222%20(3)%20(3)%20(1).jpg)
Αἰσχρὸν τό γ´ αἰσχρόν, κἂν δοκῇ κἂν μὴ δοκῇ. Αυτό δίδαξε ο κυνικός Αντισθένης.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
Γιατί να θεωρούμε κάτι αισχρό, όταν εκείνοι που το κάνουν, δεν το αντιλαμβάνονται ως πρόστυχο και χυδαίο ; Αυτό αναρωτιέται δικαίως ο Δ. Ράμμος. Δυστυχώς αυτό είναι ένα από τα δόγματα του σύγχρονου Διονυσιακού πολιτισμού, ο οποίος προωθεί την σύγχρονη σιωνιστική θεωρία περί “ηθικών αξιωμάτων”.
Άξιοι τιμής και θαυμασμού οι πρόγονοί μας διότι καταδίκαζαν τους κίναιδους με γνώμονα την συνείδηση, την ηθική-σοφία και τον παγκόσμιο Αριστόκλειο πολιτισμό. Ο απόστολος των Εθνών Παύλος δίδαξε ότι η συνείδηση και η ελευθερία, είναι το δώρο Θεού στους ανθρώπους, ανεξάρτητα από την θρησκεία τους.
Εάν ήταν αληθές ότι ο Μέγας Αριστοκλής αποδεχόταν τους κίναιδους όπως ισχυρίζονται οι παράγοντες της Διονυσιακής Κουλτούρας, δεν θα είχαν ενσωματώσει το μεγαλύτερο μέρος της διδασκαλίας του στον Χριστιανισμό οι τρεις ιεράρχες.
Όταν η παιδεία των Ελλήνων σοφών ενώθηκε με την Ορθοδοξία μετά την ενσωμάτωση της Πλατωνικής Φιλοσοφίας στον Χριστιανισμό από τους τρεις Ιεράρχες, τότε άλλαξε η παγκόσμια ιστορία και δημιουργήθηκε ο μοναδικός ελληνοχριστιανικός πολιτισμός. Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας.
Η Ορθοδοξία και ο Αριστόκλειος πολιτισμός ήταν τα βασικά στοιχεία συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας, του Ελληνικού πολιτισμού και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων.
Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Αριστοκλής-Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας και του έθνους. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος.
Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός πολιτισμός βασίζεται σε μια πολυπολικότητα και σε ανταγωνιστικές αρχές με βασικούς πυλώνες τον Ιησού Χριστό και τον Μέγα Αριστοκλή. Είναι εμφανέστατη η δυναμική-καταλυτική συνύπαρξη ισορροπία μεταξύ του χριστιανικού πολιτισμού και του ελληνιστικού πολιτισμού.
Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο την ομοφυλοφιλία και όλες τις αισχρές Διονυσιακές πράξεις .
Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί καταδίκαζαν την ομοφυλοφιλία. Αριστοκλής-Νόμοι 636c : “Εννοητέον ότι τη θηλεία και τη των αρρένων φύσει εις κοινωνίαν ιούση της γεννήσεως ή περί ταύτα ηδονή κατά φύσιν αποδεδόσθαι δοκεί, αρρένων δε προς άρρενας ή θηλέων προς θηλείας παρά φύσιν.
Είναι κατανοητό ότι η φύσις ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από την γέννησή τους,ενώ η επαφή των αρσενικών με τα αρσενικά και των θηλυκών με τα θηλυκά εiναι ενάντια στην φύση.” Ο Αριστοκλής προτείνει πολύ αυστηρές ποινές για όσους σκοπεύουν να παρεκλίνουν από τους νόμους της Φύσεως. Ή μηδένα τολμάν μηδενός άπτεσθαι των γενναίων άμα και ελευθέρων πλην γαμέτης εαυτού γυναικός, άθυτα δε παλλακών σπέρματα και νόθα μη σπείρειν, μηδέ άγονα αρρένων παρά φύσιν ή το μέν των αρρένων πάμπαν αφελοίμθ’ άν.”
“Ή κανένας να μην τολμά να έρχεται σε επαφή με τους γενναίους και ελευθέρους εκτός από την ίδια τους την γυναίκα, ούτε να επιτρέπεται να σπείρουν νόθα σπέρματα στις παλλακίδες, είτε σε άνδρες άγονα παρά φύσιν ή μάλλον καλύτερα την μεταξύ ανδρών επαφή να την απαγορεύσουμε εντελώς”. Ενδεικτiko είναι και το απόσπασμα,από τον Πλουτάρχου στο “Περί Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής Λόγος Α’12”. Εκεi εχουμε την εξής αναφορά: : “Αλέξανδρος δε, Φιλοξένου του της παραλίας υπάρχου γράψαντος, ότι παίς εν Ιωνία γέγονεν οίος ουκ άλλος ώραν και είδος, και πυνθανομένου δια των γραμμάτων ει αναπέμψη, πικρώς αντέγραψεν ω κάκιστ’ ανθρώπων, τι μοι πώποτε τοιούτο συνέγνως, ίνα τοιαύταις με κολακεύσης ηδοναίς ;”
Και ο Αλέξανδρος όταν του έγραψε ο κυβερνήτης Φιλόξενος ότι υπάρχει στην Ιωνία ένα παιδί που όμοιο στην ομορφιά του δεν ξανάγινε ποτέ και ζητούσε να πληροφορηθή με γράμμα αν ήθελε να του το στείλει, ο Αλέξανδρος του έγραψε απαντώντας αυστηρά: “Ω πιο κακέ απ’ όλους τους ανθρώπους, με ξέρεις ανακατεμένο, ποτέ, με τέτοιες βρωμοδουλειές, για να με κολακεύσης με τέτοιου είδους απολαύσεις.”
Η NOMOΘΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ. Οι νόμοι στην αρχαία Ελλάδα εiναι χαρακτηριστικοί. Νόμοι Σόλωνος, κεφάλαιο 5, άρ. 332 : Αν τις Αθηναίος εταιρήση, με έξεστω αυτω των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδέ ιερωσύνην ιερώσασθαι, μηδέ συνδικήσαι τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδεμιάν, μήτε ενδημον, μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδέ επικυρήκειαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδέ εις τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδέ εν ταις κοιναίς σταφονοφορίες σταφανούσθω, μηδέ εντός των της αγοράς περιρραντηριων πορευέσθω. Εάν δε ταύτα τις ποιή, καταγνωσθέντως αυτού εταιρείν, θανάτω ζημιούσθω”. Ακόμη ο Αιλιανός μας αναφέρει σχετικα : “O Σπαρτιατικός έρωτας δεν είχε καμία σχέση με αισχρότητες.
Eάν ποτέ κάποιος έφηβος τολμούσε να ανεχθεί ασέλγεια εις βάρος του ή εάν κάποιος άλλος έφηβος επιχειρούσε να ασελγήσει εις βάρος κάποιου άλλου, δεν συνέφερε κανέναν απ’ τους δύο να καταντροπιάσουν την Σπάρτη, αφού σε τέτοια περίπτωση ή εξοριζόντουσαν εφ’ όρου ζωής από την Σπάρτη ή έχαναν την ζωή τους” (Αιλιανού στο έργο του «Ποικίλη Ιστορία ΙΙΙΙ, 12). Με σκοπό τον αφανισμό του Ελληνικού έθνους διαδίδουν διάφορα αισχρά ψεύδη για τους αρχαίους Έλληνες.
Σύμφωνα με τους παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού όλοι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν κίναιδοι. Όμως δεν ήταν μόνον οι Έλληνες της αρχαιότητος “κίναιδοι”, αλλά ήταν και οι Χριστιανοί του Imperium Romanum. Εντούτοις οι νόμοι που είχαν οι προγονοί μας κατά την αρχαία και την μεσαιωνική εποχή ενάντια στους αισχρούς κίναιδους τους διαψεύδουν. Εάν ήταν υπέρ των κίναιδων και ήταν και οι ίδιοι, δεν θα είχαν τέτοιους νόμους τους οποίους μάλιστα εφάρμοζαν με αυστηρότητα όλους εκείνους τους αιώνες, ενάντια στις παρά φύσιν πράξεις.
Ο Μ. Κωνσταντίνος διέταξε το γκρέμισμα ενός παγανιστικού-Εβραϊκού ναού της Αφροδίτης στα Ιεροσόλυμα. Εκεί δεν εκδίδονταν μόνο κορίτσια-γυναίκες όπως στους υπόλοιπους εωσφορικούς ναούς της Αφροδίτης, αλλά εκδιδόταν και αγόρια ως παθητικοί ομοφυλόφιλοι. Ο Μέγας Θεοδόσιος το 390 μ.Χ, με ένα διάταγμα του, προέβλεπε την θανατική ποινή, για τον πειθαναγκασμό, η το εμπόριο ανδρών για πορνεία. Το 533 μ.Χ. ο Ιουστινιανός έθεσε όλες τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις κάτω από την ίδια κατηγορία με την μοιχεία. Επέβαλε και για τα δύο αδικήματα την θανατική ποινή. Όλα αυτά σε συνέχεια των αξιωμάτων των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων-σοφών και αξιωματούχων της αρχαιότητος, οι οποίοι στερούσαν στους κίναιδους όλα τους τα πολιτικά δικαιώματα.
Είχαμε μέχρι και την θανατική ποινή ανάλογα με την βαρύτητα του ομοφυλοφιλικού παραπτώματος. Κατά την αρχαία κλασική περίοδο οι κίναιδοι, δεν είχαν δικαίωμα να γίνουν ιερείς, κήρυκες, να καταλάβουν μια θέση στην εκκλησία του δήμου. Επίσης δεν είχαν δικαίωμα να κάνουν μηνύσεις και να είναι μάρτυρες κατηγορίας κλπ. Γενικότερα δεν είχαν καμία θέση στην δημόσια ζωή στην αρχαία Ελλάδα. Πολύ ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του Αισχύνη στον οποίο έκανε μήνυση ένας κίναιδος. Ο Αισχύνης απέδειξε ότι ο Τίμαρχος ήταν κίναιδος, και ότι με βάση τους νόμους της Αθηναϊκής πολιτείας δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα να κάνει μήνυση. Η κατηγορία ενάντια στον ρήτορα Αισχύνη, έπαψε να υφίσταται, και ο Τίμαρχος όπως αναφέρεται σε κάποιες πηγές αυτοκτόνησε λίγο αργότερα.
Ο τρόπος ζωής των αρχαίων Ελλήνων και η περί ηθικής αντιλήψεις τους είχαν πάντοτε ως αρχή τα χρηστά ήθη και την εγκράτεια. Για αυτό καυτηριαζόταν με πολύ σκληρό τρόπο η άρρωστη ψυχικά πράξη της παιδεραστίας και της ομοφυλοφιλίας. Τις πράξεις αυτές της θεωρούσαν εωσφορικές και τις πιο αισχρές. Τα είδη της αρσενοκοιτίας ήταν τρία. Το πρώτο ήταν «το παρ’ άλλων παθεί, το δεύτερο ήταν το ποιήσαι εις έτερον, και το τρίτο και αισχρότερο, το παθείν παρ’ ετέρου και ποιήσαι εις έτερον.
Οι προγονοί μας είχαν την πεποίθηση, ότι αν συναντούσαν κάποιο κίναιδο το πρωί στον δρόμο αυτό ήταν κακός οιωνός. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι εάν οι αρχαίοι Έλληνες ήταν κίναιδοι δεν θα είχαν την γενναιότητα να πολεμούν επί τόσους αιώνες και να κερδίζουν τόσες πολλές μάχες και πολέμους. Οι κίναιδοι ως θηλυπρεπείς είναι δειλοί για αυτό δεν έχουν την δύναμη την ψυχική και την ηθική για να πολεμήσουν.
Ο τραγικός ποιητής Σοφοκλής στις τραγωδίες του μας αναφέρει για τον Λάιο. Ο Λάιος Φοίνικας- παγανιστής από την αρχαία Θήβα, ήταν προσκεκλημένος του βασιλιά Πέλοπα. Κατά την διάρκεια της φιλοξενίας αυτής ο Λάιος ως γνήσιος Διονυσιαστής, ερωτεύτηκε τον γιο του βασιλιά Πέλοπα, τον Χρύσιππο. Για αυτό παρά την θέληση του Χρυσίππου ο Λάιος θα τον βιάσει.
Ο Πρίγκιπας Χρύσιππος αντιλαμβανόμενος πλέον την ανεπανόρθωτη βλάβη που του προξένησε ο παρανοϊκός Λάιος, θα αυτοκτονήσει από ντροπή. Στην συνέχεια ο Βασιλιάς Πέλοπας θα δώσει την εντολή να συλλάβουν τον Λάιο, όμως εκείνος θα επιτύχει να διαφύγει. Όταν επέστρεψε ο Λάιος στην Θήβα εξαιτίας αυτής της ανώμαλης πράξης θα ξεκινήσουν μια σειρά από δεινά για τον ίδιο, για την οικογένεια του, αλλά και για ολόκληρη την πόλη των Θηβών η οποία δεν είχε καμιά συμμετοχή σε αυτό το απάνθρωπο έγκλημα. Αρχικά τον Λάιο θα τον σκοτώσει ο γιος του ο Οιδίποδας. Ο Οιδίποδας θα παντρευτεί την μητέρα του, με την οποία θα κάνει τέσσερα παιδιά. Μετά ο Οιδίποδας θα τυφλωθεί και η μητέρα του θα αυτοκτονήσει. Παράλληλα θα αρχίσουν και τα πολύ φοβερά δεινά για ολόκληρη την πόλη της Θήβας, της οποίας οι κάτοικοι σας επαναλαμβάνω δεν είχε καμία απολύτως συμμετοχή στις ανωμαλίες του Λάιου.
Εάν η αρχαία Ελληνική κοινωνία των Αθηνών αλλά και όλης της Ελλάδος ήταν υπέρ των κίναιδων, τότε σε καμία των περιπτώσεων δεν θα τα έγραφε όλα αυτά ο μεγάλος τραγικός ποιητής ο Σοφοκλής. Αντιθέτως θα έγραφε ότι ο Λάιος με τον Χρύσιππο έγιναν ζευγάρι, έζησαν ευτυχισμένοι και κύλησαν όλα ομαλά. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό γεγονός ήταν ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτονας, που συμμετείχαν μαζί με την αδελφή του Αρμοδίου Παναθήναια. Οι γνήσιοι Έλληνες τους απομάκρυναν διότι ήταν κίναιδοι, αλλοδαποί και το κορίτσι ήταν ελευθέρων ηθών. Σε περίπτωση κατά την οποία ήταν αποδεκτοί οι κίναιδοι και οι πόρνες δεν θα τους απομάκρυναν από τα Παναθήναια. Όπως είδατε δολίως οι νεοταξίτες, αποκαλούν ¨μισογυνισμό”, την Χριστιανική ηθική, την οποία δίδαξαν και οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί.
Οι παράγοντες της Διονυσιακής κουλτούρας ψήφισαν το νομοσχέδιο περί ομοφυλοφίλων για τρεις σημαντικότατους λόγους. Ο πρώτος είναι ότι με την ψήφιση του νομοσχεδίου ο Διονυσιακός πολιτισμός και η Διονυσικαή θρησκεία γίνονται επίσημοι θεσμοί του κατοχικού κράτους. (1)
Ο Διονυσιακός πολιτισμός στον ερωτικό τομέα επανήλθε την σύγχρονη εποχή από τον Άλιστερ Κρόουλυ. Ο Κρόουλι τον ονόμασε σεξουαλική μαγεία. Σύμφωνα με τον Κρόουλι η γνώση της ερωτικής-Βακχικής μαγείας ήταν το μεγαλύτερο μυστικό των μυστικών ταγμάτων της αρχαιότητας και αποκαλύπτεται μόνο στους μυσταγωγούς. Η δύναμη της μαγείας μέσω της σεξουαλικής αναπαραγωγής, προέρχεται από τα αρχαία μυστήρια. Επίσης στοιχεία μπορούν να βρεθούν στον Ινδουισμό, τον Ταοϊσμό και στις μεσαιωνικές μυστικές εταιρείες όπως οι Ναΐτες. Στο σύγχρονο δυτικό κόσμο το O.T.O λέγεται ότι είναι ο κληρονόμος αυτής της διαδρομής, όπως ανέφερε το μεγάλο θηρίο,-Άλιστερ Κρόουλυ και ο βοηθός ιερέας του, ο Theodor Reuss.
Ο Theodor Reuss αναφέρει ότι το O.Τ.Ο. είναι ένα σώμα μυημένων, στα χέρια των οποίων συγκεντρώθηκε η μυστική γνώση όλων των ανατολίτικων ταγμάτων και όλων των υφισταμένων τεκτονικών βαθμών. Το τάγμα είχε ανακαλύψει τα μεγάλα μυστικά των Ναϊτών ιπποτών, την μαγεία του σεξ, το κλειδί για την αρχαία Αιγυπτιακή και την Ερμητική παράδοση, αλλά και όλα τα μυστικά της φύσης, όλους τους συμβολισμούς του Τεκτονισμού και όλα τα απόκρυφα τάγματα. Η βασική αρχή πίσω από αυτό το "μεγάλο μυστικό" είναι η σεξουαλική διέγερση, ή "δύναμη ζωής". Αυτή είναι μια ενέργεια που χρησιμοποιείται μόνον για μαγικούς σκοπούς. Ο Άλιστερ Κρόουλι δίδαξε την σεξουαλικό σατανισμό μέσα από την Ταντρική Γιόγκα. Στην ταντρική μαγεία η βασική προυπόθεση είναι η αύξηση της ενέργειας. Η ενέργεια αυτή είναι γνωστή ως το φίδι της φωτιάς.
Αυτή η μυστηριώδης ενέργεια παραμένει στο χαμηλότερο από τα επτά τσάκρα, η οποία μπορεί να ενεργοποιηθεί με δύο διαφορετικές μεθόδους που παραδοσιακά ονομάζονται, δεξί και αριστερό μονοπάτι. Το δεξί παραχωρεί την υπεροχή στην αρσενική αρχή, το αριστερό στην θηλυκή. Καθώς η ισχύς του φιδιού ανορθώνεται σύμφωνα με τους διορατικούς, ανεβαίνει την ραχοκοκαλιά του μύστη, ενεργοποιώντας κάθε τσάκρα, μέχρι που φτάνει στον εγκέφαλο και ονομάζεται συμβολικά, το κεφάλι του φιδιού, όπως αυτό απεικονίζεται ξεκάθαρα στα Αιγυπτιακά αγάλματα. Την ταντρική γιόγκα-Ερωτική μαγεία δίδαξε στους μύστες και στα κλειστά τάγματα μαγείας το λεγόμενο θηρίο, ο Άγγλος παγανιστής-εωσφοριστής Άλιστερ Κρόουλι.
Ο παγανιστής Κρόουλι ήταν φανατικός λάτρης του Savaziou-Βάκχου, του Πάνα και των Διονυσιακών οργίων. Στον σύγχρονο κόσμο η tantric yoga είναι η τέχνη του αποκρυφισμού στην σεξουαλική μαγεία. Η ιδέα που “εισήχθη”, από τον Βρετανό αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόουλυ (Aleister Crowley), βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο των διδασκαλιών των διαφόρων μυστικών ομάδων. Οι σχέσεις του Άλιστερ Κρόουλυ με την Ινδική Γιόγκα και την Τάντρα ήταν σημαντική και ιδιαίτερη.
Μεταξύ άλλων ο Μέγας μυστικιστής Κρόουλι εκτός από ερωτικά όργια και ομοφυλοφιλικές σχέσεις σοδόμιζε τον βοηθό-συνεργάτη του και αντιστοίχως ο συνεργάτης του σοδόμιζε τον μεγάλο δάσκαλο του στα πλαίσια της λατρείας του απαίσιου αρχιδαίμονα Savaziou-Διόνυσου και του Πάνα. Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσω ότι στην εποχή μας ένα μεγάλο μέρος των κίναιδων συμμετέχει συνειδητά για θρησκευτικούς λόγους, γνωρίζοντας ότι το βασικότερο λατρευτικό τυπικό του σατανισμού-Διονυσιακού πολιτισμού είναι ο σοδομισμός. Οι κίναιδοι είναι παγκοσμίως οργανωμένοι και διδάσκονται τα πάντα περί της Διονυσιακής πίστης. Δείγμα της οργανώσεως τους μεταξύ άλλων είναι η παρελάσεις υπερηφάνειας. Συνεπώς εδώ δεν πρόκειται για αναγνώριση δικαιωμάτων αλλά για αναγνώριση της Διονυσιακής θρησκείας και ότι αυτή εκπροσωπεί.
Από το 2006 που ξεκίνησα να γράφω την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι-Ισχύς Δια της Γνώσεως, έχω αναφέρει σε δεκάδες εργασίες μου ότι όλα τα έθνη που ασπάζονται την Διονυσιακή κουλτούρα έχουν κοινή πολιτική-στρατιωτική, οικονομική, κοινωνική, θρησκευτική και ερωτική ιδεολογία. Σοδομισμοί, στοματικά-καταπόσεις, όργια, αιμομιξίες, και πάσης φύσεως σεξουαλικές παρεκτροπές, γινόταν στην αρχαία Ελλάδα και δυστυχώς εκ νέου στην σημερινή εποχή. Όλες αυτές οι σεξουαλικές πράξεις, αποτελούν από τα πανάρχαια χρόνια το βασικότερο λατρευτικό τυπικό του Εωσφόρου.
Τις προαναφερόμενες εμετικές-αισχρότατες ερωτικές δραστηριότητες, τις έκαναν και τις κάνουν όσοι πιστεύουν στον Εωσφόρο, για να τιμήσουν τον μιαρό τους αφέντη και παράλληλα να αποκτήσουν δυνάμεις. Τα φιλιά στο στόμα με την γλώσσα συμβολίζουν τον αρχαίο Όφι-Εωσφόρο και παράλληλα είναι πολύ εμετικά και τρομερά αηδιαστικά. Στον αντίποδα τα αγνά ερωτικά Ελληνοχριστιανικά φιλιά στο στόμα χωρίς γλώσσα, μας δίνουν ζωή-ψυχική αρμονία, ενέργεια, δημιουργικότητα, λογική, καλοσύνη και ανθρωπιά.
Όταν ο Όφις ενεργοποιηθεί μέσω διαλογισμών και ερωτικών πράξεων όπως το φιλί με την γλώσσα, ο σοδομισμός, ο στοματικός έρωτας ανελίσσεται μέσω των επτά τσάκρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι επέρχεται έντονη συνειδητότητα-φώτιση, πνευματικές ικανότητες και παντογνωσία. Η κόμπρα,που υπάρχει σε πολλές τοιχογραφίες και ζωγραφιές στην Αίγυπτο, συμβολίζει την διευρυμένη συνειδητότητα μετά απο την ανέλιξη του Όφι. Αυτή είναι η πραγματική βάση του Σατανισμού με την ανέλιξη του αρχαίου Όφι-Δράκου. Αυτοί που επιτυγχάνουν να ενεργοποιήσουν και να ανελίξουν την ενέργεια Κουνταλίνι, βρίσκονται σε πολύ υψηλότερα πνευματικά επίπεδα και δεν μπορούν να εξαπατηθούν από τον χριστιανισμό και τα σχετικά τους προγράμματα !!! Αυτά αναφέρει γνωστός εωσφορικός ιστότοπος !!! (1Α)
Η δεύτερη βασική-σημαντική αιτία για την ψήφιση του νομοσχεδίου είναι η εκδίκηση-απάντηση των Διονυσιακών ιερατείων προς τους αρχαίους Έλληνες Σοφούς του Αριστίκλειου πολιτισμού και την Αθηναϊκή-Σπαρτιατική πολιτεία καθώς και άλλες πόλεις-κράτη οι οποίοι καταδίκαζαν τους κίναιδους με νόμους και διδαχές. Τον θεσμό των Ομοφυλοφίλων έφεραν στην Ελλάδα για πρώτη φορά μαζί με την Ολύμπια θρησκεία-Διονυσιακό πολιτισμό οι Φοίνικες-Σημίτες εισβολείς με αρχηγό τον Κάδμο το 1519 π.Χ. (2) Οι Φοινικικές ορδές κατέκτησαν τους Έλληνες με άγριες σφαγές και οργανωμένες γενοκτονίες. Επέβαλαν δια της βίας την θρησκεία τους και τον πολιτισμό τους (Διονυσιακός). Επίσης απέσπασαν τις περιουσίες των αρχαίων Ελλήνων και τους έκαναν είλωτες. Τους επέβαλαν την θρησκεία τους, το δωδεκάθεο και όλες τις πολιτικές-κοινωνικές, οικονομικές, θρησκευτικές και ερωτικές τους πεποιθήσεις.
Η τρίτη βασική αιτία για την ψήφιση του Διονυσιακού νομοσχεδίου είναι η απάντηση στο διάταγμα των Μεδιολάνων περί ανεξιθρησκείας το οποίο νομιμοποίησε τον Χριστιανισμό-άλλαξε την Ελληνική και την παγκόσμια ιστορία καθώς δημιούργησε τις προϋποθέσεις για ενωθεί ο Ελληνισμός με την Ορθοδοξία με συνέπεια οι Έλληνες του μεσαίωνα να γίνουν κοσμοκράτορες. Το απόγειον του Ελληνισμού ήταν η ανάληψη διοικήσεως της Διονυσιακή-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Έλληνες με απόφαση του Αγίου Κωνσταντίνου. Σύμφωνα με τους παράγοντες της Διονυσιακής Κουλτούρας με το νομοσχέδιο αυτό αποκαθιστούν την μεγαλύτερη αδικία στην παγκόσμια ιστορία καθώς το κράτος του Δαίμονα Savaziou έγινε το imperium romanum του Χριστού και των Ελλήνων.
Τον τέταρτο αιώνα έχουμε την θεολογική εδραίωση του Χριστιανισμού και του Imperium Romanum. Kατά τις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους που έλαβαν χώρα δια την αναίρεση των αιρετικών δοξασιών και την υποστήριξη Ορθόδοξου Δόγματος έχουμε την ένωση της χριστιανικής Χριστιανικής πίστεως με την φιλοσοφία και την δημιουργία της Ελληνοχριστιανικής Θεολογίας. Δεν ήταν τυχαία ιστορικά γεγονότα ότι ο Τίμιος Σταυρός βρέθηκε για πρώτη φορά επί βασιλείας του Αγίου Κωνσταντίνου, όταν παραχωρήθηκε η Ρωμαϊκή εξουσία στους Έλληνες και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα από τον πρώτο Έλληνα αυτοκράτορα που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες, είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Χριστού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Θεό-Δημιουργό του Μέγα Αριστοκλή και τον Ελληνικό πολιτισμό στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους. Ότι είμαστε ως έθνος το οφείλουμε στον Χριστό, τον Άγιο Κωνσταντίνο, την Αγία Ελένη, τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ηρόδοτο και στους τρεις Ιεράρχες. Για την αλλαγή της παγκόσμιας ιστορίας, για όλα τα κοσμοϊστορικά γεγονότα αιτία είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Άγιος Κωνσταντίνος, η Αγία Ελένη, οι τρεις ιεράρχες και ο Μέγας Αριστοκλής. Εκείνοι άλλαξαν την ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν η αιτία για την δημιουργία της πρώτης και μοναδικής Ορθόδοξης- παγκόσμιας αυτοκρατορίας.
Ήταν οι δημιουργοί της πρώτης και μοναδικής Ορθόδοξης- παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος αντιλαμβάνεται ότι ήδη έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό.
Η μεταστροφή της Ορθοδόξου πίστεως από τον Διονυσιακό-Ιουδαϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό, δημιούργησε τις προυποθέσεις για την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και του Ελληνικού Imperium Romanu. Ο Μέγας Αριστοκλής μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα στους περισσότερους τομείς. Ενδεικτικό περί αυτού ήταν ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.
Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική κλπ, και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία. παράλληλα δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους. Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Ήδη από την εποχή του Αγίου Κωνστναντίνου έχουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ιστορία καθώς ο Ιουδαϊκός χριστιανισμός άρχισε να εξελληνίζεται μέσα από την χρήση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού. Την αλλαγή αυτή την θεμελίωσαν οριστικά οι τρεις ιεράρχες με την είσοδο των διδαχών του Αριστοκλή στον χριστιανισμό. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτιστικής και θρησκευτικής ανωτερότητας τους.
Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου.
https://www.mixanitouxronou.gr/i-alitheia-gia-ton-m-alexandro-kai-ton-ifaistiona-i-sexoyalikotita-stin-archaia-ellada-kai-i-lanthasmeni-sygkrisi-me-to-simera/#goog_rewarded
«Ας υποθέσουμε ότι ο Αλέξανδρος και ο Ηφαιστίωνας ήταν, στην εφηβεία ή στην πρώιμη ενήλικη ζωή τους, «ζευγάρι». Στην κεντρική Ελλάδα και προς το νότο, τέτοιες ομοερωτικές σχέσεις ήταν η οργανωτική βάση ενός ολόκληρου συντάγματος πεζικού της Θήβας, του λεγόμενου «Ιερού Λόχου». Οι όροι του «εραστή» και του «ερωμένου» χρησιμοποιούνταν με διαφορετικό τρόπο από σήμερα. «Εκτός από μία εξαίρεση, τα...
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-alitheia-gia-ton-m-alexandro-kai-ton-ifaistiona-i-sexoyalikotita-stin-archaia-ellada-kai-i-lanthasmeni-sygkrisi-me-to-simera/
Η ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ.
Για κάθε κλάδο δίδαξε ο Μέγας Αριστοκλής υπάρχει ο ειδήμων. Συνεπώςμε βάση τις τεκμηριωμένες επιστημονικές αναλύσεις των πανεπιστημιακών καθηγητών η συμφωνία των Πρεσπών και οποιαδήποτε άλλη πράξη η νόμος είναι άκυρη. Αυτή η συμφωνία δεν ισχύει γιατί σύμφωνα με τους κορυφαίους καθηγητές στην Ελλάδα το σύνταγμα έχει καταλυθεί από το 2010 και έχει γίνει πραξικόπημα. Έκτοτε σύμφωνα με όλους τους ειδικούς δεν έχει γίνει αποκατάσταση του πολιτεύματος.
Να περάσουμε να δούμε τι έχουν αναφέρει σχετικά με την κατοχή της Ελλάδας. Γιώργος Κοντογιώργης : Οι Έλληνες δεν ψηφίζουν με την αληθινή έννοια της ψήφου. Οι Έλληνες απλά καλούνται να νομιμοποιήσουν μεταξύ εκείνων των επιλογών που προτείνουν οι μηχανισμοί του συστήματος. Αυτό το σύστημα παράγει σκουπίδια, δεν παράγει φιλοδοξία, άρα δεν παράγει προσωπικότητες, τις αποκλείει.
Οι πολιτικοί περιορίζουν αυτοβούλως τον ορίζοντά τους στη λογιστική των δανειστών. Είναι μοιραίο λοιπόν να μην αίρονται τα αίτια της κρίσης, να πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο, ή τουλάχιστον να παραμένουμε σε κρίση. Οδηγηθήκαμε στα μνημόνια γιατί λεηλατήθηκε η χώρα και αποδομήθηκε το κράτος από την πολιτική τάξη. Το κράτος στην Ελλάδα δεν παράγει πολιτικές δημοσίου συμφέροντος, ούτε και λειτουργεί για την εξυπηρέτηση του πολίτη. Έχει μεταβληθεί σε ξένο σώμα προς την κοινωνία. Παρέδωσαν την χώρα στους ξένους και λειτουργούν ως εντολοδόχοι τους.
Προτίμησαν αυτό, αντί να εκθεμελιώσουν το σύστημα της καταστροφής που έστησαν. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα μνημόνια δεν άγγιξαν το πολιτικό σύστημα, την δημόσια διοίκηση, την δικαιοσύνη, ούτε καν τη νομοθεσία που οικοδομεί την διαπλοκή και την διαφθορά. Για αυτό το κράτος όχι μόνο δεν είναι παραγωγικό, αλλά δημιουργεί ανυπέρβλητα εμπόδια στις υγιείς δυνάμεις της χώρας. Το συμπέρασμα είναι ότι αυτό το κράτος στρέφεται εναντίον της κοινωνίας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πολιτικοί έχουν κάνει ιδεολογία την καλυμμένη εχθρότητα προς την κοινωνία. και περιφρονούν την πολιτισμική βάση της κοινωνίας. Η Ελλάδα είναι παγιδευμένη σε δύο καθεστώτα επάλληλης κατοχής: Το πρώτο είναι η εσωτερική κατοχή της κομματοκρατίας, που έχει μεταβάλει το κράτος σε δυνάστη.
Το δεύτερο είναι η εξωτερική κατοχή, στην οποία την υπέβαλαν οι εσωτερικοί της δυνάστες, όλοι αυτοί που αρνούνται πεισματικά να υπερβούν τον εαυτό τους και να ανατάξουν την χώρα. Έχουν παραδώσει την χώρα, λειτουργώντας σαν εντεταλμένοι λογιστές των δανειστών, γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει, το μόνο που έμαθαν στην πολιτική είναι να λειτουργούν ως νομείς της. Δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιούν τη Βουλή ως καθαρτήριο των ανομιών τους και ως μέσον θέσμισης προνομίων. Η Ελλαδα υπό καθεστώς διπλής "κατοχής" - slpress.gr https://slpress.gr/idees/i-ellada-ypo-kathestos-diplis-quot-katochis-quot/
Στο ίδιο μήκος κύματος, και ο Γιώργος Κασιμάτης : ” “Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα. Είναι κατανοητό ότι κάποιοι έχουν αμφιβολίες, ότι κάποιοι ευελπιστούν και ελπίζουν, Είναι κατανοητό πως είναι φρικτή η αλήθεια που γνωρίζουμε, αν και μας την κρύβουν, και δεν θέλουμε να την πιστέψουμε, να την αποδεχθούμε. Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα, με πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και με εναλλαγές στην θέση του κατ’ επίφασην πρωθυπουργού. Το πολιτικό σύστημα γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει, όπως γνωρίζει πάρα πολύ καλά σε τι έχει συναινέσει, ενώ γνωρίζει πάρα πολύ καλά και την κατάληξη των όσων μέχρι σήμερα ζούμε. Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα και η χώρα παραδόθηκε άνευ όρων σε καρτέλ οικονομικών συμφερόντων, σε συμφέροντα τρίτων χωρών και αποτελεί ταυτόχρονα το μέγιστο “πείραμα” της νέας τάξης πραγμάτων για την απόλυτη κατοχή μιας χώρας χωρίς να προηγηθεί πόλεμος.
Οι πραξικοπηματίες κυβερνούν ενώ ταυτόχρονα μετέχουν σε σχέδιο ολικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα, από όλους εκείνους που γνώριζαν πως η θέση τους για το υπόλοιπο της ζωής τους είναι σε κάποιο κελί μίας υπόγειας φυλακής και αντάλλαξαν την τιμωρία τους με την δική μας δουλεία και με την άλωση της χώρας εις το διηνεκές. Αυτούς τους πραξικοπηματίες πρέπει να τους απομακρύνουμε εμείς, γιατί δεν θα το κάνει κανένας άλλος για εμάς. Είτε το πιστεύουμε, είτε όχι, όλοι γνωρίζουμε πως είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου. Ή αυτοί, ή εμείς. Δείτε την σχετική παραπομπή στο τέλος με τον Αντώνιο Αργυρό, για το άρθρο 120 παράγραφος 4 του Ελληνικού συντάγματος.
Παράδοση της Ελλάδας στην Τουρκία καταγγέλει και ο Θεόδωρος Κατσανέβας δικαιώνοντας για μια ακόμη φορά την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι. Να περάσουμε να δούμε μερικά αποσπάσματα από το επίμαχο άρθρο του : "Η οικονομική και εθνική παρακμή οδηγεί στον οριστικό αφανισμό με την επερχόμενη ισλαμοποίηση και μετατροπή της πατρίδας μας σε τουρκικό προτεκτοράτο υπό γερμανική εποπτεία, με τη μεθοδευμένη εισβολή Μουσουλμάνων εποίκων. Το όλο σκηνικό μεθοδεύεται από το Βερολίνο. Οι Γερμανοί που κάνουν κουμάντο στην Ευρώπη, είχαν και έχουν άριστες σχέσεις με την Τουρκία και μια τέτοια προοπτική φαίνεται πως βολεύει τις επιδιώξεις τους. Οι Έλληνες δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμος λαός.
Η χώρα μας ποτέ δεν υπήρξε σύμμαχος της Γερμανίας και τα αισθήματα των Ελλήνων απέναντί της ήταν και είναι ιδιαίτερα αρνητικά. Η παράδοση της Ελλάδας στην Τουρκία και μάλιστα χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά, μπορεί να ηρεμήσει το γειτονικό μας “θηρίο”. Και η Ευρώπη της Γερμανίας να εξασφαλίσει έτσι την ένταξή Τουρκίας και Ελλάδας μαζί στον κύκλο συμφερόντων της απομακρύνοντάς την από τη Ρωσία αλλά και τις ΗΠΑ. Βολική είναι επίσης η προοπτική της μετατροπής της Ελλάδας σε αποθήκη Μουσουλμάνων μεταναστών για την άντληση φτηνού εργατικού δυναμικού και επιβολή της αρχής του “διαίρει και βασίλευε."
https://slpress.gr/politiki/i-ellada-simera-thymizei-to-vyzantio-prin-tin-alosi/
ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΠΩΝ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΖΩΗ. ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥΣ. ΕΝ ΤΟΥΤΟΙΣ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ Η ΜΕ ΠΛΑΓΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΤΙΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΟ.
Ο υποστράτηγος Δημήτριος Βόγγολης διαμαρτύρεται για την ανθελληνική στάση των κίναιδων.
"Εξ αφορμής του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, προβλήθηκε η «ταινία» Avant Drag!που οι ΛΑΟΤΚΙ αποφάσισαν να ανεβάσουν στη σκηνή και να διατυπώσουν το παρακάτω αντεθνικό μήνυμα.
«DISTROY GREECE» «να πεθάνει η Πατρίς να ζήσουμε εμείς» προβαίνω σε έντονη διαμαρτυρία την οποία θα έπρεπε η πολιτεία να είχε αντιδράσει ΆΜΕΣΑ.
Όταν αφήνονται αυτού του είδους ενέργειες απαρατήρητες χωρίς κανένα μέτρο εναντίον τους φθάνουμε στο σήμερα με τα φαιδρά αποτελέσματα. Ο γνωστός Τζόρτζ Όργουελ ,το ψευδώνυμο του Άγγλου συγγραφέα Έρικ Μπλέρ έγραψε στη <Φάρμα των ζώων> και προειδοποίησε για την καταστροφή του κόσμου και να τα σημάδια του.!!!!! Ποια είναι η φυσιογνωμία και ο πολιτισμός της Ελλάδος, όταν το παγκόσμιο δικαστήριο στο Στρασβούργο ομόφωνα και οι 47 χώρες του συμβουλίου της Ευρώπης αποφάνθηκαν πως δεν υπάρχει δικαίωμα στο γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου;
Εξ άλλου ο Προφήτης Ιωάννης είπε ότι «Δένδρον Άκαρπον, εκόπτεται και εις πυρ βάλλεται». Ο έρωτας είναι η πρωτογενής δύναμη η πνοή και η ροή που ενεργοποιείται από την διαφορά δυναμικού δύο πόλων, δύο Όντων εκ διαμέτρου αντίθετων συν τηκόμενοι εις ένα όλον. Εν προκειμένω, ενός Άνδρός και μιας Γυναίκας.
“Κάθε παραβίαση και αλλοίωση της φυσιολογίας αντιβαίνει στην Ηθική. Κάθε εκτροπή ηθικής αποδομεί την αξία του ανθρώπου. Όταν η ανθρώπινη αξία για την οποία αγωνίζεται η Εκκλησία κατακρημνίζεται, τότε και η αξιοπρέπεια, την προστασία της οποίας έχει η πολιτεία, καταρρακώνεται. Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ Νικόλαος” Έρωτας μεταξύ δύο ομόφυλων είναι εκτροπή από την κοίτη των φυσικών νόμων. Και εμείς σπεύσαμε πρώτη Ορθόδοξη χώρα να ψηφήσουμε τον παρα-φύσιν και αντιχριστιανικό νόμο .
Η Ελλάδα χωρίς Ορθοδοξία χάνεται , όπως και η γλώσσα θα χαθεί χωρίς την Ορθοδοξία. Φορέσαμε λάθος κοστούμια Ευρωπαϊκά στενότερα των διαστάσεών μας. Οδηγηθήκαμε μακριά από τις ρίζες μας. Χάσαμε τις Αριστοτελικές μας Αρετές και Αξίες και το κοινωνείν σε μια ενάρετη κοινωνία με τις ίδιες εμπειρίες. Χάθηκε η ευγένεια, η Αγάπη, η σεμνότητα μακριά από τον Χριστό και την Ορθοδοξία μας.
Μετατραπήκαμε σε έκφυλο λαό χωρίς τσίπα, με το κράτος άπραγο ως συνωμότης. Πού είναι η παράδοσή μας το παραδοσιακό τραγούδι και ο χορός? Οι νέοι μας να στραφούν χωρίς ντροπή στην παράδοσή μας το δημοτικό τραγούδι και χορό και να μην προτιμούν τον ξενόφερτο μονότονο ήχο χωρίς χρώμα και λεβεντιά. Από τους Πολιτιστικούς και Χορευτικούς Συλλόγους γίνεται προσπάθεια και προς τιμή τους.Ιδού ο ιερότερος εθνικός πλούτος που έχουμε στη χώρα μας όπως τον εξύμνησε ο μέγας Γκαίτε !!!
Το καλοκαίρι του 1815, επεφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη για τον μεγάλο Γερμανό λόγιο. Κατά τη διάρκεια του παραθερισμού του στη λουτρόπολη του Βισμπάντεν γνωρίστηκε με τον βαρόνο Βέρνερ Φον Χαξτχάουζεν, έναν πολυμαθή Γερμανό γιατρό που λέγεται ότι μιλούσε 13 γλώσσες. Μέσα από τα όποια ενδιαφέροντα συζητούσαν κατά τις διακοπές τους οι δυο άνδρες, το βασικότερο όλων ήταν το Ελληνικό Δημοτικό Τραγούδι. Ο Χαξτχάουζεν κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πόλεμων υπηρετούσε σε ένα Βρετανικό στρατιωτικό νοσοκομείο όπου ήρθε σε επαφή με πολλούς Έλληνες ναυτικούς όπου έμαθε από αυτούς και το Δημοτικό Τραγούδι, καταγράφοντας μεγάλο αριθμό τραγουδιών τα οποία μετέφρασε στα Γερμανικά.
Ο Γκαίτε μαγεύτηκε τόσο που στα τέλη του Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, υπό την επήρεια των στίχων τού Δημοτικού Τραγουδιού, κάλεσε στο σπίτι του στην Φρανκφούρτη επιφανείς ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών σε ένα από εκείνα τα περίφημα φιλολογικά συμπόσια που συνηθίζονταν την εποχή εκείνη.
Το παράξενο όμως για ένα Φιλολογικό Συμπόσιο ήταν ότι ο Γκαίτε είχε καλέσει και ζωγράφους κάτι που έκανε τους φιλολόγους να αναρωτιούνται. Η απορία τους λύθηκε όταν ο Γκαίτε άρχισε να τους μιλάει για το Ελληνικό Δημοτικό Τραγούδι. Τους είπε ότι είχε γράψει στον γιο του Αύγουστο πως «μολονότι είναι λαϊκό, είναι τόσο δραματικό, τόσο επικό και τόσο λυρικό, που δεν υπάρχει αντίστοιχο του στον κόσμο».
Είπε πως οι εικόνες αυτών των τραγουδιών, τού Ελληνικού Δημοτικού Τραγουδιού είναι εκπληκτικές. «Φανταστείτε, λέει, βάζει δυο βουνά να μαλώνουν μεταξύ τους. Φανταστείτε, λέει, έναν αετό να μιλάει με το κομμένο κεφάλι του κλέφτη. Ο κλέφτης να λέει να του κόψουν το κεφάλι να μην το πάρουν οι Τούρκοι και να μην το πουν στην αρραβωνιαστικιά του… Αφήνω, λέει ο Γκαίτε, για τελευταίο ένα τραγούδι το οποίο θεωρώ κορυφαίο». Και τους διάβασε ένα δημοτικό τραγούδι, ένα μοιρολόι.
«Γιατ’ είναι μαύρα τα βουνά και στέκουν βουρκωμένα; Μην’ άνεμος τα πολεμά; Μήνα βροχή τα δέρνει; Ουδ’ άνεμος τα πολεμά κι’ ουδέ βροχή τα δέρνει. Μονέ διαβαίνει ο Χάροντας με τους αποθαμένους. Σέρνει τους νιους απ’ ομπροστά, τους γέροντες κατόπι Τα τρυφερά παιδόπουλα στη σέλλα αραδιασμένα. Παρακαλούν οι γέροντες, τ’ αγόρια γονατίζουν «Κόνεψε, Χάρο, σε χωριό, κόνεψε καν σε βρύση Να πιουν οι γέροντες νερό κι οι νιοι να λιθαρίσουν Και τα μικρά παιδόπουλα να μάσουνε λουλούδια!» «Όχι, χωριά δε θέλω ’γω, σε βρύσες δεν κονεύω Έρχοντ’ οι μάνες για νερό, γνωρίζουν τα παιδιά τους Γνωρίζονται τα’ αντρόγυνα, και χωρισμό δεν έχουν».
Και τότε γύρισε ο μεγάλος Γερμανός προς τους ζωγράφους λέγοντας «ζωγραφίστε αυτές τις ανεπανάληπτες εικόνες, αυτές τις εκπληκτικές σκηνές, όπου, συνεπήρε μέγας άνεμος το δάσος και το δέρνει, το δέρνει άγρια βροχή, και από κει σαλαγάει ο Χάρος τους νεκρούς, μπροστά τους νέους, πίσω τους γέρους, κι αρμαθιασμένα τα παιδιά στη σέλλα του και παρακαλάνε αυτά να κονέψει επιτέλους ο Χάρος σε μια βρύση…». λύνοντας την απορία για την παρουσία των ζωγράφων σε ένα Φιλολογικό Συμπόσιο. Αυτές τις διαχρονικές Αξίες τις ενστερνίσθηκαν οι ξένοι φιλόσοφοι και αγνοήθηκαν και αγνοούνται από τους δικούς μας ιθύνοντες και με προκλητικό τρόπο. Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ."
Του Δημήτρη Βόγγολη Υποστρατήγου ε.α μέλους και Δασκάλου του ΙΗΑ International Hellenic Association
(2) ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ.
Θαυμ άσας ο ὖν τὸ ἐ π ὶ π ᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος ‘ ἆρ'’ ἔφη ‘σ ὺ τὸν πατρι ώτην θε όν, ὦ Λαμπρ ία, ‘ε ὔιον ὀρσιγ ύναικα μαινομ έναις ἀνθέοντα τιμα ῖσι Δι όνυσον’ (Lyr. adesp. 131) ἐγγρ άφεις κα ὶ ὑποποιε ῖς το ῖς ῾Εβρα ίων ἀπορρ ήτοις; ἢ τ ῷ ὄντι λ όγος ἔστι τις ὁ το ῦτον ἐκε ίν ῳ τὸν α ὐ τὸν ἀποφα ίνων;’ ὁ δ ὲ Μοιραγ ένης ὑπολαβ ών ‘ἔα το ῦτον’ ε ἶπεν· ‘ἐ γ ὼ γ ὰρ ᾿Αθηνα ῖος ὢν ἀποκρ ίνομα ί σοι κα ὶ λ έγω μηδ έν' ἄλλον ε ἶναι· κα ὶ τὰ μ ὲ ν πολλ ὰ τ ῶν ε ἰς το ῦτο τεκμηρ ίων μ όνοις ἐστὶ ῥητὰ κα ὶ διδακτ ὰ το ῖς μυουμ ένοις παρ' ἡμ ῖν ε ἰς τὴν τριετηρικ ὴν παντέλειαν· ἃ δ ὲ λ ό γ ῳ διελθε ῖν ο ὐ κεκ ώλυται πρ ὸς φ ίλους ἄνδρας, ἄλλως τε κα ὶ παρ' ο ἶνον ἐ π ὶ το ῖς το ῦ θεο ῦ δ ώροις, ἂν ο ὗτοι κελε ύωσι, λ έγειν ἕτοιμος.’ Πάντων ο ὖν κελευ όντων κα ὶ δεομ ένων ‘πρ ῶτον μ έν’ ἔφη ‘τῆς μεγ ίστης κα ὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ' α ὐτο ῖς ὁ καιρ ός ἐστιν κα ὶ ὁ τρ όπος Διον ύ σ ῳ προσ ήκων. τὴν γ ὰρ λεγομ ένην νηστε ίαν < ἄγοντες> ἀκμ άζοντι τρυγητ ῷ τρα - πέζας τε προτίθενται παντοδαπ ῆς ὀ π ώρας ὑ π ὸ σκηνα ῖς κα ὶ καλι άσιν ἐκ κλημ άτων μ άλιστα κα ὶ κιττο ῦ διαπεπλεγ - μ έναις· κα ὶ τὴν προτέραν τῆς ἑορτῆς σκην ὴν ὀνομ άζουσιν. ὀλ ίγαις δ' ὕστερον ἡμ έραις ἄλλην ἑορτήν, ο ὐκ † ἂν δι' α ἰνιγμ άτων ἀλλ' ἄντικρυς Β άκχου καλουμ ένην, τελο ῦ - σιν. ἔστι δ ὲ κα ὶ κραδηφορ ία τις ἑορτὴ κα ὶ θυρσοφορ ία παρ' α ὐτο ῖς, ἐν ᾗ θ ύρσους ἔχοντες ε ἰς τὸ ἱερ ὸν ε ἰ σίασιν· ε ἰσελ - θ όντες δ' ὅ τι δρ ῶσιν, ο ὐκ ἴσμεν, ε ἰκ ὸς δ ὲ βακχε ίαν ε ἶναι τὰ ποιο ύμενα· κα ὶ γ ὰρ σ άλπιγξι μικρα ῖς, ὥσπερ ᾿Αργε ῖοι το ῖς Διονυσίοις, ἀνακαλο ύμενοι τὸν θε ὸν χρ ῶνται, κα ὶ κιθαρ ίζοντες ἕτεροι προ ΐασιν, ο ὓς α ὐτο ὶ Λευ ίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον τῆς ἐπικλήσεως γεγενημένης. οἶμαι δὲ καὶ τὴν τῶν σαββ άτων ἑορτὴν μ ὴ παντάπασιν ἀπροσδι όνυσον ε ἶναι· Σάβους γ ὰρ κα ὶ ν ῦν ἔτι πολλο ὶ το ὺς Β άκχους καλο ῦσιν κα ὶ τα ύτην ἀφι ᾶσι τὴν φων ὴν ὅταν ὀργι άζωσι τ ῷ θε ῷ, <ο ὗ π ίστω>σιν ἔστι δ ήπου κα ὶ παρ ὰ Δημοσθ ένους (18, 260) λαβε ῖν κα ὶ παρ ὰ Μεν άνδρου (fr. 1060), κα ὶ ο ὐκ ἀ π ὸ <τρ ό>που τις ἂν φα ίη το ὔνομα πεποι ῆ σθαι πρ ός τινα σ όβησιν, ἣ κατέχει το ὺς βακχε ύοντας· | α ὐτο ὶ δ ὲ τ ῷ λ ό γ ῳ μαρτυρο ῦσιν, ὅταν σ άββατα τελ ῶσι, μ άλιστα μ ὲν π ίνειν κα ὶ ο ἰνο ῦσθαι παρακαλο ῦντες ἀλλ ήλους, ὅταν δ ὲ κωλύῃ τι με ῖζον, ἀπογε ύεσθα ί γε π άντως ἀκρ άτου νομ ίζοντες. κα ὶ τα ῦτα μ ὲν ε ἰκ ότα φ α ίη τις ἂν ε ἶναι· κατὰ κρ άτος <δ ὲ 2 τοὺς> ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ νεβρίδα χρυσόπαστον ἐνημμένος, χιτῶνα δὲ ποδήρη φορῶν καὶ κοθόρνους, κώδωνες δὲ πολλοὶ κατακρέμανται τῆς ἐσθῆτος, ὑποκομποῦντες ἐν τῷ βαδίζειν, ὡς καὶ παρ' ἡμῖν· ψόφοις δὲ χρῶνται περὶ τὰ νυκτέλια, καὶ χαλκοκρότους τὰς τοῦ θεοῦ τιθήνας προσαγορεύουσιν· καὶ ὁ δεικνύμενος ἐν τοῖς † ἐναντίοις τοῦ νεὼ θύρσος ἐντετυπωμένος καὶ τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν ἄλλῳ θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν. ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ' ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, ῞Ελληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ' αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ' οὕτω κολα...
ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε. Πότερον οἱ Ἰουδαῖοι σεβόμενοι τὴν ὗν ἢ δυσχεραίνοντες ἀπέχονται τῶν κρεῶν.
Ἐπεὶ δὲ ταῦτ´ ἐρρήθη, βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη « πῶς ὑμῖν δοκεῖ λελέχθαι τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι τὸ δικαιότατον κρέας οὐκ ἐσθίουσιν; » « ὑπερφυῶς » ἔφη ὁ Πολυκράτης, « ἐγὼ δὲ καὶ προσδιαπορῶ, πότερον οἱ ἄνδρες τιμῇ τινι τῶν ὑῶν ἢ μυσαττόμενοι τὸ ζῷον ἀπέχονται τῆς βρώσεως αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. » «Ἐγὼ μὲν τοίνυν« » εἶπεν ὁ Καλλίστρατος « οἶμαί τινα τιμὴν τὸ ζῷον ἔχειν παρὰ τοῖς ἀνδράσιν· εἰ δὲ δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν, ἀλλ´ οὐ κανθάρου καὶ γρυ... Καὶ κροκοδείλου καὶ αἰλούρου τὴν ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται. Τὴν δ´ ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι τοῦ ῥύγχους, ὥς φασι, τὴν γῆν ἴχνος ἀρόσεως ἔθηκεν καὶ τὸ τῆς ὕνεως ὑφηγήσατ´ ἔργον· ὅθεν καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν ἀπὸ τῆς ὑός. Οἱ δὲ τὰ μαλθακὰ καὶ κοῖλα τῆς χώρας Αἰγύπτιοι γεωργοῦντες οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ παράπαν· ἀλλ´ ὅταν ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας τὰς ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον, αἱ δὲ χρησάμεναι πάτῳ καὶ ὀρυχῇ ταχὺ τὴν γῆν ἔτρεψαν ἐκ βάθους καὶ τὸν σπόρον ἀπέκρυψαν.
Οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ διὰ τοῦτό τινες ὗς οὐκ ἐσθίουσιν, ἑτέρων ζῴων μείζονας ἐπ´ αἰτίαις γλίσχραις, ἐνίων δὲ καὶ πάνυ γελοίαις, τιμὰς ἐχόντων παρὰ τοῖς βαρβάροις. Τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι τὸ σκότος τοῦ φωτὸς ἡγοῦντο πρεσβύτερον· τίκτεσθαι δ´ αὐτὴν ἐκ μυῶν πέμπτῃ γενεᾷ νουμηνίας οὔσης· ἔτι δὲ μειοῦσθαι τὸ ἧπαρ ἐν τοῖς ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. Τὸν δὲ λέοντα τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν γαμψωνύχων τετραπόδων βλέποντα τίκτει μόνος, κοιμᾶται δ´ ἀκαρὲς χρόνου καὶ ὑπολάμπει τὰ ὄμματα καθεύδοντος· κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων λεοντείων ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. Τὴν δ´ ἶβίν φασιν ἐκκολαφθεῖσαν εὐθὺς ἕλκειν δύο δραχμάς, ὅσον ἄρτι παιδίου γεγονότος καρδίαν· ποιεῖν δὲ τῇ τῶν ποδῶν ἀποστάσει πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸ ῥύγχος ἰσόπλευρον τρίγωνον. Καὶ τί ἄν τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ ἀκαλήφης ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου μάγους τιμᾶν μὲν ἐν τοῖς μάλιστα τὸν χερσαῖον ἐχῖνον, ἐχθαίρειν δὲ τοὺς ἐνύδρους μῦς καὶ τὸν ἀποκτείνοντα πλείστους θεοφιλῆ καὶ μακάριον νομίζειν; οἶμαι δὲ καὶ τοὺς Ἰουδαίους, εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν, ἀποκτείνειν ἄν, ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς ἀποκτείνουσι· νῦν δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν ἀπόρρητόν ἐστιν αὐτοῖς. Καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα πηγὴν αὐτοῖς ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως καὶ τὴν ὗν σέβεσθαι σπόρου καὶ ἀρότου διδάσκαλον γενομένην· εἰ μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ ἀκάθαρτον δυσχεραίνοντας τὸ ζῷον. »
«Οὐ δῆτ´ » εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών « ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν μένον ὑπ´ αὐτῶν μυ...στα θηρίον ἐμφερέστατον . Ὁ γὰρ λαγὼς μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς ὄνος εἶναι· καὶ γὰρ ἡ χρόα καὶ τὰ ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω μηδὲ μικρὸν μεγάλῳ τὴν μορφὴν ὅμοιον γεγονέναι. Εἰ μὴ νὴ Δία καὶ πρὸς τὰς ποιότητας αἰγυπτιάζοντες τὴν ὠκύτητα τοῦ ζῴου θεῖον ἡγοῦνται καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῶν αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν ἀναπεπταμένοις τοῖς ὄμμασιν, ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ διαφέρειν, ἣν Αἰγύπτιοι θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες.
Τὸ δ´ ὕειον κρέας οἱ ἄνδρες ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦσιν, ὅτι μάλιστα ... Οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺς ἀνθρώπους οἴονται, πᾶσαν δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν, ἃ δή, καχεξίας τινὸς ἐγγενομένης τῷ σώματι καὶ φθορᾶς, ἐπιτρέχειν δοκεῖ τοῖς σώμασιν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ θολερὸν περὶ τὴν δίαιταν τοῦ θρέμματος ἔχει τινὰ πονηρίαν· οὐδὲν γὰρ ἄλλο βορβόρῳ χαῖρον οὕτω καὶ τόποις ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ τὴν φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις. Λέγουσι δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν ὑῶν οὕτως ἐγκεκλάσθαι καὶ κατεσπάσθαι ταῖς ὄψεσιν, ὥστε μηδενὸς ἀντιλαμβάνεσθαι μηδέποτε τῶν ἄνω μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν, ἂν μὴ φερομένων ὑπτίων ἀναστροφήν τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον τὸ ζῷον ἡσυχάζειν, ὅταν οὕτω φέρηται, καὶ σιωπᾶν κατατεθαμβημένον ἀηθείᾳ τὰ οὐράνια καὶ κρείττονι φόβῳ τοῦ βοᾶν συνεχόμενον. Εἰ δὲ δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν δ´ Ἄδωνιν οὐχ ἕτερον ἀλλὰ Διόνυσον εἶναι νομίζουσιν, καὶ πολλὰ τῶν τελουμένων ἑκατέρῳ περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν λόγον· οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου γεγονέναι· καὶ Φανοκλῆς, ἐρωτικὸς ἀνήρ, ου- - - δήπου πεποίηκεν.
Ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ´ ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, Ἕλληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. Ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ´ αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ´ οὕτω κολα...
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%84
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Ἑλένης ἐγκώμιον (10) – Η Πύλη για την ελληνική …
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.
Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ.
[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν. Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού.
* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.
Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ.
[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν. Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού.
«Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3) «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για τη μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29)
(2) Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της [245d] μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων. Αλλά και πάλι εβρεθήκαμε και σε τούτη την περίσταση πολιτικά απομονωμένοι, [245e] γιατί δεν εστέρξαμε να διαπράξουμε αισχρό και ανόσιο έργο παραδίνοντας Έλληνες στους βαρβάρους. Έτσι όμως εφτάσαμε σε μια πολιτική κατάσταση όμοια σαν κι εκείνη που υπήρξε η αίτια να νικηθούμε άλλοτε, αλλά με τη βοήθεια των θεών κατορθώσαμε τούτη τη φορά να τελειώσουμε τον πόλεμο με καλύτερους όρους παρά την εποχή εκείνη, γιατί εγλιτώσαμε από τον πόλεμο έχοντας στο τέλος και το στόλο μας και τα τείχη μας και τις αποικίες μας· το ίδιο άλλωστε και οι εχθροί μας με χαρά και προθυμία εδέχτηκαν να πάψει ο πόλεμος αναμεταξύ μας. Ωστόσο εχάσαμε και στον πόλεμο αυτό γενναίους και ηρωικούς άντρες, κι εκείνους που εβρήκανε το θάνατο στη μάχη της Κορίνθου από τις φυσικές αναποδιές και κακοτοπιές της γης όπου έγινε η μάχη και τους άλλους που έπεσαν στο Λέχαιο [246a] θύματα προδοσίας· ηρωικά επίσης επολέμησαν κι όσοι ελευτερώσανε το βασιλιά της Περσίας και ξεκαθαρίσανε όλες τις θάλασσες από τους Λακεδαιμονίους. Τους άντρες τούτους ξαναφέρνω εγώ τώρα στη μνήμη σας και χρέος έχετε να εγκωμιάζετε μαζί μ᾽ έμενα και να τιμάτε τέτοιους ήρωες.
ΟΙ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΙΟΥΔΑΙΟΙ-ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Διαβάζοντας τους αρχαίους συγγραφείς Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 - 58), Ισοκράτη (Παναθηναϊκός, Ελένης εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός κ.α.), Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29, Μ, Απόσπασμα 3),και τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ύπατο των φιλοσόφων (Μενέξενος, 245c-d), διαπιστώνουμε ότι πριν από τους Τρωικούς πολέμους και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ. ξεσπούν στην Αίγυπτο λοιμώδης ασθένειες (οι 7 πληγές, σύμφωνα με την Αγία Γραφή) και οι ντόπιοι τις αποδίδουν στους ασεβείς αλλόφυλους. Για να αποφύγουν την οργή των ντόπιων οι μετανάστες που ζούσαν στην Αίγυπτο συσπειρώνονται και φεύγουν σε άλλα μέρη. Ένα μέρος των Ισραηλιτών με αρχηγό τον Μωυσή κατευθύνονται δια ξηράς στην Ιουδαία.
Οι Δαναοί με πλοία και με αρχηγό το Δαναό μέσω Ρόδου πάνε στο Άργος της Πελοποννήσου. Όταν έφτασαν εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τους κατοίκους του Άργους, που ήσαν Αχαιοί στην γενιά. Ωστόσο επειδή ο βασιλιάς των Αργείων που ονομάζονταν Γελάνωρ δεν είχε γιο για διάδοχο και από την άλλη δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες για να νικήσει , οι Αργείοι κάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση και αφετέρου να γίνει κοινός βασιλιάς. Αυτός είναι και ο λόγος που μετά τα Τρωικά οι Αργείοι ονομάζονταν και Αχαιοί-Δαναοί και Αργείοι και από αυτούς κατ’ επέκτασιν και όλοι οι Έλληνες. Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία της Ελλάδας όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου, τις Θήβες της Αιγύπτου.
Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο (έγινε το έτος 1218 - 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής (Ηρόδοτος). (1)
Oι Αιγύπτιοι και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί. Η οικογένεια των Περσειδών από το Άργος θεωρούσε γενάρχη της τον Δαναό, που ήλθε από την Ανατολή, και οἱ Θηβαίοι τιμούσαν ως γενάρχη τους τον Κάδμο γιο του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, που ήλθε στην Ελλάδα από την Παλαιστίνη, εγκαταστάθηκε στη Θήβα και συνέβαλε στη γένεση των λεγόμενων Σπαρτών από τα δόντια του δράκοντα. Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες.
Ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για την μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29) «Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος αναφέρει ότι η Πελοπόννησος πριν από τους Έλληνες την κατοίκησαν βάρβαροι. Εξάλλου, ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα κατοικία βαρβάρων υπήρξε, στους παλιούς καιρούς, έτσι λογάριαζαν όσοι μνημονεύουν αυτά τα πράγματα, γιατί ο Πέλοπας έφερε ένα λαό από τη Φρυγία στη χώρα που απ' αυτόν ονομάστηκε Πελοπόννησος, και ο Δαναός από την Αίγυπτο, κι οι Δρύοπες, οι Καύκωνες κι οι Πελασγοί κι οι Λέλεγες και άλλοι τέτοιοι λαοί μοίρασαν τους τόπους πάνω και κάτω από τον ισθμό.
Tην Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα της Φωκίδας ο Τηρεύς, την Καδμεία οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο, και την ίδια τη Βοιωτία κατέκτησαν οι Aονες, οι Τέμμικες και οι Ύαντες, ως και Πίνδαρος φησίν. Ην ότε υας Βοιωτιον ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται, Κέκροψ, και Κόδρος, και Αίκλος, και Κόθος, και Δρύμας, και Κρίνακος.
Οι δε Θράκες, και Ιλλυριοί, και Ηπειρώται, και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν. ΄Τοισι μέντοι μάλλον πρότερον, ή νυν, όπου γε και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης..» (Στράβων 7, 321). Οι Φοίνικες σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α -2) κατάγονταν από την Ερυθρά θάλασσα, πήγαν με αρχηγό τον Αγήνορα στην Φοινίκη της Ασίας, την χώρα απέναντι από την Κύπρο και όπου οι πόλεις Τύρος, Σιδών, εξ ου και η ονομασία Φοίνικες. Χαναάν σημαίνει «χώρα της πορφύρας, το όνομα δηλαδή προέρχεται από το ερυθρό χρώμα που εξάγεται από την επεξεργασία της πορφύρας.
https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/
https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%8
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%8
https://ww.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/
https://poimin.gr/category/kirigmata/kiriaki-pro-tis-ipsoseos/
https://ww.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/
https://poimin.gr/category/kirigmata/kiriaki-pro-tis-ipsoseos/
Κυριολεκτικά ισοπεδωτικός με την σειρά του είναι ο Αδαμάντιος Κρασανάκης, στο βιβλίο του σχετικά με την Ιουδαϊκή καταγωγή του Φοίνικα Κάδμου. Ο Κάδμος ήταν ο πρώτος Φοίνικας-Ιουδαίος εισβολέας και κατακτητής στην Ελληνική επικράτεια. Ενδεικτικό είναι το απόσπασμα το οποίο έχω επιλέξει από το βιβλίο του Αδαμάντιου Κρασανάκη :
“ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
(Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ, Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΘΗΒΑΙΩΝ, ΚΤΙΣΗ ΘΗΒΑΣ ΚΛΠ).
Στα αρχαία χρόνια ήταν η ισχυρότερη από τις Βοιωτικές πόλεις και κατείχε ηγεμονική θέση στο Κοινό των Βοιωτών. Επίσης ήταν μία από τις ισχυρότερες αρχαίες ελληνικές πόλεις που κυριάρχησε στον ελλαδικό χώρο για μία μεγάλη περίοδο του τετάρτου αιώνα π.Χ. Από τους πιο σημαντικούς Θηβαίους ήταν ο Πίνδαρος (522 – 443 π.Χ), που θεωρείται ο σημαντικότερος αρχαίος λυρικός ποιητής, ο Επαμεινώνδας, ο στρατηγός και ο κύριος δημιουργός της Θηβαϊκής ηγεμονίας και ο Πελοπίδας, ο στρατηγός και αρχηγός του διάσημου Ιερού Λόχου, ένας από τους δημιουργούς της Θηβαϊκής ηγεμονίας. Από τη Βοιωτία προέρχονται επίσης ο ιστορικός Ησίοδος. Στη Θήβα επίσης γεννήθηκε ο θεός της χαράς, ο Διόνυσος, από την ένωση του Δία με τη βασίλισσα της Θήβας την Σεμέλη. Από τη Θήβα επίσης καταγόταν ο ημίθεος Ηρακλής, γιος του Δία και της Αλκμήνης, που διακρίθηκε για τη γενναιότητα του και τους πασίγνωστους δώδεκα άθλους του. Η ακρόπολη της αρχαίας Θήβας ονομαζόταν “Καδμεία”, υποδηλώνοντας έτσι τον ιδρυτή της, τον Φοίνικα Κάδμο, όπως θα δούμε πιο κάτω.
Σημειώνεται ότι
Α) Στην Οδύσσεια με το όνομα «Θήβα, Θήβης» (μια φορά αναφέρεται και σε πληθυντικό αριθμό: «αι Θήβαι») αναφέρονται τρεις πόλεις, η εφτάπυλη Θήβα της Βοιωτίας, η εκατόπυλη Θήβα της Αίγυπτου και η Θήβα της Ασίας, δίπλα από την Τροία.
Β) Ο πληθυντικός του ονόματος «αι Θήβαι» οφείλεται, προφανώς, στο γεγονός ότι οι κάτοικοί της αποτελούσαν συνοικισμό, δήμο, κάτι όπως και ο δήμος-συνοικισμός «αι Αθήναι». Οι κάτοικοί της στην αρχή, όπως θα δούμε πιο κάτω, ήταν άποικοι, που κάποιοι από αυτούς είχαν έρθει εκεί από την Φοινίκη (οι Φοίνικες του Κάδμου) και οι υπόλοιποι από άλλες περιοχές της Βοιωτίας, οι βοιωτικές φυλές Ύαντες και Άονες.
2. Η ΚΤΙΣΗ ΚΑΙ Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΔΜΕΙΑΣ Ή ΘΗΒΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ο Παυσανίας στα «Βοιωτικά» αναφέρει ότι αρχικά η «Θηβαίδα» λεγόταν Ωγυγία και οι πρώτοι κάτοικοί της ήταν οι ‘Εκτηνες, των οποίων ο βασιλιάς τους με το όνομα Ώγυγος ήταν αυτόχθων. Μετά οι κάτοικοι αυτοί αφανίστηκαν από επιδημία και ήρθαν και κατοίκησαν εκεί οι Βοιωτικές φυλές με το όνομα Ύαντες και οι ‘Αονες, τους οποίους ήρθε και κατάκτησε μετά ο Κάδμος με τους Φοίνικες. Ο Κάδμος, σύμφωνα με το Πάριο Χρονικό, ήρθε στη Βοιωτία και έκτισε την Καδμεία ή άλλως Θήβα της Ελλάδος το έτος 1255 πριν από το Διόγνητο = το 1519 π.Χ. «Καδμείοι ή Θηβαίοι» ονομάζονταν ο λαός και ο στρατός του Κάδμου που ήρθε και εγκαταστάθηκε στη Βοιωτία της Ελλάδος, και αυτό επειδή από τη μια ήρθαν με αρχηγό τον Κάδμο και από την άλλη κατάγονταν από τη Θήβα της Αιγύπτου. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α, 2) οι Καδμείοι ή Θηβαίοι στην πραγματικότητα κατάγονταν από την Ερυθρά Θάλασσα, οι οποίοι αρχικά μετανάστευσαν στην Αίγυπτο, όπου έκτισαν τη Θήβα της Αιγύπτου. Από εκεί κάποια στιγμή, όταν τους έδιωξαν οι Αιγύπτιοι, πήγαν με αρχηγό τον Αγήνορα και εγκαταστάθηκαν στη Φοινίκη της Ασίας, απ’ όπου και η ονομασία τους Φοίνικες. Μετά από εκεί ένα μέρος από αυτούς με αρχηγό τον Κάδμο πήγε και κατέλαβαν τη Βοιωτία, όπου έκτισαν την πόλη Καδμεία ή Θήβα, την οποία ονόμασαν έτσι από τον αρχηγό τους τον Κάδμο και τον τόπο που γεννήθηκε ή απ’ οπου ήρθαν οι Καδείοι, τη Θήβα της Αιγύπτου.
Η ΚΤΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΔΜΕΙΑΣ ή ΘΗΒΑΣ
Στα Ομηρικά έπη αποδίδουν την ίδρυση στους αδελφούς Ζήθο (που έφερνε τις πέτρες) και Αμφίονα, ο οποίος παίζοντας τη λύρα του, τις μάγευε, ώστε μετακινήθηκαν μόνες τους και σχημάτισαν τα περίφημα τείχη της επτάπυλης πόλης. Άλλοι απέδιδαν ακόμη και την ίδρυση της πόλης στον Κάδμο, γιο του Αγήνορα, βασιλέα της Φοινίκης, εξ ου και Καδμηίς ή Καδμεία η ονμασία της Θήβας.
Σύμφωνα μ’ αυτούς ο Δίας μεταμορφωμένος σε ταύρο έκλεψε την αγαπημένη κόρη του Αγήνορα Ευρώπη και ο βασιλέας διέταξε το γιο του Κάδμο να ψάξει να τη βρει, άλλως να μην επιστρέψει πίσω χωρίς αυτή. Ο Κάδμος, αφού επισκέφτηκε όλες τις τότε γνωστές πόλεις και δε βρήκε την Ευρώπη, έψαχνε τόπο να πάει να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του. Προ αυτού επισκέφτηκε και το Μαντείο των Δελφών στην Ελλάδα και του ζήτησε να του υποδείξει εκείνο το μέρος αυτό. Το μαντείο του απάντησε να βρει μια αγελάδα και να την ακολουθήσει και να χτίσει μία πόλη εκεί όπου το ζώο θα σταματήσει, αφού δε θέλει να γυρίσει στην πατρίδα του. Ο Κάδμος ακολούθησε τη θεϊκή εντολή και όταν η δαμάλα γονάτισε σε ένα λόφο της Βοιωτίας, την θυσίασε στους θεούς και αναζήτησε πηγή για να πλυθεί και να κάνει σπονδές. Την πηγή Δίρκη που βρήκε την προστάτευε ένας φοβερός δράκοντας, γιος του θεού Άρη. Με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς σκότωσε τον δράκοντα, πήρε το νερό που χρειαζόταν η νέα πόλη. Στη συνέχεια η θεά Αθηνά του είπε να σπείρει τα δόντια του δράκου στη γη και από εκεί ξεφύτρωσαν αρματωμένοι άνδρες, οι Σπαρτοί, οι οποίοι σκότωσαν ο ένας τον άλλο και επέζησαν μόνο πέντε (Χθόνιος, Εχίων, Υπερήνωρ, Πηλωρός, Ουδαίος).
Από αυτούς τους πέντε προήλθαν οι αριστοκρατικές οικογένειες των Θηβών, οι οποίες ονομάζονταν Σπαρτοί. Έτσι θαυμαστά, με θεϊκή εντολή κτίστηκε, οχυρώθηκε και κατοικήθηκε η νέα πόλη στο κέντρο της εύφορης πεδιάδας, πλούσιας σε νερά και λίμνες, που περιβάλλεται από πανέμορφα και βαθύσκιωτα βουνά, τον Παρνασσό, Ελικώνα, Κιθαιρώνα και άλλα μικρότερα που της χάριζαν υγιεινό κλίμα. Στη συνέχεια ο Κάδμος παντρεύτηκε την Αρμονία και στο γάμο τους για πρώτη και μοναδική φορά όλοι οι Ολύμπιοι θεοί κατέβηκαν από τον Όλυμπο και γλέντησαν με το καινούριο ζευγάρι, στο οποίο χάρισαν πλούσια δώρα.
Υπάρχουν επίσης μύθοι που αναφέρονται γύρω από τις τέσσερις κόρες του Κάδμου. Μία από αυτές, η Αγκάβη, παντρεύτηκε τον Εχίωνα και κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ο Θεός Διόνυσος εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και καθιερώθηκαν οι λατρείες προς τιμήν του κ.α.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Κάδμος δίδαξε στους Έλληνες τα «Φοινίκια» γράμματα, δηλαδή το πρώτο ελληνικό αλφάβητο από το οποίο μετά προήλθε το σημερινό. Αυτό όμως δεν ευσταθε όπως θα δούμε πιο κάτω.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΔΜΕΙΑΣ ή ΘΗΒΑΣ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΣΑΝΙΑ.
Ο Παυσανίας, σχετικά με την Καδμεία ή Θήβα και την ιστορία της, αναφέρει συγκεκριμένα τα εξής: «Λένε πως οι πρώτοι κάτοικοι της Θηβαίδας χώρας ήταν οι ‘Εκτηνες και πως ο βασιλιάς τους ήταν ο αυτόχθονας ‘Ωγυγος. Από το όνομα του οι περισσότεροι ποιητές έδωσαν στη Θήβα τη επωνυμία Ωγυγία. Λένε ότι επιδημία τους φάνισε και ότι στα μέρη τους ήρθαν αργότερα να κατοικήσουν οι Ύαντες και οι Άονες. Εμένα πάντως μου φαίνεται πως δεν ήταν επήλυδες αλλά Βοιωτικές φυλές. Όταν εισέβαλε ο Κάδμος με Φοινικικό στρατό και τους νίκησε σε μάχη, οι Ύαντες έφυγαν όταν νύχτωσε και οι Άονες ικέτεψαν τον Κάδμο να μείνουν κι αυτός τους επέτρεψε να αναμειχθούν με τους Φοίνικες. Οι Άονες τότε ζούσαν ακόμα σε κωμοπόλεις, αλλά ο Κάδμος έφτιαξε την πόλη που μέχρι σήμερα ονομάζεται Καδμεία. Όταν η πόλη μεγάλωσε, η Καδμεία έγινε ακρόπολη της Θήβας.
Ο Κάδμος έκανε περίφημο γάμο, αν βέβαια παντρεύτηκε την κόρη του Άρη και της Αφροδίτης, σύμφωνα με την παράδοση των Ελλήνων, και οι κόρες του υπήρξαν φημισμένες; Η Σεμέλη, γιατί γέννησε παιδί από το Δία, και η Ινώ, γιατί έγινε θεότητα της Θάλασσας. Την εποχή εκείνη ο Κάδμος ήταν ο πιο ισχυρός άνδρας. Οι μόνοι που μπορούσαν να συγκριθούν μαζί του ήταν οι λεγόμενοι Σπαρτοί, δηλαδή ο Χθόνιος, ο Υπερήνορας, ο Πέλωρος και ο Ουδαίος.
Ο Κάδμος προτίμησε τον Εχίονα για γαμπρό του χάρη στη γενναιότητά του. Όταν ο Κάδμος μετοίκησε στους Ιλληριούς, και μάλιστα στους λεγόμενους Εγχελείς Ιλλυριούς, τότε ανέλαβε την εξουσία ο γιος του Κάδμου Πολύδωρος. Ο γιος του Εχίονα Πενθέας είχε μεγάλη δύναμη τόσο χάρη στην υψηλή καταγωγή του, όσο και στη φιλία του με τον βασιλιά. Επειδή, όμως, δεν σεβόταν τον Διόνυσο και επειδή σ’ όλες του τις εκδηλώσεις ήταν ασεβής, τιμωρήθηκε από το Θεό. Ο Πολύδωρος απέκτησε ένα γιο, τον Λάβδακο. Καθώς όμως, ο ίδιος συναισθανόταν ότι θα πέθαινε και θ’ άφηνε ανήλικο παιδί, εμπιστεύτηκε την εξουσία και τον γιο του στον Νυκτέα. Την υπόλοιπη ιστορία την έχω διηγηθεί εκεί που αναφέρομαι στην Σικυώνα, δηλαδή πώς πέθανε ο Νυκτέας και πως πέρασε η επιμέλεια του παιδιού και η διακυβέρνηση της Θήβας στον αδελφό του Νυκτέα Λύκο. Όταν ο Λάβδακος ενηλικιώθηκε, ο Λύκος του παρέδωσε το Θρόνο. Πολύ σύντομα, όμως, ο Λάβδακος πέθανε κι έτσι ξανά ο Λύκος κυβέρνησε τη χώρα ως επίτροπος του Λάιου, του γιου του Λάβδακου. Όταν ο Λύκος για δεύτερη φορά έγινε επίτροπος ξεκίνησαν να καταλάβουν τη Θήβα ο Ζήθος και ο Αμφίονας. Κάποιοι πρόφθασαν και έκρυψαν τον Λάιο από φόβο μήπως ξεκληριστεί η γενιά του Κάδμου. Ο Λύκος ηττήθηκε σε μάχη από τους γιους της Αντιόπης. Έτσι έγιναν βασιλείας ο Αμφίονας και ο Ζήθος, που έχτισαν πόλη κάτω από την Καδμεία και την ονόμασαν Θήβα για να τιμήσουν τη συγγενή τους Θήβη. Αυτό αποδεικνύει και ο Όμηρος, ο οποίος στην Οδύσσεια αναφέρει: αυτοί πρώτοι έκτισαν τη Θήβα με τις επτά πύλες και πύργους, γιατί όσο δυνατοί και αν ήταν δεν μπορούσαν δεν μπορούσαν να κατοικούν στην ευρύχωρη Θήβα χωρίς πύργους.
Δεν αναφέρει όμως στα έπη του ότι ο Αμφίονας τραγουδούσε και ενώ χτίζονταν το τείχος έπαιζε τη λύρα του. Ο Αμφίονας δοξάστηκε για πολύ για τη μουσική του, επειδή γνώριζε μάλιστα Λυδική αρμονία, του την είχαν μάθει οι Λυδοί, χάρη στην συγγένειά του, με τον Τάνταλο και επειδή πρόσθεσε άλλες τρεις χορδές στη λύρα του που ως τότε είχε τέσσερις. Ο ποιητής που έγραψε το έργο για την Ευρώπη υποστηρίζει ότι πρώτος ο Αμφίονας έπαιξε λύρα που του δίδαξε ο Ερμής. Συνέθεσε άσματα για πέτρες και άγρια ζώα, γιατί αυτός με το τραγούδι του τα οδηγούσε. Η Μυρώ από το Βυζάντιο που έχει συνθέσει έπη και ελεγείες αναφέρει ότι, επειδή ο Αμφίονας ήταν ο Πρώτος που του αφιέρωσε βωμό, ο Ερμής του χάρισε τη λύρα. Λέγεται ότι ο Αμφίονας τιμωρήθηκε στον Άδη, επειδή κατηγόρησε τη Λητώ και τα παιδιά της.
Η τιμωρία του αναφέρεται στο ποίημα Μινυάδα, θέμα της οποίας είναι ο Αμφίονας και ο Θάμυρις από τη Θράκη. Την οικογένεια του Αμφίονα την ξεκλήρισε μια επιδημία, ενώ το γιο του Ζήθου τον σκότωσε κατά λάθος η μητέρα του. Ο Ζήθος πέθανε από λύπη αργότερα. Έτσι οι Θηβαίοι ανακάλεσαν στη βασιλεία τον Λάιο. Όταν λοιπόν έγινε βασιλιάς ο Λάιος παντρεύτηκε την Ιοκάστη, ήρθε από τους Δελφούς χρησμός ότι ο γιος του, αν γεννούσε η Ιοκάστη, θα γινόταν αιτία θανάτου του. Έτσι πήρε απόφαση να εγκαταλείψει τον Οιδίποδα. Όταν ο Οιδίποδας μεγάλωσε, σκότωσε τον πατέρα του και παντρεύτηκε τη μάνα του. Δεν πιστεύω ότι έκανε και παιδιά μαζί της. … (Παυσανίας, Βοιωτικά 5, 1 – 10).
ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΚΑΔΜΟΥ
Όταν πέθανε ο Κάδμος, το θρόνο ανέλαβε ο γιος του ο Πολύδωρος. Όταν πέθανε ο Πολύδωρος ο γιος του Λάβδακος ήταν ακόμα ανήλικος. Ο πατέρας του είχε ήδη ορίσει επίτροπο τον Νυκτέα. Ο Νυκτέας όμως αυτοκτόνησε, όταν η κόρη του Αντιόπη παντρεύτηκε το βασιλιά της Σικύώνας Επωπέα. Τη θέση του πήρε ο αδερφός του Λύκος. Ο Λύκος παρέδωσε την εξουσία στον νεαρό Λάβδακο, όταν ενηλικιώθηκε, όμως αυτός πέθανε νωρίς και ο Λύκος έγινε πάλι βασιλιάς. Ο Λάβδακος είχε ήδη έναν γιο τον Λάιο, ο οποίος θα αναλάμβανε το θρόνο μόλις ενηλικιωνόταν. Πριν ενηλικιωθεί ο Λάιος, τα παιδιά της Αντιόπης, Ζήθος και Αμφίονας συγκέντρωσαν στρατό και κατέλαβαν την πόλη της Θήβας. Σύμφωνα με τον μύθο τα δύο αδέρφια ένωσαν τα δύο τμήματα της Θήβας, την Θίβη και την Καδμεία σε μία πόλη. Επίσης ανοικοδόμησαν τα τείχη της πόλης. Τα δύο αδέρφια δεν απέκτησαν αρσενικούς απογόνους και έτσι ο θρόνος της Θήβας πέρασε στο γιο του Λάβδακου, Λάιο ο οποίος είχε φυγαδευτεί, όταν τον θρόνο κατέλαβαν ο Ζήθος και ο Αμφίονας.
Οι απόγονοι του Κάδμου στη Θήβα, οι καλούμενοι Λαβδακίδες, ενέπνευσαν τους τραγικούς της αρχαιότητας.
ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΥ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗ :
Περιεχόμενα
2. Η ΚΤΙΣΗ ΚΑΙ Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΔΜΕΙΑΣ Ή ΘΗΒΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
3. ΕΞΟΔΟΣ ΕΒΡΑΙΩΝ, ΦΟΙΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΑΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ
7. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΣΤΕΡΙΟ ΚΛΕΡΥΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ – ΜΙΝΩΑΣ
8. Ο ΜΙΝΩΑΣ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ
1. Η ΠΕΛΑΣΓΟΙ ΚΑΙ Η ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ ( ΓΡΑΜΜΙΚΗ) ΓΡΑΦΗ
2. ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ, ΟΙ ΚΑΔΜΕΙΟΙ Ή ΘΗΒΑΙΟΙ ΚΑΙ Η ΦΟΙΝΙΚΙΚΗ ΓΡΑΦΗ
4. Ο ΕΦΕΥΡΕΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟ ΨΕΜΑ
5. ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΦΟΙΝΙΚΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
222%20(3)%20(3).jpg)
222%20(3)%20(3)%20(1)%20(1)%20(1)%20(1)%20(2)%20(1)%20(2).jpg)
0 comments: