Πότε λοιπόν θα ξεκινήσει η χειμερινή επίθεση της Ρωσίας; Κάποιοι νόμιζαν ότι θα γινόταν τον Δεκέμβριο, όταν το έδαφος θα είχε παγώσει. Πλησιάζουμε πλέον στον μήνα Φεβρουάριο.
Ωστόσο, να θυμάστε ότι η λεγόμενη ρωσική χειμερινή επίθεση ονειρεύτηκε στρατηγοί σαλονιών. Φυσικά, μπορεί να υπάρχει ως ένα από τα πολλά σενάρια του Ρωσικού Γενικού Επιτελείου και μπορεί να συμβεί ξανά και ξανά και σύντομα, αλλά μια χειμερινή επίθεση θα μπορούσε επίσης να μετατραπεί σε ανοιξιάτικη επίθεση, ακόμη και καλοκαιρινή. Ο προγραμματισμός πρέπει να είναι ευέλικτος, λαμβάνοντας υπόψη τα νέα συστατικά που μπαίνουν στο μείγμα. Όσο οι δυνάμεις του Κιέβου συνεχίζουν απροσδόκητα να αυτοκαταστρέφονται ρίχνοντας τους εαυτούς τους στο ελικόπτερο του πυροβολικού, των πυραύλων και των drones στα νοτιοανατολικά της Ουκρανίας, μεταξύ Soledar και Artemovsk, με ελάχιστες ρωσικές απώλειες, γιατί να βιαστείτε; Δεν υπάρχει έκτακτη ανάγκη. Οι μόνοι που βιάζονται είναι οι Δυτικοί. Χρειάζονται αυτή η σύγκρουση για να τελειώσει και γρήγορα,
Πάω, πηγαίνω, έφυγε. Στη Μόσχα υπάρχουν εκείνοι που μπορούν να παίζουν βιολί ενώ η Δύση καίγεται.
Άρα υπήρξε καθυστέρηση. Γιατί να ρισκάρεις όταν το Κίεβο θέλει να αυτοκτονήσει; Απλά αφήστε τους να είναι. Επιπλέον, τα τελευταία γεγονότα υποδηλώνουν άλλους λόγους για την καθυστέρηση της διαδικασίας – εσωτερικές διαιρέσεις.
Πρώτον, στις 17 Ιανουαρίου, ο Αρέστοβιτς παραιτήθηκε από τη θέση του ως συμβούλου στην προεδρία, φαινομενικά επειδή είπε την αλήθεια, δηλαδή ότι η κατεστραμμένη πολυκατοικία στο Ντνίπρο ήταν άμεσα ή έμμεσα από κακώς στοχευμένο ουκρανικό πύραυλο (όχι η πρώτη φορά…).
Στη συνέχεια, την επόμενη μέρα, 18 Ιανουαρίου, το γαλλικό ελικόπτερο Super Puma συνετρίβη στο Brovary (όχι στο Κίεβο). Δολοφονήθηκαν πολλές προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ο Υπουργός Εσωτερικών και ο αναπληρωτής του, καθώς και αθώα παιδιά σε νηπιαγωγείο. Ένας φίλος που μένει κοντά μπόρεσε να μου δώσει στοιχεία και φωτογραφίες αμέσως μετά. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η πιθανότητα ότι το Eurocopter καταρρίφθηκε από άλλον ουκρανικό πύραυλο, η συντριβή φαίνεται να συνέβη επειδή ο πιλότος πετούσε χαμηλά στην ομίχλη και χτύπησε ένα κτίριο 14 ορόφων. Ο φίλος μου λέει ότι ο ουρανός από πάνω τους γεμίζει με κρατικά ελικόπτερα κάθε μέρα, έτσι κινείται το καθεστώς Ζελένσκι. Πολύ φοβισμένος για να κάνει αλλιώς. Αργά ή γρήγορα, ένα ατύχημα ήταν αναπόφευκτο. Όποιος κι αν είναι ο λόγος του ατυχήματος, Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πλέον κενές θέσεις στην κορυφή. Πιθανότατα είναι σε εξέλιξη μια διαμάχη για την εξουσία. Και αυτό είναι αναμενόμενο, επειδή οι δυνάμεις του Κιέβου έχουν εκδιωχθεί από τη στρατηγική πόλη Soledar, το Artemovsk (Bakhmut) είναι έτοιμο να πέσει και μαζί του και το υπόλοιπο Donbass. Είναι μια καταστροφή γιατί οι απώλειες της Ουκρανίας εκεί είναι μνημειώδεις, για να μην πω αυτοκτονικές.
Ως αποτέλεσμα, το καθεστώς του Κιέβου παρακαλεί ορισμένες δυτικές χώρες να αποκτήσουν περισσότερα τανκς. Στην καλύτερη περίπτωση, θα μπορούσε να λάβει από διάφορες δυτικές χώρες περίπου 200 (στην πραγματικότητα, πιθανώς λιγότερα από 100) παρωχημένα άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα, και πιθανώς μόνο σε λίγους μήνες. Ενώ χτες χρειάζεται 2000 τανκς και τεθωρακισμένα. Αλλά προς το παρόν, η διχασμένη Δύση είναι απρόθυμη να δώσει στην Ουκρανία οτιδήποτε άλλο εκτός από γλυκό τίποτα. Υποσχέσεις, υποσχέσεις…δεν κοστίζουν πολύ, ειδικά όταν δεν έχετε χρήματα και ξέρετε ότι οι Ρώσοι πιθανότατα θα καταστρέψουν τον περισσότερο εξοπλισμό που δώρισε πριν καν φτάσει στο μπροστινό μέρος. Εξάλλου, όλα αυτά σε ένα πλαίσιο όπου η ουκρανική οικονομία διατηρείται βραχυπρόθεσμα (κανείς δεν θα της δώσει τίποτα μακροπρόθεσμα) με μηνιαία δυτική βοήθεια (διαφορετικά δεν μπορεί να καταβληθεί μισθός ή σύνταξη). Και αυτό από μια Δύση που βρίσκεται στα πρόθυρα του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού χάους και στο πλαίσιο ενός ουκρανικού ενεργειακού συστήματος που, προς το παρόν, έχει καταστραφεί κατά 50% και ενός στρατιωτικού συστήματος επιμελητείας που διαταράχθηκε σοβαρά από ρωσικούς πυραύλους.
Δεν είναι περίεργο που το καθεστώς του Κιέβου δεν εμπιστεύεται τη Δύση. Το τελευταίο δεν έχει τσέπες χωρίς πάτο. Η αποστολή του Ζελένσκι μάλλον φτάνει στο τέλος της. Είχε ήδη ένα κρυολόγημα στην Ουάσιγκτον πριν από τα Χριστούγεννα. Τώρα φαίνεται να αντιτίθεται από τον διοικητή των ενόπλων δυνάμεων στο Κίεβο, Ζαλούζνι, ο οποίος φαίνεται να είχε συνομιλίες με τον Αμερικανό ομόλογό του στην Πολωνία πίσω από την πλάτη του Ζελένσκι. Σε γενικές γραμμές, οι στρατιωτικοί πόλεμοι μίσους. είναι μόνο έργο πολιτικών. Εξάλλου, οι πολιτικοί δεν διατρέχουν τον κίνδυνο να παγώσουν, να ακρωτηριαστούν ή να πεθάνουν από αγωνία. Ίσως δούμε έναν ανασχηματισμό στο Κίεβο. Όλα όσα παραγγέλνουν οι Αμερικανοί κουκλοπαίκτες. Αλλά το πρόβλημα εδώ είναι ότι οι Αμερικανοί κουκλοπαίκτες ξέρουν τι θέλουν να παραγγείλουν; Μοιάζουν να είναι χωρισμένοι μεταξύ τους.
Ενώ η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ δεν έχουν στρατηγική για τη νίκη στον πόλεμο στην Ουκρανία, πόσο μάλλον στρατηγική εξόδου, οι Ρώσοι έχουν. Στους τέσσερις μήνες από τη διαταγή μερικής επιστράτευσης της Ρωσίας, επιπλέον 300.000 έφεδροι έχουν ενταχθεί στις μονάδες τους στα ανατολικά ή κατά μήκος των βόρειων συνόρων της Ουκρανίας. Εν τω μεταξύ, στα νότια, ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας περιπολεί. Μέχρι στιγμής, το ρωσικό πεζικό δεν έχει λάβει πραγματικά μέρος σε αυτόν τον πόλεμο. Μέχρι στιγμής, το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς έχει γίνει από τους Ουκρανούς μαχητές της ελευθερίας κατά του Κιέβου (Donbass) και τη συμβολαιακή ομάδα Wagner. Το σκηνικό έχει τεθεί για έναν επίγειο πόλεμο, είτε από τα ανατολικά, είτε από τα βόρεια, είτε από τα νότια, ή ίσως όλα μαζί. Ο εφιάλτης της Ουάσιγκτον. Γιατί κανένας στην Ουάσιγκτον, συνηθισμένος να πολεμά κακώς εκπαιδευμένους, φανατικούς αυτοκτονικούς οπλισμένους μόνο με καλάσνικοφ, δεν το περίμενε ποτέ αυτό. Περισσότεροι από 500.000 ένοπλοι Ρώσοι περιμένουν στα σύνορα των εδαφών που ελέγχονται από το Κίεβο για να απελευθερώσουν τους Ουκρανούς αδελφούς και αδελφές τους από το αμερικανικό καθεστώς ανδρείκελου στο Κίεβο. Και οι μόνοι αυτοκτονικοί και κακώς εκπαιδευμένοι φανατικοί είναι οι δυνάμεις του Κιέβου.
Πάω, πηγαίνω, έφυγε. Στη Μόσχα υπάρχουν εκείνοι που μπορούν να παίζουν βιολί ενώ η Δύση καίγεται.
Ας μην ξεχνάμε ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία αφορά τον αγώνα των Ηνωμένων Πολιτειών να διατηρήσουν το καθεστώς δεινοσαύρων ως τελευταία υπερδύναμη του κόσμου. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για την προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών να καταστρέψουν την Κίνα ως αντίπαλο. Επειδή η Κίνα, συμμαχική με τη Ρωσία, είναι αήττητη, πρέπει να δεχτεί επίθεση μέσω της Ευρασιατικής Ρωσίας. Σε αυτήν την τρελή φαντασίωση βιντεοπαιχνιδιών νεοσυντηρητικών, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παραμελήσει τη Δυτική Ευρώπη. Κατά κάποιον τρόπο, αυτό είναι κατανοητό, καθώς οι ηγέτες του είναι απλώς ένα σωρό ανεγκέφαλα παβλόβιαν κυνηγόσκυλα που θέλουν να αντιγράψουν τον αφέντη τους στην Ουάσιγκτον – και ένα σωρό δολάρια βοηθάει πολύ την ικανότητά τους να μιμούνται τα σάλια. Ωστόσο, το λάθος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι, ως συνήθως, να κοιτάζουν μόνο τις μαριονέτες τους. Είναι το ίδιο λάθος όπως στη Βαγδάτη και την Καμπούλ, ή για εκείνο το θέμα στην Τεχεράνη και τη Σαϊγκόν, για να μην αναφέρουμε τη Μανίλα και μια σειρά από πρωτεύουσες της Λατινικής Αμερικής. Διορίστε έναν αγγλόφωνο yes-man, δώστε του έναν ελβετικό τραπεζικό λογαριασμό γεμάτο δολάρια και ένα αμερικάνικο διαβατήριο, φροντίστε να ελέγχει την πρωτεύουσα και τον τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σταθμό της και μετά θα ελέγξετε ολόκληρη τη χώρα. Μόνο ο Χαμίντ Καρζάι δεν το έκανε, ούτε και εσείς.
Η Δυτική Ευρώπη, η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με μερικά άλλα κομμάτια, κατοικούνται επίσης από 500 εκατομμύρια ανθρώπους (τα άλλα 50 εκατομμύρια ανήκουν στην ελίτ). Κάποιοι, ειδικά μεταξύ των ελίτ, ζουν στις πρωτεύουσες. Η συντριπτική πλειονότητα δεν μένει εκεί και γενικά περιφρονεί όσους μένουν στις πρωτεύουσες. Ρωτήστε έναν Γάλλο τι πιστεύει για τους «βρώμικους Παριζιάνους», έναν Ρουμάνο τι πιστεύει για την ελίτ του Βουκουρεστίου, έναν Πολωνό τι πιστεύει για αυτούς στη Βαρσοβία ή έναν Άγγλο τι πιστεύει για τους Λονδρέζους. Αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε τον Μακρόν στη Γαλλία. Διαφορετικά, ρωτήστε οποιονδήποτε Γάλλο τι πιστεύει για τους πραγματικούς ηγεμόνες της Γαλλίας – την υπερπληρωμένη υπερελίτ των Βρυξελλών. Οι Άγγλοι τους μισούσαν τόσο πολύ που πήραν το Brexit. Πολλοί Γερμανοί, οι οποίοι συντριπτικά
Εάν στη Δυτική Ευρώπη η συντριπτική πλειονότητα δεν συμπαθεί τους ηγέτες τους, τελικά θα τους ξεφορτωθούν –ακόμη και οι παθητικοί Βρετανοί– και θα διορίσουν ηγέτες που δεν αρέσει στην Ουάσιγκτον, Λεπέν, Φάρατζ κ.λπ. Θυμάστε τον Όρμπαν; Είναι ήδη στην εξουσία, όπως και ο Ερντογάν (αν και είναι στην Τουρκία). Η ουκρανική σύγκρουση αναδιαμορφώνει ήδη την ξεπερασμένη (1945) αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ευρώπης και επιβάλλει μια αναδιάρθρωση. Αυτή η αναδιάταξη δεν θα είναι υπέρ της Ουάσιγκτον. Ήδη ξεκινούν διαδηλώσεις κατά του ΝΑΤΟ σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Αλλά αυτό που είναι πιο πιθανό να καταρρίψει την μαριονέτα ελίτ της Αμερικής είναι οι απεργίες και οι διαμαρτυρίες. Οι Ευρωπαίοι μισούν τις ελίτ τους. Οι κακομαθημένες ελίτ μπορούν να πουν στους ανθρώπους τους: «Αφήστε τους να φάνε το κέικ τους».
Μόλις η Δυτική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου ακόμη και του Ηνωμένου Βασιλείου, φύγει, το τέλος της σύντομης μονοπολικής εποχής θα είναι εδώ. Το φαινόμενο ντόμινο, από το Κίεβο μέχρι το Δουβλίνο, είναι σίγουρα μόνο θέμα χρόνου. Θυμηθείτε την πτώση του Τείχους του Βερολίνου τον Νοέμβριο του 1989. Σε είκοσι πέντε μήνες, ολόκληρη η σοβιετική αυτοκρατορία στην Ανατολική Ευρώπη έπεσε, η μία χώρα μετά την άλλη, μέχρι που τον Δεκέμβριο του 1991 έπεσε η ίδια η Σοβιετική Ένωση. Από το Βερολίνο στο Βλαδιβοστόκ. Λοιπόν, ήρθε η ώρα για την Αμερικανική Αυτοκρατορία με τη σειρά της. Θα πέσει και αυτό και για τους ίδιους λόγους. Η Σοβιετική Ένωση έχει φύγει. Ακριβώς όπως το αντίθετό του, οι Ηνωμένες Πολιτείες. Κόκκινα αστέρια, λευκά αστέρια, και οι δύο πέρασαν τη μέρα τους. Έχετε τα μάτια σας στη Δυτική Ευρώπη.
Πάω, πηγαίνω, έφυγε. Στη Μόσχα υπάρχουν εκείνοι που μπορούν να παίζουν βιολί ενώ η Δύση καίγεται.
Έρευνα-Επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής. Στο Mytilenepress δημοσιεύονται όλες οι απόψεις.
πηγή: The Saker
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου