222%20(3)%20(3)%20(1)%20(1)%20(1)%20(1)%20(2)%20(1)%20(2)%20(2)%20(1).jpg)
Γεωστρατηγική-Ιστορία και επιβίωση από τον υβριδικό πόλεμο. Για πολλοστή φορά έγινε στόχος των μετόχων του Διονυσιακού Πολιτισμού ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Παύλος.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Από όλους τους προαναφερόμενους εξαιρείται ένα μικρό μέρος με βάση τις παγκόσμιες Φιλοσοφικές-Μαθηματικές σταθερές Μηδέν Άγαν και Μέτρον Άριστον.
Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προϋπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγγραφη έγκριση του συγγραφέα.
Αιτία η αναφορά του σε μια νέα κοπέλα που πήγε να συμμετέχει στα Άχραντα Μυστήρια με σκουλαρίκια στο στόμα ενώ είχε κάνει και τατουάζ (δερματοστιξία). Διαβάζουμε σχετικά ένα από τα άρθρα που δημοσιεύτηκαν :
"Μετά τις υποτιμητικές δηλώσεις του για τις γυναίκες, τις οποίες έχει αποκαλέσει «κλώσες» και την άρνησή του να αποδεχθεί τον όρο «γυναικοκτονία», ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Παύλος, επιτέθηκε λεκτικά σε νεαρή γυναίκα την νύχτα της Ανάστασης.
Στο κλείσιμο της φετινής αναστάσιμης λειτουργίας στον Ι.Μ.Ν. του Αγίου Νικολάλου Κοζάνης, ο Μητροπολίτης τα επιτέθηκε λεκτικά σε μία νεαρή γυναίκα, την οποία χαρακτήρισε «κοπελίτσα», λέγοντας ότι τα σκουλαρίκια και τα τατουάζ που είχε είναι «υποκατάστατα του διαβόλου. Χλευάζοντάς την μέσα στην εκκλησία μπροστά στους πιστούς την κατηγόρησε ότι ήρθε να κοινωνήσει, έχοντας δυο σκουλαρίκια πάνω στα χείλη, στα αυτιά και πού δεν είχε βάλει.
Και συνέχισε λέγοντας ότι η εικόνα αυτή με τα σκουλαρίκια και τα τατουάζ, δείχνει ότι «ο άνθρωπος ψάχνει να βρει καταξίωση, αλλά η καταξίωση βρίσκεται στην χαρά που είναι ο ίδιος ο Χριστός». Μάλιστα, στο σχετικό βίντεο που κυκλοφόρησε, ακούγεται να σημειώνει πως, «δεν τον ενδιαφέρει» εάν, η συγκεκριμένη γυναίκα δει ή ακούσει τις σκοταδιστικές δηλώσεις του».
https://www.huffingtonpost.gr/entry/nea-epithese-toe-metropolite-kozanes-epokatastata-toe-diavoloe-skoelarikia-kai-tatoeaz_gr_6804b6ece4b09fecac54275d
https://www.youtube.com/watch?v=yencjuhwykc&t=95s
Με βάση τα λεγόμενα του Μητροπολίτη για να επιδεινώσουν την πνευματική σύγχυση που επικρατεί υποστηρικτές της Διονυσιακής κουλτούρας επικαλέστηκαν τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Οι μέτοχοι στα Διονυσιακά δρώμενα εκμεταλλεύτηκαν το ελάτε όπως είσαστε στην Εκκλησία. Όντος αυτό το είχε κάνει ο Μακαριστός Αρχιερέας. Έκανε κάλεσμα στους νέους να έρθουν κοντά στην Εκκλησία του Χριστού και στα Ιερά Μυστήρια. Εν τούτοις δεν σημαίνει ότι ο Χριστόδουλος αποδεχόταν τον Διονυσιακό πολιτισμό. Απλά ως σωστός ποιμένας έδωσε την ευκαιρία στους νέους να έρθουν κοντά στην μυστηριακή ζωή της Ορθοδοξίας και να μετανοήσουν. Στο σημείο αυτό να περάσουμε να δούμε τι αναφέρουν σχετικά με την δερματοστιξία η Αλεξία Κρητίδου και η Λία Βαλάτα.
"Ο σημερινός τρόπος ζωής των ανθρώπων, στα πλαίσια του “ηθικού” και του “πολιτισμένου”, έχει δώσει χώρο και τόπο για να ανθούν φαινόμενα και τάσεις όπως αυτός της δερματοστιξίας. Μία συνήθεια που, όπως δείχνει η εξέλιξή της δεν είναι και τόσο περαστική ή τόσο “αθώα”, έχει σαν σκοπό να παγιωθεί και να εδραιωθεί σε όλες τις τάξεις των ανθρώπων και σε όλες τις ηλικίες. Δερματοστιξία, ή tatto στα αγγλικά και tatouage στα γαλλικά, ξεκίνησε από τη νεολιθική και λίθινη εποχή, αλλά η ονομασία του προέρχεται από τις Πολυνησιακές διαλέκτους. Στη γλώσσα της Ταϊτή και της Σαμόα, το “τατουάζ” σημαίνει συνήθεια. Υπήρχε στην παράδοση τους και μάλιστα στις τελετές μύησης.
Στο Λευιτικό συναντάμε: “και εντομίδας ου ποιήσετε επί ψυχή εν τω σώματι υμών και γράμματα στικτά ου ποιήσετε εν υμίν, εγώ είμι Κύριος ο Θεός υμών” (Λευ. 19,28). Δεν θα κάμετε εντομάς στο σώμα σας, ούτε θα χαράξετε γράμματα στο δέρμα σας. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.1
Σχολιάζει ο π.Ι.Φούντας, “Στους στίχους αυτούς γίνεται λόγος για τα πένθιμα έθιμα των Χαναναίων, στα οποία συμπεριελαμβάνετο το κόψιμο των μαλλιών και του πώγωνος, οι εντομές στο σώμα και η δερματοστιξία (τατουάζ). Τα έθιμα αυτά απηγορεύοντο, διότι εθεωρούντο μολυσμένα από τον παγανισμό”.1 Ο π.Ι. Γιαννακάπουλος ερμηνεύει «“και εντομίδας ου ποιήσετε” ώσπερ κωλύει καλλωπίζεσθαι ούτω και επί νεκρώ κόπτεσθαι» (Αδηλος). Συνήθεια διαδεδομένη παρά τοις αρχαίοις, η οποία υπάρχει ακόμη παρά Πέρσαις και Αβυσσηνοίς. “Γράμματα και στικτά”, διάστιξις σώματος λίαν αγαπητή εις τους ανατολικούς λαούς συνοδευομένη πολλάκις υπό ειδωλολατρίας.2
Παγανισμός και ειδωλολατρία λοιπόν η ρίζα και η πηγή αυτής της “σύγχρονης” συνήθειας που ονομάζεται “τατουάζ”. Παγανισμός και ειδωλολατρία ένας βάθος αθεΐας, ένας θολερός χείμαρρος, ένα σκότος απάτης και όπως λέει και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, “απάτη και ομίχλη”.3 Σ’ αυτήν την εποχή της απάτης και της ομίχλης ο νέος κάνοντας την επανάστασή του και αντιδρώντας θα χαράξει εύκολα το τατουάζ, ενώ για το λίγο μεγαλύτερο σε ηλικία, θα είναι μία καλλιτεχνική, αισθητική και διορθωτική παρέμβαση στο σώματα του.
Οποιαδήποτε παρέμβαση ή αλλαγή η οποία αλλοιώνει την εικόνα που έχει δώσει ο πανάγαθος Θεός στον άνθρωπο, με τόση σοφία και αγάπη, “πάντα εν σοφία εποίησε” (Ψαλμός ΡΓ’, 24), θεωρείται προσβολή. Είναι σαν να διορθώνει το δημιούργημα το Δημιουργό του. Και όπως λέει ο αββάς Δωρόθεος, «Τον άνθρωπο τον έπλασε με τα ίδια Του τα χέρια και τον καταστόλισε. Δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο “κατ’ εικόνα”, Θεού, τον δημιούργησε και φύσηξε πάνω στο πρόσωπο του πνοή ζωής. Ας μην προσβάλουμε την εικόνα του Θεού, σύμφωνα με την οποία πλάστηκε» και συμπληρώνει «ας τιμήσουμε το Αρχέτυπο». 4
Αφήνοντας το θέμα της σωματικής υγείας οι πατέρες της Εκκλησίας δίνουν βάση και βάρος στις επιπτώσεις που έχει το θέμα στη ψυχή του ανθρώπου. Ένα “τατουάζ” χαράζει και τρυπάει εσωτερικά και εξωτερικά του δέρματος. Η χάραξη του δέρματος αλλάζει κάτι που θεωρείται άσχημο, σκεπάζει κάτι άλλο, διορθώνει κάτι που δεν είναι επιθυμητό. Η αλλοίωση στη μορφή του, αλλά και η αλλαγή στην εξωτερική του εικόνα επικρίνει το Θεό και να Τον διορθώσει σε κάτι που δεν πρόσεξε, σε κάτι που δεν είδε δημιουργώντας αυτόν τον άνθρωπο. Ωστόσο ο Θεός, “είναι ο μόνος που γνωρίζει αληθώς τι είναι χρήσιμο για τον καθένα μας”.5
Σε μία ευρεία έννοια το “τατουάζ” είναι ίσως ένα “στολίδι” του σώματος το οποίο προσθέτει συνειδητά ο άνθρωπος για να καλλωπιστεί και να ξεχωρίσει λίγο περισσότερο. Οι πατέρες της Εκκλησίας μέσα στους αιώνες έκαναν αγώνα για τον άμετρο καλλωπισμό και τα υπερβολικά στολίδια. Ένα στολίδι κούφιο, χωρίς νόημα, μία πράξη χωρίς περιεχόμενο και μία ενέργεια με την οποία περισσότερο ενισχύει την κενοδοξία και τη φιλαυτία.
Σύμφωνα με τον γέροντα Ιωσήφ “δεν είναι η συμμόρφωσις του Θεανθρώπου Χριστού προς το πνεύμα εκάστης εποχής, αλλά συμμόρφωσις και προσαρμογή εποχιακών ρευμάτων προς το πνεύμα της αιωνιότητός του Θεανθρώπου Λόγου και Σωτήρος της ανθρωπότητας”.6
Αν υπάρχει κυματοθραύστης ο οποίος θα είναι ικανός για να σταματήσει τα πελώρια κύματα της ραγδαίας εκκοσμικεύσεως,3 αλλά και των εποχιακών ρευμάτων αυτός είναι η γνώση, η πίστη και η προσευχή. Ας γίνει μία αρχή, γνωρίζοντας τη ζωή του Χριστού, για να μπορέσει με το φως Της να γίνει φάρος στην ανθρώπινη πορεία. Ας γίνει γνωστός ο Λόγος Του για να μπορέσει να γεμίσει τα κενά της ύπαρξης του καθένα και ας μπει μέσα στις καρδιές μας η φλόγα της αγάπης Του για να μπορέσει να “κάψει” κάθε ξένη συνήθεια, για να μπορέσει να “λιώσει” κάθε λείψανο κενό και κούφιο." (1) Ενδιαφέροντα είναι αυτά που αναφέρει σχετικά με το θέμα και η Λϊα Βαλάτα-Τσιάμα :
"Η δερματοστιξία κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν σημάδι αποτυχίας, δειλίας και ήττας. Ένα από τα παλαιότερα χρονολογημένα αποδεικτικά στοιχεία για αυτό, προέρχεται από μια μικρή ταφική επιγραφή αφιερωμένη σε έναν κατά τα άλλα άγνωστο άνδρα ονόματι Πόλλις των Μεγάρων, περίπου το 480 π.Χ. (στο Μουσείο Γκετύ). Η επιγραφή, που βρίσκεται στην κορυφή μιας δυναμικής ανάγλυφης εικόνας ενός Έλληνα οπλίτη, οπλισμένου με την εμβληματική στρογγυλή ασπίδα του και κρατώντας τον άξονα του δόρατός του, μας λέει οτι ο Πόλλις, αγαπημένος γιος του Ασώπιχου, δεν πέθανε δειλός, αλλά έχασε τη ζωή του στα χέρια των εχθρών, χωρίς να του κάνουν δερματοστιξία.
Η επιγραφή αυτή προβάλλει ένα ξεκάθαρο ανδρικό ιδανικό, αυτό που συνδέει τη στρατιωτική θητεία, τον θάνατο στον πόλεμο και την έμφυτη γενναιότητα, με την αντίσταση στη δερματοστιξία· μόνον ένας δειλός θα υπέκυπτε στο να του δοθεί το σκλαβικό σημάδι ενός τατουάζ· ένας «πραγματικός» Έλληνας θα προτιμούσε να πεθάνει. Για τους Έλληνες, ένα τατουάζ ήταν σημάδι ντροπής και υποδούλωσης.
Υπάρχουν στοιχεία ότι οι Πέρσες έκαναν δερματοστιξίες σε ορισμένους αιχμαλώτους πολέμου. Μετά την αποτυχημένη ελληνική στάση στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ., και τον θάνατο του Σπαρτιάτη βασιλέα Λεωνίδα Α’, οι λίγοι -κατά κύριο λόγο Θηβαίοι- επιζώντες παραδόθηκαν και οδηγήθηκαν στον Μέγα Βασιλιά Ξέρξη Α. Ως τιμωρία για την αντίστασή τους, ο Ξέρξης πολλούς από αυτούς τους εκτέλεσε. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, όσοι έμειναν ζωντανοί έπρεπε να κάνουν τατουάζ με τα βασιλικά σημάδια (7.233.2).
Ενώ οι Έλληνες αποστρέφονταν αυτά τα τατουάζ και την απειλή τους, αυτό δεν τους εμπόδισε να τα χρησιμοποιούν με παρόμοιο τρόπο. Κατά τη διάρκεια της υποταγής της Σάμου από τους Αθηναίους το 440-439 π.Χ., και οι δύο πλευρές φέρεται να έκαναν τατουάζ στους κρατουμένους τους στο μέτωπο με τα δικά τους διακριτικά σημάδια. Οι Σάμιοι χρησιμοποιούσαν τον συγκεκριμένο τύπο πλοίου τους που ονομαζόταν σάμαινα, ενώ οι Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν το σημάδι της κουκουβάγιας (Πλούταρχος, Περικλής 24-8· Αιλιανός VH 2.9). Το στυλ αυτών των τατουάζ και ο αριθμός των περιπτώσεων που έχουν χρησιμοποιηθεί, υποδηλώνει συγκεκριμένο σχέδιο όπως μια σφραγίδα ή μια επωνυμία. Βλέπουμε μια παρόμοια πρακτική, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, με τους Αθηναίους αιχμαλώτους στις Συρακούσες μετά την αποτυχημένη εκστρατεία της Σικελίας του 415-412 π.Χ. (Νικίας 29.1).
Οι κρατούμενοι είχαν τατουάζ με άλογα, το σύμβολο των Συρακουσών. Η θέση των τατουάζ είναι αποκαλυπτική καθώς το μέτωπο είναι ένα δύσκολο μέρος για να καλύψει και να κρυφτεί, ενώ η επιλογή των εικόνων μιμήθηκε τη σφραγίδα του αντίστοιχου νομίσματος της κάθε πόλης. Όπως υποστηρίζει ο Geoffrey Bakewell, η πράξη χαρακτηρίζει ταυτόχρονα τους άνδρες ως ιδιοκτησία του κράτους και επίσης τους μετατρέπει σε νόμισμα για την αγορά. Η αγορά, φυσικά, εδώ αναφέρεται στο σκλαβοπάζαρο· και αν υπάρχει μια συνεχής ιδεολογία που αποδίδεται στο τατουάζ στην ελληνική κουλτούρα, αυτή είναι αυτή της υποδούλωσης.
Δεν έγιναν τατουάζ σε όλους τους σκλάβους. Ένα τατουάζ σημάδευε κάποιον ως διαφορετικό και αυτή η διαφορά ήταν σπάνια θετικό πράγμα. Οι αιχμάλωτοι πολέμου επισημάνθηκαν, υπογραμμίζοντας τη φαινομενική δειλία τους στη μάχη και την αποτυχία τους να αποφύγουν τη σύλληψη και άλλοι σκλάβοι έλαβαν τατουάζ για να τραπούν σε φυγή. Στους Έλληνες, η ίδια η πράξη, του να κάνεις τατουάζ σε άλλο άτομο, επιβεβαίωνε τον έλεγχό σου πάνω του. Στην ουσία, ένα τατουάζ σήμαινε την έλλειψη προσωπικής σου αυτονομίας και συνεπώς της ελευθερίας σου. Πουθενά αυτό δεν είναι πιο ξεκάθαρο όσο στην αφήγηση του Ηρόδοτου για το ξέσπασμα της Ιωνικής Επανάστασης το 499 π.Χ.
Ο Έλληνας ηγεμόνας Ιστιαίος σκόπευε να υποκινήσει τον ανιψιό του Αρισταγόρα να εξεγερθεί ενάντια στην περσική κυριαρχία. Για να στείλει ένα μήνυμα που θα αποφύγει τη σύλληψη των Περσών, ο Ιστιαίος έκανε τατουάζ το γράμμα του στο κεφάλι ενός σκλαβωμένου άνδρα και περίμενε να μακρύνουν τα μαλλιά του προτού τον στείλουν. Με το τατουάζ πλήρως καλυμμένο, ο άνδρας έφτασε στον Αρισταγόρα χωρίς να κινεί υποψίες, ο οποίος ξύρισε αμέσως το κεφάλι του και διάβασε το μήνυμα. Αυτό το επεισόδιο αναφέρεται συχνά στα βιβλία της Ιστορίας ως ένα έξυπνο τέχνασμα από τους Έλληνες.
Σε μια κοινωνία στην οποία δεν επέλεγαν να κάνουν τατουάζ, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι θα πρέπει να υπήρχε μέθοδος και για την αφαίρεση τατουάζ. Μια επιγραφή στη θεραπευτική λατρεία του Ασκληπιού στην Επίδαυρο περιγράφει την επίσκεψη ενός Θεσσαλού με το όνομα Πάνταρος ( IG IV2 I 121, 48–54).
Ο Πάνταρος ήρθε στην τοποθεσία για να αφαιρέσει ένα τατουάζ από το κεφάλι του. Ενώ ήταν εκεί, είδε ένα όραμα από τον Ασκληπιό, όπου ο θεραπευτής τύλιξε το κεφάλι του Πάνταρου με έναν επίδεσμο και τον διέταξε να το αφαιρέσει μόλις φύγει από το ιερό.
Ακολουθώντας αυτές τις οδηγίες, όταν ο Πάνταρος αφαίρεσε τον επίδεσμο, τα γράμματα είχαν μεταφερθεί από το δέρμα του πάνω στο ύφασμα. Η επιγραφή συνεχίζει να περιγράφει έναν απατεώνα ονόματι Εχέδωρο, στον οποίο ο Πάνταρος είχε δώσει χρήματα για να τα αφιερώσει στο ιερό για λογαριασμό του, αλλά τα κράτησε για τον εαυτό του. Ο Ασκληπιός τον επισκέφτηκε σε όραμα και του τύλιξε τον επίδεσμο γύρω από το κεφάλι του. Όταν ο Εχέδωρος αφαίρεσε τον επίδεσμο, διαπίστωσε ότι το τατουάζ του Πάνταρου είχε πλέον μεταφερθεί στο δικό του μέτωπο.
Αγνοώντας για μια στιγμή τη «θαυματουργή» φύση αυτής της ιστορίας, η παρουσία του επιδέσμου είναι ενδιαφέρουσα, γιατί προσφέρει ομοιότητες με μια πολύ μεταγενέστερη ελληνική θεραπεία για την αφαίρεση τατουάζ. Ο ιατρός συγγραφέας Αέτιος, τον πέμπτο-έκτο αιώνα μ.Χ. περιγράφει δύο πιθανές συνταγές που θα βοηθούσαν στην αφαίρεση των τατουάζ: χρησιμοποιώντας είτε λάιμ ή γύψο με ανθρακικό νάτριο είτε ένα μείγμα πιπεριού με σκόνη και μέλι. Ένα από αυτά θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε ένα καθαρισμένο τατουάζ, το οποίο θα έπρεπε να έχει ήδη δεθεί για 5 ημέρες. Πριν από την εφαρμογή, το τατουάζ θα τρυπιόταν με μια βελόνα, θα καθαριζόταν ξανά και θα τριβόταν με αλάτι. Μόλις θα εφαρμοζόταν η συνταγή, το τατουάζ θα δενόταν για άλλες 5 ημέρες. Την 6η ημέρα, το τατουάζ θα τριβόταν για άλλη μια φορά με τη συνταγή. Για την πλήρη αφαίρεση του τατουάζ, ο Αέτιος λέει ότι όλη αυτή η διαδικασία θα διαρκούσε περίπου 20 ημέρες και θα μπορούσε να γίνει χωρίς μεγάλα έλκη ή ουλές.
Δεν ήταν όλοι πρόθυμοι ή ικανοί να υποβληθούν σε αυτό το είδος θεραπείας. Έτσι, μια πιο πρακτική λύση, όπου ήταν δυνατόν, ήταν απλώς να μεγαλώνουν τα μαλλιά τους έτσι, ώστε το τατουάζ να μην φαίνεται πλέον ή απλώς να φοράνε έναν επίδεσμο και να ελπίζουν ότι κανείς δεν θα ρωτήσει.
Ήταν λοιπόν ξεκάθαρο τι σκέφτονταν οι Έλληνες για τα τατουάζ. Το να σημαδέψεις το σώμα ενός άλλου ατόμου ήταν σαφές σημάδι υποβάθμισης και δουλοπρέπειας. Η ξεκάθαρη επιθυμία να αποφευχθεί η λήψη τατουάζ και η μέθοδος αφαίρεσης τατουάζ αναδεικνύει το μίσος και την περιφρόνηση με την οποία αντιμετωπίζονταν τα τατουάζ στην ελληνική κοινωνία. Ένα τατουάζ ήταν ένα στίγμα, τόσο με την αρχαία όσο και με τη σύγχρονη έννοια της λέξης." Αυτά τα πολύ ενδιαφέροντα για την κοινωνική μας υπόσταση και την πνευματική μας σωτηρία αναφέρουν οι δύο αξιόλογες γυναίκες.
Ο πιο μισητός άνθρωπος στον κόσμο είναι εκείνος που λέει αλήθειες. Αυτό δίδαξε ο Μέγας Αριστοκλής. Δυστυχώς η πλειοψηφία των συνανθρώπων που έκαναν τατουάζ δεν έγινε απλά για λόγους κοινωνικής καταξιώσεως όπως αναφέρει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Παύλος. Αυτό που είπε είναι σωστό και ίσχυε κατά τις δεκαετίες 1980-1990. Όμως τις επόμενες δεκαετίες η συντριπτική πλειοψηφία όσων είχαν κάνει δερματοστιξία, ήταν μέτοχοι και σε όλες τις εκφάνσεις του Διονυσιακού πολιτισμού. Ειδικά σε θέματα ερωτικής φύσεως μετείχαν και μετέχουν με μεγάλο ενθουσιασμό. Η Διονυσιακή πορνεία θεωρείται το μέγιστο κοινωνικό αξίωμα.
Ο πιο μισητός άνθρωπος είναι εκείνος που λέει τις αλήθειες δίδαξε ο Μέγας Αριστοκλής. Ειδικά σε μια εποχή όπου κυριαρχεί ο Διονυσιακός πολιτισμός. Στο σημείο αυτό να τονίσω ότι δεν κρίνω κανέναν. Κριτής είναι μόνον ο Θεός-Δημιουργός του Αριστοκλέους. Εν τούτοις κρίνω τα πεπραγμένα των συνανθρώπων μας που μας οδήγησαν ως Ελλάδα σε επιθανάτιο καθεστώς. Μας έφεραν αντιμέτωπους με την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και τα τεχνητά-οικονομικά μνημόνια. Επίσης σε καθημερινή βάση ως κοινωνία είμαστε αντιμέτωποι με θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα, με ανεξέλεγκτη βία, διαφθορά, έλλειψη αξιών-ηθικών αρχών-δικαιοσύνης και την Διονυσιακή πορνεία. Μεταξύ άλλων βιώνουμε σε ετήσια βάση προσχεδιασμένους φονικούς εμπρησμούς στα πλαίσια της κορύφωσης του υβριδικού πολέμου στην Ελλάδα. Το απόγειον των υβριδικών απειλών και της Διονυσιακής παρακμής ήταν τα τρία προσχεδιασμένα εγκλήματα σε Τέμπη-Θεσσαλία και Νέα Φιλαδέλφεια μέσα σε εξίμισι μήνες.
NEA ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ. https://mytilenepress.
Κατά γενική παραδοχή αιτία για το καθεστώς που βρισκόμαστε είναι η Διονυσιακή κουλτούρα (Ηθική Ελευθεριότητα-Πορνεία).
Από το 2006 που ξεκίνησα να γράφω την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι-Ισχύς Δια της Γνώσεως, έχω αναφέρει σε δεκάδες εργασίες μου ότι όλα τα έθνη που ασπάζονται την Διονυσιακή κουλτούρα έχουν κοινή πολιτική-στρατιωτική, οικονομική, κοινωνική, θρησκευτική και ερωτική ιδεολογία. Σοδομισμοί, στοματικά-καταπόσεις, όργια, αιμομιξίες και πάσης φύσεως σεξουαλικές παρεκτροπές γινόταν στην αρχαία Ελλάδα και δυστυχώς εκ νέου στην σημερινή εποχή. Όλες αυτές οι σεξουαλικές πράξεις, αποτελούν από τα πανάρχαια χρόνια το βασικότερο λατρευτικό τυπικό του Εωσφόρου.
Τις προαναφερόμενες εμετικές-αισχρότατες ερωτικές δραστηριότητες, τις έκαναν και τις κάνουν όσοι πιστεύουν στον Εωσφόρο, για να τιμήσουν τον μιαρό τους αφέντη και παράλληλα να αποκτήσουν δυνάμεις. Τα φιλιά στο στόμα με την γλώσσα συμβολίζουν τον αρχαίο Όφι-Εωσφόρο και παράλληλα είναι πολύ εμετικά και τρομερά αηδιαστικά. Στον αντίποδα τα αγνά ερωτικά Ελληνοχριστιανικά φιλιά στο στόμα χωρίς γλώσσα, μας δίνουν ζωή-ψυχική αρμονία, ενέργεια, δημιουργικότητα, λογική, καλοσύνη και ανθρωπιά.
Όταν ο Όφις (Εωσφόρος-Savazios) ενεργοποιηθεί μέσω διαλογισμών και ερωτικών πράξεων όπως το φιλί με την γλώσσα, ο σοδομισμός, ο στοματικός έρωτας, τα όργια, την λαγνεία ,τον χορό της κοιλιάς, τα μαγιό μπικίνι ανελίσσεται μέσω των επτά τσάκρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι επέρχεται έντονη συνειδητότητα-φώτιση, έχουμε απόκτηση πνευματικών ικανοτήτων και παντογνωσία. Η κόμπρα που υπάρχει σε πολλές τοιχογραφίες και ζωγραφιές στην αρχαία Αίγυπτο, συμβολίζει την διευρυμένη συνειδητότητα μετά απο την ανέλιξη του Όφι-Savaziou.
Αυτή είναι η πραγματική βάση του Σατανισμού με την ανέλιξη του αρχαίου Όφι-Δράκου. Αυτοί που επιτυγχάνουν να ενεργοποιήσουν και να ανελίξουν την ενέργεια Κουνταλίνι, βρίσκονται σε πολύ υψηλότερα πνευματικά επίπεδα και δεν μπορούν να εξαπατηθούν από τον χριστιανισμό και τα σχετικά τους προγράμματα !!! Αυτά αναφέρει γνωστός εωσφορικός ιστότοπος !!! Μια ακόμη δικαίωση μου σχετικά με όλα είναι οι αναφορές ιστολογίων τα οποία είναι προσκείμενα στην Ολύμπια Θρησσκεία.
Ο Διονυσιακός πολιτισμός στον ερωτικό τομέα επανήλθε την σύγχρονη εποχή από τον Άλιστερ Κρόουλυ. Ο Κρόουλι τον ονόμασε σεξουαλική μαγεία. Σύμφωνα με τον Κρόουλι η γνώση της ερωτικής-Βακχικής μαγείας ήταν το μεγαλύτερο μυστικό των μυστικών ταγμάτων της αρχαιότητας και αποκαλύπτεται μόνο στους μυσταγωγούς. Η δύναμη της μαγείας μέσω της σεξουαλικής αναπαραγωγής, προέρχεται από τα αρχαία μυστήρια. Επίσης στοιχεία μπορούν να βρεθούν στον Ινδουισμό, τον Ταοϊσμό και στις μεσαιωνικές μυστικές εταιρείες όπως οι Ναΐτες. Στο σύγχρονο δυτικό κόσμο το O.T.O λέγεται ότι είναι ο κληρονόμος αυτής της διαδρομής, όπως ανέφερε το μεγάλο θηρίο,-Άλιστερ Κρόουλυ και ο βοηθός ιερέας του, ο Theodor Reuss.
Ο Theodor Reuss αναφέρει ότι το O.Τ.Ο. είναι ένα σώμα μυημένων, στα χέρια των οποίων συγκεντρώθηκε η μυστική γνώση όλων των ανατολίτικων ταγμάτων και όλων των υφισταμένων τεκτονικών βαθμών. Το τάγμα είχε ανακαλύψει τα μεγάλα μυστικά των Ναϊτών ιπποτών, την μαγεία του σεξ, το κλειδί για την αρχαία Αιγυπτιακή και την Ερμητική παράδοση, αλλά και όλα τα μυστικά της φύσης, όλους τους συμβολισμούς του Τεκτονισμού και όλα τα απόκρυφα τάγματα.
Η βασική αρχή πίσω από αυτό το "μεγάλο μυστικό" είναι η σεξουαλική διέγερση, ή "δύναμη ζωής". Αυτή είναι μια ενέργεια που χρησιμοποιείται μόνον για μαγικούς σκοπούς. Ο Άλιστερ Κρόουλι δίδαξε την σεξουαλικό σατανισμό μέσα από την Ταντρική Γιόγκα. Στην ταντρική μαγεία η βασική προυπόθεση είναι η αύξηση της ενέργειας. Η ενέργεια αυτή είναι γνωστή ως το φίδι της φωτιάς.
Αυτή η μυστηριώδης ενέργεια παραμένει στο χαμηλότερο από τα επτά τσάκρα, η οποία μπορεί να ενεργοποιηθεί με δύο διαφορετικές μεθόδους που παραδοσιακά ονομάζονται, δεξί και αριστερό μονοπάτι. Το δεξί παραχωρεί την υπεροχή στην αρσενική αρχή, το αριστερό στην θηλυκή. Καθώς η ισχύς του φιδιού ανορθώνεται σύμφωνα με τους διορατικούς, ανεβαίνει την ραχοκοκαλιά του μύστη, ενεργοποιώντας κάθε τσάκρα, μέχρι που φτάνει στον εγκέφαλο και ονομάζεται συμβολικά, το κεφάλι του φιδιού, όπως αυτό απεικονίζεται ξεκάθαρα στα Αιγυπτιακά αγάλματα. Την ταντρική γιόγκα-Ερωτική μαγεία δίδαξε στους μύστες και στα κλειστά τάγματα μαγείας το λεγόμενο θηρίο, ο Άγγλος παγανιστής-εωσφοριστής Άλιστερ Κρόουλι.
Ο παγανιστής Κρόουλι ήταν φανατικός λάτρης του Savaziou-Βάκχου, του Πάνα και των Διονυσιακών οργίων. Στον σύγχρονο κόσμο η tantric yoga είναι η τέχνη του αποκρυφισμού στην σεξουαλική μαγεία. Η ιδέα που “εισήχθη”, από τον Βρετανό αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόουλυ (Aleister Crowley), βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο των διδασκαλιών των διαφόρων μυστικών ομάδων. Οι σχέσεις του Άλιστερ Κρόουλυ με την Ινδική Γιόγκα και την Τάντρα ήταν σημαντική και ιδιαίτερη.
Διαχρονικά ο Αριστόκλειος πολιτισμός αποτελεί τα θεμέλια του έθνους για να επιβιώσει είτε να μεγαλουργήσει. Στον αντίποδα η Διονυσιακή κουλτούρα καταστρέφει τα ανθρώπους-έθνη, περιβάλλον, το ζωικό βασίλειο και όχι μόνον.
ΑΝΑΤOΛΙΚΟΙ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΙ-ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ. Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ.
Ο Άγιος Ιωάννης, ο Χρυσόστομος, μας δίδαξε, ότι η ηθική των αρχαίων φιλοσόφων, βρίσκεται μέσα στην Ορθόδοξη πίστη, και στην εκκλησιαστική μουσική.
Η εχθρική προς το ανθρώπινο γένος, νέα τάξη πραγμάτων, έχει αφαιρέσει σχεδόν ολοκληρωτικά, κάθε ίχνος ανθρωπισμού, λογικής, παιδείας, και πολιτισμού. Επέτυχαν να ζούνε οι περισσότεροι άνθρωποι, χωρίς ηθικές αρχές, γνώσεις και να είναι εχθρικοί-ανταγωνιστικοί μεταξύ τους. Ζούμε σε μια εποχή καθαρά σαρκική, όπου κυριαρχούν τα πιο κτηνώδη και αισχρά ένστικτα. Η μουσική και η γεωμετρία, ήταν το βασικότερα μαθήματα, των Ελλήνων, της αρχαίας κλασικής περιόδου, και του μεσαίωνα.
Η σωστή μουσική, αποδεδειγμένα προσφέρει τα πάντα, σε έναν άνθρωπο διότι λυτρώνει, εξευγενίζει, ισορροπεί, καλλιεργεί ηρεμεί και ομορφαίνει τις ανθρώπινες ψυχές, μαζί με τον υγιή-υψηλό αθλητισμό.
Τα σωστά είδη μουσικής σε γεμίζουν με αγάπη για τον συνάνθρωπο, την ζωή και κάθε τι ωραίο. Μας κάνουν δίκαιους, λογικούς, δημιουργικούς, εξελίξιμους και ανθρώπινους. Η μουσική επιστήμη, είναι ένα από τα σημαντικά τμήματα, του πολιτισμού και της επιβίωσης,για το Ελληνικό έθνος.
Η Ελληνική μουσική συμβάλλει στο να αποκτήσει ένα άτομο, εθνική και θρησκευτική συνείδηση. Κατ επέκτασιν στηρίζει την σταθερή συνέχεια της θρησκείας και του έθνους, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος ηθικής-πνευματικής κατάπτωσης, οι οποίες θα οδηγήσουν στον αφανισμό του έθνους. Η μουσική αγωγή της ψυχής, είναι απαραίτητο στοιχείο για την δημιουργία πραγματικών Ελλήνων.
Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είχαν το μάθημα της μουσικής, ως ισάξιο με αυτό της γεωμετρίας. Μετά από αυτά τα δύο πιο βασικά μαθήματα ακολουθούσαν τα μαθήματα της αστρονομίας, της φιλοσοφίας κλπ. Μέσα από ειδικά είδη μουσικής και χορού, οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ήταν σε θέση να δημιουργούν ενδιάμεσους χαρακτήρες με βάση το μέτρον άριστον-μηδέν άγαν, οι οποίοι δεν ήταν ούτε πολύ μαλθακοί, αλλά ούτε πολύ σκληροί. Από αυτά τα είδη μουσικής, δημιουργήθηκαν τα εκατομμύρια των Ελλήνων ηρώων-σόφων, της αρχαιότητος και του μεσαίωνα.
Ο Αριστοκλής δίδαξε ότι η μουσική είναι το κύριο μάθημα της βασικής εκπαίδευσης των παιδιών στην αρχαία Αθήνα. Συνέχεια όλων αυτών των αρχαίων ειδών μουσικής, είναι η “Βυζαντινή” μουσική, η παραδοσιακή, το έντεχνο, το χασάπικο, κλπ. Ο ύπατος των φιλοσόφων, είχε πει ότι η μουσική είναι η ζωή-ψυχή όλου του σύμπαντος, και προσφέρει τα πάντα στον άνθρωπο. Την ικανότητα της μουσικής να θεραπεύει την αναφέρει ο ύπατος των Φιλοσόφων ο Αριστοκλής-Πλάτωνας, σε πολλά έργα του (Τίμαιος, Πολιτεία, Νόμοι). Ο Αριστοκλής πρώτος διδάσκει ως κατεξοχήν ίαση ψυχής και σώματος τον Δώρειο μουσικό τρόπο, μια αρχαία μουσική κλίμακα, η οποία αντιστοιχεί περίπου στον πρώτο ήχο της Ρωμαϊκής-“
Υπογραμμίζει ότι η μουσική έχει μεγάλη ηθική αξία. Η εκπαίδευση των παιδιών, έπρεπε να έχει διαφορετικά επίπεδα, ενώ τονίζει την σχέση της φιλοσοφίας με την μουσική επιστήμη. O Αριστοκλής-Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Πυθαγόρας και αρκετοί φιλόσοφοι, δίδαξαν ότι η μουσική αγωγή, συμβάλλει στην διαμόρφωση του σωστού ανθρώπινου χαρακτήρα. Για αυτόν τον λόγο, η μουσική παιδεία, αποτελεί απαραίτητο στοιχείο στην εκπαίδευση των παιδιών, αλλά και αναπόσπαστο μέρος στη ζωή των Ελλήνων. Στις αρχαίες κοινωνίες, οι έννοιες παιδεία και μουσική ήταν ταυτόσημες, η μουσική ήταν η βάση της Ελληνικής παιδείας. Η αλλαγή των νόμων της μουσικής, έχει σαν αποτέλεσμα την αλλαγή των νόμων της Πολιτείας. Δίδαξε ότι η σωστή μουσική αγωγή, εφοδιάζει τους μελλοντικούς πολίτες ενός κράτους με ηθική, δημιουργικότητα, δικαιοσύνη και γενναιότητα.
Για το λόγο αυτό ο Αριστοκλής-Πλάτωνας δίδαξε ότι τα παιδιά από μικρή ηλικία, είναι απαραίτητο, να εξοικειώνονται, με τα σωστά είδη μουσικής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία από τους πρώτους αιώνες χρησιμοποίησε την μουσική, στις λατρευτικές συγκεντρώσεις. Υποστηρικτές των απόψεων περί μουσικής, είναι οι Πατέρες και οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, του τέταρτου αιώνα, μια εποχή κατά την όποια καθορίζονται και οι βασικές θεολογικές θέσεις, της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Μεταξύ των Πατέρων πού ασχολήθηκαν με την μουσική, ήταν και οι Τρεις Ιεράρχες Οι Άγιοι πατέρες διδάσκουν αποκλειστικά για την ψαλμωδία, ή οποία συμβάλλει στην παιδεία, των πιστών. Κατά τον Μέγα Βασίλειο ή ψαλμωδία, είναι το αποτέλεσμα της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, το όποιο γνωρίζει τις δυσκολίες των ανθρώπων για πνευματική-ηθική εξέλιξη. Ο Άγιος Χρυσόστομος δίδαξε ότι η ηθική των αρχαίων φιλοσόφων, βρίσκεται μέσα στην εκκλησιαστική μουσική. Διότι η εκκλησιαστική μουσική έχει αρμονικές και ήρεμες μελωδίες, για αυτό επιτυγχάνει να βελτιώνει τις ψυχές, ενώ παράλληλα της απομακρύνει, από την σεξουαλική διαφθορά και την ανηθικότητα.
Ο Άγιος Χρυσόστομος ήταν ο πρώτος από τους πατέρες της Εκκλησίας, ο οποίος έγραψε ύμνους, που προέρχονται από την Δωρική μουσική. Για αυτό συνέβαλε τα μέγιστα, ώστε οι Χριστιανοί, να έρθουν πιο κοντά στον Θεό και την Ελλάδα.
Ενδεικτικά είναι αυτά τα οποία μας δίδαξε περί μουσικής αγωγής, ο Άγιος Ιωάννης : “H φαύλη μουσική και τα αισχρά πορνικά-Βακχικά άσματα, δημιουργούν κολασμένα ήθη, και διεφθαρμένες ζωές, με άτομα που αγαπούν την μαλθακή ζωή, την καλοπέραση, την νωθρότητα, την πορνεία, και την θηλυπρεπή συμπεριφορά, καθώς μεταξύ άλλων υποτάσσονται στις πρόστυχες γυναίκες. Επίσης κατά τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, μέλος και λόγος είναι στοιχεία ομόλογα, τα οποία συντίθενται με σκοπό την εκπαίδευση, άλλα και την ψυχική ανάταση, των πιστών. Ενδεικτικά αναφέρω, ότι η μεγαλύτερη γυναίκα σοφός, μετά την Υπατία, η πορφυρογέννητη-Ελληνίδα πριγκίπισσα Άννα Κομνηνή, μεγάλωσε ακούγοντας, σε καθημερινή βάση, ψαλμούς, μέσα στο αυτοκρατορικό παλάτι.
Από τα πανάρχαια χρόνια δύο ήταν και είναι οι παγκόσμιοι πολιτισμοί που συγκρούονται για την κυριαρχία στον πλανήτη. Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός του φωτός, της ηθικής, των Ηρώων, της δημιουργίας, της εξέλιξης, της λογικής, της δικαιοσύνης, είναι για το καλό της ανθρωπότητας.
Αντιθέτως ο Ιουδαϊκός-Διονυσιακός πολιτισμός κατά γενική ομολογία είναι σκοτεινός και προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφανίσει τον Ελληνισμό-Ορθοδοξία για να κυριαρχήσει και να επιβάλει το παγκόσμιο κράτος. Διαχρονικά όταν επικρατεί ο πολιτισμός των Ελλήνων, η Χριστιανική ηθική, το μηδέν άγαν και το μέτρον άριστον, το έθνος μεγαλουργεί-επιβιώνει ανάλογα με την εποχή. Όταν επικρατεί στην Ελλάδα ο Φοινικικός-Ιουδαϊκός έχουμε παρακμή-σήψη, σεξουαλική διαφθορά, οικονομική εξαθλίωση, κοινωνικές αδικίες, εμφυλίους και γενοκτονίες.
Στην σημερινή εργασία θα δούμε βασικές πτυχές των ανατολικών χορών. Σχετικά με αυτό το είδος αναφέρουν δασκάλες ανατολικών χορών τα εξής : "Ο χορός αποτελεί διαχρονικό πολιτιστικό φαινόμενο. Στον Ελληνικό πολιτισμό οι χοροί είχαν περίοπτη θέση καθώς αποτελούσαν την έκφραση των θεών Απόλλων και Διόνυσου. Ο χορός της κοιλιάς αποτελεί βασικό τομέα της μυστηριακής λατρείας του Θεού Διόνυσου.
Ο χορός της κοιλιάς είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο από ένα απλό- ερωτικό κάλεσμα. Αναμφισβήτητα αποτελεί ένα πανάρχαιο δρώμενο της Διονυσιακής Κουλτούρας. Στον χορό της κοιλιάς συνδυάζεται η αρμονία της κίνησης και ο μυστικισμός του Διονύσου. Οι κινήσεις του χορού βασίζονται τον αρχαίο Όφι της Αγίας Γραφής.
Η γυναικεία χορευτική μυσταγωγία εξυμνεί την θηλυκότητα-θεϊκή γυναίκα τον πολιτισμό και τις παραδόσεις του μεγάλου Θεού Βάκχου. Ο χορός αυτός προέρχεται από την Μέση Ανατολή, την Βόρεια Αφρική και την αρχαία Ελλάδα. Σε κάθε πολιτισμό ερμηνεύεται διαφορετικά ο χορός της κοιλιάς. Για τους πιστούς του Διονύσου αποτελεί θρησκευτικό τελετουργικό. Οι πνευματικές διαστάσεις του χορού της κοιλιάς
Ο χώρος που απαιτείται για το χορό της κοιλιάς είναι το ίδιο το σώμα. Όλες οι κινήσεις του σώματος θυμίζουν διαλογισμό, γιατί αυτή η μορφή χορού ησυχάζει το μυαλό και το πνεύμα. Οι υπνωτιστικές του ιδιότητες δημιουργούν μία εσωτερική ηρεμία και στους θεατές, την ίδια στιγμή που οι κινήσεις τους προκαλούν τις αισθήσεις. Οι στρογγυλές, ρέουσες κινήσεις είναι ένα υπέροχο βάλσαμο για την ψυχή. Η τέχνη του ανατολίτικου χορού ως τέχνη ζωής και αγάπης
Στους περισσότερους Δυτικούς χορούς, ο κορμός του σώματος δεν κινείται και ο χορός εκτελείται από τα άκρα. Στο χορό της κοιλιάς, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η έντονη χρήση του κορμού, των ποδιών, της λεκάνης, της κοιλιάς και των πλευρών ενδυναμώνει και ανανεώνει τη σεξουαλική δύναμη της γυναίκας. Η δύναμη της γυναικείας σεξουαλικότητας εκφράζεται μέσα από το χορό της κοιλιάς και συμβολίζεται μέσα από τις κινήσεις του. Ο χορός της κοιλιάς δίνει στη γυναίκα την ευκαιρία να ανακαλύψει, να μάθει και να κατανοήσει τον εαυτό της.
Περισσότερο από οποιαδήποτε λέξη, σκέψη ή πράξη, ο χορός αυτός αποκαλύπτει τη στάση και τα αισθήματα της γυναίκας απέναντι στον εαυτό της, το σεξ, τους άντρες, τα παιδιά και τις υπόλοιπες γυναίκες. Μέσα από τις κινήσεις του χορού της κοιλιάς, η γυναίκα εκφράζει το θάρρος της για ζωή και αγάπη.
O χορός της κοιλιάς είναι μία τέχνη αγάπης. Όπως και τα ερωτικά παιχνίδια, ο χορός αυτός είναι μία μείξη ανοίγματος και συστολής και ενός έντονου αισθησιασμού. Αν και μπορεί να φανεί ξέφρενος στον θεατή, κατά βάθος μεταδίδει ένα συναίσθημα αρμονίας-ισορροπίας, εξέλιξης και εσωτερικής αρμονίας, που θυμίζει την ευαισθησία και τη λεπτή φύση της γυναίκας.
ΣΑΛΜΑ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΟ.
Μια πολύ γνωστή ηθοποιός χόρεψε τον χορό του Savaziou με τον πιο σεξουαλικό-ερωτικό Διονυσιακό τρόπο με αποτέλεσμα, να ενθουσιάσει, εκατομμύρια υποψιασμένους και ανυποψίαστους άνδρες και γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Κατά γενική παραδοχή ήταν ο ωραιότερος και πιο Διονυσιακός-Τελετουργικός χορός όλων των εποχών τον οποίο έχουμε δει σχετικά με την Διονυσιακή Κουλτούρα.
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΧΟΡΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΣ-ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ.
Η Σάλμα Χάγιεκ ξεκινά τον χορό με ένα φίδι στους ώμους της. Αυτός αποτελεί συμβολισμό καθώς ο εωσφόρος είναι γνωστός και ως αρχαίος όφις. Επίσης κρατά το ερπετό διότι θέλει να τονίσει την πρώτη και μεγαλύτερη νίκη του εωσφόρου, επί των ανθρώπων που είναι το προπατορικό αμάρτημα. Όλοι οι παρευρισκόμενοι την παρακολουθούν άφωνοι καθώς και όλοι όσοι είδαν την ταινία. Στην συνέχεια αφήνει το φίδι και κατευθύνεται προς τον Κουέντιν Ταραντίνο στον οποίο προσφέρει το πόδι της.
Ο Ταραντίνο φιλά το πόδι της Χάγιεκ η οποία παράλληλα του δίνει να πιεί το ποτό του το οποίο τρέχει επάνω στην γάμπα και στην πατούσα της, με κατάληξη στο στόμα του Ταραντίνο, ο οποίος το πίνει με μεγάλη ευχαρίστηση. Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα τα σύμβολα της μητριαρχικής-Διονυσιακής εξουσίας, και τις απόλυτης υποταγής των αδύναμων ανδρών της σύγχρονης εποχής στα θηλυκά της Διονυσιακής κουλτούρας. .
Κατά γενική παραδοχή σέρνονται-άγονται και φέρονται από τις γυναίκες των Διονυσιακών αξιωμάτων ως ανδράποδα. Δειλοί- αδύναμοι εκτελούν έντρομοι, κάθε τους επιθυμία. Να περάσουμε τώρα να δούμε μερικά πράγματα για το προπατορικό αμάρτημα σύμφωνα με τις διδαχές των Διονυσιακών Δογμάτων και τους Θεουργούς του Διονυσιακού πολιτισμού : "Το προπατορικό αμάρτημα χρεώνεται στο γυναικείο φύλο. Σχετικά με αυτό υπάρχουν πολλές απόψεις. Το «φάγωμα του μήλου» περιέχει ένα έντονο σεξουαλικό νόημα και λέγεται συνάμα ότι μια μεσημβρινή τομή ενός μήλου αποκαλύπτει στο κέντρο της την μορφή ενός γυναικείου αιδοίου και ότι ο μη συσπειρωμένος όφις είναι ένα καθαρά Διονυσιακό-φαλλικό σεξουαλικό σύμβολο.
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή ο Αδάμ έσμιξε ερωτικά με την γυναίκα του μετά, όταν εκείνη είχε φάει το μήλο και είχε διωχθεί από τον Παράδεισο. Επομένως ο «Καρπός της Γνώσεως του Καλού και του Κακού» θα πρέπει να έχει και ένα μη σεξουαλικό περιεχόμενο, αυτό που τον συνδέει με το «άνοιγμα των ματιών» του Αδάμ και της Εύας», όπως ακριβώς και το πυρ του «δαδούχου» και «πυρφόρου» Προμηθέα, του «φίλου» αυτού της ανθρωπότητας. Ο Προμηθέας με αυτό το θείο δώρο «του ανοίγματος των οφθαλμών της» που προσέφερε καταδικάστηκε από τον Δία σε καθήλωση στο Καύκασο.
Αυτό το πυρ είναι το πυρ της νόησης με το οποίο μπόλιασε ο Προμηθέας τον ζωάνθρωπο, είναι η ανάπτυξη της εγκεφαλικής συνείδησης με την εμφύτευση μιας αρχής από θεολογικές δημιουργικές ιεραρχίες και εδώ ακριβώς υπεισέρχεται ο ρόλος του Εωσφόρου και της ιεραρχίας του στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ο Μαξ Χάιντελ στην «Ροδοσταυρική Κοσμοαντίληψη» αναφέρει καθαρά την επέμβαση των Εωσφορικών Πνευμάτων για να αποκτήσει ο άνθρωπος εγκεφαλική συνείδηση και να επωφεληθούν και τα ίδια από αυτό.
Πριν από αυτή την επέμβαση η συνείδηση του ανθρώπου ήταν καθαρά «εσωτερική», αυτός δεν έβλεπε τον εξωτερικό κόσμο όπως εμείς σήμερα «για αυτόν ήταν πιο πραγματικός ο αστρικός κόσμος. Ο Θεοί Διόνυσος και Απόλλων παρέσυραν την γυναίκα της οποίας η φαντασία είχε ήδη αναπτυχθεί πολύ από την εκπαίδευση της Λεμούρειας Φυλής. Εισήλθαν στην σπονδυλική της στήλη και από εκεί στον εγκέφαλό της και παρουσιάστηκαν στην εικονοπλαστική τότε συνείδησή της.
Αυτή τους αντελήφθηκε από την αρχή σαν φίδια, εξ’ αιτίας της οφιοειδούς σπονδυλικής της στήλης από την οποία είχαν εισέλθει στον εγκέφαλό της. Οι δαίμονες, οι οποίοι τις «άνοιξαν τα μάτια» με συνέπεια να αντιληφθεί το σώμα της γυναίκας και του άνδρα. Απέκτησε συνείδηση του θανάτου. Της είπαν να μην φοβάται όμως το θάνατο του σώματος, γιατί θα μπορούσε να δημιουργήσει μαζί με τον άνδρα της νέα σώματα χωρίς την μεσολάβηση των Αγγέλων. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορούσε να τους αγγίξει ο θάνατος και θα γίνονταν και αυτοί δημιουργοί. Επίσης την δίδαξαν και άλλα πράγματα με σκοπό να στρέψουν την προσοχή της προς τα έξω, για να αποκτήσει την γνώση του εξωτερικού κόσμου.
Η γυναίκα βοήθησε μετά τον άνδρα να ανοίξει και τα δικά του μάτια και για πρώτη φορά αυτοί απέκτησαν μια αμυδρή στην αρχή και αργότερα οξύτερη συνείδηση ο ένας του άλλου και του φυσικού κόσμου. Η εστίαση της προσοχής τους στα σώματά τους έφερε όμως και τη συνείδηση του θανάτου τους, μαζί και του πόνου, τα οποία όμως ήταν απλώς το φυσιολογικό τίμημα για την απόκτηση της εγκεφαλικής τους συνείδησης.
Όπως επισημαίνει ο Χάιντελ: «Σταμάτησαν οι άνθρωποι να είναι αυτόματα και έγιναν ελεύθερα σκεπτόμενα όντα με το τίμημα της αρρώστιας, του πόνου και του θανάτου». Ενδεικτικό είναι ότι η άνθρωποι της Θεοσοφίας (σατανισμός), ομολογούν, την ευθύνη του εωσφόρου σχετικά με την πτώση του ανθρώπινου γένους. Για την Μπλαβάτσκυ η πτώση ήταν το αποτέλεσμα της γνώσης του ανθρώπου διότι τα μάτια του άνοιξαν.
Αναφέρει : Διδάχθηκε την σοφία και την κρυμμένη γνώση από το Πεσμένο Άγγελο διότι από εκείνη την ημέρα αυτός είχε γίνει ο νους του και η αυτοσυνείδησή του, και τώρα έχει αποδειχθεί ότι ο Σατανάς ή ο Κόκκινος Πύρινος Δράκοντας και ο Εωσφόρος είναι μέσα μας: είναι ο νους μας - ο πειρασμός και ο Λυτρωτής μας, ο ευφυής απελευθερωτής μας και Σωτήρας μας από την καθαρή ζωϊκότητα. Χωρίς αυτή την αρχή και την εκπόρευση της ίδιας της ουσίας της αγνής θείας αρχής Μαχάτ (Διάνοιας), η οποία ακτινοβολεί άμεσα από το Θείο Νου - δε θα ήμασταν σίγουρα καλύτεροι από ζώα.
Ο πρώτος άνθρωπος ο Αδάμ έγινε μόνο μια ζώσα ψυχή (νεφές), ο τελευταίος Αδάμ έγινε ένα ζωοποιούν πνεύμα, μας είπε ο Απ..Παύλος (Προς Κορ. Α΄, ΙΕ, 15) και τα λόγια του αναφέρονται στην δημιουργία του ανθρώπου. Χωρίς αυτό το ζωοποιούν πνεύμα ή ανθρώπινο Νου ή ψυχή δε θα υπήρχε καμιά διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο, όπως δεν υπάρχει στη πραγμτικότητα μεταξύ των ζώων σε σχέση με τις πράξεις τους."
Για την Μπλαβάτσκυ η Πτώση του ανθρώπου στη γέννηση συνέβη «στη διάρκεια του αρχικού τμήματος του Μεσοζωικού αιώνα ή εποχή των ερπετών. Αυτό αποδεικνύεται και από τη φρασεολογία της Βίβλου σχετικά με το φίδι, η φύση του οποίου εξηγείται στο Ζοχάρ». Σε σχέση τώρα με την θεολογική ταύτιση του Όφι με το Σατανά και με το σύμβολο του «Κακού» όλες οι αρχαίες θρησκείες τιμούσαν το Φίδι ή το Δράκοντα (από το ρήμα δέρκομαι=παρατηρώ με οξύτητα απ’ όπου και το οξυδερκής) στους μύθους και στα μυστήριά τους και ποτέ δεν το συνδύασαν με την έννοια ενός Προσωπικού Κακού.
Πολλοί Ηλιακοί θεοί της αρχαιότητας θεραπευτικοί θεοί, θεοί της δημιουργίας ή της σοφίας αντιπροσωπεύθηκαν ή συνδέθηκαν με τα φίδια, όπως οι Απόλλων, Όσιρις, Ασκληπιός, Ερμής, Θωθ, ο Αγαθοδαίμων των Γνωστικών κ.λπ.. Σαν έμβλημα της Θείας Σοφίας το φίδι χρησιμοποιήθηκε επίσης και ως σύμβολο των μυστών της αρχαιότητας.
From Dusk Till Dawn: The Snake Dance scene #salmahayek ...
https://www.youtube.com/watch?v=9IvhzRaaVmI
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΚΛΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Ο θεός έδωσε στις γυναίκες την επίπονη-δύσκολη αποστολή να γεννούν, να τρέφουν, να μεγαλώνουν, να αγαπούν, να εκπαιδεύουν τα παιδιά, να τα προστατεύουν, να δημιουργούν σωστούς Έλληνες, χρήσιμους-αξιόλογους πολίτες στην κοινωνία και στο έθνος.Τα έθνη κατακτώνται-αφανίζονται όταν απολέσουν τον πολιτισμό, την παιδεία, την θρησκεία, την γλώσσα και την ηθική. Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας, βίας και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται-αρνούνται να σκεφτούν και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, τις βίαιες πράξεις και την ερωτική ελευθεριότητα.
Δυστυχώς την σύγχρονη εποχή παρουσιάζεται το θλιβερό και εθνικά καταστροφικό φαινόμενο, αρκετές γυναίκες να είναι Χριστιανές και να ζούνε, με τον τρόπο ζωής του Αρχαίου “Θεού”, Σαβάζιου-Διόνυσου με την θέληση τους, και να είναι υπερήφανες για την συμμετοχή τους στα Διονυσιακά δρώμενα !!! Δυστυχώς τραγική κατάληξη θα έχουν οι Ευρωπαίες. Ακόμη και ο Αμερικανός πρόεδρος J. Biden παραδέχτηκε ότι ο φεμινισμός είναι Ιουδαϊκό δημιούργημα. (1)
Η Ορθοδοξία και ο Μέγας Αριστοκλής αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως ίσες με τους άνδρες, ως Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν Θεού. Για αυτό ο Ύπατος των Φιλοσόφων ζήτησε κοινή παιδεία και στρατιωτική εκπαίδευση για άνδρες και γυναίκες. Για τους Πατέρες της Ορθοδόξου πίστεως οι άνθρωποι είναι πλασμένοι από τον Θεό «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν» του. Το κατ’ εικόνα είναι η ελευθερία που έδωσε ο Θεός-Δημιουργός του Αριστοκλέους στο ανθ΄ρωπινο γένος, ώστε να έχει την δυνατότητα να αποκτήσει κατά χάριν, ό, τι έχει ο Θεός κατά φύσιν. Το κατ’ εικόνα είναι η δυνατότητα του εκπεσόντων ανθρώπων να ενωθούν οντολογικά με τον Θεό, να γίνουν κατά χάρη Θεοί. Το καθ’ ομοίωση σημαίνει την ολοκλήρωση αυτής της επιλογής.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο Διονυσιακός πολιτισμός κατέστρεψε δύο παγκόσμιες αυτοκρατορίες Περσική-Ρωμαϊκή, και οδήγησε στην κατάρρευση-κατάκτηση τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο. Όταν ένα έθνος απολέσει την ηθική της Αριστόκλειας παιδείας ακολουθεί κατά σειρά η πνευματική, η πολιτική, η στρατιωτική, η οικονομική και η κοινωνική παρακμή.
Η θέση της γυναίκας στο imperium romanum ήταν σαφώς ανώτερη σε σχέση με τις γυναίκες του Διονυσιακού πολιτισμού. Στο Ρωμαϊκό κράτος υπήρξαν γυναίκες αυτοκράτειρες, ηγεμονικές προσωπικότητες. Επίσης είχαμε γυναίκες επιστήμονες Φιλόσοφοι, Γεωμέτρες, Μαθηματικοί, Ιατροί, σε όλα την διάρκεια ζωής της αυτοκρατορίας (13/4/1204). Διότι οι άνδρες απουσίαζαν στους αμυντικούς πολέμους, σε όλες τις μεγάλες πόλεις, είχαμε κοινωνικές υπηρεσίες με επικεφαλείς γυναίκες. Επιπροσθέτως οι γυναίκες του Ρωμαϊκού κράτους θεωρήθηκαν άξιες να κατέχουν το ύψιστο αξίωμα του κράτους. Η θέση της γυναίκας στην Ρωμαϊκή κοινωνία, ήταν σαφέστατα ανώτερη σε σχέση με αυτή της Ελληνικής αρχαιότητας, όπου κυριαρχούσε ο Φρυγικός Savazios. H Ορθοδοξία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική θέση της γυναίκας στο Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος.
Ο Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος απελευθέρωσαν τις γυναίκες από την αρχαία-παγανιστική εξουσία των ανδρικών ιερατείων των Δελφών και της Ελευσίνας. Μεγάλες γυναικείες προσωπικότητες συνέβαλαν στην διαμόρφωσή μιας νέας εποχής κατά την οποία το γυναικείο ιδεώδες συνδέεται στενά με την φιλανθρωπία και την κοινωνική πρόνοια, την δημιουργικότητα και την εξέλιξη.
Οι γυναίκες είναι άνθρωποι που έχουν θετικά και αρνητικά. Εκπροσωπούν τις θετικές και τις Ιερές ιδιότητες της Παναγίας, σε συνδυασμό με την αδύναμη και ατελή γυναικεία φύση της πρωτόπλαστης Εύας των Διονυσιακών αξιωμάτων. Η μόνη τέλεια γυναίκα είναι η Υπεραγία Θεοτόκος, με την τελειότητα-παρθενικότητα, αγνότητα, και την φιλανθρωπία της. Η Διονυσιακή Εύα και η Παναγία διαχρονικά αποτελούν το ιδεολογικό γυναικείο σύστημα αξιών, καθώς εκπροσωπούν τους δύο παγκόσμιους πολιτισμούς (Αριστόκλειο-Διονυσιακό).
Σε όλη την Ρωμαϊκή περίοδο η γυναικεία δράση και παρουσία, σε κράτος-εκκλησία και κοινωνία υπήρξε καταλυτική. Ενδεικτικά αναφέρω Αγία Ελένη (Ισαπόστολος), Υπατία (Φιλόσοφος), Ευδοκία- Αθηναϊς, Άννα Κομνηνή, Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα, Αγία Θεοφανώ, Βασίλισσα Θεοδώρα (σύζυγος αυτοκράτορα Θεόφιλου) και Ειρήνη η Αθηναία.
Το όνομά της Αυγούστας Ειρήνης είναι συνδεδεμένο με την πρώτη και καταλυτική αναστήλωση των εικόνων, που θεσπίστηκε από την Ζ Οικουμενική σύνοδο. Με αυτήν την ενέργεια της έσωσε την Ορθοδοξία και την αυτοκρατορία από βέβαιο αφανισμό. Δύο φορές έγινε στην παγκόσμια ιστορία η αναστήλωση των ιερών εικόνων, και τις δυο φορές την αναστήλωση, την έκαναν δύο γυναίκες. Μια πολύ ηθική γυναίκα, κράτησε όρθια την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Καταλυτικό ρόλο στην αποκατάσταση, των Ιερών Εικόνων εικόνων, και την σωτηρία της αυτοκρατορίας, διαδραμάτισε η Ειρήνη, η Αθηναία.
Για αυτό διαχρονικά θα πρέπει ανάλογα με την ηθική, την παιδεία, και τις ικανότητες τους, όλες οι γνήσιες Ελληνίδες να έχουν σημαντικούς ρόλους, και θέσεις.Τα επιτεύγματα της αυτοκράτειρας Ειρήνης, έφεραν το γυναικείο φύλο στο απόγειο του. Εκείνη την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο η Ειρήνη, υπήρχαν αρκετοί γενναίοι και έξυπνοι άνδρες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών, για να προστατέψουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Εν τούτοις δεν επέτυχαν να αποκαταστήσουν την λατρεία των Ιερών Εικόνων. Ότι δεν έκαναν πολλές χιλιάδες γενναίοι-ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί, το κατόρθωσε μια γυναίκα, η Αυγούστα Ειρήνη.
Το επίτευγμα της Ειρήνης δεν ήταν καθόλου τυχαίο, καθώς υπήρχε υψηλότατο θρησκευτικό υπόβαθρο, ενώ μας δείχνει το πόσο ηθικές και θεοσεβούμενες ήταν τότε όλες οι Ελληνίδες, ώστε να είναι σε θέση να επιτύχουν θαυμαστά πράγματα, και παράλληλα σωτήρια για το Ελληνικό έθνος. Δεν ήταν από σύμπτωση η Ελλάδα, κατά την μεσαιωνική εποχή, στην κορυφή του κόσμου, καθώς τα θεμέλια του έθνους τα οποία είναι οι ηθικές γυναίκες.
Οι γυναίκες με παιδεία αποτελούσαν, την συντριπτική πλειοψηφία. Οι ενέργειες της αυτοκράτειρας Ειρήνης δείχνουν το τεράστιο ηθικό και πολιτιστικό επίπεδο και ότι ακόμη και οι άνθρωποι οι οποίοι υπέπεσαν σε σφάλματα, η αμαρτήματα, ήταν σε θέση να κάνουν πάρα πολύ σημαντικά πράγματα για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Οι γυναίκες διαχρονικά αποτελούν τα θεμέλια του Ελληνικού Έθνους Χωρίς ηθικές και σωστές γυναίκες, δεν μπορεί να σταθεί το Ελληνικό έθνος.
ΠΕΡΙ ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. Όταν ένα έθνος χάσει την ηθική-πίστη και την παιδεία, ακολουθεί η πολιτική-στρατιωτική, η κοινωνική-πολιτιστική και η οικονομική καταστροφή μέχρι τον οριστικό αφανισμό. Ενδεικτικά παραδείγματα το βασίλειο των Φαραώ στην Αίγυπτο και οι δύο παγκόσμιες-Διονυσιακές αυτοκρατορίες Περσική-Ρωμαϊκή. Η πρώτη παγκόσμια αυτοκρατορία που δημιούργησαν οι παράγοντες της Διονυσιακής κουλτούρας με στόχο την κατάκτηση του Αρχαίου Ελληνικού κόσμου ήταν η Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών.
Όμως οι θιασώτες των Διονυσιακών αξιωμάτων υπέστησαν πανωλεθρία. Το μεγαλύτερο αριθμητικά και ισχυρότερο στράτευμα την αρχαία εποχή το είχε η Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών, με 150000 εως 2000000 στρατιώτες. Όμως μετά τις συντριπτικές ήττες σε Μαραθώνα, Σαλαμίνα, Πλαταιές, Μυκάλη σε συνδυασμό με τα Διονυσιακά αξιώματα κατέρρευσε. Μέσα σε έντεκα χρόνια η κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου από την σφοδρότητα των πολέμων οδηγήθηκε στην παρακμή και όχι μόνον δεν εκστράτευσε ξανά εναντίον του Ελληνικού έθνους, αλλά εν συνεχεία κατακτήθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο.Το ίδιο ακριβώς συνέβη και τον μεσαίωνα από τον Μέγα Ηράκλειο.
Ο Αυτοκράτορας από την Αγιοτόκο Καππαδοκία κατέκτησε την Περσική αυτοκρατορία μέσα σε έξι χρόνια και την οδήγησε στον οριστικό αφανισμό και στην Αραβική κατάκτηση. Από την ένταση του πολέμου και την σκληρότητα των μαχών με τους Έλληνες του Ρωμαϊκού κράτους, μια παγκόσμια αυτοκρατορία χάθηκε οριστικά μέσα σε τριάντα χρόνια. Δυο φορές από την σφοδρότητα των πολέμων και την αποδοχή του Διονυσιακού πολιτισμού, διαλύθηκε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, από τον Αλέξανδρο και τον Ηράκλειο.
Η Διονυσιακή αυτοκρατορία του Αλέξανδρου διαλύθηκε σε χρόνο ρεκόρ. Οι κατακτήσεις του κατέρρευσαν αμέσως μετά τον θάνατο του. Η βασική αιτία για την διάλυση ήταν ο Διονυσιακός πολιτισμός. Η "αυτοκρατορία" του Αλέξανδρου ήταν δομημένη με βάση την Διονυσιακή κουλτούρα για αυτό διαλύθηκε ταχύτατα. Αντιθέτως το Imperium Romanum του Βοσπόρου με θεμέλια τον Αριστόκλειο πολιτισμό και την Ορθοδοξία υπήρξε η μακροβιότερη αυτοκρατορία όλων των εποχών.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο Διονυσιακός πολιτισμός κατέστρεψε δύο παγκόσμιες αυτοκρατορίες Περσική-Ρωμαϊκή και οδήγησε στην κατάρρευση-κατάκτηση τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο. Όταν ένα έθνος απολέσει την ηθική της Αριστόκλειας παιδείας, ακολουθεί κατά σειρά η πνευματική, η πολιτική, η στρατιωτική, η οικονομική και η κοινωνική παρακμή.
Η ελευθεριότητα των ηθών που επέτρεψαν οι νεοταξίτες έχει ως στόχο την πνευματική-κοινωνική παρακμή, για να επακολουθήσει η αναίμακτη κατάκτηση και την καταστροφή του Ελληνικού έθνους.
Οι γυναίκες διαχρονικά αποτελούν τα θεμέλια του Ελληνικού Έθνους. Είναι τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας. Χωρίς ηθικές και σωστές γυναίκες, δεν μπορεί να σταθεί το Ελληνικό έθνος. Το πώς θα ντύνονται και θα ζούνε οι γυναίκες το καθόρισαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί και οι Άγιοι της Ορθοδοξίας. Η γυναίκα πού έχει μυαλό δεν δείχνει ούτε τον καρπό του χεριού της, μας αναφέρει ο θεουργός, αρχιερέας, βιογράφος, ιστορικός και φιλόσοφος ο Πλούταρχος.
Οι ντυμένες-ηθικές γυναίκες έχουν αξιοπρέπεια, ενώ το πιο βασικό είναι ότι δημιουργούν υγιείς ερωτικές επιθυμίες και γεννούν Ήρωες, Άγιους και Αγίες. Αυτό γινόταν εδώ και αιώνες. Δυστυχώς την σημερινή εποχή οι περισσότερες γεννούν δειλούς, θηλυπρεπείς ραγιάδες. Η γύμνια και η σεξουαλική διαφθορά προκαλούν ανηθικότητα, χυδαιότητα, αμάθεια, ανομία, αταξία, αδικία, απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, προδοτικά μνημόνια, ανεργία, άστεγους, αυτοκτονίες, εισβολείς, θανατηφόρα εμβόλια και κατάλυση του συντάγματος. Τις εποχές που ήταν ντυμένες οι Ελληνίδες το έθνος μεγαλουργούσε σε όλη την οικουμένη.
Ήμασταν ως έθνος στην κορυφή του κόσμου και είχαν την ψυχική-ηθική δύναμη οι πρόγονοι μας να υπερασπιστούν επί αρκετούς αιώνες την πατρίδα μας από πολλούς εξωτερικούς εχθρούς. Οι πρόγονοι μας με στηρίγματα την Ορθοδοξία, τον Πολιτισμό και τις ηθικές-μονογαμικές γυναίκες, από σκλάβοι των Ρωμαίων απελευθερώθηκαν χωρίς να πολεμήσουν και εν συνεχεία έγιναν διοικητές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα χρηστά ήθη της ζωής των Ελλήνων, είναι το πανάρχαιο διαχρονικό μυστικό, για την επιβίωση του έθνους στο πέρασμα των αιώνων. Ταυτόχρονα όμως είναι το κλειδί όλων των μεγάλων Ελληνικών στρατιωτικών, πολιτικών, κοινωνικών, επιστημονικών επιτυχιών, από καταβολής του Ελληνικού έθνους.
Δεν ήταν τυχαία ιστορικά γεγονότα ότι ο Τίμιος Σταυρός βρέθηκε για πρώτη φορά επί βασιλείας του Αγίου Κωνσταντίνου, όταν παραχωρήθηκε η Ρωμαϊκή εξουσία στους Έλληνες και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα από τον πρώτο Έλληνα αυτοκράτορα που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Τα δύο αυτά μεγίστης-παγκόσμιας σημασίας γεγονότα δείχνουν ότι οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες, είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Χριστού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Θεό-Δημιουργό του Μέγα Αριστοκλή και τον Ελληνικό πολιτισμό στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους.
Οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Θεού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Ελληνικό πολιτισμό-Ορθοδοξία στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους. Όταν αρνήθηκαν οι Ισραηλίτες τον Χριστό, τον αποδέχτηκαν οι Έλληνες των πρωτοχριστιανικών αιώνων και του μεσαίωνα, οι οποίοι έκαναν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό Ελληνικό.
Για αυτό οι πρόγονοι μας από σκλάβοι έγιναν διοικητές του Ρωμαϊκού κράτους. Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική, Συρία, Ισραήλ σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία και δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους. Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός).
Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρεις ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Κοιτώντας προσεκτικά μέσα από τις εθνικές συντριβές, ο Ελληνισμός δεν θα πρέπει να στηρίζεται, να ελπίζει σε ξένες χώρες και σε ανύπαρκτους σωτήρες. Όποτε στηρίξαμε τις προσδοκίες μας σε ξένους για την απελευθέρωση, είτε για την διευθέτηση εθνικών θεμάτων, έχουμε υποστεί ταπεινώσεις και εθνικές συμφορές. Διαχρονικά η ανθελληνική δύση αφαιρεί καταστρέφει πολιτικά, στρατιωτικά, και πνευματικά τον Ελληνισμό. Τότε έρχονται οι εχθροί από την Ανατολή για να ολοκληρώσουν την καταστροφή.
Το Ελληνικό έθνος ως πολιτιστική-γεωστρατηγική οντότητα, διαχρονικά στηρίζεται στην παιδεία-πολιτισμό και την Ορθοδοξία. Μόνον ο Χριστός θέλει τους Έλληνες. Στα πλαίσια της αιώνιας σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών του Αριστόκλειου και του Διονυσιακού, παρά τα θαύματα, τις διδασκαλίες και την Ανάσταση του Χριστού, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κατά κύριο λόγο στρατιωτική, γραμμένη με αίμα και φρικτά μαρτύρια-καταστροφές. Η τύχη της ανθρωπότητας καθορίζεται από τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα. Τα υπόλοιπα γεγονότα έχουν δευτερεύουσες συνέπειες, σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στα πεδία των μαχών.
Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει την εποχή της αρχαίας Ρώμης, των Κομνηνών και της Αλώσεως της αυτοκρατορίας το 1204 μ.Χ. Επίσης αποτελεί μια θλιβερή μορφή ζωής όπως πολύ σωστά είχε αναφέρει και ο G. Ostrogorsky για το Ελληνικό βασίλειο της Νίκαιας. Όπως τότε το ίδιο και την σύγχρονη εποχή το κράτος-έθνος βρίσκεται σε πλήρη οικονομική, εθνική, κοινωνική, ηθική παρακμή-απαξίωση και απομόνωση.
Η Ελλάδας εξαθλιώνεται ραγδαία ηθικά-πνευματικά, φτωχοποιείται και εξαναγκάζεται, να καταβάλει έναν τεράστιο φόρο υποτέλειας-ραγιαδισμού, πληρώνοντας κατασκευασμένα χρέη, σύμφωνα με τους ειδήμονες. Η πολιτική-στρατιωτική, η οικονομική και η εθνική μας ισχύς εκμηδενίστηκαν. Η ηθική-πνευματική, η κοινωνική, η στρατιωτική, η οικονομική κατάρρευση, οδηγούν στην εθνική παρακμή-σήψη και κατ επέκτασιν στον αφανισμό. Η νέα τάξη έχει πλέον επιβληθεί στην Ελληνική επικράτεια και βιώνουμε την εξουσία της, σε όλους τους βασικούς θεσμούς του έθνους. Ειδικά η νέα τάξη κυριάρχησε στην κλασική Ελληνική παιδεία, και στην Ορθοδοξία.
Η παιδεία ως θεσμός έχει απωλέσει οριστικά την ιδιότητα του εθνικιστικού-παιδαγωγικού και κοινωνικού χαρακτήρα. Όλες οι κοινωνικές τάξεις υποκύπτουν σταδιακά στην Διονυσιακή Κουλτούρα. Η εθνική ανεξαρτησία και η δυνατότητα των Ελλήνων να ορίζουν ανεξάρτητη εθνικιστική-Αριστόκλεια και Ορθόδοξη θρησκευτική πολιτική στην παιδεία έχει απαγορευθεί.
Οι φίλοι της Διονυσιακής Κουλτούρας κυριαρχούν παντού, με αποτέλεσμα να ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής των αδύναμων Ελλήνων. Η νέα τάξη ελέγχει εκτός από την Ελληνική παιδεία, την πολιτική, την οικονομία, τον αθλητισμό, τα ΜΜΕ-ΜΚΔ, τον πολιτισμό, τις τέχνες, την μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο, την λογοτεχνία, την μόδα κλπ. Ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι εξαιρούνται, από κάθε τομέα.
Ομαδικά και οργανωμένα από όλους τους κλάδους επιβουλεύονται την Ορθοδοξία και προσπαθούν να αφανίσουν καθετί χριστιανικό. Προωθούν την απομάκρυνση από την Ηθική Χριστιανική ζωή. Ισοπεδώνουν τους Έλληνες και την Ορθοδοξία. Στο διάβα τους εξαφανίζουν κάθε έννοια ηθικής, και αξιοπρέπειας. Έκαναν την πλειοψηφία των πολιτών, να είναι κατώτεροι και από τα ζώα. Η νέα ηθική που επιβάλλουν οι κρατούντες έχει ως βασικό δόγμα την σεξουαλική λατρεία-μαγεία. Δεν υπάρχει κανένα όριο και κανένας ηθικός δισταγμός.
Η εχθρική προς το ανθρώπινο γένος νέα τάξη πραγμάτων έχει αφαιρέσει σχεδόν ολοκληρωτικά κάθε ίχνος ανθρωπισμού, λογικής, Αριστόκλειας παιδείας και πολιτισμού. Επέτυχαν να ζούνε οι περισσότεροι, χωρίς ηθικές αρχές, γνώσεις, και να είναι εχθρικοί-ανταγωνιστικοί μεταξύ τους. Ζούμε σε μια εποχή καθαρά σαρκική, όπου κυριαρχούν τα πιο κτηνώδη και αισχρά ένστικτα.
Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει την εποχή των Κομνηνών, του κρατιδίου της Νίκαιας, και των Παλαιολόγων της Αλώσεως του 1453, καθώς είναι σε τραγική πνευματική, πολιτική, στρατιωτική και οικονομική κατάσταση. Υποτελής των δανειστών και των μνημονίων. Πληρώνουμε δυσβάσταχτους φόρους. Ακόμη και οι μεγάλες δυνάμεις (Ρωσία, Αμερική, Γερμανία, Ισραήλ) δεν θα ήταν σε θέση να εξοφλήσουν αυτά τα δάνεια. Δυστυχώς το πιο τραγικό είναι η Ισλαμοποίηση της χώρας και η παραχώρηση της στην Τουρκία, ως Οθωμανική επαρχία.
Ο πνευματικός βίος της Ελλάδας πρέπει να είναι προσανατολισμένος στην Ορθοδοξία, στην επιστροφή των Ελληνοχριστιανικών ηθών, στις διδασκαλίες του Αριστοκλή, με στόχο την ανάπτυξη εθνικής συνειδήσεως και στην δημιουργία ενός αξιόμαχου Ελληνικού στρατού. Μόνο με αυτούς τους τρόπους, θα επιβιώσουμε, θα τιμήσουμε και θα δικαιώσουμε τις θυσίες των βασιλέων, των στρατηγών, των αξιωματικών των στρατιωτών, των Αγίων και των μαρτύρων.
Ο Ελληνισμός διαχρονικά επιβίωσε εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών (Παιάνας-Αισχύλος). Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς (Πλάτων-Κρίτων). Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας εiναι ο πρώτος-κορυφαίος εθνικιστής φιλόσοφος, όλων των εποχών, διότι καθόρισε το πρώτο και σπουδαιότερο πατριωτικό αξίωμα, ενώ ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια, στην Φιλοσοφική και ηθική του διδασκαλία για να επιβιώσει η Ελλάδα. Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες τις λαμπάδες της Πατρίδα σου, δεν είσαι συνειδητός Έλληνας, δεν είσαι Πατριώτης. Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν.
Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί ( Κωστής Παλαμάς). Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. Αυτά είπε μεταξύ πολλών άλλων ο μεγαλύτερος υμνητής των δυο ιερότερων ανθρώπινων αξιών, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, οι οποίες εiναι δημιουργήματα των αρχαίων Ελλήνων, κατά την σύγχρονη εποχή. Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλά της «πότισαν» με αίμα, όσο κανένα άλλο Έθνος στην παγκόσμια ιστορία.
Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το πιο ακριβό αγαθό, δεν δίνεται δωρεάν ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους, χρειάζεται πολύς αγώνας, κόπος, αίμα για να πάρεις πίσω την ζωή σου. Αυτό μας το έδειξαν οι πόλεμοι των αγίων προγόνων μας, οι οποίοι πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να έχουν την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν η ζωή ήταν μόνον προσευχές, καθώς και υποστήριξη του Χριστού μέσω θεόσταλτων σωτήρων, τότε οι προγονοί μας, αυτοί οι τέλειοι χριστιανοί δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουν ποτέ κατά την μεσαιωνική εποχή.
Θα έπρεπε δικαιωματικά να καθόταν όλους εκείνους τους αιώνες στα σπίτια τους-καναπέδες να περιμένουν τον αντίστοιχο Βατάτζη, τον οποίο περιμένουν αδίκως οι ραγιάδες σήμερα. Η προσμονή «θεόσταλτων σωτήρων» από τον Θεό είναι ένα από τα μεγαλύτερα δείγματα αμάθειας-παρακμής των ραγιάδων, οι οποίοι σαπισμένοι από την σεξουαλική διαφθορά αναμένουν βοήθεια από τον θεό. Σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν οι προγονοί μας οι άγιοι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε κάθε εισβολή των αμέτρητων εχθρών μας αντί να πολεμούν να έκαναν μόνον συλλαλητήρια ;
Θα είχε αφανιστεί η Ελλάδα πολλούς αιώνες πριν. Φανταστείτε την ώρα που εισέβαλαν οι Πέρσες, οι Αγαρηνοί, οι Γότθοι, οι Βούλγαροι, οι Ρώσοι, οι Άβαροι κλπ, να έπαιρναν οι άγιοι πρόγονοι μας σημαίες και πανό να έκαναν συλλαλητήρια και να έλεγαν δεν πολεμάμε.
Σε κάθε πρόταση παραδόσεως από τους εχθρούς, οι πρόγονοι μας απαντούσαν ΟΧΙ. Όλες τις φορές οι Έλληνες απάντησαν αρνητικά. Γνώριζαν τον διαχρονικό και ιερό τρόπο εθνικής επιβίωσης και ότι περίπτωση που θα τολμούσαν να γίνουν προδότες θα «έσπαγε» η ιερή ιστορική συνέχεια, η οποία κρατούσε το έθνος ζωντανό στο πέρασμα πολλών αιώνων. Ήξεραν πολύ καλά οι Έλληνες ότι αν γινόταν προδότες τότε θα κατέστρεφαν δια παντός τον Ελληνισμό.
Αυτό διότι ανά πάσα στιγμή οι επόμενες γενιές Ελλήνων θα τους είχαν ως παράδειγμα με συνέπειες τραγικές καθώς θα ακολουθούσαν και άλλοι οι οποίοι θα γίνονταν προδότες. Από την στιγμή που θα καταστραφεί η ιερή ιστορική συνέχεια των ηθικών και των γενναίων Ελλήνων θα ακολουθούσαν γενεές προδοτών και δειλών. Ο Χριστός βοηθά μόνον αυτούς που αγωνίζονται σκληρά, μόνον όσους πολεμούν, όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά.
Επίσης ο Θεός δεν βοηθά ποτέ όσους είναι αναπαυόμενοι σε έναν καναπέ, και περιμένουν την ελευθερία, να τους δωθεί ως «δώρο» χωρίς να βοηθούν τον συνάνθρωπο, χωρίς να ζούνε ηθικά. Το πιο κλασικό παράδειγμα οι Εβραίοι οι οποίοι έκαναν σεξουαλικές ανωμαλίες, ενώ ταυτόχρονα λάτρεψαν δαίμονες. Τότε ο Θεός περίμενε να πεθάνει μέχρι και ο τελευταίος Εβραίος που είχε αμαρτήσει ενώπιον του. Μόνον τότε πήγε τους υπόλοιπους που δεν είχαν αμαρτήσει στην γη της επαγγελίας.
Ενώ ο Θεός έκαψε τα Σόδομα-Γόμορρα γιατί ασπάστηκαν την Διονυσιακή κουλτούρα, οι νεοέλληνες απαιτούν να επιβραβευτούν ως μέτοχοι του Διονυσιακού πολιτισμού από τον Ιησού Χριστό !!! Επίσης ένα ακόμη ενδεικτικό παράδειγμα είναι οι Ισραηλίτες που ήταν περιπλανώμενοι επί πολλές δεκαετίες στην έρημο γιατί επέστρεψαν στα Διονυσιακά ήθη και έθιμα. Για αυτό ο Θεός μέχρι να φύγει από την ζωή και ο τελευταίος πιστός του Διονύσου δεν τους οδήγησε στην Γη της επαγγελίας. Ο Θεός δεν στηρίζει και δεν βοηθά ποτέ τους πιστούς του Διονυσιακού πολιτισμού.
Ονειρεύονται εκ νέου αυτοκρατορίες και μεγαλεία. Είναι ιστορικά-διαχρονικά αποδεδειγμένο ότι όσα έθνη-αυτοκρατορίες ασπάστηκαν τα διονυσιακά αξιώματα εξαφανίστηκαν από τον παγκόσμιο χάρτη. Όταν ένα έθνος χάσει την ηθική-πίστη και την παιδεία, ακολουθεί η πολιτική-στρατιωτική, η κοινωνική-πολιτιστική και η οικονομική καταστροφή μέχρι τον οριστικό αφανισμό. Ενδεικτικά παραδείγματα το βασίλειο των Φαραώ στην Αίγυπτο και οι δύο παγκόσμιες-Διονυσιακές αυτοκρατορίες Περσική-Ρωμαϊκή. Κατάντια-τραγικό κατάντημα και μέγιστη βλασφημία προς τον Τριαδικό Θεό οι απαιτήσεις των νεοελλήνων που αυτοχρίστηκαν περιούσιο έθνος του Χριστού !!!
(1) Η Βιβλιογραφία από το άρθρο της Αλεξίας Κρητίδου : 1. Λευϊτικόν Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης υπό του Ιερεμίου Φούντα, Αρχιμανδρίτου. Εκδόσεις: Αποστολική Διακονία – 2005
2. Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης υπό του Ιωήλ Γιαννακόπουλου Αρχιμανδρίτου 3. Ορθόδοξος πίστης και ζωή υπό του Δοσιθέου Αρχιμανδρίτου. Εκδόσεις Ιερά Μονή Παναγίας Τατάρνης – Ευρυτανίας 4. Έργα Ασκητικά – Αββάς Δωρόθεος Εκδόσεις Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου – Καρέας 1993. 5. Αγίου Μαξίμου Γραϊκού, Λόγοι, τόμος Α΄. Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου – Άγιος Όρος – 2011. 6. Εκ του Θανάτου εις την ζωήν – Γέροντος Ιωσήφ. Ιερά Βασιλική και Πατριαρχική Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου Αγίου Όρους – 1994
https://amarysia.gr/arthra-sxolia-main/%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%B6-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%BA
H ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ ΠΕΡΙ ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ. ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ. ΕΑΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΌ ΤΟΝ ΘΕΟ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΒΑΡΥΤΑΤΗ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ (ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ, ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ-ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ, ΚΛΗΡΟ-ΛΑΟ-ΑΓΙΟΥΣ). ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΑΥΤΟΧΡΙΣΤΗΚΑΤΕ ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΣ ΛΑΟΣ.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΤΑΜΕΙΨΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ; ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΟΔΟΜΙΣΜΟΥΣ, ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΙΚΑ, ΤΙΣ ΚΑΤΑΠΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΓΙΑ ; ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ-ΠΟΡΝΙΚΑ ΜΑΓΙΟ ΜΠΙΚΙΝΙ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΝΑΘΡΩΠΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΚΟ-ΑΔΙΚΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΕ ΣΕ ΑΘΩΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ; ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΣΤΕ ΥΠΕΡΜΑΧΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ; ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΥΕΡΓΕΤΕΙΘΕΙΤΕ ; ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ-ΣΗΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ. Η ΑΞΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΛΛΗΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΟΡΘΩΝΕΙ. ΟΧΙ ΝΑ ΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ. ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΥΜΑΣ. ΣΩΤΗΡΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.
H ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ ΠΕΡΙ ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ. ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ. ΕΑΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΌ ΤΟΝ ΘΕΟ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΒΑΡΥΤΑΤΗ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ (ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ, ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ-ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ, ΚΛΗΡΟ-ΛΑΟ-ΑΓΙΟΥΣ). ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΑΥΤΟΧΡΙΣΤΗΚΑΤΕ ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΣ ΛΑΟΣ.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΤΑΜΕΙΨΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ; ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΟΔΟΜΙΣΜΟΥΣ, ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΙΚΑ, ΤΙΣ ΚΑΤΑΠΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΓΙΑ ; ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ-ΠΟΡΝΙΚΑ ΜΑΓΙΟ ΜΠΙΚΙΝΙ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΝΑΘΡΩΠΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΚΟ-ΑΔΙΚΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΕ ΣΕ ΑΘΩΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ; ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΣΤΕ ΥΠΕΡΜΑΧΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ; ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΥΕΡΓΕΤΕΙΘΕΙΤΕ ; ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ-ΣΗΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ. Η ΑΞΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΛΛΗΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΟΡΘΩΝΕΙ. ΟΧΙ ΝΑ ΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ. ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΥΜΑΣ. ΣΩΤΗΡΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.
(1) ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ.
Θαυμ άσας ο ὖν τὸ ἐ π ὶ π ᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος ‘ ἆρ'’ ἔφη ‘σ ὺ τὸν πατρι ώτην θε όν, ὦ Λαμπρ ία, ‘ε ὔιον ὀρσιγ ύναικα μαινομ έναις ἀνθέοντα τιμα ῖσι Δι όνυσον’ (Lyr. adesp. 131) ἐγγρ άφεις κα ὶ ὑποποιε ῖς το ῖς ῾Εβρα ίων ἀπορρ ήτοις; ἢ τ ῷ ὄντι λ όγος ἔστι τις ὁ το ῦτον ἐκε ίν ῳ τὸν α ὐ τὸν ἀποφα ίνων;’ ὁ δ ὲ Μοιραγ ένης ὑπολαβ ών ‘ἔα το ῦτον’ ε ἶπεν· ‘ἐ γ ὼ γ ὰρ ᾿Αθηνα ῖος ὢν ἀποκρ ίνομα ί σοι κα ὶ λ έγω μηδ έν' ἄλλον ε ἶναι· κα ὶ τὰ μ ὲ ν πολλ ὰ τ ῶν ε ἰς το ῦτο τεκμηρ ίων μ όνοις ἐστὶ ῥητὰ κα ὶ διδακτ ὰ το ῖς μυουμ ένοις παρ' ἡμ ῖν ε ἰς τὴν τριετηρικ ὴν παντέλειαν· ἃ δ ὲ λ ό γ ῳ διελθε ῖν ο ὐ κεκ ώλυται πρ ὸς φ ίλους ἄνδρας, ἄλλως τε κα ὶ παρ' ο ἶνον ἐ π ὶ το ῖς το ῦ θεο ῦ δ ώροις, ἂν ο ὗτοι κελε ύωσι, λ έγειν ἕτοιμος.’ Πάντων ο ὖν κελευ όντων κα ὶ δεομ ένων ‘πρ ῶτον μ έν’ ἔφη ‘τῆς μεγ ίστης κα ὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ' α ὐτο ῖς ὁ καιρ ός ἐστιν κα ὶ ὁ τρ όπος Διον ύ σ ῳ προσ ήκων. τὴν γ ὰρ λεγομ ένην νηστε ίαν < ἄγοντες> ἀκμ άζοντι τρυγητ ῷ τρα - πέζας τε προτίθενται παντοδαπ ῆς ὀ π ώρας ὑ π ὸ σκηνα ῖς κα ὶ καλι άσιν ἐκ κλημ άτων μ άλιστα κα ὶ κιττο ῦ διαπεπλεγ - μ έναις· κα ὶ τὴν προτέραν τῆς ἑορτῆς σκην ὴν ὀνομ άζουσιν. ὀλ ίγαις δ' ὕστερον ἡμ έραις ἄλλην ἑορτήν, ο ὐκ † ἂν δι' α ἰνιγμ άτων ἀλλ' ἄντικρυς Β άκχου καλουμ ένην, τελο ῦ - σιν. ἔστι δ ὲ κα ὶ κραδηφορ ία τις ἑορτὴ κα ὶ θυρσοφορ ία παρ' α ὐτο ῖς, ἐν ᾗ θ ύρσους ἔχοντες ε ἰς τὸ ἱερ ὸν ε ἰ σίασιν· ε ἰσελ - θ όντες δ' ὅ τι δρ ῶσιν, ο ὐκ ἴσμεν, ε ἰκ ὸς δ ὲ βακχε ίαν ε ἶναι τὰ ποιο ύμενα· κα ὶ γ ὰρ σ άλπιγξι μικρα ῖς, ὥσπερ ᾿Αργε ῖοι το ῖς Διονυσίοις, ἀνακαλο ύμενοι τὸν θε ὸν χρ ῶνται, κα ὶ κιθαρ ίζοντες ἕτεροι προ ΐασιν, ο ὓς α ὐτο ὶ Λευ ίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον τῆς ἐπικλήσεως γεγενημένης. οἶμαι δὲ καὶ τὴν τῶν σαββ άτων ἑορτὴν μ ὴ παντάπασιν ἀπροσδι όνυσον ε ἶναι· Σάβους γ ὰρ κα ὶ ν ῦν ἔτι πολλο ὶ το ὺς Β άκχους καλο ῦσιν κα ὶ τα ύτην ἀφι ᾶσι τὴν φων ὴν ὅταν ὀργι άζωσι τ ῷ θε ῷ, <ο ὗ π ίστω>σιν ἔστι δ ήπου κα ὶ παρ ὰ Δημοσθ ένους (18, 260) λαβε ῖν κα ὶ παρ ὰ Μεν άνδρου (fr. 1060), κα ὶ ο ὐκ ἀ π ὸ <τρ ό>που τις ἂν φα ίη το ὔνομα πεποι ῆ σθαι πρ ός τινα σ όβησιν, ἣ κατέχει το ὺς βακχε ύοντας· | α ὐτο ὶ δ ὲ τ ῷ λ ό γ ῳ μαρτυρο ῦσιν, ὅταν σ άββατα τελ ῶσι, μ άλιστα μ ὲν π ίνειν κα ὶ ο ἰνο ῦσθαι παρακαλο ῦντες ἀλλ ήλους, ὅταν δ ὲ κωλύῃ τι με ῖζον, ἀπογε ύεσθα ί γε π άντως ἀκρ άτου νομ ίζοντες. κα ὶ τα ῦτα μ ὲν ε ἰκ ότα φ α ίη τις ἂν ε ἶναι· κατὰ κρ άτος <δ ὲ 2 τοὺς> ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ νεβρίδα χρυσόπαστον ἐνημμένος, χιτῶνα δὲ ποδήρη φορῶν καὶ κοθόρνους, κώδωνες δὲ πολλοὶ κατακρέμανται τῆς ἐσθῆτος, ὑποκομποῦντες ἐν τῷ βαδίζειν, ὡς καὶ παρ' ἡμῖν· ψόφοις δὲ χρῶνται περὶ τὰ νυκτέλια, καὶ χαλκοκρότους τὰς τοῦ θεοῦ τιθήνας προσαγορεύουσιν· καὶ ὁ δεικνύμενος ἐν τοῖς † ἐναντίοις τοῦ νεὼ θύρσος ἐντετυπωμένος καὶ τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν ἄλλῳ θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν. ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ' ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, ῞Ελληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ' αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ' οὕτω κολα...
ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε. Πότερον οἱ Ἰουδαῖοι σεβόμενοι τὴν ὗν ἢ δυσχεραίνοντες ἀπέχονται τῶν κρεῶν.
Ἐπεὶ δὲ ταῦτ´ ἐρρήθη, βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη « πῶς ὑμῖν δοκεῖ λελέχθαι τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι τὸ δικαιότατον κρέας οὐκ ἐσθίουσιν; » « ὑπερφυῶς » ἔφη ὁ Πολυκράτης, « ἐγὼ δὲ καὶ προσδιαπορῶ, πότερον οἱ ἄνδρες τιμῇ τινι τῶν ὑῶν ἢ μυσαττόμενοι τὸ ζῷον ἀπέχονται τῆς βρώσεως αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. » «Ἐγὼ μὲν τοίνυν« » εἶπεν ὁ Καλλίστρατος « οἶμαί τινα τιμὴν τὸ ζῷον ἔχειν παρὰ τοῖς ἀνδράσιν· εἰ δὲ δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν, ἀλλ´ οὐ κανθάρου καὶ γρυ... Καὶ κροκοδείλου καὶ αἰλούρου τὴν ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται. Τὴν δ´ ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι τοῦ ῥύγχους, ὥς φασι, τὴν γῆν ἴχνος ἀρόσεως ἔθηκεν καὶ τὸ τῆς ὕνεως ὑφηγήσατ´ ἔργον· ὅθεν καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν ἀπὸ τῆς ὑός. Οἱ δὲ τὰ μαλθακὰ καὶ κοῖλα τῆς χώρας Αἰγύπτιοι γεωργοῦντες οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ παράπαν· ἀλλ´ ὅταν ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας τὰς ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον, αἱ δὲ χρησάμεναι πάτῳ καὶ ὀρυχῇ ταχὺ τὴν γῆν ἔτρεψαν ἐκ βάθους καὶ τὸν σπόρον ἀπέκρυψαν.
Οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ διὰ τοῦτό τινες ὗς οὐκ ἐσθίουσιν, ἑτέρων ζῴων μείζονας ἐπ´ αἰτίαις γλίσχραις, ἐνίων δὲ καὶ πάνυ γελοίαις, τιμὰς ἐχόντων παρὰ τοῖς βαρβάροις. Τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι τὸ σκότος τοῦ φωτὸς ἡγοῦντο πρεσβύτερον· τίκτεσθαι δ´ αὐτὴν ἐκ μυῶν πέμπτῃ γενεᾷ νουμηνίας οὔσης· ἔτι δὲ μειοῦσθαι τὸ ἧπαρ ἐν τοῖς ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. Τὸν δὲ λέοντα τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν γαμψωνύχων τετραπόδων βλέποντα τίκτει μόνος, κοιμᾶται δ´ ἀκαρὲς χρόνου καὶ ὑπολάμπει τὰ ὄμματα καθεύδοντος· κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων λεοντείων ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. Τὴν δ´ ἶβίν φασιν ἐκκολαφθεῖσαν εὐθὺς ἕλκειν δύο δραχμάς, ὅσον ἄρτι παιδίου γεγονότος καρδίαν· ποιεῖν δὲ τῇ τῶν ποδῶν ἀποστάσει πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸ ῥύγχος ἰσόπλευρον τρίγωνον. Καὶ τί ἄν τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ ἀκαλήφης ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου μάγους τιμᾶν μὲν ἐν τοῖς μάλιστα τὸν χερσαῖον ἐχῖνον, ἐχθαίρειν δὲ τοὺς ἐνύδρους μῦς καὶ τὸν ἀποκτείνοντα πλείστους θεοφιλῆ καὶ μακάριον νομίζειν; οἶμαι δὲ καὶ τοὺς Ἰουδαίους, εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν, ἀποκτείνειν ἄν, ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς ἀποκτείνουσι· νῦν δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν ἀπόρρητόν ἐστιν αὐτοῖς. Καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα πηγὴν αὐτοῖς ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως καὶ τὴν ὗν σέβεσθαι σπόρου καὶ ἀρότου διδάσκαλον γενομένην· εἰ μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ ἀκάθαρτον δυσχεραίνοντας τὸ ζῷον. »
«Οὐ δῆτ´ » εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών « ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν μένον ὑπ´ αὐτῶν μυ...στα θηρίον ἐμφερέστατον . Ὁ γὰρ λαγὼς μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς ὄνος εἶναι· καὶ γὰρ ἡ χρόα καὶ τὰ ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω μηδὲ μικρὸν μεγάλῳ τὴν μορφὴν ὅμοιον γεγονέναι. Εἰ μὴ νὴ Δία καὶ πρὸς τὰς ποιότητας αἰγυπτιάζοντες τὴν ὠκύτητα τοῦ ζῴου θεῖον ἡγοῦνται καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῶν αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν ἀναπεπταμένοις τοῖς ὄμμασιν, ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ διαφέρειν, ἣν Αἰγύπτιοι θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες.
Τὸ δ´ ὕειον κρέας οἱ ἄνδρες ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦσιν, ὅτι μάλιστα ... Οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺς ἀνθρώπους οἴονται, πᾶσαν δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν, ἃ δή, καχεξίας τινὸς ἐγγενομένης τῷ σώματι καὶ φθορᾶς, ἐπιτρέχειν δοκεῖ τοῖς σώμασιν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ θολερὸν περὶ τὴν δίαιταν τοῦ θρέμματος ἔχει τινὰ πονηρίαν· οὐδὲν γὰρ ἄλλο βορβόρῳ χαῖρον οὕτω καὶ τόποις ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ τὴν φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις. Λέγουσι δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν ὑῶν οὕτως ἐγκεκλάσθαι καὶ κατεσπάσθαι ταῖς ὄψεσιν, ὥστε μηδενὸς ἀντιλαμβάνεσθαι μηδέποτε τῶν ἄνω μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν, ἂν μὴ φερομένων ὑπτίων ἀναστροφήν τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον τὸ ζῷον ἡσυχάζειν, ὅταν οὕτω φέρηται, καὶ σιωπᾶν κατατεθαμβημένον ἀηθείᾳ τὰ οὐράνια καὶ κρείττονι φόβῳ τοῦ βοᾶν συνεχόμενον. Εἰ δὲ δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν δ´ Ἄδωνιν οὐχ ἕτερον ἀλλὰ Διόνυσον εἶναι νομίζουσιν, καὶ πολλὰ τῶν τελουμένων ἑκατέρῳ περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν λόγον· οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου γεγονέναι· καὶ Φανοκλῆς, ἐρωτικὸς ἀνήρ, ου- - - δήπου πεποίηκεν.
Ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ´ ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, Ἕλληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. Ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ´ αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ´ οὕτω κολα...
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%84
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Ἑλένης ἐγκώμιον (10) – Η Πύλη για την ελληνική …
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.
Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ.
[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν. Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού.
* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.
Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ.
[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν. Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού.
«Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3) «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για τη μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29)
(2) Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της [245d] μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων. Αλλά και πάλι εβρεθήκαμε και σε τούτη την περίσταση πολιτικά απομονωμένοι, [245e] γιατί δεν εστέρξαμε να διαπράξουμε αισχρό και ανόσιο έργο παραδίνοντας Έλληνες στους βαρβάρους. Έτσι όμως εφτάσαμε σε μια πολιτική κατάσταση όμοια σαν κι εκείνη που υπήρξε η αίτια να νικηθούμε άλλοτε, αλλά με τη βοήθεια των θεών κατορθώσαμε τούτη τη φορά να τελειώσουμε τον πόλεμο με καλύτερους όρους παρά την εποχή εκείνη, γιατί εγλιτώσαμε από τον πόλεμο έχοντας στο τέλος και το στόλο μας και τα τείχη μας και τις αποικίες μας· το ίδιο άλλωστε και οι εχθροί μας με χαρά και προθυμία εδέχτηκαν να πάψει ο πόλεμος αναμεταξύ μας. Ωστόσο εχάσαμε και στον πόλεμο αυτό γενναίους και ηρωικούς άντρες, κι εκείνους που εβρήκανε το θάνατο στη μάχη της Κορίνθου από τις φυσικές αναποδιές και κακοτοπιές της γης όπου έγινε η μάχη και τους άλλους που έπεσαν στο Λέχαιο [246a] θύματα προδοσίας· ηρωικά επίσης επολέμησαν κι όσοι ελευτερώσανε το βασιλιά της Περσίας και ξεκαθαρίσανε όλες τις θάλασσες από τους Λακεδαιμονίους. Τους άντρες τούτους ξαναφέρνω εγώ τώρα στη μνήμη σας και χρέος έχετε να εγκωμιάζετε μαζί μ᾽ έμενα και να τιμάτε τέτοιους ήρωες.
ΟΙ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΙΟΥΔΑΙΟΙ-ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Διαβάζοντας τους αρχαίους συγγραφείς Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 - 58), Ισοκράτη (Παναθηναϊκός, Ελένης εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός κ.α.), Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29, Μ, Απόσπασμα 3),και τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ύπατο των φιλοσόφων (Μενέξενος, 245c-d), διαπιστώνουμε ότι πριν από τους Τρωικούς πολέμους και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ. ξεσπούν στην Αίγυπτο λοιμώδης ασθένειες (οι 7 πληγές, σύμφωνα με την Αγία Γραφή) και οι ντόπιοι τις αποδίδουν στους ασεβείς αλλόφυλους. Για να αποφύγουν την οργή των ντόπιων οι μετανάστες που ζούσαν στην Αίγυπτο συσπειρώνονται και φεύγουν σε άλλα μέρη. Ένα μέρος των Ισραηλιτών με αρχηγό τον Μωυσή κατευθύνονται δια ξηράς στην Ιουδαία.
Οι Δαναοί με πλοία και με αρχηγό το Δαναό μέσω Ρόδου πάνε στο Άργος της Πελοποννήσου. Όταν έφτασαν εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τους κατοίκους του Άργους, που ήσαν Αχαιοί στην γενιά. Ωστόσο επειδή ο βασιλιάς των Αργείων που ονομάζονταν Γελάνωρ δεν είχε γιο για διάδοχο και από την άλλη δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες για να νικήσει , οι Αργείοι κάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση και αφετέρου να γίνει κοινός βασιλιάς. Αυτός είναι και ο λόγος που μετά τα Τρωικά οι Αργείοι ονομάζονταν και Αχαιοί-Δαναοί και Αργείοι και από αυτούς κατ’ επέκτασιν και όλοι οι Έλληνες. Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία της Ελλάδας όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου, τις Θήβες της Αιγύπτου.
Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο (έγινε το έτος 1218 - 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής (Ηρόδοτος). (1)
Oι Αιγύπτιοι και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί. Η οικογένεια των Περσειδών από το Άργος θεωρούσε γενάρχη της τον Δαναό, που ήλθε από την Ανατολή, και οἱ Θηβαίοι τιμούσαν ως γενάρχη τους τον Κάδμο γιο του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, που ήλθε στην Ελλάδα από την Παλαιστίνη, εγκαταστάθηκε στη Θήβα και συνέβαλε στη γένεση των λεγόμενων Σπαρτών από τα δόντια του δράκοντα. Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες.
Ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για την μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29) «Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος αναφέρει ότι η Πελοπόννησος πριν από τους Έλληνες την κατοίκησαν βάρβαροι. Εξάλλου, ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα κατοικία βαρβάρων υπήρξε, στους παλιούς καιρούς, έτσι λογάριαζαν όσοι μνημονεύουν αυτά τα πράγματα, γιατί ο Πέλοπας έφερε ένα λαό από τη Φρυγία στη χώρα που απ' αυτόν ονομάστηκε Πελοπόννησος, και ο Δαναός από την Αίγυπτο, κι οι Δρύοπες, οι Καύκωνες κι οι Πελασγοί κι οι Λέλεγες και άλλοι τέτοιοι λαοί μοίρασαν τους τόπους πάνω και κάτω από τον ισθμό.
Tην Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα της Φωκίδας ο Τηρεύς, την Καδμεία οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο, και την ίδια τη Βοιωτία κατέκτησαν οι Aονες, οι Τέμμικες και οι Ύαντες, ως και Πίνδαρος φησίν. Ην ότε υας Βοιωτιον ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται, Κέκροψ, και Κόδρος, και Αίκλος, και Κόθος, και Δρύμας, και Κρίνακος.
Οι δε Θράκες, και Ιλλυριοί, και Ηπειρώται, και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν. ΄Τοισι μέντοι μάλλον πρότερον, ή νυν, όπου γε και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης..» (Στράβων 7, 321). Οι Φοίνικες σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α -2) κατάγονταν από την Ερυθρά θάλασσα, πήγαν με αρχηγό τον Αγήνορα στην Φοινίκη της Ασίας, την χώρα απέναντι από την Κύπρο και όπου οι πόλεις Τύρος, Σιδών, εξ ου και η ονομασία Φοίνικες. Χαναάν σημαίνει «χώρα της πορφύρας, το όνομα δηλαδή προέρχεται από το ερυθρό χρώμα που εξάγεται από την επεξεργασία της πορφύρας.
https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/
https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%8
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%8
https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/
https://poimin.gr/category/kirigmata/kiriaki-pro-tis-ipsoseos/
https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/
https://poimin.gr/category/kirigmata/kiriaki-pro-tis-ipsoseos/
222%20(3)%20(3).jpg)
222%20(3)%20(3)%20(1)%20(1)%20(1)%20(1)%20(2)%20(1)%20(2)%20(1)%20(1).jpg)
222%20(3)%20(3)%20(1)%20(1)%20(1)%20(1)%20(2)%20(1)%20(2)%20(1)%20(1).jpg)
.jpg)
0 comments: