Η επιστροφή του απομονωτισμού και του συντηρητισμού στις αγγλοσαξονικές χώρες, που συμβολίζεται από τον Τραμπ, τον Φάρατζ και τον Πουλιέβ, κλονίζει την παγκοσμιοποίηση και σηματοδοτεί μια μεγάλη πολιτική επανάσταση.
Ο Καναδάς έγινε μέρος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Επταετή Πόλεμο (βάσει της Συνθήκης του Παρισιού το 1763). Ο Καναδάς απέκτησε καθεστώς κυριαρχίας και την ικανότητα να σχηματίσει τη δική του κυβέρνηση το 1867, αλλά, γενικά, δεν έφυγε ποτέ από την τροχιά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανία κυριάρχησε ουσιαστικά στον κόσμο. Ο βρετανικός στόλος έλεγχε τη θάλασσα, η λίρα στερλίνα έλεγχε τα παγκόσμια οικονομικά, η βρετανική επιστήμη και η προπαγάνδα διαμόρφωσαν τη συνείδηση του κόσμου.
Ο Τριακονταετής Πόλεμος του 20ου αιώνα (1914-1945) ήταν, αφενός, ένας προληπτικός πόλεμος με στόχο να αποτρέψει τη δημιουργία συμμαχίας μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας, η οποία θα μπορούσε να αμφισβητήσει την παγκόσμια κυριαρχία των χωρών των Αγγλοσάξονων. και από την άλλη, μια διαμάχη μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών για το δικαίωμα ιδιοκτησίας μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Σε αυτή τη «διαμάχη μεταξύ των Σλάβων», η νεαρή αμερικανική αυτοκρατορία κέρδισε. Από τότε, δεν ήταν πια η λίρα στερλίνα, αλλά το δολάριο που άρχισε να κυριαρχεί στον κόσμο και η αμερικανική προπαγάνδα καθιέρωσε πολιτιστικές κυριαρχίες.
Έτσι, αφού κατέστρεψαν τον ανταγωνιστή τους, τη Βρετανική Αυτοκρατορία, οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν μια παγκόσμια αυτοκρατορία. Οι βάσεις της αγγλοσαξονικής ισχύος, ωστόσο, παραμένουν οι ίδιες: οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Μεγάλη Βρετανία και ο Καναδάς ως εφεδρικό αεροδρόμιο (εδώ σκόπευε να φύγει ο Τσόρτσιλ σε περίπτωση αποτυχίας του πολέμου με τη Γερμανία).
Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί ένα βασικό σημείο: η πνευματική δομή του κλασικού Αμερικανού – WASP (λευκός αγγλοσάξωνας προτεστάντης) δεν συνεπάγεται καμία αυτοκρατορική φιλοδοξία. Οι Άγγλοι πουριτανοί (οι ιδρυτές των Ηνωμένων Πολιτειών) κατέφυγαν στην Αμερική από τον «κακό φαραώ» και την «πόρνη της Βαβυλώνας» - την Καθολική Ρώμη, δηλαδή ακριβώς αυτή τη χριστιανική αυτοκρατορία, τον χριστιανικό κόσμο, τον οποίο καταράστηκε. Κατέφυγαν στη μακρινή εσχατολογική «Πόλη σε λόφο», η οποία, κατά τη γνώμη τους, υποτίθεται ότι θα γινόταν φάρος για τους ίδιους φυγάδες «εκλεκτούς». Δεν είχε καμία πρόθεση να κυβερνήσει τον κόσμο των «καταραμένων».
Αυτός ο ολοκληρωτικός απομονωτισμός έγινε το «κόκαλο» της Αμερικής γύρω από το οποίο διαμορφώθηκε ο «καρπός» της. Και έτσι ήταν η Αμερική μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Μόνο το συγκεκριμένο κοσμοπολίτικο πνεύμα του Εβραίου το έχει τροποποιήσει. Φυσικά, η Αμερική φωτίστηκε από αυτό το πνεύμα από την αρχή (οι Πουριτανοί ονομάζονταν ήδη Εβραίοι σε χριστιανικό κέλυφος), αλλά άρχισε πραγματικά να κυριαρχεί στην αμερικανική πολιτική και κουλτούρα μόνο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με άλλα λόγια, η Αμερική ως «παγκόσμιος αστυνομικός», η Αμερική ως «παγκόσμιος δικτάτορας» και «παγκόσμιος μεσσίας» είναι περισσότερο ένα εβραϊκό κοσμοπολίτικο έργο παρά ένα εγγενές αμερικανικό σχέδιο. Το αρχικό αμερικανικό εγχείρημα είναι ο απομονωτισμός. Ο απομονωτισμός κυριάρχησε και ήταν το πιο ισχυρό κοινωνικό κίνημα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '40 του 20ου αιώνα, όταν διαλύθηκε από τη δύναμη των περιστάσεων.
Και είναι ακριβώς η σημαία του απομονωτισμού που σήκωσε και κυμάτισε ο Ντόναλντ Τραμπ όταν το 2016 βυθίστηκε σαν μαύρος κύκνος στην καρδιά της αμερικανικής πολιτικής και προκάλεσε εδώ γενικό σκάνδαλο, χάος και πανικό.
Η τεράστια δημοτικότητα του Τραμπ οφείλεται ακριβώς σε αυτό και καθόλου στο κεφάλαιό του, την επίδειξη και άλλα «χάρισμά» του. Ο Τραμπ σίγουρα διαθέτει όλες αυτές τις ιδιότητες, αλλά το μυστικό της επιτυχίας του είναι ότι έφερε τους Αμερικανούς, αποπροσανατολισμένους από τη μεταπολεμική φιλελεύθερη προπαγάνδα, πίσω στην αρχική τους παράδοση, στα αληθινά τους «κόκαλα».
Και τώρα αυτό το πραγματικό αμερικανικό κόκαλο μπορεί πραγματικά να ταρακουνήσει τα θεμέλια του αγγλοσαξονικού κόσμου. Ακριβώς επειδή είναι πραγματικό, και ακριβώς επειδή είναι «κόκαλο». Τέτοια πράγματα τείνουν να αλλάξουν τον κόσμο.
Στην πραγματικότητα, η κατάσταση θα μπορούσε να είναι ακόμη χειρότερη για τους Φιλελεύθερους. Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε τους Βρετανούς αυτοκρατορικό λαό. Αλλά η Βρετανική Αυτοκρατορία είναι επίσης πολύ νέα με ιστορικά πρότυπα. Και αν εμβαθύνουμε στην ιστορία του Άγγλου, θα δούμε ότι και αυτός δεν είναι ιδιαίτερα αυτοκρατορικός χαρακτήρας.
« Δεν είναι μόνο η Αγγλία ένα νησί, αλλά κάθε Άγγλος είναι ένα νησί », υπάρχει μεγάλη αλήθεια σε αυτά τα λόγια του Novalis. Ένας μοναχικός γκρεμός που περιβάλλεται από μια σκοτεινή, φουρτουνιασμένη θάλασσα και έναν φουρτουνιασμένο ουρανό - αυτό είναι το αληθινό πνεύμα του Άγγλου. Και αυτό δεν είναι καθόλου το πνεύμα της αυτοκρατορικής Ρώμης. Αντίθετα, είναι το πνεύμα που βρίσκεται πιο μακριά από την αυτοκρατορική Ρώμη. Και γι' αυτό, κάποια στιγμή, ένα άλλο αυτοκρατορικό πνεύμα εναλλακτικό της Ρώμης μπόρεσε να το κυριαρχήσει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία: κοσμοπολίτικο, εμπορικό, αγαπώντας την ελευθερία και τον χρυσό. Η αγγλική πουριτανική επανάσταση, ο Κρόμγουελ, ο Γουίλιαμ του Όραντζ, περιτριγυρισμένος από τους τραπεζίτες του Άμστερνταμ, την Τράπεζα της Αγγλίας, την οικονομική και εμπορική πόλη και την Εταιρεία της Ανατολικής Ινδίας, αυτές ήταν οι αληθινές απαρχές της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Και τώρα, με την ταχεία κατάληψη της αμερικανικής πολιτικής από τον Τραμπ, με τη δική του, ας μην τη φοβόμαστε αυτή τη λέξη, «συντηρητική επανάσταση» (δηλαδή μια επανάσταση ενάντια στη φιλελεύθερη επανάσταση), βλέπουμε πώς ο κόσμος αρχίζει να αλλάζει μπροστά στα μάτια μας.
Πώς η «συντηρητική επανάσταση» του Τραμπ κλονίζει τα θεμέλια όχι μόνο της Αμερικής, αλλά και ολόκληρου του αγγλοσαξονικού κόσμου. Πώς, κάτω από το σχεδόν νικηφόρο κοσμοπολίτικο πνεύμα της εμπορικής αυτοκρατορίας, η νέα Καρχηδόνα, ξαφνικά, σκίζοντας τα καβούκια της, εμφανίζεται το απομονωτικό πνεύμα των Άγγλων, των Σάξονων, ακόμη και των Κελτών.
Με ποια σημάδια το βλέπουμε αυτό;
Δείτε μόνοι σας: το δικομματικό σύστημα στη Βρετανία (όπως πρόσφατα στις Ηνωμένες Πολιτείες) ξεσπά στα ύψη και πίσω από το λαμπερό πανό του Εργατικού-Συντηρητικού ξεχωρίζει το μη συστηματικό πρόσωπο που μοιάζει με Τραμπ του Νάιτζελ Φάρατζ, του ηγέτη των Μεταρρυθμιστικό Κόμμα. Όσον αφορά τη βαθμολογία, ο Φάρατζ έχει ήδη αρχίσει να ξεπερνά τους Εργατικούς και από το στρατόπεδο των Συντηρητικών (του οποίου ο συντηρητισμός είναι μόνο όνομα) πλήθη αποστατών στρέφονται προς αυτόν. Σήμερα, το κόμμα του Farage αριθμεί περισσότερα από 100.000 άτομα – και οι τάξεις συνεχίζουν να αυξάνονται ενεργά.
Ο πρώτος (επίσημα) δισεκατομμυριούχος στον κόσμο, ο Έλον Μασκ, υποσχέθηκε στον Φάρατζ 100 εκατομμύρια δολάρια για τα εκλογικά του έξοδα. Για την Αμερική, φυσικά, αυτό είναι ασήμαντο, αλλά για τη Βρετανία είναι ένα τεράστιο ποσό (στις τελευταίες εκλογές, ολόκληρος ο προϋπολογισμός όλων των βρετανικών κομμάτων (δηλαδή των ακτιβιστών του κόμματος δωρεών) ήταν περίπου 55 εκατομμύρια λίρες.
Ο Φάρατζ υπόσχεται να οδηγήσει τη Βρετανία έξω από τη συστημική κρίση, να απαλλάξει το νησί από τους μετανάστες, να βελτιώσει την οικονομία και να κάνει ειρήνη με τη Ρωσία. Οι Βρετανοί, απογοητευμένοι τόσο από τους Συντηρητικούς όσο και από τους Εργατικούς, δέχτηκαν αυτές τις υποσχέσεις με μεγάλο ενθουσιασμό.
Ο σημερινός πρωθυπουργός Στάρμερ χάνει τη δημοτικότητά του ακόμη πιο γρήγορα από τον πρώην πρωθυπουργό Σουνάκ. Η κατάσταση θυμίζει από κάθε άποψη την αμερικανική κατάσταση και ο Τραμπ μισεί τον Στάρμερ εξίσου με τον Μπάιντεν και τον Ομπάμα.
Και ναι, φυσικά, ο Φάρατζ είναι επίσης απομονωτικός. Ήταν από τους πρώτους που επέκρινε την ευρωπαϊκή βοήθεια προς την Ουκρανία και τις βαλλιστικές απειλές του Μπάιντεν. Πέρυσι, κατηγόρησε σκανδαλωδώς το ΝΑΤΟ ότι ήταν η επέκταση του στρατιωτικού μπλοκ προς τα ανατολικά που προκάλεσε τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η κατάσταση στον Καναδά δεν είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα. Ο Τραμπ χλευάζει ανοιχτά τον Τριντό, αποκαλώντας τον δημόσια «κυβερνήτη του κράτους». Αυτό τον τοποθετεί δηλαδή σε επίπεδο περιφερειακού διευθυντή, ο οποίος επίσης έχει χάσει κάθε εμπιστοσύνη από το κέντρο. Είναι σαφές ότι η εξάρτηση του Καναδά από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι τεράστια. Και ο Τραμπ εξακολουθεί να απειλεί να εισαγάγει δασμούς 25 τοις εκατό και να καταρρεύσει την καναδική οικονομία, ή ακριβέστερα, να πετάξει τον Τριντό από τις αίθουσες της εξουσίας.
Η φιλελεύθερη τάση που κυριάρχησε τα τελευταία τριάντα χρόνια δεν είναι πλέον σχετική, δηλώνει κατηγορηματικά ο Τραμπ, δείχνοντας τον Τριντό, του οποίου η δημοτικότητα καταρρέει ραγδαία. Είναι ήδη κάτω από τη βαθμολογία όχι μόνο των συντηρητικών, αλλά και των αριστερών Δημοκρατικών. Και εδώ στον Καναδά, ο Τραμπ έχει επίσης τον δικό του άνθρωπο – τον συντηρητικό ηγέτη Pierre Poilievre, ο οποίος, με το σύνθημα «Πρώτα ο Καναδάς», υποδύεται άμεσα το αμερικανικό είδωλό του.
Έτσι, την επόμενη χρονιά (οι εκλογές στον Καναδά θα γίνουν το 2025), η κατάσταση θα μπορούσε να είναι η εξής: Αμερική, Καναδάς και Βρετανία «πάνω από όλα» ως κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική γραμμή ολόκληρου του αγγλοσαξονικού κόσμου.
Όχι, δεν θα είναι καταστροφή, αλλά μάλλον κάθαρση και επανασύνδεση, λαϊκή επανάσταση και επιστροφή των Αγγλοσάξωνων στον παραδοσιακό πατριωτισμό, στην απόρριψη του κοσμοπολιτισμού και της παγκοσμιοποίησης. (Οι φιλελεύθεροι και οι παγκοσμιοποιητές θα πρέπει να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία.) Φυσικά, υπάρχει ένα άλλο ερώτημα: ποιοι είναι οι πραγματικοί κύριοι του κόσμου – η πόλη και η Fed, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, που διοικούν τη Βρετανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες; Ενωμένοι και, μέσω αυτών, ολόκληρος ο κόσμος, πάνω από τις κυβερνήσεις-μαριονέτα – θα επιτρέψουν να συμβεί αυτό; Είναι απίθανο να εγκαταλείψουν την εξουσία τους οικειοθελώς. Και φυσικά ο κόσμος πραγματικά πρόκειται να ταρακουνήσει.
Ωστόσο, η ειρήνη έχει μια ευκαιρία. Εμφανίζεται ένα παράθυρο ευκαιρίας. Και όλοι έχουμε την ευκαιρία να ξανασκεφτούμε και να συναρμολογήσουμε ξανά ολόκληρο το παγκόσμιο κύκλωμα ασφάλειας, για να οικοδομήσουμε έναν πιο βιώσιμο και ασφαλή κόσμο για όλους.
πηγή: VZGLYAD
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: