Το πραξικόπημα της 26ης Ιουλίου στον Νίγηρα, μια χώρα της Δυτικής Αφρικής, που απειλεί να υπονομεύσει τη γαλλική και αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή, έφερε στο φως την ιστορική εκμετάλλευση και τις συνεχιζόμενες πρακτικές της Françafrique, ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη συνεχιζόμενη εκμετάλλευση από τους Γαλλική γλώσσα.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
Η Γαλλία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πυρηνική ενέργεια, με το 68% της ενέργειάς της να προέρχεται από πυρηνικούς σταθμούς. Προμηθεύεται το 19% του ουρανίου που είναι απαραίτητο για τη λειτουργία αυτών των εργοστασίων στον Νίγηρα. Παρά τη σημαντική αυτή συμβολή στις ενεργειακές ανάγκες της Γαλλίας, μόνο το 18,6% των Νιγηριανών έχει πρόσβαση σε δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτή η έντονη αντίθεση υπογραμμίζει τις ανισότητες και τη συνεχιζόμενη εκμετάλλευση λεηλατώντας ξένες δυνάμεις σε όλη την αφρικανική ήπειρο.
Η κληρονομιά της Françafrique
Η Γαλλία είναι γνωστή για τα εκμεταλλευτικά της συστήματα που έχουν σχεδιαστεί για να κεφαλαιοποιούν τους αφρικανικούς πόρους, χρησιμοποιώντας πίεση, κεφάλαιο και συχνά άμεση δύναμη για να διατηρήσει τον έλεγχο της πρώην αυτοκρατορίας της. Ως αποτέλεσμα, πολλά αφρικανικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου του Νίγηρα, συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τη φτώχεια και την υπανάπτυξη.
Ο νεαρός και χαρισματικός ηγέτης της Μπουρκίνα Φάσο, Ibrahim Traoré, μίλησε πρόσφατα στη σύνοδο κορυφής Ρωσίας-Αφρικής στην Αγία Πετρούπολη και κατήγγειλε το γεγονός ότι η Αφρική είναι πλούσια σε πόρους αλλά ο λαός της είναι φτωχός και επέκρινε τους Αφρικανούς ηγέτες που ζητούν επιδοτήσεις από τη Δύση. διαιωνίζοντας έτσι την εξάρτηση και τη φτώχεια. Περιέγραψε επίσης αυτό που επιβάλλεται στην Αφρική ως μορφή δουλείας, λέγοντας:Όσον αφορά τη Μπουρκίνα Φάσο σήμερα, για περισσότερα από οκτώ χρόνια, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πιο βάρβαρη και βίαιη μορφή ιμπεριαλιστικής νεοαποικιοκρατίας. Η σκλαβιά συνεχίζει να μας επιβάλλεται. Οι πρόγονοί μας μας δίδαξαν ένα πράγμα: ένας σκλάβος που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη δική του εξέγερση δεν αξίζει να τον λυπόμαστε. Δεν λυπόμαστε τον εαυτό μας, δεν ζητάμε από κανέναν να μας λυπηθεί ».
Η αδυναμία της Γαλλίας να δικαιολογήσει την παρουσία της στην Αφρική με μια συνεκτική αφήγηση περιπλέκει περαιτέρω την κατάσταση. Το Παρίσι δεν μπορεί να ομολογήσει ανοιχτά την απληστία του, να προσποιηθεί ότι είναι «εκπολιτιστική αποστολή» ή να παραδεχτεί οποιαδήποτε ευθύνη για τα εγκλήματα του παρελθόντος. Αυτή η έλλειψη σκοπού αποδυνάμωσε τη γαλλική εξουσία στην ήπειρο, φέρνοντας τη βία και τη φτώχεια στον απόηχο της.
Η ώθηση της Δυτικής Αφρικής για μεγαλύτερη ανεξαρτησία έχει αφήσει τους Ατλαντιστές να ανησυχούν για την ευκαιρία που αφήνει αυτό στις ευρασιατικές δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα να αυξήσουν την επιρροή τους στην Αφρική. Η αντίδραση της Δύσης αντανακλά την έλλειψη σεβασμού για την κυριαρχία των αφρικανικών χωρών, θεωρώντας την ήπειρο απλώς ως θέατρο για τη διατήρηση της παγκόσμιας κυριαρχίας.
Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία στις αρχές του 2022, οι Ατλαντιστές έχουν εκφράσει ανησυχία για την απροθυμία των νότιων κρατών να υποστηρίξουν τις αντιρωσικές πολιτικές της Δύσης, μια τάση που ενισχύεται περαιτέρω από τη στροφή προς την πολυπολικότητα παντού. Αυτή η αποδυνάμωση της δυτικής ηγεμονίας έχει ανοίξει το δρόμο σε πολλά έθνη να εξερευνήσουν με ανυπομονησία τις γεωπολιτικές επιλογές τους και να διαφοροποιήσουν τις οικονομίες τους.
Μια έκθεση από τη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου που πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο τόνισε αυτό το πολύ πραγματικό σχίσμα με τη Δύση: « Πολλές χώρες στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική έχουν χάσει σταθερά την πίστη τους στη νομιμότητα και τη δικαιοσύνη ενός διεθνούς συστήματος που δεν έχει καταφέρει να τους δώσει επαρκή τις παγκόσμιες υποθέσεις και να αντιμετωπίσουν επαρκώς τις θεμελιώδεις ανησυχίες τους. Για πολλά κράτη, αυτές οι αποτυχίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με τη Δύση. Διαπιστώνουν ότι η υπό την ηγεσία της Δύσης τάξη χαρακτηρίζεται από μετα-αποικιακή κυριαρχία, διπλά μέτρα και μέτρα και παραμέληση των ανησυχιών των αναπτυσσόμενων χωρών .
Απογυμνωμένο από το φράγκο CFA
Ο απόηχος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή στη δυναμική της παγκόσμιας ισχύος και οι νικήτριες δυνάμεις προσπάθησαν να εγκαθιδρύσουν μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που θα διατηρούσε την ειρήνη και θα προωθούσε την οικονομική ισορροπία.
Στο πλαίσιο των αφρικανικών αποικιών, όπου τα αποικιακά στρατεύματα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη νίκη των Συμμάχων, οι νικήτριες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, προσπάθησαν να διατηρήσουν τον οικονομικό έλεγχο και να επωφεληθούν από τις πρώην αποικίες τους, ακόμη και όταν ο κόσμος προχωρούσε προς την αποαποικιοποίηση.
Αυτό περιλάμβανε τη δημιουργία νέων νομισματικών συστημάτων, με τον Γάλλο ηγέτη Charles De Gaulle να δημιουργεί δύο νομίσματα συλλογικά γνωστά ως φράγκο CFA το 1945 για τις πρώην αποικίες στη Δυτική και Κεντρική Ζώνη.
Καθώς η πίεση για πολιτική ανεξαρτησία αυξανόταν στα τέλη της δεκαετίας του 1950, η Γαλλία διεξήγαγε δημοψηφίσματα στις αφρικανικές αποικίες της για να ψηφίσει για την αποδοχή ενός συντάγματος που συνέταξε η Γαλλία.
Η Γουινέα, με επικεφαλής τον πρώην συνδικαλιστή Sékou Touré, αντιτάχθηκε στην αποδοχή του γαλλικού συντάγματος και καταψήφισε συντριπτικά. Σε μια έξαλλη απάντηση, η κυβέρνηση του Ντε Γκωλ απέσυρε όλους τους Γάλλους διοικητές από τη Γουινέα και έλαβε μέτρα για να σαμποτάρει τις υποδομές και τους πόρους της χώρας. Η καταστολή στο Παρίσι προοριζόταν να χρησιμεύσει ως παράδειγμα του τι θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε πρώην γαλλική αποικία που αντιστεκόταν στο πρόγραμμα της Γαλλίας.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τα κομμουνιστικά κράτη εκμεταλλεύονταν τέτοιες ενέργειες παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ως απελευθερωτές και σύμμαχους των αφρικανικών χωρών που αναζητούσαν την ελευθερία από την ευρωπαϊκή επιρροή. Αυτή η θέση έχει οδηγήσει ορισμένους Αφρικανούς να θεωρούν χώρες όπως η Ρωσία ως δικαιότερους εταίρους από τη Γαλλία.
Με τα χρόνια, η Γαλλία έχει επιδείξει ένα πρότυπο στρατιωτικής επέμβασης (περισσότερες από 50 φορές από το 1960) σε αφρικανικές χώρες για να διασφαλίσει ότι οι κυβερνήσεις ανταποκρίνονται στα γαλλικά οικονομικά συμφέροντα, ιδίως όσον αφορά τη συνεχιζόμενη χρήση του φράγκου CFA.
Ιστορικά, το λειτουργικό σύστημα του φράγκου CFA ήταν αυτό μιας σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας στην οποία το νόμισμα έχει απεριόριστη μετατρεψιμότητα αλλά είναι μόνιμα συνδεδεμένο με το γαλλικό νόμισμα, παλαιότερα το φράγκο και μετά το ευρώ.
Αφρικανικό νόμισμα υπό γαλλικό έλεγχο
Αυτό σημαίνει ότι οι αφρικανικές χώρες δεν μπορούν να επηρεάσουν την αξία του δικού τους νομίσματος και η διαφορά στην αξία σημαίνει ότι η Γαλλία μπορεί να αγοράζει αφρικανικά προϊόντα τεχνητά φθηνά, ενώ οι Αφρικανοί μπορούν να αγοράζουν λιγότερα αγαθά με τα χρήματα που ανταλλάσσουν.
Ακόμη χειρότερα, η Γαλλία είχε απαιτήσεις να αποθηκεύει και επομένως να επωφελείται από τα συναλλαγματικά αποθέματα που κατείχαν οι πρώην αποικίες της, αν και η υποχρέωση διατήρησης του 50% των συναλλαγματικών της αποθεμάτων σε γαλλική τράπεζα καταργήθηκε για τη δυτική ζώνη το 2019.
Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, τα αφρικανικά κράτη έλαβαν ένα ονομαστικό ποσό τόκων, αλλά η τράπεζα επωφελήθηκε δανείζοντας αυτό το κεφάλαιο με υψηλότερα επιτόκια και αποκομίζοντας τεράστια κέρδη από αφρικανικούς πόρους και εργασία. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι πολλές γαλλόφωνες αφρικανικές χώρες είναι σημαντικοί εξαγωγείς χρυσού και ως εκ τούτου έχουν πολλές επιλογές για την αποθήκευση πλούτου για την υποστήριξη ενός νομίσματος σε εναλλακτικές κεντρικές τράπεζες.
Ενώ το σύστημα του φράγκου CFA έχει προσφέρει ορισμένα οφέλη όσον αφορά τη σταθερότητα και την πρόληψη του υπερπληθωρισμού τύπου Ζιμπάμπουε, έχει επίσης τεθεί υπό έλεγχο για την επιβολή απαιτήσεων στις αφρικανικές χώρες που δεν επιβάλλονται σε πιο ισχυρά έθνη. Η έλλειψη ελέγχου του δικού τους νομίσματος παρεμπόδισε την οικονομική ανάπτυξη και έκανε αυτές τις χώρες ευάλωτες στις παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις.
Τα κράτη της Βόρειας Αφρικής όπως η Τυνησία, η Αλγερία και το Μαρόκο επέλεξαν να εγκαταλείψουν το φράγκο CFA μετά την ανεξαρτησία τους και γνώρισαν σχετικά μεγαλύτερη ευημερία. Ομοίως, η επιτυχία της Μποτσουάνα με το δικό της εθνικό νόμισμα καταδεικνύει ότι η χρηστή διακυβέρνηση μπορεί να οδηγήσει σε σταθερή δημοκρατία και οικονομική ανάπτυξη, ακόμη και για τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες.
Αποκλειστικά δικαιώματα και προνόμια
Το σύστημα του φράγκου CFA ήταν το γεωπολιτικό ισοδύναμο του πατέρα που επιμένει να διαχειρίζεται τις αποταμιεύσεις σας και να τις αφήνει πέρα από τον έλεγχό σας. Υπάρχουν πλεονεκτήματα στην ύπαρξη μιας εμπορικής και νομισματικής ζώνης, όπως η τρέχουσα ένωση ECOWAS που καλύπτει το δυτικό τμήμα της ηπείρου, αλλά από το σχεδιασμό στο σύστημα φράγκων CFA, η ανεξαρτησία ήταν μια ψευδαίσθηση με την οποία η Γαλλία εξαπάτησε αυτές τις χώρες.
Η Γαλλία εξαρτάται από την Αφρική για την κατάστασή της ως παγκόσμια δύναμη για περισσότερο από έναν αιώνα. Μεταξύ άλλων προνομίων που σφυρηλατήθηκαν στις μετα-αποικιακές συνθήκες, δόθηκε στη Γαλλία το αποκλειστικό δικαίωμα να πωλεί στρατιωτικό εξοπλισμό σε πρώην αποικίες και απολαμβάνει το πρώτο δικαίωμα στους ανακαλυφθέντες φυσικούς πόρους. Το Παρίσι κάνει μεγάλη χρήση αυτών των προνομίων: για παράδειγμα, το 36,4% του γαλλικού φυσικού αερίου προέρχεται από την αφρικανική ήπειρο.
Επιπλέον, ένα τεράστιο δίκτυο γαλλικών επιχειρηματικών συμφερόντων, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, κυριαρχεί σε βιομηχανίες όπως η ενέργεια, οι επικοινωνίες και οι μεταφορές σε πολλές αφρικανικές χώρες. Η γαλλική κυβέρνηση υποστηρίζει επίσης γαλλικές εταιρείες στην Αφρική με διάφορους τρόπους, μεταξύ άλλων μέσω μιας τεράστιας δημόσιας εταιρείας που ονομάζεται COFACE, η οποία εγγυάται τις γαλλικές εξαγωγές σε αυτές τις υπανάπτυκτες αγορές.
Προς την ανεξαρτησία και την αυτάρκεια
Αυτή η οικονομική εξάρτηση βοήθησε στη διαιώνιση ενός συστήματος στο οποίο τα αφρικανικά κράτη παραμένουν αδύναμα, πειθήνια και εξαρτημένα από τις εξαγωγές πόρων, κάτι που ωφελεί κυρίως τις γαλλικές εταιρείες και συμφέροντα. Επιπλέον, τα αφρικανικά κράτη αναγκάζονται να συμμαχήσουν με τη Γαλλία σε οποιαδήποτε μεγάλη σύγκρουση, διαβρώνοντας περαιτέρω την εθνική τους κυριαρχία. Η αφρικανική ήπειρος υποφέρει από πολλά δεινά, αλλά ίσως το πιο επίμονο και καταστροφικό είναι η έλλειψη κυριαρχίας και πρόσβασης στο κεφάλαιο. Εν τω μεταξύ, μεγάλο μέρος της ευημερίας της Ευρώπης προέρχεται από τη λεηλασία των χωρών του νότου για αιώνες.
Η περίπτωση των Βρυξελλών, που χτίστηκε πάνω στον πλούτο που προήλθε από τη βάναυση εκμετάλλευση του Κονγκό υπό τον Βέλγο Βασιλιά Λεοπόλδο Β', είναι μια έντονη υπενθύμιση του βαθύτατου αντίκτυπου της αποικιοκρατίας. Όταν ανακαλύφθηκαν τα εγκλήματα του μονάρχη κατά της ανθρωπότητας, αναγκάστηκε τελικά να κληροδοτήσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στο βελγικό κράτος μετά το θάνατό του.
Μη θέλοντας να το κάνει, ξεκίνησε μια τεράστια σειρά δημοσίων έργων για να ξοδέψει τα παράνομα κέρδη του, δημιουργώντας τις σύγχρονες Βρυξέλλες. Σήμερα, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ συναντιούνται εκεί και δίνουν με τόλμη ψευδείς διαλέξεις για τα παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ περιτριγυρίζονται από τα κέρδη ορισμένων από τις πιο βάναυσες περιπτώσεις καταπίεσης στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Ενώ οι στρατιωτικές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν συχνά προκλήσεις για την επίτευξη των δηλωμένων στόχων τους, είναι προφανές ότι οι υποστηριζόμενες από τη Δύση «πολιτικές δημοκρατίες» έχουν επίσης αγωνιστεί να βελτιώσουν σημαντικά την ασφάλεια και την ευημερία του αφρικανικού κοινού.
Ο δρόμος για την επίλυση των προβλημάτων της Αφρικής βρίσκεται σε μετασχηματιστικούς ηγέτες που μπορούν να αγνοήσουν την κληρονομιά και τα εναπομείναντα δεσμά της αποικιοκρατίας και να επιτρέψουν στην ήπειρο να χαράξει έναν πραγματικά τοπικό δρόμο προς την ανεξαρτησία και την αυτοδυναμία.
πηγή: The Cradle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου