Έλληνες και Ρωμαίοι μιμούνται το θάρρος.
Ας επιτεθούμε στην ύπουλη Αλβιώνα στα νερά της. Είθε τα μεγαλεία μας, ανοίγοντας με την καταστροφή του, να σημαδέψουν τις μέρες της νίκης! Marquis de Ximenès (1726-1817), « Η εποχή των Ρεπουμπλικανών »
Η απιστία των Βρετανών είναι γνωστή, ο όρος Perfidious Albion χρονολογείται από την απόφαση της Αγγλίας το 1793 να ενταχθεί στη συμμαχία ενάντια στις δυνάμεις της Γαλλικής Επανάστασης. Το πνεύμα αυτής της προδοσίας ζει σήμερα, που γίνεται ειρωνικό από το γεγονός ότι η σύγχρονη εκδήλωση της Perfidious Albion είναι πλέον μια κοινή επιχείρηση που περιλαμβάνει τους Γάλλους, οι οποίοι έχουν ευθυγραμμιστεί με τους Βρετανούς για να αντιταχθούν στις προσπάθειες του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να επιδιώξει ειρήνη με τη Ρωσία τερματίζοντας τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Όταν πρόκειται για το λεγόμενο «Σχέδιο Ουκρανίας» -ο ανεπίσημος όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την επιχείρηση πολλών δεκαετιών των Ηνωμένων Πολιτειών και των πρώην ευρωπαίων συμμάχων τους, με επικεφαλής το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία, να χρησιμοποιούν την Ουκρανία ως εργαλείο για να αποδυναμώσουν, να συγκρατήσουν και τελικά να καταστρέψουν τη Ρωσία - οι ανενημέρωτοι παρατηρητές συχνά αποσπώνται από τους διανοούμενους που παρουσιάζουν τη Ρωσία έθνος υπό την ηγεσία ενός βάναυσου απολυτάρχη που επιδιώκει να κατακτήσει την Ευρώπη και την Ουκρανία ως μια διαφωτισμένη ομάδα οιονεί Ευρωπαίων που όχι μόνο μοιράζονται τις ίδιες αξίες με τους δυτικούς αδελφούς τους, αλλά είναι πρόθυμοι να χρησιμεύσουν ως ασπίδα για την προστασία της Ευρώπης από τη μάστιγα των ορδών της Μοσχοβίτης.
Το «Σχέδιο Ουκρανίας» βασίζεται σε ένα θεμελιώδες ψέμα – την ύπαρξη ενός βιώσιμου έθνους-κράτους που ονομάζεται Ουκρανία.
Ουκρανοί υποστηρικτές του Στέπαν Μπαντέρα
Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η Ουκρανία δεν είναι κάτι περισσότερο από το τεχνητό κατασκεύασμα μιας διαδοχής εξωτερικών φορέων - της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, της Μπολσεβίκικης Ρωσίας/Σοβιετικής Ένωσης και της λεγόμενης «συλλογικής Δύσης» που περιλαμβάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη - καθεμία από τις οποίες προσπάθησε να αποδυναμώσει και να υποτάξει αυτό που αποκαλεί μεγάλο ρωσικό έθνος και αυτό που ο ρωσικός λαός.
Είναι η τελευταία εκδήλωση αυτού του σχεδίου που είναι επίμαχο σήμερα, που πηγάζει από το διαταραγμένο μυαλό του Τζορτζ Σόρος, ο οποίος το 1993 έδωσε τη δημόσια γνώμη του για το τι εργαζόταν για να επιτύχει στα παρασκήνια - μια νέα παγκόσμια τάξη που διαχειρίζεται η διατλαντική στρατιωτική εταιρική σχέση γνωστή ως Οργάνωση Βορειοατλαντικής Συνθήκης ή ΝΑΤΟ.
Ο Σόρος οραματίστηκε έναν κόσμο στη μετασοβιετική εποχή όπου το ΝΑΤΟ, ως το μόνο λειτουργικό σύστημα διαχείρισης ικανό να εκπληρώσει τη μοίρα της συλλογικής Δύσης για παγκόσμια κυριαρχία, θα επιδίωκε να ανατρέψει μια αποδυναμωμένη Ρωσία στερώντας της από τους πρώην συμμάχους και εταίρους της και στη συνέχεια να μετατρέψει αυτούς τους πρώην φίλους εναντίον της σε μια βίαιη αντιπαράθεση που είχε σχεδιαστεί για να την εξουθενώσει και να εξαντλήσει το αραβικό κράτος εμιράτα και βασίλεια της Μέσης Ανατολής .
Τζορτζ Σόρος
Ο Σόρος ανησυχούσε για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα όταν επρόκειτο να εξισορροπήσει τα νόμιμα εθνικά τους συμφέροντα, τα οποία δεν περιλάμβαναν ποτέ τους θανάτους νεαρών ανδρών τους σε ξένες ακτές, με αυτούς των πρώην Ευρωπαίων συμμάχων τους, οι οποίοι δύο φορές τον 20ο αιώνα πολέμησαν σε συγκρούσεις που οδήγησαν σε θανάτους νεαρών Αμερικανών σε ξένο έδαφος. Στο άρθρο του το 1993, « Toward a New World Order: The Future of NATO », ο Soros εξήγησε πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτός ο αμερικανικός δισταγμός:
« Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα κληθούν να ενεργήσουν ως αστυνομικοί του κόσμου. Όταν ενεργούν, ενεργούν σε συνεργασία με άλλους. Επιπλέον, ο συνδυασμός του ανθρώπινου δυναμικού της Ανατολικής Ευρώπης και των τεχνικών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ θα ενίσχυε σημαντικά το στρατιωτικό δυναμικό της Εταιρικής Σχέσης, καθώς θα μείωνε τον κίνδυνο να μείνουν οι χώρες του ΝΑΤΟ με σακούλες, κάτι που αποτελεί τον κύριο περιορισμό στην προθυμία τους να δράσουν. Είναι μια βιώσιμη εναλλακτική λύση στην διαφαινόμενη παγκόσμια αναταραχή ».
Το μόνο που έλειπε ήταν μια πρόθυμη πηγή εργασίας από την Ανατολική Ευρώπη.
Μπείτε στην Ουκρανία .
Τριάντα χρόνια μετά, το διαβολικό σχέδιο του Σόρος παίζεται στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Η συλλογική Δύση βρήκε την πηγή εργατικού δυναμικού της στην Ανατολική Ευρώπη συμβατή και την ενέπλεξε σε μια κλασική σύγκρουση αντιπροσώπων με τη Ρωσία, η οποία είδε πάνω από ένα εκατομμύριο Ουκρανούς στρατιώτες να θυσιάζονται καθώς και εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια "τεχνικών δυνατοτήτων" του ΝΑΤΟ να επενδύονται σε μια χαμένη υπόθεση.
Ο Δρ Φρανκενστάιν και το τέρας του
Όχι μόνο η Ρωσία αρνήθηκε να ηττηθεί, αλλά αντ' αυτού ανέτρεψε τα δεδομένα στο «Ουκρανικό έργο» του Τζορτζ Σόρος, δίνοντας στη συλλογική Δύση ένα ταπεινωτικό μάθημα για τη διαφορά μεταξύ ενός νόμιμου έθνους που αποτελείται από ανθρώπους ενωμένους στον πολιτισμό και την κληρονομιά τους (Ρωσία) και ενός έθνους που κατασκευάστηκε από τα μυαλά εκείνων που προσπάθησαν να βλάψουν τη Ρωσία. Ο Τζορτζ Σόρος και οι κολλητοί του στο ΝΑΤΟ είχαν δημιουργήσει ένα τέρας του Φρανκενστάιν, μια γκροτέσκα συλλογή ανθρώπων που ενωνόταν μόνο από το μίσος για τη Ρωσία που τους είχε ενσταλάξει από νωρίς.
Τώρα ήρθε η ώρα να πεθάνει το τέρας του Φρανκενστάιν.
Το πείραμα απέτυχε.
Αλλά αντί να αποδεχθούν αυτή την αποτυχία και να προχωρήσουν στην επόμενη φάση της διατλαντικής γεωπολιτικής εξέλιξης, ο Σόρος και οι κολλητοί του, με επικεφαλής τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, στράφηκαν εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, επιδιώκοντας να εφαρμόσουν μέρος της συμφωνίας για τη δημιουργία του τέρατος του Φρανκενστάιν που δεν ήταν ποτέ - να σύρουν την Αμερική σε αυτή τη σύγκρουση αντιπροσώπων, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να ρέει ξανά το αμερικανικό αίμα στο ευρωπαϊκό έδαφος.
Αυτή είναι η απάτη της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο πρόεδρος Τραμπ επιπλήττει τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι
Ήξεραν από την αρχή ποιοι ήταν οι κανόνες του «Project Ukraine» – μια σύγκρουση μεσολάβησης, που γεννήθηκε από το στριμμένο μυαλό του Τζορτζ Σόρος, που χρησιμοποίησε ανθρώπινο δυναμικό της Ανατολικής Ευρώπης και στρατιωτική τεχνολογία του ΝΑΤΟ για να σκοτώσει αρκετούς Ρώσους για να καταρρίψει τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Τώρα, αντιμέτωπες με τις συνέπειες της αποτυχίας τους, αυτές οι σύγχρονες ενσαρκώσεις του Δρ Φρανκενστάιν δεν μπορούν να κάνουν το τιμητικό πράγμα αναγνωρίζοντας την αποτυχία τους και εγκαταλείποντας το ψεύτικο έθνος-κράτος τους. Αντίθετα, επιθυμούν να παρατείνουν τα δεινά του τέρατος εμποτίζοντάς του το αίμα της νεολαίας της Αμερικής.
Ευτυχώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν νέα ηγεσία .
Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απέρριψε το «Σχέδιο της Ουκρανίας» στο σύνολό του, επιλέγοντας αντ' αυτού να επιδιώξει την ειρήνη με τη Ρωσία με όρους που προωθούν την οικονομική συν-ευημερία και όχι τη στρατιωτική αντιπαράθεση.
Θα περίμενε κανείς ότι οι μακροχρόνιοι «φίλοι και σύμμαχοι» μας στο ΝΑΤΟ, με επικεφαλής τους Γάλλους και τους Βρετανούς, να το καταλάβουν αυτό – σε τελική ανάλυση, οι κανόνες του παιχνιδιού σχεδιάζονταν πάντα για να εμποδίσουν την Αμερική να γίνει άμεσος συμμετέχων στον πόλεμο αντιπροσώπων που χρησίμευσε ως το αποκορύφωμα του «Ουκρανικού Έργου».
Αντίθετα, έστειλαν τους αντίστοιχους ηγέτες τους – τον Εμμανουέλ Μακρόν για τη Γαλλία και τον Κερ Στάρμερ για το Ηνωμένο Βασίλειο – στον Λευκό Οίκο για να προσπαθήσουν να πείσουν τον Πρόεδρο Τραμπ ότι το τέρας του Φρανκενστάιν άξιζε να σωθεί.
Μετά έστειλαν το ίδιο το τέρας – τον Volodymyr Zelensky, τη ζωντανή εκδήλωση της τεχνητής, διεστραμμένης και άρρωστης κατασκευής αυτού που ονομάζεται Ουκρανία.
Αλλά ο Πρόεδρος Τραμπ διέκρινε την απιστία και απέλυσε τους τρεις σκύλους.
Και τώρα εναπόκειται στις Ηνωμένες Πολιτείες να κάνουν αυτό που αυτοί οι λεγόμενοι Γιατρός Φρανκενστάιν δεν μπορούν – να βάλουν τέλος στα βάσανα του τέρατος.
Όπως ο Φρανκενστάιν του θρύλου, η Ουκρανία δεν θα πεθάνει εύκολα. Θα προσπαθήσει να σκοτώσει τους δημιουργούς του, κάτι που η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να είναι επιφυλακτικές.
Αλλά η Ουκρανία θα πεθάνει .
Το «έργο της Ουκρανίας» απέτυχε.
Τι θα προκύψει στη θέση του παραμένει άγνωστο – ένα νέο τέρας; Ή κάτι αληθινό, θεμιτό, γεννημένο από πολιτισμό και αξίες που προέρχονται από ιστορικούς κανόνες, και όχι κατασκευασμένο από τον τρόμο των ανθρώπων που προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα τέρας για τα ανθυγιεινά γεωπολιτικά τους παιχνίδια.
Αυτό είναι το τελευταίο στάδιο της σύγχρονης εκδήλωσης του Perfidious Albion , όπου οι Βρετανοί και οι Γάλλοι αποδεικνύουν στον κόσμο ότι δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα άλλο παρά την προδοσία και δεν μπορούν ποτέ να θεωρηθούν αληθινοί φίλοι του αμερικανικού λαού.
Ο Τζορτζ Σόρος οραματίστηκε μια παγκόσμια τάξη στην οποία η στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ, υπό την ηγεσία της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, θα εκμεταλλευόταν μια αυτάρεσκη Αμερική για να μας παρασύρει σε έναν πόλεμο αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας.
Αυτή δεν είναι η ενέργεια ενός φίλου ή ενός συμμάχου, αλλά μάλλον ενός εχθρού, ενός ατόμου εχθρικού προς τα νόμιμα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών που δεν θα πρέπει ποτέ ξανά να εκδηλωθεί σε συγκρούσεις που προκαλούν το θάνατο Αμερικανών σε ευρωπαϊκούς πολέμους.
Οι συνέπειες αυτής της σύγχρονης σκηνοθεσίας του Perfidious Albion θα πρέπει να είναι η εγκατάλειψη του ΝΑΤΟ και ό,τι πρεσβεύει, και η έναρξη μιας νέας εποχής αμερικανικού μεγαλείου όπου κάνουμε κοινή υπόθεση με όσους αναζητούν ειρήνη και οικονομική ευημερία, όχι με εκείνους που φιλοδοξούν να χτίσουν τέρατα σχεδιασμένα να σκοτώνουν.
πηγή: Scott Ritter
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: