Σε λιγότερο από δέκα χρόνια, το BRI της Κίνας έχει αλλάξει ριζικά την παγκόσμια γεωπολιτική. Είναι ήδη πολύ αργά για να ανταγωνιστεί η Δύση.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι ο πόλεμος αντιπροσώπων που διεξάγουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι ταυτόχρονα ένας πόλεμος που αποσκοπεί να διακόψει την πρόοδο της Πρωτοβουλίας Belt and Road της Κίνας (BRI).
Καθώς πλησιάζει η δέκατη επέτειος της πρωτοβουλίας, η οποία θα σηματοδοτηθεί από το τρίτο Φόρουμ Belt and Road που θα πραγματοποιηθεί αργότερα φέτος στο Πεκίνο, είναι σαφές ότι η Οικονομική Ζώνη του Δρόμου του Μεταξιού, που ανακοινώθηκε από τον Πρόεδρο Xi Jinping στην Αστάνα του Καζακστάν τον Σεπτέμβριο Το 2013 έχει προχωρήσει πολύ.
Τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, 151 χώρες είχαν ήδη ενταχθεί στο BRI: όχι λιγότερο από το 75% του παγκόσμιου πληθυσμού, που αντιπροσωπεύει περισσότερο από το μισό του παγκόσμιου ΑΕΠ. Ακόμη και ένας ατλαντικός οργανισμός όπως το Κέντρο Οικονομικών και Επιχειρηματικών Ερευνών με έδρα το Λονδίνο παραδέχεται ότι το BRI θα μπορούσε να αυξήσει το παγκόσμιο ΑΕΠ κατά 7,1 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως έως το 2040, με «ευρεία» ευεργετικά αποτελέσματα.
Κατοχυρωμένο στο Κινεζικό Σύνταγμα από το 2018, το BRI αποτελεί το de facto παγκόσμιο πλαίσιο για την κινεζική εξωτερική πολιτική μέχρι το 2049, την ημερομηνία της εκατονταετηρίδας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
Το BRI προχωρά κατά μήκος αρκετών διαδρόμων επίγειας συνδεσιμότητας – από τον Υπερσιβηρικό έως τον «Μεσαίο Διάδρομο» κατά μήκος του Ιράν και της Τουρκίας, μέσω του Οικονομικού Διαδρόμου Κίνας-Πακιστάν (CPEC) έως την Αραβική Θάλασσα. Στο μέτωπο των πλωτών οδών, ο Θαλάσσιος Δρόμος του Μεταξιού προσφέρει ένα παράλληλο δίκτυο που εκτείνεται από τη νοτιοανατολική Κίνα προς τον Περσικό Κόλπο, την Ερυθρά Θάλασσα, τις ακτές των Σουαχίλι και τη Μεσόγειο Θάλασσα.
Όλα αυτά αντικατοπτρίζονται στην διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας υπό τη Ρωσία, η οποία συνδέει την ανατολική και τη δυτική πλευρά της Αρκτικής και μειώνει τον χρόνο πλεύσης μετ' επιστροφής μεταξύ Ευρώπης και Ασίας από έναν μήνα σε λιγότερο από δύο εβδομάδες.
Ένα έργο «Make Trade, Not War» τέτοιου μεγέθους, που εστιάζει στη συνδεσιμότητα, την δημιουργία υποδομών, τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη διπλωματική οξυδέρκεια –με επίκεντρο τον Παγκόσμιο Νότο– θα μπορούσε να ερμηνευθεί από τις δυτικές ελίτ ως μείζονα γεωπολιτική και γεωοικονομική απειλή.
Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάθε γεωπολιτική αναταραχή σε γενικές γραμμές συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με το BRI. Συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας.
“Μια εντελώς νέα επιλογή”
Στο Lanting Forum στην Σαγκάη τον περασμένο μήνα, ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Qin Gang παρουσίασε άνετα σε ένα προσεκτικά επιλεγμένο κοινό το περίγραμμα του «εκσυγχρονισμού, κινέζικο στυλ» και πώς μπορεί να εφαρμοστεί σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο.
Από την πλευρά τους, ειδικοί από τον Παγκόσμιο Νότο είχαν την ευκαιρία να σταθούν στα κίνητρα πίσω από την παράνοια της συνεχούς «απειλής» από την Δύση. Τελικά, για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους υποτελείς συμμάχους τους, είναι συντριπτικό χτύπημα το γεγονός ότι το Πεκίνο, χάρη στη δική του επιτυχία, προσφέρει ένα εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης στο μοναδικό προϊόν στην αγορά από το 1945.
Η πρώην Πρόεδρος της Βραζιλίας Ντίλμα Ρούσεφ, επί του παρόντος η νέα Πρόεδρος της Νέας Τράπεζας Ανάπτυξης (NDB) με έδρα τη Σαγκάη - της τράπεζας BRICS - είπε στο φόρουμ πώς ο νεοφιλελευθερισμός έχει επιβληθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες ως λανθασμένος δρόμος προς την οικονομική επιτυχία. Το κινέζικο μοντέλο, από την άλλη, όπως τόνισε, προσφέρει πλέον μια «ολοκαίνουργια επιλογή», που σέβεται τις εθνικές ιδιαιτερότητες.
Ο Zhou Qiangwu, αντιπρόεδρος της NDB της Κίνας, ελπίζει ότι αυτό θα ωθήσει το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα να δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα στον Παγκόσμιο Νότο στην λήψη αποφάσεων, ως μέρος των νέων «λύσεων διακυβέρνησης».
Ωστόσο, αυτό είναι απίθανο να συμβεί επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι υποτελείς τους δεν είναι διανοητικά έτοιμοι να ρίξουν τις αποσκευές της μακραίωνης προκατάληψης τους για να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με εκπροσώπους του παγκόσμιου Νότου και να τους αποδεχτούν ως ισότιμους και καταρτισμένους ενδιαφερόμενους.
Ωστόσο, ο Παγκόσμιος Νότος δεν περιμένει κανέναν. Τα στρογγυλά τραπέζια ήδη πετυχαίνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Η Σύνοδος Κορυφής Κίνας-Κεντρικής Ασίας, που πραγματοποιήθηκε στις 18-19 Μαΐου στην πρώην αυτοκρατορική πρωτεύουσα, Σιάν, είναι ένα καλό παράδειγμα: ο Πρόεδρος Σι συναντήθηκε με τους προέδρους του Καζακστάν, της Κιργιζίας, του Τατζικιστάν, του Τουρκμενιστάν και του Ουζμπεκιστάν, οι οποίες βρίσκονται στην καρδιά της Κεντρικής Ασίας.
Αυτή η συνάντηση ακολούθησε εκείνη του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν με τις πέντε δημοκρατίες στην Μόσχα, στις 9 Μαΐου, Ημέρα της Νίκης, η οποία έχει ιδιαίτερη σημασία.
Διπλωματικά, αυτό υποδηλώνει έναν άξονα 5+2 που ήδη εξελίσσεται, ενώνοντας τη Ρωσία, την Κίνα και τα πέντε "stans" που λειτουργούν μέσω της δικής τους γραμματείας με ελαφρώς διαφορετικό τρόπο από το BRI, τον Οργανισμό Συνεργασίας Σαγκάης (SCO) και την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU). Και γιατί αυτό ;Λόγω ενός προβλήματος που θα επηρεάσει όλους αυτούς τους νέους πολυμερείς οργανισμούς με επικεφαλής τον Παγκόσμιο Νότο: Εσωτερική τριβή. Αυτό μας φέρνει στην παρουσία της Ινδίας στο SCO, έναν οργανισμό που εκτιμά την συναίνεση σε όλες τις αποφάσεις του.
Αυτό είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που έρχεται σε αντίθεση με την άλυτη σύγκρουση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, και το οποίο είναι ακόμη πιο ευαίσθητο όταν πρόκειται για τη διστακτική θέση του Νέου Δελχί σε σχέση με το Quad και το AUKUS. Τουλάχιστον οι Ινδοί δεν έχουν υποταχθεί πλήρως στο ΝΑΤΟ στον υβριδικό του πόλεμο ενάντια στη Ρωσία και την Κίνα και το όνειρό του να υπαγορεύσει τους όρους του στον Ινδο-Ειρηνικό.
«Μια ευρασιατική εταιρική σχέση μεγάλης κλίμακας»
Ο Σι και ο Πούτιν έχουν κατανοήσει πλήρως τα στρατηγικά ενεργειακά διακυβεύματα: Η αύξηση των ρωσικών παραδόσεων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Κίνα μεταφράζεται σε αύξηση της διαμετακόμισης μέσω της Χάρτλαντ. Επομένως, είναι απαραίτητη μια πλήρως ολοκληρωμένη στρατηγική. Και θα πρέπει να ενσωματωθεί στο επίπεδο του BRI και της αλληλεπίδρασης με την EAEU, ακόμη και αν υπάρχει ένα «κενό» εντός του SCO. Τα συγκεκριμένα παραδείγματα περιλαμβάνουν την επιτάχυνση της κατασκευής του υπερστρατηγικού σιδηροδρόμου Xinjiang-Kyrgyzstan-Uzbekistan, η οποία καθυστερεί εδώ και χρόνια: Αυτό θα ενισχύσει την συνδεσιμότητα με το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Ιράν.
Ταυτόχρονα, η CPEC θα επεκταθεί και στο Αφγανιστάν: Αυτό αποφασίστηκε σε υπουργική συνάντηση AfPak-Κίνας στο Ισλαμαμπάντ στις 5 Μαΐου. Παρόλο που παραμένει ένας πολύ ακανθώδης φάκελος: Στο Xi'an, ο Xi και οι ηγέτες της Heartland έχουν αναλάβει σταθερή δέσμευση να αποτρέψουν την «ξένη παρέμβαση» και τις παροιμιώδεις απόπειρες έγχρωμης επανάστασης. Όλα αυτά έχουν σχεδιαστεί για να διαταράξουν το BRI.
Τώρα σε αντίθεση με τη συνάντηση της G7 στη Χιροσίμα , η οποία ήταν άλλη μια αραιά συγκαλυμμένη άσκηση για τον «συγκράτηση» της Κίνας. Το ανακοινωθέν της Χιροσίμα, που κυκλοφόρησε στις 20 Μαΐου, μια ημέρα μετά τη συνάντηση του Xi με την Κεντρική Ασία στο Xi'an, έδινε ιδιαίτερη έμφαση στην «αποσύνδεση» των κρατών με την μονοπολική τάξη πραγμάτων.
Η ΕΕ είχε ήδη ανακοινώσει το χρώμα μέσω της διάσημης Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν: Η εξαπάτηση βασιλεύει, γιατί η έννοια που έχει πραγματικά σημασία, ο «οικονομικός καταναγκασμός», επιμένει. Ωστόσο κανένας σοβαρός παίκτης στον Παγκόσμιο Νότο δεν πιστεύει ότι είναι «αναγκασμένος» να ενταχθεί στο BRI. Η G7 πρόσφερε κωμική ανακούφιση δεσμευόμενη να συγκεντρώσει ένα τεράστιο ποσό 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την κατασκευή «υποδομής ποιότητας» μέσω μιας «Παγκόσμιας Συνεργασίας Επενδύσεων Υποδομής»: Αυτή είναι η απάντηση του λευκού στο βάρος του BRI.
Παρόλα αυτά, κανείς – από τον ονομαζόμενο από τη Δύση «Ινδο-Ειρηνικό» μέχρι τον ASEAN και το Φόρουμ των Νήσων του Ειρηνικού (PIF) – δεν δείχνει σημάδια ότι «περιορίζεται» από την Κίνα, για να μην αναφέρουμε τη σκοπιμότητα να εγκαταλείψει ή να εμποδίσει μια μυριάδα προοπτικές εμπορίου και συνδεσιμότητας. Στην σύνοδο κορυφής της EAEU που πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα στα τέλη Μαΐου, ήταν δουλειά του Πούτιν να σταματήσει το κυνήγι τονίζοντας την ενεργό συνεργασία της Ρωσίας με τους BRICS, SCO, ASEAN, GCC και πολυμερείς οργανισμούς στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Ο Πούτιν αναφέρθηκε ρητά στη « δημιουργία νέων βιώσιμων αλυσίδων εφοδιασμού » και στην ανάπτυξη της βασικής σύνδεσης μεταξύ της EAEU και του Διεθνούς Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά-Νότου (INTSC).
Και δεν είναι μόνο αυτό. Επέμεινε επίσης στη συνεργασία με την Κίνα για τη « σύνδεση των διαδικασιών ολοκλήρωσης» της EAEU και του BRI, και ως εκ τούτου «να εφαρμόσει τη μεγάλης κλίμακας ιδέα της οικοδόμησης μιας ευρασιατικής εταιρικής σχέσης μεγάλης κλίμακας ». Είναι όλα εκεί: Όλα όσα κάνουν τις ελίτ του Ατλαντικού να ουρλιάζουν από απόγνωση. Η παλιά αλεπού, ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο, που τα έχει δει όλα από την εποχή της ΕΣΣΔ, τα συνόψισε ως εξής: Ο συνδυασμός των προσπαθειών ολοκλήρωσης – UEEA, OCS, BRICS – «θα συμβάλει στην δημιουργία του μεγαλύτερου συνασπισμού των κρατών ».
Και έβγαλε το απόσπασμα που σίγουρα θα αντηχεί σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο: « Αν χάνουμε χρόνο, δεν θα το φτιάξουμε ποτέ. Όποιος τρέχει πιο γρήγορα τώρα θα είναι στην πρώτη γραμμή για μερικές δεκαετίες .»
Η τίγρη του νεφρίτη χοροπηδάει
Όλα αυτά μας φέρνουν στο Shangri-La, την κορυφαία πλατφόρμα διαλόγου της Ανατολικής Ασίας, που πραγματοποιήθηκε στη Σιγκαπούρη το Σαββατοκύριακο.
Το αποκορύφωμα αυτής της συνάντησης ήταν η λεπτομερής εξήγηση της «νέας πρωτοβουλίας για την ασφάλεια» της Κίνας από τον Κρατικό Σύμβουλο και Υπουργό Άμυνας στρατηγό Λι Σανγκφού. Ο Λι τόνισε την έννοια της « κοινής, συνολικής, συνεργατικής και βιώσιμης ασφάλειας ». Θυμηθείτε: Αυτό ακριβώς πρότεινε η Μόσχα στην Ουάσιγκτον τον Δεκέμβριο του 2021, κερδίζοντας αρνητική απάντηση.
Είπε ότι η Κίνα είναι « έτοιμη να συνεργαστεί με όλα τα μέρη » για να αυξήσει την ευαισθητοποίηση για μια « κοινότητα Ασίας-Ειρηνικού με κοινό μέλλον » (Σημείωση: Ασία-Ειρηνικός είναι το όνομα που καταλαβαίνουν όλοι στην περιοχή, όχι «Ινδο-Ειρηνικός»). Μετά έφτασε στην ουσία του θέματος: Η Ταϊβάν είναι η Ταϊβάν της Κίνας. Και ο τρόπος επίλυσης του ζητήματος της Ταϊβάν εξαρτάται από τον κινεζικό λαό. Το μήνυμα δεν θα μπορούσε να είναι πιο άμεσο:
« Αν κάποιος τολμήσει να χωρίσει την Ταϊβάν από την Κίνα, ο κινεζικός στρατός θα διαφυλάξει αποφασιστικά την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Κίνας χωρίς κανένα δισταγμό, με οποιοδήποτε κόστος και χωρίς φόβο οποιουδήποτε αντιπάλου» .
Η κινεζική αντιπροσωπεία που ήταν παρούσα στο Shangri-La απέρριψε εντελώς τη « αποκαλούμενη «στρατηγική Ινδο-Ειρηνικού» », χαρακτηρίζοντάς την ηγεμονική ασυμφωνία. Αυτό που αποκάλυψε η Shangri-La ήταν, στην πραγματικότητα, η σαφής και συνοπτική απάντηση του Πεκίνου σε όλη αυτή την απόρριψη του BRI, όλη αυτή τη φασαρία για την «παγίδα του χρέους» και τον «οικονομικό καταναγκασμό», όλη αυτή τη ρητορική της «απομάκρυνσης του κινδύνου» και όλα αυτά που αυξάνονται. ψεύτικες υποδείξεις σημαίας στην Ταϊβάν που οδηγούν στον «πραγματικό» πόλεμο που ονειρεύονται οι νεοσυντηρητικοί υπεύθυνοι της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι του Beltway, πνευματικά επιφανειακοί, δεν θα καταλάβουν το μήνυμα. Ειδικά από τη στιγμή που ο Λι Σανγκφού ήταν εκλεπτυσμένος σαν τίγρη από νεφρίτη, πηδώντας κομψά πάνω σε μια χιονοστιβάδα ψέματα. Θέλετε να τρίβετε τους ώμους μαζί μας; Είμαστε έτοιμοι. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Βάρβαροι θα συνεχίσουν να βουίζουν στην πόρτα. Η τίγρη του νεφρίτη περιμένει.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης στο εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
πηγή: The Cradle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου