« Το μόνο πράγμα που επιτρέπει στο κακό να θριαμβεύσει είναι η αδράνεια των καλών ανθρώπων » ~ Έντμουντ Μπερκ
Η κυβέρνηση φαίνεται να ενεργεί σε συνεννόηση με ορισμένους εκλεγμένους αξιωματούχους για να προσπαθήσει, με κάθε είδους προσχήματα, να ψηφίσει νόμους βάσει των οποίων η κριτική της πολιτικής μιας ξένης χώρας ή η υποστήριξη που της δίνεται στη Γαλλία θα σας οδηγούσε στη φυλακή.
Ο Σιωνισμός αναγνωρίστηκε ως «μορφή ρατσισμού και φυλετικών διακρίσεων» από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1975, ήταν το περίφημο ψήφισμα 3379 που είχε προκαλέσει πένθος στους Ισραηλινούς ηγέτες και τους χορηγούς τους στη Βόρεια Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη.
Η ίδια συνέλευση, 16 χρόνια αργότερα, υιοθέτησε το ψήφισμα 4686, ένα από τα πιο λακωνικά στην ιστορία της, χωρίς επεξηγηματική δήλωση, με το οποίο αποφάσισε να «κηρύξει άκυρο το συμπέρασμα που περιέχεται στο διατακτικό του ψηφίσματος 3379 της 10ης Νοεμβρίου 1975». χώρες, που είχαν ανοίξει στη Μαδρίτη την ίδια χρονιά, και που θα οδηγούσαν στις Συμφωνίες του Όσλο. Η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών μελών του ΟΗΕ είχε συμφωνήσει να εγκρίνει αυτό το ψήφισμα ανατροπής μόνο εν όψει της ξεκάθαρης αποφασιστικότητας των Ισραηλινών ηγετών της εποχής να εργαστούν αποφασιστικά για την εγκαθίδρυση μιας δίκαιης, συνολικής και διαρκούς ειρήνης στην οποία επιδίωκαν όλοι οι ενδιαφερόμενοι λαοί στην περιοχή, ξεκινώντας από τον παλαιστινιακό λαό, και την εγγύηση των Ηνωμένων Πολιτειών να την παρακολουθούν στενά. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί πλέον να αρνηθεί ότι από την έναρξη ισχύος των Συμφωνιών του Όσλο, καταστροφικές για τους Παλαιστίνιους και προς αποκλειστικό πλεονέκτημα των Ισραηλινών, και παρά τις συχνά ταπεινωτικές παραχωρήσεις που έκανε ο Γιάσερ Αραφάτ, το γεγονός είναι ότι ο ισραηλινός αποικισμός συνέχισε να επεκτείνεται, οι Μπαντουστάνοι που προορίζονται για τους Παλαιστινίους συνέχισαν να είναι ο αριθμός των Παλαιστινίων συνυπολογίζοντας τον ίδιο τον Παλαιστίνιο ηγέτη σύμφωνα με πολλούς παρατηρητές), σε πείσμα του ήδη ασήμαντου περιεχομένου αυτών των συμφωνιών στην αρχή. Αυτό δείχνει τον υπερβολικό βαθμό στον οποίο έχει φτάσει η αδιαλλαξία, η αλαζονεία και η αυθάδεια των ισραηλινών ηγετών, σε σχέση με τον παλαιστινιακό λαό, τον ΟΗΕ και μέσω αυτού τη συντριπτική πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας. Αυτή η κοινότητα εξαπατήθηκε έτσι κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας της στροφής, αλλά όχι μόνο: έκτοτε αντιμετωπίζεται ως αντισημιτική, όπως οποιοσδήποτε, άτομο, οργάνωση, θεσμός, που επικρίνει ή αντιτίθεται στους Ισραηλινούς ηγέτες και τον Σιωνισμό ως πολιτική ιδεολογία ή υποστηρίζει μόνο την υπόθεση του παλαιστινιακού λαού.
Είναι αλήθεια ότι οι υπουργοί εξωτερικών ορισμένων χωρών, όχι μόνο μουσουλμάνων, διαβουλεύονται διακριτικά αυτή τη στιγμή για να παρουσιάσουν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ένα προτεινόμενο ψήφισμα, αυτή τη φορά προφανώς με κίνητρο, που κηρύσσει άκυρο το τελευταίο ψήφισμα 4686; Εάν αυτή η φήμη είναι αληθινή και η διαδικασία έχει πραγματικά ξεκινήσει, υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι αυτό το επόμενο ψήφισμα θα ψηφιστεί με πολύ μεγάλη πλειοψηφία, εν όψει της αγανάκτησης και της οργής που εξακολουθούν να προκαλούν η επαίσχυντη συμπεριφορά των Ισραηλινών ηγετών και των Ευρωπαίων και Αμερικανών ομολόγων τους, που ευτυχώς εκπροσωπούν μόνο μια μειοψηφία χωρίς δικαίωμα βέτο στην εν λόγω συνέλευση.
Αυτή η υποτιθέμενη πρωτοβουλία πιθανότατα δεν θα ήταν μόνο, εάν επιβεβαιωθεί, η άσκηση ενός νόμιμου δικαιώματος ανάκλησης μιας παραχώρησης που χορηγήθηκε σε αντάλλαγμα για μια δέσμευση που δεν τηρήθηκε, ούτε το αποτέλεσμα των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που διέπραξαν οι Ισραηλινοί ηγέτες πριν και μετά τις Συμφωνίες του Όσλο, ιδίως κατά τους τελευταίους δεκαπέντε μήνες και μέχρι τώρα, χωρίς σημάδια υποχώρησης της ίδιας αντεπίθεσης Ευρώπη και Βόρεια Αμερική, στόχευαν στην αποποινικοποίηση του αντισιωνισμού αποκαλώντας τον «νέα μορφή αντισημιτισμού», αφού αρχικά δημιούργησαν, διατήρησαν και επέβαλαν μέσω της διαφημιστικής εκστρατείας των μέσων ενημέρωσης, τη συγχώνευση και τη σύγχυση μεταξύ των δύο λέξεων. Πράγματι, έχουμε χάσει το μέτρημα των συνεχώς επαναλαμβανόμενων επιθέσεων προς αυτή την κατεύθυνση, στο πλαίσιο ενός είδους πολέμου φθοράς, με στόχο να σπάσει μακροπρόθεσμα την απροθυμία κάποιων, την αντίθεση άλλων, κυρίως τους υπερασπιστές της ελευθερίας της έκφρασης, τους υπερασπιστές του δικαιώματος στην ενημέρωση χωρίς προπαγάνδα, και έτσι να ξεπεραστούν οι πολυάριθμοι, οι αντισιωνιστές. Αυτό ονομάζεται "μετακίνηση του παραθύρου του Overton" προς την κατεύθυνση που ευνοεί τους επιδιωκόμενους πολιτικούς στόχους: η επανειλημμένη έκθεση απαράδεκτων ιδεών μπορεί να τις κάνει σταδιακά λιγότερο συγκλονιστικές, άρα σταδιακά να μπουν μέσα σε αυτό το παράθυρο... Μοιάζει λίγο με την ίδια αρχή με τα ψέματα που καταλήγουν να γίνονται αλήθειες με το να επαναλαμβάνονται παντού, εξασφαλίζοντας τη διαφωνία της φωνής.
Έτσι, αν στην Παλαιστίνη, οι επιθέσεις της Χαμάς τον Οκτώβριο του 2023 ήταν ένα ιδανικό πρόσχημα, ίσως ακόμη γνωστό και αναμενόμενο από τους Ισραηλινούς ηγέτες (σύμφωνα με πολλούς Ισραηλινούς πολιτικούς, παρατηρητές και ακτιβιστές), για να διαπράξουν τη σφαγή που έχει δει όλος ο κόσμος, και έτσι να επιταχυνθεί η εθνοκάθαρση που τη βρίσκουν πολύ αργή στη Γαλλία τιμωρούν ως αδίκημα κάθε κριτική των Ισραηλινών ηγετών για τις πολιτικές τους και των Σιωνιστικών δικτύων για την υποστήριξη ή την ατιμωρησία που τους φέρνει. Στις 19 Νοεμβρίου 2024, μάλιστα, ένα βήμα σε αυτό το πλαίσιο με στόχο την αυστηρή καταστολή «ανανεωμένων μορφών αντισημιτισμού» πραγματοποιήθηκε στο γραφείο της Εθνοσυνέλευσης με αριθμό 575, από την Caroline Yadan, αναγεννησιακή βουλευτή της 8ης εκλογικής περιφέρειας των Γάλλων στο εξωτερικό που περιλαμβάνει κυρίως το Ισραήλ. Αυτή είναι, λοιπόν, πάνω απ' όλα η φωνή των Γαλλοϊσραηλινών που αισθάνονται περισσότερο Ισραηλινοί παρά Γάλλοι και που θα ήθελαν να απαγορεύσουν στους «δεύτερους συμπολίτες τους» να επικρίνουν την κύρια πατρίδα τους. Αυτή η πρόταση συγκέντρωσε 91 υπογραφές, συμπεριλαμβανομένων 61 από τον κυβερνών συνασπισμό, μια πολύ μικρή μειοψηφία στο κοινοβούλιο. να πιστέψει ότι η κυβέρνηση επιδιώκει απεγνωσμένα να δώσει εκ των υστέρων ένα είδος «όψιμης νομιμοποίησης» στις αναρίθμητες και επαίσχυντες επιθέσεις κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας της έκφρασης, καταπιέζοντας αυθαίρετα τις δηλώσεις διανοουμένων, πολιτικών και οργανώσεων (η Γαλλική Εβραϊκή Ένωση για την Ειρήνη, για παράδειγμα, κατήγγειλε το «Paléción». στινιανοί αντιστασιακοί» αντί για «τρομοκράτες», καθώς και ειρηνικά βήματα για την υποστήριξη της παλαιστινιακής υπόθεσης . Αυτό το νομοσχέδιο αναλαμβάνει λεπτομερώς και προσπαθεί να το καταστήσει δεσμευτικό αυτή τη φορά το περιεχόμενο του ήδη πολύ αμφιλεγόμενου ψηφίσματος, που ελήφθη με λαβίδες το 2019, « καλώντας την κυβέρνηση να διαδώσει στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου και τις εκπαιδευτικές υπηρεσίες τον ορισμό του αντισημιτισμού που χρησιμοποιείται από τη Διεθνή Συμμαχία Μνήμης του Ολοκαυτώματος (IHRA) . αντισιωνισμός (χωρίς να τον κατονομάσουμε) και αντισημιτισμός, μια ωμά κατασκευασμένη συγχώνευση μεταξύ του μίσους των Εβραίων για αυτό που είναι και της κριτικής ή απόρριψης του Ισραήλ ως πολιτικού καθεστώτος: από τα έντεκα παραδείγματα αντισημιτισμού που αναφέρονται εκεί, τα επτά αφορούν την κριτική του Κράτους του Ισραήλ . Έτσι, για τον εκπρόσωπο των Ισραηλινογαλλικών, "«Αν το ψήφισμα (του 2019) ήταν ένα σημαντικό βήμα για την ευαισθητοποίηση των εκπαιδευτικών, των αρχών επιβολής του νόμου και των δικαστών, ο μη δεσμευτικός χαρακτήρας του αποτελεί ένα όριο που πρέπει να ξεπεράσουμε », διαβάζουμε στον προτεινόμενο νόμο του. Θα πρέπει να θυμηθούμε ότι το 2019, μια συλλογικότητα 127 Εβραίων διανοουμένων κατάφερε (με τον αποκλεισμό πολλών άλλων λιγότερο τυχερών διανοουμένων) να δημοσιεύσει στη La Tribune μια έκκληση « να μην υποστηρίξουμε το εν λόγω ψήφισμα »; Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι, ταυτόχρονα, στο Ισραήλ μόλις εγκρίθηκε ένας νόμος παρά την αντίθεση πολλών οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο οποίος προβλέπει φυλάκιση πέντε ετών για « οποιονδήποτε αρνείται τις σφαγές της 7ης Οκτωβρίου, εκφράζοντας τη συμπάθειά του για την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς και τους εταίρους της »: είναι αλήθεια ότι εκεί το ποσοστό των μη Σιωνιστών Εβραίων είναι χαμηλό, αλλά αυτό δεν περιορίζεται στην περίπτωση τους στη Γαλλία περσίας και την πλήρη ενσωμάτωσή τους στην κοσμική γαλλική κοινότητα, που τους καθιστά άκουστους.
Έχει γίνει πλέον σύνηθες ότι ο νόμος Gayssot του 1990, παρά τη διαμάχη και την κατακραυγή που προκάλεσε εκείνη την εποχή, συνεχίζει να καταστέλλει όσους, ιστορικούς, δημοσιογράφους ή άλλους διανοούμενους, θα εξέφραζαν οποιαδήποτε ιδέα αποκλίνουσα από την επίσημη περιγραφή των ναζιστικών εγκλημάτων κατά των Εβραίων, εγκλήματα που είναι σίγουρα αδιαμφισβήτητα, αλλά παραδόξως τον παλαιστινιακό λαό! Επιπλέον, αυτός ο νόμος Gayssot φαίνεται να εφαρμόζεται άνετα για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ό,τι ήλπιζαν οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του, όπως ο δικηγόρος Serge Klarsfeld, ο οποίος στη συνέχεια υποστήριξε: « Όσοι είναι ενάντια σε αυτόν τον νόμο δεν ζουν ανάμεσα στους επιζώντες και δεν ακούνε τις κραυγές τους. (…) Απαιτείται δίωξη κατά την τρέχουσα περίοδο. Στη συνέχεια, όταν όλοι οι μάρτυρες πεθάνουν, δεν θα είναι πλέον απαραίτητο ».
Εν τω μεταξύ, οι Αφρικανοί, οι Βορειοαφρικανοί, οι Μουσουλμάνοι έχουν μόνο τον νόμο του Πλέβεν του 1972 για να αποθαρρύνουν και σπάνια να καταστείλουν τις ρατσιστικές συμπεριφορές και πράξεις των οποίων είναι τόσο συχνά θύματα, πράξεις και παρατηρήσεις που είναι πολύ πιο πολλές και πιο βίαιες, πιο ταπεινωτικές επειδή μεταδίδονται σε μεγάλη κλίμακα από τα βαριά και ακόμη συμμετέχοντα μέσα ενημέρωσης.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό! Αυτό το νομοσχέδιο, όσο τρελό κι αν είναι, μόλις και μετά βίας συναγωνίζεται σε τοξικότητα εκείνο που προηγήθηκε την 1η Οκτωβρίου 2024 στη Γερουσία, που κατατέθηκε από τον γερουσιαστή Stéphane Le Rudulier και 23 συναδέλφους του, που κατοχυρώνει τον αγώνα κατά του αντισημιτισμού ( https://urls.fr/w6McZE ). Επίσης, βασισμένη ρητά στον ορισμό του IHRA (άρθρο 1), αυτή η πρόταση είναι μια πραγματική πλημμύρα κατασταλτικών μέτρων, σαφώς μοχθηρά και μεσαιωνικά, που φαντάζεται αυτή η μικρή ομάδα εναντίον εκείνων από τους φιλήσυχους συμπολίτες τους που θα τολμούσαν να εκφράσουν αρνητική γνώμη για τον ισραηλινό στρατό ή να πιστέψουν αφελώς ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους φιλοϊσραηλινούς Γάλλους! Για παράδειγμα, μπορούμε να διαβάσουμε σε αυτό το νομοσχέδιο (επεξηγηματική δήλωση και κείμενο) ότι « η κριτική του Ισραήλ και του Σιωνισμού [στη Γαλλία] είναι ξεκάθαρα το έναυσμα για αντιεβραϊκές πράξεις, οι οποίες πολλαπλασιάζονται μετά από κάθε επιχείρηση του Ισραηλινού Στρατού στα παλαιστινιακά εδάφη. Ως εκ τούτου, αυτό το νομοσχέδιο συμπληρώνει το υπάρχον ποινικό πλαίσιο για την τιμωρία των αντισιωνιστικών διαδηλώσεων. Πίσω από το αντισιωνιστικό παράθυρο κρύβεται η αντισημιτική ύδρα, γι' αυτό και ο αντισιωνισμός πρέπει να τιμωρηθεί ποινικά στη Γαλλία... (άρθρο 5: 1 έτος φυλάκιση και 45.000 ευρώ πρόστιμο) ». " Ένα άτομο που διεκδικεί το δικαίωμα στη σάτιρα, τη βλασφημία ή τη καρικατούρα δεν θα πρέπει να είναι σε θέση να κρύβεται συστηματικά πίσω από ένα τέτοιο δικαίωμα να πολλαπλασιαστεί, σε πολλές περιπτώσεις, οι πρωτοβουλίες που θα ήταν στην πραγματικότητα να είναι πολύ αντισημιές που είναι πολύ χρόνια που θα ήταν πολύ ικανοποιημένοι και θα ήταν ακόμη και η ποιότητα των ποτών και των ποτών και των αντι-eMistium και των αντι-αντιδιαβοσκώματος,
Οι προφορικές αντισημιτικές επιθέσεις πρέπει σίγουρα να καταδικαστούν. Η προσβολή δεν τιμωρείται: τα γεγονότα (28 Μαΐου 2024) ευτυχώς εξακολουθούν να επαληθεύονται στο βίντεο του YouTubeδείχνουν αναμφίβολα ότι αυτή η προσβολή είχε προκληθεί εσκεμμένα από τον αναπληρωτή Habib Meyer, ο οποίος όχι μόνο είχε επιτρέψει στον εαυτό του να έρθει και να διακόψει επιθετικά μια δήλωση που έκανε ειρηνικά ο David Guiraud στους δημοσιογράφους ως απάντηση στις ερωτήσεις τους, αλλά επιπλέον, όταν ο Guiraud αντέδρασε ζητώντας του να φύγει, ο Meyer επέστρεψε στην κατηγορία τα γουρούνια μαζί!». Ακόμη και ένας κύριος γιόγκι δεν θα μπορούσε να κρατήσει την ηρεμία του μπροστά σε μια τέτοια αλαζονεία! Έτσι, η ομάδα μας των 24 φιλοϊσραηλινών γερουσιαστών θέλει έναν νόμο που επιτρέπει στους προστατευόμενους τους, και μόνο στους προστατευόμενους τους, να αποκλείουν τους κοινούς θνητούς, να σας προκαλούν, να σας εμποδίζουν να απαντάτε σε δημοσιογράφους και να σας εκφράζουν την περιφρόνησή τους αν αντιδράτε ήρεμα, και να σας στέλνουν πίσω από τα κάγκελα αν χάσετε την υπομονή σας!
Θα καταλήξει λοιπόν αυτό το «παράθυρο του Όβερτον» να μας κάνει να μπερδεύουμε ευσεβείς πόθους με την αλήθεια; Θα απαγορευθεί σύντομα η προσφυγή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, αφού και αυτό αντιμετωπίζεται ως αντισημιτικό από αυτούς τους ανθρώπους;
πηγή: The Big Evening
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: