Θα ήθελα να ενημερώσω τους φίλους για την κυκλοφορία του βιβλίου μου: « Ο πόλεμος στην Ουκρανία – Ένας θόλος από ψέματα πάνω από μια άβυσσο φρίκης ».
Αυτή δεν είναι μια ιστορία πολέμου, αλλά μια ανάλυση που αποσκοπεί στην κατανόηση των συνθηκών αυτού του παράλογου πολέμου που δεν θα έπρεπε να είχε συμβεί αν η σοφία ήταν στο επίκεντρο των πολιτικών των δυτικών ηγετών: ΗΠΑ, Βρετανία, ΕΕ, κ.λπ. Γαλλική Προεδρία, πάντα στην πρώτη γραμμή σε γκάφες ή βρώμικα κόλπα, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση, που ξεκίνησε η Μόσχα στις 24 Φεβρουαρίου 2022, θα μπορούσε να είχε τελειώσει την άνοιξη του ίδιου έτους με μια συμφωνία μεταξύ του Ζελένσκι (που είχε καταλάβει το μάθημα) και του Βλαντιμίρ Πούτιν (οι διαπραγματεύσεις ήταν σε εξέλιξη στην Κωνσταντινούπολη, υπό την αιγίδα του Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) αν ο Μπόρις Τζόνσον δεν είχε παρέμβει στο Κίεβο στις 9 Απριλίου 2023 για να αποτρέψει τον Ζελένσκι να υπογράψει οτιδήποτε, υποσχόμενος του κάθε βοήθεια για να νικήσει τη Ρωσία, χωρίς καμία πιθανή αμφιβολία.
Ο Bruno Lemaire μας υποσχέθηκε (χάρη στην επίδραση των «κυρώσεων») την κατάρρευση της Ρωσίας, ξέρουμε τι είναι αυτό. Η ανάπτυξη της Ρωσίας θα πρέπει να τον κάνει να κοκκινίζει από ντροπή. Ούτε! Συνεχίζει να μιλάει στην πόρτα της εξόδου του υπουργείου του.
Ο πόλεμος του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας συνεχίστηκε και εντάθηκε, με ορισμένες χώρες που δεν ήταν ακόμη μέλη να ενταχθούν στον οργανισμό.
Αυτή η οργάνωση εμφανίζεται ξεκάθαρα σήμερα ότι θέλει να είναι κυρίαρχη και πολεμική, οδηγούμενη από το λόμπι των όπλων και την υψηλή χρηματοδότηση που θέλει να μονοπωλήσει τους πόρους (όσων θα απομείνουν) αυτής της χώρας. Είναι αξιοσημείωτο ότι, καθώς η Ουκρανία δεν είναι στην ΕΕ ή στο ΝΑΤΟ, η συγκέντρωση πίσω από τις αμερικανικές σημαίες και τις σημαίες του ΝΑΤΟ είναι ομόφωνη εντός της ΕΕ: η υποτέλεια έχει γίνει περιζήτητη και καταξιωμένη αξία. Είναι η πεμπτουσία αυτού που αποκαλούν δημοκρατικές αξίες (συμπεριλαμβανομένης της δημοκρατίας και της ελευθερίας!).
Γιατί δεν είναι πόλεμος μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, όπως όλοι γνωρίζουν, αλλά πόλεμος των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας, μέσω του ΝΑΤΟ, μέσω της Ουκρανίας. Η ψεύτικη αμερικανική προπαγάνδα, η ρωσοφοβική, είναι ένα καύσιμο που τροφοδοτεί τα μυαλά σε μια ξεδιάντροπη αφήγηση μέσω των μέσων ενημέρωσης με εντολή της Ουάσιγκτον και στα χέρια των μεγάλων περιουσιακών στοιχείων από ένα μέρος της Μέσης Ανατολής που περιέγραψε ο στρατηγός de Gaulle, το 1967, από « σίγουρη και κυρίαρχη ». Ένας οραματιστής!
Όπως και στο τραγούδι του αείμνηστου Guy Béart, « ο πρώτος που θα πει την αλήθεια θα εκτελεστεί… »
Ο ιστότοπος του Διεθνούς Δικτύου συγκεντρώνει όσους λένε την αλήθεια, παρά τη λογοκρισία, η οποία βελτιώνεται συνεχώς, και τις κυρώσεις που είναι πάντα δυνατές, οι οποίες αναθεωρούνται συνεχώς προς τα πάνω. Αυτό ισχύει για τους πολίτες, αλλά και για τις χώρες που αρνούνται να υποκύψουν στις επιταγές των κανόνων της μαφίας που αντικαθιστούν το διεθνές δίκαιο, αυτές οι χώρες υποφέρουν από καταναγκασμούς που τις καταστρέφουν, συντρίβουν τους ανθρώπους που δεν μπορούν πλέον να τραφούν ή να περιποιηθούν τον εαυτό τους.
Εν ολίγοις, είναι η εγκατάσταση του φόβου σε όλα τα επίπεδα, από τη μια, και η κυριαρχία της διαφθοράς, από την άλλη. Ο φόβος είναι μέρος της ζωής, αλλά όταν έρχεται το αφόρητο, η εξέγερση βροντοφωνάζει. Όλα πρέπει να συμβούν και όλα να συμβούν, είναι θέμα χρόνου, με την προϋπόθεση ότι η μνήμη δεν διαγράφεται, όπως η ανάμνηση ότι ήταν η Σοβιετική Ένωση που νίκησε τον Ναζισμό με κόστος δεκάδες εκατομμύρια θανάτους, οι αριθμοί κυμαίνονται γύρω στα 25 εκατομμύρια. Οι Βρυξέλλες ψήφισαν μάλιστα έναν νόμο που εξισώνει ένα κομμουνιστικό καθεστώς (ιδίως στην Ανατολή) με το αντίστοιχο του ναζισμού. Έτσι γιορτάζουμε την απελευθέρωση από τις ΗΠΑ ενώ ο πόλεμος ήταν στο λυκόφως του.
Η άγνοια είναι τρομερό κακό γιατί καταστρέφει το θάρρος ενσταλάσσοντας φόβο. Η γνώση, η γνώση της αληθινής πραγματικότητας αποκαθιστά την ελπίδα, την αυτοπεποίθηση και το θάρρος να αντιμετωπίσεις τους κινδύνους για να διαφυλάξεις την ελευθερία και τον νόμο. Γι' αυτόν τον λόγο γίνονται τα πάντα για να αφεθούν οι άνθρωποι σε άγνοια εγκαθιδρύοντας τη βασιλεία του ψέματος, της παραπληροφόρησης, ενσταλάσσοντας αμφιβολίες, φόβο και φόβο. Η γνώση σε απελευθερώνει, χαρίζει ελευθερία και θάρρος.
Πράγμα που δεν σημαίνει ότι όλοι οι επιστήμονες, οι μελετητές και οι άλλοι διανοούμενοι είναι όλοι ήρωες... Η κρίση του Covid το επιβεβαιώνει. Αλλά είναι μια ειδική περίπτωση, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία... Οι πολιτικές πτυχές καταλήγουν να διαφθείρουν το μυαλό των ανθρώπων.
Και φτάνουμε στο βαθύ κίνητρο που μου υπαγόρευσε αυτό το βιβλίο. Είχα παρατηρήσει ότι ο εορτασμός της 8ης Μαΐου 1945 είχε γίνει ελάχιστο κομμάτι του τοπικού Τύπου τα τελευταία χρόνια.
Στις 8 Μαΐου 2022, λιγότερο από μία ώρα πριν την ομιλία του δημάρχου στο χωριό μου, μια επιταγή με διέταξε να διαβάσω ένα κείμενο με την ευκαιρία αυτή. Ώρα να τηλεφωνήσω στον δήμαρχο και να λάβω τη συγκατάθεσή του, να γράψω μια ομιλία λίγων λεπτών και να φτάσω στην ώρα μου.
Απλώς ανέφερα τη θυσία της Ρωσίας, τις φιλικές και ιστορικές μας σχέσεις, καθώς και τους δυτικούς χειρισμούς και τη δράση των νεοναζί στην Ουκρανία. Κάλεσα τους παρευρισκόμενους να τα σκεφτούν όλα αυτά.
Ο δήμαρχος κατέληξε: « Δεν χρειάζεται να πιστεύουμε ». Όχι βέβαια... Ένας άνθρωπος έξω από το χωριό μου έδωσε συγχαρητήρια, ως παράμερο? Ένας «γέροντας», έξω από το χωριό, πλησίασε και μου χαμογέλασε. Αυτό είναι όλο.
Στη συνέχεια σκέφτηκα να οργανώσω μια συνάντηση και να κάνω μια παρουσίαση σχετικά με τις πραγματικότητες που είναι συγκεκριμένες για την αναπόφευκτη επέμβαση της Ρωσίας, η οποία μόλις είχε ενεργοποιηθεί.
Για να μην πω τίποτα ανόητο, έκανα κάποιους ελέγχους και το κείμενό μου διευρύνθηκε, έγινε άφθονο και δεν με έβλεπα να μιλάει για πολλή ώρα, δεν είμαι ικανός για αυτό. Έτυχε να μείνω ακινητοποιημένος και να μην μπορώ πλέον να δουλεύω έξω, κι έτσι άρχισα να γράφω αυτό το βιβλίο.
Το λέω αυτό για να μαρτυρήσω αυτήν την επιταγή που ξαφνικά επιβάλλεται, σαν να προέρχεται από μια εξωτερική οντότητα, από έναν σύμβουλο από πέρα. Απλώς άκουσα αυτή τη φωνή που δεν μπορούσα να ξεφύγω. Αυτό είναι ένα παράδειγμα από εκείνα τα περίεργα πράγματα που μας συμβαίνουν, τα οποία αντιμετωπίζουμε ως δικές μας διαισθήσεις και τα οποία ξεχνάμε.
Έτσι, έχω δημιουργήσει ένα βιβλίο που δεν είναι σε καμία περίπτωση εξαντλητικό, αλλά το οποίο, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί μια σύνθεση που μπορεί, ελπίζω, να συγκεντρώσει όσους βρίσκονται ακόμα υπό την επιρροή της προπαγάνδας που υποστηρίζει ότι η Ρωσία, με επικεφαλής τον « Ο αιμοδιψής τύραννος» Βλαντιμίρ Πούτιν, είναι η επιτιθέμενη χώρα και ότι η Ουκρανία είναι η ατυχής χώρα που δέχεται επίθεση, το φτωχό θύμα που η Δύση πρέπει να σώσει, «όποιο κι αν είναι το κόστος». Αναπαράγουμε τα κόλπα της κρίσης του Covid και τη θεωρία της λεγόμενης ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης: όλοι θα πεθάνουμε! Αν κερδίσει η Ρωσία, θα εισβάλει στην Ευρώπη μέχρι το Παρίσι και ποιος ξέρει, το Λονδίνο και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού... Η Ουκρανία πρέπει να σωθεί όπως πρέπει να σώσουμε τον πλανήτη!
Δεν έχω εμπορικά σχέδια, απλά ελπίζω ότι αυτό το βιβλίο μπορεί να δοθεί ευγενικά ως χριστουγεννιάτικο δώρο σε όσους χρειάζονται «άρνηση». Τα έσοδα από τα δικαιώματα θα μου επιτρέψουν να υποστηρίξω τον ιστότοπο.
Πηγαίνω σε περιφερειακές εκθέσεις βιβλίου, είναι μια ευκαιρία να μιλήσω με κόσμο. Με την ελευθερία της έκφρασης περιορισμένη, πρέπει να βρούμε τρόπους να συναντάμε ανθρώπους και να μιλάμε, χωρίς φόβο.
Όπως επαναλαμβάνει ο Xavier Moreau του Stratpol, ένας πρώην στρατιώτης, «Θάρρος, θα τους πάρουμε»!
Παρακάτω είναι η σελίδα «Προειδοποίηση» που ξεκινά το βιβλίο, μετά τον Πρόλογο που μου έδωσε ευγενικά ο στρατηγός Dominique Delawarde.
Προειδοποίηση
Είμαι 80 ετών, είμαι ένας απλός άνθρωπος, εντελώς ελεύθερος και ανήσυχος να φύγω τιμητικά από αυτή τη ζωή που το τέλος της πλησιάζει κάθε μέρα. Ο δρόμος που έχει πάρει η Γαλλία από τις αρχές του 21ου αιώνα και στον οποίο έχει κολλήσει με απελπίζει. Υπό εθελοντική κηδεμονία, δεν είναι πλέον μια ελεύθερη και κυρίαρχη χώρα, έχει γίνει ένας λάγνος υπηρέτης που καταστρέφει τη σωματική και ψυχική της υγεία.
Η απελπισία μου είναι να σημειώσω την έκταση της ψεύτικης και πολεμικής προπαγάνδας που έχει εισβάλει στη χώρα μας, σε σημείο που οι συζητήσεις δεν υπάρχουν πια, είναι απλώς καρικατούρες συζητήσεων, συνένοχοι διάλογοι μεταξύ ανθρώπων με αντίστοιχες υπακοές, στην υπηρεσία της δόξας , η επίσημη αφήγηση από την οποία απαγορεύεται να παρεκκλίνουμε. Σίγουρα, υπάρχουν πυρίμαχα μυαλά που τολμούν να εκφραστούν στις παρυφές της καταληψίας και περιφραγμένης δημόσιας αρένας, αλλά ο πληθυσμός πρέπει ακόμα να μπορεί να περάσει από τα σημεία πρόσβασης.
Δεν είναι απαραίτητο να έχουμε τα κλειδιά που ανοίγουν τα συρτάρια της γνώσης, είναι συχνά αρκετό για να κατανοήσουμε τις διαδικασίες από τις οποίες δημιουργούνται τα πράγματα, όπως ένας μηχανισμός που δεν μπορεί να σταματήσει.
Μιλάω σε απλούς ανθρώπους. Δεν θα πω τίποτα σε ενημερωμένους, δεν έχω νέες αποκαλύψεις, όλα όσα λέω είναι γνωστά και επαληθεύσιμα. Απλώς, επειδή η δημιουργία αυτού του βιβλίου ήταν κάπως τυχαία (ένα είδος αυτοσχέδιας επιτακτικής κατά σειρά επείγοντος), δεν είχα φροντίσει εκ των προτέρων να παραθέσω μια ολόκληρη σειρά σημειώσεων και συνδέσμων. Τα ερωτήματα που θα μπορούσαν να προκύψουν θα ήταν σίγουρα λεπτομέρειες που δεν θα έβαζαν υπό αμφισβήτηση την ουσία.
Για να υπάρξει και να λειτουργήσει σωστά η δημοκρατία, είναι απαραίτητο ο πληθυσμός να ενημερώνεται και να μην κρατείται κάτω από την κουκούλα ψεμάτων και επιθέσεων στην ελευθερία της έκφρασης, όπως οι συνθήκες που μας επιβάλλονται σήμερα.
Ένα έντιμο τέλος της ζωής, εδώ, σημαίνει να μην εγκαταλείπουμε τις αλήθειες που μετρώνται με την οξύτητα των γεγονότων και όχι από ένα κύμα ασυνεπούς συναίνεσης που χρειάζεται αυταρχικά τεχνάσματα για να επιδείξει μια όψη σταθερότητας.
Προσθέτω τη φωνή μου μόνο σε αυτούς που με διαφώτισαν, αυτούς τους πολυάριθμους ομιλητές στο WEB, ελάχιστα ορατούς, μακρυά από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, απαξιωμένους, διωκόμενους, συχνά στολισμένους με δυσνόητα προσόντα, αλλά πάντα άκαμπτους.
EUROBANG. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Είναι επίσης αυτό του Ζαν-Κλοντ, του μεγαλύτερου αδελφού μου, του ανθρώπου του νόμου, του πιστού υπηρέτη του έθνους, που μου άνοιξε τα μάτια σε ορισμένες πραγματικότητες των οποίων δεν είχα ακόμη πλήρως εκτιμήσει τη σοβαρότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου