Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το άγνωστο θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου κράτησε στην ζωή το μοναδικό Φαινόμενο της Ελληνικής και της Παγκόσμιας ιστορίας. Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής.

 

Η πατρίδα μας βρίσκεται βιώνει την κορύφωση του υβριδικού πολέμου και κατά γενική παραδοχή απέχει ένα βήμα πριν από τον αφανισμό όπως αναφέρει ο Κωνσταντίνος Γρίβας. https://www.youtube.com/watch?v=hBIKPLJH5EY 

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος γεωστρατηγικός-γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail-6945294197. Οι τρεις παγκόσμιες καινοτομίες μου-Project Manager.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress θα κλείσει οριστικά μέσα στο Φθινόπωρο του 2024.

Σε περιόδους όπου το Ελληνικό έθνος είναι εμπλεκόμενο σε αμυντικούς πολέμους, η Υπεραγία Θεοτόκος δεν δείχνει κανένα οίκτο στους εχθρούς και σε όσους "Έλληνες" τους ευεργετούν με οποιονδήποτε τρόπο. Μ. Φώτιος : "Ο, τε γάρ τους πολεμίους ευεργετών προδότης".

Αυτό δίδαξε ο Μέγας Φώτιος και κανένας Έλληνας δεν το αμφισβητεί. Τα έθνη κατακτώνται-αφανίζονται όταν απολέσουν τον πολιτισμό, την παιδεία, την θρησκεία, την γλώσσα και την ηθική. Διαχρονικά όλα τα έθνη επιβιώνουν μέσα από τους αμυντικούς πολέμους λόγω των Ηρώων και όχι εξαιτiας των απόλεμων-δειλών, που εγκαταλείπουν τις χώρες τους έρμαιο στα χέρια των εισβολέων, κρυμμένοι πίσω από τις ιδιότητες των προσφύγων και των αιρετικών χριστιανών που πιστεύουν και αναμένουν  ανύπαρκτους σωτήρες, τους οποίους κατασκεύασαν οι υπερδυνάμεις για κρατούν σε καταστολή τον Ελληνισμό, ώστε να είναι σε θέση να κυριαρχούν. 

Οι ήρωες υπηρετούν το Ελληνικό έθνος. Τολμούν-κινδυνεύουν υπόκεινται σε βασανιστήρια βάζοντας τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα. Η αυτοθυσία, η αγάπη, η πίστη σε ανώτερες Ελληνικές αξίες και ιδανικά, είναι τα μέσα του ανθρώπου για να αντιμετωπίσει την πνευματική κατάπτωση, την βαρβαρότητα, την ισοπέδωση και την σκλαβιά.

Οι Άγιοι, οι Σοφοί και οι Ήρωες του Ελληνισμού και της Ορθοδόξου πίστεως, είναι οι αψευδείς μάρτυρες της παρουσίας του Χριστού και του Αριστόκλειου στην ανθρωπότητα. Αυτό συμβαίνει διότι σύμφωνα με τον ύπατο των φιλοσόφων ο Θεός-δημιουργός ήταν και είναι αιτία μόνον για ότι καλό συμβαίνει. Η παρουσία των Ηρώων και των Αγίων είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι μόνον ο Χριστός θέλει τους Έλληνες όπως είπε ο μέγιστος στρατηλάτης του έθνους, ο οποίος ξεπέρασε σε επιτεύγματα ακόμη και τον Μέγα Αλέξανδρο. 

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Οι δύο κορυφαίοι Βασιλείς της παγκόσμιας ιστορίας και ο εκλεκτός του Διονυσιακού πολιτισμού (Γεωστρατηγική και επιβίωση από τον υβριδικό πόλεμο). Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής.

ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΣ ΚΑΙ ΕΜΦΥΛΙΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ.

Δεν αποτελεί καμία απολύτως σύμπτωση ότι κατά την άνοδο στον θρόνο των δύο κορυφαίων Βασιλέων-αυτοκρατόρων της παγκόσμιας ιστορίας, συνέβησαν γεγονότα τα οποία δεν είχαν ιστορικό προηγούμενο. Μέσα στις απεγνωσμένες προσπάθειες που κατέβαλαν οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού για να εκθρονίσουν τον Έλληνα που αναπαύεται στο Έβδομον ήταν και η δημιουργία εμφυλίων πολέμων, Αυτό αποτελεί πάγια τακτική των μετόχων της Διονυσιακής κουλτούρας από την περίοδο της κλασικής αρχαιότητας,  

Μετά από έναν σκληρό χειμώνα το αυτοκρατορικό-Ρωμαϊκό ναυτικό, απωθούσε μακριά από την Βασιλεύουσα τους άνδρες του Βάρδα Φωκά, ήρθαν και οι Βάραγγοι από την Ρωσία. Οι ξένοι-εξαιρετικοί πολεμιστές αιφνιδίασαν τους στασιαστές, εκτέλεσαν τους ανώτερους αξιωματικούς του στρατηγού Φωκά και συνέλαβαν πολλούς από τους επαναστάτες. Ωστόσο ο Φωκάς με όσους άνδρες είχαν απομείνει, σχεδίαζαν να αποκλείσουν τον Ελλήσποντο από την Άβυδο. Εκεί ο Βασίλειος στις 13 Απριλίου 989 οδηγώντας τους Βαράγγους, επιτέθηκε εναντίον των δυνάμεων των επαναστατών. Τότε ο Βάρδας Φωκάς σκέφτηκε να κάνει κάτι παρόμοιο με αυτό που είχε κάνει πριν 13 χρόνια, με αντίπαλο τον Βάρδα Σκληρό. Πρότεινε μονομαχία με τον Αυτοκράτορα. 

Ο Φωκάς κινήθηκε έφιππος ενάντια στον Βασιλείου Β’ προτάσσοντας το ξίφος του. Ο αυτοκράτορας τον περίμενε ψύχραιμος, κρατώντας το δικό του ξίφος στο δεξί χέρι και μια εικόνα της Παναγίας στο αριστερό. Λίγο πριν φτάσει στον Βασίλειο Β’, ο Φωκάς από το άλογο του κατέληξε πεσμένος στο έδαφος. Ο στρατηγός Φωκάς έπεσε νεκρός πιθανότατα μετά από οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο όπως εκτιμοιύν κάποιοι ιστορικοί-ερευνητές. Η ιερή εικόνα της Παναγίας, που κρατούσε ο Βασίλειος Β, στο αριστερό του χέρι κατά την μονομαχία, γνωστή ως Νικοποιεία (Δημιουργός της Νίκης), βρίσκεται σήμερα πιθανότατα στην βασιλική του Αγίου Μάρκου της Βενετίας. Έκτοτε σε όλες τις μάχες ο μέγιστος του Ελληνισμού και της παγκόσμιας ιστορίας πολεμούσε κρατώντας στο ένα χέρι το εικόνισμα της Υπεραγίας Θετοτόκου. 

ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ. 

Ο Άραβας Ιστορικός Γιαχγιά η Γιαγυά από την Αντιόχεια, την πόλη των μεγάλων Αρχιερέων της Ορθοδοξίας, των Συνόδων και των αιρέσεων, επισημαίνει ενδεικτικά στο έργο ότι αν δεν δολοφονούσαν τον Άγιο Pallida Mors Saracenorum θα είχε κατακτήσει ολόκληρη την Συρία καθώς και άλλες πολλές επαρχίες της Ανατολίας. Ενδεικτικά αναφέρει ο Γιαχγιά ότι ο Άγιος Νικηφόρος έκανε ότι επιθυμούσε τον Αραβικό στρατό και τους αμάχους Μωαμεθανούς καθώς ήταν σε θέση να κατακτήσει ανενόχλητος οποιαδήποτε περιοχή της  Αραβικής Επικράτειας. 

Ο Ελ Νικφούρ ήταν και είναι ο φόβος και ο τρόμος των απανταχού Αγαρηνών. Είναι μια θρυλική μορφή. Αποτελεί Μέγα εθνικό παράδειγμα πίστεως-πατριωτισμού και αυτοθυσίας. Ενσαρκώνει με τον καλύτερο τρόπο την Ορθόδοξη πίστη και την φιλοπατρία. Οι Άραβες έτρεμαν τον Άγιο Pallida Mors Saracenorum. Όμως δεν τον υπολόγιζαν οι Γερμανοί και οι Βούλγαροι.Το ίδιο ισχύει και για τον μεγαλύτερο στρατηλάτη όλων των εποχών τον Μέγα Ηράκλειο τον οποίο δεν υπολόγιζαν οι Πέρσες, οι Άβαροι, οι Φράγκοι, οι Ιουδαίοι και οι Άραβες.  

Το όνομα του προκαλούσε τον απόλυτο τρόμο στους εχθρούς του Ελληνικού έθνους. Οι αιώνιοι εχθροί του έθνους μας μόνον μια φορά στα παγκόσμια χρονικά βίωσαν τα συναισθήματα του απόλυτου πανικού, του φόβου και της απελπισίας.Όσο ζούσε οι Γερμανοί (Φράγκοι-Νορμανδοί, Λογγοβάρδοι) και οι Σελτζούκοι, δεν τολμούσαν ούτε να αναπνεύσουν.

Έντρομοι περίμεναν να πεθάνει για να ολοκληρώσουν τα ανθελληνικά σχέδια τους. Γνώριζαν πολύ καλά ότι αν τολμούσαν να επιτεθούν στην αυτοκρατορία θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Οι ανθέλληνες Γερμανοί επί της Βασιλείας του Βουλγαροκτόνου γνώρισαν τον απόλυτο τρόμο. Για αυτό και κατά την τέταρτη-εωσφορική Σταυροφορία, όταν κατέκτησαν την αυτοκρατορία και την πρωτεύουσα της, άνοιξαν τον τάφο του Βουλγαροκτόνου, τοποθέτησαν τον σκελετό επάνω σε ένα δέντρο και έβαλαν στο στόμα του μια φλογέρα. Ουδέποτε το έκαναν αυτό σε άλλο αυτοκράτορα. 

Τόσο μεγάλο ήταν το μίσος των Γερμανών για τον Βασίλειο, ο οποίος ελάχιστα έλειψε να ματαιώσει τα εθνοκτόνα και γενοκτονικά σχέδια τους. Είναι βέβαιον ότι σε περίπτωση που είχε παραμείνει στην ζωή ο Μέγας Βουλγαροκτόνος ότι οι Γερμανοί και οι Σελτζούκοι θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και δεν θα ήταν σε θέση να κατακτήσουν διαδοχικά την αυτοκρατορία. Κανένας άλλος βασιλιάς σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία δεν πήγε να πολεμήσει σε ηλικία 69 ετών, παρά μόνον ο Βασίλειος Β. Η ενέργεια αυτή μας δείχνει το πόσο επικίνδυνη ήταν η Γερμανική αυτοκρατορία και οι συν αυτώ (Σελτζούκοι). 

Τις χρονιές 996 και 999 μ.Χ. ο Μέγας Βασίλειος πολέμησε τους Αγαρηνούς. Κατά την επιστροφή του για τον Βουλγαρικό μέτωπο, στο πέρασμά του σκορπούσε τον όλεθρο και ισοπέδωνε τα πάντα. Όλα αυτά τα έκανε ως αντίποινα σε νόμιμη άμυνα για τις σφαγές, τις κλοπές, τους εμπρησμούς, τους βιασμούς, το σκλάβωμα των γυναικών, που έκαναν σε ετήσια βάση, επί πολλούς αιώνες οι Αγαρηνοί εις βάρος, του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού.Έχοντας θέσει τέρμα στις εσωτερικές-εμφύλιες διαμάχες, ο Βασίλειος Β΄έστρεψε την προσοχή του στους εξωτερικούς εχθρούς της αυτοκρατορίας (Βούλγαροι, Άραβες, Γεωργιανοί, Χάζαροι, Γερμανοί). Ένα διχασμένο έθνος πνευματικά-πολιτικά, στρατιωτικά κοινωνικά, δεν διαθέτει τις απαραίτητες αντιστάσεις, δεν αντιδρά στις εξωτερικές προκλήσεις. Δέχεται ευκολότερα τα μεθοδευμένα ανθελληνικά σχέδια. 

Οι εμφύλιες έριδες είχαν εξασθενήσει την θέση του imperium romanum στα ανατολικά και οι κατακτήσεις του Κουρκουά, του Pallida Mors Saracenorum, και του Ιωάννη Τσιμισκή κινδύνευσαν να πέσουν στα χέρια των Αράβων (Φατιμίδες). Μετά από δύο σημαντικές ήττες στην Αντιόχεια, λόγω προχωρημένης ηλικίας του Δούκα-στρατηγού Μιχαήλ Βούρτζη, το Χαλέπι πολιορκήθηκε και η Αντιόχεια απειλήθηκε από το στρατό των Σαρακηνών. Την δεκαετία του 990, ξανάρχισαν οι εχθροπραξίες με τους Άραβες στη Συρία, στις οποίες ενεπλάκη και το φόρου υποτελές (στο Βυζάντιο) κράτος του Χαλεπίου που ελεγχόταν από την δυναστεία των Χαμδανιδών. Το έτος 993/994 ο Τούρκος στρατηγός Μαντζουτακίν πολιόρκησε την Απάμεια  και ο στρατηγός Μιχαήλ Βούρτζης προσέτρεξε σε βοήθεια των Χαμδανιδών του Χαλεπίου. Τα αντίπαλα στρατεύματα συναντήθηκαν ανάμεσα σε δυο ρηχά περάσματα του ποταμού Ορόντη, κοντά στην Απάμεια, στις 15 Σεπτεμβρίου 994. 

Οι Άραβες παρακάμπτουν τους Χαμδανίδες με αποτέλεσμα να βρεθούν στις πλάτες του Ρωμαϊκού στρατού, ο οποίος ηττήθηκε με μεγάλες απώλειες. Οι Φατιμίδες συνέχισαν την πολιορκία του Χαλεπίου ενώ κατέλαβαν και το Αζάζιον. Η ήττα αυτή προκάλεσε την άμεση επέμβαση του Βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β’ με την απόλυση του Βούρτζη από τη θέση του και την αντικατάστασή του από τον Δαμιανό Δαλασσηνό. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας τον επόμενο χρόνο εξεστράτευσε με επιτυχία στην περιοχή. Δυστυχώς όλοι οι ιστορικοί πλήν ελαχίστων αποκρύπτουν την συντριβή του Τούρκου στρατηγού Μανγιουτακίν και των 80000 Μωαμεθανών, οι οποίοι και μόνον στην θέα του Βασίλειου Β και των 17000 ανδρών του ετράπησαν σε φυγή. 

Το ένδοξο και συνάμα παράδοξο αυτού του τρομερού επιτεύγματος ήταν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των στρατιωτών που είχε στην διάθεση του ο Βασιλιάς ήταν Βούλγαροι αιχμάλωτοι πολέμου.  Ο Έλληνας αυτοκράτορας δεν ήθελε να αποδυναμώσει σε ισχύ τα στρατεύματα που πολεμούσαν στο βόρειο μέτωπο με τον Σαμουήλ. Πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά πετυχαίνει αυτοκράτορας τόσο μεγάλες νίκες, με τόσο μικρό στράτευμα αριθμητικά, και το οποίο στην συντριπτική του πλειοψηφία αποτελούνταν από αιχμάλωτους πολέμου. Ουδέποτε το τόλμησε αυτό στα παγκόσμια χρονικά άλλος αυτοκράτορας-ηγεμόνας και αν το επιχειρούσε θα είχε ήδη δολοφονηθεί μαζί με τους λίγους αριθμητικά στρατιώτες του. 

Μετά την νίκη του στην Συρία ο Ρωμαϊκός στρατός παρενοχλήθηκε  από Άραβες της ερήμου, οι όποιοι έκλεβαν και σκότωναν τους ιππείς. Αμέσως ο Βασιλιάς διέταξε πάση θυσία να συλληφθούν μερικοί από τους  ληστές. Όταν έγιναν οι συλλήψεις ο Βουλγαροκτόνος διέταξε να κόψουν τα χέρια σε σαράντα από τους ληστές για παραδειγματισμό. Στην θέα και μόνον των ληστών με τα κομμένα χέρια, σταμάτησαν πλέον να κάνουν επιθέσεις στο αυτοκρατορικό ιππικό. 

Το σωτήριο έτος 1017 το μοναδικό φαινόμενο της παγκόσμιας ιστορίας εκστράτευσε για πολλοστή φορά ενάντια στους Κουμάνους. Κατά την διάρκεια της πολιορκίας στην Καστοριά έφτασαν πληροφορίες από την Ρωμαϊκή αντικατασκοπεία με επικεφαλής τον στρατηγό Δαφνομήλη και τον Νικήτα, ότι ο κυβερνήτης Κρακράς σχεδίαζε να επιτεθεί στη βορειοανατολική Βουλγαρία με σκοπό να ανακτήσει τα κατακτημένα εδάφη. Η κίνηση αυτή έγινε με την συνεργασία των ομοεθνών που τότε ζούσαν βόρεια του Δούναβη. Ο Βουλγαροκτόνος όταν έμαθε για αυτήν την δυσμενή εξέλιξη, έλυσε την πολιορκία της Καστοριάς και έσπευσε προς τα βόρεια για να προστατέψει τα Ρωμαϊκά εδάφη. Εν τούτοις οι Πετσενέγοι στο άκουσμα ότι θα αντιμετωπίσουν τον Έλληνα αυτοκράτορα ανακάλεσαν την αρχική τους απόφαση και αρνήθηκαν να πολεμήσουν μαζί με τους Βουλγάρους, οπότε ο Βουλγαροκτόνος πήρε τον δρόμο της επιστροφής. Κατά την επιστροφή του από τον βορρά, τον φθινόπωρο του 1017, ο Μέγας Βασίλειος επιτέθηκε και κατέλαβε το φρούριο της Σέτινας το οποίο βρίσκεται ανατολικά από το χωριό Σκοπός της Φλώρινας. Το κάστρο ήταν μικρό αλλά οι αποθήκες του ήταν γεμάτες σιτάρι. Ο αυτοκράτορας μοίρασε το σιτάρι στους κατοίκους και ότι περίσσεψε το έκαψε. ΟΙ Βούλγαροι αντέδρασαν και υπό την ηγεσία του τσάρου Ιβάν Βλαντισλάβ βάδισαν εναντίον των Ρωμαϊκού στην Σέτινα.

Ο Βασίλειος έστειλε εναντίον των Βουλγάρων που πλησίαζαν ένα τάγμα με επικεφαλής τον στρατηγό-Δούκα Κωνσταντίνο Διογένη. Η μονάδα αυτή έπεσε σε ενέδρα των Βουλγάρων και περικυκλώθηκε. Θρυλικά έμειναν τα λόγια του όταν σε ηλικία 60 ετών τον ενημέρωσαν ότι ο Στρατηγός Κων. Διογένης, στις εσχατιές της Μακεδονίας έπεσε σε ενέδρα των Βουλγάρων, και δεν έχει καμιά ελπίδα σωτηρίας. 

Τότε ο ηλικιωμένος Αυτοκράτορας Βασίλειος Β ανέβηκε στο πρώτο άλογο που βρήκε μπροστά του λέγοντας : «ὅστις πολεμιστής, ἀκολουθείτω μοι» και όρμησε εναντίον των εχθρών. Μόλις τον είδαν οι Βούλγαροι έντρομοι άρχισαν να κραυγάζουν «βεζεῖτε ὁ τζέσαρ» (τρέξτε ο βασιλιάς) και τράπηκαν σε άτακτη φυγή, συμπεριλαμβανομένου και του τσάρου. Ο Βασίλειος έφτασε πρώτος με συνέπεια να πολεμήσει, στην μάχη για αρκετά λεπτά ολομόναχος. Ο  Ελληνικός Στρατός έτρεξε από πίσω του, όλοι οι Έλληνες πήγαν να πολεμήσουν, όμως έπρεπε πρώτα να ετοιμάσουν τα άλογα και να βάλουν τον πολεμικό τους εξοπλισμό. 

Με την άτακτη υποχώρηση άρχισε να τους καταδιώκει το τάγμα του Διογένη, με αποτέλεσμα να αιχμαλωτίσουν ένα τμήμα του Βουλγαρικού στρατεύματος. Στην συνέχεια ο Ρωμαϊκός στρατός αποχώρησε από την περιοχή και λίγο μετά τον Ιανουάριο του 1018, ο Αύγουστος έφτασε στην Κωνσταντινούπολη.  Κανένας άλλος Βασιλιάς στην παγκόσμια ιστορία δεν τόλμησε να επιτεθεί ολομόναχος σε παρόμοια περίπτωση. Εν τούτοις οποιοσδήποτε αν το επιχειρούσε θα είχε χάσει την ζωή του. 

H γεωγραφική θέση και η μορφολογία του εδάφους (Χαράδρα) δεν άφηναν κανέναν περιθώριο. Ο Μέγιστος του Ελληνισμού όχι μόνον έβαλε για πολλοστή φορά σε κίνδυνο την ζωή του στα πεδία των μαχών για την Ελλάδα, αλλά αν σκοτωνόταν θα άλλαζαν εντελώς τα γεωστρατηγικά και τα γεωπολιτικά δεδομένα. Οι Βούλγαροι θα είχαν την ψυχολογία με το μέρος τους και θα χανόταν δια παντός η Μακεδονία και η Θεσσαλία από το Imperium Roanum. Ο Βουλγαρικός στρατός αποδείχτηκε ότι ήταν ο πιο σκληροτράχηλος και επικίνδυνος κατά την αρχαία και την μεσαιωνική εποχή. 

Ο Βασίλειος επέτυχε το απόλυτο σε όλα. Πολεμούσε πολύ γενναία στην πρώτη γραμμή στα πεδία των μαχών. Έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, σε πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο. Oι επιτυχίες του Βουλγαροκτόνου δεν ήταν ποτέ βασισμένες, επάνω στην βαρύτατη φορολογία των φτωχών-Ελλήνων υπηκόων. 

Ουδέποτε το έκανε άλλος βασιλιάς αυτό το πράγμα, στον υπέρτατο βαθμό. Μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται, εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων. Στον αντίποδα ο Λατίφωνος Ιουστιανιανός ο Α, εισέπρατε τους ετήσιους, ακόμη και με ξυλοδαρμούς των υπηκόων. Όλα αυτά για να κάνει άσκοπους, επιθετικούς πολέμους, στα πλαίσια της υστεροφημίας του.  

Υπήρξε μέγας προστάτης όλων των φτωχών και των αδικημένων. Για αυτό τους έδωσε πλήρη φοροαπαλλαγή, όσα χρόνια κυβερνούσε. Όλες της ετήσιες φορολογικές υποχρεώσεις των αδυνάτων Ελλήνων, όλα τα χρόνια που ήταν Βασιλιάς, της πλήρωναν οι πλούσιοι. Ενδεικτικό ήταν ότι, από τους ισχυρούς πήρε πίσω όλα τα κτήματα, που είχαν αποσπάσει άδικα από τους φτωχούς, και τα έδωσε πίσω στους δικαιούχους. Το ίδιο έκανε και με τα Εκκλησιατικά κτήματα. 

Όμως ο Βασίλειος δεν σταμάτησε εκεί. Όσοι πλούσιοι εξακολουθούσαν να είναι άδικοι άνθρωποι, ανάλογα με την περίσταση είτε τους αφαιρούσε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας, είτε τους αφαιρούσε ολόκληρη την περιουσία.Τους απολύτως κακούς-πλούσιους που δεν άλλαζαν τακτική, τους κατάντησε ζητιάνους στα καπηλειά και στα πανδοχεία της Μικράς Ασίας. Ανάμεσα σε όλα αυτά κατάργησε ακόμη και το δικαίωμα των δυνατών σε περίπτωση φόνου, να εξαγοράζουν την θανατική ποινή. Μεγάλωσε με δικά του έξοδα όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών.  

Σπούδαζε τα αγόρια και εν συνεχεία τα έκανε στρατιώτες-αξιωματικούς, για να πολεμούν δίπλα του στα πεδία των μαχών. Διότι πολεμούσε για περισσότερο από τριάντα συνεχόμενα χρόνια, με Βούλγαρους, Άραβες, Χάζαρους, επαναστάτες κλπ.

Το αποτέλεσμα ήταν εκείνες οι γενιές των ορφανών παιδιών, να μεγαλώσουν και να πολεμούν δίπλα, στον Βασίλειο, στα πεδία των μαχών. Αυτό ήταν πολύ καθοριστικό στοιχείο για τις στρατιωτικές, επιτυχίες του Βασίλιεου. Επίσης όλα τα ορφανά κορίτσια που οι γονείς του σκοτώθηκαν στις μάχες, τα έδινε προίκα και τα πάντρευε. Κανένας άλλος βασιλιάς στον κόσμο δεν έχει κάνει τόσες πολλές ελεημοσύνες-φιλανθρωπίες όπως είχε κάνει ο Βουλγαροκτόνος. Υπήρξε ο μέγιστος προστάτης των φτωχών και των κατατρεγμένων. Ήταν ο μοναδικός Έλληνας στα παγκόσμια χρονικά από καταβολής κόσμου, ο οποίος βοήθησε τόσο πολύ τους φτωχούς. Κανένας άλλος δεν βοήθησε τόσους πολλούς φτωχούς ανθρώπους. Επίσης κανένας άλλος Βασιλιάς, δεν εξίσωσε κοινωνικά τους φτωχούς με τους πλούσιους.

Η νομοθεσία του ήταν εξίσου δίκαιη και πολύ σκληρή για την κοσμική και την Εκκλησιαστική εξουσία. Καμία διαμαρτυρία δεν τον έκανε ποτέ να αλλάξει γνώμη. Όσες φορές του ζήτησε πίσω ο Πατριάρχης Σέργιος τα κτήματα της Εκκλησίας και των πλουσίων, ο Βασίλειος ήταν ανένδοτος και δεν δεχόταν ούτε καν να συζητήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επί των ημερών του δεν υπήρχαν οφίκια-αξιώματα, για ιστορικές προσωπικότητες όπως οι Πατριάρχες Πολύευκτος, Κηρουλάριος και για πολιτικούς όπως ο Βασίλειος Λεκαπηνός, ο Ιωσήφ Βρίγγας και ο Μιχαήλ Ψελλός. Ενδεικτικό ήταν ότι άφησε δύο φορές κενό τον Πατριαρχικό θρόνο στην Κωνσταντινούπολη. 

ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Ο Βασίλειος Β από τα 18 του χρόνια μέχρι τον θάνατο του, έζησε χωρίς καθόλου γυναίκες. Δεν παντρεύτηκε ποτέ ώστε να είναι σε θέση να απελευθερώσει την Μακεδονία και παράλληλα να προστατέψει από οποιονδήποτε κίνδυνο την Ελλάδα. Ο Βασίλειος στερήθηκε κάθε ανθρώπινη χαρά, για να προστατέψει την Μακεδονία και την Ελλάδα από τους θανάσιμους κινδύνους, που αντιμετώπιζε εκείνη την εποχή. Θυσίασε όλη του την ζωή, για τον Χριστό, την Ελλάδα και την Μακεδονία. 

Αυτό διότι είδε το πόσο επικίνδυνη ήταν η κατάσταση για την αυτοκρατορία και το έθνος. Κοιμόταν σε όλη την ζωή του στο έδαφος, ενώ έτρωγε το ίδιο φαγητό με τους στρατιώτες. Ουδέποτε πολέμησε κάποιος βασιλιάς στην πρώτη γραμμή, της κάθε μάχης-πολέμου μέχρι τα 69 του χρόνια, για να απελευθερώσει την Μακεδονία και οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ελληνικής-Ρωμαϊκής επικράτειας. Ποτέ δεν υπήρξε άλλος βασιλιάς να πολεμήσει σε ηλικία πάνω από τα 60 και να κάνει επιθέσεις ολομόναχος χωρίς σωματοφύλακες για να κερδηθεί η εκάστοτε μάχη-πόλεμος, για να απελευθερωθεί η Μακεδονία μας. Όσα χρόνια κυβέρνησε οι Αυτοκρατορικοί Αετοί πετούσαν νικηφόρα από την Κάτω Ιταλία μέχρι την Αρμενία, και από την Μακεδονία μέχρι την Συρία. Εξαιτίας του δυναμισμού, της αποφασιστικότητας και της Φιλοπατρίας του Βουλγαροκτόνου το Ρωμαϊκό κράτος είχε μεγαλύτερη έκταση, δύναμη και ασφάλεια από την ημέρα, που δημιουργήθηκε.  

Πότε άλλοτε δεν είχε ξαναγίνει κάτι παρόμοιο με το μοναδικό επίτευγμα του Βασίλειου. Από το Αζερμπαϊτζάν μέχρι την Κροατία ο Βασιλιάς ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος. Το ίδιο και στο εσωτερικό της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι πλούσιοι βρισκόταν υποταγμένοι και ανίσχυροι κάτω από την πανίσχυρη εξουσία του Αυτοκράτορα. Η στρατιωτική υπεροχή του Ρωμαϊκού κράτους εφέρε την αύξηση της πολιτικής ισχύος, την εδραίωση του Χριστιανισμού και του Ελληνικού πολιτισμού, εντός και εκτός των συνόρων στις χώρες που ασπάστηκαν την Ορθοδοξία. Από όλους τους ηγεμόνες μόνον ο Βασίλειος εφάρμοσε πιστά το απόλυτο αυτοκρατορικό Ελληνικό-Ρωμαϊκό ιδεώδες, της απεριόριστης δύναμης και πρόνοιας του Χριστού. 

Κυριολεκτικά φαινόταν να είναι απεσταλμένος του Χριστού για να αποδείξει ότι ήταν εφικτό να γίνει η πολιτική θεωρία της Pax Romana πράξη. Αυτή ήταν ένωση των Ορθοδόξων λαών κάτω από την εξουσία του Έλληνα- Χριστιανού μονάρχη της βασιλεύουσας, ένα αξίωμα το οποίο έθεσαν ως στόχο οι προηγούμενοι αυτοκράτορες, το επέτυχε μόνον ο Βασίλειος. Ήταν ο απόλυτος παντοκράτορας του στρατού, των πολιτικών και των Εκκλησιαστικών αξιωματούχων. Η εξουσία του ήταν πλαισιωμένη με Θεϊκή παντοδυναμία και ευλογία. Ενδεικτικό ήταν το θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου κατά την διάρκεια των εμφυλίων πολέμων, για να προστατέψει τον νεαρό αυτοκράτορα Βασίλειο Β, κατά την επανάσταση του Βάρδα Φωκά. Πραγματικά δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει όμοιος του Βουλγαροκτόνου. 

Mε μια εντολή του Έλληνα αυτοκράτορα Ρώσοι και Σλάβοι σταμάτησαν τους εχθρούς των Ελλήνων στην Κάτω Ιταλία. Αρμένιοι πολεμούσαν στον Δούναβη και Βούλγαροι εγκαταστάθηκαν στο Βασπρακάν. Όταν βρισκόταν στην πρωτεύουσα ντυνόταν απλά. Για μια και μοναδική φορά ένας Έλληνας βασιλιάς συγκέντρωσε τόσες πολλές ικανότητες. Υπήρξε ο πιο αφοσιωμένος και φιλόπονος-φιλόπατρις ηγεμόνας. Ήταν ο βασιλιάς-αυτοκράτορας με την ακατάλυτη αποφασιστικότητα, την στρατηγική ετοιμότητα του Δομέστικου των σχολών και την σχολαστική ακρίβεια, του λοχία εκπαιδευτή. 

Ήταν πολύ γενναίος στα πεδία των μαχών, και ήταν ακαταπόνητος στις σωματικές κακουχίες. Μέχρι και προσωρινό πάπα στην Ρώμη, επέτυχε να διορίσει, με στόχο να προστατέψει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, από τις επερχόμενες σταυροφορίες που προετοίμαζαν οι Γερμανοί. Η τύχη του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους και του έθνους κρίθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1025 μ.Χ. Ήταν η ημέρα που έφυγε από την ζωή ο κορυφαίος Έλληνας όλων των εποχών. 

Δυστυχώς τον πρόλαβε ο θάνατος. Σχεδίαζε να επιτεθεί στην υπό Γερμανική κατοχή Ιταλία. Είχε ήδη στείλει στρατιωτική προπομπή με επικεφαλής τον Ορέστη. O Μέγας Βουλγαροκτόνος αντιμετώπισε την πιο σκληροτράχηλη φυλή της ανθρωπότητας, η οποία υποστηριζόταν από την τότε νέα τάξη πραγμάτων. Ανεξάντλητα ήταν τα Βουλγαρικά στρατεύματα. Πρώτη φορά παγκοσμίως μέχρι και σήμερα συνέβη κάτι τέτοιο.  

Ακόμη και οι Άραβες με τα επί αιώνες ανεξάντλητα στρατεύματα τους, μετά την ήττα στο Ακροϊνόν το 740 μ.Χ. σταμάτησαν εντελώς για μερικά χρόνια τις επιδομές-επιθέσεις ενάντια στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Εν τούτοις οι κατώτεροι σε πολεμικές δεξιότητες και λιγότεροι αριθμητικά Βούλγαροι, είχαν ατελείωτα αποθέματα στρατιωτικού δυναμικού !!! Για αυτό και μετά από τις τρεις συντριπτικές ήττες στον Σπερχειό, στον Αξιό και στο Κλειδί συνέχιζαν απτόητοι τις πολεμικές συγκρούσεις. Στις τρεις αυτές μάχες οι απώλειες των Βούλγαρων ήταν πολύ μεγαλύτερες από αυτές που υπέστησαν οι Άραβες στο Ακροϊνόν. 

Ενδεικτικά αναφέρω ότι στις μάχες του Σπερχειού-Κλειδιού τέθηκαν οριστικά εκτός μάχης 26 χιλιάδες Βούλγαροι. Οι Άραβες με απώλειες 6000 Ισμαηλιτών στο Ακροϊνόν και έκαναν κάποια χρόνια για να ανακάμψουν. Κυριολεκτικά οι Κουμάνοι-Βούλγαροι αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο. Αν και πληθυσμιακά ήταν πολύ μικρότερο έθνος σε σχέση με τους Μωαμεθανούς, δεν τελείωναν ποτέ οι άνδρες του Βουλγαρικού στρατού !!!

Το μεγαλύτερο αριθμητικά στράτευμα την αρχαία και την μεσαιωνική περίοδο το είχε η Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών-Σασσανιδών, με 150000 εως 2000000 στρατιώτες. Όμως μετά τις συντριπτικές ήττες σε Μαραθώνα, Σαλαμίνα, Πλαταιές, Μυκάλη, σε συνδυασμό με τα Διονυσιακά αξιώματα, μέσα σε έντεκα χρόνια η κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου, από την σφοδρότητα των πολέμων οδηγήθηκε στην παρακμή και όχι μόνον δεν εκστράτευσε ξανά εναντίον του Ελληνικού έθνους, αλλά εν συνεχεία κατακτήθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και τον μεσαίωνα από τον Μέγα Ηράκλειο. Ο Αυτοκράτορας από την Αγιοτόκο Καππαδοκία κατέκτησε την Περσική αυτοκρατορία μέσα σε έξι χρόνια και την οδήγησε στον οριστικό αφανισμό, και στην Αραβική κατάκτηση. 

Από την ένταση του πολέμου και την σκληρότητα των μαχών με τους Έλληνες του Ρωμαϊκού κράτους, μια παγκόσμια αυτοκρατορία χάθηκε οριστικά μέσα σε τριάντα χρόνια. Δυο φορές από την σφοδρότητα των πολέμων διαλύθηκε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, από τον Αλέξανδρο και τον Ηράκλειο. Στον αντίποδα οι Βούλγαροι παρέμειναν πάντοτε με ακμαίο το ηθικό και με αναρίθμητο στράτευμα, χωρίς να καταπονούνται και να εγκαταλείπουν τον πόλεμο μετά από τρεις δεκαετίες πολέμου και τρεις συντριπτικές ήττες !!!  

ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ.

Η Βουλγαρία ήταν Ρωμαϊκή επαρχία επί αυτοκράτορος Ιωάννη Ά Τσιμισκή. 

Κατόπιν λανθασμένης διπλωματικής κινήσεως του Αγίου-αυτοκράτορα Νικηφόρου Β’ Φωκά, με στόχο να προστατέψει την αυτοκρατορία από τους Βούλγαρους, άλλαξαν ριζικά τα γεωστρατηγικά δεδομένα στα Βόρεια σύνορα της αυτοκρατορίας. Οι Ρώσοι του Σβιατοσλάβου εισέβαλαν στα Βουλγαρικά εδάφη, στην συνέχεια αρνήθηκαν να αποχωρήσουν και έγιναν πολύ απειλητικοί προς την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τους Ρώσους είχε καλέσει σε βοήθεια ο Άγιος-αυτοκράτορας Νικηφόρος Β Φωκάς, καθώς δεν ήταν σε θέση να διεξάγει πολέμους σε δύο μεγάλα μέτωπα παράλληλα (Ανατολή-Άραβες και Βοράς-Βούλγαροι). Εντούτοις οι Ρώσοι αθέτησαν την συμφωνία με και έγιναν κατακτητές της Βουλγαρίας.

Ο Ελληνοαρμένιος Ι. Τσιμισκής νίκησε τους Ρώσους και τους απομάκρυνε από την Βαλανική χερσόνησο. Η Βουλγαρία επί αυτοκράτορος Ιωάννη Α Κουρκουά, έγινε Ελληνική-Ρωμαϊκή επαρχία και ήταν φόρου υποτελής. Εντούτοις με το που έγινε αυτοκράτορας ο Βασίλειος επέτυχαν οι Βούλγαροι μέσα σε ελάχιστες ημέρες να “επαναστατήσουν” και να γίνουν ένα πάρα πολύ ισχυρό βασίλειο. Οι Βούλγαροι επί Βασίλειου Β, είχαν κάνει κάτι πρωτόγνωρο καθώς είχαν κατακτήσει το 80% των κάστρων της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Είχαν κόψει την Ελληνική-Ρωμαϊκή επικράτεια στα δύο. 

Η Θεσσαλονίκη ήταν εκείνους τους αιώνες η δεύτερη πιο σημαντική πόλη της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το νέο Βουλγαρικό βασίλειο σε σχέση με το προηγούμενο κράτος είχε ως επίκεντρο την Μακεδονία-Θεσσαλία. Η περίεργη επανάσταση ενάντια στον Βασίλειο. Τις ημέρες κατά τις οποίες έγινε η επανάσταση βρέθηκαν σε θέση να “δραπετεύσουν”, από την Βασιλεύουσα- Κωνσταντινούπολη, οι αδελφοί Κομητόπουλοι. Αυτό έγινε με την παρέμβαση της αλλοδαπής-πολιτικής αριστοκρατίας, της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας. 

Διαχρονικά ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία επέτυχε οποιοδήποτε έθνος, το οποίο υπήρξε προηγουμένως σκλαβωμένο σε άλλο κράτος, να γίνει ένα πολύ ισχυρό βασίλειο μέσα σε ελάχιστους μήνες. Αυτό είναι τελείως αφύσικο πράγμα από κάθε άποψη. Ακόμη και εμείς οι Έλληνες, με τόσο υψηλό πολιτισμό κάναμε 400 συναπτά έτη, για να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους και αντίστοιχα άλλα τόσα από τον Ρωμαϊκό ζυγό. 

Οι Βούλγαροι δεν είχαν τον πολιτισμό, την διοίκηση, την οργάνωση, και την ισχύ, για ένα τέτοιο επίτευγμα. Όμως το επέτυχαν με την υποστήριξη των νεοταξιτών-παγανιστών εκείνης της εποχής. Αν και οι συνθήκες σκλαβιάς των Βουλγάρων ήταν τελείως διαφορετικές από τις συνθήκες τις οποίες ήταν σκλαβωμένο το Ελληνικό έθνος, στους Ρωμαίους και στους Τούρκους όμως και πάλι δεν υπάρχει καμία λογική-τεκμηριωμένη επιστημονική εξήγηση. Οι Έλληνες ως κατακτητές απέναντι στους Βούλγαρους υπήρξαν πάρα πολύ ευγενικοί. Οι Έλληνες με τον κορυφαίο πολιτισμό στον κόσμο, τον οποίο ουδέποτε δημιούργησε είτε θα δημιουργήσει οποιοδήποτε άλλο έθνος, και εν τούτοις χρειάστηκε να περάσουν αιώνες για να είναι σε θέση να επαναστατήσουν, ενάντια στους Οθωμανούς. Φυσικά δεν ήταν μόνον ο Ελληνικός πολιτισμός αλλά και ο Χριστιανισμός ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην Ελληνική επανάσταση του 1821.

Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο από καταβολής κόσμου, ένας λαός ο οποίος είναι σκλαβωμένος, να επιτύχει μέσα σε μερικούς μήνες να επαναστατήσει και να γίνει ένα πανίσχυρο βασίλειο, παίρνοντας πίσω όχι μόνον τα δικά του εδάφη, αλλά και κατακτώντας ένα μεγάλο μέρος των εδαφών του έθνους στο οποίο προηγουμένως ήταν σκλαβωμένος. 

Είναι φανερό ότι πίσω από την “επανάσταση” ήταν η πολιτική αριστοκρατία της Πόλης, με τους παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εκείνης της εποχής. Στο “επίτευγμα” των Βουλγάρων, συνέβαλε και ο Ελληνικός εμφύλιος, τον οποίο δημιούργησε, η πολιτική αριστοκρατία, με την εσκεμμένη και εντελώς άδικη αφαίρεση, των αξιωμάτων του Ελληνοαρμένιου στρατηγού Βάρδα Σκληρού. 

ΠΕΡΙ ΤΥΛΦΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ. 

Οι ιστορικές αναφορές για την τύφλωση τόσο χιλιάδων Βούλγαρων ήταν κίβδηλες. 

Το γεγονός της τύφλωσης τόσων χιλιάδων αιχμαλώτων στρατιωτών δικαίως έχει αμφισβητηθεί από τους σύγχρονους ιστορικούς και όχι μόνον. Πρακτικά ήταν αδύνατη η εφαρμογή της ποινής σε έναν τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Μέρος των ιστορικών αμφιβάλει ότι παραβρέθηκαν 15000 η και περισσότεροι Βούλγαροι στρατιώτες στην μάχη του Κλειδιού. Σε ένα τόσο στενό πέρασμα πρακτικά είναι αδύνατον να συμβεί αυτό όπως αναφέρουν. 

Ένας άλλος ιστορικός απορρίπτει πλήρως αυτές τις αναφορές και υπογραμμίζει ότι είναι επινόηση από τον Ιωάννη Σκυλίτζη, Ο ιστορικός και πολιτικός αξιωματούχος, ως γνήσιος εκπρόσωπος της πολιτικής αριστοκρατίας είχε κάθε λόγο να διασκευάσει τα γεγονότα του Κλειδίου με σκοπό να εκθέσει τον Έλληνα που αναπαύεται στο Έβδομον. Είναι αρκετά πιθανό η ποινή αυτή να μην εκτελέστηκε ποτέ η να εφαρμόστηκε σε μερικές δεκάδες είστε εκατοντάδες Βούλγαρους.

Στην εποχή του Βουλγαροκτόνου οι ανώτατοι πολιτικοί αξιωματούχοι οι οποίοι ήταν και χρονογράφοι-ιστορικοί, μισούσαν θανάσιμα τον Βασίλειο Β γιατί κυβέρνησε εντελώς μόνος του το Ρωμαϊκό κράτος χωρίς συμβούλους. Διότι έθεσε όλους τους διανοούμενους-πολιτικούς στο περιθώριο, δεν  συγχώρεσαν ποτέ αυτή την επιλογή του οι Έλληνες και ξένοι διανοούμενοι μέχρι και σύγχρονη εποχή. 

Ο Jonh-Bangell Bury( Ιστορία της "Bυζαντινής" αυτοκρατορίας του Cambridge), αναφέρει ότι ο Βασίλειος Β ήταν ένας πολεμιστής-νομοθέτης, ο οποίος δεν συμπαθούσε την παιδεία και τις τέχνες. Σύμφωνα με τον Άγγλο ιστορικό ήταν ένας άξεστος και αυταρχικός άνθρωπος, και αδύναμος να απαρνηθεί την στρατιωτική του ιδιότητα. Για αυτό τον χαρακτηρίζει ως ένα είδος Pallida Mors Saracenorum σε εξελιγμένη μορφή και με υψηλότερο τίτλο. 

Την ίδια άποψη εκφράζει και ο Γερμανός Κάρλ Κρουμπάχερ, ότι Βασίλειος ήταν τραχύς στρατιώτης πλήρης ενεργητικότητας και δυνάμεως, αλλά δεν αγαπούσε την παιδεία. Ό Schlumberger γράφει ότι ο Βασιλέας με την "σκληρή" καρδιά, έδειξε την συμπόνοια στους κατακτημένους Βουλγάρους και Αρμένιους. Για αυτό υπάρχει πολύ σοβαρό ενδεχόμενο οι ιστορικοί του μεσαίωνα, να αλλοίωσαν πραγματικά στοιχεία σχετικά με την τύφλωση των 15000 Βούλγαρων. Ο αριθμός αυτός είναι εντελώς παράλογος-εξωπραγματικός και σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με ανάλογες ποινές που επέβαλε ο αυτοκράτορας. 

Ενδεικτικό είναι ότι κατά την πρώτη εκστρατεία του Βασίλειου στην Συρία έχουμε ήδη πολλές ιστορικές ανακρίβειες και μια ποινή από τον Αύγουστο εντελώς δυσανάλογη σε σχέση με αυτή που υποτίθεται ότι επέβαλε σε 15000 Βούλγαρους. 

Με βάση την συγκεκριμένη διαταγή είναι αρκετά πιθανό να έκανε κάτι αντίστοιχο και στο Κλειδί, δίνοντας διαταγή για την τύφλωση μερικών δεκάδων-εκατοντάδων Βούλγαρων. Βίαιες αντιδράσεις του Έλληνα ηγεμόνα είχαμε και σε "άγνωστες" περιπτώσεις για τους περισσότερους. 

Για την ήττα στις Πύλες του Τραϊαννού ευθύνεται ο στρατηγός Κοντοστέφανος, ο οποίος μισούσε τον Μελισσηνό. Ο Κοντοστέφανος ενημέρωσε ψευδώς τον Βασιλιά, ότι ο Μελισσηνός εγκατέλειψε την θέση του, και  κινείται να καταλάβει την Βασιλεύουσα. Ο Βασίλειος τον πίστεψε και ενώ κέρδιζαν τα Ελληνικά-Ρωμαϊκά στρατεύματα την μάχη, μετά την άτακτη υποχώρηση και την επιστροφή για την Πόλη, η νίκη μετατράπηκε σε σημαντική ήττα. 

Ο Βασίλειος κάλεσε τον Κοντοστέφανο να παρουσιαστεί μπροστά του, στην αίθουσα του Θρόνου. Εν τούτοις ο στρατηγός Κοντοστέφανος συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι έπραξε ορθώς. Τότε έξαλλος ο αυτοκράτορας κατέβηκε από τον θρόνο και άρχισε του ξεριζώνει τα μαλλιά και τα γένια. Επίσης ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος στο έργο του 'Ιστορία των εν Ίεροσολΰμοις πατριαρχευσάντων», αναφέρει ότι ο Βουλγαροκτόνος χαστούκισε τον Πατριάρχη Σέργιο, καθώς μια φορά του είχε απαγορεύσει να Εκκλησιαστεί. 

Διότι η διαμάχη μεταξύ Βασίλειου και Εκκλησίας δεν είχε προηγούμενο, μετά από την κατάσχεση όλοκληρης της Εκκλησιατικής περιουσίας από τον Βουλγαροκτόνο, είναι πιθανόν να υπερβάλει ο Πατριάρχης Δοσίθεος. Το ίδιο ισχύει και για τον Ιερομόναχο Ζαχαρία, για τον οποίο αναφέρεται ότι ο Βασίλειος έδωσε εντολή να του κόψουν την γλώσσα, γιατί είπε ότι οι Αρμένιοι είναι πολύ γενναίοι πολεμιστές και να μην πολεμήσει. Οταν το 992 ο Κουροπαλάτης Δαυίδ δολοφονήθηκε άφησε κληρονόμο της Μεγάλης 'Αρμενίας τον Βουλγαροκτόνο. 

Όμως οι Αρμένιοι αριστοκράτες προέβαλαν αντίσταση. Για αυτό Βασίλειος τιμώρησε παραδειγματικά τον αρχιεπίσκοπο Ίλαρίωνα και τους Αρμένιους αξιωματούχους πού είχαν λάβει μέρος στο φόνο του Δαυίδ. 

Οι υπεύθυνοι θανατώθηκαν δια θαλάσσιου πνιγμού. Πραγματικά είναι αμφίβολο εάν έλαβαν χώρα τα περιστατικά αυτά. Ακόμη και ο ύπατος των προδοτών του έθνους, ο λόγιος και πολιτικός αξιωματούχος Ψελλός αναφέρει ρητά ότι ο Βουλγαροκτόνος ανεχόταν κάθε είδους προσβολή από το στράτευμα, καθώς καθυστερούσε την έναρξη των μαχών για να μελετήσει καλύτερα τα εχθρικά στρατεύματα. 

Οι προσβολές που δεχόταν ήταν βαρύτατες. Πως ήταν δυνατόν για κάτι τόσο ασήμαντο να διατάξει να κόψουν την γλώσσα του Ιερομόναχου ; Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσω για πολλοστή φορά ότι η Βουλγαρία ήταν Ρωμαϊκή επαρχία όταν επαναστάτησε ενάντια στον Βασίλειο. Σύμφωνα με τον Ρωμαϊκό νόμο η ποινή για όσους Ρωμαίους υπηκόους επαναστατούσαν ενάντια στον εκάστοτε αυτοκράτορα ήταν η τύφλωση.   

Ο Θεόσταλτος προστάτης του Ελληνισμού στερήθηκε κάθε ανθρώπινη χαρά για να προστατέψει τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία από τους θανάσιμους κινδύνους, που αντιμετώπιζαν εκείνη την εποχή.  

Ο Μέγας Βασίλειος από τα 18 του χρόνια, μέχρι τον θάνατο του έζησε χωρίς καθόλου γυναίκες. Δεν παντρεύτηκε ποτέ ώστε να είναι σε θέση να απελευθερώσει την Μακεδονία-Θεσσαλία και παράλληλα να προστατέψει από οποιονδήποτε κίνδυνο το Imperium Romanum και το Ελληνικό έθνος. 

Το κυριότερο πράγμα το οποίο στερήθηκε σε όλη του τον αυτοκρατορικό βίο την γυναικεία αγάπη, την θηλυκότητα-θαλπωρή, και την φροντίδα μιας γυναίκας. Στερήθηκε ακόμη και την χαρά των παιδιών. Όλοι οι Έλληνες βασιλείς-αυτοκράτορες παντρεύτηκαν απέκτησαν τέκνα και χάρηκαν λιγότερο η περισσότερο την συντροφιά μιας γυναίκας.

Η μεγαλύτερη μορφή του Ελληνισμού και της ανθρωπότητας παρά την θέληση του μεγάλωσε μέσα στις Βακχικές κραιπάλες. Εν τούτοις όταν αποφάσισε να αλλάξει σελίδα στην ζωή του έγινε ο κορυφαίος του έθνους. Οι αλλοδαποί πολιτικοί αξιωματούχοι του Imperium Romanum είχαν αποφασίσει να στερήσουν τον αυτοκρατορικό θρόνο από τον Βασίλειο. Για αυτό δεν του επέτρεψαν να σπουδάσει και τον χρησιμοποιούσαν ως διακοσμητικό στοιχείο σε όλες τις επίσημες δραστηριότητες της αυτοκρατορίας. Μέχρι τον θάνατο του γνώριζε μόνον γραφή και ανάγνωση. 

Ο Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον δεν σπούδασε, ήταν αυτοδίδακτος στρατηγός, στην πιο κρίσιμη ηλικία μεγάλωσε ορφανός χωρίς γονείς και παιδαγωγούς. Στερήθηκε  όλα όσα αρμόζουν σε έναν πορφυρογέννητο. Αντιθέτως Ηράκλειος και Αλέξανδρος απέκτησαν πολύ υψηλή παιδεία, δεν μεγάλωσαν χωρίς γονείς, δεν είχαν αχαλίνωτη ερωτική ζωή κατά την εφηβεία και δεν προσπάθησαν να τους αφαιρέσουν τον θρόνο όπως έκαναν με τον Βασίλειο Β. O Aλέξανδρος οφείλει σε σημαντικό βαθμό αυτό που έγινε στο Αριστοτέλη.

Για να εξασφαλίσουν ότι δεν θα γίνει ποτέ αυτοκράτορας χρησιμοποίησαν το κορυφαίο όπλο υβριδικού πολέμου τον Διονυσιακό πολιτισμό προσφέροντας του μια αχαλίνωτη ερωτική ζωή κατά τα εφηβικά του χρόνια. Μεγάλωσε χωρίς γονείς για ένα μεγάλο μέρος της παιδικής-εφηβικής του ηλικίας (επτά χρόνια). Για αυτό θεωρούσαν ότι θα ήταν μια εύκολη υπόθεση η αφαίρεση των νόμιμων δικαιωμάτων του επί του Ρωμαϊκού θρόνου. Εν τούτοις παρά τα δόλια-ανθελληνικά σχέδια των πολιτικών αξιωματούχων ο Βασίλειος εγκατέλειψε την Διονυσιακή Κουλτούρα, άλλαξε ριζικά αφοσιώθηκε στην σωτηρία του έθνους και της αυτοκρατορίας και έγινε ο κορυφαίος της Ελληνικής και της παγκόσμιας ιστορίας. 

Ο Έλληνας που αναπαύεται στο Έβδομον θυσίασε την ίδια του την αδελφή, την πριγκίπισσα Άννα. Έδωσε το ίδιο του το αίμα σύζυγο ενός Ρώσου βάρβαρου και παγανιστή με χαρέμια (300 παλλακίδες) και πάσης φύσεως ακολασίες. Με λυγμούς τον παρακαλούσε η Άννα να ακυρώσει την συμφωνία του γάμου. Ο Βασίλειος γιατί αγαπούσε την αδελφή του προσπάθησε να ακυρώσει τον γάμο της. Εν τούτοις ο Ρώσος Βλαδίμηρος κατέκτησε Ρωμαϊκά εδάφη και εξανάγκασε τον Έλληνα αυτοκράτορα να τηρήσει την συμφωνία, καθώς υπήρχαν ακόμη αρκετά πολεμικά μέτωπα ανοιχτά και ο Βουλγαροκτόνος δεν είχε το περιθώριο για νέους πολέμους.   

Μετά όμως από αυτόν τον γάμο όλοι οι Ρώσοι έγιναν χριστιανοί ως έναν βαθμό. Μείωσε λοιπόν με αυτόν τον τρόπο τους εχθρούς τους έθνους. Επίσης έπρεπε πάση θυσία να σταματήσει τους εμφυλίους πολέμους, ώστε να αντιμετωπίσει τους Βούλγαρους, τους Αγαρηνούς, τους Χάζαρους και τους Γερμανούς. Εάν δεν σταματούσε τους εμφυλίους, θα έσβηνε η αυτοκρατορία και η Μακεδονία με την Θεσσαλία θα γινόταν οριστικά Βουλγαρικά εδάφη.

Ο Χριστός τον έκρινε άξιο να εκπληρώσει το θέλημα του, και εκείνος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Θεανθρώπου, ώστε το Ελληνικό έθνος να παραμείνει στον δρόμο Θεού, Ο Ελληνισμός είχε στήριγμα έναν θεόσταλτο ευεργέτη, που ήταν ένας πραγματικός ισαπόστολος, καθώς πολεμούσε στην πρώτη γραμμή του μετώπου σε κάθε πόλεμο, έχοντας πάντοτε στο ένα χέρι του μια εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου !  Αυτό είναι μια ακόμη ιστορική απόδειξη ότι ο Χριστός επιτρέπει την νόμιμη άμυνα στους Έλληνες. 

Ο υιός του Ρωμανού και της Ελληνίδας Θεοφανούς υπήρξε  ο ακοίμητος και ακαταπόνητος φρουρός του Ελληνικού Έθνους και της Ορθόδοξου πίστεως! Ήταν Αρχάγγελος επί γης με πύρινη ρομφαία! Για αυτό και προσπαθούν να τον εξαφανίσουν από την Ελληνική ιστορία οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού, για να μην μάθουν οι νεοέλληνες τα θρυλικά του κατορθώματα.

Το Imperium Romaunm του Βοσπόρου έκανε μόνον  αμυντικούς πολέμους. Από την ημέρα που ξεκίνησα να γράφω την στήλη Γεωστρατιγικής-Ιστορίας, Ορθοδοξίας και επιβώσεως από τον υβριδικό πόλεμο (Επικρατεέιν η Απόλλυσθαι-Ισχύς Διά της Γνώσεως), έχω επισημάνει με προσωπική μου παρατήρηση πολλές φορές ότι μια στρατιωτική-πολιτική και μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της ζωής των πολιτών η των υπηκόων. 

Oι επιτυχίες του Βασιλείου B σε πολιτικό-στρατιωτικό,  επίπεδο δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία, την δυστυχία, την εξαθλίωση, την στέρηση της ελευθερίας, την κατάκτηση και την θανάτωση των αντιπάλων εθνών με στόχο την προσωπική τους δόξα. Ήταν καθαρά σε νόμιμη άμυνα. 

 Ο Μέγας Βουλγαροκτόνος ήταν και έμεινε φαινόμενο μοναδικό στην Ελληνική και την παγκόσμια ιστορία.  

Δεν ήταν τυχαία ιστορικά γεγονότα ότι ο Τίμιος Σταυρός βρέθηκε για πρώτη φορά επί βασιλείας του Αγίου Κωνσταντίνου, όταν παραχωρήθηκε η Ρωμαϊκή εξουσία στους Έλληνες και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα από τον πρώτο Έλληνα αυτοκράτορα που ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. 

Τα δύο αυτά μεγίστης-παγκόσμιας σημασίας γεγονότα δείχνουν ότι οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες, είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Χριστού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Θεό-Δημιουργό του Μέγα Αριστοκλή και τον Ελληνικό πολιτισμό στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους. Οι αναγεννημένοι από την Ορθοδοξία Έλληνες είχαν την ευλογία και την απόλυτη στήριξη του Θεού να διοικήσουν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία για να διδάξουν τον Ελληνικό πολιτισμό-Ορθοδοξία στα έθνη κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους.     

Στην αυτοκρατορική εποχή ο Ελληνισμός είχε ήδη ολοκληρωθεί στην φιλοσοφική σκέψη, και γεωπολιτικά. Όταν αρνήθηκαν οι Ιουδαίοι τον Σωτήρα-Λυτρωτή Χριστό, τον αποδέχτηκαν οι Έλληνες των πρωτοχριστιανικών αιώνων και του μεσαίωνα, οι οποίοι έκαναν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό Ελληνικό. Για αυτό οι πρόγονοι μας από σκλάβοι έγιναν διοικητές του Ρωμαϊκού κράτους.              

Όταν αρνήθηκαν οι Ισραηλίτες τον  Χριστό, τον αποδέχτηκαν οι Έλληνες των πρωτοχριστιανικών αιώνων και του μεσαίωνα, οι οποίοι έκαναν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό Ελληνικό. 

Για αυτό οι πρόγονοι μας από σκλάβοι έγιναν διοικητές του Ρωμαϊκού κράτους. Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη.  Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική, Συρία, Ισραήλ σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία και δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους. 

Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρεις ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.

Με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους από τους Έλληνες η ετοιμοθάνατη από τον Διονυσιακό πολιτισμό αυτοκρατορία έγινε το πιο ισχυρό κράτος στον κόσμο και περιλάμβανε τα πιο πολιτισμένα τμήματα της ανθρωπότητας. 

Η πολιτιστική ανωτερότητα των Ελλήνων ήταν εμφανής σε όλους τους τομείς. Εξαιτίας της Αριστόκλειας παιδείας, των πολλών εχθρών και των καθαρά αμυντικών πολέμων σε παγκόσμιο επίπεδο η αυτοκρατορία εξελίχθηκε με τον πιο πειθαρχημένο και τεχνολογικά προηγμένο τρόπο. Για αυτό το ισχυρότερο στρατεύματα του μεσαίωνα ήταν τα Ελληνικά-Ρωμαϊκά. Η ενότητα του έθνους-κράτους βασίστηκε στους τρεις Φωστήρες της Τρισηλίου θεότητος με την εισαγωγή των διδαχών του Αριστοκλέους στην ταχέως ανερχόμενη θρησκεία και στο πολιτική ιδεολογία της παγκόσμιας αυτοκρατορίας. 

Υποστηρίξτε το εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Ακόμη και με 2 ευρώ τον μήνα. Η οικονομική ανεξαρτησία κάθε Μέσου Μαζικής Ενημερώσεως είναι το βασικό πρόβλημα για την επιβίωση του και για την ανεξαρτησία του. 

Το Mytilenepress είναι αποδεδειγμένα και εντελώς ενάντια στον Διονυσιακό πολιτισμό χωρίς συμβιβασμούς. Για αυτό δεν είναι ενταγμένο σε κανένα κόμμα-φορέα και σχηματισμό για να χρηματοδοτείτε. 

Το περιοδικό μας έχει έσοδα αποκλειστικά από τις δωρεές των αναγνωστών του καθώς δεν έχει καμία διαφήμιση. Βασικός στόχος είναι να παραμείνει το Mytilenepress. ανεξάρτητο-πατριωτικό και να συμβάλει τα μέγιστα κατά την κορύφωση του υβριδικού πολέμου. 

Ο μοναδικός τρόπος για την επίτευξη αυτού του σκοπού είναι η ΔΙΚΗ σας υποστήριξη.  Με ελάχιστη συμμετοχή 2 ευρώ το μήνα ή την εφάπαξ δωρεά σας όταν και όποτε κρίνεται ότι την αξίζει το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress, θα συμμετέχετε ενεργά στην διατήρηση ενός μέσου ενημέρωσης που κατά γενική ομολογία έχει προσφέρει τα μέγιστα στην περίοδο των υβριδικών απειλών και της Εθνικής επιβιώσεως. με ειδικές εργασίες ο Γεωστρατηγικής-Γεωπολιτικής, Ιστορίας και επιβίωσης από τις υβριδικές απειλές. Υποστηρίξτε το Mytilenepress με μια μικρή δωρεά. ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ (ΕΛΤΑ ΙΒΑΝ GR : 10010439601). ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΕΔΩ.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την έγκριση του του Mytilenepress και της στήλης. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση του 50% των εργασιών Απαραίτητη προυπόθεση για την αναδημοσίευση είναι η προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο Mytilenepress.

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους.  Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν. Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους να πιστεύουν όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.

(1) ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ. 

Θαυμ άσας ο ὖν τὸ ἐ π ὶ π ᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος ‘ ἆρ'’ ἔφη ‘σ ὺ τὸν πατρι ώτην θε όν, ὦ Λαμπρ ία, ‘ε ὔιον ὀρσιγ ύναικα μαινομ έναις ἀνθέοντα τιμα ῖσι Δι όνυσον’ (Lyr. adesp. 131) ἐγγρ άφεις κα ὶ ὑποποιε ῖς το ῖς ῾Εβρα ίων ἀπορρ ήτοις; ἢ τ ῷ ὄντι λ όγος ἔστι τις ὁ το ῦτον ἐκε ίν ῳ τὸν α ὐ τὸν ἀποφα ίνων;’ ὁ δ ὲ Μοιραγ ένης ὑπολαβ ών ‘ἔα το ῦτον’ ε ἶπεν· ‘ἐ γ ὼ γ ὰρ ᾿Αθηνα ῖος ὢν ἀποκρ ίνομα ί σοι κα ὶ λ έγω μηδ έν' ἄλλον ε ἶναι· κα ὶ τὰ μ ὲ ν πολλ ὰ τ ῶν ε ἰς το ῦτο τεκμηρ ίων μ όνοις ἐστὶ ῥητὰ κα ὶ διδακτ ὰ το ῖς μυουμ ένοις παρ' ἡμ ῖν ε ἰς τὴν τριετηρικ ὴν παντέλειαν· ἃ δ ὲ λ ό γ ῳ διελθε ῖν ο ὐ κεκ ώλυται πρ ὸς φ ίλους ἄνδρας, ἄλλως τε κα ὶ παρ' ο ἶνον ἐ π ὶ το ῖς το ῦ θεο ῦ δ ώροις, ἂν ο ὗτοι κελε ύωσι, λ έγειν ἕτοιμος.’ Πάντων ο ὖν κελευ όντων κα ὶ δεομ ένων ‘πρ ῶτον μ έν’ ἔφη ‘τῆς μεγ ίστης κα ὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ' α ὐτο ῖς ὁ καιρ ός ἐστιν κα ὶ ὁ τρ όπος Διον ύ σ ῳ προσ ήκων. τὴν γ ὰρ λεγομ ένην νηστε ίαν < ἄγοντες> ἀκμ άζοντι τρυγητ ῷ τρα - πέζας τε προτίθενται παντοδαπ ῆς ὀ π ώρας ὑ π ὸ σκηνα ῖς κα ὶ καλι άσιν ἐκ κλημ άτων μ άλιστα κα ὶ κιττο ῦ διαπεπλεγ - μ έναις· κα ὶ τὴν προτέραν τῆς ἑορτῆς σκην ὴν ὀνομ άζουσιν. ὀλ ίγαις δ' ὕστερον ἡμ έραις ἄλλην ἑορτήν, ο ὐκ † ἂν δι' α ἰνιγμ άτων ἀλλ' ἄντικρυς Β άκχου καλουμ ένην, τελο ῦ - σιν. ἔστι δ ὲ κα ὶ κραδηφορ ία τις ἑορτὴ κα ὶ θυρσοφορ ία παρ' α ὐτο ῖς, ἐν ᾗ θ ύρσους ἔχοντες ε ἰς τὸ ἱερ ὸν ε ἰ σίασιν· ε ἰσελ - θ όντες δ' ὅ τι δρ ῶσιν, ο ὐκ ἴσμεν, ε ἰκ ὸς δ ὲ βακχε ίαν ε ἶναι τὰ ποιο ύμενα· κα ὶ γ ὰρ σ άλπιγξι μικρα ῖς, ὥσπερ ᾿Αργε ῖοι το ῖς Διονυσίοις, ἀνακαλο ύμενοι τὸν θε ὸν χρ ῶνται, κα ὶ κιθαρ ίζοντες ἕτεροι προ ΐασιν, ο ὓς α ὐτο ὶ Λευ ίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον τῆς ἐπικλήσεως γεγενημένης. οἶμαι δὲ καὶ τὴν τῶν σαββ άτων ἑορτὴν μ ὴ παντάπασιν ἀπροσδι όνυσον ε ἶναι· Σάβους γ ὰρ κα ὶ ν ῦν ἔτι πολλο ὶ το ὺς Β άκχους καλο ῦσιν κα ὶ τα ύτην ἀφι ᾶσι τὴν φων ὴν ὅταν ὀργι άζωσι τ ῷ θε ῷ, <ο ὗ π ίστω>σιν ἔστι δ ήπου κα ὶ παρ ὰ Δημοσθ ένους (18, 260) λαβε ῖν κα ὶ παρ ὰ Μεν άνδρου (fr. 1060), κα ὶ ο ὐκ ἀ π ὸ <τρ ό>που τις ἂν φα ίη το ὔνομα πεποι ῆ σθαι πρ ός τινα σ όβησιν, ἣ κατέχει το ὺς βακχε ύοντας· | α ὐτο ὶ δ ὲ τ ῷ λ ό γ ῳ μαρτυρο ῦσιν, ὅταν σ άββατα τελ ῶσι, μ άλιστα μ ὲν π ίνειν κα ὶ ο ἰνο ῦσθαι παρακαλο ῦντες ἀλλ ήλους, ὅταν δ ὲ κωλύῃ τι με ῖζον, ἀπογε ύεσθα ί γε π άντως ἀκρ άτου νομ ίζοντες. κα ὶ τα ῦτα μ ὲν ε ἰκ ότα φ α ίη τις ἂν ε ἶναι· κατὰ κρ άτος <δ ὲ 2 τοὺς> ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ νεβρίδα χρυσόπαστον ἐνημμένος, χιτῶνα δὲ ποδήρη φορῶν καὶ κοθόρνους, κώδωνες δὲ πολλοὶ κατακρέμανται τῆς ἐσθῆτος, ὑποκομποῦντες ἐν τῷ βαδίζειν, ὡς καὶ παρ' ἡμῖν· ψόφοις δὲ χρῶνται περὶ τὰ νυκτέλια, καὶ χαλκοκρότους τὰς τοῦ θεοῦ τιθήνας προσαγορεύουσιν· καὶ ὁ δεικνύμενος ἐν τοῖς † ἐναντίοις τοῦ νεὼ θύρσος ἐντετυπωμένος καὶ τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν ἄλλῳ θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν. ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ' ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, ῞Ελληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ' αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ' οὕτω κολα... 

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε. Πότερον οἱ Ἰουδαῖοι σεβόμενοι τὴν ὗν ἢ δυσχεραίνοντες ἀπέχονται τῶν κρεῶν.

Ἐπεὶ δὲ ταῦτ´ ἐρρήθη, βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη « πῶς ὑμῖν δοκεῖ λελέχθαι τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι τὸ δικαιότατον κρέας οὐκ ἐσθίουσιν; » « ὑπερφυῶς » ἔφη ὁ Πολυκράτης, « ἐγὼ δὲ καὶ προσδιαπορῶ, πότερον οἱ ἄνδρες τιμῇ τινι τῶν ὑῶν ἢ μυσαττόμενοι τὸ ζῷον ἀπέχονται τῆς βρώσεως αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. » «Ἐγὼ μὲν τοίνυν« » εἶπεν ὁ Καλλίστρατος « οἶμαί τινα τιμὴν τὸ ζῷον ἔχειν παρὰ τοῖς ἀνδράσιν· εἰ δὲ δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν, ἀλλ´ οὐ κανθάρου καὶ γρυ... Καὶ κροκοδείλου καὶ αἰλούρου τὴν ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται. Τὴν δ´ ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι τοῦ ῥύγχους, ὥς φασι, τὴν γῆν ἴχνος ἀρόσεως ἔθηκεν καὶ τὸ τῆς ὕνεως ὑφηγήσατ´ ἔργον· ὅθεν καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν ἀπὸ τῆς ὑός. Οἱ δὲ τὰ μαλθακὰ καὶ κοῖλα τῆς χώρας Αἰγύπτιοι γεωργοῦντες οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ παράπαν· ἀλλ´ ὅταν ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας τὰς ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον, αἱ δὲ χρησάμεναι πάτῳ καὶ ὀρυχῇ ταχὺ τὴν γῆν ἔτρεψαν ἐκ βάθους καὶ τὸν σπόρον ἀπέκρυψαν.

Οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ διὰ τοῦτό τινες ὗς οὐκ ἐσθίουσιν, ἑτέρων ζῴων μείζονας ἐπ´ αἰτίαις γλίσχραις, ἐνίων δὲ καὶ πάνυ γελοίαις, τιμὰς ἐχόντων παρὰ τοῖς βαρβάροις. Τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι τὸ σκότος τοῦ φωτὸς ἡγοῦντο πρεσβύτερον· τίκτεσθαι δ´ αὐτὴν ἐκ μυῶν πέμπτῃ γενεᾷ νουμηνίας οὔσης· ἔτι δὲ μειοῦσθαι τὸ ἧπαρ ἐν τοῖς ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. Τὸν δὲ λέοντα τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν γαμψωνύχων τετραπόδων βλέποντα τίκτει μόνος, κοιμᾶται δ´ ἀκαρὲς χρόνου καὶ ὑπολάμπει τὰ ὄμματα καθεύδοντος· κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων λεοντείων ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. Τὴν δ´ ἶβίν φασιν ἐκκολαφθεῖσαν εὐθὺς ἕλκειν δύο δραχμάς, ὅσον ἄρτι παιδίου γεγονότος καρδίαν· ποιεῖν δὲ τῇ τῶν ποδῶν ἀποστάσει πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸ ῥύγχος ἰσόπλευρον τρίγωνον. Καὶ τί ἄν τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ ἀκαλήφης ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου μάγους τιμᾶν μὲν ἐν τοῖς μάλιστα τὸν χερσαῖον ἐχῖνον, ἐχθαίρειν δὲ τοὺς ἐνύδρους μῦς καὶ τὸν ἀποκτείνοντα πλείστους θεοφιλῆ καὶ μακάριον νομίζειν; οἶμαι δὲ καὶ τοὺς Ἰουδαίους, εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν, ἀποκτείνειν ἄν, ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς ἀποκτείνουσι· νῦν δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν ἀπόρρητόν ἐστιν αὐτοῖς. Καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα πηγὴν αὐτοῖς ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως καὶ τὴν ὗν σέβεσθαι σπόρου καὶ ἀρότου διδάσκαλον γενομένην· εἰ μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ ἀκάθαρτον δυσχεραίνοντας τὸ ζῷον. »

« Οὐ δῆτ´ » εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών « ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν μένον ὑπ´ αὐτῶν μυ...στα θηρίον ἐμφερέστατον . Ὁ γὰρ λαγὼς μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς ὄνος εἶναι· καὶ γὰρ ἡ χρόα καὶ τὰ ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω μηδὲ μικρὸν μεγάλῳ τὴν μορφὴν ὅμοιον γεγονέναι. Εἰ μὴ νὴ Δία καὶ πρὸς τὰς ποιότητας αἰγυπτιάζοντες τὴν ὠκύτητα τοῦ ζῴου θεῖον ἡγοῦνται καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῶν αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν ἀναπεπταμένοις τοῖς ὄμμασιν, ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ διαφέρειν, ἣν Αἰγύπτιοι θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες.

Τὸ δ´ ὕειον κρέας οἱ ἄνδρες ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦσιν, ὅτι μάλιστα ... Οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺς ἀνθρώπους οἴονται, πᾶσαν δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν, ἃ δή, καχεξίας τινὸς ἐγγενομένης τῷ σώματι καὶ φθορᾶς, ἐπιτρέχειν δοκεῖ τοῖς σώμασιν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ θολερὸν περὶ τὴν δίαιταν τοῦ θρέμματος ἔχει τινὰ πονηρίαν· οὐδὲν γὰρ ἄλλο βορβόρῳ χαῖρον οὕτω καὶ τόποις ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ τὴν φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις. Λέγουσι δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν ὑῶν οὕτως ἐγκεκλάσθαι καὶ κατεσπάσθαι ταῖς ὄψεσιν, ὥστε μηδενὸς ἀντιλαμβάνεσθαι μηδέποτε τῶν ἄνω μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν, ἂν μὴ φερομένων ὑπτίων ἀναστροφήν τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον τὸ ζῷον ἡσυχάζειν, ὅταν οὕτω φέρηται, καὶ σιωπᾶν κατατεθαμβημένον ἀηθείᾳ τὰ οὐράνια καὶ κρείττονι φόβῳ τοῦ βοᾶν συνεχόμενον. Εἰ δὲ δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν δ´ Ἄδωνιν οὐχ ἕτερον ἀλλὰ Διόνυσον εἶναι νομίζουσιν, καὶ πολλὰ τῶν τελουμένων ἑκατέρῳ περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν λόγον· οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου γεγονέναι· καὶ Φανοκλῆς, ἐρωτικὸς ἀνήρ, ου- - - δήπου πεποίηκεν.

Ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ´ ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, Ἕλληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. Ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ´ αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ´ οὕτω κολα...

https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%84

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Α. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Β. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Γ. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Δ. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Ε. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ ΣΤ. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Ζ. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Η. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το Ε το εν Δελφοίς και ο Ιεχωβάς. Του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ο Δημήτρης Σκουρτέλης αποκαλύπτει την πραγματική καταγωγή του θεού Απόλλων.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Η συγκλονιστική έρευνα του Αγιογράφου Δημήτρη Σκουρτέλη για τον θεό Απόλλων !!!

httofis66.blogspot.com/2017/05/bogpost_9.html

www.greek-language.gr › digitalResources › ancient_greek › library

Ιστορίαι (Ηροδότου) – Βικιθήκη

https://el.wikisource.org › wiki › Ιστορίαι_(Ηροδότου)

ΠΛΑΤΩΝ: Μενέξενος – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα

www.greek-language.gr › ancient_greek › library › browse

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Ἑλένης ἐγκώμιον (10) – Η Πύλη για την ελληνική …

www.greek-language.gr › ancient_greek › library › browse 

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα

https://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=57819:oi-proellines&catid=50:mathaino-tin-ellada&Itemid=336

* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.  

Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ. 

[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν. Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού. 

«Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία».  (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3) «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν  στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου  και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για τη μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29)

(2) Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της [245d] μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων. Αλλά και πάλι εβρεθήκαμε και σε τούτη την περίσταση πολιτικά απομονωμένοι, [245e] γιατί δεν εστέρξαμε να διαπράξουμε αισχρό και ανόσιο έργο παραδίνοντας Έλληνες στους βαρβάρους. Έτσι όμως εφτάσαμε σε μια πολιτική κατάσταση όμοια σαν κι εκείνη που υπήρξε η αίτια να νικηθούμε άλλοτε, αλλά με τη βοήθεια των θεών κατορθώσαμε τούτη τη φορά να τελειώσουμε τον πόλεμο με καλύτερους όρους παρά την εποχή εκείνη, γιατί εγλιτώσαμε από τον πόλεμο έχοντας στο τέλος και το στόλο μας και τα τείχη μας και τις αποικίες μας· το ίδιο άλλωστε και οι εχθροί μας με χαρά και προθυμία εδέχτηκαν να πάψει ο πόλεμος αναμεταξύ μας. Ωστόσο εχάσαμε και στον πόλεμο αυτό γενναίους και ηρωικούς άντρες, κι εκείνους που εβρήκανε το θάνατο στη μάχη της Κορίνθου από τις φυσικές αναποδιές και κακοτοπιές της γης όπου έγινε η μάχη και τους άλλους που έπεσαν στο Λέχαιο [246a] θύματα προδοσίας· ηρωικά επίσης επολέμησαν κι όσοι ελευτερώσανε το βασιλιά της Περσίας και ξεκαθαρίσανε όλες τις θάλασσες από τους Λακεδαιμονίους. Τους άντρες τούτους ξαναφέρνω εγώ τώρα στη μνήμη σας και χρέος έχετε να εγκωμιάζετε μαζί μ᾽ έμενα και να τιμάτε τέτοιους ήρωες. 

ΟΙ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΙΟΥΔΑΙΟΙ-ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ.

Διαβάζοντας τους αρχαίους συγγραφείς Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 - 58), Ισοκράτη (Παναθηναϊκός, Ελένης εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός κ.α.), Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29,  Μ, Απόσπασμα 3),και τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ύπατο των φιλοσόφων (Μενέξενος, 245c-d),  διαπιστώνουμε ότι πριν από τους Τρωικούς πολέμους και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ.  ξεσπούν στην Αίγυπτο λοιμώδης ασθένειες (οι 7 πληγές, σύμφωνα με την Αγία Γραφή) και οι ντόπιοι τις αποδίδουν στους ασεβείς αλλόφυλους.  Για να αποφύγουν την οργή των ντόπιων  οι  μετανάστες που ζούσαν στην Αίγυπτο συσπειρώνονται και φεύγουν σε άλλα μέρη. Ένα μέρος των Ισραηλιτών με αρχηγό τον Μωυσή κατευθύνονται δια ξηράς στην Ιουδαία. 

Οι Δαναοί με πλοία και με αρχηγό το Δαναό μέσω Ρόδου πάνε στο Άργος της Πελοποννήσου. Όταν έφτασαν εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τους κατοίκους του Άργους, που ήσαν Αχαιοί στην γενιά. Ωστόσο επειδή ο βασιλιάς των Αργείων που ονομάζονταν Γελάνωρ δεν είχε γιο για διάδοχο και από την άλλη δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες για να νικήσει , οι Αργείοι κάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση και αφετέρου να γίνει κοινός βασιλιάς. Αυτός είναι και ο λόγος που μετά τα Τρωικά οι Αργείοι ονομάζονταν και Αχαιοί-Δαναοί και Αργείοι και από αυτούς κατ’ επέκτασιν και όλοι οι Έλληνες.  Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία της Ελλάδας όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου,  τις Θήβες της Αιγύπτου.

Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο  (έγινε το έτος 1218 - 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν  μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής  (Ηρόδοτος). (1)

Oι Αιγύπτιοι και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί. Η οικογένεια των Περσειδών από το Άργος θεωρούσε γενάρχη της τον Δαναό, που ήλθε από την Ανατολή,  και οἱ Θηβαίοι τιμούσαν ως γενάρχη τους τον Κάδμο γιο του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, που ήλθε στην Ελλάδα από την Παλαιστίνη, εγκαταστάθηκε στη Θήβα και συνέβαλε στη γένεση των λεγόμενων Σπαρτών από τα δόντια του δράκοντα. Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες.

Ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου  και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για την μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29) «Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος αναφέρει ότι η Πελοπόννησος πριν από τους Έλληνες την κατοίκησαν βάρβαροι. Εξάλλου, ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα κατοικία βαρβάρων υπήρξε, στους παλιούς καιρούς, έτσι λογάριαζαν όσοι μνημονεύουν αυτά τα πράγματα, γιατί ο Πέλοπας έφερε ένα λαό από τη Φρυγία στη χώρα που απ' αυτόν ονομάστηκε Πελοπόννησος, και ο Δαναός από την Αίγυπτο, κι οι Δρύοπες, οι Καύκωνες κι οι Πελασγοί κι οι Λέλεγες και άλλοι τέτοιοι λαοί μοίρασαν τους τόπους πάνω και κάτω από τον ισθμό. 

Tην Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα της Φωκίδας ο Τηρεύς, την Καδμεία οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο, και την ίδια τη Βοιωτία κατέκτησαν οι Aονες, οι Τέμμικες και οι Ύαντες, ως και Πίνδαρος φησίν. Ην ότε υας Βοιωτιον ένεπον.  Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται, Κέκροψ, και Κόδρος, και Αίκλος, και Κόθος, και Δρύμας, και Κρίνακος. 

Οι δε Θράκες, και Ιλλυριοί, και Ηπειρώται, και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν. ΄Τοισι μέντοι μάλλον πρότερον, ή νυν, όπου γε και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης..» (Στράβων 7, 321). Οι Φοίνικες σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α -2)  κατάγονταν από την Ερυθρά θάλασσα, πήγαν με αρχηγό τον Αγήνορα στην Φοινίκη της Ασίας, την χώρα απέναντι από την Κύπρο και όπου οι πόλεις Τύρος, Σιδών, εξ ου και η ονομασία Φοίνικες. Χαναάν σημαίνει «χώρα της πορφύρας, το όνομα δηλαδή προέρχεται από το ερυθρό χρώμα που εξάγεται από την επεξεργασία της πορφύρας.

https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ηρόδοτος-Ισοκράτης και Πλούταρχος καταρρίπτουν τις νεοταξικές θεωρίες περί Ινδοευρωπαϊκής καταγωγής και αποδεικνύουν ότι οι Έλληνες ήταν αυτόχθονες

ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ : 

"Θέτοντας αυτό το ερώτημα πέφτετε στην καλά στημένη παγίδα των επιβούλων, οι οποίοι θέλουν να αποπνίξουν τα φιλοπάτρια αισθήματα του ελληνικού λαού. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι εθνικισμός; Ο εθνικισμός προέρχεται από τη λέξη έθνος. Ο εθνικισμός είναι κάτι το βαθιά ανθρώπινο, είναι κάτι το κατεξοχήν δημοκρατικό, θεωρείται κάτι το ιερό. Είναι κάτι το βαθιά ανθρώπινο γιατί ανταποκρίνεται σε μια φυσική πραγματικότητα την οποία έχει διαπιστώσει η επιστήμη της γενετικής. Σήμερα, με αυστηρές επιστημονικές μεθόδους είναι δυνατόν να διαπιστωθεί για τον καθένα μας σε ποια φυλετική ομάδα ανήκει. 

Έχουν γίνει έρευνες σε πανεπιστήμια οι οποίες καταδεικνύουν ακριβώς ότι οι Ελληνες, εμείς οι κάτοικοι της σημερινής Ελλάδας, δεν έχουμε γενετική σχέση με τους γείτονές μας, ότι αποτελούμε δηλαδή έναν ιδιόμορφο τύπο. Αφού, λοιπόν, δεν έχουμε σχέση από τους γείτονες, δεν σημαίνει ότι πέσαμε από τους ουρανούς, αλλά ότι έχουμε άμεση σχέση με τους προγόνους μας. Δεν συμφωνώ καθόλου με την θεωρία ότι ο πολιτισμός καθορίζει το έθνος. Αυτή είναι μια σταλινική-λενινιστική θεωρία που υπηρετεί πολιτικούς σκοπούς". Αυτή η θεωρία γίνεται κατά διαστροφή ενός χωρίου του Πανηγυρικού του Ισοκράτους. 

Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ανώτατος δικαστικός ομιλεί περί Έθνους και Μακεδονικού ζητήματος. Είναι ο μοναδικός που πρότεινε τον καλύτερο τρόπο επιλύσεως αυτού του εθνικού προβλήματος. O Xρήστος Σαρτζετάκης ήταν ανακριτής στην υπόθεση δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη και παρά τις πιέσεις έκανε στο ακέραιο το καθήκον του. Επίσης επί κυβερνήσεως των συνταγματαρχών του αφαιρέθηκε το αξίωμα του δικαστικού, συνελήφθη και βασανίστηκε. Ανέκαθεν ήταν δημοκρατικών αρχών. Δείτε τι αναφέρει περί Έθνους-Παιδείας και για το Μακεδονικό πρόβλημα : 

https://mytilenepress.blogspot.com/2023/04/mytilenepress_5.html

Ο ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΠΕΡΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ.  https://youtu.be/QxAzmYLXoc0

O TEΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΞΗΓΕΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΠΕΡΙ ΕΠΙΛΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ. ttps://youtu.be/v5PcdlYsIX4

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : O Πρόεδρος Χρήστος Σαρζτετάκης απαντά στους παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού περί έθνους και Μακεδονίας. ΜΕΡΟΣ Α.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : O Πρόεδρος Χρήστος Σαρζτετάκης απαντά στους παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού περί έθνους και Μακεδονίας. ΜΕΡΟΣ Β

XΡΗΣΤΟΣ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ME ΤΟΝ ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΉ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ Ζ ΕΔΩ 

https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%8

https://www.agniyogahellas.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD/

https://poimin.gr/category/kirigmata/kiriaki-pro-tis-ipsoseos/

(2) ΠΕΡΙ ΝΟΜΙΜΗΣ ΑΜΥΝΑΣ. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό. Επομένως, όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί. 

Ο Κύριος έλεγε: “Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού”. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη. Βέβαια όλοι οι Χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.

Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : “Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο”. Στις εθνικές εορτές τιμούμε τους αμυντικούς πολέμους του έθνους μας, καθώς και όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα. 

Όλες οι εθνικές εορτές, συνδέονται με επίσημες δοξολογίες και με προσευχή. Αυτό μας δείχνει ότι η Εκκλησία-Ορθοδοξία ευλογεί τους δικαίους και αμυντικούς πολέμους. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι την σημαία του 21’ κρατάει ένας δεσπότης. Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, μας δίδαξε με τις ευλογίες του Ιησού Χριστού, ο Άγιος Γρηγόριος. Μετάφραση : Προτιμώ και επαινώ τον πόλεμο, από μια “ειρήνη” η οποία θα με χωρίσει από τον Χριστό. 

Ο Άγιος Γρηγόριος είπε ότι δεν γίνεται να κατηγορήσουμε έναν χριστιανό που παίρνει το όπλο για να κατατροπώσει τον εχθρό. Όλα αυτά από την στιγμή που ο εχθρός έχει ως σκοπό να αφανίσει τον Έλληνα, την πίστη του και την πατρίδα του. Δεν γίνεται να αγαπάμε τους πάντες, ακόμη και τους εχθρούς μας. 

Δεν είναι ηθικό-λογικό και Χριστιανικό να τους επιτρέπουμε να μας σφάξουν, διότι τότε δεν θα είμαστε στην ζωή, για να διαδώσουμε το έργο του Χριστού, δεν θα μπορούμε να αγαπήσουμε, και να βοηθήσουμε ανθρώπους. Επίσης με αυτήν την νεοταξική-εωσφορική “λογική”, θα είχε εξαφανιστεί από τον χάρτη πολλούς αιώνες πριν το Ελληνικό έθνος. Ο ίδιος ο Ιησούς επιτρέπει την νόμιμη άμυνα, διαφορετικά δεν θα ευλογούσε, τους προγόνους μας, να αμύνονται επί τόσους αιώνες και να έχουμε την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Για αυτόν τον λόγο επέτρεψε για πρώτη και μοναδική φορά σε όλο τον κόσμο να διακόπτουν την Θεία λειτουργία, το μνημόσυνο του, μέσα στον κορυφαίο ναό του Χριστιανισμού, την Αγία Σοφία και να ψάλλουν τον Βασιλιά Νικηφόρο, ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών*. Ακόμη και τόσο γενναίος πολεμιστής και μεγάλος στρατηγός-αυτοκράτορας που ήταν, μπροστά στον Θεό, δεν ήταν παρά ένας απλός άνθρωπος μέχρι εκείνη την στιγμή, καθώς δεν είχε γίνει ακόμη Άγιος.

Όμως γιατί οι καταστροφές των Αράβων επί αιώνες ήταν αμέτρητες εις βάρος των αθώων Ελλήνων, για αυτό έκανε ο Ιησούς, μια εξαίρεση. Τα μαρτύρια των Ελλήνων δεν είχαν τέλος όλους εκείνους τους αιώνες, από τους εισβολείς με σφαγές, κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών. Ο Σωτήρας Χριστός ευλόγησε να διακόπτουν την δοξολογία του μέσα στην Αγία Σοφία και να υμνούν τον Νικηφόρο τον Β Φωκά. Είναι ο μοναδικός βασιλιάς στον οποίο έγινε η ύψιστη τιμή να διακόπτουν το μνημόσυνο του θεού, μέσα στην Αγία Σοφία τον κορυφαίο ναό της οικουμένης και να ψάλλουν εκείνον ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών*. 

Ουδέποτε στα παγκόσμια χρονικά έγινε μια τέτοια τιμή σε οποιοδήποτε άλλο βασιλιά. Ούτε στον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο τον Β, δεν έγινε τέτοια τιμή, ούτε σε κανέναν άλλο βασιλιά. Αυτό ήταν ξεκάθαρα ένα δείγμα, ότι ο Νικηφόρος θα γινόταν Άγιος. Για αυτούς τους λόγους δεν ονομάστηκε Αραβοκτόνος, καθώς ήδη εν ζωή ονομάστηκε Pallida Mors Saracenorum.

Ένα ακόμη ενδεικτικό παράδειγμα ότι ο Ιησούς Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος ευλογούν και επιτρέπουν την νόμιμη άμυνα στο Ελληνικό έθνος, είναι η καταδρομική ενέργεια του στρατηγού Ευστάθιου.Δαφνομήλη. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα επέτρεπε η Παναγία την ημέρα που την εορτάζουν άπαντες οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, να συλλάβουν οι τρεις Έλληνες (Δαφνομήλης, Μ. Ιγερινός, Νικήτας)  τον Ιβάτζη και να τον τυφλώσουν. Συνεπώς είναι μια ακόμη ιστορική απόδειξη, ότι η μητέρα του Θεανθρώπου είναι σύμφωνη με τις διδασκαλίες του Αγίου Γρηγόριου-Θεολόγου.