Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ο κόσμος και το χάος

Στην κοινή γλώσσα, χάος σημαίνει κατάσταση απόλυτης αταξίας.

Η απουσία νοήματος και η απώλεια του συλλογικού λόγου ύπαρξης βρίσκονται συχνά στη ρίζα της όξυνσης των αντιφάσεων, ανοίγοντας την πόρτα σε κρίσεις. Στην τρέχουσα παγκόσμια γεωπολιτική τάξη, το χάος εκφράζει την ανασφάλεια, την καταστροφή και το απρόβλεπτο. οι καθιερωμένοι κανόνες, καταρρέοντας, αφήνουν χώρο στο άγνωστο.

Ωστόσο, φιλοσοφικά, το χάος συμβολίζει επίσης, σε ένα άλλο επίπεδο, έναν δημιουργικό χώρο, μια προέλευση όπου όλα είναι δυνατά πριν από την επισημοποίηση μιας νέας τάξης.

Στην πραγματικότητα, η λέξη "χάος" προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό khaos , που σημαίνει "άνοιγμα" ή "άβυσσος". Στην ελληνική μυθολογία, το Χάος είναι μια αρχέγονη οντότητα, που θεωρείται η προέλευση του σύμπαντος. Αντιπροσωπεύει μια αόριστη κατάσταση, χωρίς τάξη ή μορφή, που υπάρχει πριν από τη δημιουργία του οργανωμένου σύμπαντος. Η σημερινή επιστήμη το περιγράφει με την έννοια του αρχέγονου πλάσματος από τις πρώτες φάσεις της Μεγάλης Έκρηξης.

Στη γεωπολιτική τάξη, το χάος φέρνει στο νου το πεδίο της μάχης, όταν η βία απελευθερώνεται (απελευθερώνεται από τις αλυσίδες της), απηχώντας τους δαίμονες του ανθρώπου των οποίων οι παρορμήσεις μπορούν να οδηγήσουν στις χειρότερες υπερβολές. Ανησυχώντας για την εγγενή (οντολογική, θα έλεγε ο φιλόσοφος) φύση του ανθρώπου, δεν είχαν θέσει οι άγγελοι ένα ερώτημα ενώπιον του Δημιουργού; « Θα τοποθετήσετε εκεί κάποιον που θα προκαλέσει διαφθορά και θα χύσει αίμα…; » Κοράνι, S II, V30.

Στο μνημειώδες Πόλεμος και Ειρήνη , ο Τολστόι θεωρούσε τον πόλεμο ως μια χαοτική και απάνθρωπη δύναμη. Έδειξε τον παραλογισμό και τη σκληρότητα των συγκρούσεων, όπου οι αποφάσεις των ηγετών έμοιαζαν χλευαστικές μπροστά στο συλλογικό πεπρωμένο.

Σε αυτό επέκρινε τις ψευδαισθήσεις μεγαλείου των ηγετών, τους οποίους απεικόνιζε ως ασήμαντους μπροστά στην εξέλιξη των γεγονότων, και αμφισβήτησε την ατομική ελευθερία μπροστά στο ιστορικό μοιραίο. Οι χαρακτήρες του ταλαντεύονταν μεταξύ της αναζήτησης του νοήματος και της υποταγής σε δυνάμεις που δεν καταλάβαιναν.

Γιατί όλοι αυτοί οι πόλεμοι από την αυγή των άγριων καιρών; Γιατί η στοργή, η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια μεταξύ όλων των μελών αυτής της ανθρωπότητας αντικαθίστανται από την επιθυμία για κυριαρχία, απομάκρυνση και εκμετάλλευση;

Γιατί αυτοί οι αδιάκοποι πόλεμοι έγιναν στο όνομα του πολιτισμού και των αξιών;

Σήμερα, η παγκόσμια τάξη, που χτίζεται υπομονετικά για αιώνες και ιδιαίτερα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει μπει στη φάση της φθοράς και της αταξίας (άρα της μη τάξης!). Αν ο 20ός αιώνας ήταν φρίκης, ο 21ος έχει ήδη δείξει ότι μπορεί να είναι χειρότερος. Γιατί αυτές οι θανατηφόρες συγκρούσεις στην Ουκρανία, τη Ρωσία, το Κονγκό, το Σουδάν, την Υεμένη, το Ιράκ, τον Λίβανο, τη Συρία και αλλού;

Γιατί η γενοκτονία της Γάζας; Γιατί αυτή η ανείπωτη ταλαιπωρία αθώων ανθρώπων στο όνομα μιας ιδεολογίας που χαρίζει στον εαυτό της τις αρετές της υπεροχής ενός λαού που υποτίθεται ότι έχει επιλέξει ο Θεός; Αλήθεια, ο Θεός, ο Δημιουργός του κόσμου, θα έτεινε να κάνει διακρίσεις κατά των πλασμάτων Του; Να προσφέρεις σε άλλους γη της επαγγελίας και άλλους να καταδικάζεις στην επίγεια κόλαση; Είναι ο Θεός με την απέραντη σοφία Του, την παντοδυναμία Του και την παντογνωσία Του που υποκινεί την αταξία και το χάος ή μήπως μόνο τα πλάσματά Του κατά την άσκηση της ελευθερίας τους έχει αποδώσει σε αυτά που επιτρέπουν να κυριαρχούνται από τους δαίμονές τους, από το εγώ τους;

Το μήνυμα του Θεού που μας αποκαλύφθηκε σταδιακά μετατράπηκε σε θρησκείες των ανθρώπων. Από την αρχή του χρόνου, οι άνθρωποι αγαπούσαν τη δύναμη, την κυριαρχία, την κατοχή όντων και αγαθών. Στη συνέχεια έχτισαν συστήματα διακυβέρνησης, μετά κράτη και μετά αυτοκρατορίες. Οι ισχυρότεροι εξακολουθούν να επεκτείνουν τα πλοκάμια τους, όσο το δυνατόν περισσότερο, για να τρέφονται με τους πιο αδύναμους, από τον σχετικό τους πλούτο αν όχι από την… ψυχή τους.

Δυσπιστία μεταξύ τους, ανθρώπινες ομάδες, πρώτα οικογενειακές, μετά φυλετικές και τελικά εθνικές, δημιουργήθηκαν ως αμυντική δομή η μια απέναντι στην άλλη. Οργάνωσαν την ασφάλειά τους. Στη συνέχεια καθιέρωσαν μια κοινωνική τάξη και κανόνες τιμωρώντας όσους τους παραβίασαν.

Σταδιακά οι εξουσίες παγιώθηκαν. Σε μόνιμες συγκρούσεις, κάποιοι τροφοδοτούνταν ο ένας τον άλλον, μέχρι να φτάσουν σε ένα κρίσιμο μέγεθος για να κυριαρχήσουν εδάφη και να τα οικειοποιηθούν.

Έτσι δημιουργήθηκαν κράτη. Στη συνέχεια, με την επέκταση της επικράτειάς τους, κατάπιαν νέα εδάφη, νέους λαούς, μεταμορφώνοντας έτσι τους εαυτούς τους σε Αυτοκρατορία. Από την αρχή της ιστορικής εποχής, μεταξύ 5000 και 3000 ετών πριν από την εποχή μας, σχηματίστηκαν οι πρώτες Αυτοκρατορίες, πυροδοτώντας τη δυναμική των πολιτισμών. Το παιχνίδι των «μεγάλων» είχε ξεκινήσει.

Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.