Οι Ρώσοι τους οποίους η δυτική «αφήγηση», είτε «μέτρια» ή «ριζοσπαστική», χαρακτηρίζει ομόφωνα ως ανεπαρκώς ενημερωμένους, υποταγμένους, αποξενωμένους από τον νέο τσάρο που θα ήταν ο Πούτιν, στην πραγματικότητα έχουν πολύ λεπτομερή γνώση των όσων λέγονται στο Δύση .
Μην φτάσετε ποτέ στο σημείο να καταγγείλετε την υποστήριξη του ΝΑΤΟ και των δικών τους κυβερνήσεων για όσα συμβαίνουν εδώ και χρόνια στην Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας.
Η προπαγάνδα είναι ολοκληρωτική (ολοκληρωτική θα ήταν η λέξη) αφού έχουμε μέσα στο PCF τις δύο τάσεις: τη ριζοσπαστική του Vadim Kamenka που είναι υπεύθυνος για τον διεθνή τομέα της Ανθρωπότητας (και άλλων) που είναι μέλος της ρωσικής οργάνωσης για την ελευθερία με επικεφαλής τον ο πρώην κομμουνιστής βουλευτής Ponomarev (τώρα πράκτορας της CIA) που διεκδικεί τη συμμετοχή του στην επιχείρηση και αυτή των «μετριοπαθών» της κομμουνιστικής ομάδας, που λένε ότι θέλουν ειρήνη ενώ εγκρίνουν την υποστήριξη για τη νίκη της Ουκρανίας (αυτό ισχύει και για όλους οι δυνάμεις που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο).
Αυτή η διπλή τάση του μαχητικού Ατλαντισμού είναι αυτή της μητρικής εταιρείας, των ΗΠΑ. Βρίσκεται σε άλλες συγκρούσεις και για παράδειγμα στην εκτίμηση του τι συμβαίνει στη Βενεζουέλα, στην Αφρική όπως στη Γάζα ή στη Θάλασσα της Κίνας, παντού μεταξύ της αγριότητας του μαχητικού ριζοσπαστισμού πίσω από το ΝΑΤΟ, των αντιπροσώπων του ή του οπορτουνισμού που υποστηρίζει τον οπλισμό. (σημείωση της Danielle Bleitrach μετάφραση της Marianne Dunlop)
https://vz.ru/opinions/2024/8/12/1281729.html
Υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ των δύο βασικών «ουκρανικών αφηγήσεων» της Δύσης. Οι «μετριοπαθείς», που αξιολογούν την κατάσταση στη λογική του παλιού Ψυχρού Πολέμου, και οι «ριζοσπάστες», που απαιτούν να ηττηθεί η Ρωσία εδώ και τώρα, διέφεραν στην εκτίμησή τους για την επίθεση στην περιοχή του Κουρσκ.
Αυτό που συμβαίνει στην περιοχή του Κουρσκ είναι το πρώτο σημαντικό γεγονός στην ουκρανική σύγκρουση, η αξιολόγηση του οποίου αποκαλύπτει ένα σαφές χάσμα μεταξύ των δύο θεμελιωδών «ουκρανικών αφηγήσεων» της Δύσης.
Οι «μετριοπαθείς», που αξιολογούν την κατάσταση στο πνεύμα και τη λογική του παλιού Ψυχρού Πολέμου (μια αντιπαράθεση που απαιτεί στρατηγική υπομονή και μια υπεύθυνη και ισορροπημένη προσέγγιση) και οι «ριζοσπάστες» που απαιτούν να ηττηθεί η Ρωσία (με την αποαποικιοποίηση να ακολουθήσει ) εδώ και τώρα, συνυπήρξαν στη Δύση από την αρχή. Οι θέσεις τους συγκρούονταν σε σημεία λεπτομέρειας, αλλά αξιολογώντας την κατάσταση στο σύνολό τους, μάλλον αλληλοσυμπληρώνονταν. Επιπλέον, οι μετριοπαθείς προσπάθησαν να μην διακινδυνεύσουν να κατηγορηθούν για έλλειψη αγάπης για την Ουκρανία και εκφράστηκαν όσο το δυνατόν πιο υπεκφυγικά.
Στο πλαίσιο της περιοχής του Κουρσκ, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι βαθμολογίες είναι σχεδόν αντίστροφες.
«Βετεράνοι του Ψυχρού Πολέμου».
– Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί (οι Ουκρανοί) το κάνουν αυτό. ποιο είναι το έργο που πρέπει να ολοκληρωθεί;
– Εάν έχετε 10.000 στρατιώτες εξοπλισμένους, γιατί να μην τους χρησιμοποιήσετε εκεί που σας διώχνουν από σημαντικές θέσεις για εσάς;
– Ναι, θα υπάρξουν πολιτικά αποτελέσματα και βελτίωση του ηθικού των στρατευμάτων, πιθανότατα, αλλά με ποιο κόστος; Αξίζει τον κόπο;
– Εάν η επέμβαση αποτύχει, δεν θα είναι ένα κρίσιμο τραύμα για την Ουκρανία;
– Σε μια κατάσταση θεμελιώδους ανισότητας δυνάμεων, η ασθενέστερη πλευρά έχει συμφέρον να μειώσει τον χώρο για άμεση αντιπαράθεση αντί να τον διευρύνει. Τι νόημα έχει να ανοίγουν οι ίδιοι νέα μέτωπα, στα οποία θα πρέπει να ξοδεύουν περιορισμένους πόρους;
Συνοψίζοντας, αυτό που συμβαίνει είναι μάλλον μια περιπέτεια (και μια προσωπική περιπέτεια του Ζελένσκι), που είναι πιθανό να τελειώσει άσχημα για την Ουκρανία μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Οι «Ριζοσπάστες»:
– Μια γιγάντια και εκπληκτικά επιτυχημένη επιχείρηση που έχει ήδη εισέλθει στην ιστορία της στρατιωτικής επιστήμης. Πολύ σοβαρά, συγκρίνεται με την Επιχείρηση Incheon του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ, η οποία, τον Σεπτέμβριο του 1950, ανέτρεψε το ρεύμα του Πολέμου της Κορέας υπέρ της Νότιας Κορέας.
– Η επέμβαση άλλαξε το παιχνίδι, η κατάσταση ανατράπηκε. Λόγω της επιτυχίας και της κλίμακας της επιχείρησης, οι διαπραγματεύσεις ενδέχεται να προχωρήσουν διαφορετικά, μέχρι την υιοθέτηση της φόρμουλας Zelensky.
– Λοιπόν, ή σύμφωνα με το «ελάχιστο πρόγραμμα», τα στρατεύματα θα αποσυρθούν από το Ντονμπάς, κάτι που θα επιτρέψει στην AFU να ξεκινήσει μια επίθεση σε αυτήν την περιοχή και στη συνέχεια –αν μας ευνοεί η τύχη– να επιτεθεί στην Κριμαία και η δυσαρέσκεια θα εκδηλωθεί τα μετόπισθεν, που θα θέσει σε κίνδυνο τη σταθερότητα του πολιτικού καθεστώτος στη Ρωσία.
Υπάρχουν πολλές παραλλαγές όλων αυτών, με διαφορετικές υπογραμμίσεις, αλλά με κοινό θαυμασμό για την εκπληκτική ιδιοφυΐα και την κοσμική κλίμακα των προοπτικών.
- Για να συμπέσει με την επίθεση στην περιοχή του Κουρσκ, η CIPSO δημιούργησε μια σειρά από νέα ψέματα
- Solovyov: η επίθεση της AFU στην περιοχή του Kursk αύξησε τη ροή των εθελοντών.
- Δυτικά ΜΜΕ: Η AFU θα πρέπει να εγκαταλείψει την περιοχή του Κουρσκ
Οι πρωταθλητές μου σε αυτό το τμήμα:
Πέρα από τον Ωκεανό - Ο Ατλαντικός. Ο συντάκτης γράφει πολύ σοβαρά ότι ο Μπάιντεν, απαλλαγμένος από την ανάγκη να εκλεγεί, «αποφάσισε να επιφέρει μια αποφασιστική ήττα στον Πούτιν» και «εφαρμόζει ένα σχέδιο για να βγάλει τη Ρωσία από τον πόλεμο» μέσω μιας στρατιωτικής νίκης στην περιοχή του Κουρσκ. Το άρθρο δημοσιεύτηκε την ημέρα που ο κ. Μπάιντεν χάθηκε για άλλη μια φορά στη σκηνή ενώ χαιρετούσε ένα αόρατο άτομο.
Στην Ευρώπη, ο νέος επικεφαλής της Επιτροπής Άμυνας της Bundestag, Faber, ο οποίος δεν κέρδισε στο Κουρσκ, αλλά κέρδισε το ίδιο, συζητά στο Twitter (αποκλεισμένος στη Ρωσία) πώς η λαμπρή στρατιωτική απόφαση της AFU θα καταστήσει δυνατή τη διαπραγμάτευση μιας παράδοσης με τους διαδόχους του Πούτιν (!).
Επιπλέον, η «διαχωριστική γραμμή» μπορεί να διασχίσει τις σελίδες των ίδιων ΜΜΕ: ένα άρθρο γράφεται από τη σκοπιά του «γιατί συμβαίνουν όλα αυτά» και στεναχωριέται για τους κινδύνους, ενώ ένας αρθρογράφος από μια ομάδα φιλοπολεμικής σκέψης ήδη περιγράφει τα υπέροχα, αν και εφήμερα, αποτελέσματα της λαμπρής νίκης.
Αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα σημεία της κατάστασης. Οι ριζοσπάστες, των οποίων οι θέσεις σε όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης φαίνονται ακλόνητες και πιο ασφαλείς από εκείνες των σχετικά ρεαλιστικών αλλά θαμπών «βετεράνων», είναι νευρικοί και καλύπτουν την απογοήτευσή τους με υπερβολικό ενθουσιασμό για τα γεγονότα των τελευταίων μηνών. Και για πρώτη φορά, οι μετριοπαθείς είναι έτοιμοι να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, χωρίς να φοβούνται πλέον τις αναπόφευκτες κατηγορίες περί «έλλειψης ενθουσιασμού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου