Τριηπειρωτική « Η κρίση της Ουκρανίας και η κατασκευή ενός νέου διεθνούς συστήματος » δημοσιεύτηκε αρχικά ως το κύριο άρθρο στο τεύχος Ιουνίου 2022 του Wenhua Zongheng (文化纵横).
Το άρθρο προτρέπει την Κίνα, στο πλαίσιο της έκρηξης της σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, να εξετάσει τους κινδύνους του σημερινού διεθνούς συστήματος στο οποίο αγωνίστηκε να ενσωματωθεί και τις δυνατότητες οικοδόμησης ενός νέου διεθνούς συστήματος.
Το ξέσπασμα της ουκρανικής κρίσης όχι μόνο άλλαξε το γεωπολιτικό τοπίο, αλλά και διατάραξε σοβαρά την τρέχουσα διεθνή τάξη. Συγκεκριμένα, η επιβολή σαρωτικών κυρώσεων στη Ρωσία από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δυτικές χώρες έχει υπονομεύσει τους κανόνες του ισχύοντος διεθνούς συστήματος, αποκαλύπτοντας τον πραγματικό καταναγκαστικό χαρακτήρα του.
Αυτή η κρίση θα πρέπει να είναι μια ισχυρή υπενθύμιση στην Κίνα της ανάγκης να εμβαθύνει τη "σκέψη της χειρότερης περίπτωσης σεναρίου" (底线思维, dǐxiàn sīwéi) και να εξετάσει σοβαρά, ως κύριο στρατηγικό στόχο, την οικοδόμηση ενός νέου παράλληλου διεθνούς συστήματος. η σημερινή κυριαρχούμενη από τη Δύση τάξη.
Προετοιμασία για μελλοντικές κρίσεις Το σημερινό διεθνές σύστημα κυριαρχείται από δυτικές χώρες, με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες, και έχει φιλελεύθερο καπιταλιστικό χαρακτήρα. Σε περιόδους που ο φιλελεύθερος καπιταλισμός λειτουργεί καλά, αυτό το σύστημα επεκτείνεται παγκοσμίως και φαίνεται να βασίζεται σε κανόνες και δίκαιο, ικανό να περιλαμβάνει τις περισσότερες χώρες και περιοχές του κόσμου. Ωστόσο, σε περιόδους κρίσης, ο φιλελεύθερος καπιταλισμός βρίσκεται σε σύσπαση, εγκαταλείπει καθιερωμένους διεθνείς κανόνες ή προσπαθεί να δημιουργήσει νέους, που χαρακτηρίζονται από αυξανόμενο σουπρεματισμό ή απο-παγκοσμιοποίηση, όπου το ηγεμονικό έθνος παραιτείται από τις υποτιθέμενες υποχρεώσεις ηγεσίας του και επιστρέφει στην πολιτική του καταναγκασμού.
Στο πλαίσιο της ουκρανικής κρίσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικές χώρες αγνόησαν τους διεθνείς κανόνες, εκδιώκοντας βίαια τη Ρωσία από την παγκόσμια χρηματοοικονομική αρχιτεκτονική, ιδίως από την Εταιρεία Παγκόσμιας Διατραπεζικής Χρηματοοικονομικής Τηλεπικοινωνίας (SWIFT), κατάσχοντας ρωσικά δημόσια και προσωπικά περιουσιακά στοιχεία και δέσμευση συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας.
Αυτά τα μέτρα υπερβαίνουν κατά πολύ τα τυπικά μη βίαια μέσα αντιπαράθεσης που χρησιμοποιούν τα εθνικά κράτη, όπως εμπορικοί πόλεμοι, τεχνολογικοί αποκλεισμοί και εμπάργκο πετρελαίου, έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση με τις αιώνιες φιλελεύθερες αρχές ότι «τα χρέη πρέπει να πληρώνονται» και «η ιδιωτική ιδιοκτησία είναι ιερή», μεταξύ άλλων.
Αυτές οι κατάφωρες παραβιάσεις της λεγόμενης «τάξης που βασίζεται σε κανόνες» αποκάλυψαν τον αυθαίρετο χαρακτήρα, Από την κινεζική σκοπιά, η κρίση στην Ουκρανία αντιπροσωπεύει μια προειδοποίηση ότι η Κίνα πρέπει να προετοιμαστεί για σενάρια στα οποία θα υπόκειται σε τέτοια εχθρικά μέτρα. Υπάρχει ανάγκη επανεξέτασης της τρέχουσας διεθνούς τάξης προκειμένου να κατανοηθούν με ακρίβεια τόσο τα πλεονεκτήματα όσο και τα μειονεκτήματά της, εγκαταλείποντας κάθε ψευδαίσθηση σχετικά με τη δικαιοσύνη και τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά της και, ενώ συμμετέχουμε στο τρέχον σύστημα και μεγιστοποιούμε τη χρησιμότητά του, προετοιμαζόμαστε για την κατασκευή μιας νέας διεθνούς τάξης.
Δεδομένου του μεγέθους της Κίνας, το έργο της εθνικής αναζωογόνησης απαιτεί πολύ περισσότερα από μια οικονομική στρατηγική απλής «εσωτερικής κυκλοφορίας» (内循环, nèi xúnhuán).
Για να επιτύχει την εκβιομηχάνιση και τον εκσυγχρονισμό, η Κίνα πρέπει να συνεργαστεί με τον κόσμο και να αναπτύξει ευρύτερη «διεθνή κυκλοφορία» (外循环, wài xúnhuán) αποκτώντας πρόσβαση σε πόρους, τεχνολογίες και εξωτερικές αγορές. Το κεντρικό καθήκον της μεταρρύθμισης και της πολιτικής ανοίγματος της Κίνας τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες ήταν να ανοίξει τη χώρα στον έξω κόσμο και να συμμετάσχει στο παγκόσμιο σύστημα για να προωθήσει ένα πιο ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον για περαιτέρω εκσυγχρονισμό.1 Ταυτόχρονα, η Κίνα έπρεπε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα όταν εχθρικές πτυχές του τρέχοντος συστήματος έχουν απειλήσει τα βασικά συμφέροντα της χώρας.
Στην παρούσα κατάσταση είναι απαραίτητο για την Κίνα, αφενός, να αγωνιστεί σθεναρά ενάντια στη χειραγώγηση του υπάρχοντος συστήματος από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις δυτικές χώρες και, αφετέρου, να αρχίσει να χτίζει ένα νέο, πιο δημοκρατικό παγκόσμιο σύστημα. και δικαιότερη, σε συνεργασία με τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Η ιστορική μοίρα της Κίνας είναι να σταθεί στο πλευρό του Τρίτου Κόσμου Η τρέχουσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων δεν έχει διαμορφωθεί μόνο από την Κίνα, τη Ρωσία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Χώρες και περιοχές στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική έχουν επίσης δημιουργήσει ένα πλήθος νέων περιφερειακών δικτύων εν μέσω της παρακμής της αμερικανικής ισχύος. Η συνεργασία με άλλες αναπτυσσόμενες χώρες είναι απαραίτητη προκειμένου η Κίνα να εντείνει τις προσπάθειές της για τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς συστήματος.
Η Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI), από τότε που προτάθηκε από τον Πρόεδρο Xi Jinping το 2013, έθεσε τα θεμέλια για μια τέτοια συνεργασία και την υλοποίηση ενός νέου συστήματος.2 Από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας το 1949, ο Τρίτος Κόσμος της παρείχε συνεχώς νέους χώρους για να επιβιώσει και να αναπτυχθεί καθώς και νέες πηγές δύναμης όποτε αντιμετώπιζε πίεση από υπερδυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών απελευθερωτικών κινημάτων στην Ασία, την Αφρική και Λατινική Αμερική στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. η Διάσκεψη του Μπαντούνγκ του 1955 και το Κίνημα των Αδεσμεύτων, η θεωρία των Τριών Κόσμων του Μάο Τσε Τουνγκ αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1970, η έμφαση στη συνεργασία Νότου-Νότου κατά τα πρώτα στάδια της μεταρρύθμισης και το άνοιγμα στη δεκαετία του 1980, η δημιουργία του μηχανισμού BRICS στο τέλος του αιώνα και, πιο πρόσφατα, η ανάπτυξη του BRI την τελευταία δεκαετία.
Τα τελευταία 70 χρόνια, Η Κίνα έχει υιοθετήσει ένα ευρύ φάσμα πολιτικών εξωτερικών σχέσεων, που κυμαίνονται από "παραγκωνισμό" (一边倒, yībiāndǎo) με τη Σοβιετική Ένωση τη δεκαετία του 1950, έως την "παγκόσμια ολοκλήρωση" (与国际接轨, yǔ guójì jiēguǐ) για την ακρίβεια) γύρω στις αρχές του αιώνα. Ωστόσο, συνειδητά ή ασυνείδητα, η Κίνα στράφηκε συστηματικά στον Τρίτο Κόσμο όποτε ένιωσε ότι απειλούνταν η ανεξαρτησία και η κυριαρχία της.3 Αυτή η σχέση με τον Τρίτο Κόσμο είναι το ιστορικό πεπρωμένο της Κίνας. Σήμερα, καθώς γίνεται μεγάλος πόλος στον κόσμο και αντιμετωπίζει την εχθρική στρατηγική περιορισμού της αμερικανικής ηγεμονίας, η Κίνα δεν μπορεί να ακολουθήσει την πολιτική των συμμαχιών που ακολουθούσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Η διαίρεση του κόσμου σε ανταγωνιστικά μπλοκ θα έφερνε την ανθρωπότητα στο χείλος του πολέμου και της παγκόσμιας καταστροφής. Αντίθετα, η Κίνα θα πρέπει να συνεχίσει να επιδιώκει μια ανεξάρτητη, αδέσμευτη εξωτερική πολιτική που θα επικεντρώνεται στη συγκέντρωση των πολλών χωρών του Τρίτου Κόσμου – που αποτελούν την παγκόσμια πλειοψηφία – για την προώθηση νέων μορφών εταιρικής σχέσης, τη δημιουργία νέων πολυμερών δικτύων και τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς συστήματος.
Αναλογιζόμενοι τις πρακτικές και τις εμπειρίες του BRI μέχρι στιγμής και λαμβάνοντας υπόψη τις προκλήσεις που θέτει η κρίση στην Ουκρανία, η προσέγγιση της Κίνας για την οικοδόμηση ενός νέου διεθνούς συστήματος θα πρέπει να καθοδηγείται από τις ακόλουθες σκέψεις: Πρώτον, ο προσανατολισμός της Κίνας θα πρέπει να βασίζεται σε στρατηγικά και όχι εμπορικά συμφέροντα.
Η Κίνα δεν μπορεί να περιοριστεί στην εξαγωγή της παραγωγικής της ικανότητας και κεφαλαίου ή στην εξασφάλιση της πρόσβασης των κινεζικών επιχειρήσεων σε πόρους και αγορές του εξωτερικού, αλλά πρέπει να δώσει προτεραιότητα σε ό,τι είναι απαραίτητο για να διασφαλίσει τη στρατηγική επιβίωση και την εθνική ανάπτυξη.
Με την υιοθέτηση αυτής της στρατηγικής προοπτικής, γίνεται σαφές ότι η προσέγγιση πολλών κινεζικών εταιρειών και τοπικών κυβερνήσεων έναντι άλλων εθνών και περιοχών, στο πλαίσιο του BRI, δεν είναι βιώσιμη, καθώς έχει δώσει προτεραιότητα στα εμπορικά συμφέροντα και έχει την τάση να αγνοεί τα πολιτικά στρατηγικά συμφέροντα.4 Δεύτερον, η δημιουργία του νέου διεθνούς συστήματος απαιτεί την ανάπτυξη ενός νέου οράματος, φιλοσοφίας και ιδεολογίας που θα καθοδηγούν και θα εμπνεύσουν τις προσπάθειες για την οικοδόμησή του.
Από αυτή την άποψη, οι αρχές του BRI για «διαβούλευση, συνεισφορά και κοινά οφέλη» (共商共建共享, gòngshāng gòngjiàn gòngxiǎng) είναι ανεπαρκείς. Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα ενώνουν το δυτικό στρατόπεδο κάτω από τη σημαία της «δημοκρατίας ενάντια στον αυταρχισμό», η Κίνα πρέπει ξεκάθαρα να σηκώσει το λάβαρο της ειρήνης και της ανάπτυξης, ενώνοντας και οδηγώντας τον τεράστιο αναπτυσσόμενο κόσμο, καλώντας και πείθοντας περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη να συμμετάσχουν σε αυτό. αιτία. Το παγκόσμιο κάλεσμα του Προέδρου Σι Τζινπίνγκ για «οικοδόμηση μιας κοινότητας με κοινό μέλλον για την ανθρωπότητα» (人类命运共同体, rénlèi mìngyùn gòngtóngtǐ) πρέπει να προσαρμοστούν στη νέα διεθνή κατάσταση.
Η κινεζική έννοια της «κοινής ευημερίας και κοινής ανάπτυξης» πρέπει να μοιραστεί με τον κόσμο και να προωθηθεί ως βασική αξία για την οικοδόμηση ενός νέου διεθνούς συστήματος. Τρίτον, μια «Διεθνής Ανάπτυξης» (发展国际, fāzhǎn guójì) θα πρέπει να δημιουργηθεί ως θεσμική οντότητα για τη δημιουργία ενός νέου παγκόσμιου συστήματος. Σε αντίθεση με τους μηχανισμούς της δυτικής συμμαχίας, όπως η Ομάδα των Επτά (G7) και ο Οργανισμός Βορειοατλαντικής Συνθήκης (ΝΑΤΟ), που κυριαρχείται από μια μειοψηφία πλούσιων εθνών, ένα νέο παγκόσμιο σύστημα πρέπει να απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου: πώς μπορούν οι αναπτυσσόμενες χώρες να οργανωθούν πιο αποτελεσματικά σύμφωνα με την αρχή της μη ευθυγράμμισης.
Οι κακώς οργανωμένες και μη δεσμευτικές πρωτοβουλίες, όπως οι διασκέψεις και οι διακηρύξεις, είναι εντελώς ανεπαρκείς για αυτό το καθήκον. Ένας θεσμικός μηχανισμός όπως η «Διεθνής Ανάπτυξης» θα πρέπει να προωθηθεί και να δημιουργηθεί για να προωθήσει πιο ισχυρή οργανωτική δράση και να αναπτύξει δίκτυα γνώσης και πολιτισμού, μέσα ενημέρωσης και επικοινωνίας, οικονομική συνεργασία, καθώς και άλλα έργα. Εν ολίγοις, οι μορφές οργανωτικής δράσης πρέπει να καθιερωθούν και να δοκιμαστούν στο πλαίσιο της εντολής της ειρήνης και της ανάπτυξης.
Η σχέση μεταξύ των δύο συστημάτων Η οικοδόμηση ενός νέου συστήματος δεν σημαίνει εγκατάλειψη του υπάρχοντος συστήματος. Κατά τη διάρκεια των σαράντα ετών μεταρρύθμισης και ανοίγματος, η κατεύθυνση και ο στόχος της Κίνας ήταν να ενσωματωθεί στην υπάρχουσα διεθνή τάξη. Καθώς υστερεί στην εκβιομηχάνιση και τον εκσυγχρονισμό, η Κίνα δεν είχε άλλη επιλογή από το να μάθει από τις δυτικές χώρες και να αφομοιώσει την προηγμένη γνώση και εμπειρία τους. Η ρήξη με αυτό το σύστημα θα επέστρεφε αναπόφευκτα την Κίνα στο παλιό μονοπάτι της πολιτικής των «κλειστών θυρών» (闭关锁国, bìguānsuǒguó) των δεκαετιών του 1960 και του 1970, απομονώνοντας τη χώρα από τις προηγμένες οικονομίες του σημερινού κόσμου.5
Επί του παρόντος, η Κίνα έχει διανύσει πολύ δρόμο στο δρόμο προς την παγκοσμιοποίηση και έχει επωφεληθεί από αυτήν. Η μεταρρύθμιση και το άνοιγμα συνδέονται πλέον με τα θεμελιώδη συμφέροντα του κινεζικού λαού. Για το λόγο αυτό, δεν είναι ούτε επιθυμητό ούτε εφικτό να παραιτηθεί από τα οφέλη της συμμετοχής στο ισχύον σύστημα.
Αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί την επείγουσα ανάγκη προετοιμασίας για την απειλή μιας δυτικής συμμαχίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που σαμποτάρει το τρέχον παγκόσμιο σύστημα. Η καθιέρωση ενός νέου διεθνούς συστήματος και η ενεργός συμμετοχή στο σημερινό σύστημα είναι δύο διαδικασίες που μπορούν να πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα χωρίς σύγκρουση, στις οποίες τα δύο συστήματα προορίζονται να επικαλύπτονται και να διασυνδέονται.
Όταν οι ποσοτικές αλλαγές που συσσωρεύονται από το νέο σύστημα αρχίσουν να μετατρέπονται σε ποιοτικές αλλαγές, θα αναδυθεί φυσικά μια εντελώς νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
πηγή: CEPRID
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου