Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ο πράσινος Τούρκος Ερντογάν εργασία Γεωστρατηγικής-Ιστορίας από την Γιώτα Χουλιάρα. ΜΕΡΟΣ Β.

 

Ερευνώντας για νέες πηγές σχετικά με την περίπτωση Ερντογάν βρήκα μια ξεχωριστή εργασία Γεωστρατηγικής-Ιστορίας. Σας προτείνω να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία θα βρείτε πολλά ενδιαφέροντα. Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός-Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του εβδομαδιαίου ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. 

ΜΕΡΟΣ Β

Σύμφωνα με την ίδια, όταν ήταν 15 χρονών ο μεγαλύτερος κατά ένα χρόνο αδερφός της, της επέβαλε να φορέσει μαντίλα, με την ίδια να αναφέρει πως σκέφτηκε και την αυτοκτονία, όμως δεν είχε άλλη επιλογή από το να την φορέσει και από τότε δεν την αποχωρίστηκε ποτέ. 

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Εθνική επιβίωση : Γεωστρατηγική αξιοποίηση της Euroleague. Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ο πράσινος Τούρκος Ερντογάν εργασία Γεωστρατηγικής-Ιστορίας από την Γιώτα Χουλιάρα. ΜΕΡΟΣ Α.

Παρακολούθησε τη Σχολή Καλών Τεχνών Μιτχάτ Πασά Ακσάμ, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές της πριν την αποφοίτηση. Στη συνέχεια, εντάχθηκε στο "Σύλλογο Ιδεαλιστών Γυναικών" (που συνδέεται με τους Γκρίζους Λύκους). Κατά τη διάρκεια αυτών των δραστηριοτήτων γνώρισε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. 

Όπως αναφέρεται ο Ερντογάν ξεχώρισε την Εμινέ και έτσι ξεκίνησε η δική τους ιστορία. Η μητέρα του Ερντογάν αρχικά είχε αντίθετη άποψη γι΄ αυτό το γάμο (προτιμούσε νύφη από τα τουρκικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας) ωστόσο η επιμονή του Ερντογάν κατάφερε να αλλάξει την γνώμη των γονιών του. 

Παντρεύτηκαν στις 4 Φεβρουαρίου του 1978 και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Τα διεθνή ΜΜΕ την περιγράφουν ως ξινή και πολυέξοδη, με αδυναμία στα επώνυμα ρούχα. Στην πραγματικότητα όμως είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια υπάκουη σύζυγος, καθώς είναι κοινό μυστικό πως συμβουλεύει, καθοδηγεί και οργανώνει το πολιτικό προφίλ του Ερντογάν, θυμίζοντας τον ρόλο της Βαλιντέ σουλτάν, κυριολεκτικά βασιλομήτωρ, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τις επαφές της με το Πακιστάν, μία κατεξοχήν μουσουλμανική χώρα με έναν από τους μεγαλύτερους μουσουλμανικούς πληθυσμούς παγκοσμίως και ιδιαίτερη γεωπολιτική θέση στην περιοχή που ενώνονται η Νότια Ασία, η Κεντρική Ασία και η Μέση Ανατολή. 

Συγκεκριμένα, στις 7 Δεκεμβρίου 2010, ο Πρωθυπουργός του Πακιστάν Σιέντ Γιουσάφ Ράζα Γκιλάνι την βράβευσε με το βραβείο Νισάν-ε-Πακιστάν, σε αναγνώριση των προσπαθειών της για τους πλημμυροπαθείς. 

Τον Οκτώβριο του 2010, η Ερντογάν επισκέφθηκε το Πακιστάν και τις περιοχές που επλήγησαν από τις πλημμύρες για να δει την καταστροφή που προκλήθηκε και συνέβαλε σημαντικά στην φιλανθρωπική εκστρατεία της χώρας. 

Η δημόσια τοποθέτηση της το 2016 ότι «το χαρέμι ήταν ένα σχολείο για τα μέλη της οθωμανικής δυναστείας και ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα για την προετοιμασία των γυναικών στην ζωή», η οποία προβλήθηκε και από την τηλεόραση ήρθε να επιβεβαιώσει την τακτική και πολιτική του συζύγου της για αναβίωση του θρησκευτικού παρελθόντος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

Ο Νετσμετίν Ερμπακάν, καθοδηγητής και μέντορας του Ερντογάν Ο Νετσμεττίν Ερμπακάν γεννήθηκε στη Σινώπη στις 29 Οκτωβρίου 1926. Διετέλεσε τρεις φορές αντιπρόεδρος της Τουρκίας σε κυβερνήσεις συνασπισμού αλλά και πρωθυπουργός της χώρας. Καταγόταν από γνωστή οικογένεια της Κοζάν, περιοχής των Αδάνων. Ο Ερμπακάν υπήρξε πιστός μουσουλμάνος. 

Η πίστη του στο Ισλάμ τον οδήγησε στην προσπάθεια για άνοιγμα τζαμιού στην Σχολή κατά τα φοιτητικά του χρόνια. Στις εκλογές του 1969 Νετσμεττίν Ερμπακάν κατήλθε ως ανεξάρτητος και εξελέγη βουλευτής Ικονίου, αφού ο αρχηγός του Κόμματος της Δικαιοσύνης Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ έθεσε βέτο για την υποψηφιότητά του με το δικό του κόμμα. Το 1970 ίδρυσε το Κόμμα Εθνικής Τάξεως , το οποίο μετά το πραξικόπημα του 1971 τέθηκε εκτός νόμου (1972) από το Συνταγματικό Δικαστήριο με πρόφαση την αντίθεσή του προς τις αρχές του Κεμαλισμού. 

Το 1973 ίδρυσε το Κόμμα Εθνικής Σωτηρίας μαζί με στελέχη του Κόμματος Εθνικής Τάξεως, το οποίο στις εκλογές του ιδίου έτους εισήλθε στην βουλή εξασφαλίζοντας το 11,8% των ψήφων και εκλέγοντας 48 11 | P a g e βουλευτές. Μετά τις εκλογές το συνέδριο του κόμματος εξέλεξε τον Ερμπακάν αρχηγό. Ο Ερμπακάν συνελήφθη στις 12 Σεπτεμβρίου 1980 και κρατήθηκε για ένα διάστημα στο Μακρονήσι στη Σμύρνη. Στις 15 Οκτωβρίου του ιδίου έτους συνελήφθη μαζί με άλλα 21 μέλη του κόμματός του με την κατηγορία της δράσεως εναντίον της εκκοσμικεύσεως του κράτους (μία από τις αρχές του κεμαλισμού). 

Αφέθηκε ελεύθερος στις 24 Ιουλίου 1981 και αθωώθηκε. Σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1982 του απαγορεύτηκε για 10 χρόνια η ενασχόληση με την πολιτική. Εν τούτοις, επέστρεψε στην πολιτική μετά το δημοψήφισμα του 1987. Στις 28 Ιουνίου 1996, ο Ερμπακάν ανέλαβε πρωθυπουργός στην κυβέρνηση συνασπισμού του Κόμματος Ευημερίας και του Κόμματος Ορθού Δρόμου της Τανσού Τσιλέρ. Η κυβέρνηση αυτή άντεξε ένα χρόνο. Την χαριστική βολή της έδωσε το «Βελούδινο Πραξικόπημα». Ένας από τους Τούρκους στρατηγούς, που είχε συμμετάσχει στο πραξικόπημα, ο Τσεβίκ Μπιρ, είχε δηλώσει τότε: «Στην Τουρκία έχουμε έναν γάμο μεταξύ Ισλάμ και Δημοκρατίας. Το παιδί του είναι η κοσμικότητα. Τώρα το παιδί έχει αρρωστήσει. 

Ο στρατός είναι ο γιατρός που θα σώσει το παιδί. » σε μια προσπάθεια να εξηγήσει γιατί ο στρατός έκανε επέμβαση στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, Έπειτα από μία διαδικασία φθοράς, κατά την οποία παραιτήθηκαν από το κόμμα πολλοί βουλευτές του Κόμματος του Ορθού Δρόμου, με αποτέλεσμα να χάσει την πλειοψηφία η κυβέρνηση στη Βουλή, ο Ερμπακάν παραιτήθηκε στις 18 Ιουνίου 1997. Τον Ιανουάριο του 1998 το Συνταγματικό Δικαστήριο έθεσε εκτός νόμου του Κόμμα της Ευημερίας και επέβαλε πενταετή απαγόρευση ανάμειξης στην πολιτική στον Ερμπακάν. 

Το τελευταίο αντικαταστάθηκε από το Κόμμα της Αρετής , το οποίο όμως τέθηκε εκτός νόμου το 2001, έπειτα από δίκη που κράτησε σχεδόν δύο χρόνια. Μετά τη διάσπαση του χώρου του πολιτικού Ισλάμ το 2001, η «ανανεωτική πτέρυγα» (με πιο κοσμικό και φιλοδυτικό προσανατολισμό) συνέστησε το κυβερνών σήμερα Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ενώ οι πιστοί στον Ερμπακάν ίδρυσαν το Κόμμα της Ευτυχίας. Τον Μάιο του 2003 ο Ερμπακάν εξελέγη ηγέτης του κόμματος αυτού. Τον επόμενο χρόνο όμως αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω καταδικαστικής απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου Το 2008 ο Ερμπακάν κατηγορήθηκε από Δικαστήριο της Άγκυρας για πλαστογράφηση εγγράφων με σκοπό την υπεξαίρεση από το κράτος ενός μεγάλου χρηματικού ποσού και ετέθη υπό κατ’ οίκον περιορισμό για 11 μήνες. Ο Ερμπακάν πέθανε στην Άγκυρα στις 27 Φεβρουαρίου 2011 και ετάφη στην Κωνσταντινούπολη. 

Ήδη από το 1969 διαμόρφωσε σε μανιφέστο την λεγόμενη «Εθνική Άποψη», ένα μείγμα αντιδυτικής, εθνικιστικής και ισλαμικής ιδεολογίας. Το 1973 δήλωσε χαρακτηριστικά ότι το κόμμα του ήταν αντίθετο στην σύνδεση της Τουρκίας με την τότε Ε.Ο.Κ., ενώ η τουρκική συμμετοχή στο Ν.Α.Τ.Ο. δεν αποτελούσε για την χώρα παρά μία βαριά οικονομική επιβάρυνση. Εξέφρασε επίσης φιλοαραβικές και αντιισραηλινές θέσεις. Οι πολιτικές ιδέες του επηρέασαν πολλούς από τους σημερινούς κορυφαίους πολιτικούς της Τουρκίας με τον Ερντογάν να θεωρείται ως ο κυριότερος «πολιτικός απόγονος» του. Επικοινωνιακή πολιτική, προπαγάνδα και soft power Πριν προχωρήσουμε στις επικοινωνιακές τακτικές του Ερντογάν, ας μου επιτραπεί να αναλύσω κάποιους όρους για να κατανοήσουμε τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο Τούρκος πρόεδρος. 

H προπαγάνδα είναι το Α και το Ω της πολιτικής επικοινωνίας. Προπαγάνδα είναι η άμεση παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς. Ετυμολογικά, προπαγάνδα σημαίνει «διάδοση μίας φιλοσοφίας ή άποψης». Ιστορικά, ο όρος χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον για να χαρακτηρίσει πολιτικά κείμενα που προωθήθηκαν από κυβερνήσεις με σκοπό να ποδηγετήσουν τις μάζες (το κοινό). Το modus operandi της προπαγάνδας είναι παρόμοιο με αυτό της διαφήμισης. Για την ακρίβεια, η διαφήμιση μπορεί και να οριστεί ως προπαγάνδα υπέρ κάποιου συγκεκριμένου προϊόντος. 

Σκοπός της προπαγάνδας είναι να αλλάξει δραστικά τις απόψεις των άλλων αντί απλώς να μεταδώσει γεγονότα. Αγκιτπρόπ ή αγκίτ-προπ ονομάζεται η πολιτική στρατηγική που χρησιμοποιεί μια σειρά από τακτικές για τη διάδοση και προπαγάνδιση ιδεών και θέσεων, τεχνικές που αποσκοπούν στην επίδραση της κοινής γνώμης και την κινητοποίησή της υπέρ κάποιων σκοπών ή στόχων. Ο όρος προήλθε από τη σύντμηση των ρωσικών λέξεων агитация и пропаганда, δηλαδή αγκιτάτσια και προπαγάνδα επί ΕΣΣΔ. 

Ο Γκυστάν Λε Μπον στο βιβλίο του «Η Ψυχολογία του Όχλου» μας δίνει την πολιτική στρατηγική της προπαγάνδας από τον ηγέτη απέναντι στον όχλο. «Καθώς ο όχλος δεν εντυπωσιάζεται παρά μονάχα από βίαια συναισθήματα, ο ρήτορας που σκοπός του είναι να τον υποτάξει και να τον παρασύρει, πρέπει να τον αποπλανήσει με βίαιες διαβεβαιώσεις. Να υπερβάλλει, να διαβεβαιώνει, να επαναλαμβάνει και ποτέ να μην προσπαθεί να αποδείξει τίποτε με την λογική. 

Αυτές είναι οι συνηθισμένες μέθοδοι επιχειρηματολογίας για τους ρήτορες των λαϊκών συγκεντρώσεων» αναφέρει. Οι όχλοι δεν υπακούνε παρά μονάχα σε συναισθήματα απλά και ακραία. Οι απόψεις, οι ιδέες και οι δοξασίες που τους υποβάλλονται γίνονται αποδεκτές συνολικά (ή απορρίπτονται συνολικά) και θεωρούνται ως απόλυτες αλήθειες (ή απόλυτες πλάνες). Ουσιαστικά, η πολιτική επικοινωνία λειτουργεί στο πλαίσιο του σοκ και δέους. 

Ο Ερντογάν καλλιεργεί συστηματικά την πεποίθηση ότι η Τουρκία βάλλεται από εχθρούς τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της. Εχθροί που επιβουλεύονται την κυριαρχία της χώρας, ακόμη και την εδαφική της ακεραιότητα ( για παράδειγμα η περίπτωση των Κούρδων της Συρίας και των υποστηρικτών τους). Παράλληλα, χαρακτηρίζει ως τρομοκράτη ή συνεργάτη τρομοκρατών κάθε αντίθετη φωνή στο Από προεκλογική του ομιλία ο Ερντογάν, όπου παρουσιάζεται στοργικός. Περνάει στο υποσυνείδητο του λαού την πεποίθηση πως όποιος χτυπάει τον Ερντογάν, χτυπάει ουσιαστικά την ίδια την Τουρκία. Το συγκεκριμένο αφήγημα ενδεχομένως να υπήρχε στο μυαλό του Τούρκου προέδρου, αλλά πήρε «σάρκα και οστά» μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 και διευκολύνθηκε από την κήρυξη της χώρας στις 21 Ιουλίου του 2016 σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η οποία ανανεωνόταν κάθε τρίμηνο και έληξε δυο χρόνια μετά, στις 18 Ιουλίου 2018. Ουσιαστικά, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης επέτρεπε στον Ερντογάν να παρακάμπτει την Εθνοσυνέλευση κατά την δημιουργία νέων νόμων, αναστέλλοντας την λειτουργία του κράτους δικαίου. 

Βέβαια, μετά τη νίκη του στις εκλογές της 24ης Ιουνίου και τις διευρυμένες εξουσίες που ανέλαβε, είναι ελεύθερος να παρακάμπτει άπαντες και χωρίς την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Στο μεσοδιάστημα ο Ερντογάν έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να αφυπνίσει το θυμικό του λαού του γνωρίζοντας πως το κληρονομικό βάθος των συναισθημάτων μιας φυλής είναι το πιο σταθερό της στοιχείο. 

Στην προκειμένη περίπτωση το Ισλάμ είναι η κληρονομιά και ο συνδετικός κρίκος των κατοίκων της τουρκικής επικράτειας. Προκειμένου να το επιτύχει, χρησιμοποίησε την ήπια ισχύ (soft power). Τα τουρκικά σήριαλ και ο τουρκικός κινηματογράφος ανέλαβαν τον ρόλο του σύγχρονου Δούρειου Ίππου ως εργαλεία προώθησης. 

Η αρχή έγινε με τα τουρκικά σήριαλ που επιδοτούνται από την κυβέρνηση και έχουν κατακλύσει ακόμη και τα ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα. Τα σίριαλ, τόσο αυτά με τα οθωμανικά, ιστορικά θέματα όσο και τα σύγχρονα μελοδράματα, αποτελούν την αιχμή του δόρατος της τουρκικής «soft» διπλωματίας. Με τα σήριαλ, η Τουρκία «βελτιώνει» την εικόνα της και οι κοινωνίες των Βαλκανίων, της Κεντρικής Ασίας γύρω από τον Εύξεινο και την Κασπία, της Εγγύς Ανατολής, της Αραβικής Χερσονήσου, της Βόρειας Αφρικής και του Μαγκρέμπ εξοικειώνονται με τον « σύγχρονο Τούρκο» και το ισλάμ. Μόνο για το 2012 ήταν η μεγαλύτερη εξαγωγέας σαπουνόπερας στην Ευρώπη, με έσοδα 70 εκατ. δολάρια, σύμφωνα με έρευνα του ανταποκριτή της εφημερίδας «The New York Times» στο Παρίσι, Νταν Μπιλέφσκι. 

Όπως ενδεχομένως να έχετε προσέξει, σε όλες τις τουρκικές τηλεοπτικές σειρές, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό και η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από μια ανεκπλήρωτη, μοιραία αγάπη ώστε να προσελκύσει το γυναικείο κοινό, που θεωρείται πιο ευάλωτο σε θέματα θυμικού. 

Χαρακτηριστικά, θα αναφέρω το τουρκικό σήριαλ Kara Sevda. Η σειρά προβλήθηκε σε 60 χώρες (και στην Ελλάδα) και βραβεύτηκε με βραβείο Emmy. Πρόκειται για την πρώτη τουρκική σειρά στην οποία απονεμήθηκε το συγκεκριμένο βραβείο. Το τραγικό της φινάλε έσπασε τα μηχανάκια της τηλεθέασης σε παγκόσμιο επίπεδο, χαρακτηρίστηκε δε ρομαντικό και ηρωικό. Ελάχιστοι ενδεχομένως να είδαν το υπόγειο μήνυμα που η τουρκική σειρά θέλησε να περάσει. Καθώς στο τέλος ο πρωταγωνιστής Κεμάλ (σίγουρα η επιλογή του ονόματος δεν είναι τυχαία) σκοτώνεται από μια νάρκη και παρασέρνει μαζί του στον θάνατο τον αντίπαλο του. Όλα αυτά για να ζήσει η οικογένεια του ευτυχισμένη. Το φινάλε έρχεται με τα μέλη της οικογένειας συγκεντρωμένα στο τραπέζι να θυμούνται τον ήρωα μάρτυρα Κεμάλ. 

Σκηνές που σαφώς παραπέμπουν στον μαρτυρικό θάνατο των φανατικών του Αλλάχ, οι οποίοι δεν διστάζουν να σκοτωθούν από μια νάρκη όταν το επιβάλλει η θρησκεία (για τους φανατικούς αγνό συναίσθημα όπως κι αυτό της αγάπης). Εκτός όμως από τα σήριαλ, ο Ερντογάν προσπαθεί να ξαναγράψει την Ιστορία μέσα από τον τουρκικό κινηματογράφο. Πάνω από 6,5 εκατομμύρια θεατές είδαν στην Τουρκία την ταινία «Fetih 1453» (Άλωση 1453) που κατέκτησε την πρώτη θέση στη λίστα των ταινιών που προσέλκυσαν περισσότερους θεατές στην γειτονική χώρα κατά το 2012. 

Για την ολοκλήρωση της ταινίας ξοδεύτηκαν περισσότερα από 17 εκατ. δολάρια και χρειάστηκαν σχεδόν τρία χρόνια γυρισμάτων και μοντάζ. 

Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή του σουλτάνου Μωάμεθ μέχρι τη στιγμή της εισβολής των Οθωμανών στην Κωνσταντινούπολη, την Τρίτη 29 Μαΐου του 1453, και χρονικά έτυχε(;) να συμπίπτει με την επέτειο των 560 ετών από την κατάληψη της Βασιλεύουσας. 

Σκηνοθέτης ο Τούρκος Φαρούκ Ακσόι, ο οποίος παραλείπει να παρουσιάσει σημαντικές πτυχές της ιστορίας όπως τις λεηλασίες και τις μαζικές σφαγές Ελλήνων, ενώ Η επίσημη αφίσα της ταινίας «Fetih 1453» (Άλωση 1453) που κατέκτησε την πρώτη θέση στη λίστα των ταινιών που προσέλκυσαν περισσότερους θεατές στην γειτονική χώρα κατά το 2012 Ουλούμπατλί Χασάν-Ιμπραήμ Τσελικιόλ, o «θρυλικός» Οθωμανός στρατιώτης που ανέβηκε πρώτος στα τείχη της Πόλης, σε μια παραχάραξη της ιστορίας , στην ταινία Fetih 1453 διαστρεβλώνει την Ιστορική Αλήθεια. 

Φυσικά από την πλοκή δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το love story που τόσο συγκινεί τις μάζες. Κύριο θέμα της ταινίας είναι και ο έρωτας του Ουλούμπατλί Χασάν-Ιμπραήμ Τσελικιόλ, του «θρυλικού» Οθωμανού στρατιώτη που ανέβηκε πρώτος στα τείχη της Πόλης, με την Ερά, την κόρη του Ουρβανού*** την οποία ερωτεύεται και ο Ιουστινιάνης, αρχηγός των Γενουατών υπερασπιστών της Πόλης. 

Όπως ήταν φυσικό, η ταινία ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από επιφανείς ιστορικούς και μελετητές ακόμη και στην Τουρκία λόγω του ανιστόρητου και προκλητικού για την αλήθεια σεναρίου, ενώ στο Λίβανο (όπου ζουν και πολλοί χριστιανοί) θεατές διαμαρτυρήθηκαν έντονα, απαιτώντας να σταματήσει το φιλμπροπαγάνδα. 

Ο Ερντογάν δεν πτοήθηκε και το 2017 κυκλοφόρησαν άλλες δυο ταινίες. Αρχικά, προβλήθηκε στην γειτονική χώρα η ταινία «Reis» (Αρχηγός), μια πολιτική αγιογραφία του Τούρκου προέδρου, η οποία απευθυνόταν στο εσωτερικό. Η ταινία βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες λίγο πριν το κρίσιμο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου για την ενίσχυση των προεδρικών αρμοδιοτήτων και το κεντρικό της μήνυμα ήταν σαφές: 

Ο καλός, θρησκευόμενος, λαός της Ανατολίας νίκησε το βάναυσο, φαύλο, κοσμικό κατεστημένο της Τουρκίας, χάρη στον τολμηρό, γενναίο, ανυπότακτο «Αρχηγό» («Reis») Ερντογάν. Αν και ο σκηνοθέτης και οι λοιποί συντελεστές ορκίζονται πως ο Τούρκος Πρόεδρος δεν γνώριζε τίποτε για την ταινία, προβληματισμό δημιούργησε το γεγονός πως η εταιρεία παραγωγής Kafkasor Film Academy, μια νέα εταιρεία που δεν είχε μέχρι στιγμής ούτε ένα φιλμ στο ενεργητικό της, ξόδεψε 8εκατ δολάρια, ποσό μάλλον αστρονομικό για τα δεδομένα παραγωγής ταινιών στην Τουρκία και παράλληλα έχει ήδη δηλώσει την πρόθεσή της να ακολουθήσουν τα Reis 2 και 3. 

Την ίδια περίοδο βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες και η χολιγουντιανή παραγωγή «Ο Οθωμανός Υπολοχαγός» («The Ottoman Lieutenant»). Παραγωγός της ταινίας ο ιδιοκτήτης της Y Production, Στίβεν Μπράουν, σκηνοθέτης ο Τζόζεφ Ρούμπεν και σεναριογράφος ο Τζεφ Στόκγουελ. Πρωταγωνιστές της ταινίας ο Ολλανδός Μισιέλ Χουϊσμαν ο οποίος υποδύεται τον Ντάαριο Ναχάρις στο «Game of Thrones» και η Ισλανδή Χέρα Χίλμαρσντοτιρ που έγινε διάσημη με την σειρά «Da Vinci's Demons» ενώ το καστ πλαισιώνουν και άλλοι γνωστοί ηθοποιοί όπως οι Μπεν Κίνγκσλεϊ και Τζος Χάρτνετ. Η υπόθεση αρχικά φαίνεται αθώα. Η Λίλι (Χέρα Χίλμαρσντοτιρ) είναι μια ιδεαλίστρια Αμερικανίδα που απογοητευμένη από τις αδικίες στη χώρα της, εγκαταλείπει τις ΗΠΑ μετά τη γνωριμία της με έναν Αμερικανό γιατρό, τον Τζουντ (Τζος Χάρτνετ) που εργάζεται σε μια απομακρυσμένη ιατρική αποστολή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. 

Η Λίλι όμως ερωτεύεται τον Ισμαήλ (Μισιέλ Χουϊσμαν), έναν Οθωμανό αξιωματικό κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε δεύτερο πλάνο εξελίσσεται η Γενοκτονία των Αρμενίων που όμως στην ταινία παρουσιάζεται ως ένα ατυχές συμβάν και εν πολλοίς αναπόφευκτο, βλαπτικό τόσο για τους Τούρκους όσο και για τους Αρμένιους. Μέσα από την ταινία η Τουρκία φαίνεται να αναγνωρίζει ότι σημειώθηκαν αγριότητες σε βάρος των Αρμενίων αλλά αυτές ήταν μεμονωμένες (;) και όχι μια συστηματική επιχείρηση εξόντωσης της μειονότητας ενώ οι Αρμένιοι κατηγορούνται πως διέπραξαν βιαιότητες σε βάρος των Τούρκων πολεμώντας στο πλευρό των Σοβιετικών, κάτι με το οποίο μπορεί εύκολα να «επικοινωνήσει» το αμερικανικό κοινό που γαλουχήθηκε με αμερικανικές ταινίες για τον «κακό» σοβιετικό την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Στα παραπάνω τον δικό τους ρόλο παίζουν και οι Τουρκικές Αερογραμμές («TurkishAirlines»), ο τουρκικός εθνικός αερομεταφορέας που συνεργάζεται με την Star Alliance, την μεγαλύτερη αεροπορική συμμαχία του κόσμου, που εδρεύει στην Φρανκφούρτη. 

Οι «TurkishAirlines» με τον οσκαρικό ηθοποιό Μόργκαν Φρίμαν (ο οποίος είναι και πρόσωπο του National Geographic ) ως κεντρικό πρόσωπο της καμπάνιας τους, πετούν σε περισσότερα μέρη στον πλανήτη απ΄ όποιον άλλον αερομεταφορέα και δεν διστάσουν να χρηματοδοτήσουν ως χρυσοί χορηγοί μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις όπως η Ευρωλίγκα στο μπάσκετ. Προεκλογικό βίντεο με χολιγουντιανό αέρα Ο Ερντογάν γνωρίζοντας ότι ο όχλος ποτέ δεν δίψασε για αλήθεια αλλά γοητεύεται από την πλάνη και τις ψευδαισθήσεις ακολούθησε το κινηματογραφικό στυλ και στο προεκλογικό του βίντεο στις αρχές Ιουνίου. 

Το βίντεο διάρκειας 2 λεπτών και 50 δευτερολέπτων ξεκινάει από την Μάχη του Μαντζικέρτ. Η επιλογή της Μάχης του Μάτζικερτ μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των Σελτζούκων, δηλαδή της μουσουλμανικής σουνιτικής φυλής των Ογούζων Τούρκων όπως ονομαζόταν οι Τουρκμάνοι που σταδιακά έγινε μία περσοποιημένη κοινωνία και συνεισέφερε στην τουρκο-περσική παράδοση στη μεσαιωνική Δυτική και Κεντρική Ασία, δεν είναι τυχαία. 

Η μάχη έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου του 1071, κοντά στο Μαντζικέρτ (σημερινό Μαλαζγκίρτ στην Τουρκία). Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ' Διογένης ηττήθηκε, αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε μετά την καταβολή λύτρων, ενώ η Βυζαντινή Αυτοκρατορία υποχρεώθηκε στην καταβολή ετήσιου φόρου και την παραχώρηση μερικών φρουρίων στους Σελτζούκους. Αυτή η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων, όπως και η εσωτερική πολιτική παράλυση που ακολούθησε, επέτρεψε τη μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων στην Ιωνία. Στη συνέχεια το προεκλογικό σποτ περνάει στον Οσμάν Α΄ ή Οσμάν Γαζής (Ghazi σημαίνει ιερός πολεμιστής) ο οποίος θεωρείται γενάρχης των Τούρκων και από αυτόν πήραν το όνομα τους Οσμανλήδες ή Οθωμανοί. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Οσμάν είχε φιλικές σχέσεις με τον Σεΐχη Εντεμπαλί, θρησκευτικό άρχοντα των δερβίσηδων. Μια μέρα που διέμενε στο σπίτι του είδε ένα όνειρο : 

Ότι ένα δέντρο ξεπήδησε από το στήθος του και στην σκιά του υπήρχαν βουνά και ρέματα και άνθρωποι. Όταν ξύπνησε διηγήθηκε το όνειρό του στον Σεΐχη, ο οποίος του είπε πως ήταν ευλογημένος από τον Θεό και γι΄ αυτό του έδωσε την κόρη του, την Μαλχούν Χατούν, για σύζυγο. Αυτή η εκδοχή που ουδείς μπορεί να ισχυριστεί αν είναι αλήθεια ή ψέμματα καθώς κατ’ άλλους η Μαλχούν Χατούν ήταν η κόρη του Τούρκου Μπέη της Ανατολίας, Ομέρ Μπέη, εμφανίζεται για πρώτη φορά στα ιστορικά χρονικά Aşıkpaşazade του Δερβίση Αχμέντ κατά τον 15ο αιώνα, ο οποίος προσπάθησε να πείσει τους Οθωμανούς ότι ο ιδρυτής της Αυτοκρατορίας τους είχε θεϊκή καταγωγή. 

Ο Ερντογάν στο βίντεο του ισχυρίζεται ότι από το στήθος του Οσμάν ξεπήδησε ένας πλάτανος . Δεν πρόκειται για τυχαία επιλογή δένδρου, καθώς ο πλάτανος δίνει την 17 | P a g e εικόνα δένδρου περήφανου μεγαλόπρεπου και δυνατού. Η ηλικία του μετριέται σε αιώνες. Επιβλητικό και ανθεκτικό, εξάπτει την φαντασία και συμβολίζει την αιωνιότητα. Επίσης, ο πλάτανος είναι πράσινος, πρόκειται για το ιερό χρώμα των Μουσουλμάνων. 

Οι άλλοι δυο βασικοί πρωταγωνιστές του προεκλογικού σποτ είναι ο Μωάμεθ ο Πορθητής και ο Κεμάλ. Ο Μωάμεθ ο Πορθητής ή Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Οθωμανούς σουλτάνους, που ακόμη και σήμερα οι Τούρκοι θεωρούν ως μία από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία τους επειδή ουσιαστικά κατέκτησε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. 

Ενώ ο Μουσταφά Κεμάλ είναι ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας και πρώτος πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας. Και οι τρεις αυτές προσωπικότητες της τουρκικής ιστορίας συνδέονται και παίρνουν δύναμη με μεταφυσικό - συμβολικό τρόπο από τον Σμαραγδένιο Φοίνικα, ο οποίος προέρχεται από περσικό μύθο που πέρασε στους Οθωμανούς. Πρόκειται για το τουρκικό Zümrüdü Anka το οποίο μοιάζει με τον μυθικό Φοίνικα που αναφέρει ο Ηρόδοτος που όταν έφτανε στο τέλος της ζωής του έπαιρνε φωτιά και στη συνέχεια αναγεννιόταν από τη στάχτη του. 

Ο μύθος του Φοίνικα είναι κοινός στις μυθολογίες πολλών λαών της ευρύτερης περιοχής από την Περσία μέχρι και την παγωμένη Ρωσία, ενώ τον συναντάμε ακόμη στο έργο Κόλαση του Δάντη. «Che la fenice more e poi rinasce», ο Φοίνικας πεθαίνει και γεννιέται ξανά γράφει ο Ιταλός ποιητής. 

Στον περσικό μύθο, ο σμαραγδένιος Φοίνικας είναι τόσο αρχαίος που είδε τρεις φορές την καταστροφή του κόσμου, ενώ η γνώση που κουβαλάει είναι μέγιστη γι΄ αυτό και μπορεί να αντιμετωπίσει όλα τα κακά του κόσμου. Στην τουρκική παράδοση το χαρακτηριστικό του είναι η αθανασία η οποία όμως έρχεται ύστερα από σκληρές δοκιμασίες. Ονομάζεται, επίσης, Toğrul ή Verru και στοιχεία του συναντάμε και στην ουγγρική παράδοση με την ονομασία Φιν Ογκούρ από την εποχή των Μαγυάρων (ενδεχομένως τα στοιχεία αυτά να προέρχονται από τους μογγολικής - τουρκικής προέλευσης Τάταρους ή από την εποχή του Σουλεϊμάν Α') . 

Σύμφωνα με άλλα σημεία της τουρκικής μυθολογίας συνδέεται με τον Αττίλα (Ούνος στην καταγωγή) ένας από τους φοβερότερους εχθρούς της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Διέσχισε τον Δούναβη δύο φορές και λεηλάτησε τα Βαλκάνια, αλλά δεν ήταν σε θέση να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη. 

Αλλιώς, το πτηνό στα τούρκικα λέγεται Hüma kuşu και θεωρείται ότι φέρνει ευτυχία. Σύμφωνα με την τουρκική μυθολογία όταν βρεθεί πάνω από το κεφάλι ενός ανθρώπου, ο άνθρωπος αυτός θα αποκτήσει δύναμη έναντι των άλλων, θα εξουσιάζει και θα έχει πολλές επιτυχίες. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η επιλογή του Ερντογάν, ο οποίος διάλεξε το συγκεκριμένο μυθικό σύμβολο που εμφανίζεται στις μυθολογίες πολλών λαών της περιοχής και αποτελεί πνευματικό συμβολισμό για τους μουσουλμάνους στο θρήσκευμα καθώς σε πολλές περιπτώσεις συνδέεται με την Umay ή Umai που συμβολίζει την γονιμότητα. Του προεκλογικού σποτ είχε προηγηθεί βίντεο με θέμα την άλωση της Κωνσταντινούπολης. 

Ένα βίντεο επίσης χολιγουντιανού επιπέδου, όπου σε επίπεδο συμβολισμών γίνονται παραπομπές στο ένδοξο οθωμανικό παρελθόν, προκειμένου να επισημανθεί η νεοθωμανική συνείδηση που επιθυμεί να επιβάλει ο Ερντογάν. Σ΄ αυτό, εμφανίζονται ηγετικές μορφές της τουρκικής ιστορίας, όπως ο σουλτάνος  Αβδούλ Χαμίτ ή Αμπνουλχαμίτ, ο Μουσταφά Κεμάλ, ο Αντνάν Μεντερές, ο Τουργκούτ Οζάλ για να καταλήξει η εικόνα στο «σύγχρονο ηγέτη» Ερντογάν. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω στο άρθρο, ο Ερντογάν επιθυμεί να συνδεθεί αλλά και να ξεπεράσει τον Κεμάλ γι΄ αυτό χρησιμοποιεί συχνά αναφορές στο πρόσωπό του. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα ιστορικά πρόσωπα. 

Ο Αβδούλ Χαμίτ αποτελεί σημείο αναφοράς για τον Ερντογάν καθώς είναι ο τελευταίος σουλτάνος-χαλίφης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την αναβίωση της οποία ονειρεύεται. Ο Αντνάν Μεντερές σχετίζεται με το γεγονός ότι αποτέλεσε και αυτός όπως ο Ερντογάν στόχος πραξικοπηματιών και μάλιστα του πρώτου πραξικοπήματος που εκδηλώθηκε στην Τουρκία στις 27 Μαΐου 1960. Ο Τουργκούτ Οζάλ αποτελεί για τον Ερντογάν τον καθοριστικό διαμορφωτή της μετα-κεμαλικής εποχής. Δεν ανήκε στο κεμαλικό κατεστημένο, αλλά ήταν εθνικιστής ισλαμιστής. Είχε βαθιά προσήλωση στην εκπλήρωση της αποστολής του για την ανάδειξη της Τουρκίας σε περιφερειακή δύναμη. 

Αντί επιλόγου Όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Η νέα Τουρκία του Ερντογάν» ο Ινσέλ Αχμέτ, ο Ερντογάν, «έχει κυβερνήσει την Τουρκία περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, ακόμα και από τον Μουσταφά Κεμάλ. Με έναν νεο-εθνικιστικό λόγο που τροφοδοτείται από τις αναμνήσεις του οθωμανικού μεγαλείου και την εικόνα του καταπιεσμένου και περιφρονημένου από τη χριστιανική Δύση μουσουλμάνου, επιβάλλει μεθοδικά τα σύμβολα του Ισλάμ στον δημόσιο βίο και μετασχηματίζει τα πολιτισμικά ορόσημα που κληρονόμησε από τον κεμαλικό μοντερνισμό. 

Με τον τρόπο αυτό ικανοποιεί τις βαθιές επιθυμίες της αποκλεισμένης από την κεμαλική τάξη κοινωνίας και κατοχυρώνει τη δημοτικότητά του.» Δεν διστάζει μάλιστα να χρησιμοποιήσει και την εικόνα ενός σύγχρονου παιδομαζώματος, επιστρατεύοντας και παιδιά. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα ενός μικρού κοριτσιού που το είχαν ντύσει στρατιωτικά και το ανέβασαν δίπλα στον Τούρκο πρόεδρο κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο προσυνέδριο του κόμματος του στην πόλη Καχραμανμαράς της νοτιοανατολικής ουρκίας, τον περασμένο Φεβρουάριο. 

Σκοπός του Ερντογάν είναι η υλοποίηση του project. Ένα σχέδιο που φαίνεται να χωλαίνει με τα πρόσφατα οικονομικά προβλήματα. Το συγκεκριμένο σχέδιο όμως δεν περιορίζεται μόνο στους οικονομικούς δείκτες αλλά στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, καθώς η Τουρκία επιθυμεί να ελέγχει όλη την περιοχή και να καθορίζει εξελίξεις στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, αναλαμβάνοντας τον ρόλο της ηγέτιδας ισλαμικής δύναμης και ελέγχοντας όλους τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς. 

Μένοντας στην τουρκική Ιστορία ως ο μεγαλύτερος σύγχρονος ηγέτης και οδηγώντας σε αναβίωση τoυ χαλιφάτου, ακολουθούν άλλα δυο project, το σχέδιο 2053 έχει ως σημείο αναφοράς τα 600 χρόνια από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως και το σχέδιο 2071 τα 1.000 χρόνια από τη μάχη του Ματζικέρτ και την είσοδο των Τούρκων στα παράλια της Ιωνίας ( Μικρά Ασία) για τα οποία θα μιλήσουμε σε άλλο μας κείμενο. Με τον τρόπο αυτό ο «μαύρος Τούρκος» Ερντογάν θα έχει καταφέρει το προσωπικό του θαύμα, να μείνει στην Ιστορία ως ο πρώτος «σύγχρονος» χαλίφης. 

https://geopolitics.iisca.eu/wp-content/uploads/2018/10/Erdogan-Ottoman-Turkey.pdf