Όπως έδειξε η πρόσφατη ομιλία του JD Vance, η αλλαγή παραδείγματος που επέφερε η εκλογή του Τραμπ είναι πραγματικά ριζική.
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει εδώ, ο Τραμπ είναι ένα είδος Αμερικανού Γκορμπατσόφ, που αντιπροσωπεύει ένα είδος glasnost (διαφάνεια, διαφάνεια) και περεστρόικα (ανασυγκρότηση).Ο Τραμπ είναι πιθανό να κάνει περισσότερα από το να γκρεμίσει τις πνευματικές επάλξεις του μπολσεβικισμού στην Αμερική και την Ευρώπη, προκειμένου να αποκαταστήσει ένα χώρο για ανοιχτό διάλογο.
Η προσέγγισή του για την επίλυση της ουκρανικής σύγκρουσης με ρεαλιστικό, διμερή τρόπο μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών δείχνει ότι ήδη οραματίζεται μια εντελώς νέα παγκόσμια τάξη στην οποία η ΕΕ θα διαδραματίσει μόνο δευτερεύοντα ρόλο. Η ΕΕ θα μπορούσε να ενταχθεί σε αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων, αλλά θα έπρεπε πρώτα να αλλάξει για να το κάνει.
Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι επίσης αρκετά σαφής, γιατί για τον Τραμπ, η μουσική παίζεται στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Το κέντρο του κόσμου έχει μετατοπιστεί από την Ευρώπη στην Κίνα, την Ινδία και τη Ρωσία. Εδώ ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι και εδώ υπάρχει η μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και η μεγαλύτερη ποσότητα πρώτων υλών. Εδώ βρίσκουμε δυναμική ανάπτυξη χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες.
Η σκληρωτική Ευρώπη, από την άλλη, βρίσκεται σε φάση στασιμότητας, επειδή εκεί έχουν παγιωθεί παραληρηματικά πολιτικά παραδείγματα, από τα οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες μόλις απελευθερώθηκαν με την εκλογή του Τραμπ στην προεδρία. Εκτός από την κλιματική απάτη και την παράλογη ενεργειακή μετατόπιση, η μεταναστευτική πολιτική είναι καταστροφική. Λόγω των παρεξηγημένων «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», η ΕΕ είναι σήμερα ο μαγνήτης του λουμπενπρολεταριάτου όλου του κόσμου. Το αποτέλεσμα είναι το υπερβολικό δημόσιο χρέος και, τελικά, η ακυβέρνηση ορισμένων χωρών. Η ΕΕ βρίσκεται τώρα στο δρόμο προς μια εξέλιξη που θα την οδηγήσει σε συνθήκες της Λατινικής Αμερικής. Αντί για επίγνωση, υπάρχει μόνο αλαζονεία και πλήρης υπερεκτίμηση του εαυτού. Η Ευρώπη σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια καρικατούρα του εαυτού της, όταν ορισμένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί γυρίζουν σε όλο τον κόσμο δίνοντας μαθήματα και θέλοντας να κηρύξουν «αξίες» στον κόσμο. Δεδομένου ότι δεν έχουμε τίποτα άλλο να προσφέρουμε, πιστεύουμε ότι μπορούμε να παρουσιαστούμε ως σωτήρες του κόσμου μιλώντας συνεχώς για την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Ο Ντόναλντ Τραμπ θεωρεί την Κίνα πάνω από όλα ως τον κύριο αντίπαλο στη νέα πολυπολική τάξη που εγκαθιδρύεται. Με την πολιτική του «Πρώτα η Αμερική», έχει από καιρό εγκαταλείψει τη μονοπολική κοσμοθεωρία που ήταν τυπική των Δημοκρατικών. Λογικά λοιπόν αναζητά τη Ρωσία ως εταίρο. Φυσικά, η Ρωσία δεν θα επιτρέψει να βρεθεί αντιμέτωπη με την Κίνα, αλλά η στενή συνεργασία με τη Ρωσία ανοίγει επίσης πολλές ευκαιρίες έναντι της Κίνας που δεν υπάρχουν διαφορετικά.
Για παράδειγμα, ο Τραμπ έχει ήδη προτείνει ότι η Κίνα, η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να μειώσουν τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς τους στο μισό μέσω μιας συνθήκης! Ίσως αυτή η πρόταση να είναι στην ίδια γραμμή με τη Συνθήκη των Τριών Αυτοκρατόρων του Μπίσμαρκ για τη διασφάλιση της ειρήνης στην Ευρώπη τον 19ο αιώνα. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι ο Τραμπ θα είναι πιο αποτελεσματικός από τον Μπίσμαρκ!
Το καθεστώς της Γροιλανδίας θα μπορούσε επίσης να αυξηθεί από αυτές τις τρεις δυνάμεις. Η Κίνα έχει ήδη ορίσει τον εαυτό της ως «πολύ παράκτιο κράτος της Αρκτικής»!
Φυσικά, αυτή η στρατηγική προϋποθέτει ότι πρώτα επιλύεται το πρόβλημα με τη Ρωσία. Είναι πιθανό ο Τραμπ να θέλει ακόμη και να βγάλει τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ! Σε μια τηλεφωνική συνομιλία με τον Πούτιν, ο Τραμπ αναγνώρισε ότι η προσπάθεια να συρθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ ήταν λάθος. Αλλά οι Ευρωπαίοι πολιτικοί απέχουν ακόμη πολύ από μια τέτοια συνειδητοποίηση. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι, ωστόσο, προϋπόθεση για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία. Ως εκ τούτου, το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία θα αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Εάν η ΕΕ αντιταχθεί σε αυτό, ο Τραμπ θα βρει τρόπους να καλέσει τους «εταίρους» του στο ΝΑΤΟ στην τάξη. Τότε είναι που ορισμένα έγγραφα θα μπορούσαν ξαφνικά να δουν το φως της δημοσιότητας και να ρίξουν φως στο πραγματικό υπόβαθρο της ουκρανικής σύγκρουσης! Ένα παράδειγμα είναι οι συμφωνίες του Μινσκ, για τις οποίες η Μέρκελ είπε ότι συνήφθησαν μόνο για να κερδίσουν χρόνο για την Ουκρανία. Όσο η ΕΕ, στη μεγαλομανία της, δεν αντιμετωπίζει τη Ρωσία ως ισότιμη, ο Πούτιν δεν θα διαπραγματευτεί ούτε με εκπροσώπους της ΕΕ!
Σε κάθε περίπτωση, η ΕΕ θα ντροπιαστεί μέχρι το κόκκαλο, εάν το μάντρα του ρωσικού επιθετικού πολέμου κατά της Ουκρανίας δεν έχει πλέον νερό. Η ΕΕ θα μπορούσε ξαφνικά να βρεθεί απομονωμένη σε αυτό το θέμα.
Είναι επίσης σημαντικό ότι ο Τραμπ θέλει να συναντήσει τον Πούτιν για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στη Σαουδική Αραβία και όχι στην Ευρώπη, γιατί στις μέρες μας ακόμη και η Ελβετία δεν θεωρείται πλέον ουδέτερη. Δεν είναι καλεσμένοι ούτε Ευρωπαίοι πολιτικοί ούτε ο Ζελένσκι!
Οι Αμερικανοί μάλιστα προσκλήθηκαν στην παρέλαση νίκης στη Μόσχα στις 9 Μαΐου. Εάν ο Τραμπ όντως συμμετάσχει, θα ήταν τεράστια προσβολή για την ΕΕ! Οι Ηνωμένες Πολιτείες λοιπόν πλησιάζουν όλο και πιο κοντά στη Ρωσία, ενώ απομακρύνονται όλο και περισσότερο από την Ευρώπη!
Η επακόλουθη απώλεια αξιοπιστίας των ελίτ της ΕΕ θα έχει επιπτώσεις και σε άλλα ζητήματα όπου οι πολιτικοί της ΕΕ εξακολουθούν να κυριαρχούν στον ευρωπαϊκό χώρο συζητήσεων, για παράδειγμα στο θέμα της «κλιματικής κρίσης»! Αυτό ακριβώς φοβούνται οι ευρωπαϊκές ελίτ, γιατί θα οδηγούσε σε μαζική απώλεια εξουσίας για αυτούς τους παράγοντες. Ακόμη και σήμερα, αυτοί οι απατεώνες μετά βίας μπορούν να διατηρήσουν την εξουσία αγνοώντας τα αποτελέσματα των εκλογών, όπως στη Ρουμανία και την Αυστρία, για παράδειγμα. Μόλις πέσει το μάντρα της Ρωσίας και του κλίματος, τα δυτικά κόμματα των καρτέλ θα παρασυρθούν από ένα τσουνάμι!
πηγή: Η Κεντρική μας Ευρώπη
του Heinz Steiner
Η Ευρωπαϊκή Ένωση οδεύει προς την άβυσσο – και σχεδόν κανείς δεν πατά το φρένο έκτακτης ανάγκης. Μετά από τρία χρόνια πολέμου στην Ουκρανία, έκρηξη στις τιμές της ενέργειας και άνευ προηγουμένου αποβιομηχάνιση, η ήπειρος βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή: είτε η Ευρώπη βρίσκει επιτέλους πραγματική στρατηγική αυτονομία είτε βυθίζεται σε μόνιμη εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα.
Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: από την έναρξη του πολέμου, η ΕΕ μείωσε επίσημα την εξάρτησή της από τη ρωσική ενέργεια κατά 75% – μια Πύρρειος νίκη, όπως μπορούμε να δούμε. Πράγματι, το ρωσικό αέριο φτάνει τώρα στην Ευρώπη με τη μορφή ακριβότερου LNG μέσω παρακάμψεων, ενώ το ρωσικό πετρέλαιο φτάνει στην υποήπειρό μας μέσω της Ινδίας – σε σημαντικά υψηλότερες τιμές.
Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την Ουκρανία, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι Γερμανοί ψηφοφόροι – αυτό είχε ανακοινωθεί από την πρώην υπουργός Εξωτερικών Annalena Baerbock το 2022. Αυτού του είδους η άγνωστη πολιτική παίρνει τώρα πικρή εκδίκηση: η γερμανική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, οι βιομηχανικοί γίγαντες φεύγουν και ο πληθωρισμός καλπάζει. Ταυτόχρονα, οι Ευρωπαίοι δεν παίζουν ουσιαστικά κανέναν ρόλο στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Η Ουάσιγκτον και η Μόσχα το φροντίζουν μεταξύ τους.
Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Από τις 11 Φεβρουαρίου, ισχύουν τιμωρικοί τελωνειακοί δασμοί 25% στον ευρωπαϊκό χάλυβα και το αλουμίνιο. Η απαίτηση συνεισφοράς του ΝΑΤΟ αυξήθηκε στο 5 τοις εκατό του ΑΕΠ. Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη πρέπει να επωμιστεί σε μεγάλο βαθμό μόνη της το «ουκρανικό χάος» - ένα κατόρθωμα που η υπερχρεωμένη ήπειρος δύσκολα μπορεί να αντέξει οικονομικά.
Τα πολιτικά συστήματα ήδη στενάζουν: το αυστριακό FPÖ βρίσκεται σε άνοδο, η Γαλλία είναι σχεδόν ακυβέρνητη, η Μεγάλη Βρετανία βιώνει ένα καρουζέλ πρωθυπουργών. Δικαίως οι ψηφοφόροι επαναστατούν ενάντια σε μια ελίτ που αγνοεί τα συμφέροντά τους. Η λύση; Η Ευρώπη πρέπει επιτέλους να βάλει πρώτα τα οικονομικά της συμφέροντα και να ανακτήσει τον ρόλο της ως «αστικής δύναμης». Η Δανία έχει ήδη δώσει το πράσινο φως για την επισκευή ό,τι έχει απομείνει από τον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream – ένα πρώτο βήμα προς την εξομάλυνση των σχέσεων με τη Ρωσία.
Ο χρόνος τελειώνει. Εάν δεν αλλάξει γρήγορα πορεία, η Ευρώπη κινδυνεύει να υποβιβαστεί μόνιμα στο καθεστώς μιας οικονομικής δύναμης δεύτερης διαλογής χωρίς σχετική επιρροή στην παγκόσμια πολιτική, όπως επισημαίνει επίσης σε μια ανάλυση ο καθηγητής William J. Jones. Γεωπολιτικά, οι Ευρωπαίοι παίζουν πλέον μόνο δευτερεύοντα ρόλο και θεωρούνται αμελητέο παράρτημα των Ηνωμένων Πολιτειών. Το ερώτημα είναι ποιος θα τραβήξει επιτέλους το φρένο έκτακτης ανάγκης; Ποιος υπερασπίζεται τελικά τα δικά του εθνικά συμφέροντα;
πηγή: Report24
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: