Πρὸ ἡμερῶν ἕνα ἀπόχρεμμα τῆς κοινωνίας πυροβόλησε καὶ σκότωσε τὴν πρώην σύντροφό του, μία μητέρα τριῶν παιδιῶν. Ἀναρωτιέμαι πόσοι θὰ τὸ θυμοῦνται μέχρι τὸ Σαββατοκύριακο, μέσα στὸν καταιγισμὸ τῶν εἰδήσεων ἀπὸ τὸ καθημερινὸ ἀστυνομικὸ δελτίο. Φαίνεται ὅτι στὴν Ἑλλάδα ὁ κάθε ἀλητάμπουρας, ὁ κάθε «εὐπαθής» καὶ ὁ κάθε κακοποιὸς μπορεῖ νὰ ἀγοράσει ἕνα ὅπλο ἀπὸ τὴν Ὁμόνοια καὶ νὰ πάει νὰ μπουμπουνίσει ὅποιον τοῦ γουστάρει.
Τὰ πιὸ θεαματικὰ ἐγκλήματα προβάλλονται ἀπὸ τὰ κανάλια τροφοδοτώντας τοὺς πολίτες τὸν τρόμο, γαρνιρισμένο μὲ τὴν φλυαρία τῶν δημοσιογραφικῶν περιγραφῶν καὶ τῶν ψυχολογικο-κοινωνιολογικῶν ἀναλύσεων. Αὐτὸ ποὺ καταλαβαίνει ὅλος ὁ κόσμος εἶναι ὅτι εἶναι ἕρμαιο τῶν κάθε εἴδους ἐγκληματιῶν, ὅτι ἡ ἀστυνομία ἀδυνατεῖ νὰ προστατεύσει τοὺς πολίτες καὶ ὅτι δὲν εἴμαστε ἀσφαλεῖς ἀκόμη καὶ μέσα στὸ ἴδιο μας τὸ σπίτι.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάτι ἄλλο: Ὅτι τὸ ἴδιο τὸ κράτος, ποὺ ἀποδεικνύεται ἀνίκανο νὰ ἐπιβάλλει τὴν τάξη καὶ νὰ ἐγγυηθεῖ τὴν ἀσφάλεια, ἀρνεῖται κατηγορηματικὰ στοὺς πολίτες τὸ στοιχειῶδες δικαίωμά τους νὰ προστατευθοῦν οἱ ἴδιοι ἀπέναντι σὲ κάθε παλιοτόμαρο ποὺ ἀπειλεῖ τὴν ζωή τους, τὴν οἰκογένειά τους καὶ τὴν περιουσία τους. Οἱ πολίτες δὲν ἔχουν δικαίωμα στὴν αὐτοάμυνα. Μποροῦν μάλιστα νὰ βροῦν καὶ τὸν μπελᾶ τους ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἀστυνομία, ἄν προσπαθήσουν νὰ τὸ ἀσκήσουν, τὴν στιγμὴ ποὺ ἀπειλεῖται ἡ ζωή τους ἀπὸ τὸ κάθε ἔνοπλο τσογλάνι ποὺ θὰ μπεῖ στὸ σπίτι τους.
Οἱ ἐγκληματίες μποροῦν νὰ ὁπλοφοροῦν, νὰ ἀπειλοῦν, νὰ πυροβολοῦν, νὰ σκοτώνουν, νὰ βιάζουν, νὰ ληστεύουν. Καὶ τὸ δικαίωμα αὐτὸ τὸ παίρνουν μονάχοι τους γράφοντας μὲ τὴν ἄνεσή τους στὰ παλιά τους τὰ παπούτσια τὸν νόμο. Οἱ πολίτες ὅμως δὲν ἔχουν τὸ νόμιμο δικαίωμα στὴν αὐτοάμυνα. Δὲν συζητᾶμε μονάχα γιὰ τὸ νόμιμο δικαίωμα τῆς ὁπλοκατοχῆς. Ἐδῶ ἀπαγορεύονται ἀκόμη καὶ μὴ ἔνοπλα μέσα αὐτοάμυνας, ὅπως τὸ τίζερ καὶ τὸ σπρέϋ πιπεριοῦ, ποὺ μποροῦν πραγματικὰ νὰ ἀποβοῦν σωτήρια γιὰ τὰ θύματα τῶν κακοποιῶν.
Ἀνακαλύψαμε ὅμως τό «κουμπὶ πανικοῦ»! Πάτα τό «κουμπὶ πανικοῦ», λοιπόν, ὅπου καὶ ὅπως ἔχεις τὴν δυνατότητα νὰ τὸ κάνεις, καὶ ἐν τῷ μεταξὺ τρέχα μετὰ πανικόβλητη γιὰ νὰ μὴν σὲ βιάσουν ἤ νὰ μὴν σὲ σκοτώσουν κιόλας, περιμένοντας νὰ ἔρθει κάποια στιγμὴ ἡ ἀστυνομία, ὅταν τὶς προάλλες τὴν ἄλλη τὴν σκότωσε τὸ καθίκι ἔξω ἀπὸ τὸ ἀστυνομικὸ τμῆμα!
Στὴν Ἑλλάδα ὅλοι διαμαρτύρονται γιὰ τὴν ἐγκληματικότητα. Ὅμως, τὸ νόμιμο δικαίωμα στὴν αὐτοάμυνα θεωρεῖται ταμποῦ. Ὁ δράστης ἔχει ὅπλο. Τὸ θύμα ὅμως δὲν ἔχει αὐτὸ τὸ δικαίωμα. Πλήρης ἀντιστροφὴ τῆς στοιχειώδους λογικῆς! Ἐὰν τεθεῖ τὸ ζήτημα τῆς αὐτοπροστασίας τῶν θυμάτων ἤ τῶν ὑποψηφίων θυμάτων, τότε ἕνα αἴσθημα φρίκης θὰ γεμίσει τὴν ἀτμόσφαιρα, καὶ οἱ εἰδήμονες ποὺ βγαίνουν κάθε μέρα στὰ κανάλια γιὰ νὰ μιλήσουν γιὰ τὴν ἐγκληματικότητα θὰ ποῦν μὲ μία φωνή: «μὰ θέλετε νὰ κάνετε τὴν κοινωνία ζούγκλα;». Φαντάζομαι ἀπὸ μιὰ μεριὰ τίποτα ἀληταράδες νὰ παρακολουθοῦν τὴν τηλεόραση καὶ νὰ ἔχουν λυθεῖ ἀπὸ τὰ γέλια. Αὐτοὶ κι ἄν δὲν θέλουν τὴν νομικὴ κατοχύρωση τῶν πολιτῶν στὴν αὐτοάμυνα!
Ὁ νόμος τῆς ζούγκλας εἶναι ὅμως ὁ νόμος τοῦ ἰσχυροτέρου. Καὶ ἐδῶ ὁ ἰσχυρότερος εἶναι ὁ κακοποιὸς καὶ ὄχι τὸ θύμα. Ὁ νόμος τῆς ζούγκλας εἶναι αὐτὸς ποὺ ἰσχύει σήμερα. Εἶναι ὅμως εὔκολα ἀντιληπτὸ ὅτι ἕνας ὁλόκληρος κόσμος ζεῖ ἀπὸ τὸ ἔγκλημα. Κι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἐπαγγελματίες καὶ οἱ εἰδήμονες θὰ χάσουν ἕνα μέρος ἀπὸ τὸ ψωμάκι τους, ἄν κάθε πολίτης ἔχει τὸ νόμιμο δικαίωμα αὐτοάμυνας.
Τὴν ἴδια στιγμὴ εἶναι οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι ποὺ μὲ τίς «ἐμβριθεῖς» καί «βαθυστόχαστες» ἀναλύσεις τους ἀσχολοῦνται μὲ τὰ προβλήματα τῶν «εὐπαθῶν» δραστῶν καὶ ὄχι τῶν θυμάτων. Οἱ πραγματικοὶ εὐπαθεῖς ὅμως εἶναι οἱ πιὸ ἀδύναμοι πολίτες ποὺ γίνονται κάθε μέρα βορρᾶ τῆς ἐγκληματικότητας: ἡλικιωμένοι, γυναῖκες, παιδιὰ καὶ ἄνθρωποι μὲ ἀναπηρίες.
Ποιός εἶναι ὁ πραγματικὸς εὐπαθής; Ἐκεῖνοι οἱ γνωστοί «εὐπαθεῖς» ποὺ ἔσερναν μὲ τὸ αὐτοκίνητο τὴν γυναῖκα ἤ ἡ ἴδια; Ποιός θυμᾶται τὴν ἡλικιωμένη ποὺ τὴν βρῆκε ὁ ἀδελφός της στὸ διαμερισματάκι της στὰ Ἐξάρχεια νεκρὴ ἀπὸ τὰ βασανιστήρια ποὺ εἶχε ὑποστεῖ ἀπὸ τά «θύματα τῆς κακούργας κοινωνίας»; Καὶ ποιός θυμᾶται τὸ παιδάκι ποὺ σκοτώθηκε στὴν αὐλὴ τοῦ σχολείου του σὲ γνωστὴ συνοικία «εὐπαθῶν», ποὺ ἔχουν κατοχυρώσει στὴν πράξη τὸ δικαίωμά τους στὴν καθολικὴ ὁπλοκατοχὴ καὶ στὴν ἀσύστολη ὁπλοχρησία, μὲ τὶς ἀρχὲς νὰ μὴν τολμοῦν νὰ τοὺς ἀγγίξουν καὶ τοὺς πάσης φύσεως «ἀλληλέγγυους» νὰ τοὺς ἀναγορεύουν σέ «θύματα τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας»;
Ἐφόσον οἱ πολίτες ἔχουν τὸ δικαίωμα τῆς ζωῆς, τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς περιουσίας, πρέπει νὰ ἔχουν καὶ τὸ δικαίωμα τῆς νόμιμης αὐτοάμυνας γιὰ νὰ προστατεύσουν αὐτὰ τὰ δικαιώματα. Προσωπικά, θέλω νὰ ἔχω τὸ δικαίωμα νὰ μπορῶ νὰ πυροβολήσω τὸν κάθε λεχρίτη ποὺ θὰ μπεῖ μέσα στὸ σπίτι μου γιὰ νὰ μὲ ληστέψει μέχρι νὰ ἔρθει ἡ ἀστυνομία γιὰ νὰ τὸν συλλάβει. Καὶ σὲ περίπτωση ποὺ τὸν τραυματίσω, θέλω νὰ μοῦ καταβάλλει καὶ ἀποζημίωση γιὰ τὸ αἷμα του ποὺ μοῦ λέρωσε τὸ χαλὶ καὶ γιὰ τὸν τοῖχο ποὺ τρύπησε ἡ σφαῖρα ἀπὸ τὸ ὅπλο μου! «Ὁ Θεὸς ἔφτιαξε τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὁ Σάμουελ Κόλτ τοὺς ἔκανε ἴσους», λέει ἕνα ἀμερικανικὸ ρητό.
Πηγή : https://www.facebook.com/Serafeim1968/posts/pfbid02HtCkSVsyXC7cE6oQhkyEjQ1vsQBmm7r1FN3Px2TPSEDrdYtgQr9PXKKyTJ625yQQl
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: