« Είναι δύσκολο να καταλάβουμε πώς και γιατί ο πολιτισμός μας είναι μαλακία ακριβώς επειδή ο πολιτισμός μας είναι μαλακία. (Κέιτλιν Τζόνστον).
Πριν από λίγες ώρες σας έδωσα μερικές γραμμές για την απομυθοποίηση των ψευδοαναλύσεων του Michel Foucault για το θέμα της Αλήθειας.
Αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο επιμένω τακτικά γιατί ισχυρίζομαι ότι οι ελίτ κάνουν τους ανθρώπους να ζουν σε έναν φανταστικό κόσμο και ότι χειραγωγούν αυτόν τον φανταστικό κόσμο για να προσαρμόσουν λάθος τους πολίτες στον πραγματικό κόσμο.
Η αλήθεια υπάρχει, όλα δεν είναι σχετικά ή παραγωγή Δύναμης ή παραγωγή Κοινωνικού Σώματος όπως ισχυρίζεται ο Φουκώ ή ο παλιός Στιούαρτ Μιλ.
Όχι, υπάρχουν ουσιαστικές αναφορές και πρέπει να διακρίνουμε την Αλήθεια από μόνη της και την Πίστη.
Όταν οι δάσκαλοί σας σας χειραγωγούν, χειραγωγούν τις πεποιθήσεις σας, αλλά δεν έχουν καμία εξουσία πάνω στην ίδια την αλήθεια, πάνω στο τι είναι αληθινό και τι είναι ψέμα.
Ακόμα κι αν η Fed σας πει ότι όλα μπορούν να προκύψουν, ότι ελέγχει τα πάντα, ότι δεν υπάρχουν όρια, ότι το χρέος μπορεί να αυξηθεί στο άπειρο, πρέπει να ξέρετε ότι αυτό είναι ψευδές και ότι μια μέρα θα υπάρξει η μεγάλη συμφιλίωση. καθώς υπάρχει θάνατος. Μπορούν μόνο να χειραγωγήσουν την πίστη, ένα+ένα θα είναι πάντα δύο.
Μπορεί να πουν ότι ο Μπαχμούτ δεν έπεσε, οι Ουκρανοί και οι μισθοφόροι έχουν φύγει ή νεκροί και αυτή είναι η αλήθεια της κατάστασης. Παίζουν μόνο με τις πεποιθήσεις σας, τις αντιλήψεις σας, όχι με την πραγματικότητα. Οπότε, φυσικά, αν λειτουργεί, μπορούν να σε επηρεάσουν, όπως επηρεάζουν το χρηματιστήριο, να σε κάνουν να σκεφτείς και να πεις οτιδήποτε, να σε κάνουν να ψηφίσεις όπως θέλουν, μπορούν να σου πάρουν το μυαλό. αλλά όλες αυτές οι σφαίρες είναι οι ίδιες ήδη φαντασίες.
Ακόμη και οι πιο επιθετικές και έντιμες πολιτικές αντιθέσεις είναι αναποτελεσματικές επειδή δεν έχουν κατανοήσει αυτό το γεγονός της νεωτερικότητας: οι ελίτ σας κατέχουν. Είσαι φτιαγμένος να ζεις σε έναν κόσμο πεποιθήσεων, είσαι αποξενωμένος, είσαι αποξενωμένος από τον πραγματικό κόσμο. Από εκεί και πέρα, όλα όσα κάνεις για να επαναστατήσεις είναι ακατάλληλα – όπως το θέαμα των κίτρινων γιλέκων, οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, οι παρεμβάσεις στο Twitter, οι κάλπες.
Είσαι δίπλα στο πιάτο όπως για παράδειγμα ο Mélenchon που λούζεται στη φαντασία του κυρίαρχου και εγγράφει τη λεγόμενη μάχη του μέσα στη φούσκα που έχουν φουσκώσει για αυτόν και τα στρατεύματά του. Η ανάλυση της νεωτερικότητας πρέπει να υπερβαίνει κατά πολύ αυτή των κριτικών στοχαστών όπως οι καταστασιακοί, ο Γκράμσι ή εκείνοι της Σχολής της Φρανκφούρτης. ακόμη και ο Τσόμσκι κατακλύζεται. Σε διασχίζει η φαντασία τους, είσαι δαιμονισμένος Και το πιο σοβαρό είναι ότι είναι και αυτοί!
Παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από τον Yves Smith που μιλάει για το ίδιο πράγμα με εμένα, αλλά είμαι ακόμα πιο ριζοσπαστικός, υποστηρίζω ότι δεν επηρεάζουν μόνο τις πεποιθήσεις μας, όχι, επηρεάζουν όλο και περισσότερο την ύπαρξή μας, το τι είμαστε για τα πάντα που μας συνιστά.
Ο Yves Smith επισημαίνει ότι οι έλξεις της παραπληροφόρησης έχουν προφανώς μετατραπεί στις πεποιθήσεις εκείνων που τις εκπέμπουν.
Μπρούνο Μπέρτεζ
***
American Geopolitics: Believing Impossible Things
Στην εταιρική Αμερική, υπάρχει ένας αξιοπρεπής κίνδυνος να αντιμετωπιστεί το ψεύτικο από ανταγωνιστές, πωλητές short, πληροφοριοδότες και απλώς διαβάζοντας προσεκτικά τις ελεγμένες οικονομικές καταστάσεις.
Από την άλλη πλευρά, στην πολιτική, η αποφυγή της πραγματικότητας είναι τακτικά το κλειδί για μια μακρόχρονη και γόνιμη καριέρα, όπως αποδεικνύεται από την αγάπη των ευρωκρατών για «επώδυνες» στρατηγικές. Και αυτή η τάση είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη όταν οι κυβερνώντες ομάδες έχουν γίνει εγωιστές και κοντόφθαλμες. Πριν υπήρχαν άνθρωποι που έμπαιναν στο δημόσιο για το κομμάτι της υπηρεσίας, και όχι για το γλίστρημα και τη δικτύωση...
Αλλά τώρα η καλά βελτιωμένη αποτελεσματικότητα της προπαγάνδας έχει ενθαρρύνει τους πολιτικούς και τους ενισχυτές/συμμάχους τους στα μέσα ενημέρωσης να ξεσπάσουν πουλώντας μεγάλα ψέματα. Και το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχουν συνέπειες για τους ενόχους.
Το μικρό πρόβλημα με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την αμερικανική κλιμάκωση στην Κίνα είναι ότι δεν πάει πολύ καλά, στο βαθμό που η προπαγάνδα έχει αρχίσει να εξαντλείται πολύ γρήγορα στις χώρες του Νότου και χάνει τη δύναμή της στη Δύση. .
Είναι δύσκολο να υποστηρίξουμε τον ισχυρισμό μιας αναπόφευκτης μεγάλης ουκρανικής νίκης με την ήττα της Ουκρανίας από τον Μπαχμούτ, αφού ο Ζελένσκι την έκανε κεντρικό στοιχείο της «ημέρας αγάπης» του Κογκρέσου τον περασμένο Δεκέμβριο. Α, αλλά η Ουκρανία εξακολουθεί να προσπαθεί να αρνηθεί ότι έχει χαθεί, όπως έκανε η Μαριούπολη και η Σολεντάρ πολύ μετά το γεγονός.
Η πίστη σε αδύνατα πράγματα δεν αφορά μόνο τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και με μια ευρύτερη άποψη για την Κίνα.
Παρομοίως, Αμερικανοί αξιωματούχοι μπορεί να σκέφτηκαν ότι μεγάλο μέρος του κόσμου αντιμετώπισε την Κίνα με καχυποψία λόγω της συχνά υπερθερμασμένης ρητορικής της και της υπερευαισθησίας της στις αλαφιές. Αλλά αυτές οι πεποιθήσεις που παρηγορούν τον εαυτό τους για τη θέση της Κίνας στην παγκόσμια σκηνή σήκωσαν μια μεγάλη κόκκινη σημαία, όταν η Κίνα μεσολάβησε για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν, και στη συνέχεια της Συρίας.
Τώρα, η Κίνα δημιουργεί περισσότερα προβλήματα περιπλανώμενος στην αυλή της Αμερικής, όπως η Ευρώπη, και μιλώντας για το ειρηνευτικό της σχέδιο για την Ουκρανία.
Η εξαιρετικά εχθρική δήλωση της G7 για την Κίνα είναι απλώς μια άλλη έκφραση δυτικής αυταπάτης :
Σύμφωνα με τους Financial Times , η G7 καταδίκασε την Κίνα και τα περισσότερα άλλα μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης επισημαίνουν επίσης ότι «αυξάνει την πίεση στην Κίνα ». Φαίνεται ότι ο μόνος τρόπος για να τραβήξει την προσοχή η G7 και να δείξει την αίσθηση της παρουσίας της είναι να κάνει εικασίες για θέματα που σχετίζονται με την Κίνα.
Ως μια «λέσχη πλούσιων χωρών» που κάποτε αντιπροσώπευε έως και το 70% της παγκόσμιας οικονομίας, η G7 αντιμετώπισε μια σοβαρή υπαρξιακή κρίση τα τελευταία χρόνια καθώς το οικονομικό της βάρος συρρικνώθηκε, σε συνδυασμό με τη μείωση του μεριδίου του παγκόσμιου πληθυσμού και του αντιληπτή ελκυστικότητα.
Όσο ισχυρότερη είναι η αντι-κινεζική ρητορική της G7, τόσο πιο αδύναμη είναι η πραγματική της επίδραση , γιατί είναι φυσικός νόμος. Στην πραγματικότητα, αυτό θα σήμαινε ότι η G7 εξυπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και όχι την ευημερία της διεθνούς κοινότητας, καθιστώντας δύσκολη τη λήψη «βοήθειας» αλλά δυσκολότερη την επίτευξη προόδου. Είναι πολύ πιθανό ότι στο τέλος, το G7 θα διαπιστώσει ότι έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια, αλλά το αποτέλεσμα μόνο διολισθαίνει.
Η σύνοδος κορυφής της Χιροσίμα φαίνεται να έδωσε στο G7 μια αίσθηση «διαμόρφωσης της ιστορίας», αλλά αυτή η ψευδαίσθηση σύντομα θα παρασυρθεί από τους ανέμους της πραγματικότητας, γιατί χωρίς εσωτερική ευημερία και ανάπτυξη, οι εξωτερικές επιδείξεις δύναμης είναι μόνο επιφανειακές.
Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι στη Δύση πιστεύουν τις βλακείες που τους ρίχνουν οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης τους.
Όπως παρατηρεί η Caitlin Johnstone :
« Το πρόβλημα που κρύβεται πίσω από τα περισσότερα άλλα προβλήματα στη σύγχρονη εποχή είναι ότι τα ανθρώπινα μυαλά είναι εξαιρετικά χακαρισμένα και η επιστήμη της πειρατείας τους σε μεγάλη κλίμακα έχει προχωρήσει από τον Bernays πριν από έναν αιώνα και πλέον. Αυτό εξηγεί γιατί οι άνθρωποι συναινούν στα καταστροφικά και εκμεταλλευτικά προγράμματα των ισχυρών ενάντια στα δικά τους συμφέροντα….
Πολλοί άνθρωποι, ίσως και οι περισσότεροι άνθρωποι, γνωρίζουν σε κάποιο βαθμό ότι ολόκληρος ο πολιτισμός μας είναι μαλακίες. Σχετικά λίγοι είναι σε θέση να περιγράψουν ακριβώς πώς και γιατί είναι μαλακίες, επειδή υπάρχουν τόσες μαλακίες που είναι δύσκολο να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για το πώς γίνονται οι μαλακίες.
Είναι δύσκολο να καταλάβουμε πώς και γιατί ο πολιτισμός μας είναι μαλακία ακριβώς επειδή ο πολιτισμός μας είναι μαλακία. »
Είναι γεμάτο με ψέματα, οι δάσκαλοι μας ταΐζουν ψέματα, οι αλγόριθμοι μας τροφοδοτούν με ψέματα και είμαστε εκπαιδευμένοι να αναζητούμε πληροφορίες σε τομείς που θα αποκαλύπτουν ψέματα... Σε έναν πολιτισμό μαλακιών, είναι σπάνιο να έχουμε βάσεις αρκετά δυνατές και αρκετά ψηλές για να να μπορείς να κοιτάξεις γύρω σου και να δεις ξεκάθαρα πώς συμβαίνει όλο αυτό το χάλι.
Όλα εδώ στοχεύουν να μας αποτρέψουν από το να το πετύχουμε αυτό. Χρειάζεται σκληρή, επιμελής δουλειά και περισσότερο από λίγη τύχη.
Δυστυχώς το συμπέρασμά του είναι σωστό.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες". Η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τους συντάκτες του ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
πηγή: Γυμνός Καπιταλισμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου