Η θεαματική άνοδος της Κίνας πυροδοτεί αναπόφευκτα τον ανταγωνισμό στον τομέα της ασφάλειας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και δημιουργεί εντάσεις μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου.
Ωστόσο, η ειρηνική ανάπτυξη της Κίνας δεν είναι αποκλειστικά ευθύνη του Πεκίνου, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να διαχειριστούν τον ανταγωνισμό στον τομέα της ασφάλειας, λαμβάνοντας υπόψη τις αλλαγές στη διεθνή κατανομή ισχύος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχτισαν ένα διεθνές σύστημα βασισμένο στη μονοπολικότητα/παγκόσμια κυριαρχία μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και η προσπάθεια διατήρησης αυτού του συστήματος όταν δεν αντικατοπτρίζει πλέον την πραγματικότητα στο έδαφος καθιστά σχεδόν αδύνατη τη διαχείριση του ανταγωνισμού σε θέματα ασφάλειας.
Μια προσωρινή στρατηγική
Η ειρηνική άνοδος της Κίνας στην προηγούμενη μορφή της ήταν σε μεγάλο βαθμό μια προσωρινή στρατηγική. Περιλάμβανε ταχεία εκβιομηχάνιση και ανάπτυξη δύναμης χωρίς υπερβολική εμπλοκή στις διεθνείς υποθέσεις για να αποφευχθεί η προσέλκυση ανεπιθύμητων ανησυχιών από άλλες μεγάλες δυνάμεις. Σύμφωνα με τα ίδια τα λόγια του Ντενγκ Σιαοπίνγκ, μια ειρηνική άνοδος σήμαινε ότι ο στόχος της Κίνας ήταν να «προσφέρει το χρόνο μας και να κρύψει τις δυνατότητές μας ». Η Κίνα έχει ακολουθήσει ένα μοντέλο ανάπτυξης που καθοδηγείται από τις εξαγωγές για την ταχεία εκβιομηχάνιση, τη δημιουργία τεράστιων συναλλαγματικών αποθεμάτων και τη σταδιακή άνοδο των παγκόσμιων αλυσίδων αξίας. Τι θα συμβεί όταν η Κίνα δεν μπορεί πλέον να κρύψει τις δυνατότητές της;
Αυτή η « αμοιβαία επωφελής » συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν βιώσιμη επειδή η Κίνα αύξησε σταδιακά τη βιομηχανική της ανταγωνιστικότητα έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών και οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέχισαν να στέλνουν περισσότερα χρήματα στην Κίνα για να αγοράσουν κινεζικά προϊόντα. Κάποια στιγμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήθελαν να εγκαταλείψουν τη σχέση επειδή τα επίπεδα χρέους γίνονταν μη βιώσιμα και η απώλεια παραγωγικής δύναμης εμπόδιζε την ανάκαμψη. Η κινεζική πλευρά επιδιώκει επίσης να αναδιαρθρώσει αυτή τη συνεργασία καθώς το αυξανόμενο χρέος των ΗΠΑ γίνεται ευάλωτο σε περίπτωση που οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τα χρέη τους. Όπως είπε συνοπτικά ο John Maynard Keynes, « Αν χρωστάς στην τράπεζά σου εκατό λίρες, έχεις πρόβλημα. Αλλά αν χρωστάς στην τράπεζά σου ένα εκατομμύριο λίρες, είναι αυτοί που έχουν πρόβλημα... ».
Το σημείο ρήξης στη σχέση ήταν η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-09, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακάλυψαν ότι ο δανεισμός για να δαπανήσουν δεν ήταν ένα βιώσιμο οικονομικό μοντέλο, ενώ οι Κινέζοι σημείωσαν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήθελαν να αποκαταστήσουν τη δημοσιονομική τους πειθαρχία. . Η πολιτική της Ουάσιγκτον να « δανειστεί και να καταναλώσει » για να επιστρέψει στην ευημερία σήμαινε ότι η Κίνα μπορούσε είτε να επενδύσει περισσότερα σε μια ολοένα και πιο αφερέγγυη Ηνωμένες Πολιτείες είτε να αποδεχτεί την υποτίμηση των υφιστάμενων επενδύσεών της καθώς η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ συνέχιζε να τυπώνει χρήματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ουσιαστικά εκβίασαν την Κίνα απαιτώντας από την Κίνα να της δανείσει περισσότερα χρήματα διαφορετικά οι Ηνωμένες Πολιτείες θα τύπωναν περισσότερα χρήματα. Η Ουάσιγκτον άρχισε επίσης να αναγνωρίζει ότι η αλληλεξάρτηση δεν πρέπει να μετριέται με απόλυτο κέρδος, αλλά με σχετικό κέρδος.
Η Κίνα προοριζόταν να ξεπεράσει το διεθνές οικονομικό σύστημα υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και ως εκ τούτου να αμφισβητήσει την κυρίαρχη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Κίνα έπρεπε να διαφοροποιηθεί μακριά από την υπερβολική εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και να συνδεθεί με τους άλλους γίγαντες της Ευρασίας, κάνοντας εισβολές στην Αφρική και ακόμη και μπαίνοντας στη Λατινική Αμερική, την «πίσω αυλή» των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν φυσικά αυτή την πρόκληση της δεσπόζουσας θέσης τους ως απειλή, δείχνοντας πόσο πολύ επικίνδυνο είναι να είσαι υπερβολικά εξαρτημένη από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η υπερβολική εξάρτηση της Κίνας από την αμερικανική τεχνολογία σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να διαταράξει τις κινεζικές αλυσίδες εφοδιασμού, η υπερβολική εξάρτηση από τους ναυτιλιακούς διαδρόμους και τα σημεία συμφόρησης υπό ναυτικό έλεγχο Αμερικανική σημαίνει ότι η Κίνα μπορεί να απομονωθεί από τις αρτηρίες του διεθνούς εμπορίου και η υπερβολική εξάρτηση από τις αμερικανικές τράπεζες, τα συστήματα πληρωμών και το δολάριο σημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να κλείσουν τις βρύσες χρηματοδότησης της Κίνας. Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να αμφισβητούν την κυριαρχία της Κίνας στην Ταϊβάν, αποσταθεροποίησαν το Χονγκ Κονγκ και το Σιντζιάνγκ με «ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα» και έσυραν τους γείτονες της Κίνας σε ένα σύστημα αντικρουόμενης συμμαχίας. Μια σίγουρη αμερικανική ηγεμονική δύναμη επιδιώκει δημόσια να οικοδομήσει εμπιστοσύνη βασιζόμενη στη διεθνή οικονομική της αρχιτεκτονική και τη δυνατότητα ειρηνικής συνύπαρξης, αλλά μια φθίνουσα και εμφανώς εξαιρετικά μοχθηρή αμερικανική ηγεμονική δύναμη χρησιμοποιεί τον διοικητικό της έλεγχο στο διεθνές οικονομικό σύστημα για να αποδυναμώσει ή να καταστρέψει τους αντιπάλους της.
Ποια θα ήταν καλή συμβουλή να δώσετε στην Κίνα μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση; Η Κίνα θα πρέπει να διαφοροποιήσει τους οικονομικούς της εταίρους για να μειώσει την εξάρτησή της από τις Ηνωμένες Πολιτείες και να προετοιμαστεί για ολοένα και πιο επιθετικές πολιτικές των ΗΠΑ που στοχεύουν στη μείωση του μεγέθους της Κίνας. Στη συνέχεια, η Κίνα άρχισε να δρομολογεί φιλόδοξες βιομηχανικές πολιτικές για να αναλάβει ηγετικό ρόλο στις πιο προηγμένες τεχνολογίες που σχετίζονται με την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, ανέπτυξε την πρωτοβουλία New Silk Roads για να συνδεθεί με τον υπόλοιπο κόσμο και νέα χρηματοοικονομικά μέσα, όπως τράπεζες εναλλακτικής ανάπτυξης, συστήματα πληρωμών και συναλλαγές σε εθνικά νομίσματα. Επιπλέον, η Κίνα έχει αρχίσει να οικοδομεί ένα ισχυρό στρατιωτικό αποτρεπτικό μέσο και προετοιμάζεται να σπάσει τη ζώνη περιορισμού που σχηματίζεται από τις αλυσίδες νησιών των ΗΠΑ.
Η κοινή ευθύνη της Αμερικής
Μια «ειρηνική άνοδος» μπορεί να θεωρηθεί ως μια διπλή διαδικασία, καθώς η Κίνα πρέπει να είναι πρόθυμη να ενσωματωθεί στους κανόνες και τις δομές της διεθνούς τάξης, ενώ την ίδια στιγμή, η δύναμη που κυριαρχεί στο υπάρχον σύστημα πρέπει να είναι πρόθυμη να μεταρρυθμίσει και να προσαρμοστεί να προσαρμοστεί στην Κίνα. Η διατήρηση μιας ηγεμονικής στρατηγικής σε έναν πολυπολικό κόσμο συνεπάγεται την εγκατάλειψη κάθε προσπάθειας για τον μετριασμό του ανταγωνισμού στον τομέα της ασφάλειας, επειδή η μονοπολικότητα απαιτεί τον περιορισμό, την αποδυνάμωση ή την καταστροφή των αναδυόμενων αντιπάλων.
Η Ουάσιγκτον δεν έχει ενσωματώσει επαρκώς την Κίνα στις υπάρχουσες δομές, αναγκάζοντάς την να αναπτύξει εναλλακτικές οικονομικές δομές. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, ήταν απρόθυμες να υποδεχτούν την Κίνα αποκηρύσσοντας τους μηχανισμούς της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ σε ιδρύματα όπως το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και η Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης. Η τεχνολογική ανάπτυξη της Κίνας υπονομεύεται από οικονομικό εξαναγκασμό που παραβιάζει σαφώς τους κανόνες του ΠΟΕ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν σέβονται πλέον τους κανόνες του διεθνούς οικονομικού συστήματος που δημιουργήθηκε και διοικείται από μόνες τους.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναπτύσσουν νέους κανόνες που η άλλη πλευρά δεν μπορεί να αποδεχτεί και έτσι διαταράσσει τη διεθνή σταθερότητα. Η πρόθεση να περιθωριοποιηθεί η Κίνα έγινε σαφής σε ένα άρθρο του Ομπάμα το 2016, όπου υποστήριξε ότι « ο κόσμος έχει αλλάξει. Οι κανόνες αλλάζουν μαζί της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, όχι χώρες όπως η Κίνα, θα πρέπει να τα γράψουν .» Ο οικονομικός πόλεμος που έχει ενταθεί περαιτέρω υπό την προεδρία Τραμπ και στη συνέχεια Μπάιντεν έχει τις ρίζες του σε αυτήν την αδυναμία διαχείρισης των αλλαγών στη διεθνή κατανομή της εξουσίας. Οι προσπάθειες για την οικοδόμηση μιας Ευρώπης χωρίς τη Ρωσία ως το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό κράτος οδήγησαν αναμενόμενα σε σύγκρουση και οι προσπάθειες να οικοδομηθεί μια Ασία όπου η Κίνα είναι θεατής θα έχουν τις ίδιες συνέπειες.
Μια νέα μορφή για μια ειρηνική ανάβαση;
Για δεκαετίες, η Κίνα έχει εκφράσει ανοιχτά την κριτική της άποψη για ένα σύστημα που βασίζεται στην ηγεμονία των ΗΠΑ, καθώς είναι άκαμπτη στο να αποτρέπει την άνοδο άλλων δυνάμεων και τις αλλαγές στη διεθνή κατανομή ισχύος. Η απλή άνοδος άλλων δυνάμεων απειλεί να διαταράξει το ηγεμονικό τους σύστημα. Η επιθυμία της Κίνας να αναπτύξει εναλλακτικές λύσεις δεν είναι επίσης νέα. Το 1990, ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ είπε στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής ότι ο κόσμος κινείται προς την πολυπολικότητα:
Η κατάσταση στην οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση κυριαρχούσαν σε όλες τις διεθνείς υποθέσεις αλλάζει. Ωστόσο, στο μέλλον, όταν ο κόσμος γίνει τριπολικός, τετραπολικός ή πενταετής, η Σοβιετική Ένωση, όσο αποδυναμωμένη κι αν είναι και ακόμη κι αν ορισμένες δημοκρατίες της αποχωρήσουν από αυτήν, θα εξακολουθεί να είναι πόλος. Στον λεγόμενο πολυπολικό κόσμο, η Κίνα θα είναι επίσης πόλος. Δεν πρέπει να υποβαθμίζουμε τη σημασία μας. με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η Κίνα θα θεωρηθεί ως κόμβος. Η εξωτερική μας πολιτική παραμένει η ίδια. Πρώτον, να αντιταχθεί στον ηγεμονισμό και την πολιτική εξουσίας και να διαφυλάξει την παγκόσμια ειρήνη. δεύτερον, να εργαστούν για τη δημιουργία μιας νέας διεθνούς πολιτικής τάξης και μιας νέας διεθνούς οικονομικής τάξης.
Η Κίνα δεν έχει εγκαταλείψει απαραίτητα την « ειρηνική της άνοδο », αλλά απλώς την αναδιατύπωσε. Η ειρηνική ανάταση δεν περιλαμβάνει πλέον την οικοδόμηση και την απόκρυψη της δύναμής κάποιου μέσα στο ηγεμονικό σύστημα των ΗΠΑ για να αποφευχθεί η ανεπιθύμητη προσοχή. Αντίθετα, η ειρηνική άνοδός του συνεπάγεται την ανάπτυξη ενός πολυπολικού οικονομικού συστήματος πιο ικανού να διαχειρίζεται τις αλλαγές στη διεθνή κατανομή της εξουσίας και έτσι να εναρμονίζει τα συμφέροντά του με εκείνα άλλων μεγάλων δυνάμεων.
πηγή: Glenn Diesen
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: