Καθώς διευρύνεται το καθεστώς του Καναδά για ιατρική βοήθεια σε περίπτωση θανάτου, συναντά μεγαλύτερη αντίσταση.
Μια από τις πιο έντονες επικρίσεις, που έχει εμφανιστεί συχνά στα μέσα ενημέρωσης, είναι ότι ορισμένα άτομα με χρόνιες ασθένειες, των οποίων ο θάνατος δεν είναι λογικά προβλέψιμος, επιλέγουν να πεθάνουν επειδή είναι φτωχοί και οι κοινωνικές υπηρεσίες ανεπαρκείς. Δεν θέλουν να πεθάνουν, αλλά νιώθουν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή.
Οι επικριτές λένε ότι αυτές οι περιπτώσεις δείχνουν ότι οι άνθρωποι αναγκάζονται να επιλέξουν την ευθανασία και δεν είναι σε θέση να κάνουν μια πραγματικά αυτόνομη επιλογή. Ωστόσο, η κριτική μπορεί να ανιχνευθεί ανάντη. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της Research Co, η οποία παρακολουθεί την κοινή γνώμη στον Καναδά, περισσότεροι από ένας στους τέσσερις Καναδούς θα επέτρεπαν την ευθανασία για τους άστεγους (28%) και τη φτώχεια (27%). Το ακόμη πιο σοκαριστικό είναι ότι η δημοσκόπηση διαπίστωσε ότι το 50% των Καναδών θα επέτρεπε την ευθανασία για άτομα που δεν είχαν πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη και το 51% για τα άτομα με αναπηρία.
Οι νέοι γεννημένοι μετά το έτος 2000 είναι ακόμη πιο υπέρ. Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Prince George Citizen, ο Mario Canseco, διευθυντής της Research Co, επισημαίνει ότι «οι νεότεροι ενήλικες του Καναδά είναι πολύ πιο μπροστά από τους μεγαλύτερους ομολόγους τους πιστεύοντας ότι αυτοί οι δύο λόγοι είναι αρκετά επιτακτικοί για ένα άτομο να ζητήσει ιατρική βοήθεια στον θάνατο (60% για αναπηρία και 57% για μη διαθέσιμη ιατρική περίθαλψη) ».
Όταν ρωτήθηκε ποια είναι η κατάλληλη ποινή για έναν γονέα που έχει καταδικαστεί επειδή βοήθησε έναν γιο ή κόρη που πάσχει από ανίατη νόσο να πεθάνει, ένας στους τέσσερις Καναδούς (24%) δεν επιλέγει καμία ποινή. Η μεγάλη πλειοψηφία (73%) υποστηρίζει τη νομοθεσία της χώρας για την ευθανασία, η οποία έχει χαρακτηριστεί η πιο σαρωτική στον κόσμο. Οι Καναδοί διχάζονται ως προς το αν η ψυχική ασθένεια θα πρέπει να δικαιολογεί έναν ενήλικα που ζητά να πεθάνει με τη βοήθεια γιατρού: το 43% υποστηρίζει την ιδέα, ενώ το 45% είναι αντίθετο. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ανέβαλε την τελική απόφαση σχετικά με την καταλληλότητα των ψυχικών ασθενειών για ευθανασία μέχρι τον Μάρτιο του 2024.
Σχόλιο από τα δικά σας αληθινά. Τι νόημα έχει αυτή η τρέλα για την ευθανασία; Οι Καναδοί μπορεί να μην χρειάζεται πλέον να ανέχονται τους μακροχρόνιους, μερικές φορές μπερδεμένα σκληρούς χειμώνες, καθώς περιμένουν ένα θερμαινόμενο κλίμα που ακόμα δεν υλοποιείται. Ή αλλιώς έχασαν κάθε μορφή ανθρωπιάς. Ένας προηγούμενος Πρωθυπουργός της Ιάπωνας είχε πει ότι θα ήταν καλύτερο για την κοινωνία εάν οι «παλιοί» ασθενείς υποβάλλονταν σε ευθανασία για να μειωθούν οι κοινωνικές δαπάνες της χώρας. Αυτή η κοινωνική μετατόπιση σταδιακά μοιάζει με αυτό που έθεσαν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1930 και 1940.
Η κοινωνία δεν μπορεί να δεχτεί ότι η ευθανασία είναι ευτελής αν δεν εξαφανιστεί κάθε ηθική αίσθηση, ειδικά όταν πρόκειται για οικονομικούς λόγους. Πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων έχουν δείξει ότι οι αρχαίες κοινωνίες, πριν από είκοσι με τριάντα χιλιάδες χρόνια, φρόντιζαν τους άρρωστους και τους ηλικιωμένους, τους έθαβαν αξιοπρεπώς. Η αποδοχή αυτής της ευθανασίας μπορεί να οδηγήσει μόνο σε υπερβολές για οικονομικούς ή οικονομικούς λόγους. Ποιος μπορεί αντικειμενικά να θέσει ένα όριο για την ευθανασία των ψυχικά ασθενών; Φαίνεται ότι οι δυτικές κοινωνίες προσχωρούν στην ιδεολογία της εποχής της ΕΣΣΔ που είχε στήσει η κεντρική εξουσία για να εξοντώσει τους απείθαρχους πολίτες καταστρέφοντας πρώτα τις διανοητικές τους ικανότητες και μετά εξαφανίζοντάς τις χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Αυτές οι καταχρήσεις φαίνεται να αναπαράγονται στις αγγλοσαξονικές χώρες με την τυποποίηση του τρόπου ζωής, το «κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του και τίποτα για τους άλλους» ένα είδος εξαφάνισης κάθε είδους σεβασμού και ανθρωπιάς. Είναι αλήθεια ότι στα χωριά της βαθιάς υπαίθρου, τη δεκαετία του 1950 και το έζησα όταν ήμουν παιδί, όταν ένας «γέρος» δεν μπορούσε πια να βρει τον δρόμο του να πάει να ταΐσει τις κότες στη μία ή την άλλη. οικογένειες στον οικισμό όπου γεννήθηκα, έτσι η μερίδα του φαγητού και του κρασιού αραιωμένου με νερό μειώθηκε σταδιακά, μια ήπια μορφή ευθανασίας που δεν έλεγε το όνομά της...
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
πηγή: Jacques Henry
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου