Οι Αμερικανοί υπόκεινται σε συνθήκες να αποδεχτούν την υποτυπώδη και ακόμη και εγκληματική συμπεριφορά ως τον νέο κανόνα, γράφει ο Robert Bridge.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Από τους έφηβους που επιδίδονται σε βία χωρίς τιμωρία, μέχρι τους φοιτητές που λαμβάνουν άδικους βαθμούς, οι Αμερικανοί υπόκεινται σε όρους να αποδεχτούν την υποτυπώδη και ακόμη και εγκληματική συμπεριφορά ως τον νέο κανόνα.
Αυτή την εβδομάδα, η εκπτωτική εταιρεία Southwest Airlines ανακοινώθηκε από «πελάτες μεγέθους» (δηλαδή παχύσαρκους επιβάτες) αφού αναφέρθηκε ότι θα μπορούσαν να λάβουν επιπλέον θέσεις για να φιλοξενήσουν το πολύ φαρδύ σώμα τους.
Εκ πρώτης όψεως, οι νέοι όροι φαίνονται απόλυτα λογικοί, καθώς παρέχουν στα φυλλάδια «ειδικής ανάγκης» τη δυνατότητα να «αγοράσουν τον απαραίτητο αριθμό των θέσεων πριν από το ταξίδι, για να διασφαλιστεί η διαθεσιμότητα των πρόσθετων θέσεων.» Με άλλα λόγια, αν ένας ταξιδιώτης μεγάλου μεγέθους αισθάνεται την ανάγκη να αγοράσει μια επιπλέον θέση – ή ακόμα και έναν ολόκληρο διάδρομο – για να νιώσει άνετα, τότε ποιος νοιάζεται, σωστά; Ωστόσο, η νέα πολιτική της Southwest προχωρά περισσότερο από αυτό. Χορηγεί στον υπέρβαρο επιβάτη ένα δωρεάν κάθισμα για να καλύψει τη μέση του που σκάει.
«Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας για επιστροφή χρημάτων για το κόστος της πρόσθετης θέσης μετά το ταξίδι», σύμφωνα με τη Southwest, επικαλούμενη την Πολιτική του Πελάτη για Μέγεθος και Επιπλέον Θέσεις. "Εάν διαπιστωθεί ότι χρειάζεται μια δεύτερη (ή τρίτη) θέση, θα φιλοξενηθείτε με μια δωρεάν επιπλέον θέση."
Για όσους μπορεί να μπουν στον πειρασμό να υπερασπιστούν τα δικαιώματα αυτών των πολύ μεγάλων ιπτάμενων, ίσως θέλετε να διαβάσετε πρώτα τα ψιλά γράμματα. Όπως ανέφερε το Fox Business , η ομάδα πτήσης Southwest θα μπορούσε να αναγκαστεί να μετακινήσει άλλους επιβάτες για την "απρογραμματισμένη διαμονή".
Φανταστείτε ότι κάθεστε άνετα στο πολυπόθητο κάθισμα του διαδρόμου, οι αποσκευές σας στοιβάζονται από πάνω, όταν ξαφνικά η αεροσυνοδός σας ενημερώνει ότι πρέπει να παραδώσετε τη θέση σας επί πληρωμή σε ένα άτομο που έχει επιλέξει τον τρόπο ζωής του να είναι υπέρβαρος (μόνο ένα μικρό ένα μέρος των ατόμων υποφέρει από παχυσαρκία λόγω μιας μη θεραπεύσιμης ιατρικής κατάστασης). Πώς θα εκτιναχθεί μια τέτοια ζήτηση με την πλειοψηφία των πελατών που πληρώνουν; Το ερώτημα δεν είναι αδρανές. Σύμφωνα με το CDC, το 42,4% των ενηλίκων των ΗΠΑ είναι επί του παρόντος παχύσαρκοι. Πρόκειται για μια σημαντική αύξηση από το 30,5% που μετρήθηκε το 2000.
Εν τω μεταξύ, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι πολλοί ταξιδιώτες έχουν επίσης «ειδικές ανάγκες» που απαιτούν διαμονή, όπως μικρά νήπια που ουρλιάζουν και επιπλέον αποσκευές. Καμία αεροπορική εταιρεία δεν παραχωρεί δωρεάν θέσεις σε οικογένειες με νεαρούς απογόνους, ούτε παρέχει δικαιώματα σε επιβάτες που υπερβαίνουν το όριο βάρους στις αποσκευές τους. Ως εκ τούτου, φαίνεται δίκαιο και λογικό ότι οι υπέρβαροι επιβάτες θα πρέπει επίσης να υποχρεωθούν να πληρώσουν πρόστιμο –ή, τουλάχιστον, να μην ανταμειφθούν– για τη μεταφορά υπερβολικού βάρους στο αεροσκάφος. Αυτό συμβαίνει επειδή οι «δωρεάν» θέσεις για τους παχύσαρκους συνεπάγονται κρυφό κόστος (υψηλό κόστος καυσίμων, για παράδειγμα, γι' αυτό οι αεροπορικές εταιρείες χρεώνουν τους πελάτες για το υπερβολικό βάρος στις αποσκευές τους) που τελικά θα πληρωθούν με τη μορφή υψηλότερων τιμών εισιτηρίων. Όποια και αν είναι η περίπτωση, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πόσοι άλλοι καβγάδες κατά την πτήση υποκινούνται από αυτή τη νέα «υπηρεσία» κατά την πτήση. /span>
Η άσκοπη επιβράβευση της αμελούς συμπεριφοράς, εν τω μεταξύ, δεν σταματά στο γκισέ αεροπορικών εισιτηρίων. Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του 2000 Black Lives Matter, που ξέσπασαν μετά τη δολοφονία του George Floyd στα χέρια ενός λευκού αστυνομικού, χιλιάδες διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους της Αμερικής σε ένα επικό όργιο τυχαίας βίας.
Μεταξύ 26 Μαΐου - 7 Ιουνίου 2000, Minneapolis-St. Ο Πωλ βίωσε τη δεύτερη πιο καταστροφική περίοδο εμφυλίων αναταραχών στην ιστορία των ΗΠΑ (δεύτερη μετά τις ταραχές του Λος Άντζελες του 1992). Στη μάχη σώμα με σώμα, περίπου 1.500 επιχειρήσεις - πολλές από τις οποίες διευθύνονται από ντόπιους επιχειρηματίες - υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν με κόστος 500 εκατομμυρίων δολαρίων. Πώς τιμωρήθηκαν οι βάνδαλοι για την αρρωστημένη συμπεριφορά τους; Η σύντομη απάντηση: δεν ήταν.
Αντί να αφήσουν τους διαδηλωτές να περάσουν τουλάχιστον λίγες μέρες πίσω από τα κάγκελα, διασημότητες που σηματοδοτούν την αρετή και «influencers» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δώρησαν βαριά ποσά μετρητά σε διάφορα ταμεία που πλήρωσαν την εγγύηση στους παραβάτες του νόμου. Φυσικά, αυτό ενίσχυσε την ιδέα ότι το «έγκλημα πληρώνει» – ειδικά με πολλά κράτη που χρησιμοποιούν διορισμένους από τον Σόρος γενικούς εισαγγελείς που προωθούν ενεργά μια «αντιαστυνομική» ατζέντα .
Σήμερα, διάφοροι τύποι εγκλημάτων, όπως η λεηλασία και η μαζική απαλλοτρίωση περιουσίας, έχουν γίνει αποδεκτές ως μορφές «αποζημιώσεων» που ο Μπλακ οι άνθρωποι «κέρδισαν» ως αποζημίωση για τα χρόνια της σκλαβιάς. Δεν πειράζει που ένας σκληρός εμφύλιος πόλεμος και ένα κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα έλαβαν χώρα πριν από πολλά χρόνια για να διορθωθούν αυτά τα ιστορικά λάθη.
Εν τω μεταξύ, στις παροιμιώδεις σιδηροδρομικές γραμμές σε μια εντελώς διαφορετική γειτονιά, ένα άλλο εξίσου ανεξάρτητο μήνυμα σφυρηλατείται, αυτό για τους μαθητές ενός από τα πιο διάσημα εκπαιδευτικά ιδρύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στην ήρεμη πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου Yale, σχεδόν 80 τοις εκατό όλων των βαθμών που δόθηκαν σε προπτυχιακούς φοιτητές το περασμένο ακαδημαϊκό έτος ήταν μείον Α ή Α, ένα τάση που επίσης συμβαίνει στο Χάρβαρντ. Ας το παραδεχτούμε, αυτά τα παιδιά είναι έξυπνα, αλλά δεν είναι τόσο έξυπνα.
Αν και είναι πολύ νωρίς για να αποδείξουμε μια σαφή αιτία και αποτέλεσμα, φαίνεται πολύ πιθανό ότι ο «ιός ξύπνησης» που έχει κυλάει την καρδιά της Αμερικής την τελευταία δεκαετία (και πιθανώς σώθηκε η πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Claudine Gay, η δουλειά της αυτή την εβδομάδα) έχει πολλά να κάνει με τον «βαθμολογικό πληθωρισμό».
Σε όλη τη χώρα, σε διάφορους τομείς και κλάδους, έχει καταστεί σχεδόν αδύνατο να επικρίνει κανείς ή να μην εξυπηρετεί αρνητική, εσφαλμένη συμπεριφορά χωρίς να δέχεται αδικαιολόγητες πιέσεις, πιέσεις και ενδεχομένως ακόμη και νομικές επιπτώσεις. Προφανώς, δεν είναι αυτός ο δρόμος προς τα εμπρός.
Ανεξάρτητα από το να ντροπιάσει το λίπος, το έγκλημα και να ντροπιάσει όλη τη χώρα πίσω στα λογικά της, η Αμερική χρειάζεται απεγνωσμένα μια επιστροφή στην παλιομοδίτικη κριτική και τιμωρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου