ήταν αμφιλεγόμενη τόσο στο NSDAP όσο και στο σιωνιστικό κίνημα. Όπως είπε ο ιστορικός Έντουιν Μπλακ: « Η συμφωνία παράδοσης διέλυσε τον παγκόσμιο Εβραϊσμό, φέρνοντας τους ηγέτες ο ένας εναντίον του άλλου, απειλώντας με εξέγερση και ακόμη και με δολοφονίες».

Η αντίθεση προήλθε κυρίως από τους κορυφαίους Αμερικανούς ηγέτες του Παγκόσμιου Σιωνιστικού Κογκρέσου, ιδίως τον Abba Hillel Silver, και τον πρόεδρο του Αμερικανοεβραϊκού Κογκρέσου, Ραβίνο Stephen Wise, καθώς και από άλλους ηγέτες του αντιναζιστικού μποϊκοτάζ του 1933, που αντιτάχθηκαν στη συμφωνία. αποτυγχάνοντας να πείσει το 19ο Σιωνιστικό Συνέδριο. Οι δεξιοί Ρεβιζιονιστές Σιωνιστές και ο ηγέτης τους Βλαντιμίρ Τζαμποτίνσκι έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους ακόμη πιο ξεκάθαρα. Η ρεβιζιονιστική παλαιστινιακή εφημερίδα Hazit Haam κατήγγειλε έντονα τους εμπλεκόμενους στη συμφωνία ως «προδότες» και λίγο αργότερα ένας από τους διαπραγματευτές, ο Haim Arlosoroff, δολοφονήθηκε. Αυτά αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων η metapedia. 

https://el.metapedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC%CF%82

Υποστηρίξτε το εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Ακόμη και με 2 ευρώ τον μήνα. Η οικονομική ανεξαρτησία κάθε Μέσου Μαζικής Ενημερώσεως είναι το βασικό πρόβλημα για την επιβίωση του και για την ανεξαρτησία του. 

Το Mytilenepress είναι αποδεδειγμένα και εντελώς ενάντια στον Διονυσιακό πολιτισμό χωρίς συμβιβασμούς. Για αυτό δεν είναι ενταγμένο σε κανένα κόμμα-φορέα και σχηματισμό για να χρηματοδοτείτε. 

Το περιοδικό μας έχει έσοδα αποκλειστικά από τις δωρεές των αναγνωστών του καθώς δεν έχει καμία διαφήμιση. Βασικός στόχος είναι να παραμείνει το Mytilenepress. ανεξάρτητο-πατριωτικό και να συμβάλει τα μέγιστα κατά την κορύφωση του υβριδικού πολέμου. 

Ο μοναδικός τρόπος για την επίτευξη αυτού του σκοπού είναι η ΔΙΚΗ σας υποστήριξη.  Με ελάχιστη συμμετοχή 2 ευρώ το μήνα ή την εφάπαξ δωρεά σας όταν και όποτε κρίνεται ότι την αξίζει το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress, θα συμμετέχετε ενεργά στην διατήρηση ενός μέσου ενημέρωσης που κατά γενική ομολογία έχει προσφέρει τα μέγιστα στην περίοδο των υβριδικών απειλών και της Εθνικής επιβιώσεως. με ειδικές εργασίες ο Γεωστρατηγικής-Γεωπολιτικής, Ιστορίας και επιβίωσης από τις υβριδικές απειλές. Υποστηρίξτε το Mytilenepress με μια μικρή δωρεά. ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ (ΕΛΤΑ ΙΒΑΝ GR : 10010439601). ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΕΔΩ.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την έγκριση του του Mytilenepress και της στήλης. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση του 50% των εργασιών Απαραίτητη προυπόθεση για την αναδημοσίευση είναι η προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο Mytilenepress.

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.  Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν. Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους να πιστεύουν όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.

(1) ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ. 

Θαυμ άσας ο ὖν τὸ ἐ π ὶ π ᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος ‘ ἆρ'’ ἔφη ‘σ ὺ τὸν πατρι ώτην θε όν, ὦ Λαμπρ ία, ‘ε ὔιον ὀρσιγ ύναικα μαινομ έναις ἀνθέοντα τιμα ῖσι Δι όνυσον’ (Lyr. adesp. 131) ἐγγρ άφεις κα ὶ ὑποποιε ῖς το ῖς ῾Εβρα ίων ἀπορρ ήτοις; ἢ τ ῷ ὄντι λ όγος ἔστι τις ὁ το ῦτον ἐκε ίν ῳ τὸν α ὐ τὸν ἀποφα ίνων;’ ὁ δ ὲ Μοιραγ ένης ὑπολαβ ών ‘ἔα το ῦτον’ ε ἶπεν· ‘ἐ γ ὼ γ ὰρ ᾿Αθηνα ῖος ὢν ἀποκρ ίνομα ί σοι κα ὶ λ έγω μηδ έν' ἄλλον ε ἶναι· κα ὶ τὰ μ ὲ ν πολλ ὰ τ ῶν ε ἰς το ῦτο τεκμηρ ίων μ όνοις ἐστὶ ῥητὰ κα ὶ διδακτ ὰ το ῖς μυουμ ένοις παρ' ἡμ ῖν ε ἰς τὴν τριετηρικ ὴν παντέλειαν· ἃ δ ὲ λ ό γ ῳ διελθε ῖν ο ὐ κεκ ώλυται πρ ὸς φ ίλους ἄνδρας, ἄλλως τε κα ὶ παρ' ο ἶνον ἐ π ὶ το ῖς το ῦ θεο ῦ δ ώροις, ἂν ο ὗτοι κελε ύωσι, λ έγειν ἕτοιμος.’ Πάντων ο ὖν κελευ όντων κα ὶ δεομ ένων ‘πρ ῶτον μ έν’ ἔφη ‘τῆς μεγ ίστης κα ὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ' α ὐτο ῖς ὁ καιρ ός ἐστιν κα ὶ ὁ τρ όπος Διον ύ σ ῳ προσ ήκων. τὴν γ ὰρ λεγομ ένην νηστε ίαν < ἄγοντες> ἀκμ άζοντι τρυγητ ῷ τρα - πέζας τε προτίθενται παντοδαπ ῆς ὀ π ώρας ὑ π ὸ σκηνα ῖς κα ὶ καλι άσιν ἐκ κλημ άτων μ άλιστα κα ὶ κιττο ῦ διαπεπλεγ - μ έναις· κα ὶ τὴν προτέραν τῆς ἑορτῆς σκην ὴν ὀνομ άζουσιν. ὀλ ίγαις δ' ὕστερον ἡμ έραις ἄλλην ἑορτήν, ο ὐκ † ἂν δι' α ἰνιγμ άτων ἀλλ' ἄντικρυς Β άκχου καλουμ ένην, τελο ῦ - σιν. ἔστι δ ὲ κα ὶ κραδηφορ ία τις ἑορτὴ κα ὶ θυρσοφορ ία παρ' α ὐτο ῖς, ἐν ᾗ θ ύρσους ἔχοντες ε ἰς τὸ ἱερ ὸν ε ἰ σίασιν· ε ἰσελ - θ όντες δ' ὅ τι δρ ῶσιν, ο ὐκ ἴσμεν, ε ἰκ ὸς δ ὲ βακχε ίαν ε ἶναι τὰ ποιο ύμενα· κα ὶ γ ὰρ σ άλπιγξι μικρα ῖς, ὥσπερ ᾿Αργε ῖοι το ῖς Διονυσίοις, ἀνακαλο ύμενοι τὸν θε ὸν χρ ῶνται, κα ὶ κιθαρ ίζοντες ἕτεροι προ ΐασιν, ο ὓς α ὐτο ὶ Λευ ίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον τῆς ἐπικλήσεως γεγενημένης. οἶμαι δὲ καὶ τὴν τῶν σαββ άτων ἑορτὴν μ ὴ παντάπασιν ἀπροσδι όνυσον ε ἶναι· Σάβους γ ὰρ κα ὶ ν ῦν ἔτι πολλο ὶ το ὺς Β άκχους καλο ῦσιν κα ὶ τα ύτην ἀφι ᾶσι τὴν φων ὴν ὅταν ὀργι άζωσι τ ῷ θε ῷ, <ο ὗ π ίστω>σιν ἔστι δ ήπου κα ὶ παρ ὰ Δημοσθ ένους (18, 260) λαβε ῖν κα ὶ παρ ὰ Μεν άνδρου (fr. 1060), κα ὶ ο ὐκ ἀ π ὸ <τρ ό>που τις ἂν φα ίη το ὔνομα πεποι ῆ σθαι πρ ός τινα σ όβησιν, ἣ κατέχει το ὺς βακχε ύοντας· | α ὐτο ὶ δ ὲ τ ῷ λ ό γ ῳ μαρτυρο ῦσιν, ὅταν σ άββατα τελ ῶσι, μ άλιστα μ ὲν π ίνειν κα ὶ ο ἰνο ῦσθαι παρακαλο ῦντες ἀλλ ήλους, ὅταν δ ὲ κωλύῃ τι με ῖζον, ἀπογε ύεσθα ί γε π άντως ἀκρ άτου νομ ίζοντες. κα ὶ τα ῦτα μ ὲν ε ἰκ ότα φ α ίη τις ἂν ε ἶναι· κατὰ κρ άτος <δ ὲ 2 τοὺς> ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ νεβρίδα χρυσόπαστον ἐνημμένος, χιτῶνα δὲ ποδήρη φορῶν καὶ κοθόρνους, κώδωνες δὲ πολλοὶ κατακρέμανται τῆς ἐσθῆτος, ὑποκομποῦντες ἐν τῷ βαδίζειν, ὡς καὶ παρ' ἡμῖν· ψόφοις δὲ χρῶνται περὶ τὰ νυκτέλια, καὶ χαλκοκρότους τὰς τοῦ θεοῦ τιθήνας προσαγορεύουσιν· καὶ ὁ δεικνύμενος ἐν τοῖς † ἐναντίοις τοῦ νεὼ θύρσος ἐντετυπωμένος καὶ τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν ἄλλῳ θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν. ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ' ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, ῞Ελληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ' αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ' οὕτω κολα... 

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε. Πότερον οἱ Ἰουδαῖοι σεβόμενοι τὴν ὗν ἢ δυσχεραίνοντες ἀπέχονται τῶν κρεῶν.

Ἐπεὶ δὲ ταῦτ´ ἐρρήθη, βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη « πῶς ὑμῖν δοκεῖ λελέχθαι τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι τὸ δικαιότατον κρέας οὐκ ἐσθίουσιν; » « ὑπερφυῶς » ἔφη ὁ Πολυκράτης, « ἐγὼ δὲ καὶ προσδιαπορῶ, πότερον οἱ ἄνδρες τιμῇ τινι τῶν ὑῶν ἢ μυσαττόμενοι τὸ ζῷον ἀπέχονται τῆς βρώσεως αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. » «Ἐγὼ μὲν τοίνυν« » εἶπεν ὁ Καλλίστρατος « οἶμαί τινα τιμὴν τὸ ζῷον ἔχειν παρὰ τοῖς ἀνδράσιν· εἰ δὲ δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν, ἀλλ´ οὐ κανθάρου καὶ γρυ... Καὶ κροκοδείλου καὶ αἰλούρου τὴν ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται. Τὴν δ´ ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι τοῦ ῥύγχους, ὥς φασι, τὴν γῆν ἴχνος ἀρόσεως ἔθηκεν καὶ τὸ τῆς ὕνεως ὑφηγήσατ´ ἔργον· ὅθεν καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν ἀπὸ τῆς ὑός. Οἱ δὲ τὰ μαλθακὰ καὶ κοῖλα τῆς χώρας Αἰγύπτιοι γεωργοῦντες οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ παράπαν· ἀλλ´ ὅταν ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας τὰς ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον, αἱ δὲ χρησάμεναι πάτῳ καὶ ὀρυχῇ ταχὺ τὴν γῆν ἔτρεψαν ἐκ βάθους καὶ τὸν σπόρον ἀπέκρυψαν.

Οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ διὰ τοῦτό τινες ὗς οὐκ ἐσθίουσιν, ἑτέρων ζῴων μείζονας ἐπ´ αἰτίαις γλίσχραις, ἐνίων δὲ καὶ πάνυ γελοίαις, τιμὰς ἐχόντων παρὰ τοῖς βαρβάροις. Τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι τὸ σκότος τοῦ φωτὸς ἡγοῦντο πρεσβύτερον· τίκτεσθαι δ´ αὐτὴν ἐκ μυῶν πέμπτῃ γενεᾷ νουμηνίας οὔσης· ἔτι δὲ μειοῦσθαι τὸ ἧπαρ ἐν τοῖς ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. Τὸν δὲ λέοντα τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν γαμψωνύχων τετραπόδων βλέποντα τίκτει μόνος, κοιμᾶται δ´ ἀκαρὲς χρόνου καὶ ὑπολάμπει τὰ ὄμματα καθεύδοντος· κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων λεοντείων ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. Τὴν δ´ ἶβίν φασιν ἐκκολαφθεῖσαν εὐθὺς ἕλκειν δύο δραχμάς, ὅσον ἄρτι παιδίου γεγονότος καρδίαν· ποιεῖν δὲ τῇ τῶν ποδῶν ἀποστάσει πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸ ῥύγχος ἰσόπλευρον τρίγωνον. Καὶ τί ἄν τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ ἀκαλήφης ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου μάγους τιμᾶν μὲν ἐν τοῖς μάλιστα τὸν χερσαῖον ἐχῖνον, ἐχθαίρειν δὲ τοὺς ἐνύδρους μῦς καὶ τὸν ἀποκτείνοντα πλείστους θεοφιλῆ καὶ μακάριον νομίζειν; οἶμαι δὲ καὶ τοὺς Ἰουδαίους, εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν, ἀποκτείνειν ἄν, ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς ἀποκτείνουσι· νῦν δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν ἀπόρρητόν ἐστιν αὐτοῖς. Καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα πηγὴν αὐτοῖς ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως καὶ τὴν ὗν σέβεσθαι σπόρου καὶ ἀρότου διδάσκαλον γενομένην· εἰ μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ ἀκάθαρτον δυσχεραίνοντας τὸ ζῷον. »

« Οὐ δῆτ´ » εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών « ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν μένον ὑπ´ αὐτῶν μυ...στα θηρίον ἐμφερέστατον . Ὁ γὰρ λαγὼς μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς ὄνος εἶναι· καὶ γὰρ ἡ χρόα καὶ τὰ ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω μηδὲ μικρὸν μεγάλῳ τὴν μορφὴν ὅμοιον γεγονέναι. Εἰ μὴ νὴ Δία καὶ πρὸς τὰς ποιότητας αἰγυπτιάζοντες τὴν ὠκύτητα τοῦ ζῴου θεῖον ἡγοῦνται καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῶν αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν ἀναπεπταμένοις τοῖς ὄμμασιν, ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ διαφέρειν, ἣν Αἰγύπτιοι θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες.

Τὸ δ´ ὕειον κρέας οἱ ἄνδρες ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦσιν, ὅτι μάλιστα ... Οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺς ἀνθρώπους οἴονται, πᾶσαν δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν, ἃ δή, καχεξίας τινὸς ἐγγενομένης τῷ σώματι καὶ φθορᾶς, ἐπιτρέχειν δοκεῖ τοῖς σώμασιν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ θολερὸν περὶ τὴν δίαιταν τοῦ θρέμματος ἔχει τινὰ πονηρίαν· οὐδὲν γὰρ ἄλλο βορβόρῳ χαῖρον οὕτω καὶ τόποις ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ τὴν φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις. Λέγουσι δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν ὑῶν οὕτως ἐγκεκλάσθαι καὶ κατεσπάσθαι ταῖς ὄψεσιν, ὥστε μηδενὸς ἀντιλαμβάνεσθαι μηδέποτε τῶν ἄνω μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν, ἂν μὴ φερομένων ὑπτίων ἀναστροφήν τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον τὸ ζῷον ἡσυχάζειν, ὅταν οὕτω φέρηται, καὶ σιωπᾶν κατατεθαμβημένον ἀηθείᾳ τὰ οὐράνια καὶ κρείττονι φόβῳ τοῦ βοᾶν συνεχόμενον. Εἰ δὲ δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν δ´ Ἄδωνιν οὐχ ἕτερον ἀλλὰ Διόνυσον εἶναι νομίζουσιν, καὶ πολλὰ τῶν τελουμένων ἑκατέρῳ περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν λόγον· οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου γεγονέναι· καὶ Φανοκλῆς, ἐρωτικὸς ἀνήρ, ου- - - δήπου πεποίηκεν.

Ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ´ ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, Ἕλληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. Ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ´ αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ´ οὕτω κολα...

https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%84

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Α. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Β. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Γ. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Δ. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Ε. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ ΣΤ. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Ζ. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Η. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το Ε το εν Δελφοίς και ο Ιεχωβάς. Του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ο Δημήτρης Σκουρτέλης αποκαλύπτει την πραγματική καταγωγή του θεού Απόλλων.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Η συγκλονιστική έρευνα του Αγιογράφου Δημήτρη Σκουρτέλη για τον θεό Απόλλων !!!

httofis66.blogspot.com/2017/05/bogpost_9.html

www.greek-language.gr › digitalResources › ancient_greek › library

Ιστορίαι (Ηροδότου) – Βικιθήκη

https://el.wikisource.org › wiki › Ιστορίαι_(Ηροδότου)

ΠΛΑΤΩΝ: Μενέξενος – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα

www.greek-language.gr › ancient_greek › library › browse

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Ἑλένης ἐγκώμιον (10) – Η Πύλη για την ελληνική …

www.greek-language.gr › ancient_greek › library › browse 

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα

https://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=57819:oi-proellines&catid=50:mathaino-tin-ellada&Itemid=336

* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.  

Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ. 

[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν. Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού. 

«Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία».  (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3) «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν  στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου  και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για τη μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29)

(2) Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της [245d] μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων. Αλλά και πάλι εβρεθήκαμε και σε τούτη την περίσταση πολιτικά απομονωμένοι, [245e] γιατί δεν εστέρξαμε να διαπράξουμε αισχρό και ανόσιο έργο παραδίνοντας Έλληνες στους βαρβάρους. Έτσι όμως εφτάσαμε σε μια πολιτική κατάσταση όμοια σαν κι εκείνη που υπήρξε η αίτια να νικηθούμε άλλοτε, αλλά με τη βοήθεια των θεών κατορθώσαμε τούτη τη φορά να τελειώσουμε τον πόλεμο με καλύτερους όρους παρά την εποχή εκείνη, γιατί εγλιτώσαμε από τον πόλεμο έχοντας στο τέλος και το στόλο μας και τα τείχη μας και τις αποικίες μας· το ίδιο άλλωστε και οι εχθροί μας με χαρά και προθυμία εδέχτηκαν να πάψει ο πόλεμος αναμεταξύ μας. Ωστόσο εχάσαμε και στον πόλεμο αυτό γενναίους και ηρωικούς άντρες, κι εκείνους που εβρήκανε το θάνατο στη μάχη της Κορίνθου από τις φυσικές αναποδιές και κακοτοπιές της γης όπου έγινε η μάχη και τους άλλους που έπεσαν στο Λέχαιο [246a] θύματα προδοσίας· ηρωικά επίσης επολέμησαν κι όσοι ελευτερώσανε το βασιλιά της Περσίας και ξεκαθαρίσανε όλες τις θάλασσες από τους Λακεδαιμονίους. Τους άντρες τούτους ξαναφέρνω εγώ τώρα στη μνήμη σας και χρέος έχετε να εγκωμιάζετε μαζί μ᾽ έμενα και να τιμάτε τέτοιους ήρωες. 

ΟΙ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΙΟΥΔΑΙΟΙ-ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ.

Διαβάζοντας τους αρχαίους συγγραφείς Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 - 58), Ισοκράτη (Παναθηναϊκός, Ελένης εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός κ.α.), Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29,  Μ, Απόσπασμα 3),και τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ύπατο των φιλοσόφων (Μενέξενος, 245c-d),  διαπιστώνουμε ότι πριν από τους Τρωικούς πολέμους και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ.  ξεσπούν στην Αίγυπτο λοιμώδης ασθένειες (οι 7 πληγές, σύμφωνα με την Αγία Γραφή) και οι ντόπιοι τις αποδίδουν στους ασεβείς αλλόφυλους.  Για να αποφύγουν την οργή των ντόπιων  οι  μετανάστες που ζούσαν στην Αίγυπτο συσπειρώνονται και φεύγουν σε άλλα μέρη. Ένα μέρος των Ισραηλιτών με αρχηγό τον Μωυσή κατευθύνονται δια ξηράς στην Ιουδαία. 

Οι Δαναοί με πλοία και με αρχηγό το Δαναό μέσω Ρόδου πάνε στο Άργος της Πελοποννήσου. Όταν έφτασαν εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τους κατοίκους του Άργους, που ήσαν Αχαιοί στην γενιά. Ωστόσο επειδή ο βασιλιάς των Αργείων που ονομάζονταν Γελάνωρ δεν είχε γιο για διάδοχο και από την άλλη δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες για να νικήσει , οι Αργείοι κάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση και αφετέρου να γίνει κοινός βασιλιάς. Αυτός είναι και ο λόγος που μετά τα Τρωικά οι Αργείοι ονομάζονταν και Αχαιοί-Δαναοί και Αργείοι και από αυτούς κατ’ επέκτασιν και όλοι οι Έλληνες.  Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία της Ελλάδας όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου,  τις Θήβες της Αιγύπτου.

Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο  (έγινε το έτος 1218 - 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν  μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής  (Ηρόδοτος). (1)

Oι Αιγύπτιοι και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί. Η οικογένεια των Περσειδών από το Άργος θεωρούσε γενάρχη της τον Δαναό, που ήλθε από την Ανατολή,  και οἱ Θηβαίοι τιμούσαν ως γενάρχη τους τον Κάδμο γιο του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, που ήλθε στην Ελλάδα από την Παλαιστίνη, εγκαταστάθηκε στη Θήβα και συνέβαλε στη γένεση των λεγόμενων Σπαρτών από τα δόντια του δράκοντα. Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες.

Ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου  και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για την μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29) «Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος αναφέρει ότι η Πελοπόννησος πριν από τους Έλληνες την κατοίκησαν βάρβαροι. Εξάλλου, ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα κατοικία βαρβάρων υπήρξε, στους παλιούς καιρούς, έτσι λογάριαζαν όσοι μνημονεύουν αυτά τα πράγματα, γιατί ο Πέλοπας έφερε ένα λαό από τη Φρυγία στη χώρα που απ' αυτόν ονομάστηκε Πελοπόννησος, και ο Δαναός από την Αίγυπτο, κι οι Δρύοπες, οι Καύκωνες κι οι Πελασγοί κι οι Λέλεγες και άλλοι τέτοιοι λαοί μοίρασαν τους τόπους πάνω και κάτω από τον ισθμό. 

Tην Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα της Φωκίδας ο Τηρεύς, την Καδμεία οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο, και την ίδια τη Βοιωτία κατέκτησαν οι Aονες, οι Τέμμικες και οι Ύαντες, ως και Πίνδαρος φησίν. Ην ότε υας Βοιωτιον ένεπον.  Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται, Κέκροψ, και Κόδρος, και Αίκλος, και Κόθος, και Δρύμας, και Κρίνακος. 

Οι δε Θράκες, και Ιλλυριοί, και Ηπειρώται, και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν. ΄Τοισι μέντοι μάλλον πρότερον, ή νυν, όπου γε και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης..» (Στράβων 7, 321). Οι Φοίνικες σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α -2)  κατάγονταν από την Ερυθρά θάλασσα, πήγαν με αρχηγό τον Αγήνορα στην Φοινίκη της Ασίας, την χώρα απέναντι από την Κύπρο και όπου οι πόλεις Τύρος, Σιδών, εξ ου και η ονομασία Φοίνικες. Χαναάν σημαίνει «χώρα της πορφύρας, το όνομα δηλαδή προέρχεται από το ερυθρό χρώμα που εξάγεται από την επεξεργασία της πορφύρας.

https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ηρόδοτος-Ισοκράτης και Πλούταρχος καταρρίπτουν τις νεοταξικές θεωρίες περί Ινδοευρωπαϊκής καταγωγής και αποδεικνύουν ότι οι Έλληνες ήταν αυτόχθονες

ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ : 

"Θέτοντας αυτό το ερώτημα πέφτετε στην καλά στημένη παγίδα των επιβούλων, οι οποίοι θέλουν να αποπνίξουν τα φιλοπάτρια αισθήματα του ελληνικού λαού. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι εθνικισμός; Ο εθνικισμός προέρχεται από τη λέξη έθνος. Ο εθνικισμός είναι κάτι το βαθιά ανθρώπινο, είναι κάτι το κατεξοχήν δημοκρατικό, θεωρείται κάτι το ιερό. Είναι κάτι το βαθιά ανθρώπινο γιατί ανταποκρίνεται σε μια φυσική πραγματικότητα την οποία έχει διαπιστώσει η επιστήμη της γενετικής. Σήμερα, με αυστηρές επιστημονικές μεθόδους είναι δυνατόν να διαπιστωθεί για τον καθένα μας σε ποια φυλετική ομάδα ανήκει. 

Έχουν γίνει έρευνες σε πανεπιστήμια οι οποίες καταδεικνύουν ακριβώς ότι οι Ελληνες, εμείς οι κάτοικοι της σημερινής Ελλάδας, δεν έχουμε γενετική σχέση με τους γείτονές μας, ότι αποτελούμε δηλαδή έναν ιδιόμορφο τύπο. Αφού, λοιπόν, δεν έχουμε σχέση από τους γείτονες, δεν σημαίνει ότι πέσαμε από τους ουρανούς, αλλά ότι έχουμε άμεση σχέση με τους προγόνους μας. Δεν συμφωνώ καθόλου με την θεωρία ότι ο πολιτισμός καθορίζει το έθνος. Αυτή είναι μια σταλινική-λενινιστική θεωρία που υπηρετεί πολιτικούς σκοπούς". Αυτή η θεωρία γίνεται κατά διαστροφή ενός χωρίου του Πανηγυρικού του Ισοκράτους. 

Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ανώτατος δικαστικός ομιλεί περί Έθνους και Μακεδονικού ζητήματος. Είναι ο μοναδικός που πρότεινε τον καλύτερο τρόπο επιλύσεως αυτού του εθνικού προβλήματος. O Xρήστος Σαρτζετάκης ήταν ανακριτής στην υπόθεση δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη και παρά τις πιέσεις έκανε στο ακέραιο το καθήκον του. Επίσης επί κυβερνήσεως των συνταγματαρχών του αφαιρέθηκε το αξίωμα του δικαστικού, συνελήφθη και βασανίστηκε. Ανέκαθεν ήταν δημοκρατικών αρχών. Δείτε τι αναφέρει περί Έθνους-Παιδείας και για το Μακεδονικό πρόβλημα : 

https://mytilenepress.blogspot.com/2023/04/mytilenepress_5.html

Ο ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΠΕΡΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ.  https://youtu.be/QxAzmYLXoc0

O TEΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΞΗΓΕΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΠΕΡΙ ΕΠΙΛΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ. ttps://youtu.be/v5PcdlYsIX4

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : O Πρόεδρος Χρήστος Σαρζτετάκης απαντά στους παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού περί έθνους και Μακεδονίας. ΜΕΡΟΣ Α.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : O Πρόεδρος Χρήστος Σαρζτετάκης απαντά στους παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού περί έθνους και Μακεδονίας. ΜΕΡΟΣ Β

XΡΗΣΤΟΣ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ME ΤΟΝ ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΉ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ Ζ ΕΔΩ 

https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%8

https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/

https://poimin.gr/category/kirigmata/kiriaki-pro-tis-ipsoseos/