Καθώς το κίνητρο του Πεκίνου εκτινάσσει τις κινεζικές μετοχές στα ύψη, ο οικονομολόγος Stephen Jen είναι μεταξύ των ταύρων που πιστεύουν ότι ο μεγαλύτερος ελιγμός της Κίνας από το 2008 μόλις ξεκινά.
«Οι κινεζικές μετοχές είναι εξαιρετικά υποτιμημένες», λέει η Jen, διευθύνουσα σύμβουλος της Eurizon SLJ. Επειδή «οι επενδυτές είναι τόσο λιποβαρείς οτιδήποτε κινέζικο», σημειώνει, «μια σοβαρή ανατροπή είναι απολύτως δυνατή».
Οι τολμηρές κινήσεις της Κίνας την περασμένη εβδομάδα για μείωση των επιτοκίων, χαμηλότερα επιτόκια στεγαστικών δανείων, χαλάρωση των κανόνων για τους αγοραστές κατοικιών στις μεγάλες πόλεις, μείωση του ποσού των μετρητών που πρέπει να διατηρούν οι τράπεζες - και η ανακοίνωση των επερχόμενων μέτρων τόνωσης - προκάλεσαν άνοδο των κινεζικών μετοχών για ένατο. συνεχόμενη μέρα τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου.
Για μήνες, οι καπιταλιστές αναλυτές, χωρίς πάντα να συσχετίζουν αυτή την πιθανή κινεζική ύφεση με την πολιτική που ακολουθούσαν άμεσα ή έμμεσα οι Ηνωμένες Πολιτείες και της οποίας οι επιπτώσεις γίνονται αισθητές ακόμη και στους στενούς συμμάχους τους, τόνιζαν το γεγονός ότι η Κίνα υπέφερε από «έλλειψη της συνολικής ζήτησης και ότι η λύση ήταν η κεντρική κυβέρνηση Α) να διασώσει τις τράπεζες και τη χρηματοδότηση της τοπικής αυτοδιοίκησης και Β) να χρησιμοποιήσει δημοσιονομικά και νομισματικά κίνητρα.
Για μήνες η Κίνα αντιστάθηκε σε αυτήν την εντολή για ανάκαμψη και μπορούμε να πιστεύουμε ότι πληρούσε τις προϋποθέσεις, αλλά αυτή την Τρίτη η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας (BNC) έκανε μια ανακοίνωση σε συνέντευξη Τύπου που μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο, η οποία είναι εξαιρετικά σπάνια ανοίγοντας το ταμείο της στο χρηματιστήρια και να βγάλει χρήματα φθηνότερα για να δανειστεί και την επόμενη μέρα επιβεβαιώθηκε με τη μείωση του επιτοκίου των μονοετών δανείων της προς τους δανειστές στο υψηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί ποτέ. Ενώ η κυβέρνηση έχει διανείμει σπάνια χρηματική βοήθεια και έχει ξεκινήσει νέες επιδοτήσεις για ορισμένους άνεργους πτυχιούχους…
Το 24μελές Πολιτικό Γραφείο υπό την ηγεσία του Σι ακολούθησε την Πέμπτη με νέα μέτρα υπέρ της ανάπτυξης, υποσχόμενος αύξηση των δημοσιονομικών δαπανών και δίνοντας την πρώτη του υπόσχεση να σταματήσει την «πτώση» των τιμών των ακινήτων. Έδωσε επίσης νέα έμφαση στην αύξηση της κατανάλωσης, λέγοντας ότι είναι «αναγκαίο να αντιμετωπιστούν οι ανησυχίες των μαζών». ...Το μπαράζ ανακοινώσεων πολιτικής σηματοδότησε μια ριζική αλλαγή στην προσέγγιση του Xi για τη διαχείριση της οικονομίας των 18 τρισεκατομμυρίων δολαρίων της Κίνας.
Οι κινεζικές μετοχές εκτοξεύτηκαν αμέσως. Αυτό που είναι ακόμη πιο ενθαρρυντικό (τουλάχιστον, αν θέλετε η Κίνα να συνεχίσει να αναπτύσσεται) είναι ότι η κυβέρνηση του Xi φαίνεται να είναι σε θέση να διασώσει το τραπεζικό σύστημα της Κίνας.
Η Κίνα σχεδιάζει να εισφέρει έως και 1 τρισεκατομμύριο γιουάν (142 δισεκατομμύρια δολάρια) κεφαλαίου στις μεγαλύτερες κρατικές τράπεζές της για να αυξήσει την ικανότητά τους να υποστηρίξουν την οικονομία που αντιμετωπίζει προβλήματα… Η χρηματοδότηση θα προέλθει κυρίως από την έκδοση νέων ειδικών κρατικών ομολόγων… Οι λεπτομέρειες δεν έχουν γίνει ακόμη έχουν οριστικοποιηθεί και υπόκεινται σε αλλαγές, πρόσθεσαν οι άνθρωποι. Θα είναι η πρώτη φορά από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 που το Πεκίνο εισφέρει κεφάλαια στις μεγάλες τράπεζές του.
Για τους μη μυημένους, «εισαγωγή κεφαλαίου» σημαίνει «δίνοντας χρήματα στις τράπεζες». Αυτό σημαίνει διάσωση.
Αυτό είναι πιθανώς ακόμη πιο σημαντικό από τα μέτρα τόνωσης, διότι η εκ νέου δανειοδότηση από τις τράπεζες είναι το κλειδί για μια βιώσιμη ανάκαμψη. Οι υποστηρικτές της Κίνας υποστηρίζουν εδώ και καιρό ότι τα επισφαλή χρέη των κινεζικών τραπεζών δεν έχουν σημασία, επειδή οι τράπεζες και το κράτος είναι ένα και το αυτό - αυτό ονομάζεται θεωρία του «ενιαίου κράτους». Στην πραγματικότητα, οι κινεζικές τράπεζες έχουν τα δικά τους κίνητρα και φοβούνται ότι θα εξαλειφθούν από την κυβέρνηση εάν αποτύχουν. Η ένεση τους με κεφάλαιο τους βοηθά να αποκτήσουν την αυτοπεποίθηση να δανείσουν ξανά, γιατί τους δίνει ένα μαξιλάρι κατά της αποτυχίας.
Μπροστά σε αυτό, το άρθρο δείχνει επίσης εμπιστοσύνη στην ικανότητα των Ηνωμένων Πολιτειών να επαναβιομηχανοποιηθούν. Σημειώστε ότι το μόνο πράγμα που φαίνεται ανησυχητικό σε αυτόν τον αναλυτή στο σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ότι σίγουρα έχουν σπάσει το σύστημα της δημόσιας παρέμβασης, αλλά ο καπιταλισμός επιθυμεί πλήρως την καινοτομία που δεν μπορεί να επιβραδυνθεί από τις απαιτήσεις των εργαζομένων (άλλη μια αχίλλειος πτέρνα σύμφωνα με αυτός ο αναλυτής) δεδομένου ότι οι κοινωνικές συγκρούσεις διακόπτονται πολύ γρήγορα. Έτσι, οι δύο οικονομίες μπορούν να ξεκινήσουν μόνες τους σε μια θετική δυναμική. Στην πραγματικότητα, όσον αφορά την εκβιομηχάνιση, το εν λόγω άρθρο φαίνεται να έχει την πίστη του ανθρακωρύχου στις ικανότητες κάθε συστήματος να δημιουργήσει ανάπτυξη και ανάπτυξη και να προκαλέσει αμοιβαία ζημιά από τη στιγμή που η Κίνα συμφωνεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο όπως το 2008. . Το άρθρο από καπιταλιστική σκοπιά προφανώς αποφεύγει να θέσει αυτό που ορίσαμε ότι εξαρτά όλες τις τακτικές και τους πειραματισμούς του ΚΚ Κίνας, δηλαδή τη διασφάλιση της υποστήριξης των κινεζικών μαζών για να έχει μια γεωστρατηγική προοπτική.
Αυτό που σημειώνεται σε άλλο άρθρο είναι ότι μέσω αυτών των μέτρων η Κίνα εδραιώνει επίσης την ηγετική της θέση όχι μόνο στην Αφρική αλλά και σε άλλες περιοχές που βλέπουν την ανάπτυξή τους να λιμνάζει ή να εισέρχεται σε ύφεση στους δεσμούς τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή είναι η περίπτωση της Ιαπωνίας, ενός από τους κύριους στρατηγικούς πολιτικούς και ακόμη και στρατιωτικούς εταίρους των Ηνωμένων Πολιτειών που δεν μπορεί να σπάσει τους οικονομικούς δεσμούς της με την Κίνα, αλλά βρίσκουμε την ίδια αντίφαση σε πολλές ασιατικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της πιο επιθετικής από όλες τις Φιλιππίνες. Δηλαδή, ο πολλαπλασιασμός των εχθρικών προς κάθε εξέλιξη τακτικών, που βιώνεται ως ανταγωνιστής ενός τρόπου ηγεμονίας που βασίζεται σε διχασμούς, καθιστά τις περισσότερες από τις «δημοκρατίες» εντελώς ασταθείς που έχουν όλο και λιγότερες νίκες όχι μόνο στρατιωτικές ή οικονομικές αλλά όχι πλέον. εξασφαλίζουν την υποστήριξη των δικών τους ανθρώπων. Εξ ου και το παράδοξο του υπεροπλισμού που επιβάλλεται σε αυτές τις χώρες από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε συμμαχίες που εξαρτώνται από το ΔΝΤ ή άλλους θεσμούς που βασίζονται στη στρατιωτικοποίηση του δολαρίου και ταυτόχρονα στις συνομιλίες με την Κίνα. Μερικές ασιατικές χώρες ωθούν αυτό το διπλό παιχνίδι σε σημείο καρικατούρας.
βλέπε: Οι Φιλιππίνες ρίχνουν ένα γάντι πυραύλων Typhon στην Κίνα
Αντιμέτωπη με αυτήν την κατάσταση, η Κίνα δεν βάζει ποτέ όλα τα αυγά της σε ένα καλάθι και οι Ηνωμένες Πολιτείες την κατηγορούν ότι έχει πολυκομματική διπλωματία, δεν είναι μόνο το Βιετνάμ που εφαρμόζει τη στρατηγική του μπαμπού. Τουλάχιστον σε επίπεδο αμοιβαία επωφελών ανταλλαγών, γιατί στο επίπεδο των συμφερόντων της Κίνας και του κινεζικού λαού που κινούνται προς μια κατάσταση μέσης ευημερίας, η επικύρωση μιας κόκκινης γραμμής που αφορά τόσο την κινεζική κυριαρχία όσο και τη σοσιαλιστική προοπτική που προωθούνται από το κόμμα υπάρχουν προσανατολισμοί που θα βαθύνουν και θα υπάρξει μόνο επανεκκίνηση, επενδύσεις σε αυτό το δόγμα που είναι εντελώς αντίθετο από αυτό που εφαρμόζει η καπιταλιστική Δύση.
Οι ίδιοι Asia Times, αναμφίβολα στο όνομα των μεγάλων επενδυτών, σημειώνουν την προσαρμογή των «δισεκατομμυριούχων» από τους οποίους ζητείται να είναι αληθινός πράκτορας των στόχων και των μέσων του κινεζικού σοσιαλισμού, είτε αυτά τα δισεκατομμύρια αποκτήθηκαν στην υψηλή τεχνολογία τομείς με την εναρμόνιση του Jack Ma και άλλων, διεφθαρμένων ατόμων που συνδέονται με τις τοπικές αρχές, ιδίως στον τομέα των ακινήτων ή άλλων. Υπήρχε ο Xi ως πρόεδρος όχι μια εξέλιξη δογμάτων αλλά μια επιλογή να κάνει τη γραμμή μιας ανάπτυξης διαφορετικής από την καπιταλιστική νεωτερικότητα ολοένα και πιο αυτόνομη χωρίς ρήξη που ακολουθήθηκε από παραδείγματα ενώ καλούσε, όπως φαίνεται στην επιλογή της ανάκαμψης παραπάνω, το κεφάλαιο να επενδύσει.
Ωστόσο, η σχέση είναι διαρκώς υπό διαπραγμάτευση και δεν είναι αδιάφορο να δούμε ότι οι ίδιοι Asia Times που δεν είναι αντίθετοι με τους δεσμούς με τη Ρωσία ανακοινώνουν ότι αν ανοίξουν οι BRICS στη Βόρεια Κορέα θα ήταν πολύ κακό σημάδι για αυτό το σύστημα που αναπτύσσεται παράλληλα. και μπορεί να αποτελέσει ασφαλέστερο μέρος για καπιταλιστικές επενδύσεις.
Πράγμα που εγείρει ένα άλλο ερώτημα, αυτό της ικανότητας του πολυπολικού κινήματος, στο οποίο η στρατηγική εταιρική σχέση με τη Ρωσία διαδραματίζει κεντρικό ρόλο, επιβεβαιωμένο ανεξάρτητα από όλες τις πιέσεις να σχεδιάσει τους δικούς του θεσμούς που δεν έχουν σχεδιαστεί επομένως από αυτούς του Bretton Wood ή της ισορροπίας του δύναμη στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ταυτόχρονα να μεταμορφώσει τα υπάρχοντα που γίνονται όλο και περισσότερο περιορισμός για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους υποτελείς τους.
Αυτή η σύντομη επισκόπηση, η οποία θα πρέπει να συμπληρωθεί από άλλες προκλήσεις, μερικές από τις οποίες έχουν ήδη αντιμετωπιστεί από την Κίνα, όπως η θεαματική πρόοδος στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή η συγκρότηση ενός στρατού που ανταποκρίνεται ξανά στην επιθετικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή του Ειρηνικού, σε συνδυασμό με μια δημογραφική πρόκληση με την καθιέρωση ενός συστήματος κοινωνικής προστασίας... σε ζαλίζει όταν συνειδητοποιείς το τεράστιο ό,τι καταφέρνει η Κίνα και η κλίμακα της οποίας έχει περάσει ένα νέο κατώφλι σε σχέση με τις αντιπαραθέσεις του Ψυχρού Πολέμου... Πράγμα που δεν σημαίνει ότι η Κίνα έσπασε με το λενινιστικό καλούπι, αντίθετα, αλλά λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητα που είναι και δική της, μιας χώρας που έχει βιώσει τον αποικισμό και προσφέρει στους λαούς του νότου μια νεωτερικότητα που μπορεί να σώσει αυτό που ισχυρίστηκε ο δυτικός καπιταλισμός. να τους επιβάλει για να επιτευχθεί ανάπτυξη.
Αντιμέτωπες με αυτό το κίνημα επαναστατικής κλίμακας και απίστευτου θράσους, υπάρχει στις δυτικές κοινωνίες και στο ιδεολογικό πρίσμα που τους ανήκει εδώ και δύο ή τρεις αιώνες η τάση να επιχειρούν συστηματικά να αποδείξουν την αποτυχία μιας τέτοιας εναλλακτικής, ενώ φυσικά αρνούνται τον ρόλο που διαδραμάτισε ο ιμπεριαλισμός σε αυτά τα προβλήματα που πολλαπλασιάζονται στην υλοποίηση ενός τέτοιου έργου. Ο χαρακτήρας αυτού που έχει ήδη επιτευχθεί από την άποψη της ανάπτυξης από την αρχή του κινεζικού σοσιαλισμού αρνείται, πώς από τη μοναδική συλλογική δύναμη ενός λαού που κινητοποιείται από ένα κομμουνιστικό κόμμα μπορούμε να γίνουμε μάρτυρες τέτοιας ανάπτυξης που δεν βασίζεται σε καμία αποικιακή λεηλασία και η οποία συνοδεύεται από έναν τόσο σημαντικό μετασχηματισμό της ζωής του πληθυσμού, που ήδη μπορούσαμε να δούμε με την ΕΣΣΔ, αλλά η αποτυχία της, συμπεριλαμβανομένης της αποτυχίας της, έθρεψε την πρωτοτυπία του σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά; …
Αυτή η άρνηση του εκμεταλλεύματος και της επιμονής, της μονιμότητας στη συλλογική προσπάθεια που ενσαρκώνει κατά κάποιο τρόπο το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι τώρα στη Δύση ένα από τα πιο δύσκολα χαρακτηριστικά για κοινή χρήση, συμπεριλαμβανομένου του εκμεταλλεύματος που βρίσκεται σε διαδικασία κοινής χρήσης πέτυχε σήμερα τόσο να μεταμορφώσει το υπάρχον όσο και να γεννήσει κάτι νέο σε μια κατάσταση που θα ήταν ήδη πολύπλοκη αν όλοι συμφωνούσαν, αλλά που έρχεται αντιμέτωπη με μια παρακμάζουσα αυτοκρατορία έτοιμη να φτάσει μέχρι την αποκάλυψη για να αποτρέψει αυτή τη δυναμική. Ωστόσο, το μόνο πραγματικό ερώτημα για έναν επαναστάτη που ευνοεί τη ζωή και την ανθρώπινη χειραφέτηση θα πρέπει να είναι να θέσει το πρόβλημα του πώς μπορεί να συμμετάσχει σε μια διαδικασία που δεν είναι η απλή αντικατάσταση μιας ηγεμονίας από μια άλλη, αλλά καλό για να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για συλλογική συνεργασία με βάση τα δικά του προβλήματα. Danielle Bleitrach
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: