Όταν παντού η ΕΕ και το ΝΑΤΟ και οι εκπρόσωποί τους, είτε η Γαλλία, η Γερμανία είτε η μικροσκοπική Μολδαβία, δεν δίνουν στην αριστερά, ή ακόμα και εδώ στους κομμουνιστές, το δικαίωμα να παίξουν το δημοκρατικό θεσμικό παιχνίδι, αυτό οδηγεί όχι μόνο στην άνοδο του φασισμού αλλά στον επακόλουθο πόλεμο που καταστρέφει τον πλανήτη και την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Το βλέπουμε, μεταξύ άλλων, με τις γερμανικές εκλογές αυτό το Σαββατοκύριακο, όπου η άνοδος της ακροδεξιάς και η άρνηση του πολέμου κατά της Ρωσίας είναι ανάμεικτες, ιδιαίτερα σε χώρες που λυπούνται για την ΕΣΣΔ και μισούν την καταστροφή της ψευδοδημοκρατίας... που στερούμε τους εαυτούς μας κάθε ελπίδας για μια εναλλακτική.. (σημείωση της Danielle Bleitrach μετάφραση της Marianne Dunlop για την ιστορία και την κοινωνία)
https://vz.ru/world/2024/8/30/1284580.html
Η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή της Μολδαβίας δεν επέτρεψε στον υποψήφιο του αντιπολιτευόμενου μπλοκ "Victory" Vasily Bolu να συμμετάσχει στις προεδρικές εκλογές που είχαν προγραμματιστεί για τις 20 Οκτωβρίου λόγω δευτερευόντων ζητημάτων σχετικά με έγγραφα. Το ίδιο το μπλοκ στερήθηκε την ευκαιρία να συμμετάσχει στην εκλογική διαδικασία – τόσο στις προεδρικές εκλογές όσο και στο δημοψήφισμα για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο θα διεξαχθεί ταυτόχρονα με την εκλογή του αρχηγού του κράτους.
Το ανώτατο δικαστήριο επιβεβαίωσε γρήγορα αυτή την απόφαση. Πράγματι, δεν είναι απόφαση της CEC, αλλά των αρχών στο σύνολό τους, και πρώτα απ' όλα της απερχόμενης προέδρου Maia Sandu, η οποία σκοπεύει να επανεκλεγεί για δεύτερη θητεία πάση θυσία και με την πρωτοφανή υποστήριξη από Βρυξέλλες.
Το Sandu είναι εύκολα κατανοητό. Τα οικονομικά προβλήματα και οι αυταρχικές μηχανορραφίες (ιδίως η άρνηση διάθεσης κονδυλίων για τη χρηματοδότηση περιοχών όπου η αντιπολίτευση είναι στην εξουσία ) οδήγησαν όχι μόνο σε πτώση της βαθμολογίας του προέδρου, αλλά και στην εμφάνιση μιας τεράστιας αντι-αξιολόγησης, όταν είναι «όλοι εκτός από αυτήν».
Πρέπει επομένως να «στεγνώσει το ποσοστό συμμετοχής» των διαδηλωτών και να κερδίσει στον πρώτο γύρο για να αποτρέψει την εξυγίανση της αντιπολίτευσης εναντίον της.
Το μπλοκ Victory αντιπροσώπευε έναν ιδιαίτερο κίνδυνο για την κ. Σαντού, επειδή δεν δημιουργήθηκε από πολιτικούς που έχουν ναφθαλιστεί, οι οποίοι απολαμβάνουν επίσης ισχυρές βαθμολογίες κατά της δημοτικότητας, αλλά από νέους και παθιασμένους ηγέτες. Επικρίνουν ενεργά τη διαδικασία απορρόφησης της Μολδαβίας από τη Ρουμανία, την επιθυμία των αρχών να μετατρέψουν τη χώρα σε προγεφύρωμα του ΝΑΤΟ και την επιθυμία του Κισινάου να ξεμπλοκάρει τη σύγκρουση στην Υπερδνειστερία στο όνομα των συμφερόντων του Κιέβου.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι μολδαβικές αρχές έκαναν τα πάντα για να καταπνίξουν αυτόν τον συνασπισμό: να τον βάλουν στη φυλακή, να τον εμποδίσουν να πάει στις εκλογές, να τον απαξιώσουν. Victory» χρειάστηκε μάλιστα να πραγματοποιήσει το ενωτικό της συνέδριο στη Μόσχα, επειδή ορισμένοι από τους ηγέτες της διώκονται στη χώρα καταγωγής τους.
Από την άλλη, η προεκλογική εκστρατεία για τον Σαντού διεξάγεται ουσιαστικά από ευρωπαϊκές και ΝΑΤΟϊκές δομές και οι Ρουμάνοι, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν είναι ιδιαίτερα ενεργοί.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι εκλογές και το δημοψήφισμα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προγραμματίστηκαν την ίδια μέρα, για να πείσουν τον πληθυσμό ότι το Sandu και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα.
Ο υπολογισμός είναι προφανής: η πλειονότητα των Μολδαβών είναι αντίθετη στην επανεκλογή του Sandu αλλά επιθυμεί να ενταχθεί στην ΕΕ.
«Η εμφάνιση νέων δυνάμεων της αντιπολίτευσης, και δυνάμεων που είναι ευνοϊκές για τις σχέσεις με τη Ρωσία, κάνει την άρχουσα ελίτ της Μολδαβίας να νιώθει άβολα. Θυμόμαστε ότι αυτοί οι αντίπαλοι συνελήφθησαν στο αεροδρόμιο του Κισινάου κατά την άφιξή τους από τη Μόσχα. Οι αρχές φοβούνται ότι η κοινωνία θα μπορέσει να οργανωθεί και να εμποδίσει τη Μολδαβία να γίνει βάση για αντιρωσικές δραστηριότητες», δήλωσε στην εφημερίδα VZGLYAD ο Nikita Mendkovich, διευθυντής της Ευρασιατικής Αναλυτικής Λέσχης.
Άλλα κόμματα της Μολδαβίας ευνοούν τη συνεργασία με τη Μόσχα, όπως ο πρώην πρόεδρος Ιγκόρ Ντόντον και οι Σοσιαλιστές του. Ωστόσο, οι Μολδαβοί έχουν πολλά προσωπικά παράπονα εναντίον του Dodon. Επιπλέον, θεωρείται καιροσκόπος που προσποιήθηκε ότι ήταν φιλορώσος πολιτικός για να κερδίσει τις εκλογές, αλλά δεν ήταν έτοιμος να αγωνιστεί για το φιλορωσικό μέλλον της Μολδαβίας.
Και η «Νίκη», ο ενθουσιασμός για την οποία δεν έχει υποχωρήσει ακόμη, ευλογήθηκε στην πραγματικότητα από τη Μόσχα για τον αγώνα για την εξουσία και συγκέντρωσε κόμματα της αντιπολίτευσης, αν και δεν είναι φιλορωσικά, αλλά τουλάχιστον φιλομολδαβικά σε προσανατολισμό – αυτοί που είναι κατά της διάλυσης της Μολδαβίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ ή τη Ρουμανία.
Φυσικά, οι δυτικοί εταίροι της Μολδαβίας (Ηνωμένες Πολιτείες, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ρουμανία), παρά τη διακήρυξη των δημοκρατικών αρχών, είναι απόλυτα ικανοποιημένοι με τις μολδαβικές «εκλογές χωρίς επιλογή» και δεν θα επικρίνουν τη μη αποδοχή υποψηφίων της αντιπολίτευσης. Όχι μόνο γιατί πόνταραν στη νίκη του Σαντού, και η «Νίκη» είναι κοντά στη Ρωσία. Αλλά και λόγω όλων των θυμάτων των έγχρωμων επαναστάσεων στον μετασοβιετικό χώρο, η Μολδαβία είναι η πιο κοντινή στην αντεπανάσταση.
Ολόκληρη η ιδεολογία της ΕΕ βασίζεται στη μη εναλλαγή και στην απόλυτη έλξη της δυτικής ιδεολογίας. Πιστεύεται ότι άλλες χώρες θα πρέπει να το επιδιώκουν απλώς εξ ορισμού, ως ιδανικό, αν και στην πραγματικότητα κανένα από τα κράτη, όπου «δημοκρατικοί μετασχηματισμοί» (σύμφωνα με τη Δύση) έχουν ήδη λάβει χώρα τον 21ο αιώνα, δεν μπόρεσε να επιτύχετε τις υποσχεθείσες οικονομικές επιτυχίες, γίνετε μέλος της ΕΕ ή τουλάχιστον προσεγγίστε αυτήν την ένταξη (το καθεστώς υποψηφιότητας δεν σημαίνει απολύτως τίποτα – οι Τούρκοι θα το επιβεβαιώσουν).
Ταυτόχρονα, καμία από αυτές τις χώρες –ούτε η Γεωργία, ούτε η Αρμενία, ούτε η Ουκρανία, ούτε η Μολδαβία– έχει βιώσει τη μετάβαση από ένα φιλοδυτικό σε ένα φιλοεθνικό καθεστώς. Υπάρχουν εμπόδια παντού: στη Γεωργία, οι ελίτ. στην Αρμενία, το σοκ του πληθυσμού λόγω της απώλειας του Καραμπάχ και η επιθυμία να κατηγορηθούν εξωτερικές δυνάμεις. στην Ουκρανία, η πιο άγρια ρωσοφοβία.
Στη Μολδαβία, με το χαμηλό βιοτικό της επίπεδο και τον αντιδημοφιλή πρόεδρό της, ο οποίος προσπαθεί να παρασύρει τη χώρα είτε σε πόλεμο είτε σε μια ξένη χώρα, η κατάσταση είναι πιο ασταθής. Αυτός είναι ο λόγος που όταν ο Σαντού υπερασπίζεται τον πολιτικό χώρο ενάντια σε πιθανούς αντεπαναστάτες, η Δύση τον χειροκροτεί ήσυχα.
Στη Ρωσία, φυσικά, κανείς δεν χειροκροτεί. Οι πολιτικοί και οι ειδικοί θα επικρίνουν τον Sandu για την πολιτική του καταστολή. Όμως, παραδόξως, η Μόσχα δεν χρειάζεται πραγματικά αντεπαναστατικές προσπάθειες στη Μολδαβία αυτή τη στιγμή. Πολύ απλά γιατί θα ήταν μια λανθασμένη αρχή.
«Το παράδειγμα της Αρμενίας δείχνει ότι ακόμη και αν υπάρχουν πολύ σοβαρές προϋποθέσεις για διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης, αυτές δεν θα είναι απαραίτητα επιτυχείς. Μπαίνουν στο παιχνίδι πολλοί υποκειμενικοί και αντικειμενικοί παράγοντες», εξηγεί ο Nikita Mendkovich.
- Η Μολδαβία πλησιάζει σιγά σιγά στο ΝΑΤΟ
- Ο Dodon θέτει όρους για την επίθεση της Ουκρανίας στην Υπερδνειστερία
- Οι ειδικοί αξιολόγησαν τις προοπτικές συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και Γκαγκαουζίας.
Αυτοί οι παράγοντες περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, την εξωτερική χρηματοδότηση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη μπορούν τεχνικά να οργανώσουν ένα Μαϊντάν στη Μολδαβία – υπάρχουν άνθρωποι, κεφάλαια και άλλες υποδομές για αυτόν τον σκοπό. Η Ρωσία δεν θα μπορέσει να οργανώσει ένα κόντρα-Μαϊντάν, δεν είναι αυτές οι μέθοδοι της.
Ένας άλλος παράγοντας είναι η υποστήριξη μέσων. Περισσότερο από το ήμισυ της επιτυχίας του πραξικοπήματος του Κιέβου του 2014 έγκειται στην κάλυψή του – στο έργο των Ουκρανών δημοσιογράφων που εκτέλεσαν τις εντολές και πραγματοποίησαν τις φιλοδοξίες τους. Αλλά στη Μολδαβία, τα τοπικά μέσα ενημέρωσης δεν υποστηρίζουν την αντιπολίτευση επειδή ελέγχονται από τη Δύση και ζουν σε βάρος της.
Τέλος, ο τρίτος παράγοντας είναι αυτός των συνόρων. Αν υποθέσουμε ότι μια φιλορωσική κυβέρνηση έρθει στην εξουσία στη χώρα μέσω εκλογών ή μέσω των οδών, τι θα κάνει; Ποια βήματα θα μπορέσει να κάνει προς τη Μόσχα σε μια κατάσταση όπου η Μολδαβία είναι κολλημένη μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας, χωρίς πρόσβαση στη Ρωσία, ούτε στη θάλασσα, ούτε τουλάχιστον κοινά σύνορα με ένα ουδέτερο κράτος;
Το Βουκουρέστι και το Κίεβο μπορούν από κοινού να επιβάλουν εμπάργκο στη Μολδαβία και να συντρίψουν την οικονομία της εάν οι φιλορωσικές δυνάμεις πάρουν την εξουσία. Τα ΜΜΕ θα κατηγορήσουν τη Ρωσία.
Γι' αυτό είναι πιο ευνοϊκό για τη Ρωσία να εξετάσει το καθεστώς των φιλορωσικών δυνάμεων στη Μολδαβία ως δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Και ακόμη καλύτερα, μια τέτοια αντιπολίτευση υπόκειται σε πολιτική καταστολή. Θα είναι δυνατό να μιλήσουμε σοβαρά για την ανάληψη της εξουσίας μόνο εάν οι σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση εξομαλυνθούν συστηματικά – ή εάν η Ρωσία και η Μολδαβία μοιράζονται κοινά σύνορα, για παράδειγμα, στην περιοχή της Οδησσού. Λαμβάνοντας υπόψη όλες τις τάσεις, το δεύτερο σενάριο φαίνεται πιο πιθανό από το πρώτο.
EUROBANG. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου