Στους λίγους μήνες από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, ο κόσμος άλλαξε. Ομολογουμένως, οι αλλαγές συσσωρεύτηκαν σιγά σιγά, πριν εμφανιστούν μονομιάς, κάτω από τις ωθήσεις που έδωσε η Ρωσία στην παλιά παγκόσμια τάξη πραγμάτων και στη δυτική ηγεμονία.
Ό,τι κι αν συμβεί, είτε συμφωνούμε είτε όχι με τη δράση της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος. Όλα τα αντίπαλα στρατόπεδα συμφωνούν να το αναγνωρίσουν αυτό, οι ηγέτες του δυτικού κόσμου καθώς και εκείνοι του υπόλοιπου κόσμου.
Η Δύση είναι γυμνή
Χάρη στον πόλεμο στην Ουκρανία, οι λαοί του κόσμου ανακαλύπτουν, έκπληκτοι, ότι η Δύση είναι, στρατιωτικά, γυμνή. Δεν έχει αρκετά όπλα για να δώσει στο ουκρανικό καθεστώς. Δεν έχει αποθέματα ελαφρών ή βαρέων πυρομαχικών για να αντιταχθεί σε μια Ρωσία που έχει μια ισχυρή πολεμική βιομηχανία και η οποία παράγει μαζικά αυτά τα πυρομαχικά καθώς και πολύ διαφορετικούς οπλισμούς. Ο Γάλλος στρατηγός Τιερί Μπουκάρντ ήταν αυτός που προειδοποίησε πρόσφατα, στις 26 Φεβρουαρίου, σε συνέντευξή του στη γαλλική «εβδομαδιαία» Le journal du dimanche , για την έλλειψη πυρομαχικών στις δυτικές χώρες. Οι Financial Timesαναφέρει ότι τα αποθέματα όπλων του γερμανικού στρατού θα επαρκούσαν μόνο για λίγες μέρες, ενώ ο Γερμανός Αρχηγός του Επιτελείου δηλώνει απλώς ότι δεν έχει στρατό. Μεγάλο μέρος των αρμάτων μάχης «Leopard» είναι κατεστραμμένο λόγω έλλειψης συντήρησης. Αυτό ισχύει και για εκείνα που αγοράζονται από ευρωπαϊκές χώρες.
Στην πραγματικότητα, όλοι οι ευρωπαϊκοί στρατοί είναι άποροι και ανίκανοι να αντιμετωπίσουν έναν πόλεμο υψηλής έντασης. Αυτό εξηγεί εν μέρει, παράλληλα με τον φόβο της κλιμάκωσης, την αναβλητικότητα στην προμήθεια όπλων στην Ουκρανία. Ο Πρόεδρος Μακρόν προσπάθησε να συγκαλύψει, με αντιφατικές δηλώσεις, την έλλειψη γαλλικών όπλων μόλις χρειάστηκε να στερηθεί, με πόνο, προς όφελος της Ουκρανίας τα όπλα και τα τανκς, σε μειωμένο αριθμό, που κατείχε η Γαλλία.
Ακόμη και οι Ηνωμένες Πολιτείες αγωνίζονται να εφοδιάσουν τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις με πυρομαχικά. Έφτασαν στο σημείο να ζητήσουν από το Ισραήλ και τη Νότια Κορέα να τους προμηθεύσουν από τα αποθέματά τους αμερικανικών όπλων, ενώ κατηγόρησαν τους Ρώσους ότι προμηθεύονται από τη Βόρεια Κορέα. Κάνε ό,τι σου λέω και μην κάνεις όπως κάνω εγώ.
Οι δυτικές χώρες δεν έχουν πλέον το ίδιο στρατιωτικό καθεστώς. Σήμερα, για παράδειγμα, όταν μια αντιπροσωπεία από το Υπουργείο Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου φτάνει στο Αλγέρι, όπως πρόσφατα, το γεγονός είναι πλέον ασήμαντο και περνά ουσιαστικά απαρατήρητο. Και όταν στρατιωτικές αντιπροσωπείες πηγαίνουν στη Γαλλία για να συναντηθούν με τους ομολόγους τους, στοιχηματίζουμε ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο γαλλικός στρατός δεν έχει πολλά να προσφέρει για να αντιμετωπίσει έναν πόλεμο υψηλής έντασης. Οι καιροί έχουν αλλάξει.
Η παρακμή της οικονομικής ηγεμονίας
Όχι, η Δύση δεν είναι πια η ίδια. Οικονομικά, η Κίνα ανταγωνίζεται τις Ηνωμένες Πολιτείες για την πρώτη θέση στην παγκόσμια οικονομία. Εάν αξιολογήσουμε το αμοιβαίο ΑΕΠ τους σε ονομαστικά δολάρια, η Κίνα εξακολουθεί να είναι δεύτερη, αλλά αν την αξιολογήσουμε ως προς την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (PPP), είναι ήδη πολύ μπροστά από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι χώρες που αποτελούν σήμερα τους BRICS θα αντιπροσωπεύουν, το 2030, το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ, για να μην αναφέρουμε αυτές που θα προσχωρήσουν σε αυτές.
Επί του παρόντος, η δυτική προπαγάνδα προσπαθεί να καθησυχάσει τον εαυτό της λέγοντας ότι η Ρωσία έχει ΑΕΠ της τάξης αυτού της Ισπανίας, αλλά πώς να εξηγήσει τη σημαντική στρατιωτική της ισχύ και ότι μπορεί να αντιμετωπίσει όλα τα δυτικά κράτη. Πρέπει να λάβουμε υπόψη και εδώ την πραγματική οικονομία και την παραγωγή υλικού πλούτου. Επιπλέον, όσον αφορά το ΑΕΠ με βάση την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης, η Ρωσία είναι η έκτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.
Σε αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται, οι νέες προοπτικές συνεργασίας με και μεταξύ του υπόλοιπου κόσμου, Ινδία, Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία, Ιράν, Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική φαίνονται πλέον απεριόριστες. Το δολάριο αρχίζει να χάνει την υπεροχή του και μαζί της τη δικτατορία του δυτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες λένε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία ένωσε την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ. Είναι λάθος. Είναι ακριβώς το αντίθετο, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο πόλεμος αποκάλυψε και ενίσχυσε την ολοκληρωτική κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη, τη συντριβή της από μια εξωευρωπαϊκή δύναμη. Έδειχνε μια Ευρώπη που υπόκειται στην κυριαρχία των αμερικανικών συμφερόντων. Είναι επίσης ένα από τα σημαντικά στοιχεία του τέλους, προοπτικά, της δυτικής ηγεμονίας. Ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες καταφέρνουν να καταστρέψουν, όπως τις υποπτεύεται όλος ο κόσμος, τον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream, για να τερματίσουν οριστικά την παροχή ενέργειας από αυτόν τον αγωγό φυσικού αερίου στη Γερμανία, έναν από τους κύριους συμμάχους τους, και στη συνέχεια που τους επιβάλλουν. σύμμαχο απαγορευτικό ενεργειακό κόστος, το οποίο έτσι αποδυναμώνουν, χωρίς ενδοιασμούς, την οικονομία της,
Αυτή είναι μια από τις πτυχές της αταξίας και της ανευθυνότητας των Αμερικανών ηγετών στο πλαίσιο του τέλους της αδιαμφισβήτητης βασιλείας τους. Εάν επιβεβαιωθεί η ευθύνη τους για αυτήν την επίθεση, θα είχαν διαπράξει μια πράξη ακραίας βαρύτητας, μια πράξη δολιοφθοράς, μια πράξη διεθνούς τρομοκρατίας. Προκαλεί έκπληξη να μην τονίζεται αρκετά στη Δύση, και καταρχήν από τους Γερμανούς ηγέτες. Θα φοβόντουσαν τους Αμερικανούς; Έτσι, οι Αμερικανοί άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας, με κίνδυνο μιας κατάστασης γενικού χάους, όπου όλοι θα θεωρούσαν ότι δικαιούνται να καταστρέψουν τους αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου, τα υποβρύχια καλώδια του αντιπάλου, τα τηλεφωνικά καλώδια, τα καλώδια επικοινωνίας με το Διαδίκτυο, τους αυτοκινητόδρομους πληροφοριών. Φαίνεται, με τον κίνδυνο ενός πυρηνικού πολέμου, το πιο ανησυχητικό γεγονός για το μέλλον.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης
Ένα από τα πιο προφανή σημάδια της παρακμής της δυτικής ηγεμονίας είναι η υποβάθμιση της ηθικής της επικοινωνίας και της πληροφόρησης σε πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης. Η εξέλιξη είχε ξεκινήσει τις προηγούμενες δεκαετίες, την ίδια στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες διεκδίκησαν την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία τους στον κόσμο. Με την ουκρανική σύγκρουση έχει επιδεινωθεί τρομερά.
Η ενημέρωση είναι απλώς προπαγάνδα. Και η προπαγάνδα είναι βάναυση, χοντροκομμένη, καρικατούρα, χωρίς αποχρώσεις, και κυρίως τρομερά επιθετική. Τηλεοπτικοί παρουσιαστές, συντάκτες, δημοσιογράφοι, θα σας δώσουν χωρίς να πτοηθούν, για τις ρωσικές απώλειες, αριθμούς τόσο τεράστιους που θα υπέθεταν την εξαφάνιση του ρωσικού στρατού. Επιμένουμε ότι «ο Πούτιν λέει ψέματα», χωρίς να πούμε γιατί και πότε δεν έκανε αυτό που είπε. Θα επανεκκινούμε με προσοχή, τακτικά, το θέμα της κρίσης του Πούτιν όταν γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν έχει νόημα. Αλλά το κυριότερο δεν είναι εκεί, είναι θέμα απαξίωσης της και μαζί της η Ρωσία, επιδιώκοντας να υποβαθμίσει τη χώρα υπονοώντας ότι είναι πιθανό να ηττηθεί και να υποταχθεί, όπως έκανε η Δύση για άλλες χώρες.
Προβάλλονται αστρονομικά στοιχεία για την προσωπική περιουσία του Πούτιν, χωρίς να προσφέρεται καμία απόδειξη εκτός από μερικά παράξενα βίντεο με τις υποτιθέμενες ιδιότητες του Προέδρου Πούτιν, όπως γυαλιστερά φυλλάδια ξενοδοχείων. Μόνο το off σχόλιο λέει ότι αυτό του ανήκει. Αλλά τι διάολο θα έκανε με μια περιουσία που δεν μπορεί να απολαύσει δεδομένης της ορατότητάς του, των συντριπτικών ευθυνών του και της παρουσίας του σε όλα τα μέτωπα. Συμπτωματικά, τα στοιχεία της περιουσίας του είναι περίπου 300 δισεκατομμύρια δολάρια, ακριβώς το ποσό των ρωσικών κρατικών κεφαλαίων που έχουν παγώσει οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες ευρωπαϊκές χώρες και που θα ήθελαν να οικειοποιηθούν, και για τα οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Πρόεδρος Ζελένσκι κλαίνε για την κατανομή στην Ουκρανία «για την ανοικοδόμησή της».
Θυμόμαστε ότι οι ίδιες τεχνικές και τα ίδια θέματα είχαν χρησιμοποιηθεί εναντίον των Προέδρων Σαντάμ και Καντάφι. Παρά τη διαφορά μεγέθους και ισχύος του αντιπάλου, αυτή τη φορά της Ρωσίας, τα ανακυκλώνουμε. Άγνοια της ισορροπίας δυνάμεων, παραλήρημα ή επιθυμία να μειώσουν τον αντίπαλο; Όλα ακούγονται σαν deja vu, deja vu. Ομοίως, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους επέμειναν ότι ο Σαντάμ και ο Καντάφι έλεγαν ψέματα όταν αποδέχονταν τους όρους του ΟΗΕ και ότι οι υποστηρικτές της παρέμβασης φοβήθηκαν ότι αυτό θα την απέτρεπε. Με τον ίδιο τρόπο επαναλαμβανόταν συνεχώς το θέμα της δίκης τους.
Έτσι, όταν οι λαοί του κόσμου υπενθυμίζουν στη Δύση αυτές τις συγκρούσεις για την Ουκρανία, δεν ξεφεύγουν από το θέμα, όπως τους λένε με ενόχληση οι δυτικοί ηγέτες. Ο λαός δεν κάνει λάθος. Υποδηλώνουν απλώς ότι το παρελθόν εξηγεί το παρόν και ότι υπάρχει, εκεί, η συνέχεια της ίδιας σύγκρουσης, που οδήγησε τη Δύση να διατηρήσει την παγκόσμια ηγεμονία της.
Η χειρότερη φρίκη
Στα πλατό λέγονται οι χειρότεροι τρόμοι για τη Ρωσία, χωρίς κανένα φρένο. Οι δημοσιογράφοι μίλησαν με απάθεια για τα 200.000 με 700.000 παιδιά της Ουκρανίας που απελάθηκαν στη Ρωσία, για βιασμένα «τετράχρονα» παιδιά. Το μόνο που δεν έχει ειπωθεί (ακόμα;) είναι ότι οι Ρώσοι είναι… κανίβαλοι.
Οι δυτικές τηλεοπτικές συσκευές έχουν γίνει μέρη όπου κουτσομπολεύουμε, όπου φαντασιωνόμαστε. Η συνοχή, η λογική, η πιθανότητα δεν έχουν σημασία, η φαντασία είναι απεριόριστη. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πληροφορίες στο σύνολό τους που είναι εντελώς συνωμοτικές. Υπάρχουν όμως μερικές φορές λόξυγκας, στιγμές που η αλήθεια αναδύεται ξαφνικά, εντελώς ακούσια. Αυτός ο Γάλλος στρατηγός, ο στρατηγός Nicolas Richoux, αναφώνησε, ενοχλημένος από ορισμένες επιφυλάξεις που έκανε στις Ηνωμένες Πολιτείες το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για τη χρηματοδότηση του πολέμου στην Ουκρανία: «Ο αμερικανικός στρατός είναι στη διαδικασία να πληρώσει το ρωσικό στρατό για 5 % του προϋπολογισμού της (40 δισεκατομμύρια δολάρια από 800 δισεκατομμύρια, ΣΗΜ.), ούτως ή άλλως! Ποιος θα μπορούσε να είναι ενάντια σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα στις Ηνωμένες Πολιτείες! ( Κανάλι ειδήσεων LCI , 7 Ιανουαρίου 2023)
Για να εξηγήσουμε τη μεγάλη δημοτικότητα του Πούτιν μεταξύ του λαού του, ολόκληρη η δυτική οργανική διανόηση, ακαδημαϊκοί, συντάκτες, πολιτικοί και στρατιωτικοί αναλυτές προφανώς συνδεδεμένοι με φαρμακεία και άλλες υπηρεσίες, έρχονται να πουν ότι είναι το πνεύμα της υποταγής των Ρώσων, χαρακτηριστικά της σλαβικής ψυχής . Οι Ρώσοι «πολιτικοί εξόριστοι», των οποίων κάθε οροπέδιο θέλει να έχει έναν εκπρόσωπο, καλούνται να επιβεβαιώσουν. Το κάνουν με αλαζονεία. Προσθέτουν κι άλλα. Εδώ, όπως και αλλού, σε αιώνες ηγεμονίας, η Δύση ανέκαθεν παρήγαγε αυτού του είδους τις δυτικές ελίτ και το μίσος για τον εαυτό τους. Αυτό είναι απόδειξη ότι η δυτική ιδεολογία λειτούργησε παντού ως κυρίαρχη ιδεολογία.
"Το αληθινό ψέμα"
Οι Αμερικανοί συνεχίζουν να διαδίδουν σε όλη τη Δύση τις νέες τεχνικές πληροφόρησης τους, αυτές της θεωρίας του «αληθινού ψέματος»1 , σύμφωνα με την οποία θεωρείται ότι «το ψέμα μπορεί να είναι χρήσιμο», όταν μπορεί να αποτρέψει ένα επιβλαβές γεγονός. Έτσι, η Κίνα κατηγορήθηκε ότι είχε την «πρόθεση» (η έμφαση στη λέξη) να προμηθεύσει όπλα στη Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες είπαν ότι ήταν «πεπεισμένες» (η έμφαση πάλι) ότι η Κίνα παρέχει δορυφορικές πληροφορίες στον Βάγκνερ. Με βάση αυτές τις αντιλήψεις μιας εικονικής ή δυνητικής αλήθειας, τα συμπεράσματα, οι προβλέψεις μιας απλής ανάλυσης ή απλές υποθέσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως πληροφορίες αφού «θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν». Κοιτάξτε προσεκτικά την προπαγάνδα και θα δείτε ότι, ως επί το πλείστον, βασίζεται σε αυτό το μοντέλο.
Πού είναι η εποχή των μεγάλων δυτικών ειδησεογραφικών οργανισμών που χρησίμευαν ως αναφορά για την αντικειμενικότητα των γεγονότων, ακόμη και σε περιόδους πολέμου. Διέδωσαν τη δυτική επιρροή μεταξύ των δυτικοποιημένων ελίτ που παρασύρονταν από την ελευθερία του τόνου και την ποιότητα των συζητήσεων που ελάχιστα υπήρχαν στη χώρα τους.
Όσον αφορά το ζήτημα της ενημέρωσης, η Δύση, και ειδικά οι Αμερικανοί, κάνουν ένα στρατηγικό λάθος: ότι τα ΜΜΕ μπορούν να κάνουν τα πάντα, και ότι είναι απλώς ζήτημα να πιάσουν τα μυαλά των ανθρώπων. Σε αυτό κάνουν λάθος. Τα γεγονότα είναι πεισματικά. Η γνώμη δεν μπορεί να κατασκευαστεί, και ακόμη λιγότερο ενάντια στα συμφέροντα ενός έθνους. Η γνώμη του υπόλοιπου κόσμου για τη Δύση είναι απόδειξη αυτού. Είναι εχθρική προς τη Δύση παρά τη σημαντική προσπάθεια της δυτικής προπαγάνδας που στοχεύει σε αυτήν. Αν στις δυτικές χώρες, αυτή η προπαγάνδα έχει αντίκτυπο, είναι ότι πολλοί, στον πληθυσμό, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι βρίσκουν τα συμφέροντά τους, ένα όφελος και προνόμια έναντι άλλων λαών μέσω της δυτικής ηγεμονίας. Αλλά και εκεί, πολλά, όλο και περισσότερα,
Η αταξία
Στην πραγματικότητα η Δύση βρίσκεται σε αταξία. Έχει απομονωθεί, ή ακριβέστερα συνεχίζει, τυφλός, να απομονώνεται από τον υπόλοιπο κόσμο. Ακόμη και οι όροι που χρησιμοποιεί τώρα αντικατοπτρίζουν αυτή την απομόνωση. Δεν μιλά πλέον, ή πολύ σπάνια, για τη διεθνή κοινότητα. Δεν βλέπει πια τον κόσμο. Η Δύση είναι όλο και πιο μόνη. Η Δύση ενώνεται με τη Δύση και επικροτεί τον εαυτό της. Η τελευταία περιοδεία του Προέδρου Ζελένσκι στα κοινοβούλια των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου, στις Βρυξέλλες, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είναι μια εντυπωσιακή εικόνα αυτού. Ο κόσμος έσπευσε να φωτογραφηθεί με τον Πρόεδρο Ζελένσκι, ο κόσμος χειροκρότησε μανιωδώς τον toreador, τον μονομάχο, ενώ Ουκρανοί και Ρώσοι αλληλοσκοτώθηκαν στο Bakhmout.
Η Δύση συρρικνώνεται όλο και περισσότερο μέσα της, χωρίς να το καταλαβαίνει. Δεν συνδέει πλέον άλλες χώρες του κόσμου με τη μοίρα της. Όταν μιλά για τον εαυτό του, λέει ευθέως τη Δύση, και μερικές φορές ακόμη και απλώς το ΝΑΤΟ. Κάνει καλό διαχωρισμό μεταξύ του εαυτού του και των άλλων εθνών του κόσμου. Λέει ότι υπερασπίζεται ωμά τα συμφέροντά του. Οι Ουκρανοί ηγέτες προσθέτουν τον «πολιτισμένο κόσμο», για να τον ξεχωρίσουν «από τους βαρβάρους». Πλειοδοσία νεοφύτων.
Η Δύση ανησυχεί
Σήμερα η Δύση ανησυχεί. Παρακολουθεί κάθε μέρα για το παραμικρό σημάδι απόκλισης ή αποξένωσης μεταξύ Κίνας και Ρωσίας ή εξέγερσης σε αυτές τις χώρες. Καταρρίπτει… μετεωρολογικά μπαλόνια.
Απέχουμε πολύ από τη μεγάλη εποχή μιας Δύσης με αυτοπεποίθηση, σίγουρη για τον εαυτό της, από τη μεγάλη εποχή της δυτικής ιδεολογίας, όταν η Δύση θεωρούσε τον εαυτό της κόσμο, όταν διεκδικούσε ελευθερία, δημοκρατία, φιλελευθερισμό, όπου ήταν πεπεισμένος της δύναμης, των αξιών που διακήρυξε, της επίλυσης όλων των ανθρώπινων προβλημάτων.
Έκανε τα δικά του τοτέμ να πέσουν σήμερα. Έχει επιτεθεί στην ιερή αρχή της ιδιωτικής ιδιοκτησίας κλέβοντας τα χρήματα που εμπιστεύονται στις τράπεζές της κυρίαρχα κράτη και δημεύοντας την περιουσία ανθρώπων για τον μόνο λόγο ότι είναι πολίτες μιας ξένης χώρας, με την οποία ωστόσο δηλώνουν ότι δεν είναι εμπόλεμοι . Ο ίδιος επιτέθηκε στον ιερό κανόνα του «ελεύθερου και θεμιτού ανταγωνισμού», ποδοπατώντας τον κυνικά για να ταιριάζει στα συμφέροντά του. Έτσι, επιτέθηκε στην αρχή της ελευθερίας της έκφρασης και του ανταγωνισμού σε θέματα πληροφόρησης, απαγορεύοντας, από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία, εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης, και ιδιαίτερα στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, ότι κάποτε είχαν τη φήμη ότι «το έκανε να μην ενεργούν σαν ολοκληρωτικά κράτη». Σκέφτεται ακόμη και να εποπτεύει τα κοινωνικά δίκτυα. Επιτέθηκε στην αρχή της ελευθερίας του εμπορίου και των οικονομικών ανταλλαγών, δίνοντας στον εαυτό του το κυρίαρχο δικαίωμα, εκτός οποιασδήποτε απόφασης διεθνούς δικαίου, να επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις σε χώρες και λαούς, να απαγορεύει τα λιμάνια και τα αεροδρόμια στα πλοία και τα αεροπλάνα τους. Εν ολίγοις, ο ίδιος αρνήθηκε όλες τις αξίες που έλεγε ότι ήθελε να διαδώσει στον κόσμο και στο όνομα των οποίων δικαιολόγησε τις ένοπλες επεμβάσεις του.
Ένα άλλο από τα σημάδια της παρακμής είναι ότι η Δύση δεν παράγει πλέον σπουδαίους ηγέτες. Αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων όπως ο Τζο Μπάιντεν, ο Εμμανουέλ Μακρόν, ο Όλαφ Σολτς, ο Μπόρις Τζόνσον, η κυρία Λιζ Τρας κ.λπ... προφανώς δεν έχουν το ανάστημα ενός Σι Τζινίνγκ, ενός Βλαντιμίρ Πουτίν, ενός Ναρέντρα Μόντι ή ενός Ερντογάν, ό,τι κι αν νιώθει κανείς γι' αυτά. Στην Ουκρανία, είναι ένας ηθοποιός που κρίθηκε ο καταλληλότερος για αυτόν τον ρόλο αρχηγού κράτους.
Οι κυρίαρχες ελίτ της Δύσης είναι έξω από ένα οικουμενιστικό σχέδιο, ένα νέο όραμα για το μέλλον του κόσμου. Αυτό το όραμα βρίσκεται τώρα στο αντίπαλο στρατόπεδο, αυτό ενός κόσμου απαλλαγμένου από κάθε μορφή ηγεμονίας, ενός κόσμου απαλλαγμένου από τη δικτατορία του δολαρίου και τον εκβιασμό των οικονομικών κυρώσεων, ενός κόσμου εθνών με ίσα δικαιώματα, όπου η κυριαρχία είναι η εγγύηση του αμοιβαίου σεβασμού καθώς και η ελευθερία των πολιτών, με λίγα λόγια ένας κόσμος όπου η διεθνής δημοκρατία επιτρέπει την ανάπτυξη της εθνικής δημοκρατίας.
Οι αδιάκοπες δυτικές αναφορές στη δημοκρατία, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα εμφανίζονται πλέον ως κενά συνθήματα, όχι πολύ αξιόπιστα, ένα σπασμένο ρεκόρ που ο μη δυτικός κόσμος υποδέχεται με ένα βλέμμα ευγενικό και αμφίβολο. Δεν έχουν πια επιτυχία παρά μόνο στις δυτικές μειονότητες που επιβιώνουν εδώ κι εκεί. Αν και η Δύση έχει περιποιηθεί αυτές τις ελίτ, δίνοντας κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης στους πιο πιστούς διανοούμενους εκπροσώπους τους, δεν έχουν πλέον άλλη λειτουργία από το να τους καθησυχάζουν, τυφλώνοντάς τους έτσι στις νέες πραγματικότητες του κόσμου.
Ένα άλλο σύμπτωμα μιας ψυχρής Δύσης, που κλείνει στον εαυτό της, είναι αυτός ο πανικόβλητος φόβος της μετανάστευσης. Είμαστε πολύ μακριά από αυτή τη γαλήνια Δύση που απαίτησε το 1975 στο Ελσίνκι το τέλος του «σιδηρού παραπετάσματος», το άνοιγμα των συνόρων και την ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων και αγαθών. Απέχουμε επίσης πολύ από την περίοδο που οι Μπους θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν 35 κράτη, στο όνομα της δημοκρατίας, για να επιτεθούν στο Ιράκ.
Ζούμε προφανώς σήμερα σε μια περίοδο βαθιών ιστορικών αλλαγών, ίσως της μεγαλύτερης που έχει συμβεί στη σύγχρονη περίοδο. Αυτές οι περίοδοι μετάλλαξης, μεταμόρφωσης είναι οι πιο επικίνδυνες. Το τέλος της δυτικής ηγεμονίας θα ήταν μόνο η δικαιοσύνη. Θα ήταν ωφέλιμο για όλους, συμπεριλαμβανομένων των δυτικών λαών των οποίων οι σχέσεις θα εξομαλύνονταν με άλλους λαούς.
Αλλά δεν πρέπει να χαιρόμαστε πολύ για τη στιγμή αυτής της ιστορικής εξέλιξης. Η ιστορία μας έχει διδάξει πόσο επικίνδυνες είναι οι δυνάμεις σε παρακμή γιατί την αντιλαμβάνονται ως τραγωδία, ως το τέλος τους. Μπορεί η ανθρωπότητα να πετύχει σε αυτό το σημείο καμπής χωρίς να βυθιστεί σε μια παγκόσμια αντιπαράθεση; Για τον σημερινό κόσμο, τουλάχιστον για τους πιο συνειδητοποιημένους ηγέτες, όλα τα ζητήματα της γεωπολιτικής καταλήγουν σε αυτό: Να είσαι ή να μην είσαι.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις. Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την έγκριση του Μpress.
του Τζαμέλ Λαμπίδη
Προηγουμένως, οι πληροφορίες προέρχονται, χρονολογούνται, ακυρώθηκαν ή επιβεβαιώθηκαν, επικυρώθηκαν ή απορρίφθηκαν, πιστοποιήθηκαν, τεκμηριώθηκαν. Ο εκδότης των πληροφοριών αφορούσε την αξιοπιστία του και, σε ορισμένες περιπτώσεις, την επαγγελματική του τιμή. Αυτή ήταν ακόμη και η διαφορά που ισχυρίζονται οι επαγγελματικές πληροφορίες σε σχέση με τα κοινωνικά δίκτυα
Η CIA, ένα πρακτορείο τύπου
Σήμερα, αυτό δεν ισχύει πλέον. Η CIA και το Πεντάγωνο, η κατεύθυνση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών έχουν γίνει πραγματικά πρακτορεία ειδήσεων. Εκτελούν τα καθήκοντά τους. Παράγουν ολοήμερες πληροφορίες, αναλύσεις, προβλέψεις, προσδοκίες, δελτία τύπου που λαμβάνονται και ενισχύονται από όλα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης χωρίς τη σκιά μιας κριτικής αξιολόγησης. Όταν οι πληροφορίες αποδεικνύονται ψευδείς, και όταν το γεγονός που ανακοινώθηκε με μεγάλη ενημερωτική δημοσιότητα, δεν συμβαίνει, δεν μας συγκινεί καν, δεν αρνούμαστε τίποτα, δεν ζητάμε συγγνώμη για τίποτα, δεν βάζουμε Αμφιβάλλουμε για την πηγή, και ακόμη και με τα αποκαρδιωτικά, παρεκκλίνοντα θεάματα, κάποιος συμπεριφέρεται σαν να έπρεπε να είχε συμβεί το γεγονός. Η αλήθεια και το ψέμα δεν υπάρχουν πια, η αλήθεια και η πραγματικότητα διαχωρίζονται. Και, κάτι εξαιρετικό, δεν είναι οι πληροφορίες που ερμηνεύονται εκ νέου σύμφωνα με τα γεγονότα, είναι τα ίδια τα γεγονότα που ερμηνεύονται ξανά σύμφωνα με πληροφορίες των οποίων την αλήθεια δεν αμφιβάλλουμε ούτε στιγμή. Ανήκουστο στην ιστορία της πληροφορίας.
Ας πάρουμε μερικά παραδείγματα. Ένα τεράστιο hype γίνεται αρκετές μέρες πριν για τον εορτασμό της 9ης Μαΐου στη Ρωσία. Ανακοινώνεται ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα κηρύξει πόλεμο, θα κηρύξει στρατιωτικό νόμο. Λέγεται ότι θα αυξήσει την ένταση γύρω από έναν πυρηνικό πόλεμο και, απόδειξη είναι ότι το «αεροπλάνο της αποκάλυψης», το προεδρικό στρατηγείο σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου, θα εμφανιστεί στον ουρανό, κατά τη διάρκεια της παρέλασης. Και στις «ειδήσεις της τελευταίας στιγμής» η CIA μόλις ανακοίνωσε, παντού, ότι «η παρέλαση των αθανάτων», μια μεγάλη παραδοσιακή παρέλαση του πληθυσμού, δεν θα πραγματοποιηθεί φέτος, «σημάδι κρίσης εξουσίας και «εχθρότητας» ο πληθυσμός'. Ποια είναι η πηγή αυτών των πληροφοριών, είναι τεκμηριωμένη; Τίποτα του είδους. Είναι η CIA που, ως συνήθως, λέει «Έχουμε ενδείξεις ότι», το ξέρουμε». Δεν ξέρουν τίποτα αφού όλα θα αποδειχθούν λάθος. Η ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν θα επιμείνει στην ειρήνη. Δεν γίνεται καμία συγκεκριμένη ανακοίνωση. Και ακόμη, κερασάκι στην τούρτα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν παρελαύνει, ανακατεύτηκε με τον ρωσικό λαό, στην κεφαλή της πορείας των αθανάτων, κραδαίνοντας κι αυτός το πορτρέτο του πατέρα του, μαχητή στον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο». Πιθανότατα είναι λίγοι οι πρόεδροι, ακόμη και στις πιο δημοκρατικές χώρες, που παρελαύνουν με αυτόν τον τρόπο, ανακατεύοντας με το λαϊκό πλήθος. Μπορεί να ήταν ενδιαφέρον για τους σχολιαστές να αναλύσουν αυτή την πτυχή της ρωσικής πραγματικότητας, αλλά καθόλου. Σε μια σουρεαλιστική ατμόσφαιρα, οι σχολιαστές σχεδόν θα κατηγορούσαν τον Βλαντιμίρ Πούτιν ότι δεν έκανε... αυτό που η CIA και το Πεντάγωνο είπαν ότι έπρεπε να κάνει. Τον βρίσκουν πολύ ήρεμο, πολύ αδύναμο, μαλακό!
«Έχουμε ενδείξεις», «το ξέρουμε».
Ένα άλλο παράδειγμα, πολύ πρόσφατο: στις 10 Μαΐου, η CIA ανακοινώνει ότι είναι η είδηση ή πιο συγκεκριμένα το θέμα των μέσων ενημέρωσης της ημέρας, και πάντα σε αυτά τα περίφημα δελτία τύπου, ότι «στοιχεία τον κάνουν να υποψιάζεται την απέλαση 1,2 εκατομμυρίων Ουκρανών στη Ρωσία. ". Διευκρινίζει ταυτόχρονα, χωρίς να ανησυχεί για τον παραλογισμό μιας τέτοιας ακρίβειας, ότι «δεν έχει συγκεκριμένα στοιχεία που να το επιβεβαιώνουν ούτε να υποδεικνύουν τους τόπους απέλασης». Παρόλα αυτά, οι «πληροφορίες» δίνονται με καταφατικό τόνο. Αμέσως όλα τα ΜΜΕ στη Δύση παίρνουν την ανακοίνωση. Η αρχική υπόθεση μετατρέπεται σταδιακά, σε ενθουσιασμένα οροπέδια, σε γεγονός. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι αναπτύσσεται. Μιλάει πρώτα για «εκτοπισμένους» και μετά πολύ γρήγορα για «εκτοπισμένους». Αυτός κάνει Προφανώς δεν τίθεται θέμα σκέψης ότι πρόσφυγες (600.000 σύμφωνα με τη Ρωσία) θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει τη Ρωσία όπως άλλοι επέλεξαν την Πολωνία. Γιατί «απελαθέντες», τι συμφέρον θα είχε η Ρωσία να τους απελάσει, το ερώτημα δεν τίθεται καν. Η απέλαση είναι σταλινική συνήθεια»; Σε ένα σετ, αυτό του LCI, η λέξη "στρατόπεδο συγκέντρωσης" για τους πρόσφυγες έχει πέσει ακόμη και. τότε «ξέρουμε πολύ καλά ότι η απέλαση είναι σταλινική συνήθεια»; Σε ένα σετ, αυτό του LCI, η λέξη "στρατόπεδο συγκέντρωσης" για τους πρόσφυγες έχει πέσει ακόμη και. τότε «ξέρουμε πολύ καλά ότι η απέλαση είναι σταλινική συνήθεια»; Σε ένα σετ, αυτό του LCI, η λέξη "στρατόπεδο συγκέντρωσης" για τους πρόσφυγες έχει πέσει ακόμη και.
Παραδείγματα του ίδιου περιεχομένου και με τις ίδιες διαδικασίες είναι λεγεώνα: Την Τρίτη 10 Μαΐου, ο διευθυντής των αμερικανικών πληροφοριών, Avril Haines, ανακοινώνει ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν προετοιμάζεται για μια μακρά σύγκρουση, ότι δεν σκοπεύει να σταματήσει στο Donbass και ότι θα θεσπίσει στρατιωτικό νόμο. Όλα αυτά λέγονται, ενώπιον της Αμερικανικής Γερουσίας, και όπως πάντα, με πλήρη «διαφάνεια» σαν να μην υπάρχουν πια «μυστικά άμυνας». Βρισκόμαστε εδώ, αντιμέτωποι με έναν τύπο διαδικασίας όπου η ανάλυση, η πρόβλεψη, η πρόβλεψη μετατρέπονται σε συγκεκριμένες πληροφορίες (το επιχείρημα είναι ότι αυτό "θα μπορούσε κάλλιστα να πραγματοποιηθεί"!), αν και προφανώς δεν βασίζεται σε κανένα τεκμηριωμένο γεγονός, εκτός από το «έχουμε ενδείξεις», το «ξέρουμε»
Ένα άλλο παράδειγμα, Τετάρτη 11 Μαΐου: η CIA «έχει ενδείξεις» για την «αποθάρρυνση» του ρωσικού στρατού, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα τον αλκοολισμό, τη δολιοφθορά από τους στρατιώτες των δικών τους όπλων, τανκς και άλλων. Αυτό θα είναι το θέμα των μέσων ενημέρωσης της ημέρας. Είναι αυτές οι πληροφορίες τεκμηριωμένες, επικυρωμένες. Όπως και να έχει, είναι αυτάρκης. Σταδιακά θα γίνει γεγονός, ενισχυμένο από τηλεοπτικούς δέκτες.
Διαφάνεια
Είμαστε αντιμέτωποι με νέες, πρωτόγνωρες πρακτικές επικοινωνίας και πληροφόρησης που αναπτύχθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες υπέρ αυτού του πολέμου πληροφοριών εναντίον της Ρωσίας. Έχουμε την εξήγηση, το μυστικό αυτού του νέου τρόπου επικοινωνίας. Πληροφορίες, σε ένα αξιόλογο άρθρο της Caitline JOHNSTON, που δημοσιεύτηκε στο "Le Grand soir"( 1). Αυτό το άρθρο, από το οποίο προέρχονται τα περισσότερα αποσπάσματα μας, βασίζεται σε μια εκπληκτική αναφορά του NBC News. Μαθαίνουμε ότι «η κυβέρνηση Μπάιντεν διέδωσε γρήγορα αναξιόπιστες πληροφορίες για τα σχέδια της Ρωσίας στην Ουκρανία βασισμένες περισσότερο σε αναλύσεις παρά σε αδιάσειστα στοιχεία», ή ακόμα και απλώς ψευδείς». Η έκθεση αναφέρει ότι για το σκοπό αυτό «η κυβέρνηση των ΗΠΑ κυκλοφόρησε σκόπιμα ψευδείς ή αβάσιμες κατηγορίες σχετικά με την επικείμενη επιθέσεις με χημικά όπλα, στους συμβούλους του Πούτιν που τον παραπληροφόρησαν και στη Ρωσία που επιδιώκει να προμηθευτεί όπλα από την Κίνα». Όλες οι «πληροφορίες» που θα μπορούσαμε ουσιαστικά να παρακολουθήσουμε στα δυτικά κανάλια.
Ως άλλο παράδειγμα, ο Πρόεδρος Μπάιντεν μίλησε δημόσια για χημικά όπλα, αλλά Αμερικανοί αξιωματούχοι είπαν στο NBC News εκείνη την εποχή ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις γι' αυτό, αλλά ότι ο σκοπός «ήταν να αποτρέψει τη Ρωσία» από τη χρήση αυτών των όπλων. Φτάνουμε λοιπόν σε μια νέα κατηγορία, αυτή του ψεύδους που δικαιολογείται από καλή πρόθεση, για καλό σκοπό. Θα μιλήσουμε ξανά. Μια άλλη διαδικασία είναι να «αποχαρακτηριστούν» υποτιθέμενες «διαβαθμισμένες» πληροφορίες και να παίξετε «διαφάνεια».Το παιχνίδι τότε γίνεται πολύπλοκο. Μπορούμε ακόμη και να ωθήσουμε την κωμωδία στο σημείο να προσποιούμαστε ότι παρασυρόμαστε με δήθεν μυστικές πληροφορίες που αποκαλύπτονται στο κοινό. Αυτό ακριβώς κάνει ο ίδιος ο Πρόεδρος Μπάιντεν τον τελευταίο καιρό. Ήταν αγανακτισμένος που είχαν δημοσιοποιήσει οι New York Times το γεγονός ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες έδωσαν στους Ουκρανούς πληροφορίες για το πού βρίσκονται οι Ρώσοι στρατηγοί στην Ουκρανία, κάτι που θα ήταν η αιτία θανάτου δώδεκα εξ αυτών. Βρισκόμαστε σε ένα περίπλοκο παιχνίδι όπου το αληθινό και το ψέμα αναμειγνύονται για να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη, αλλά και, ελπίζουμε, τους Ρώσους ηγέτες.
Οι New York Times, η μεγαλύτερη και πιο διάσημη αγγλόφωνη εφημερίδα που είναι παρούσα, η Caitlin Johnstone επισημαίνει τα δελτία τύπου της CIA ως «έκτακτες ειδήσεις» και στη συνέχεια ενισχύονται από μεγάλα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Και όταν δημοσιεύει διαρροές, δεν έχει να κάνει με το επαγγελματικό θάρρος των δημοσιογράφων, αλλά με το ότι θέλουμε να δημοσιοποιήσουμε αυτές τις «διαρροές». Έτσι, ένας από τους «θαρραλέους» δημοσιογράφους των New York Times, συγγραφέας αυτών των «διαρροών» είναι ο Ken Dilation, ο οποίος αποκαλύφθηκε το 2014, σύμφωνα με την Caitlin JOHSTONE, ότι ήταν ενεργός πράκτορας της CIA που εργαζόταν στους New York Times. .
Ψέματα για καλό σκοπό
Όλες αυτές οι πληροφορίες και πολλές άλλες είναι ψέματα, αλλά ψέματα υποτιθέμενα, "για τον καλό σκοπό". Αυτό είναι το τρομερό. Ο John Savers, πρώην επικεφαλής της M16, που αναφέρθηκε από τον C. JOHSTON, τον Φεβρουάριο του 2022, σε μια δεξαμενή σκέψης «The Atlantic Council» ότι «οι εκδόσεις πληροφοριών από την κυβέρνηση Μπάιντεν βασίζονται περισσότερο στη γενική εντύπωση παρά στην πραγματική νοημοσύνη και έχουν σχεδιαστεί για να χειραγωγήσουν παρά να ενημερώσω».
Από το Ιράκ, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν αποκτήσει τη φήμη ότι είναι ψεύτες. Για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία τους, πρόσφατα, το δυτικό σύστημα μέσων ενημέρωσης επέμενε έντονα ότι «ήταν οι μόνοι που σχεδίασαν την επίθεση στην Ουκρανία», ενώ στην πραγματικότητα είχαν πολλαπλασιάσει τις ψευδείς ημερομηνίες και ότι το τελευταίο στοιχείο αποδείχθηκε αναγκαστικά ακριβές και ότι η συγκέντρωση των ρωσικών δυνάμεων έκανε εμφανή την είσοδο στον πόλεμο.
Παραδεχόμενος ότι λέει ψέματα, χρησιμοποιώντας τις διαδικασίες που μόλις περιγράφηκαν, παίζοντας με την πλήρη διαφάνεια των πληροφοριών που χαρακτηρίζονται ως «μυστική άμυνα», δεν φοβάται η αμερικανική κυβέρνηση να χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών της; Αυτό που είναι εκπληκτικό σε αυτές τις νέες τεχνικές πληροφοριακού πολέμου είναι ότι αυτός ο φόβος δεν υπάρχει. Ίσως μάλιστα βρισκόμαστε σε ένα στάδιο όπου το σύστημα αναζητά ψυχολογικά τη θαυμαστή συγκατάθεση της αμερικανικής κοινής γνώμης για την αποτελεσματικότητα αυτών των νέων τεχνολογιών πληροφοριών και τον λαμπρό τρόπο με τον οποίο τις χρησιμοποιούν οι ηγέτες. Όπως επισημαίνει η Caitlin JOHSTONE, αρχίζετε να δημιουργείτε ανοιχτά τη συναίνεση του κοινού να σας λένε ψέματα «για το καλό τους». Το σύστημα χάνει την ψυχή του, αμφισβητεί τις ίδιες αξίες για τις οποίες λέει ότι αγωνίζεται. Στην κουλτούρα των Ηνωμένων Πολιτειών, το ψέμα ήταν πάντα το πιο σοβαρό σφάλμα. Σήμερα νομιμοποιείται. Τι ανατροπή και πόσο βαθιά είναι η κρίση του συστήματος...
Συνοψίζοντας, βρισκόμαστε εδώ σε μια τρομακτική εξέλιξη των διαδικασιών πληροφόρησης και επικοινωνίας των οποίων η θεωρία και οι μέθοδοι αναπτύσσονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και θα μπορούσαν να εξαπλωθούν σε όλο τον κόσμο.
Ο Γκέμπελς είπε «όσο μεγαλύτερο είναι το ψέμα, τόσο περισσότερο περνάει». Αυτή η θεωρία φαίνεται πλέον ξεπερασμένη και αντικαθίσταται από μια άλλη όπου το ψέμα έχει τη θέση του και όπου μάλιστα νομιμοποιείται.
Σημείωση:
(1) Caitlin JOHSTONE, "οι Αμερικανοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι λένε κυριολεκτικά ψέματα στο κοινό για τη Ρωσία."
https://www.legrandsoir.info/_johnstone-caitlin_.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου