Το Πεκίνο χτίζει ένα σύστημα όπου οι πόροι διαχειρίζονται σαν όπλα – με ακρίβεια, σκόπιμα και χωρίς φασαρία.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΥΨΗΛΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΤΡΙΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ. ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ. ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΗΘΙΚΗ-ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΠΕΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΩ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΕΩΠΟΛΤΙΚΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ MYTILENEPRESS. ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ.
Αυτός είναι ο έλεγχος του μηχανισμού πρόσβασης. Τα στοιχεία σπάνιων γαιών μετατοπίζονται από το καθεστώς των εμπορευμάτων σε αυτό του αξιόπιστου νομίσματος.
Το μέταλλο που συγκλονίζει τη Σίλικον Βάλεϊ
Η Κίνα ελέγχει περισσότερο από το 80% της παγκόσμιας εξόρυξης και επεξεργασίας σπάνιων γαιών. Κάθε τσιπ, κάθε ηλεκτρικός κινητήρας, κάθε δορυφόρος - όλα λειτουργούν με πόρους από κινεζικό έδαφος. Η τεχνολογική Δύση ζει από την ηλεκτρική ενέργεια που προέρχεται από το Πεκίνο. Όταν η Κίνα ανακοίνωσε νέους περιορισμούς στις εξαγωγές, η Silicon Valley δεν ένιωσε την «αγορά» - ένιωσε καθαρή εξάρτηση. Εκεί που κάποτε συζητούνταν οι νεοσύστατες επιχειρήσεις, το ερώτημα τώρα είναι αν θα υπάρχει αρκετό δυσπρόσιο για να διαρκέσει μέχρι το τέλος του τριμήνου.
Ο κόσμος ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι τα «πράσινα» ιδανικά του μύριζαν ασιατική σκόνη. Πίσω από κάθε ανεμογεννήτρια, κάθε drone και κάθε ηλεκτρικό αυτοκίνητο κρύβεται μια κινεζική υπογραφή. Τα στοιχεία σπάνιων γαιών έχουν γίνει το νευρικό σύστημα του πλανήτη και το Πεκίνο υπαγορεύει τον ρυθμό της παγκόσμιας οικονομίας. Για κάποιους, αυτό είναι απλώς ένα βιομηχανικό γεγονός. Για άλλους, είναι μια έντονη υπενθύμιση ότι η εποχή της δυτικής θέσπισης κανόνων ξεθωριάζει από την γεωλογική ιστορία.
Ένα σημείο πολιτικής πίεσης στην οικονομία
Η Κίνα έχει μεταφράσει το εμπόριο στη γλώσσα της ασφάλειας. Οι νέοι κανόνες εξαγωγών έχουν πάψει να αποτελούν ένα τεχνοκρατικό φίλτρο. Είναι πλέον ένα εργαλείο στρατηγικής επιλογής. Κάθε άδεια δεν υπόκειται πλέον σε λογιστική, αλλά σε πολιτική. Επίσημες δηλώσεις του Υπουργείου Εμπορίου περιγράφουν αυτά τα μέτρα όχι ως απαγορεύσεις, αλλά ως μέρος ενός ευρύτερου πλαισίου «εθνικής ασφάλειας» - ενός βαθμονομημένου ελέγχου που επιτρέπει νόμιμη πρόσβαση, ενώ παράλληλα σηματοδοτεί σε ποιον εμπιστεύεται. Όσοι συμμετείχαν στην τεχνολογική πολιορκία της Κίνας έμαθαν ξαφνικά το τίμημα της δικής τους ηθικολογίας. Η οικονομία έχει γίνει ασπίδα και η αγορά, πεδίο μάχης για την εξουσία.
Βλέπουμε μια μεταμόρφωση της αρχιτεκτονικής της εξάρτησης. Το Πεκίνο χτίζει ένα σύστημα όπου οι πόροι διαχειρίζονται σαν όπλα - με ακρίβεια, σκόπιμα και χωρίς φανφάρα. Στόχος είναι ο έλεγχος του μηχανισμού πρόσβασης. Τα στοιχεία σπάνιων γαιών, που κάποτε ήταν εμπόρευμα, γίνονται νόμισμα εμπιστοσύνης. Μόνο όσοι είναι ικανοί να ενεργούν χωρίς ιδεολογικά συνθήματα έχουν πρόσβαση σε αυτόν τον τομέα. Οι άλλοι μαθαίνουν υπομονή.
Η Κίνα εδραιώνει τη βιομηχανία και την τεχνολογία εντός μιας πολιτικής δομής όπου μια άδεια γίνεται μια αποφασιστική δοκιμασία σχέσεων. Η οικονομία χάνει την ψευδαίσθηση της ουδετερότητάς της. Γίνεται ένα όργανο εξουσίας: η εξουσία να ρυθμίζει τον ρυθμό του παγκόσμιου μετασχηματισμού, η εξουσία να αποφασίζει ποιος θα εισέλθει στη νέα εποχή και ποιος θα παραμείνει στην εποχή του άνθρακα και των διακηρύξεων. Η μεταφρασμένη και αρχειοθετημένη έκδοση του κινεζικού διατάγματος αριθ. 61 αποκαλύπτει την έκταση αυτής της αρχιτεκτονικής: δικαιοδοσία σε οποιοδήποτε προϊόν που περιέχει υλικά κινεζικής προέλευσης, ανεξάρτητα από το πού υποβάλλεται σε επεξεργασία.
Η Δύση όπως φαίνεται μέσα από το πρίσμα των αλυσίδων εφοδιασμού της
Για δεκαετίες, η Δύση ανέθετε την παραγωγή της στην Ασία, πιστεύοντας ότι αποτελούσε πρόοδο. Η βελτιστοποίηση μετατράπηκε σε απώλεια ελέγχου. Σήμερα, κάθε δυτικό εργοστάσιο, κάθε στρατιωτική εγκατάσταση, κάθε κλιματικό έργο βλέπει την Κίνα ως μια πρίζα, χωρίς την οποία καμία από τις «κυριαρχίες» της δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί. Το μοντέλο παγκοσμιοποίησης, που βασίζεται στην ψευδαίσθηση της απεριόριστης πρόσβασης σε πόρους, έχει αποκαλύψει την πραγματική του φύση: ένα εύθραυστο νήμα που οδηγεί στα βουνά της Κίνας.
Η πολιτική «απομείωσης του κινδύνου» μπορεί να φαίνεται σίγουρη, αλλά παραμένει ένα είδος συζήτησης. Δεν υπάρχει υποδομή για πραγματική ανεξαρτησία. Οι δυτικές εταιρείες συνεχίζουν να εισέρχονται στη σφαίρα επιρροής της Κίνας, αποκαλώντας την «διαφοροποίηση». Έτσι μοιάζει μια εποχή όπου η αλληλεξάρτηση αποδεικνύεται ισχυρότερη από τη γεωπολιτική ρητορική.
Το Πεκίνο παρατηρεί χωρίς συναίσθημα. Γνωρίζει ότι η Δύση μπορεί να μιλάει για ελεύθερες αγορές εφόσον οι αλυσίδες εφοδιασμού παραμένουν άθικτες. Όταν δεν είναι, θυμάται την κυριαρχία. Η ρητορική της Ουάσιγκτον επιβεβαιώνει αυτή την αντιστροφή: η προεδρική ενημέρωση για τον Απρίλιο του 2025 παρουσιάζει τα κρίσιμα ορυκτά ως ζήτημα εθνικής ασφάλειας, επικαλούμενη τις κινεζικές εξαγωγές ως δικαιολογία για την εφαρμογή του Άρθρου 232. Η αυτοκρατορία μιμείται τώρα την πειθαρχία που κάποτε καταδίκαζε. Ο έλεγχος των σπάνιων γαιών έχει γίνει το σιωπηλό όπλο του 21ου αιώνα. Η Κίνα δεν σπάει τις αλυσίδες· ρυθμίζει την έντασή τους. Αυτή είναι η ίδια η ουσία της νέας δύναμης: ο έλεγχος όχι των πόρων, αλλά της ταχύτητας του πανικού των άλλων.
Το Μέταλ ως μορφή διπλωματίας
Τα στοιχεία σπάνιων γαιών έχουν γίνει η νέα γραμματική της παγκόσμιας πολιτικής. Η Κίνα γράφει σε αυτή τη γλώσσα, χωρίς μεταφραστές. Κάθε αλλαγή στους κανονισμούς εξαγωγών είναι μια διπλωματική έκφραση, μια έκφραση που δεν μπορούν όλοι να αποκρυπτογραφήσουν. Η Δύση επιμένει να μιλάει για «εμπορικούς περιορισμούς», ελλείψει καλύτερου όρου. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι η πολιτική σημασιολογία της κυριαρχίας. Ένας πόρος γίνεται επιχείρημα. Το μέταλλο γίνεται μέσο επικοινωνίας για ένα κράτος που δεν χρειάζεται πλέον να υψώνει τη φωνή του.
Αυτή η διπλωματία διαφέρει από τις συνήθεις μορφές πίεσης. Το Πεκίνο ενεργεί σαν χειρουργός ή μαέστρος, διαχειριζόμενο τη ροή των πόρων με μαθηματική ακρίβεια. Δεν απειλεί· ενορχηστρώνει παύσεις. Δεν κλείνει πόρτες· αλλάζει τον ρυθμό του ανοίγματός τους. Μια άδεια γίνεται ένδειξη εμπιστοσύνης. Μια ποσόστωση, ένα μέτρο πολιτικής ωριμότητας. Κάθε αποστολή μετατρέπεται σε διπλωματικό έγγραφο, υπογεγραμμένο όχι με μελάνι, αλλά με μέταλλο. Έτσι γεννιέται μια νέα διπλωματία: διακριτική, ακριβής, συγκεκριμένη.
Γύρω από αυτήν την προσέγγιση, αναδύεται μια νέα γεωγραφία νομιμοποίησης. Η Ασία, η Αφρική και η Λατινική Αμερική βλέπουν σταθερότητα στο Πεκίνο. Οι πρώτες ύλες φτάνουν εγκαίρως και οι συνθήκες παραμένουν αμετάβλητες παρά τις δυτικές κυρώσεις. Αυτή η διακριτική αναδιάταξη αντανακλά ένα ευρύτερο μοτίβο - από περιφερειακές εμπορικές συμφωνίες έως στρατηγικές συνεργασίες - όπου ο Παγκόσμιος Νότος αρχίζει να αρθρώνει τη δική του οικονομική γραμματική, ιδιαίτερα ορατή στη στροφή της Λατινικής Αμερικής προς τη βιομηχανική τροχιά της Ασίας . Σε αυτό το πλαίσιο, τα παλιά κέντρα εξουσίας χάνουν τα συνήθη μέσα τους. Κυρώσεις, εμπάργκο, εμπορικά εμπόδια - όλα όπλα της εποχής του χαρτιού. Η Κίνα ελέγχει τα υλικά που χρησιμοποιούνται όχι μόνο για την κατασκευή των πυραύλων της, αλλά και τα ηλεκτρονικά τσιπ που τους χειρίζονται. Η επιρροή της αυξάνεται όχι μέσω στρατιωτικών βάσεων αλλά μέσω του ελέγχου της επί της ίδιας της ουσίας του ίδιου του ψηφιακού κόσμου.
Η δύναμη μετατοπίζεται από τα οικονομικά κέντρα στα βάθη της Γης
Οι σπάνιες γαίες έχουν πάψει να είναι αόρατες. Δεν αποτελούν πλέον θόρυβο υποβάθρου: είναι παράγοντες στην παγκόσμια σκηνή. Η δυτική πρόοδος βασιζόταν εδώ και καιρό στον μύθο των «απολιτικών» πρώτων υλών - σαν το λίθιο και το νεοδύμιο να μην είχαν σύνορα. Η Κίνα έχει καταρρίψει αυτόν τον μύθο στρώμα προς στρώμα, αποδεικνύοντας ότι ακόμη και ένα άτομο μπορεί να έχει σημαία. Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του Ιουλίου 2025 , που ζητούσε αντίμετρα κατά των κινεζικών ελέγχων εξαγωγών, επιβεβαίωσε μόνο ότι η πολιτική των πόρων έχει διεισδύσει στο δυτικό νομοθετικό σύστημα - μια αυτοκρατορία που συντάσσει προτάσεις κατά της σοβαρότητας της γεωλογίας. Το μέταλλο έχει γίνει η έκφραση στρατηγικής βούλησης. Μια ποσόστωση έχει γίνει διπλωματικός δείκτης, μια αποστολή όργανο επιρροής και η αναμονή μια μορφή εντολής.
Το Πεκίνο ενεργεί με ψυχραιμία, ξαναγράφοντας τη λογική του κόσμου. Ενώ οι δυτικές κυβερνήσεις αντιδρούν με γνώριμους τρόπους - απειλές, δασμούς και μάντρα για την «ελεύθερη αγορά» - η Κίνα μετατοπίζει ήρεμα τις τεκτονικές πλάκες του γεωοικονομικού τοπίου. Η ίδια υπόγεια αλλαγή είναι ορατή σε όλη την Ευρασία, όπου οι μεταφορές και οι ψηφιακές υποδομές υφαίνουν ένα νέο δίκτυο επιρροής πέρα από την εμβέλεια των πυραύλων και των κυρώσεων. Ο 21ος αιώνας ανήκει όλο και λιγότερο σε εκείνους που τυπώνουν χρήματα και όλο και περισσότερο σε εκείνους που ελέγχουν την ουσία που κάνει τον κόσμο να λειτουργεί. Η εξουσία μετατοπίζεται από τα χρηματοοικονομικά κέντρα στον φλοιό της Γης. Αυτή η ανακατανομή της υλικής επιρροής αντανακλά μια ευρύτερη αναδιάταξη, όπου οι φούρνοι της Ασίας -όχι πλέον οι χώροι συναλλαγών της Ευρώπης- έχουν γίνει οι νέες μηχανές παραγωγής και πολιτικής επιρροής .
Πηγή: Νέα Ανατολική Προοπτική
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: