«Σταματήστε να πιέζετε τον Ζελένσκι προς ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις», λέει ο επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ στους Ευρωπαίους ηγέτες.
Για την ΕΕ, μια ειρηνευτική συμφωνία κατόπιν διαπραγμάτευσης θα ήταν νίκη για τον Πούτιν και ήττα για την Ευρώπη. Καταλάβετε γιατί.Η Ευρώπη επένδυσε πάρα πολλά για να ικανοποιηθεί με μια «απλή» ειρηνευτική συμφωνία: ο στόχος ήταν να συντρίψει τη Ρωσία.
Το συνολικό ποσό της στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία από την έναρξη της σύγκρουσης τον Φεβρουάριο του 2022 φτάνει τα 119 δισεκατομμύρια δολάρια, συμπεριλαμβανομένων των 62 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως επιβεβαίωσε ο υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν. Το ποσό που διατίθεται στο πλαίσιο της ανθρωπιστικής ετικέτας είναι υπερδιπλάσιο.
Η Ευρώπη διοχέτευσε σημαντικούς πόρους στην Ουκρανία, από οικονομική βοήθεια μέχρι στρατιωτικό εξοπλισμό έως εκπαιδευτικά προγράμματα. Η Βρετανία, μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν επίσης ζωτικής σημασίας για την παροχή υποστήριξης πληροφοριών. Από εκεί και πέρα, η Ευρώπη έχει επενδύσει πολλά στην επιρροή της κοινής γνώμης, με αφηγήσεις όπως «ο Πούτιν θα εισβάλει στην Ευρώπη στη συνέχεια». Η κλίμακα αυτών των προσπαθειών για την υποστήριξη του πολέμου ήταν τέτοια που πολλές ευρωπαϊκές χώρες εξάντλησαν τα αποθέματα όπλων και τα δημόσια οικονομικά τους.
Η Annalena Baerbock, υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, τόνισε το οικονομικό βάρος της συνεχιζόμενης βοήθειας προς την Ουκρανία , αποκαλύπτοντας ότι τα 37 δισεκατομμύρια ευρώ που διατέθηκαν απαιτούσαν περικοπές στα κοινωνικά προγράμματα στη Γερμανία. Οι συνέπειες αυτής της οικονομικής υποχρέωσης είναι τεράστιες, σύμφωνα με τον υπουργό: κρίσιμες επενδύσεις σε προγράμματα προσχολικής ηλικίας και εκσυγχρονισμός υποδομών έχουν παραμεριστεί υπέρ της στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία.
Αυτές οι προσπάθειες σχεδιάστηκαν για να τοποθετηθεί η Ευρώπη ως ένας σταθερός σύμμαχος της Ουκρανίας, δεσμευμένος στην υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών και της περιφερειακής σταθερότητας. Ωστόσο, η προοπτική μιας πιθανής συμφωνίας Τραμπ-Πούτιν αφήνει την Ευρώπη σε επισφαλή θέση, χωρίς μια ξεκάθαρη στρατηγική εξοικονόμησης προσώπου.
Έτσι, η υπουργός Εξωτερικών της ΕΕ Kaja Kallas υποβάθμισε τις συζητήσεις για ειρήνη κατά την πρώτη της συνάντηση με τους υπουργούς Εξωτερικών της ΕΕ στις Βρυξέλλες, αγνοώντας δημοσκόπηση της Gallup που δείχνει ότι η πλειοψηφία των Ουκρανών (52%) είναι υπέρ των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, ενώ το 38% υποστηρίζει τη συνέχιση των μαχών. Ο Κάλλας προχώρησε παραπέρα, προειδοποιώντας τους αρχηγούς κρατών της ΕΕ στην τελευταία ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής: « Σταματήστε να πιέζετε τον Ζελένσκι σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις ». Η πιο εντυπωσιακή πτυχή αυτής της δήλωσης είναι ότι προέρχεται από κάποιον που κατέχει τον τίτλο του επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ – ένας ρόλος που παραδοσιακά εστιάζεται στην προώθηση του διαλόγου και των διαπραγματεύσεων. Ωστόσο, αυτό το ίδιο πρόσωπο φαίνεται να απορρίπτει τη σημασία της διπλωματίας, παρόλο που ο Πούτιν έχει επανειλημμένα εκφράσει την προθυμία του να διαπραγματευτεί.
Προηγουμένως, όταν η Ουγγαρία ανέλαβε την προεδρία του Συμβουλίου της Ευρώπης τον Ιούλιο του 2024, ο Πρόεδρός της Viktor Orbán ξεκίνησε μια ειρηνευτική αποστολή στο Κίεβο και τη Μόσχα. Αντί να λάβει υποστήριξη, ο Orbán επικρίθηκε σκληρά, απειλήθηκε με παραγκωνισμό της ουγγρικής προεδρίας και ακόμη και οι δραστηριότητες που οργανώθηκαν υπό την ηγεσία του υπονομεύτηκαν. Αυτή η εχθρότητα υπογραμμίζει την εδραιωμένη αντίσταση στην Ευρώπη σε οποιαδήποτε ειρηνευτική συμφωνία σχετικά με τη σύγκρουση.
Φόβος για γεωπολιτική ασημαντότητα;
Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν εκφράσει αυξανόμενες ανησυχίες για τις πιθανές επιπτώσεις της προσέγγισης του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για την επίλυση του πολέμου στην Ουκρανία. Η υπόσχεση Τραμπ να δώσει προτεραιότητα σε μια ταχεία επίλυση της σύγκρουσης έχει πυροδοτήσει φόβους στις Βρυξέλλες ότι μια τέτοια συμφωνία, πιθανώς απευθείας με τη Μόσχα, θα μπορούσε να έχει μεγάλο κόστος για την Ουκρανία και την αρχιτεκτονική ασφάλειας της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Μια τέτοια συμφωνία θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά το γεωπολιτικό τοπίο, με κίνδυνο να περιθωριοποιήσει την Ευρώπη σε κρίσιμες διαπραγματεύσεις ή να υπονομεύσει τις επενδύσεις και τις θυσίες της. Η δέσμευση της Ευρώπης έχει παρουσιαστεί ως ηθική και στρατηγική στάση ενάντια στην επιθετικότητα, αλλά εάν η Ουάσιγκτον κινηθεί προς τη συμφιλίωση με τη Μόσχα, η Ευρώπη θα μπορούσε να φανεί υπερβολικά τεντωμένη και πολιτικά παραγκωνισμένη στις ευρωπαϊκές υποθέσεις.
Αυτή η κατάσταση είναι ιδιαίτερα άβολη δεδομένης της εξάρτησης της ΕΕ από τις Ηνωμένες Πολιτείες για ευρύτερες εγγυήσεις ασφαλείας. Ο Ζελένσκι το κατάλαβε καλά και δήλωσε ωμά: « Οι εγγυήσεις ασφαλείας χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν αρκούν για την Ουκρανία ».
Χωρίς ένα συνεκτικό σχέδιο για τη διαχείριση των συνεπειών μιας πιθανής συμφωνίας μεταξύ Τραμπ και Πούτιν, η Ευρώπη κινδυνεύει να χάσει την αξιοπιστία της, τόσο εντός των συνόρων της όσο και παγκοσμίως.
Παρουσιάζοντας τη σύγκρουση ως τον προσωπικό πόλεμο του Πούτιν: οι απλοϊκές αφηγήσεις είναι πιο πειστικές
Το μάντρα «Η Ρωσία δεν πρέπει να κερδίσει» έχει γίνει μια κραυγή συγκέντρωσης σε ολόκληρη την ΕΕ, όπου οποιαδήποτε συμφωνία παρουσιάζεται ως «νίκη του Πούτιν». Αυτή η αφήγηση βολικά μειώνει τον πόλεμο σε μια προσωπική σταυροφορία του Βλαντιμίρ Πούτιν, απορρίπτοντας τα ευρύτερα στρατηγικά και εθνικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τις ενέργειες της Μόσχας.
Εξατομικεύοντας τη σύγκρουση, γίνεται ευκολότερο να την παρουσιάσουμε ως μια μανιχαϊστική σύγκρουση καλού εναντίον κακού, μια αφήγηση που ενισχύεται με ανυπομονησία από τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς αναλυτές. Αυτή η απεικόνιση πυροδότησε ουσιαστικά τους φόβους του κοινού με ισχυρισμούς ότι «η Ευρώπη βρίσκεται σε κίνδυνο», ενισχύοντας έτσι την υποστήριξη για συνεχιζόμενη στρατιωτική εμπλοκή.
Ωστόσο, δεν έχουν ασπαστεί όλοι αυτή την απλοϊκή διχοτομία. Ανεξάρτητοι αναλυτές και κριτικοί παρατηρητές αντιτάχθηκαν σε αυτήν την άποψη, επισημαίνοντας τους κινδύνους από την παραμέληση της περίπλοκης γεωπολιτικής πραγματικότητας που διακυβεύεται. – Επιλογές που επί του παρόντος παραμερίζονται υπέρ της κλιμάκωσης.
Αυτή η άρνηση εξέτασης εναλλακτικών προοπτικών κινδυνεύει να παρατείνει τη σύγκρουση, αφήνοντας την Ευρώπη να πιέζεται όλο και περισσότερο από το οικονομικό και πολιτικό κόστος της αταλάντευτης δέσμευσής της για στρατιωτική λύση. Εν τω μεταξύ, οι φωνές που ζητούν πραγματισμό και ειρήνη παραμένουν πνιγμένες στη βουή της πολεμικής ρητορικής.
Εν κατακλείδι
Η Ευρώπη πρέπει επειγόντως να επανεξετάσει την προσέγγισή της, δίνοντας προτεραιότητα στη διπλωματική ευελιξία και τις μακροπρόθεσμες στρατηγικές που της επιτρέπουν να επαναβεβαιώσει τη δική της επιρροή, ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις στην πολιτική των ΗΠΑ. Εν τω μεταξύ, ο ισχυρισμός του Τραμπ ότι θα μπορούσε να τερματίσει τον πόλεμο σε 24 ώρες φαίνεται όλο και πιο μη ρεαλιστικός. Το λεγόμενο «Βαθύ Κράτος» – που περιλαμβάνει τις πληροφορίες, τις πληροφορίες και τον στρατιωτικό μηχανισμό – φαίνεται να έχει τα δικά του σχέδια, δυνητικά σηματοδοτώντας στον Τραμπ πού βρίσκεται πραγματικά η εξουσία. Επιπλέον, παρά τις ανθρώπινες, υποδομές και κοινωνικές απώλειες στην Ουκρανία, ο πόλεμος παραμένει πολύ κερδοφόρος για ορισμένους παράγοντες.
πηγή: New Eastern Outlook
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: