Η τρέχουσα κατάσταση έχει δημιουργήσει τις δραματικές προϋποθέσεις που αποσκοπούν στη διάδοση μιας κουλτούρας πολέμου.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ-ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ-ΑΤΝΙΔΙΟΝΥΣΑΙΚΗ ΚΑΙ ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ.
Τροφοδοτούμενης από επιδέξια και τεχνητά κατασκευασμένους φόβους, επινοώντας εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν.
Στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από αντιθέσεις που είναι συχνά περισσότερο λεκτικές και φλύαρες παρά ουσιαστικές, αλλά πάντα διχοτομικές, χωρίς να αφήνουν περιθώρια για διάλογο, αντιπαράθεση ή εμβάθυνση, όπου μεταφέρονται απόλυτα και απολυταρχικά μοντέλα σύμφωνα με τα οποία δεν επιτρέπεται η απόπειρα στοχασμού, αλλά όπου πρόκειται απλώς για λήψη θέσης, σχεδόν απαραίτητα στο πλευρό της κυρίαρχης σκέψης, ένα προοίμιο οποιουδήποτε πολέμου, η διαφωνία έχει γίνει απαράδεκτη, κατακριτέα, εσφαλμένη και ψευδής απλώς και μόνο επειδή έχει γίνει αντικείμενο σκέψης.
Η ανάγνωση της πολυπλοκότητας των γεγονότων και της πραγματικότητας καθίσταται πάντα και σε κάθε περίπτωση κατακριτέα, επειδή θα συνεπαγόταν την αποσυναρμολόγηση της αρχιτεκτονικής του πολέμου που έχει οικοδομηθεί γύρω από την κυρίαρχη αφήγηση, η οποία πρέπει να υποστηρίζεται με κάθε ανάσα των μέσων ενημέρωσης, επιβαλλόμενη με μια βία που είναι ταυτόχρονα ανεπαίσθητη και σθεναρή στους πολίτες που είναι ολοένα και πιο αποστασιοποιημένοι και αποπροσανατολισμένοι μπροστά σε έναν κόσμο που τους αναγκάζουν να αντιλαμβάνονται ως μακρινό και ακατανόητο.
Η εκτεταμένη παθητική συναίνεση των παλαιότερων γενεών, της πλειοψηφίας στη Δύση, βρίσκει ένα θλιβερό και τραγικό συμμετρικό αντίστοιχο στις νεότερες γενιές, αν και, ευτυχώς, υπάρχουν αξιοσημείωτες και λαμπρές εξαιρέσεις. Οι νέοι, στην πραγματικότητα, έχουν γενικά εσωτερικεύσει την ουσία αυτής της σφυρηλατημένης επαγωγής, για να καταλήξουν σε μια εφησυχασμένη παθητικότητα ενώ αφιερώνονται σε εφήμερα ζητήματα, όπου το παιχνίδι της διαφωνίας είναι απλώς ένα παιχνίδι, όπου το να βάζεις ή να μην βάζεις ένα "like" στα κοινωνικά δίκτυα είναι ουσιαστικά το ίδιο και εντελώς ασήμαντο, επειδή συνολικά, οι νέες δυτικές γενιές, και εκείνες που έχουν δυτικοποιηθεί σε όλο τον κόσμο, έχουν πειστεί να ενδιαφέρονται για ασήμαντα και ουσιαστικά φευγαλέα θέματα, για τα οποία η λήψη θέσης γίνεται κοινωνική μάσκα για μια εκπροσώπηση χωρίς μέλλον.
Έχοντας στερηθεί τον λόγο, το σύστημα προσπαθεί να στερήσει από τις νεότερες γενιές και κάθε σκέψη και, όπως ορθώς επεσήμανε πριν από λίγο καιρό ο συγγραφέας Έρι Ντε Λούκα, το μόνο που τους απομένει είναι να γράφουν στα σώματά τους, προσπαθώντας να χαράξουν αυτό που υποτίθεται ότι είναι ανεξίτηλο, ενώ αυτό θα ξεθωριάσει με τον χρόνο και την πορεία της ζωής, μετατρέποντας τα τατουάζ σε μια σιωπηλή ευγλωττία ενός σώματος λίγο πολύ αδέξια πλαισιωμένου από προηγούμενες εποχές, αλλά ανίκανο, όπως αυτός που το κατοικεί, για λόγο.
Ακούγοντας χωρίς να μιλάς ή να απαντάς και, στο τέλος, χωρίς να μιλάς πια, κλειδωμένος σε μια μη ρεαλιστικά πραγματική πραγματικότητα, ουσιαστικά αντισταθμίζοντας τις συναισθηματικές και κοινοτικές ανάγκες που, στη Δύση, έχουν καταπνιγεί βίαια για να μεταμορφώσουν γυναίκες και άνδρες, και ιδιαίτερα νέους, σε αβλαβή και ασήμαντα κοινωνικά άτομα, μονάδες χωρισμένες από όλους τους άλλους και όλες μαζί αποκομμένες από τον κόσμο γύρω τους.
Όλα αυτά επιδεινώνονται από την αναγωγή των πληροφοριών και της γνώσης σε αυτό που μπορεί να μεταδοθεί απλά και αποκλειστικά από το smartphone, το οποίο έχει ανεγερθεί ως η κύρια πηγή, για πολλούς αποκλειστική, αλληλεπίδρασης με τον έξω κόσμο, σε ένα πλαίσιο που συγχέει το υψηλό με το χαμηλό, το καλό και το κακό, το αληθινό και το ψεύτικο, όλα σε ένα καλειδοσκόπιο όπου η διάκριση γίνεται μια επιπλέον κόπωση και δύσκολη στην εξάσκηση, και όπου οι χίλιες σελίδες των «Αδελφών Καραμάζοφ» του Ντοστογιέφσκι γίνονται μια ανέφικτη κορυφή, ακόμη και στην απλή περίληψη της Wikipedia. Στερούμενες γνώσης και ομορφιάς, οι γλώσσες και οι σκέψεις φτωχαίνουν, καίνε τις ρίζες τους, εγκαταλείπονται, χάνονται και ξεχνιούνται, όπως ακριβώς οι πολλαπλοί και σύνθετοι κλάδοι που άντλησαν προέλευση, χυμό και ζωή από αυτές τις ρίζες ξεχνιούνται, δίνοντας φύλλα, καρπούς, λουλούδια, δηλαδή όλο τον ποικιλόμορφο πλούτο των πολιτισμών.
Μια επικοινωνία η οποία, επιπλέον, βρίσκεται συντετριμμένη από δυναμικές εμπορευματοποίησης και εμπορευματοποίησης, όπου οι καλλιτεχνικές και πολιτιστικές αξίες και ιδιότητες βυθίζονται και καταστρέφονται από τις απαιτήσεις μιας αγοράς που κατακλύζει κάθε διάσταση και ιδιαίτερα την προσωπική και συλλογική φαντασία, αποικίζεται βίαια και ωθείται προς μια καταστροφική, απλοποιητική, υποβαθμιστική ομογενοποίηση.
Το τραγικό τελικό αποτέλεσμα είναι μια κοινωνία που εξαθλιώνεται και εξαθλιώνει, όπου το πραγματικό ξεπερνιέται υπέρ του επιφανειακού, όπου η πολυπλοκότητα περιορίζεται σε ευτελείς κρίσεις, θετικές ή αρνητικές, που υπαγορεύονται από επιφανειακά προκατειλημμένες στάσεις, εντός πολιτισμικών και πολιτικών διχοτομιών όπου ο προοδευτισμός και ο συντηρητισμός ανάγονται σε γενικές, αδιόρατες και τεχνητές στάσεις, εκδηλώνοντας περισσότερο μια γιγαντιαία πνευματική φτώχεια παρά μια βαθιά πληρότητα περιεχομένου.
Η Δύση, στερημένη έτσι από το πολιτιστικό της σύμπαν και τις κοσμικές της αξίες, έχει χάσει την επαφή με το ουσιώδες, περιορίζοντας τον εαυτό της στην απλή λατρεία του χρήματος, το οποίο δυστυχώς και τραγικά έχει γίνει το πρότυπο όλων των σχέσεων, μια μονεταριστική προσέγγιση στον πολιτισμό και τις ανθρώπινες σχέσεις που έχει δημιουργήσει μια συνύπαρξη που είναι ολοένα και πιο άδικη στην υλική της δυναμική και ολοένα και πιο υποβαθμισμένη στην πνευματική της δυναμική.
Όλα αυτά μέσα σε μια αυτοαναφορικότητα που οδηγεί τους Δυτικούς πολίτες να χάνουν εντελώς την οπτική τους γωνία και να μην κατανοούν τις πολιτισμικές εκφράσεις και τις μη δυτικές κοινωνίες, στις οποίες οι ανθρώπινες σχέσεις και η καθημερινή ζωή εξακολουθούν να διακόπτονται από εποχές, σκέψεις και τρόπους ξένους προς την εμπορευματοποίηση.
Αυτή η κατάσταση έχει δημιουργήσει τις δραματικές προϋποθέσεις που αποσκοπούν στη μετάδοση μιας κουλτούρας πολέμου, τροφοδοτούμενης από προσεκτικά και τεχνητά κατασκευασμένους φόβους, επινοώντας εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν, όπως στην περίπτωση της Ρωσίας, χτίζοντας τείχη που κάνουν ακατανόητο ό,τι είναι ξένο προς τη μικρότητα των οριζόντων στους οποίους έχουμε κλειδωθεί, μια αυλή ασφυκτική από ακόμη πιο ασφυκτικά και βαριά τείχη, που πωλείται ως «κήπος με λουλούδια», με τα τραγικά λόγια του Ζοζέπ Μπορέλ, πρώην Ύπατου Εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις Εξωτερικές Υποθέσεις, επίγονου όλων όσων έχουν θεωρήσει και συνεχίζουν να θεωρούν την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Δύση ως δημοκρατικό παράδεισο, ενώ είναι, προφανώς, μια φιλελεύθερη, νεοφιλελεύθερη κόλαση, ενώ αυτά που χαρακτηρίζουν ως αυταρχικά καθεστώτα και δικτατορίες είναι έθνη όπου η πολιτική αποφασίζει για την οικονομία προς όφελος των πολιτών και επίσης, ακριβώς, κράτη στα οποία οι γυναίκες και οι άνδρες απέχουν ακόμη πολύ από την υποβάθμιση και την παρακμή που βιώνουμε και περνάμε στην Γηραιά Ήπειρο και στην υπόλοιπη Δύση, από τις Ηνωμένες Πολιτείες έως την Αυστραλία. Αυτή η συλλογική Δύση αδειάζει ολοένα και περισσότερο από νόημα και σημασία και, ακριβώς για αυτόν τον λόγο, στερείται ελπίδας.
Η παρακμή της Δύση
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: