Ο αμερικανικός στρατός βλέπει τη Μέση Ανατολή, προσδιορίζοντας την περιοχή της Κεντρικής Διοίκησης, ως το κέντρο της καταστροφικής αυτοκρατορίας του.
Η καταστροφή της Συρίας ανοίγει την πόρτα στο επόμενο θύμα, πιθανότατα μια χώρα μέλος του Αραβικού Συνδέσμου, μιας οργάνωσης που θεωρεί τις Ηνωμένες Πολιτείες σύμμαχο.Ποιος είναι ο επόμενος;
Στις 17 Δεκεμβρίου 2024, ο Grzegorz Braun, Πολωνός βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ρώτησε ποιον θα κατηγορούσε αυτό το νομοθετικό σώμα για την επόμενη δολοφονία και καταστροφή , αποκαλύπτοντας πώς η Ευρώπη συμμετείχε σε αυτά τα εγκλήματα κατά της Συρίας. Η ομιλία του Μπράουν τόνισε την υποκρισία της Ευρώπης, ιδιαίτερα πώς η περιοχή δικαιολογεί την απονομιμοποίηση, τη λεηλασία και τη δολοφονία των ορισμένων αντιπάλων της με το πρόσχημα της «βοήθειας». Ο βουλευτής σημείωσε ότι χώρες που στοχοποιούνται για καταστροφή από τη Δύση, όπως η Συρία, το Ιράν, η Ρωσία, η Βόρεια Κορέα ή η Μολδαβία, δεν έχουν βλάψει κανέναν. Μάλλον, προορίζονται για καταστροφή, επειδή η Δύση επιδίδεται σε μια τρελή βιασύνη προς τη μανιακή νεοαποικιοκρατία. Το ερώτημα ποιος θα είναι επόμενος να καταστραφεί είναι ιδιαίτερα επίκαιρο στο πλαίσιο της Μέσης Ανατολής, μιας στρατηγικής περιοχής όπου η Δύση έχει καταστρέψει τις περισσότερες χώρες τα τελευταία χρόνια. Σήμερα, οι νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες της Τουρκίας και ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, που εκφράζονται μέσω του Ισραήλ, δείχνουν ότι μία ή περισσότερες χώρες της περιοχής θα ξεχωρίσουν για καταστροφή. Δυστυχώς, οι ηγέτες του Αραβικού Συνδέσμου νομιμοποίησαν αυτή τη δυνατότητα συμμετέχοντας στη κοντόφθαλμη διαίρεση της Συρίας, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής σε μια συνάντηση που οργανώθηκε για να υπαγορεύσει το μέλλον της Συρίας από τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken και τον Τούρκο Hakan Fidan.
Ένα επικίνδυνο προηγούμενο: επιβλητικές κυβερνήσεις από το εξωτερικό
Στις 14 Δεκεμβρίου 2024, ο Μπλίνκεν και ο Φιντάν κάλεσαν οκτώ εκπροσώπους από χώρες του Αραβικού Συνδέσμου στην πόλη Άκαμπα της Ιορδανίας για να υποστηρίξουν μια αποικιακή διαδικασία με στόχο να αποφασίσει το μέλλον της Συρίας από έξω. Οι συμμετέχοντες περιέγραψαν τους όρους εποικισμού στη Συρία που είχαν ήδη παραβιάσει. Για παράδειγμα, ζήτησαν μια ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας μετά τη χρηματοδότηση τρομοκρατών, συμπεριλαμβανομένων των θυγατρικών της Αλ Κάιντα, για να ανατρέψουν βίαια την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ. Υποστήριξαν επίσης για μια περιεκτική, μη σεχταριστική κυβέρνηση, μια περιγραφή που ταιριάζει περισσότερο με τον Άσαντ παρά με τη Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS). Ο Blinken και ο Fidan, που μοιάζουν με τους Sykes και Picot (Βρετανοί και Γάλλοι διπλωμάτες που χώρισαν κρυφά τη Μέση Ανατολή μεταξύ των αυτοκρατοριών τους το 1916), θα είχαν καλέσει όλες τις πολιτικές και κοινωνικές ομάδες στη Συρία, αν ήθελαν πραγματικά να επιτρέψουν στους Σύρους να αυτοκυβερνηθούν. Ωστόσο, η δημοκρατία δεν ήταν σαφώς το κίνητρο για τη συνάντηση της 14ης Δεκεμβρίου στην Άκαμπα, καθώς τα εμπλεκόμενα μέρη δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια να φέρουν κοντά τους Σύρους. Αντίθετα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν έναν εκπρόσωπο στη Δαμασκό στις 20 Δεκεμβρίου για να επηρεάσει το HTS ώστε να σχηματίσει μια κυβέρνηση σύμφωνη με τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον.
Η σύνοδος κορυφής Blinken-Fidan πρέπει να θεωρηθεί ως το σύγχρονο αντίστοιχο των συμφωνιών Sykes-Picot. Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι οι σημερινοί ηγέτες του Αραβικού Συνδέσμου έχουν αγκαλιάσει την καταστροφική παρέμβαση των ΗΠΑ στην περιοχή, παρεμβάσεις που θα χρησιμοποιηθούν εναντίον τους. Οι ηθοποιοί του δυτικού ιμπεριαλισμού, ο Blinken και ο Fidan κάνουν ανοιχτά τον Δεκέμβριο του 2024 ό,τι έκαναν κρυφά οι Sykes και Picot το 1916, καλώντας τους Άραβες ηγέτες να το υποστηρίξουν. Για να αποφευχθεί η νομιμοποίηση μιας παράνομης διαδικασίας που θα χρησιμοποιηθεί εναντίον των χωρών τους, αυτοί οι Άραβες ηγέτες θα έπρεπε να έχουν επιμείνει ότι μόνο οι Σύροι αποφασίζουν για το μέλλον τους. Ωστόσο, συμφωνώντας να αποφασίσουν για τους Σύρους, ενέκριναν έμμεσα την Ουάσιγκτον, τις Βρυξέλλες και την Άγκυρα χρησιμοποιώντας μια παρόμοια διαδικασία για να αποφασίσουν την τύχη οποιασδήποτε άλλης αραβικής χώρας. Επομένως, οι Άραβες θα πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται ποιον από αυτούς θα επισκεφθεί το ατμόπλοιο της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών, γιατί όσοι δεν διδάσκονται από την ιστορία κινδυνεύουν να το επαναλάβουν.
Σε μια εποχή που το εξαθλιωμένο Τσαντ απαιτούσε την αποχώρηση του γαλλικού στρατού και κατά συνέπεια της δυτικής αποικιοκρατίας, οι Άραβες ηγέτες επέλεξαν να ενισχύσουν περαιτέρω τον κατακερματισμό της Συρίας και της περιοχής. Σε μια συνάντηση του Αραβικού Συνδέσμου το 2008 στη Συρία , ο αείμνηστος Λίβυος ηγέτης Μουαμάρ Καντάφι προειδοποίησε τους Άραβες ηγέτες ότι η Ουάσιγκτον επιδιώκει να τους ανατρέψει και να τους σκοτώσει. Ο Καντάφι έδωσε το παράδειγμα του Σαντάμ Χουσεΐν, τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτέλεσαν με εξωδικαστική διαδικασία. Εξήγησε εύγλωττα ότι η Ουάσιγκτον στρέφεται εναντίον των συμμάχων της, όπως έκαναν ο Τσένι και ο Ράμσφελντ με τον Σαντάμ Χουσεΐν. Καθώς μιλούσε, οι Τυνήσιοι, Αιγύπτιοι και Σύροι ηγέτες γέλασαν με τις ανησυχίες του Καντάφι. Ίσως πίστευαν ότι ήταν ανώτεροι από τον Σαντάμ Χουσεΐν ή ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ένας αντικειμενικός και καλοπροαίρετος ηθοποιός. Εκ των υστέρων, οι Ηνωμένες Πολιτείες σχεδίαζαν ήδη την ανατροπή ορισμένων αραβικών κυβερνήσεων για να τεμαχίσουν τα εδάφη τους και να οικειοποιηθούν τους πόρους τους. Όπως οι τότε ηγέτες του Αραβικού Συνδέσμου αγνόησαν τις προειδοποιήσεις του Καντάφι, οι σημερινοί ηγέτες υπηρετούν ακόμη και τον ιμπεριαλισμό των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας. Κάποιοι πιστεύουν ότι η Ουάσιγκτον, οι Βρυξέλλες, η Άγκυρα ή το Τελ Αβίβ τους θεωρούν καλύτερους από τον Σαντάμ Χουσεΐν, τον Μουαμάρ Καντάφι ή τον Μπασάρ αλ Άσαντ, κάτι που είναι ένα απλοϊκό όραμα. Άλλοι μπορεί να πιστεύουν ότι το να έχουν επενδύσει τεράστια ποσά στη Δύση ή να έχουν στην κατοχή τους υπερβολικά μουσεία γεμάτα δυτικά αυτοκίνητα, τους καθιστά απρόσβλητους στην καταστροφή από την Ουάσιγκτον. Αλλά αυτοί οι ίδιοι παράγοντες προκαλούν την επιθυμία της Δύσης, η οποία επιδιώκει να οικειοποιηθεί αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, όπως έγινε με τα πλούτη της Λιβύης μετά τη δολοφονία του Καντάφι.
Το κέντρο της αμερικανικής αυτοκρατορίας ή του Μεγάλου Ισραήλ
Ο στρατός των ΗΠΑ θεωρεί τη Μέση Ανατολή το κέντρο της αυτοκρατορίας του και ορίζει την περιοχή ως Κεντρική Διοίκηση. Η Ουάσιγκτον φιλοξενεί σχέδια κατοχής και/ή ελέγχου εδαφών σε αυτήν την περιοχή μέσω μιας χώρας πληρεξουσίου. Μια τέτοια μελλοντική χώρα θα εμφανιστεί μόνο μετά την καταστροφή υφιστάμενων χωρών με αραβικούς πληθυσμούς. Δίνοντας την έγκρισή τους στη διχοτόμηση της Συρίας για την καταστροφή της, οι ηγέτες του Αραβικού Συνδέσμου θα πρέπει να σημειώσουν ότι οι χώρες τους κινδυνεύουν να καταστραφούν στη ζωή τους, επειδή καταλαμβάνουν εδάφη που επιθυμούν οι Αγγλοσάξονες, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να τις καταλάβουν ως μπορεί να συναχθεί από τα λόγια και τις πράξεις του αείμνηστου Βρετανού ρατσιστή και αποικιοκράτη, Cecil Rhodes. Η Ρόδος είχε προτείνει τη μόνιμη εγκατάσταση των Αγγλοσάξωνων στη Μέση Ανατολή, κάτι που μπορεί να εξηγήσει τον συνεχιζόμενο πόλεμο που διεξάγουν οι Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον του Ιράκ από το 1991, επιπλέον του πολέμου με πληρεξούσια που διεξάγεται συνεχώς στην περιοχή μέσω του Ισραήλ. Αυτές οι χώρες είναι επίσης ελκυστικές λόγω του τεράστιου πλούτου τους σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο, τον οποίο η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες θέλουν να προσθέσουν στο μειούμενο ακαθάριστο εθνικό εισόδημά τους (ΑΕΕ) για να ενισχύσουν την ικανότητά τους να διεξάγουν περαιτέρω αποικιακούς πολέμους.
Επιπλέον, ο επεκτατισμός της Τουρκίας θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει έναν άλλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Τέλος, η Ιορδανία, η Σαουδική Αραβία και το Ιράκ έχουν εδάφη που το Ισραήλ έχει επισημάνει ως στόχους επέκτασης χρησιμοποιώντας τους μισθοφόρους του εντός του αμερικανικού Πενταγώνου. Όλοι αυτοί οι παράγοντες συγκλίνουν για να υποδείξουν ότι σύντομα το ατμόπλοιο των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης θα στραφεί εναντίον μιας από αυτές τις χώρες που επέλεξαν να υποστηρίξουν τον δυτικό ιμπεριαλισμό στην Άκαμπα. Η Δύση δεν θα έχει έλλειψη έγκαιρων δικαιολογιών για τέτοιους πολέμους. Για παράδειγμα, οι μοναρχίες του Κόλπου διοικούν σεχταριστικές και απόλυτες δικτατορίες που δεν πλησιάζουν ποτέ τη Συρία του Άσαντ ή το Ιράκ του Σαντάμ με κανένα κριτήριο κοσμικότητας ή δημοκρατίας. Επιπλέον, ορισμένοι υποστηρίζουν τρομοκράτες στο πλευρό των Ηνωμένων Πολιτειών , και η Ουάσιγκτον θα βρει εύκολα σε αυτό μια σταθερή δικαιολογία για να τους καταστρέψει. Μπορεί να μην αργήσει να αποκαλυφθεί ποια θα είναι η επόμενη αραβική χώρα που θα στοχοποιηθεί μετά τη Συρία.
πηγή: New Eastern Outlook
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivroellas@gmail.com-6945294197. Πάγια προσωπική μου αρχή είναι ότι όλα τα έθνη έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους πολιτικές-οικονομικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές πεποιθήσεις, με την προύπόθεση να μην τις επιβάλουν με πλάγιους τρόπους είτε δια της βίας σε λαούς και ανθρώπους που δεν συμφωνούν. Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Παλαιάς Διαθήκης έγιναν ένθερμοι υποστηρικτές του Διονυσιακού πολιτισμού.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: