Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Η «Νέα» Συρία ή το Σπασμένο Σπαθί σε Προετοιμασία

Για τον Σύριο συγγραφέα και πατριώτη Naram Sarjoun, σε κάθε κοινωνία υπάρχουν δυνάμεις που λειτουργούν ως η ατσάλινη λεπίδα ενός σπαθιού.

Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.

ΙΒΑΝ : GR 1502635980000240200012759-ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 0026.3598.24.0200012759 ΕUROBANK Η ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ-ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : SURVIVORELLAS@GMAIL.COM KAI 6945294197. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ.

Σας ενημερώνω ότι το Mytilenepress λειτουργεί κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχει βρεθεί ποτέ συνάνθρωπος μας. Οι αιτίες είναι γνωστές και τα ατράνταχτα στοιχεία αναρτημένα στην προσωπική μου ιστοσελίδα και σε άλλες ιστοσελίδες. Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες επιχειρούν την ηθική-κοινωνική, οικονομική, βιολογική μου εξόντωση για να σταματήσω το λειτούργημα που επιτελώ. Εάν κλείσει το ηλεκτρονικό περιοδικό ειδικού σκοπού η ζημιά θα είναι τεράστια για το έθνος και όχι για το Mpress. Σας καλώ να διαβάσετε προσεκτικά ολόκληρη την εργασία που ακολουθεί. Κλικ επάνω στο κόκκινο πλαίσιο.

ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΥΒΡΙΔΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΥΨΙΣΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ. ttps://mytilenepress.blogspot.com/2024/10/mytilenepress-mytilenepress-2024.html

Δυνάμεις που λειτουργούν ως η λαβή του. Υπό την βασιλεία του Al-Joulani, μετά τη δολοφονία όσων θεωρούνταν «μειονότητες», ο διαχωρισμός μεταξύ αυτών των δύο δυνάμεων συνεχίστηκε με ελιγμούς για την εξάλειψη της σουνιτικής εμπορικής τάξης. Μια διάσπαση που στέρησε από τους Σύριους το πιο πολύτιμο όπλο τους, γιατί σε τι θα χρησίμευε μια ατσάλινη λεπίδα χωρίς λαβή, και τι θα ήταν μια λαβή σπαθιού χωρίς τη λεπίδα της;

Παρακάτω παρατίθεται μια συμπυκνωμένη μετάφραση μεγάλων αποσπασμάτων από το άρθρο του της 12ης Ιουλίου, που εξηγεί τη διαδικασία μιας τέτοιας ρήξης και τις τραγικές συνέπειές της.

Τα αρπακτικά που έχουν εξαντλήσει τον συριακό λαό με πόλεμο και φτώχεια εδώ και 14 χρόνια, τους έχουν στήσει μια παγίδα που υποτίθεται ότι θα τους χαρίσει ένα όμορφο όνειρο: «το σουνιτικό όνειρο».

Το χιμαιρικό όνειρο να απαλλαγούμε από το Ιράν και η υποτιθέμενη επιθυμία του να το προσηλυτίσει στον σιιτισμό, να θέσει τέλος στη φτώχεια που επιβάλλει μια ερμητική διεθνής πολιορκία, να ανοιχτούμε ξανά στον κόσμο αξιοποιώντας τον πλουραλισμό και τη δημοκρατία.

Αλλά όσοι γνώριζαν ότι αυτά ήταν μόνο ψευδαισθήσεις και έβλεπαν τους Σύριους να χορεύουν στους δρόμους, χαιρετώντας την κατοχή της χώρας τους ως απελευθέρωση, δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους. Όπως οι Ιρακινοί που είχαν χορέψει μπροστά στα υποτιθέμενα απελευθερωτικά αμερικανικά τανκς, οι Σύριοι χόρεψαν [στις 8 Δεκεμβρίου] μπροστά στα οχήματα Douchka που μετέφεραν μαχητές της Αλ Κάιντα και της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ [HTC], οι οποίοι εισήλθαν στη Δαμασκό υπό αμερικανική και ισραηλινή αεροπορική προστασία, ενώ ο Συριακός Αραβικός Στρατός που τους αντιμετώπιζε βομβαρδιζόταν.

Ακόμα και οι εχθροί εξεπλάγησαν κάπως πριν συνειδητοποιήσουν ότι τα περιφερειακά και διεθνή μέσα ενημέρωσης άξιζαν τον θαυμασμό τους επειδή είχαν μεταμορφώσει τη σουνιτική νοοτροπία σε σημείο που ένα μεγάλο μέρος τους κατέληξε να μετατρέψει σε φίλους εκείνους που ήθελαν μόνο το κακό για τη χώρα τους.

Μια μεταμόρφωση ακόμη πιο παράξενη, δεδομένου ότι μέχρι τώρα ο εχθρός φοβόταν τους Σουνίτες του Λεβάντε, επειδή, από τις εκτελέσεις των Λεβαντινών εθνικιστών που διέταξε ο Οθωμανός Τζαμάλ Πασά αλ-Σάφα στις 6 Μαΐου 1916, είχαν ηγηθεί όλων των μαχών κατά του οθωμανικού και δυτικού αποικισμού, είχαν συμμετάσχει σε όλους τους πολέμους υπέρ της Παλαιστίνης και αποτελούσαν το κύριο μπλοκ από το οποίο αναδύθηκαν τα κύρια αραβικά εθνικιστικά και πατριωτικά κόμματα.

Πράγματι, αν και το Συριακό Κοινωνικό Εθνικιστικό Κόμμα [SSNP] ιδρύθηκε από έναν Χριστιανό [Antoun Saadé], οι περισσότεροι ηγέτες και μέλη του ήταν Σουνίτες. Το ίδιο ισχύει και για το Αραβικό Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ανάστασης [το Κόμμα Μπάαθ], εμπνευσμένο από τη σκέψη ενός Αλαουίτη και με επικεφαλής έναν Χριστιανό [Michel Aflak], αλλά του οποίου η πραγματική δύναμη κρούσης και αντίδραση ήταν Σουνιτική.

Από τότε και στο εξής, οι αποικιακές δυνάμεις κατάλαβαν ότι ο πιο επικίνδυνος εχθρός τους ήταν η συμμαχία μεταξύ των Σουνιτών και των άλλων θρησκευτικών και εθνοτικών συνιστωσών του Λεβάντε. Πράγματι, οι αντι-σκοταδιστικές δυνάμεις καθοδηγούνταν κυρίως από μη σουνιτικές συνιστώσες, ενώ το σουνιτικό μπλοκ παρείχε τις μεγάλες, αποτελεσματικές εθνικές συνελεύσεις και την οικονομία που τις στήριζε.

Έτσι, η «Μεγάλη Συριακή Επανάσταση» ενάντια στη γαλλική εντολή [1925-1927] καθοδηγήθηκε από έναν Δρούζο από τη νότια Συρία [Σουλτάνο Πασά αλ-Ατράς], ενώ τα σουνιτικά οικονομικά μπλοκ στη Δαμασκό του παρείχαν χρήματα και υλικά.

Ομοίως, κατά τη διάρκεια της πρώτης εξέγερσης εναντίον των γαλλικών δυνάμεων [η Εξέγερση των Αλαουιτών, 1919-1920] με επικεφαλής τον Σεΐχη Σαλέχ αλ-Αλί, οι Γάλλοι πίστευαν ότι οι Αλαουίτες δεν μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν μια επανάσταση ή να αγοράσουν όπλα λόγω της ακραίας φτώχειας τους, προτού ανακαλύψουν ότι ο Σαλέχ αλ-Αλί χρηματοδοτούνταν από τον Ιμπραήμ Χανάνο, έναν Σουνίτη Κούρδο, και μέρος της σουνιτικής αστικής τάξης της βόρειας Συρίας.

Σήμερα, οι σχεδιαστές και οι θηρευτές που κυνηγούσαν το «συριακό θήραμα» έχω διαλύσει την ισχυρότερη από τις συμμαχίες των Λεβαντίνων: αυτή των μη σουνιτικών δυνάμεων με τις σουνιτικές δυνάμεις μέσω του παιχνιδιού της υποτιθέμενης καταπίεσης των τελευταίων.

Σε τέτοιο βαθμό που η λεγόμενη συριακή επανάσταση φαίνεται να έχει σχεδόν μετατραπεί σε σουνιτική επανάσταση, στόχος της οποίας είναι η αποκατάσταση της εξουσίας στους Σουνίτες ανακτώντας ένα σύμβολο: αυτό της προεδρίας της Δημοκρατίας.

Και δεν έχει σημασία αν ο Αλαουίτης πρόεδρος προσευχήθηκε μαζί τους στο Τζαμί των Ομεϋαδών, αν τα παιδιά του παντρεύτηκαν Σουνίτες, αν αρνήθηκε την ομαλοποίηση με τους εχθρούς του Ισλάμ γενικά και των Σουνιτών ειδικότερα, ή αν υποστήριξε και καλωσόρισε όλους όσους εργάστηκαν για την απελευθέρωση των κυρίως σουνιτών Παλαιστινίων.

Τώρα, η προσοχή των Αράβων Σουνιτών έχει μετατοπιστεί από την Παλαιστίνη σε έναν μόνο σκοπό: ποιος κυβερνά τη Δαμασκό; Οι Δρούζοι έχουν γίνει εχθροί και ταπεινώνονται ή δολοφονούνται στους δρόμους. Οι Αλαουίτες έχουν γίνει στόχοι σφαγών και διώξεων, [ενώ οι Χριστιανοί οδηγούνται στην έξοδο με τις ίδιες μεθόδους που εφαρμόζονται στους πρώτους]. Όλα αυτά χωρίς καμία επίσημη διαμαρτυρία από τους Άραβες Σουνίτες. Μια αδιαφορία που μαρτυρά το μούδιασμα του έθνους.

Και τώρα που οι Άραβες Σουνίτες έχουν απογυμνωθεί από το όπλο της ποικιλομορφίας που τους παρέχει πρόσθετη δύναμη, η αποικιοκρατία θα διεξάγει έναν σκληρό πόλεμο για να απογυμνώσει τους Σύρους Σουνίτες, και τους Άραβες γενικότερα, από όποια δύναμη τους έχει απομείνει.

Η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει με την εφαρμογή καταστροφικών και άδικων νόμων κατά των εμπόρων της Δαμασκού, με απώτερο στόχο η σουνιτική οικονομία να καταστεί ανίκανη να αναπτύξει την κοινωνία ελλείψει του φωτισμένου και επαναστατικού πνεύματος που της έφεραν οι μειονότητες, και οι εν λόγω μειονότητες να μην είναι πλέον σε θέση να παρουσιάσουν αποτελεσματικές πρωτοβουλίες χωρίς τη μεγάλη σουνιτική δύναμη και την οικονομική της επιρροή.

Εν τω μεταξύ, στη Δαμασκό όπως και στο Χαλέπι, η τάξη των εμπόρων αντικαθίσταται σταδιακά από μια νέα τάξη έτοιμη για αυτόν τον σκοπό. Μια νέα αστική τάξη με άμεσους δεσμούς με ξένες χώρες, ξεκινώντας από την Τουρκία, με τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών να έχουν ήδη καταρτίσει τη λίστα των εκλεκτών. Αυτή είναι η εκδίκηση της Τουρκίας, της οποίας η ανάλυση των αιτιών της απώλειας ελέγχου της στη Συρία αποκάλυψε τον ουσιαστικό ρόλο της οικονομικής δύναμης των Σύρων Σουνιτών εμπόρων, καθώς και την ανάγκη να τεθούν απευθείας υπό την ηγεσία της Κωνσταντινούπολης.

Και παρόλο που ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν ήρθε να τους συναντήσει ήδη από τον Δεκέμβριο του 2024 για να τους καθησυχάσει, η πραγματικότητα δείχνει ότι προσπάθησε να τους αναισθητοποιήσει υποσχόμενος ότι τα χρήματά τους και το μέλλον τους θα ήταν ασφαλή, ενώ ο εμπορικός και οικονομικός στρατός του σκόπευε να τους αντικαταστήσει με προγραμματισμένα και διανεμημένα μερίδια της συριακής αγοράς.

Μια άλλη εμπορική τάξη που συνδέεται με τις χώρες του Κόλπου ετοιμάζεται επίσης να διαχειριστεί τη διαδικασία εξάλειψης της συριακής εμπορικής τάξης, μέσω συμβάσεων που θα αποκτηθούν από τους νέους ηγεμόνες στη Δαμασκό, με τη σιωπηρή συμφωνία της Τουρκίας.

Επιπλέον, μια ισραηλινή μονάδα οικονομικής εισβολής ετοιμάζεται επίσης να πάρει το μερίδιό της δημιουργώντας μια εμπορική τάξη που θα εκμεταλλευτεί τους δεσμούς της με τα ισραηλινά οικονομικά μπλοκ και πραγματοποιεί, σε μεγάλη κλίμακα, την απόκτηση ορισμένων οικονομικών τομέων.

Αυτές οι απειλές σημαίνουν ότι όποιος έχει κεφάλαιο ή επιχειρήσεις πρέπει να γνωρίζει ότι πρέπει είτε να εγκαταλείψει τη Συρία και να αφήσει την αρένα στους νεοαφιχθέντες, είτε να περιμένει τη σειρά του να εξοντωθεί.

Όσο για την ψυχρότητα της σουνιτικής αντίδρασης στις σφαγές μη σουνιτών, η οποία σκόπιμα υπερβλήθηκε και τονίστηκε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έδωσε στους Αλαουίτες, τους Δρούζους και τους Χριστιανούς την εντύπωση ότι οι Σουνίτες νοιάζονται μόνο για το αίμα των Σουνιτών. Ταυτόχρονα, η ψυχρότητα των μη σουνιτικών συστατικών μπροστά στην αρχική διάβρωση της σουνιτικής εμπορικής τάξης της Δαμασκού, για παράδειγμα, ερμηνεύτηκε ως αδιαφορία, σαν η εξαθλίωσή της να μην επηρέαζε τους πάντες.

Αυτή είναι η διαδικασία που επέτρεψε τον διαχωρισμό των δυνάμεων που υποστήριζαν η μία την άλλη και αποτελούσαν την κύρια δύναμη στη Συρία. Θα κατοχυρώσει μια νέα διχοτόμηση της χώρας στο πλαίσιο μιας νέας συμφωνίας τύπου Sykes-Picot, βασισμένη σε αντικρουόμενα στοιχεία που αισθάνονται μόνο τον δικό τους πόνο.

Επομένως, οι Σύριοι βρίσκονται σε έναν αγώνα δρόμου ενάντια στον χρόνο. Είτε θα ξυπνήσουν, θα ενωθούν και θα αποκαταστήσουν τη μαγική εξίσωση που δημιούργησε την όμορφη Συρία που γνωρίζουμε, είτε προετοιμάζονται για αιώνες σκότους και ταπείνωσης.

Η εξίσωση για μια μεγάλη και ισχυρή Συρία δεν είναι το αν θα κυβερνάται από Σουνίτες ή μη Σουνίτες. Αντίθετα, πρόκειται για το αν οι Σουνίτες θα συνειδητοποιήσουν ότι η δύναμή τους δεν έγκειται ούτε στον αριθμό τους ούτε στην οικονομία τους, αλλά μάλλον στην προστιθέμενη αξία των λεγόμενων μειονοτήτων που έχουν δώσει στο σουνιτικό μπλοκ το σπαθί και την ασπίδα.

Ένα σπαθί του οποίου η ατσάλινη λεπίδα κατασκευάστηκε από τους Σουνίτες και η λαβή του από τους μη Σουνίτες. Αλλά το σπαθί είναι σπασμένο...

πηγή
: للانتقام التركي من السنة العرب … فصل النصل عن .. مقبض السيف