Η Ρωσία και το Ιράν ενισχύουν τις διμερείς σχέσεις τους σε ένα στρατηγικό πλαίσιο, ενώ ακόμη περιμένουν την επιβεβαίωση μιας πραγματικής κοινής συμμαχίας, ιδιαίτερα στρατιωτικής.
Οι δύο χώρες, όπως και η Κίνα, γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχουν να παίξουν μεγάλο ρόλο στην περαιτέρω ενίσχυση της πολυπολικής παγκόσμιας τάξης σε διεθνή κλίμακα.Η πρόσφατη επίσημη επίσκεψη του Ιρανού Προέδρου Massoud Pezeshkian στη Ρωσία και η υπογραφή μεταξύ Μόσχας και Τεχεράνης της νέας Συνολικής Στρατηγικής Συμφωνίας Εταιρικής Σχέσης σηματοδοτούν αναμφισβήτητα ένα πολύ σημαντικό νέο στάδιο στη σύγχρονη ιστορία των δύο εθνών. Και αυτό μακροπρόθεσμα.
Ως εκ τούτου, τα δυτικά προπαγανδιστικά όργανα δεν παρέλειψαν να δουν στην υπογραφή της εν λόγω συμφωνίας ενίσχυση της ρωσοϊρανικής συμμαχίας σε αντιδυτικό προσανατολισμό. Υπό αυτή την έννοια, η Ρωσία, όπως το Ιράν, όπως και η Κίνα, κατανοούν απόλυτα ότι ως οι κύριοι δηλωμένοι αντίπαλοι των καθεστώτων της δυτικής πλανητικής μειονότητας, το έργο που πρέπει να γίνει για την περαιτέρω ενίσχυση του πολυπολικού κόσμου παραμένει πολύ σημαντικό.
Πέρα από τη σημασία της συμφωνίας που υπογράφηκε από τη Μόσχα και την Τεχεράνη και τις πρόσθετες ευκαιρίες που ανοίγει στους οικονομικούς, εμπορικούς, χρηματοοικονομικούς, υλικοτεχνικούς, τεχνολογικούς, αλλά και στρατιωτικούς τομείς για τα δύο έθνη, αυτή η τελευταία πτυχή αντιπροσωπεύει αναμφισβήτητα έναν προσανατολισμό που πρέπει να ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο τους επόμενους μήνες και χρόνια. Και αυτό γνωρίζοντας ότι τα καθεστώτα ΝΑΤΟ-Δύσης θα συνεχίσουν με κάθε μέσο να προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα, καθώς και τους αντίστοιχους συμμάχους τους σε διάφορες περιοχές του κόσμου.
Πράγματι, και σε μια εποχή που ο άξονας της πλανητικής μειονότητας ΝΑΤΟ-Δύσης γίνεται λίγο πιο έξαλλος κάθε μέρα μπροστά στην πραγματικότητα του πολυπολικού κόσμου που επιβάλλεται, σίγουρα θα ήταν καιρός να πρέπει να μεταβούμε σε υψηλότερο επίπεδο συνεργασίας στον κοινό τομέα στρατιωτικής ασφάλειας. Σύμφωνα με αρκετές ιρανικές πηγές, το Ιράν επιθυμεί να διατηρήσει τη στρατηγική του αυτονομία χωρίς απαραίτητα να ενταχθεί σε ένα συγκεκριμένο στρατιωτικό μπλοκ. Ωστόσο, υπάρχουν επίσης πολλοί στο περσικό έθνος που κατανοούν απόλυτα ότι στην πορεία των γεγονότων, με μια πιθανή κλιμάκωση από την πλευρά των αντιπάλων του ιρανικού κράτους, που εκπροσωπούνται από όσους νοσταλγούν τη μονοπολικότητα, τα μέτρα που θα ληφθούν θα πρέπει να να γίνει κάποια στιγμή πιο ριζοσπαστικός και πιεστικός.
Τα πρόσφατα γεγονότα στη Συρία απέδειξαν ότι οι εχθρικές προς την πολυπολικότητα δυνάμεις, με τη συμμετοχή τρομοκρατικών και εξτρεμιστικών στοιχείων, χωρίς να ξεχνούν εκείνους που επιθυμούν να συνεχίσουν να κάθονται σε πολλές καρέκλες ταυτόχρονα, στοχεύουν συγκεκριμένα να χτυπήσουν τη Ρωσία ως Ιράν και τα αμοιβαία συμφέροντά τους . Ωστόσο, τόσο η Μόσχα όσο και η Τεχεράνη δεν έχουν πέσει στην παγίδα να βαλτώσουν σε ένα ζήτημα όπου μια μεγάλη εσωτερική προδοσία θα είχε καταστήσει μάταιη οποιαδήποτε πρόσθετη δέσμευση από τη ρωσική ή την ιρανική πλευρά.
Και ότι γενικά, το συριακό ζήτημα μπορεί, ενώ περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να πάρει τον έλεγχο της κατάστασης, να γίνει πηγή αδιεξόδου για τα κύρια στοιχεία που εμπλέκονται στα πρόσφατα γεγονότα, δηλαδή την Τουρκία του Ερντογάν, τον σύμμαχό του στο Κατάρ, χωρίς να ξεχνάμε την Ουάσινγκτον και ισραηλινά καθεστώτα. Γιατί στη Συρία και δεδομένης της πολυπλοκότητας της κατάστασης σε αυτή τη χώρα, όλα στην πραγματικότητα μόλις ξεκινούν για όσους νομίζουν ή ισχυρίζονται ότι έχουν κερδίσει.
Σε κάθε περίπτωση, και αν στην περίπτωση του Ιράν το συριακό ζήτημα μπορεί πράγματι, προς το παρόν, να θεωρηθεί ως αποτυχία για τα συμφέροντά της, η Ρωσία έχει μέχρι τώρα διατηρήσει την παρουσία της στη συριακή μεσογειακή ακτή με τις στρατιωτικές της βάσεις, ενώ αναπτύσσει πιο σημαντικά στη Βόρεια Αφρική (στη Λιβύη) και στην περιοχή του Σαχέλ ως μέρος της συμμαχίας με το Μάλι, την Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα, χώρες μέλη της Συμμαχίας-Συνομοσπονδίας των κρατών του Σαχέλ (AES), χωρίς να ξεχνάμε την Κεντρική Αφρική.
Γενικότερα και συγκεκριμένα όσον αφορά το Ιράν, κάθε άλλο παρά χαμένος είναι στο περιφερειακό πλαίσιο της Μέσης Ανατολής. Ο κύριος περιφερειακός του αντίπαλος, το ισραηλινό καθεστώς, γνωρίζει κάτι για αυτό. Η τελευταία δεν μπόρεσε, παρά τις αμέτρητες σφαγές που διαπράχθηκαν κατά αμάχων, να συντρίψει τις λιβανικές αντιστασιακές δυνάμεις της Χεζμπολάχ, ούτε να επιτύχει τους στόχους της στην Παλαιστίνη στη Λωρίδα της Γάζας, χωρίς να ξεχνά την αποτελεσματικότητα των ενεργειών των Ενόπλων Δυνάμεων της Υεμένης εναντίον Ισραηλινά, αμερικανικά και βρετανικά συμφέροντα, όλα αυτά είναι ακριβώς το αποτέλεσμα της δουλειάς του Ιράν στην περιοχή. Όλα αυτά χωρίς άμεση είσοδο σε σύγκρουση από την ιρανική πλευρά.
Υπό αυτή την έννοια, η αδυναμία προσάρτησης των εδαφών που στόχευε το Ισραήλ, ακόμη και τα γεγονότα στη Συρία των οποίων το Τελ Αβίβ ήταν ένας από τους κύριους δικαιούχους, αλλά που δημιουργούν πολλές πρόσθετες αβεβαιότητες για το ισραηλινό καθεστώς, είναι μόνο πρόσθετες αποδείξεις. Το ισραηλινό καθεστώς κατανοεί ότι στρατηγικά, το Ιράν κερδίζει αυτό το πρώτο στάδιο της αντιπαράθεσης. Και αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που το αμερικανικό και το ισραηλινό καθεστώς θα επιδιώξουν τώρα με κάθε μέσο να χτυπήσουν το Ιράν σε μια προσπάθεια να πάρουν την εκδίκησή τους, με σκοπό να ανατρέψουν τις συνεχιζόμενες διαδικασίες.
Όλα αυτά σημαίνει ότι τα επόμενα βήματα για τους κύριους υποστηρικτές και υποστηρικτές της πολυπολικής παγκόσμιας τάξης θα πρέπει σίγουρα να προσανατολιστούν προς την ενίσχυση της κοινής στρατιωτικής αλληλεπίδρασης. Οι διμερείς στρατιωτικές συμμαχίες όπως Ρωσία-Λευκορωσία και Ρωσία-Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας θα πρέπει τελικά να επεκταθούν στο τρίο Ρωσίας-Κίνας-Ιράν, καθώς και στους αντίστοιχους συμμάχους τους στην Ευρασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Και με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας πλήρους στρατιωτικής συμμαχίας όλων των επιβεβαιωμένων υποστηρικτών του πολυπολικού κόσμου.
Εν αναμονή αυτών των επόμενων βημάτων, όλοι οι κύριοι υποστηρικτές και υποστηρικτές της πολυπολικής παγκόσμιας τάξης γνωρίζουν πολύ καλά ότι επί του παρόντος δεν μπορεί να επιτραπεί καμία χαλάρωση. Αντιμέτωποι με τα αμετάβλητα καθεστώτα μιας ακραίας πλανητικής μειονότητας και των υπεργολάβων τους, μόνο ισχυρά και συντονισμένα μέτρα θα επαναφέρουν όσους νοσταλγούν τη μονοπολικότητα στη θέση που τους αξίζει. Αυτό μιας μειοψηφίας που δεν μπορεί να παίξει κανένα σημαντικό ρόλο στις διεθνείς υποθέσεις.
πηγή: Continental Observer
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: