Δεν είναι μόνο ο μπακαλιάρος του «fish-and-chips», μια παράδοση της βρετανικής γαστρονομίας, που θεωρείται παράπλευρο θύμα του πολέμου με τη Ρωσία.
Οι τρεις οικονομίες, η βρετανική, η γαλλική και η γερμανική βρίσκονται σε βαθιά οικονομική αλλά επίσης πολιτική κρίση (δεδομένης της βαθιάς περιφρόνησης του εκλογικού τους σώματος) και δεν βλέπουν διέξοδο, ανακοινώνοντας δυνατά τη συνεργασία μεταξύ αυτών των ανάπηρων που ωστόσο ισχυρίζονται ότι αναλαμβάνουν τη σκυτάλη από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον πόλεμο αντιπροσώπων στην Ουκρανία. Οι Ρώσοι, που λέγεται ότι αγνοούν την πραγματικότητα του κόσμου λόγω παραπληροφόρησης, σαφώς δεν μας αγνοούν (σημείωση Danielle Bleitrach, μετάφραση Marianne Dunlop)
https://ria.ru/20240829/britaniya-1969108727.html
«Επαναφορά του Brexit», «δημιουργία ενός εναλλακτικού ΝΑΤΟ», «η προετοιμασία μιας συνθήκης είναι δυνατή μόνο μία φορά στη γενιά» – αυτός ο κατάλογος δεν είναι καθόλου εξαντλητικός με τις θορυβώδεις δηλώσεις διαφόρων πολιτικών και ειδικών που προσπαθούν να χαρακτηρίσουν το ταξίδι στην Ευρώπη με ο νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας Keir Starmer. Χθες συνάντησε τον γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς στο Βερολίνο και σήμερα προγραμματίζει πρωινό εργασίας με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Σε μόλις οκτώ εβδομάδες επικεφαλής της βρετανικής κυβέρνησης, αυτή είναι η πέμπτη συνάντηση με τον Γερμανό ομόλογό του και η τέταρτη με τον Γάλλο πρόεδρο. Αυτό δείχνει ότι ο κ. Starmer είναι σοβαρός για την ενίσχυση της συνεργασίας με την Ευρώπη.
Κατ' αρχήν, αυτό είναι κατανοητό: οι Βρετανοί Εργατικοί πολέμησαν ενεργά κατά της αποχώρησης της χώρας από την ΕΕ στο δημοψήφισμα για αυτό το θέμα και εμπόδισαν για πολύ καιρό την πρακτική εφαρμογή του. Και κατά τη διάρκεια των εκλογών, υποσχέθηκαν να βελτιώσουν τις σχέσεις με την ΕΕ, ενώ απέκλεισαν την πλήρη ακύρωση του Brexit, για το οποίο προσπαθούν τώρα να τους κατηγορήσουν οι Συντηρητικοί.
Πριν και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο Στάρμερ χρησιμοποίησε επανειλημμένα τη λέξη «επαναφορά» για να συζητήσει τις σχέσεις του με την Ευρώπη. Ωστόσο, ήταν δύσκολο να καταλάβουμε τι ακριβώς εννοούσε ο Βρετανός με αυτόν τον ορισμό. Την Τετάρτη, κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου, ο ίδιος και ο γερμανός ομόλογός του ήταν πολύ ενθουσιασμένοι στη συζήτηση μιας «φιλόδοξης» διμερούς συνθήκης μεταξύ των δύο χωρών, η οποία θα πρέπει να συνταχθεί εντός έξι μηνών και θα καλύπτει την άμυνα, το εμπόριο, την παράνομη μετανάστευση, την επιστήμη, την τεχνολογία. , ανταλλαγές νέων κ.λπ.
Ωστόσο, ο δύσπιστος Τύπος έσπευσε αμέσως να κατεδαφίσει αυτούς τους ονειροπόλους. Το άρθρο της Daily Telegraph χαρακτήρισε το σχέδιο του Στάρμερ για «επαναφορά του Brexit» ελαττωματικό και εξήγησε το μη πραγματικό του. «Οι καλές σχέσεις με τη μεγαλύτερη χώρα και τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης είναι σημαντικές για τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά η ιδέα ότι ο Καγκελάριος Όλαφ Σολτς μπορεί να προτείνει οτιδήποτε ουσιαστικό σε θέματα που αποτελούν ευθύνη της ΕΕ συνολικά είναι φανταστική. Μπορούμε μόνο να τον πείσουμε να ζητήσει από άλλα κράτη μέλη να χαλαρώσουν κάποιους συνοριακούς ελέγχους μετά το Brexit», παρατηρεί αρκετά εύλογα η εφημερίδα, τονίζοντας ποιος είναι το αφεντικό στην Ευρώπη. Και σίγουρα δεν είναι ο Scholz ή ο Starmer.
Ταυτόχρονα, πολλές αγγλικές εφημερίδες επισημαίνουν ότι η κατάσταση της γερμανικής οικονομίας δεν είναι καλύτερη, ή ακόμη χειρότερη, από αυτή της βρετανικής οικονομίας και ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για ένα οικονομικό θαύμα να περιμένει κανείς από τη συνεργασία με το Βερολίνο. Και εδώ φτάνουμε στο πιο οδυνηρό ερώτημα για αυτές τις χώρες. Γεγονός είναι ότι η οικονομική και πολιτική κατάσταση στη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Γαλλία είναι θλιβερή.
Την ημέρα πριν από την επίσκεψή του στον κ. Σολτς, ο κ. Στάρμερ ανακοίνωσε ότι η χώρα θα αντιμετωπίσει έναν «επώδυνο» προϋπολογισμό το φθινόπωρο, παραπέμποντας ευθέως σε σχέδιο αύξησης των φόρων (το Εργατικό Κόμμα αρνήθηκε κατηγορηματικά μια τέτοια πιθανότητα κατά την πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία). Έχει ήδη ανακοινωθεί η κατάργηση της κρατικής ενίσχυσης για τη χειμερινή θέρμανση των συνταξιούχων. Και με δεδομένο το απίστευτο κόστος αυτής της υπηρεσίας, οι ηλικιωμένοι της Βρετανίας θα τεθούν σε μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από τη φράση «Eat or hot» τον χειμώνα.
Η άνοδος των τιμών στη Βρετανία έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που ακόμη και τα παραδοσιακά fish-and-chips έχουν εξαφανιστεί από τη φθηνή κατηγορία. Το αστείο είναι ότι οι Βρετανοί εξηγούν αυτό το φαινόμενο με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Λένε ότι «λόγω του πολέμου» η τιμή του ρωσικού μπακαλιάρου έχει αυξηθεί! Οι αναγνώστες των βρετανικών εφημερίδων απλά δεν ενημερώνονται ότι ο λόγος είναι η επιβολή δασμών από το Λονδίνο στα ρωσικά θαλασσινά. Είναι αλήθεια ότι αυτό συγκλόνισε και ορισμένους Βρετανούς, οι οποίοι έμαθαν ότι όλο αυτό το διάστημα το πιο παραδοσιακό αγγλικό πιάτο ήταν στην πραγματικότητα ρωσικό. Τώρα πείθονται να εγκαταλείψουν τον μπακαλιάρο και να στραφούν στη βρετανική ρέγγα. Ή γερμανικά λουκάνικα, αφού πρόκειται για σύσφιξη των δεσμών με τη Γερμανία.
Όμως στην ίδια τη Γερμανία τα προβλήματα είναι ακόμη πιο σοβαρά. Την Κυριακή προγραμματίζονται εκλογές στις πολιτείες της Σαξονίας και της Θουριγγίας, όπου τα παραδοσιακά κόμματα, αν κρίνουμε από τις δημοσκοπήσεις, μένουν σαφώς πίσω από τη μη συστημική αντιπολίτευση. Και αυτό, αντιλαμβάνονται όλοι, δεν προμηνύεται καλό.
Και η Γαλλία αναπτύσσει γρήγορα τη δική της εσωτερική κρίση, που προκλήθηκε από την κατάφωρη περιφρόνηση του Μακρόν για τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών, όπου το κόμμα του ήταν επίσης μεταξύ των ηττημένων – για άλλη μια φορά, οι ψηφοφόροι εξέφρασαν σαφή δυσαρέσκεια για την κατάσταση της χώρας. Αφού ο Γάλλος πρόεδρος αρνήθηκε να εγκρίνει την υποψηφιότητα για πρωθυπουργό που πρότεινε το αριστερό μπλοκ, που ήρθε πρώτο, ο Μακρόν λογικά κατηγορείται για σφετερισμό της εξουσίας.
Ουσιαστικά, λοιπόν, οι συναντήσεις μεταξύ Στάρμερ, Μακρόν και Σολτς είναι μια επικοινωνία τριών ηγετών των οποίων οι κυβερνήσεις βρίσκονται σε κατάσταση βαθιάς κρίσης. Και αυτοί οι άνδρες, χωρίς να αμφιβάλλουν τίποτα, λένε στο κοινό πώς είναι «αποφασισμένοι» να συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τη Ρωσία και να υποστηρίζουν την Ουκρανία! Πολλοί αναλυτές προσπαθούν μάλιστα να παρουσιάσουν τη συνάντησή τους ως προετοιμασία ενός «εναλλακτικού ΝΑΤΟ» για να πολεμήσει μόνος τη Ρωσία σε περίπτωση που ο Ντόναλντ Τραμπ κερδίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες και η τελευταία αποσυρθεί από την επίλυση των προβλημάτων του Κιέβου.
Σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα όπου κυριαρχεί η ελευθερία του λόγου, θα μπορούσε κανείς εύλογα να αναρωτηθεί εάν οι τρύπες που βρίσκουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στους προϋπολογισμούς τους συνδέονται με μια γιγάντια τρύπα που ονομάζεται «Ουκρανία». Ο κ. Στάρμερ, για παράδειγμα, ανέφερε την τρύπα του προϋπολογισμού των 22 δισεκατομμυρίων λιρών που άφησαν οι Τόρις όταν είπε ότι οι Βρετανοί έπρεπε να σφίξουν τη ζώνη τους. Ενώ το Λονδίνο υπερηφανεύεται ότι πλήρωσε σχεδόν 13 δισεκατομμύρια στην Ουκρανία.
Θα ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι μεγάλο μέρος αυτής της τρύπας στους προϋπολογισμούς του Λονδίνου, του Βερολίνου και του Παρισιού οφείλεται στις περιπετειώδεις πολιτικές τους για την Ουκρανία και ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να λύσει πολλά από τα εσωτερικά της προβλήματα (συμπεριλαμβανομένων των χειμερινών επιδομάτων θέρμανσης για τους συνταξιούχους και πιο οικονομικά μπακαλιάρος) επιστρέφοντας στην κανονικότητα στις σχέσεις της με τη Ρωσία, εγκαταλείποντας την πολεμική ρητορική και τις προκλήσεις. Αλλά εδώ είναι: οι πολιτικοί και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης φοβούνται ακόμη και να εξετάσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Και μετά εκπλήσσονται που προηγούνται στις δημοσκοπήσεις μη συστημικά κόμματα που επιτρέπουν να τεθεί το θέμα με αυτόν τον τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου