Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ο Ερντογάν είναι πλέον μόνος

Μετά τη σύλληψη του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Ekrem İmamoğlu, σοβαρές αναταραχές ξέσπασαν και συνεχίζουν να κλιμακώνονται στην Τουρκία. Η κρίση χειροτερεύει.

Αλλά για να αναλυθεί σωστά η κατάσταση, πρέπει να ληφθούν υπόψη αρκετοί παράγοντες.

Καταρχάς, ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, όπως και ο δήμαρχος της Άγκυρας, ανήκει στη φιλελεύθερη αντιπολίτευση του Ερντογάν. Αυτό είναι το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), το οποίο αντιπροσωπεύει μια αριστερή-φιλελεύθερη, κοσμική και γενικά φιλοευρωπαϊκή εναλλακτική στο Κόμμα AK (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) του Ερντογάν. Αυτή η αντίθεση είναι, καταρχήν, προσανατολισμένη προς τη Δύση και αντίθετη στον ισλαμικό προσανατολισμό των πολιτικών του Ερντογάν. Ταυτόχρονα, υιοθετεί μια μάλλον εχθρική θέση απέναντι στη Ρωσία.

Δεύτερον, ο ίδιος ο Ερντογάν έκανε πρόσφατα πολλά πολύ σοβαρά πολιτικά λάθη. Το πιο σημαντικό από αυτά είναι η υποστήριξή του για την κατάληψη της Δαμασκού από τους μαχητές al-Joulani. Αυτό είναι ένα μοιραίο λάθος, διότι με αυτόν τον τρόπο, ο Ερντογάν επέφερε ένα σοβαρό –ίσως ανεπανόρθωτο– πλήγμα στις τουρκο-ρωσικές και τουρκο-ιρανικές σχέσεις. Τώρα ούτε η Ρωσία ούτε το Ιράν θα βοηθήσουν τον Ερντογάν. Η κατάσταση έχει ήδη αποτύχει και η κρίση μπορεί να ενταθεί περαιτέρω.

Δεν πιστεύω ότι το Ιράν ή η Ρωσία εμπλέκονται με οποιονδήποτε τρόπο στην αναταραχή στην Τουρκία. Το πιθανότερο είναι ότι η Δύση προσπαθεί να ανατρέψει τον Ερντογάν. Ωστόσο, το συριακό λάθος του είναι σημαντικό. Πολλοί στην Τουρκία όχι μόνο δεν κατάλαβαν αυτό, αλλά και καταδίκασαν την πολιτική του Ερντογάν, η οποία, όπως βλέπουμε τώρα, οδήγησε στη γενοκτονία των Αλαουιτών και άλλων εθνοθρησκευτικών μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των Χριστιανών. Πράγματι, μόνο ένας εξαιρετικά κοντόφθαλμος πολιτικός θα μπορούσε να παραδώσει την εξουσία στη Συρία στην Αλ Κάιντα. Και παρόλο που ο Ερντογάν γενικά θεωρούνταν διορατικός πολιτικός, αυτό το λάθος, κατά τη γνώμη μου, θα τον στοιχειώνει για πολύ καιρό.

Μια άλλη πτυχή είναι η οικονομική της πολιτική. Η υποτίμηση της λίρας και ο αφανής πληθωρισμός υπονομεύουν μια ήδη εύθραυστη τουρκική οικονομία. Και φυσικά, αυτές οι αποτυχίες –τόσο στη Συρία όσο και στην οικονομία– μαζί με την προσέγγιση του Ερντογάν με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τις παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις και την επαφή του με τον επικεφαλής της MI6 Ρίτσαρντ Μουρ, όλα ωθούν τον Ερντογάν σε παγίδα. Ως αποτέλεσμα, η φιλελεύθερη αλλά κεμαλική (και επομένως εθνικιστική) αντιπολίτευση στην Τουρκία άδραξε την ευκαιρία να κεφαλαιοποιήσει τις αποτυχίες της. Το επιχείρημά τους είναι: « Σας προειδοποιήσαμε ότι αυτό που συνέβη στη Συρία θα ήταν μια νίκη των Πύρρων, η οικονομία καταρρέει και έχουμε ισχυρότερο προσανατολισμό προς τη Δύση από τον Ερντογάν, υπό τον οποίο η Τουρκία δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτή στην Ευρώπη ».

Και δεδομένου ότι η Τουρκία έχει μια λειτουργική δημοκρατία, ο Ερντογάν δεν μπόρεσε να εμποδίσει τους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας να ψηφίσουν ηγέτες της αντιπολίτευσης στις δημοτικές εκλογές. Τελικά, ο Ερντογάν αποφάσισε να φυλακίσει τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης. Το αν ήταν δικαιολογημένο ή όχι είναι σχεδόν άσχετο – σε κάθε σύγχρονο πολιτικό σύστημα, είναι πάντα δυνατό να βρούμε λόγους για φυλάκιση οποιουδήποτε αξιωματούχου (στη σύγχρονη πολιτική, δεν υπάρχουν αθώοι άνθρωποι). Η Τουρκία δεν αποτελεί εξαίρεση. Επομένως, το ζήτημα είναι μόνο πολιτική σκοπιμότητα.

Ο Ερντογάν αποφάσισε ότι τα πράγματα πήγαιναν άσχημα γι 'αυτόν και ότι έπρεπε να φυλακίσει τον πιο δραστήριο αντίπαλό του - τον Ekrem İmamoğlu. Ωστόσο, ο Imamoğlu είναι μια φιγούρα που συνδέεται με τον Σόρος, που υποστηρίζεται από παγκοσμιοποιητικά δίκτυα και ο Ερντογάν θα μπορούσε να είχε υποστηριχθεί σε αυτή την κίνηση μόνο αν ο ίδιος είχε λάβει σταθερή στάση εναντίον αυτής της φατρίας που συνδέεται με τον Σόρος. Ωστόσο, όπως ήδη αναφέρθηκε, ο Ερντογάν είχε προηγουμένως μαχαιρώσει τους συμμάχους του – το Ιράν και τη Ρωσία – στην πλάτη. Επομένως, εμείς οι Ρώσοι δεν μπορούμε να τον υποστηρίξουμε στην παρούσα κατάσταση. Και ούτε οι Ιρανοί.

Αυτή είναι μια πολύ άσχημη κατάσταση για τον Ερντογάν. Όλοι οι αντίπαλοί του, εκμεταλλευόμενοι τα λάθη του που συσσωρεύτηκαν με την πάροδο του χρόνου, ξεσηκώθηκαν σε μια εξέγερση – που είναι μια πραγματική έγχρωμη επανάσταση. Και εκείνοι οι συντηρητικοί κεμαλιστές, ακόμη και αυτοί που ευθυγραμμίζονται στις ένοπλες δυνάμεις, με ευρασιατικό προσανατολισμό – κεμαλιστές στρατιωτικοί που κάποτε κατηγόρησε ο Ερντογάν στην εντελώς κατασκευασμένη υπόθεση «Εργκένεκον» και που στην πραγματικότητα τον είχαν σώσει περισσότερες από μία φορές (ειδικά κατά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016) – δεν θα τον βοηθήσουν.

Ουσιαστικά, ο Ερντογάν βρίσκεται χωρίς φίλους, έχοντας προδώσει τους πάντες επανειλημμένα. Νομίζω ότι η κατάστασή του δεν είναι αξιοζήλευτη. Ταυτόχρονα, πρέπει να παραμείνουμε εξαιρετικά επιφυλακτικοί σχετικά με τις συνεχιζόμενες διαδηλώσεις, γιατί ακριβώς όπως στις περισσότερες έγχρωμες επαναστάσεις, οι ίδιοι διοργανωτές στέκονται πίσω από αυτές, συμπεριλαμβανομένης αυτής που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή στη Σερβία. Ταυτόχρονα, οι παγκοσμιοποιητές που εμπλέκονται στις διαδηλώσεις είναι μια μειοψηφία – η πλειοψηφία είναι απλοί άνθρωποι που είναι πραγματικά δυσαρεστημένοι με διάφορες πολιτικές υπερβολές εντός της ηγεσίας. Επομένως, υπάρχουν και αντικειμενικοί λόγοι για αυτό που συμβαίνει – φαίνεται ότι ο Ερντογάν έχει απλώς εξαντλήσει το περιθώριο λάθους του. Ωστόσο, συνεχίζει να κάνει λάθη.

Είναι δύσκολο να πούμε τι θα μπορούσε να διορθώσει την κατάσταση. Ίσως θα μπορούσε να προκύψει κάποια μορφή κεμαλικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας που περιλαμβάνει μετριοπαθείς ισλαμιστές (όπως μέλη του ίδιου του κόμματος του Ερντογάν). Σε αυτό το πλαίσιο, τίθεται το ερώτημα: τι συμβαίνει με τον Devlet Bahçeli, τον αρχηγό του Κόμματος του Τουρκικού Εθνικιστικού Κινήματος και κύριο σύμμαχο του Ερντογάν; Κυκλοφορούν ακόμη και φήμες ότι είναι νεκρός, κάτι που υποτίθεται ότι οι αρχές κάλυψαν. Νομίζω ότι αυτές είναι απλώς θεωρίες συνωμοσίας – αλλά αυτή η φιγούρα στην τουρκική πολιτική έχει πραγματικά γεράσει και αποδυναμωθεί. Ο Ερντογάν δεν μπορεί πλέον να βασίζεται σε αυτόν ή στους πάλαι ποτέ ισχυρούς «Γκρίζους Λύκους» του, τρομερούς ριζοσπάστες Τούρκους εθνικιστές.

Έτσι, για άλλη μια φορά, επαναλαμβάνω: το μέλλον του Ερντογάν και του καθεστώτος του φαίνεται ζοφερό. Ωστόσο, φυσικά, θα προτιμούσαμε να έχουμε μια κυρίαρχη Τουρκία με μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική ως γείτονά μας – κατά προτίμηση φιλική, αν και είμαστε προετοιμασμένοι ακόμα κι αν μας γίνει εχθρική. Η Ρωσία είναι έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο.

πηγή: Euro-Synergies

Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.