Ο Αύγουστος είναι ένας μήνας που βρήκε τους περισσότερους κυβερνητικούς αξιωματούχους στο Ραμπάτ σε διακοπές μακριά από την πρωτεύουσα και τα δεινά της. Αλλά για εκείνους που έπρεπε να επανδρώσουν τα υπουργεία, μεγάλη σύγχυση κρέμονταν στον αέρα μέσα στο ίδιο το υπουργείο Εξωτερικών όταν συλλογίστηκε τις σχέσεις του Μαρόκου με τον παλαιότερο σύμμαχό του την Αμερική.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Η κορυφαία στιγμή του ενθουσιασμού ήρθε μεταξύ του Ισραήλ και του Μαρόκου όταν ο πρώτος αναγνώρισε τελικά τη διεκδίκηση του Ραμπάτ στη Δυτική Σαχάρα, την αμφισβητούμενη περιοχή στο νότο του Μαρόκου που ήταν αρχικά αποικία της Ισπανίας μέχρι το 1975, όταν η Μαδρίτη ουσιαστικά την εγκατέλειψε.
Και όμως δεν υπήρξαν πυροτεχνήματα, καμία μεγάλη χαρά από το Ραμπάτ παρά την τεράστια σημασία της κίνησης. Η ελίτ του Μαρόκου είναι δύσπιστη για την κίνηση του Ισραήλ, ειδικά δεδομένου ότι το Ισραήλ δεν έχει ακόμη δημιουργήσει προξενείο στη Δυτική Σαχάρα. Ο λόγος για τον οποίο έχουν σταματήσει δεν είναι ξεκάθαρος, αλλά πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στη μεγαλύτερη εικόνα του τι ήταν η αναγνώριση αρχικά και οι λόγοι πίσω από αυτήν. Σύμφωνα με τον κορυφαίο αναλυτή Sami Hamdi, γράφοντας για το Maghrebi.org, σε όλο το μήκος οι Μαροκινοί πίστευαν ότι αν ενίσχυαν τις σχέσεις με το Ισραήλ, η ανταπόδοση τους θα ήταν η πρόσβαση στο Κογκρέσο στις ΗΠΑ μέσω Ισραηλινών ηγετικών προσωπικοτήτων. Αυτή η πρόσβαση, ήλπιζαν, θα ακολουθούσε γρήγορα μια νέα πρωτοβουλία με τα Ηνωμένα Έθνη για την επίσημη αναγνώρισή της στη Δυτική Σαχάρα – ένα όνειρο του βασιλιά του Μαρόκου και πολλών ανθρώπων στην ίδια τη χώρα. Αλλά οι Ισραηλινοί γνώριζαν ότι αυτό δεν θα λειτουργούσε και έτσι έσερναν τα πόδια τους, ελπίζοντας ότι μια νέα τροπή των γεγονότων θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί. Στην περίπτωση αυτή, σύμφωνα με τον Hamdi, οι Ισραηλινοί ένιωσαν ότι οι Μαροκινοί είχαν κουραστεί από τα παιχνίδια και σκέφτονταν ακόμη και να αποχωρήσουν από τη συμφωνία εξομάλυνσης εντελώς – ωθώντας το Τελ Αβίβ να προχωρήσει στην αναγνώριση μόνο και μόνο για να κρατήσει το Ραμπάτ χαρούμενο.
Αλλά οι Μαροκινοί δεν είναι ηλίθιοι. Γνωρίζουν ότι έχουν εξαπατηθεί από το Ισραήλ και τώρα το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει το Ραμπάτ είναι ότι εάν το Ισραήλ προχωρήσει και χτίσει ένα προξενείο στη Δυτική Σαχάρα, η σημασία του θα σημαίνει κάτι μόνο εάν η κυβέρνηση Μπάιντεν ακολουθήσει την ίδια την πρωτοβουλία.
Ωστόσο, αυτό φαίνεται απίθανο. Όταν εξετάζουμε τις κινήσεις και τις ιδέες του Μπάιντεν για το Μαρόκο και την Αλγερία –με τη Σαχάρα στο επίκεντρο όλων– βλέπουμε ότι οι απόψεις του για το πώς να μειωθούν οι εντάσεις βασίζονται στην εμμονή του με τον Τραμπ. Δεν μπορεί να συνεχίσει να υποστηρίζει οποιαδήποτε σκληροπυρηνική πρωτοβουλία που θα μπορούσαν να ελπίζουν το Ραμπάτ και το Ισραήλ όσον αφορά την ενίσχυση του στρατού του Μαρόκου. Αντίθετα, είδαμε τις τελευταίες εβδομάδες, να κινείται προς μια πολύ πιο ήπια προσέγγιση στην αντιμετώπιση της Αλγερίας. Οι πρόσφατες επισκέψεις του Άντονι Μπλίνκεν, οι οποίες οδήγησαν στο Αλγέρι να δηλώσει ότι είναι «ικανοποιημένο» με τη θέση των ΗΠΑ στη Δυτική Σαχάρα και όπου βρέθηκε το Μαρόκο δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι η Αλγερία γοητεύεται ως νέος σύμμαχος στην περιοχή τόσο για τα ενεργειακά της αποθέματα όσο και γεωπολιτική. Η παλιά παροιμία του να φέρνεις τους εχθρούς σου πιο κοντά,
Για την ελίτ του Ραμπάτ, αυτό είναι εξαιρετικά απογοητευτικό, καθώς δεν προωθεί τον φάκελο της Σαχάρας και δημιουργεί μόνο μια ατμόσφαιρα δυσαρέσκειας προς το στρατόπεδο Μπάιντεν, αφήνοντας τους Μαροκινούς στην ίδια βάρκα με τις περισσότερες χώρες του ΚΣΚ που κυριολεκτικά μετρούν τις μέρες πριν ελπίζουν Ο Τραμπ θα επιστρέψει και κάποια τάξη μπορεί να αποκατασταθεί.
Αλλά δεν είναι όλα άσχημα νέα. Μια ορισμένη υψηλή στάση τεστοστερόνης από το Ραμπάτ προκαλεί κάποια ανησυχία, ακόμη και ορισμένοι από τους συνεργάτες του που ζητούν από το παλάτι να εξετάσει το ενδεχόμενο αγοράς 90 εκατομμυρίων δολαρίων τζετ F-35 ως αντίμετρο στις άγριες δαπάνες του Αλγερίου σε στρατιωτικό υλικό.
Η ιδέα, κάπως γελοία που δεν έχει μελετηθεί καθόλου, θα αύξανε το διακύβευμα σε μια κούρσα εξοπλισμών μόνο αν έβγαινε ποτέ από το κλιμάκιο και έκανε την εξισορροπητική πράξη του Μπάιντεν μεταξύ Ραμπάτ και Αλγέρι ακόμα πιο δύσκολη. Μπορεί στους Μαροκινούς να μην αρέσει η διπλωματία του Μπάιντεν με τον μεγάλο εχθρό τους, αλλά είναι μια διπλωματία που μειώνει τις εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών και διατηρεί την ειρήνη. Οι Αλγερινοί, από την πλευρά τους, δεν πρόκειται να πηδήξουν όμως για να δείξουν ότι είναι σοβαροί παίκτες μέσω της διπλωματίας, όπως διαπίστωσε πρόσφατα ο βασιλιάς του Μαρόκου όταν πρόσφερε ένα κλαδί ελιάς σε πρόσφατη ομιλία του. Τίποτα δεν επέστρεψε.
Αλλά όσο οι Αμερικανοί έχουν έναν σεβασμό και τυχαίο διάλογο με το Αλγέρι, η ειρήνη και όχι η σύγκρουση στην ήπειρο μπορεί να διασφαλιστεί είτε στη Δυτική Σαχάρα είτε στον Νίγηρα όπου το Αλγέρι υπαινίσσεται ότι θα εμπλακεί εάν οι χώρες της Δυτικής Αφρικής αποφασίσουν να παρεμβαίνω. Με την διετή επέτειο από το φιάσκο της υποχώρησης της Αμερικής από το Αφγανιστάν ακόμα νωπή στο μυαλό πολλών αναλυτών, είναι δύσκολο να βρεθούν πάρα πολλές πρωτοβουλίες του Μπάιντεν στο κύκλωμα εξωτερικής πολιτικής που μπορούν να θεωρηθούν έξυπνες κινήσεις. Οι Μαροκινοί πρέπει να είναι πιο ευγνώμονες για τα μικρά ελέη.
Πηγή : Στρατηγική Κουλτούρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου