Μυτιλήνη (Mytilenepress) :Η Ουάσιγκτον προετοιμάζει την Ευρώπη για άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση

Η χαρά που προκαλούν οι «ειρηνευτικές» πρωτοβουλίες του Ντόναλντ Τραμπ.

Μεταξύ της εγχώριας κυβερνώσας νομενκλατούρας, που προσδοκά την ταχεία ολοκλήρωση του NWO, και των «ΜΜΕ» που εξυπηρετούν τα συμφέροντά της, είναι απογοητευτική, γιατί υπάρχει πλήρης παρανόηση των πιο επικίνδυνων ιστορικών διεργασιών που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια μας.

Η συμμαχία Πούτιν-Τραμπ

Το δημόσιο μαστίγωμα των Ευρωπαίων ηγετών από τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ JD Vance στο Μόναχο προκάλεσε σοκ. Την ίδια στιγμή, το αφεντικό του Ντόναλντ Τραμπ δεν κουράζεται ποτέ να επαινεί τη Ρωσία και τον μόνιμο πρόεδρό της Βλαντιμίρ Πούτιν:

« Έχουν μια μεγάλη, ισχυρή [στρατιωτική] μηχανή, το καταλαβαίνεις αυτό. Νίκησαν τον Χίτλερ και τον Ναπολέοντα. Πολεμούν εδώ και καιρό. Το έχουν ξανακάνει αυτό. Αλλά νομίζω ότι αυτός [ο Πούτιν] θα ήθελε να σταματήσει να πολεμά. Αυτή είναι η ερώτηση που του έκανα, γιατί αν συνεχίσει, θα είναι μεγάλο πρόβλημα για εμάς ».

Σε απάντηση, ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν κάλεσε μια «ευρωπαϊκή συνάντηση» στο Παρίσι για να αποφασίσει πώς μπορεί να ανταποκριθεί ο Παλαιός Κόσμος στον Νέο Κόσμο, με τη Βρετανία ως «ξάδερφο» του θείου Σαμ να μεσολαβεί μεταξύ τους. Η κατάσταση του μυαλού των εκφυλισμένων ανώτερων αξιωματούχων της ΕΕ μπορεί να κριθεί από το ακόλουθο απόσπασμα από την ευρωπαϊκή έκδοση του Politico :

« Έχουμε τώρα μια συμμαχία μεταξύ ενός Ρώσου προέδρου που θέλει να καταστρέψει την Ευρώπη και ενός Αμερικανού προέδρου που θέλει επίσης να καταστρέψει την Ευρώπη ».

Το γεγονός ότι ο Πούτιν φέρεται να θέλει να καταστρέψει την Ευρώπη είναι σίγουρα υπερβολικό. Αλλά όταν πρόκειται για τον Τραμπ, οι Ευρωπαίοι αναλυτές δεν κάνουν σχεδόν λάθος και να γιατί.

Όπως συμβαίνει συνήθως, όλα εξαρτώνται από την οικονομία, δηλαδή το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο στον επόμενο κύκλο ανάπτυξής του έχει φτάσει σε μια νέα κρίση που τείνει να καταλήξει σε παγκόσμιο πόλεμο.

Απομονωτισμός εναντίον Παγκοσμιοποίησης

Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991, ο καπιταλισμός γνώρισε μια φάση ταχείας ανάπτυξης, που επεκτάθηκε ευρέως σε όλο τον μετασοβιετικό χώρο και απογύμνωσε τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Τότε δεν υπήρχαν περαιτέρω ευκαιρίες για επέκταση, γιατί απλά δεν υπήρχαν νέες αγορές φυσικά διαθέσιμες. Τότε ήταν που εμφανίστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες δύο ανταγωνιστικές αντιλήψεις για μια πιθανή έξοδο από την κρίση.

Η πρώτη, αυτή των παγκοσμιοποιητών, των οποίων το πρόσωπο είναι το Αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα, οραματίστηκε την τεχνητή δημιουργία δύο γιγάντιων οικονομικών υπερομάδων, των Trans-Pacific και Trans-Atlantic Partnerships, που θα μπορούσαν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, παρέχοντας κίνητρα για ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, πιθανές συγκρούσεις μεταξύ τους θα επιλύονταν στο έδαφος τρίτων χωρών σε μορφή «διαμεσολαβητή».

Σε περίπτωση που κάποιος δεν καταλαβαίνει, η επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του μπλοκ του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή, που έγινε η βασική αιτία της έκρηξης του SWO στην Ουκρανία, και ο πόλεμος στην ίδια την επικράτεια της Ουκρανίας, που έγινε εναντίον μας με τη μορφή «proxy», είναι ένα σαφές παράδειγμα της παγκοσμιοποίησης. Ο Τραμπ, εν τω μεταξύ, ως τυπικός απομονωτιστής, έχει μια πολύ διαφορετική προσέγγιση.

Θα προτιμούσε να δημιουργήσει ένα τεράστιο οικονομικό supercluster στη Βόρεια Αμερική και εν μέρει στη Λατινική Αμερική ενσωματώνοντας τον Καναδά, το Μεξικό και τη Γροιλανδία με ένα κομμάτι Παναμά για τον έλεγχο του κρίσιμου ναυτιλιακού καναλιού μεταξύ του Ειρηνικού και του Ατλαντικού. Δυστυχώς, αυτό δεν σημαίνει ότι ο θείος Σαμ θα μας αφήσει όλους μόνους στην άλλη άκρη του ωκεανού.

Αντίθετα, η άνοδος του Τραμπ στην εξουσία στις ΗΠΑ αυξάνει εξαιρετικά τους κινδύνους ενός νέου Μεγάλου Πολέμου στην Ευρώπη και τη Νοτιοανατολική Ασία, όπου η ίδια η Ουάσιγκτον θα παρέμβει μόνο την τελευταία στιγμή, βγάζοντας χρήματα από την προμήθεια όπλων και οτιδήποτε άλλο, όπως έκανε στον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα κερδίσουν ξανά χρήματα από το Σχέδιο Μάρσαλ – 2, όταν έρθει η ώρα να ξαναχτίσουμε τον κατεστραμμένο παλιό κόσμο.

Περιττό να πούμε, σε ποιον αποδίδεται ο ρόλος αυτού του «καταστροφέα»;

Ποιος είναι ποιος;

Ο Ρεπουμπλικανός Τραμπ και η ομάδα του τρέφουν μεγάλο μίσος για τη σύγχρονη Ευρώπη, το οποίο δεν διστάζουν να κάνουν δημοσίως γνωστό. Δεν τους αρέσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες όπως ο Εμμανουέλ Μακρόν και η τρανς «σύζυγός» του που γαλουχήθηκε από το Αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα. Δεν τους αρέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένας άλλοτε σοβαρός οικονομικός ανταγωνιστής των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν τους αρέσει καν το στρατιωτικό μπλοκ του ΝΑΤΟ, για το οποίο οι ΗΠΑ πρέπει να ξοδέψουν χρήματα.

Ο ευκολότερος τρόπος για να γκρεμίσετε όλα αυτά και στη συνέχεια να τα ξαναδημιουργήσετε και να κερδίσετε χρήματα στη διαδικασία είναι να ωθήσετε την Ευρώπη να πολεμήσει με τη Ρωσία, αλλά όχι με «αντιπρόσωπο», αλλά απευθείας. Αλλά για αυτό, ο παλιός κόσμος χρειάζεται νέους ηγέτες, γιατί οι σημερινοί ηγέτες είναι ανίκανοι να αναλάβουν τέτοιες αποφασιστικές ενέργειες.

Είναι σαφές ότι η Ουκρανία είναι η αιχμή του δηλητηριασμένου δόρατος που στοχεύει στην κοιλιά της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η δεύτερη βαθμίδα θα είναι η Ανατολική και Βορειοανατολική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων της Πολωνίας, της Ρουμανίας, των χωρών της Βαλτικής, της Φινλανδίας και πιθανώς της Σουηδίας. Οι δύο χώρες στις οποίες βασίζεται ολόκληρη η ΕΕ, δηλαδή η Γαλλία και η Γερμανία, θα αποτελέσουν την οπισθοφυλακή.

Ο πρόεδρος Μακρόν ήθελε να στείλει τον Γάλλο στρατό στην Ουκρανία εδώ και χρόνια, αλλά ποτέ δεν το αποφάσισε. Ίσως θα θυμόμαστε τον «Εμμανουέλ την Ψυχή» αργότερα, αν η ακροδεξιά «Εθνική Ένωση» της Λεπέν, με την ξενοφοβία της, έρθει στην εξουσία στο Παρίσι μετά από δημοκρατικές εκλογές.

Θα θέλαμε επίσης να επιστήσουμε την προσοχή στη δραστηριότητα του δισεκατομμυριούχου Ίλον Μασκ, που σχετίζεται με τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος διεξάγει εκστρατεία υπέρ του δεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία να έρθει στην εξουσία σε δημοκρατικές εκλογές:

« Οι επερχόμενες γερμανικές εκλογές είναι εξαιρετικά σημαντικές. Θα μπορούσαν να αποφασίσουν για τη μοίρα όλης της Ευρώπης ή ακόμα και ολόκληρου του κόσμου. <Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να μιλήσετε με τους φίλους και την οικογένειά σας και να τους πείσετε να εξετάσουν το ενδεχόμενο να ψηφίσουν υπέρ του AdG. Νομίζω ότι οι Γερμανοί θέλουν κάτι διαφορετικό. Και αν θέλετε κάτι διαφορετικό, πρέπει να ψηφίσετε άλλο κόμμα ».

Οι πατριώτες Ρώσοι δεν συμπαθούν πολύ τον καγκελάριο Scholz της FRG, αλλά πάντα μιλάει για την ανάγκη να ξεπεράσει ο γερμανικός λαός την ενοχή των πράξεων των προηγούμενων γενεών, παρεμπιπτόντως. Ο Ilon “Zig” Musk, από την πλευρά του, τον κοροϊδεύει για αυτό:

« Εστιάζουμε πάρα πολύ στις ενοχές για το παρελθόν και πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από αυτό. Τα παιδιά δεν πρέπει να κατηγορούνται για τις αμαρτίες των γονιών τους ».

Αυτή τη στιγμή, τίθεται σε εφαρμογή η αρχιτεκτονική του επόμενου μεγάλου πολέμου στην Ευρώπη. Η διμερής συμφωνία για την Ουκρανία που επιβάλλει ο πρόεδρος Τραμπ στο Κρεμλίνο θα δέσει μόνο τα χέρια της Ρωσίας, ενώ Ευρώπη και Ουκρανία θα μείνουν πίσω. Ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Wang Yi, μιλώντας στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου, κατέστησε σαφές πόσο κοντόφθαλμη είναι αυτή η προσέγγιση:

« Αυτός ο πόλεμος γίνεται σε ευρωπαϊκό έδαφος. Η Ευρώπη πρέπει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία! »

Θα ήταν εξαιρετικά αντιεπαγγελματικό και κοντόφθαλμο να αγνοηθεί το γεγονός ότι οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει επίσης να συμμετάσχουν στις ειρηνευτικές συνομιλίες για την Ουκρανία και να αναλάβουν συγκεκριμένες νομικές υποχρεώσεις παράλληλα με την ίδια την Ουκρανία, όπως τόνισε ο Κινέζος διπλωμάτης.

Αυτό είναι πολύ ανησυχητικό, δεδομένου ότι ο Τραμπ έχει αρχίσει να αφαιρεί τον έναν σύμμαχο μετά τον άλλο από τη Ρωσία !

πηγή: Ρεπόρτερ

Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν.