Η Μέση Ανατολή δεν είναι πλέον «συντηρητική». Αντίθετα, μια πολύ διαφορετική «αφύπνιση» βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ο μακρύς πόλεμος για την επαναβεβαίωση της πρωτοκαθεδρίας της Δύσης και του Ισραήλ αλλάζει μορφή. Σε ένα μέτωπο, ο λογισμός σχετικά με τη Ρωσία και τον πόλεμο στην Ουκρανία έχει αλλάξει. Και στη Μέση Ανατολή, η τοποθεσία και η μορφή του πολέμου αλλάζουν με διαφορετικούς τρόπους.
Το περίφημο σοβιετικό δόγμα του Τζορτζ Κένναν έχει αποτελέσει από καιρό τη βάση της αμερικανικής πολιτικής, πρώτα απέναντι στη Σοβιετική Ένωση και μετά στη Ρωσία. Από το 1946, η θέση του Kennan ήταν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να εργαστούν υπομονετικά και αποφασιστικά για να αποτρέψουν τη σοβιετική απειλή και να ενισχύσουν και να εμβαθύνουν τις εσωτερικές ρωγμές του σοβιετικού συστήματος, έως ότου οι αντιφάσεις του προκάλεσαν την κατάρρευσή του εκ των έσω.
Πιο πρόσφατα, το Ατλαντικό Συμβούλιο βασίστηκε στο Δόγμα Kennan για να προτείνει ότι οι γενικές γραμμές του θα πρέπει να χρησιμεύσουν ως βάση για την πολιτική των ΗΠΑ έναντι του Ιράν. « Η απειλή που θέτει το Ιράν για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι παρόμοια με αυτή που αντιμετώπισε η Σοβιετική Ένωση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Από αυτή την άποψη, η πολιτική που καθόρισε ο Τζορτζ Κένναν για την αντιμετώπιση της Σοβιετικής Ένωσης μπορεί να εφαρμοστεί στο Ιράν », ανέφερε η έκθεση του Ατλαντικού Συμβουλίου.
Με τα χρόνια, αυτό το δόγμα έχει αποστεωθεί σε ένα ολόκληρο δίκτυο αντιλήψεων ασφάλειας, βασισμένο στην αρχετυπική πεποίθηση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ισχυρές και η Ρωσία είναι αδύναμη. Η Ρωσία πρέπει να "το γνωρίζει αυτό" και, ως εκ τούτου, οι Ρώσοι στρατηγοί δεν έχουν κανένα λόγο να φανταστούν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να υποταχθούν στην ενιαία στρατιωτική δύναμη που αντιπροσωπεύει η συνδυασμένη στρατιωτική δύναμη του ΝΑΤΟ που αντιμετωπίζει μια "αδύναμη" Ρωσία. Και αν οι Ρώσοι στρατηγοί επιμείνουν απερίσκεπτα στην αμφισβήτηση της Δύσης, η εγγενής αντίφαση θα έκανε απλώς τη Ρωσία να σπάσει.
Οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί και οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών δεν άκουσαν καμία άλλη άποψη, γιατί ήταν (και εξακολουθούν να είναι σε μεγάλο βαθμό) πεπεισμένοι από τη διατύπωση του Kennan. Η αμερικανική τάξη εξωτερικής πολιτικής απλά δεν μπορούσε να δεχτεί την πιθανότητα ότι μια τέτοια θεμελιώδης θέση ήταν λάθος. Η όλη προσέγγιση αντικατόπτριζε πιο βαθιά ριζωμένη κουλτούρα παρά ορθολογική ανάλυση, ακόμη και όταν τα ορατά γεγονότα επί τόπου τους έλεγαν μια διαφορετική πραγματικότητα.
Ως εκ τούτου, οι Ηνωμένες Πολιτείες αύξησαν την πίεση στη Ρωσία παρέχοντας σταδιακά πρόσθετα οπλικά συστήματα στην Ουκρανία, τοποθετώντας πυραύλους μέσου βεληνεκούς ολοένα πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα και, πιο πρόσφατα, εκτοξεύοντας ATACMS στην «παλιά Ρωσία».
Ο στόχος ήταν να ασκηθεί πίεση στη Ρωσία να αισθάνεται υποχρεωμένη να κάνει παραχωρήσεις στην Ουκρανία, για παράδειγμα να αποδεχθεί το πάγωμα της σύγκρουσης, και να αναγκαστεί να διαπραγματευτεί ενάντια στα ουκρανικά «χαρτί» που έχει σχεδιαστεί για να επιτύχει μια λύση αποδεκτή από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή, αντίθετα, να αναγκάσει τη Ρωσία σε μια «πυρηνική γωνία».
Η αμερικανική στρατηγική βασίζεται τελικά στην πεποίθηση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να εμπλακούν σε πυρηνικό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας – και να κερδίσουν. ότι η Ρωσία καταλαβαίνει ότι αν πυρηνική πυρηνική ενέργεια, θα «έχανε τον κόσμο». Ή, υπό την πίεση του ΝΑΤΟ, ο ρωσικός θυμός πιθανότατα θα παρέσυρε τον Πούτιν εάν έκανε σημαντικές παραχωρήσεις στην Ουκρανία. Αυτό ήταν ένα αποτέλεσμα "win-win" - από την προοπτική των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ωστόσο, απροσδόκητα, ένα νέο όπλο εμφανίστηκε στη σκηνή που απελευθερώνει ακριβώς τον Πρόεδρο Πούτιν από την επιλογή «όλα ή τίποτα» να πρέπει να παραχωρήσει ένα διαπραγματευτικό «χέρι» στην Ουκρανία ή να καταφύγει στην πυρηνική αποτροπή. Αντίθετα, ο πόλεμος μπορεί να διευθετηθεί από τα γεγονότα στο έδαφος. Πράγματι, η «παγίδα» του George Kennan έσκασε.
Ο πύραυλος Oreshnik (ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για την επίθεση στο συγκρότημα Yuzhmash στο Dnetropetrovsk) παρέχει στη Ρωσία ένα άνευ προηγουμένου όπλο: Ένα σύστημα πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς που εξουδετερώνει αποτελεσματικά τη δυτική πυρηνική απειλή.
Η Ρωσία μπορεί τώρα να διαχειριστεί τη δυτική κλιμάκωση ασκώντας μια αξιόπιστη απειλή αντιποίνων που είναι ταυτόχρονα εξαιρετικά καταστροφική και συμβατική. Το παράδειγμα αντιστρέφεται. Τώρα είναι η κλιμάκωση της Δύσης που πρέπει είτε να γίνει πυρηνική είτε να περιοριστεί στην παροχή όπλων στην Ουκρανία όπως το ATACMS ή το Storm Shadow, που δεν θα αλλάξει την πορεία του πολέμου. Εάν το ΝΑΤΟ συνεχίσει την κλιμάκωσή του, κινδυνεύει με ένα αντίποινα χτύπημα Oreshnik, είτε στην Ουκρανία είτε σε έναν στόχο στην Ευρώπη, αφήνοντας τη Δύση με ένα δίλημμα: τι να κάνει στη συνέχεια;
Ο Πούτιν προειδοποίησε: « Αν χτυπήσετε ξανά τη Ρωσία, θα απαντήσουμε με χτύπημα Oreshnik σε στρατιωτική εγκατάσταση σε άλλη χώρα. Θα κηρύξουμε συναγερμό για να μπορέσουν να απομακρυνθούν οι άμαχοι. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα για να το αποτρέψετε αυτό. δεν διαθέτετε αντιπυραυλικό σύστημα ικανό να σταματήσει μια επίθεση που φτάνει στα 10 Μαχ .
Οι ρόλοι αντιστρέφονται.
Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι λόγοι εκτός από την επιθυμία του μόνιμου στελεχών ασφαλείας να γελοιοποιήσει τον Τραμπ να συνεχίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, προκειμένου να τον σπιλώσει με έναν πόλεμο που υποσχέθηκε να τερματίσει αμέσως.
Οι Βρετανοί ειδικότερα, και άλλοι στην Ευρώπη, θέλουν να συνεχιστεί ο πόλεμος, γιατί βρίσκονται οικονομικά στο έλεος των ουκρανικών ομολόγων αξίας 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων που βρίσκονται σε «κατάσταση αθέτησης» ή των εγγυήσεων τους το ΔΝΤ για δάνεια προς την Ουκρανία. Η Ευρώπη απλά δεν μπορεί να αντέξει το κόστος μιας συνολικής χρεοκοπίας. Ούτε μπορεί να αντέξει το βάρος αν η κυβέρνηση Τραμπ εγκαταλείψει την οικονομική στήριξη για την Ουκρανία. Επομένως, συνεννοούνται με την αμερικανική διυπηρεσιακή δομή, έτσι ώστε η συνέχιση του πολέμου να αποτελεί απόδειξη ενάντια στην ανατροπή της πολιτικής του Τραμπ: η Ευρώπη για οικονομικούς λόγους και το βαθύ κράτος επειδή θέλει να διαταράξει τον Τραμπ και την εσωτερική του ατζέντα.
Η άλλη πτέρυγα του «παγκόσμιου πολέμου» αντικατοπτρίζει ένα παράδοξο που αντικατοπτρίζεται: «Το Ισραήλ είναι ισχυρό και το Ιράν είναι αδύναμο». Το κεντρικό σημείο δεν είναι μόνο το πολιτιστικό του θεμέλιο, αλλά το γεγονός ότι ολόκληρος ο ισραηλινός και αμερικανικός μηχανισμός συμμετέχει στην αφήγηση ότι το Ιράν είναι μια αδύναμη και τεχνικά καθυστερημένη χώρα.
Η πιο σημαντική πτυχή είναι η χρόνια αποτυχία σε σχέση με παράγοντες όπως η ικανότητα κατανόησης στρατηγικών και αναγνώρισης αλλαγών στις ικανότητες, τις απόψεις και τις αντιλήψεις του άλλου μέρους.
Η Ρωσία φαίνεται να έχει λύσει ορισμένα από τα γενικά προβλήματα φυσικής που σχετίζονται με αντικείμενα που πετούν με υπερηχητική ταχύτητα. Η χρήση νέων σύνθετων υλικών επέτρεψε στο αιωρούμενο μπλοκ κρουαζιέρας να εκτελεί καθοδηγούμενη πτήση μεγάλων αποστάσεων πρακτικά υπό συνθήκες σχηματισμού πλάσματος. Πετάει προς το στόχο του σαν μετεωρίτης, σαν μπάλα φωτιάς. Η θερμοκρασία στην επιφάνειά του φτάνει τους 1600-2000 βαθμούς Κελσίου, αλλά το μπλοκ κρουαζιέρας καθοδηγείται αξιόπιστα.
Το Ιράν φαίνεται να έχει επιλύσει τα ζητήματα που αφορούν την αεροπορική κυριαρχία ενός αντιπάλου. Το Ιράν έχει δημιουργήσει ένα αποτρεπτικό μέσο που βασίζεται στην εξέλιξη σμήνους φθηνών drones σε συνδυασμό με βαλλιστικούς πυραύλους με υπερηχητικές κεφαλές ακριβείας. Αντιμετωπίζει μη επανδρωμένα αεροσκάφη αξίας 1.000 δολαρίων και φθηνούς πυραύλους ακριβείας ενάντια σε εξαιρετικά ακριβά πιλοτικά κελιά αέρα – μια ανατροπή του πολέμου που πρωτοστάτησε πριν από είκοσι χρόνια.
Ο πόλεμος του Ισραήλ, ωστόσο, μεταμορφώνεται με άλλο τρόπο. Ο πόλεμος στη Γάζα και τον Λίβανο έχει ασκήσει πίεση στα ισραηλινά στρατεύματα. οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις υπέστησαν μεγάλες απώλειες . Τα στρατεύματά τους έχουν εξαντληθεί. Οι έφεδροι χάνουν τη δέσμευσή τους στους πολέμους του Ισραήλ και δεν εμφανίζονται πλέον στο καθήκον τους.
Το Ισραήλ έχει φτάσει στα όρια της δυνατότητάς του να βάζει μπότες στο έδαφος (με λίγα λόγια να στρατολογήσει Ορθόδοξους μαθητές Haredi Yeshiva – μια πράξη που θα μπορούσε να καταρρίψει τον Συνασπισμό).
Εν ολίγοις, η δύναμη του ισραηλινού στρατού έχει πέσει κάτω από τις στρατιωτικές δεσμεύσεις που έχει διατάξει η τρέχουσα διοίκηση. Η οικονομία καταρρέει και οι εσωτερικές διαιρέσεις είναι έντονες και επώδυνες . Αυτό ισχύει ιδιαίτερα λόγω της ανισότητας μεταξύ των κοσμικών Ισραηλινών που πεθαίνουν ενώ άλλοι εξακολουθούν να απαλλάσσονται από τη στρατιωτική θητεία – μια μοίρα που επιφυλάσσεται σε κάποιους αλλά όχι σε άλλους.
Αυτή η ένταση έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφαση του Νετανιάχου να συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός στον Λίβανο. Η αυξανόμενη εχθρότητα για την εξαίρεση των Ορθοδόξων Χαρέντι κινδύνευε με την πτώση του συνασπισμού.
Υπάρχουν τώρα –μεταφορικά μιλώντας– δύο Ισραηλινοί: Το Βασίλειο της Ιουδαίας εναντίον του Κράτους του Ισραήλ. Αντιμέτωποι με αυτούς τους βαθείς ανταγωνισμούς, πολλοί Ισραηλινοί βλέπουν τώρα τον πόλεμο εναντίον του Ιράν ως την κάθαρση που θα φέρει κοντά έναν διχασμένο λαό και, εάν νικήσει, θα τερματίσει όλους τους πολέμους του Ισραήλ.
Έξω, ο πόλεμος επεκτείνεται και μεταμορφώνεται: ο Λίβανος, προς το παρόν, έχει τεθεί σε αναμονή, αλλά η Τουρκία έχει ξεκινήσει μια μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση (η οποία θα περιλαμβάνει περίπου 15.000 άνδρες) για να επιτεθεί στο Χαλέπι, χρησιμοποιώντας εκπαιδευμένους από τις ΗΠΑ και την Τουρκία τζιχαντιστές και την Ιντλίμπ πολιτοφυλακές. Η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών έχει αναμφίβολα τους δικούς της στόχους, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ έχουν ιδιαίτερο συμφέρον να διαταράξουν τις οδούς εφοδιασμού όπλων της Χεζμπολάχ στον Λίβανο.
Η απρόβλεπτη επίθεση του Ισραήλ σε μη πολεμιστές, γυναίκες και παιδιά – και η ρητή εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού πληθυσμού – έχει αφήσει την περιοχή (και τον παγκόσμιο Νότο) σε αναταραχή και ριζοσπαστικοποίηση. Το Ισραήλ με τις πράξεις του διαταράσσει το παλιό ήθος. Η περιοχή δεν είναι πλέον «συντηρητική». Αντίθετα, μια πολύ διαφορετική «αφύπνιση» βρίσκεται σε εξέλιξη.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: