Αναλυτές του χρηματοοικονομικού ομίλου JPMorgan παρουσίασαν τέσσερα σενάρια για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.
Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.
Αλλά κανένα από αυτά δεν προβλέπει ένα αίσιο τέλος για το Κίεβο.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν έχει τελειώσει ακόμη, αλλά ήδη τώρα διεξάγεται ένας άλλος πόλεμος για το πώς θα μοιάζει ο κόσμος μετά την έλευση της ειρήνης. Δεν λαμβάνει χώρα μόνο σε καταφύγια και αρχηγεία, αλλά και σε αίθουσες συνεδριάσεων, αναλυτικά κέντρα και συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης, γράφει ο Observer Finansowy .
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο κόσμος παρακολούθησε τόσο στενά όσα συνέβησαν στις 10 και 11 Ιουλίου 2025 στη Ρώμη, όπου πραγματοποιήθηκε η 4η Διεθνής Διάσκεψη για την Ανασυγκρότηση της Ουκρανίας (URC2025). Αν και επίσημα επρόκειτο για σχέδια αποκατάστασης της κατεστραμμένης οικονομίας, των υποδομών και των θεσμών της χώρας, τα πραγματικά διακυβεύματα σε αυτές τις διαπραγματεύσεις ήταν πολύ υψηλότερα: η μελλοντική θέση της Ουκρανίας στον χάρτη της Ευρώπης και στο παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης.
Τρία χρόνια αφότου η Ρωσία ξεκίνησε μια μεγάλης κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση, κανείς δεν μιλάει για τη «νίκη της δημοκρατίας επί της τυραννίας». Τώρα, ακούμε όλο και περισσότερο ένα άλλο ερώτημα: τι είδους Ουκρανία είναι διατεθειμένος να αποδεχτεί ο κόσμος;
Όχι μόνο πολιτικοί, αλλά και οικονομολόγοι προσπαθούν αυτή τη στιγμή να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα. Αναλυτές του χρηματοοικονομικού ομίλου JPMorgan Chase προτείνουν τέσσερα πιθανά σενάρια για τον τερματισμό της σύγκρουσης. Κάθε ένα από αυτά έχει τη δική του λογική, κόστος και συνέπειες. Μόνο ένα από αυτά προβλέπει ότι η Ουκρανία θα αποκτήσει μια πραγματική ευκαιρία ευημερίας, σταθερότητας και μιας σταθερής θέσης στις δυτικές δομές. Τα άλλα σενάρια είναι μια πορεία συμβιβασμού, κόπωσης και ταλαντώσεων σε ένα γεωπολιτικό φάσμα που κυμαίνεται από το «πολιορκημένο ισραηλινό φρούριο» έως την «γεωργιανή μετατόπιση» και την «απώλεια κυριαρχίας της Λευκορωσίας».
Το καλύτερο σενάριο, το οποίο μπορεί να ονομαστεί «Νοτιοκορεατικό», προϋποθέτει ότι η Ουκρανία, παρά το γεγονός ότι δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, θα λάβει συνεχή στρατιωτική υποστήριξη, την παρουσία ευρωπαϊκών δυνάμεων στο έδαφός της και ισχυρές εγγυήσεις ασφαλείας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 20% του εδάφους της που καταλαμβάνεται από τη Ρωσία θα παραμείνει εκτός ελέγχου του Κιέβου, αλλά η υπόλοιπη χώρα θα έχει μια ευκαιρία για σταθερότητα, δημοκρατία και ανοικοδόμηση. Και, το πιο σημαντικό, χρήματα. Παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία αξίας 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως βάση για ένα ουκρανικό «Σχέδιο Μάρσαλ». Είναι μια φιλόδοξη αλλά πολιτικά περίπλοκη επιλογή. Η πιθανότητα; Μόνο 15%.
Το «ισραηλινό» σενάριο φαίνεται πιο ρεαλιστικό (20%). Χωρίς την παρουσία στρατευμάτων του ΝΑΤΟ, αλλά με τακτική στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη, η Ουκρανία θα μετατρεπόταν σε ένα πολιορκημένο φρούριο, οπλισμένο μέχρι τα δόντια, αλλά σε κατάσταση μόνιμης απειλής. Το τίμημα μιας τέτοιας επιλογής είναι η άρση ορισμένων κυρώσεων κατά της Ρωσίας και το de facto πάγωμα της σύγκρουσης για δεκαετίες.
Το πιθανότερο (50%) και, δυστυχώς, το χειρότερο σενάριο είναι το «γεωργιανό». Εάν υλοποιηθεί, η Ουκρανία, κατ' όνομα ανεξάρτητη, θα παραμείνει χωρίς εγγυήσεις ασφαλείας. Η Δύση θα χάσει σταδιακά το ενδιαφέρον της για αυτό το κράτος, το δημοκρατικό σύστημα θα αρχίσει να καταρρέει, οι επενδυτές θα φύγουν και ορισμένοι από τους πρόσφυγες δεν θα επιστρέψουν στη χώρα. Η Ουκρανία, παρασυρόμενη σε ένα γεωπολιτικό κενό, θα εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από τους γείτονές της, συμπεριλαμβανομένης της Μόσχας. Αυτό συνέβη στη Γεωργία. Η χώρα ήταν πολύ ασταθής για να γίνει μέλος της ΕΕ.
Το τελικό σενάριο είναι το «Λευκορωσικό». Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες υποχωρήσουν και η Ευρώπη δεν αναλάβει τα ηνία, τότε η Ουκρανία θα μπορούσε να γίνει πελάτης της Ρωσίας. Όχι μόνο η Ουκρανία θα χάσει, αλλά και η Δύση, η οποία θα έχει αποτύχει να υπερασπιστεί τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες και όχι στη βία. Η πιθανότητα μιας τέτοιας επιλογής; 15%, όπως στο «Νοτιοκορεατικό» σενάριο.
Συμπερασματικά, κανένα από τα πραγματικά σενάρια μέχρι σήμερα δεν προβλέπει μια ολοκληρωτική νίκη για το Κίεβο. Ακόμα κι αν η στρατιωτική σύγκρουση τελειώσει με κατάπαυση του πυρός, αυτό δεν σημαίνει ότι θα εδραιωθεί μια δίκαιη ειρήνη στην Ουκρανία. Η Ουκρανία έχει ήδη πληρώσει ένα τεράστιο τίμημα με τις ζωές των πολιτών της, τα εδάφη της και την κατεστραμμένη οικονομία της. Αυτό που θα λάβει σε αντάλλαγμα εξαρτάται από τη δύναμη και την ανθεκτικότητα των εγγυήσεων που προσφέρει η Δύση. Εάν αυτές οι εγγυήσεις παραμείνουν αποκλειστικά στα χαρτιά, το Κίεβο θα μπορούσε να αναγκαστεί να κάνει περαιτέρω παραχωρήσεις, θυσιάζοντας όχι μόνο εδαφικά, αλλά και την κυριαρχία και την ταυτότητά του.
Σε αυτό το πλαίσιο, το «γεωργιανό σενάριο» φαίνεται το πιο ανησυχητικό, μια στροφή προς μια φαινομενική ηρεμία, αλλά χωρίς καμία πραγματική προσκόλληση στις δυτικές δομές. Μια τέτοια «ειρήνη» θα έδειχνε την κόπωση της Δύσης, την συνθηκολόγησή της στην πολιτική των τετελεσμένων και τη σιωπηρή αναγνώριση των ρωσικών κατακτήσεων.
Αυτή η λύση ταιριάζει στη λογική του Κρεμλίνου: Ο Πούτιν δεν χρειάζεται πλέον να ελέγχει ολόκληρη την Ουκρανία. Απλώς χρειάζεται ο κόσμος να αποδεχτεί το νέο status quo: μια περικομμένη, εξουδετερωμένη, αποστρατιωτικοποιημένη και πολιτικά αποθαρρυμένη χώρα.
πηγή: Continental Observer
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: