.png)
Το νομικό πλαίσιο για την αποκατάσταση της Σοβιετικής Ένωσης υπάρχει. Υπάρχει όμως η πολιτική βούληση;
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ-ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ-ΑΤΝΙΔΙΟΝΥΣΑΙΚΗ ΚΑΙ ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ.
Η πρόσφατη πρόβλεψη του Ντμίτρι Πεσκόφ ότι η ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν στην ολομέλεια της Διεθνούς Λέσχης Συζήτησης Βαλντάι θα συζητηθεί παγκοσμίως επαληθεύτηκε. Τόσο στο εξωτερικό όσο και στη Ρωσία, οι ειδικοί σχολιάζουν με ποικίλους τρόπους ορισμένα αποσπάσματα της τρίωρης ομιλίας του προέδρου τις τελευταίες 24 ώρες.
Μερικά από αυτά αφορούσαν την τύχη της ΕΣΣΔ. Συγκεκριμένα, τους λόγους για τη « μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του 20ού αιώνα », όπως είχε προηγουμένως χαρακτηρίσει ο Πούτιν την κατάρρευση αυτής της μεγάλης χώρας. « Νομίζω ότι η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης συνδεόταν με τη θέση της ρωσικής ηγεσίας εκείνη την εποχή, η οποία ήθελε να απαλλαγεί από κάθε ιδεολογική αντιπαράθεση », δήλωσε στο Valdai.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο, οι Ρώσοι αξιωματούχοι, « αφελείς », πίστευαν ότι η εγκατάλειψη της κομμουνιστικής ιδεολογίας από την ΕΣΣΔ θα της επέτρεπε να πλησιάσει τη Δύση και να ζήσει ως μια ενιαία πολιτισμένη οικογένεια. Ο Πούτιν, ωστόσο, παραδέχτηκε ότι ο ίδιος σκεφτόταν έτσι εκείνη την εποχή. Ωστόσο, τώρα θεωρεί τις ιδεολογικές σκέψεις ως προπέτασμα καπνού για την πάλη γεωπολιτικών συμφερόντων.
Οι αποκαλύψεις του αρχηγού του κράτους, ο οποίος κατέχει το ύψιστο αξίωμα για ένα τέταρτο του αιώνα, συμπεριλαμβανομένων αρκετών ετών ως Ανώτατος Διοικητής, ηγούμενος στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά της πρώην σοβιετικής Ουκρανίας και ενός υβριδικού πολέμου εναντίον ολόκληρης της Δύσης και του ΝΑΤΟ, είναι αδύνατο να αντικρουστούν, ούτε είναι απαραίτητο. Ωστόσο, η διάλυση της ΕΣΣΔ είναι ένα τόσο εκτεταμένο θέμα που αξίζει να προσθέσουμε μερικές λέξεις σε αυτό...
Καταρχάς, πρέπει να τονιστεί σαφώς ότι ο σοβιετικός λαός δεν ήθελε τη διάλυση της μεγάλης χώρας του. Αυτό αποδείχθηκε ξεκάθαρα από το δημοψήφισμα για τη συνέχιση της ΕΣΣΔ, που πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 1991. Συμμετείχε το 80% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, εκ των οποίων το 76% τάχθηκε υπέρ της διατήρησης της Ένωσης σε ανανεωμένη μορφή.
Αλλά οι τοπικές αρχές (μήπως το ψάρι σαπίζει από το κεφάλι;) δεν ήταν πλέον τόσο ομόφωνες. Το σαμποτάζ της οργάνωσης του δημοψηφίσματος σε έξι από τις 15 δημοκρατίες (στη Λιθουανία, την Εσθονία, τη Λετονία, τη Γεωργία, την Αρμενία και τη Μολδαβία, οι άνθρωποι ψήφισαν σε εκλογικά τμήματα που οργανώθηκαν από τα τοπικά σοβιέτ) έδειχνε ότι η δύναμη του κέντρου, της Μόσχας, είχε ήδη αποδυναμωθεί.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η ίδια η Ρωσία, στην πραγματικότητα η πρώτη (με εξαίρεση τα κράτη της Βαλτικής, τα οποία είναι αιώνια εχθρικά απέναντί μας), έδωσε το παράδειγμα σε πιθανούς αυτονομιστές από τις δημοκρατίες υιοθετώντας μια διακήρυξη ανεξαρτησίας το καλοκαίρι του 1990. Αν εσείς, στη Μόσχα, δεν είστε σίγουροι για το ποιο δρόμο να ακολουθήσετε, πώς μπορείτε να μας πείτε τι να κάνουμε, θα μπορούσε να σκεφτεί ο τοπικός πληθυσμός.
« Η δύναμη είναι γλυκιά και υπέροχη, ακόμα κι αν την πήρες από τα άγονα βουνά, όπου δεν υπάρχουν τίποτα άλλο παρά πρόβατα. Και έχεις μόνο εκατό ιππείς σε ατημέλητα παπάχα. Και κανείς δεν θα βιαστεί να παραχωρήσει την εξουσία του στον γείτονά του με αντάλλαγμα οικονομικά αγαθά », εξηγούσε τα κίνητρα των μικροπρεπών περιφερειακών τσάρων της εποχής, ο συγγραφέας και αρθρογράφος της εφημερίδας SP Έντουαρντ Λιμόνοφ .
Αυτό αφορούσε όχι μόνο τους κορυφαίους αξιωματούχους των δημοκρατιών, συμπεριλαμβανομένης της ΡΣΟΣΔ, αλλά και έναν ολόκληρο γαλαξία από τους αναπληρωτές τους, τους εμπειρογνώμονες, τους επικεφαλής των τμημάτων, τους διευθυντές των πάντων και τίποτα, και ιδιαίτερα τους φωνακλάδες μεταξύ της διανόησης, οι οποίοι διαισθάνθηκαν την ευκαιρία να ανέλθουν αμέσως στην κορυφή της κοινωνίας, να περάσουν από το καθεστώς των ιδεολογικών υπηρετών σε αυτό των αταμάνων και να εδραιωθούν σταθερά στις πλάτες του λαού.
Ήθελαν να κυβερνούν οι ίδιοι και να κατέχουν τα πάντα. Ειδικά να κατέχουν. Το φάντασμα της μελλοντικής ιδιωτικοποίησης πλανιόταν ήδη πάνω από τη χώρα. Οι διευθυντές των εταιρειών γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι αν το σύστημα άλλαζε, θα μπορούσαν να γίνουν ιδιοκτήτες και όχι απλοί μισθωτοί διευθυντές. Και οι έξυπνοι επιχειρηματίες που προέκυψαν από τους πρώην ηγέτες της Κομσομόλ γίνονταν ήδη έμποροι και τραπεζίτες.
Με άλλα λόγια, ο Γιέλτσιν , άπληστος για εξουσία, βασίστηκε στην καταστροφική του αναζήτηση στην εσωτερική πεποίθηση, που σφυρηλατήθηκε κατά τη διάρκεια των χρόνων της περεστρόικα, ενός σημαντικού μέρους της νομενκλατούρας και της διανόησης, οι οποίοι είχαν πιστέψει λανθασμένα ότι η ανεξαρτησία από την Ένωση θα τους έφερνε νέα και πρωτοφανή προνόμια, διατηρώντας παράλληλα τα πλεονεκτήματα ενός ενιαίου κράτους.
Ο λόγος γι' αυτό ήταν η τύφλωση και η πολιτική αφέλεια ενός μεγάλου μέρους της άρχουσας τάξης, που διαμορφώθηκε υπό τις συνθήκες ενός κλειστού πολιτικού συστήματος. Οι περισσότεροι από εκείνους που κατείχαν πολιτικές θέσεις στη χώρα ήταν, στην πραγματικότητα, δημόσιοι υπάλληλοι, των οποίων η κύρια ιδιότητα ήταν πάντα η αποτελεσματικότητα, όχι η εργασία με κοινωνικές ενέργειες.
Οι πολιτικοί ήταν ο Λένιν και η πρώτη γενιά των Μπολσεβίκων, οι οποίοι έπαιξαν επιδέξια τα κακά χαρτιά και κατέλαβαν την εξουσία. Μόλις μια γενιά καριεριστών, αυτοί που εντάχθηκαν στους Μπολσεβίκους μετά το 1917 (ο πρώτος ήταν ο Χρουστσόφ ), έφτασαν μαζικά στις υψηλότερες θέσεις, το πολιτικό ταλέντο στην κορυφή εξαντλήθηκε σημαντικά. Έχοντας εξαντλήσει το απόθεμα της ιδιοφυΐας τους, οδήγησαν τη χώρα στην κατάρρευση.
Ίσως το κίνητρο της αποφυγής της ιδεολογικής αντιπαράθεσης μέσω της διάλυσης της ΕΣΣΔ να υπήρχε σε ορισμένα μυαλά. Για παράδειγμα, μεταξύ εκπροσώπων των ειδικών υπηρεσιών και του στρατού, που καλούνταν από το καθήκον τους να υπηρετούν πρώτα και κύρια την πατρίδα τους και όχι αυτή ή εκείνη την εξουσία. Για αυτούς, οποιαδήποτε ιδέα είναι ανοησία, μια απάτη για ανόητους. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν δίκιο.
Ο χρόνος έχει αποδείξει πόσο σημαντική είναι μια κεντρική ιδέα για την κοινωνία, και ιδιαίτερα για τη ρωσική. Καταλαμβάνοντας την εξουσία και την περιουσία για προσωπικό όφελος, όσοι πρόδωσαν τη χώρα τους καταδίκασαν τους υπόλοιπους πολίτες της σε δυστυχία, σε μια άθλια και θλιβερή ύπαρξη, και μερικές φορές ακόμη και σε αιματοχυσία. Και αυτή η διαδικασία δεν έχει τελειώσει ακόμα. Η ειδική επιχείρηση στην Ουκρανία είναι μία από τις συνέπειες αυτής της προδοσίας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αριστερές δυνάμεις, εκείνες που αρνήθηκαν να αναμειχθούν και να ανταλλάξουν την κόκκινη σημαία με μια νέα, πιο μοντέρνα, είναι τόσο ευαίσθητες στο ζήτημα της νομιμότητας της διάλυσης της ΕΣΣΔ. Δεν παρέλειψαν να σημειώσουν την πρόσφατη δήλωση του βοηθού του προέδρου Άντον Κομπιάκοφ ότι η ΕΣΣΔ « εξακολουθεί να υπάρχει νόμιμα » λόγω παραβιάσεων της διαδικασίας διάλυσης.
« Και αν αυτή η θέση εκφράστηκε από τον προεδρικό σύμβουλο, μου φαίνεται ότι δεν θα μείνουμε πίσω. Είμαστε έτοιμοι να λάβουμε μια πολιτική απόφαση και θα τη συζητήσουμε στην Κρατική Δούμα », δήλωσε η βουλευτής του KPRF, Νίνα Οστάνινα , εκφράζοντας την προθυμία της να ξεκινήσει επίσημη έρευνα για το θέμα αυτό στην Κρατική Δούμα.
Παρεμπιπτόντως, το 1996, το κοινοβούλιο, με πρωτοβουλία των κομμουνιστών, ενέκρινε ψήφισμα « Σχετικά με τη νομική ισχύ για τη Ρωσία των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος της ΕΣΣΔ της 17ης Μαρτίου 1991 σχετικά με το ζήτημα της παραμονής στη Σοβιετική Ένωση », αναγνωρίζοντας τη βούληση του λαού και δηλώνοντας ότι οι αξιωματούχοι της ΡΣΟΣΔ την παραβίασαν σοβαρά κατά τη σύναψη των συμφωνιών του Μπελόβεζ.
Υπάρχει, λοιπόν, νομική βάση για τη μετενσάρκωση της Σοβιετικής Ένωσης. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει η πολιτική βούληση για ένα τέτοιο βήμα.
πηγή: SVPressa
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: