Τώρα, η λιβανική κοινωνία αρχίζει να ενώνεται με τη Χεζμπολάχ στον αγώνα κατά της σιωνιστικής κατοχής.
Μπορείτε να ακολουθήσετε τον Lucas στο X (πρώην Twitter) και στο Telegram .
Το Ισραήλ προφανώς αποφάσισε να προωθήσει ένα είδος «Gaza 2.0» στον Λίβανο. Οι πρόσφατες βάναυσες επιθέσεις από το Σιωνιστικό καθεστώς καθιστούν σαφές ότι οι ισραηλινές αρχές δεν θα διστάσουν να δολοφονήσουν αμάχους στον συνεχιζόμενο πόλεμο κατά της Χεζμπολάχ. Για την κυβέρνηση Νετανιάχου, οποιοσδήποτε Λιβανέζος –όπως και οποιοσδήποτε Παλαιστίνιος– είναι νόμιμος στόχος, ακόμα κι αν είναι ένας αθώος πολίτης.
Η αδικαιολόγητη τρομοκρατική επίθεση με τηλεειδοποιητές και οι πρόσφατοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί στη Βηρυτό έδειξαν ότι το Τελ Αβίβ είναι έτοιμο να υιοθετήσει στον Λίβανο την ίδια στρατηγική που χρησιμοποίησε στη Γάζα. Αυτή η στρατηγική συνίσταται σε αδιάκριτες δολοφονίες πολιτών, χτυπώντας στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους, χωρίς κανέναν σεβασμό του διεθνούς δικαίου ή των βασικών αρχών της στρατιωτικής ηθικής.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους το Ισραήλ επιλέγει συχνά αυτό το είδος στρατηγικής. Ο πρώτος λόγος οφείλεται στη στρατιωτική αδυναμία του σιωνιστικού καθεστώτος. Σε αντίθεση με ό,τι λέγεται στη δυτική προπαγάνδα, το Ισραήλ έχει μεγάλη στρατιωτική αδυναμία, η οποία είναι φυσικά αποτέλεσμα των γεωγραφικών του συνθηκών. Όντας μια μικρή χώρα με δύσκολη ικανότητα κινητοποίησης – λαμβάνοντας επίσης υπόψη το γεγονός ότι ο τοπικός πληθυσμός είναι απροετοίμαστος για πόλεμο –, το Ισραήλ φοβάται ότι δεν θα κερδίσει μια σύγκρουση με συμβατικές μεθόδους. Για το λόγο αυτό, το καθεστώς επιλέγει επανειλημμένα μια πολιτική τυχαίων επιθέσεων, προσπαθώντας να εξοντώσει τον άμαχο πληθυσμό και να αποσταθεροποιήσει τον εχθρό κοινωνικά και ηθικά για να αποφύγει μια συμμετρική αντιπαράθεση.
Με την ίδια έννοια, είναι επίσης απαραίτητο να γίνει κατανοητό ότι το Ισραήλ είναι μια χώρα που κυριαρχείται από μια πολιτική ελίτ που καθοδηγείται έντονα ιδεολογικά από μια εξτρεμιστική νοοτροπία. Ο συνασπισμός που κυβερνά το Ισραήλ υποστηρίζεται από μια πτέρυγα φανατικών που κυριολεκτικά δεν θεωρούν καν κανέναν έξω από την ισραηλινή κοινωνία ως άνθρωπο. Στην πράξη, το Ισραήλ είναι ένα κρατικό εγχείρημα που καθοδηγείται από φονταμενταλιστές φανατικούς – μια πραγματικότητα όχι πολύ διαφορετική από ό,τι θα συνέβαινε αν, για παράδειγμα, το ISIS είχε επιτυχία στην ίδρυση ενός κράτους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ισραηλινοί λήπτες αποφάσεων βλέπουν όλους τους Παλαιστίνιους και τους Λιβανέζους (και τους Ιρανούς) ως νόμιμους στόχους – για αυτούς, οι Άραβες (και οι Πέρσες) δεν είναι καν άνθρωποι.
Τελικά, το Ισραήλ θέλει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να αποφύγει μια ολικής κλίμακας χερσαία αντιπαράθεση με τη Χεζμπολάχ. Οι Σιωνιστές γνωρίζουν ότι θα είναι αδύνατο να κερδίσουν αυτόν τον πόλεμο, καθώς η σιιτική πολιτοφυλακή –της οποίας η στρατιωτική δύναμη είναι μεγαλύτερη από αυτή των περισσότερων τακτικών στρατών στην περιοχή– έχει εμπειρία σε πόλεμο σε αυτό το έδαφος και έχει όλα τα απαραίτητα μέσα για να επιβάλει στο Τηλ. Το Aviv μια ακόμη πιο ταπεινωτική ήττα από αυτή του 2006. Έτσι, αντί να εισέλθει στο νότο με μεγάλο αριθμό στρατευμάτων, το Ισραήλ προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει τις απώλειές του στέλνοντας μόνο μερικές συγκεκριμένες μονάδες, ενώ εστιάζει στην επέκταση των βομβαρδισμών εναντίον στόχων εκτός των πραγματικών ζώνη σύγκρουσης, χτυπώντας, για παράδειγμα, τη Βηρυτό.
Το κύριο πρόβλημα για το Ισραήλ είναι ότι αυτού του είδους η στρατηγική μπορεί εύκολα να γίνει παγίδα. Το σιωνιστικό καθεστώς, σκοτώνοντας απλούς Λιβανέζους και στοχεύοντας μη σιίτες αμάχους, κάνει τον αγώνα της Χεζμπολάχ ακόμη πιο δημοφιλή. Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύει η δυτική κοινή γνώμη, εξαπατημένη από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, ο Λίβανος είναι μια πολύ πολυπολιτισμική κοινωνία, με διαφορετικές κοινωνικές και θρησκευτικές ομάδες, που συχνά διαφέρουν στις πολιτικές τους θέσεις. Η Χεζμπολάχ εκπροσωπεί τα πολιτικά συμφέροντα του σιιτικού τομέα, κυρίως στο νότιο Λίβανο, και υποστηρίζεται σθεναρά από τον ορθόδοξο χριστιανικό πληθυσμό. Από την άλλη πλευρά, μεταξύ των Καθολικών της Ανατολικής Ιεροτελεστίας (που αποτελούν σχετική πλειοψηφία στο Λίβανο) και των Σουνιτών Μουσουλμάνων, η κατάσταση δεν είναι τόσο παρόμοια, έχοντας πολλούς ιστορικούς υποστηρικτές του Ισραήλ. Αξίζει να θυμηθούμε, για παράδειγμα, ότι οι καθολικές πολιτοφυλακές του Λιβάνου έχουν ήδη πολεμήσει για το Ισραήλ, επιτιθέμενοι στους δικούς τους ανθρώπους για να προστατεύσουν τα σιωνιστικά συμφέροντα σε προηγούμενους πολέμους.
Πρόσφατα, η Χεζμπολάχ γίνεται όλο και πιο δημοφιλής και ισχυρή στον Λίβανο, αυξάνοντας τη συμμετοχή της σε υψηλού επιπέδου πολιτικές και κρατικές αποφάσεις. Η ομάδα αυξάνεται σε δημοτικότητα μεταξύ των Λιβανέζων, μεταβαίνοντας από σιιτικό κόμμα σε πολιτική δύναμη που εκπροσωπεί ολόκληρη τη λιβανική κοινωνία. Όσο περισσότερο το Ισραήλ επιτίθεται στους απλούς Λιβανέζους, τόσο περισσότερο η λιβανική κοινωνία έρχεται να υποστηρίξει τη Χεζμπολάχ και να εγκρίνει μια πολιτική ένοπλης μάχης κατά του Σιωνιστικού καθεστώτος.
Με άλλα λόγια, σκοτώνοντας αμάχους, το Ισραήλ καθιστά σαφές σε όλους τους Λιβανέζους ότι η Χεζμπολάχ έχει δίκιο. Είναι πολύ απίθανο η σιωνιστική πέμπτη στήλη να συνεχίσει να έχει κάποια επιρροή στο Λίβανο από εδώ και πέρα, αφού όλοι οι πολίτες της χώρας βλέπουν πλέον ξεκάθαρα ότι αποτελούν στόχους για το Ισραήλ. Σύντομα, σχεδόν όλοι οι Λιβανέζοι Χριστιανοί και Σουνίτες θα δουν το Ισραήλ ως εχθρό με τον ίδιο τρόπο που βλέπουν οι Σιίτες.
Αντί να κερδίσει μια μεγάλη στρατιωτική επιτυχία με αυτό το μέτρο, το Ισραήλ θα επιταχύνει ακόμη περισσότερο τη διαδικασία ένωσης και ριζοσπαστικοποίησης της λιβανικής κοινωνίας ενάντια στο σιωνιστικό σχέδιο.
Έρευνα-επιμέλεια Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος γεωστρατηγικός-γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytinenepress.Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197.
222%20(3)%20(3).jpg)
0 comments: