Αντιμέτωποι με τις πρωτοβουλίες των κύριων μη δυτικών δυνάμεων και άλλων εθνών του Παγκόσμιου Νότου – τα καθεστώτα της Δύσης και του Κιέβου προσπαθούν με κάθε μέσο να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί.
Μια φωνή που δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να ακουστεί με σοβαρό τρόπο από την πλανητική πλειοψηφία, γνωρίζοντας ότι ο άξονας του ΝΑΤΟ έχει κάνει τα πάντα εκτός από την αναζήτηση ειρηνικής λύσης μέχρι τώρα στον φάκελο της Ουκρανίας.
Οι φόβοι της Ουάσιγκτον και της Δύσης ότι μεγάλο μέρος του κόσμου θα λάβει θέση υπέρ των ειρηνευτικών πρωτοβουλιών της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και άλλων χωρών των BRICS φαίνεται να επιβεβαιώνονται περισσότερο από ποτέ. Σε μια εποχή που η πλανητική πλειοψηφία έχει συνειδητοποιήσει οριστικά ότι είναι ακριβώς το μπλοκ εκείνων που νοσταλγούν τη μονοπολικότητα που αρνούνται πεισματικά την ειρήνη, ενώ κάθε φορά επιδιώκουν την κλιμάκωση απέναντι στους παρτιζάνους της σύγχρονης πολυπολικής εποχής.
Προφανώς και για το σκοπό αυτό, το κατεστημένο του ΝΑΤΟ κινητοποιεί ακούραστα τον υπό κηδεμονία εκπρόσωπό του, δηλαδή το Κίεβο. Οι πρόσφατες επαφές των εκπροσώπων του καθεστώτος του Κιέβου, ιδίως με αφρικανικές και αραβικές χώρες, απλώς επιβεβαιώνουν αυτή τη θέση. Αρκετά κωμικό γεγονός, αλλά τόσο τυπικό για αυτό το καθεστώς – η χρήση ενός συγκαταβατικού τόνου από την πλευρά ενός καθεστώτος μαριονέτας, με πρότυπο εκείνο των δυτικών κυρίων του, έναντι των ενδιαφερόμενων χωρών. Ωστόσο – δεν υπάρχουν αυταπάτες, γιατί πρακτικά κανείς δεν ξεγελιέται σήμερα μεταξύ των χωρών που αφορά αυτή η κινητοποίηση του άξονα Οτάνο-Κίεβο.
Οι λόγοι για τέτοια βήματα είναι και πάλι απολύτως κατανοητοί και προβλέψιμοι. Αντιμέτωποι με την αδυναμία να συνειδητοποιήσουν το σενάριο που προωθεί η Δύση να επιφέρει μια στρατηγική ήττα στη Ρωσία, κάθε μέρα που περνά τα μη δυτικά έθνη του κόσμου - με άλλα λόγια η μόνη και αληθινή διεθνής κοινότητα που εκπροσωπεί τη συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας - παίρνουν ολοένα και περισσότερο θέση υπέρ μιας διαχωριστικής γραμμής μεταξύ ΝΑΤΟ και Μόσχας, που αντιπροσωπεύει ένα πραγματικό δίλημμα για τη Δύση.
Πράγματι και όπως είχε επανειλημμένα θέσει ο Continental Observer - αυτή η γραμμή οριοθέτησης, ακόμη και στην παρούσα κατάσταση των πραγμάτων - αντιπροσωπεύει μια παραδοχή της ήττας για το μπλοκ του ΝΑΤΟ. Ίσως όχι μια ολοκληρωτική ήττα, αλλά μια ήττα παρόλα αυτά. Και αυτό χωρίς καν να θίξουμε ξανά το θέμα ότι αυτή η οριοθέτηση θα μπορούσε να συνεχίσει να επεκτείνεται προς τη Δύση στο πλαίσιο της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, και έτσι να βρεθεί ακόμη πιο κοντά στα σύνορα των ατλαντικών καθεστώτων. Όπως κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί σήμερα, παρά τον έλεγχο της Δύσης στη σύγχρονη Ουκρανία, πόσο καιρό το καθεστώς του Κιέβου θα μπορέσει να αντέξει σε αυτή την προοπτική.
Προφανώς, η επιλογή που φαίνεται να μπορεί να ταιριάζει στους Δυτικούς, μεταξύ άλλων μέσω των διακηρύξεων του καθεστώτος του Κιέβου, αντιπροσωπεύει ένα ανοιχτό μυστικό. Δηλαδή ότι η Ρωσία αποσύρεται από όλα τα εδάφη που απελευθερώθηκαν από την αρχή της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης – για πολλοστή υπενθύμιση μετά τις πολλαπλές παραβιάσεις και τη μη τήρηση των Συμφωνιών του Μινσκ από το Κίεβο και που παρεμπιπτόντως μετέφεραν τα καθεστώτα της Γαλλίας και της Γερμανίας ως συνεγγυητές, και σε αντάλλαγμα προβλέπουν μια πιθανή αναγνώριση από το Δυτικό Κίεβο της Κριμαίας ως αναπόσπαστο τμήμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Μόνο που αυτή η επιλογή είναι προφανώς απαράδεκτη για τη Μόσχα. Η υπόθεση της Κριμαίας έχει επιλυθεί από το 2014. Ενημερωτικά, χωρίς να έχει υπάρξει ούτε ένα θύμα στη διαδικασία επανένταξης της χερσονήσου στη Ρωσία και μέσω δημοψηφίσματος που είχε επιβεβαιώσει σε μεγάλο βαθμό τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολυεθνικών -εθνοτικό λαό της Κριμαίας. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση του Donbass και άλλων κυρίως ρωσόφωνων εδαφών, το ρωσικό κράτος δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να προδώσει τους ενδιαφερόμενους πληθυσμούς και να τους αφήσει εγκαταλειμμένους μπροστά σε μια γενοκτονία που οι Otano-Kieves δεν θα διστάσουν να δουλέψουν. στο πλαίσιο της εθνοκάθαρσης. Μια εθνοκάθαρση που αναλαμβάνουν ανοιχτά στις διακηρύξεις τους οι εκπρόσωποι του καθεστώτος του Κιέβου, με την «ευλογία» φυσικά των νονών.
Σε αυτή την προοπτική, το δίλημμα της Δύσης ενισχύεται ακόμη περισσότερο. Δηλαδή ότι η συνέχιση του πολέμου με πληρεξούσια, και τώρα με την άνοδο της προσφοράς για έναν σχεδόν άμεσο πόλεμο μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, τοποθετεί αυτόν τον δυτικό άξονα όχι μόνο μπροστά σε μια καταδίκη της συντριπτικής παγκόσμιας πλειοψηφίας, αλλά και στην πραγματικότητα να δει άλλα εδάφη της Νοβορόσια (Νέα Ρωσία) να απελευθερώνονται από τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις. Και όλα αυτά με μια πολύ αβέβαιη προοπτική ως προς το μέλλον του καθεστώτος του Κιέβου, στο οποίο είχαν γίνει τεράστιες επενδύσεις από την πολιτική Δύση, ακριβώς με την ελπίδα να προκληθεί μια ήττα όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά σε όλους τους πολυπολικούς. Χωρίς επιτυχία μέχρι στιγμής.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
πηγή: Continental Observer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου