Όταν ο αυτοκράτορας της Απαγορευμένης Πόλης αντιλήφθηκε την υποβάθμιση που προκάλεσε αυτό το εμπόριο, απαγόρευσε την κυκλοφορία και την κατανάλωση ναρκωτικών. Οι Βρετανοί αντέδρασαν με εξαιρετική αποφασιστικότητα ξεκινώντας δύο διαδοχικούς πολέμους που έμειναν στην ιστορία ως « Πόλεμοι του Οπίου » (1839-1842 και 1856-1860). Η Κίνα έχει αναγκαστεί να ανεχθεί τη διακίνηση, το εμπόριο και την αχαλίνωτη κατανάλωση ναρκωτικών, κυρίως οπίου.
Το φαινόμενο αυτό συνέβαλε στην αποσύνθεση της πολιτικής δομής της κινεζικής αυτοκρατορίας και στην οικονομική της καταστροφή, προς όφελος της βασίλισσας Βικτώριας και της αποικιακής υπερδύναμής της. Εξ ου και η συχνά επαναλαμβανόμενη ιδέα ότι το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν το πρώτο ναρκοκράτος στη σύγχρονη ιστορία.
Έχει σημειωθεί σποραδικά ότι ο Καρλ Μαρξ παρατήρησε το φαινόμενο και έγραψε ότι η εξάπλωση της χρήσης ναρκωτικών είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για την καταστροφή των καπιταλιστικών κρατικών δομών και τη νίκη της ταξικής πάλης που είχε θεωρήσει. Έναν αιώνα αργότερα, ένας από τους μαθητές του, ίσως ο πιο παρατηρητικός, ο Φιντέλ Κάστρο, προσπάθησε να κάνει πράξη αυτή τη διδασκαλία. Για οικονομικούς σκοπούς και με πολιτικό στόχο να υπονομεύσει τον νούμερο ένα εχθρό, τις Ηνωμένες Πολιτείες, μπήκε στο εμπόριο ναρκωτικών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκμεταλλεύτηκε τη γεωγραφική θέση της Κούβας, διαθέτοντας πλοία, λιμάνια και εργαστήρια διύλισης που βρίσκονταν στα πρώην λημέρια των «barbudos» της Sierra Maestra. Με πρόσχημα το αμερικανικό εμπάργκο, ανέκτησε και ξέπλυνε χιονοστιβάδες δολαρίων από τη διακίνηση ναρκωτικών.
Αυτό ξεπέρασε τα όρια της ευπρέπειας και, υπό την πίεση του κύριου συμμάχου του, ο Κάστρο αναγκάστηκε να θυσιάσει τον πιο πιστό του σύντροφο, τον κομμουνιστή ήρωα, στρατηγό Ochoa, ο οποίος, στο όνομα της επανάστασης, ισχυρίστηκε ότι ήταν ο μόνος υπεύθυνος για τα εγκλήματα που προέκυψαν. από τη διεθνή διακίνηση ναρκωτικών από επιθυμία για προσωπικό πλουτισμό και, ως εκ τούτου, δέχτηκε να τουφεκιστεί.
Αν διαβάσουμε σήμερα τα στοιχεία για τη θνησιμότητα λόγω κατανάλωσης ναρκωτικών, ακόμη και συνθετικών, μένουμε άφωνοι. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η πιο ακριβής καταμέτρηση για το 2023 είναι 115.000 θάνατοι. Διπλάσιοι Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του 12ετούς πολέμου στο Βιετνάμ. Στην Ευρώπη, και ιδιαίτερα στην Ιταλία, δεν είμαστε σε αυτά τα αστρονομικά στοιχεία. Αλλά ξέρετε: στις Ηνωμένες Πολιτείες, όλα γίνονται εκ των προτέρων και στη συνέχεια, σε καταρράκτη, τα φαινόμενα κυριεύουν και την Ευρώπη και τη χώρα μας. Απλά περίμενε. Δεν είναι εύκολο να προβλέψεις πόσο καιρό.
Το σίγουρο είναι ότι στην Ιταλία περίπου το 40% των πολιτών ηλικίας 15 έως 70 ετών έχουν κάνει χρήση ναρκωτικών. Αυτή η υπερβολική κατανάλωση επηρεάζει τη γενική ικανότητα εφαρμογής, μάθησης, εργασίας. Παρεμβαίνει στις σχέσεις και τις κοινότητες, δημιουργώντας σκιώδεις θύλακες με γενικευμένη τάση για κοινωνικό εγωισμό και παρακμή της αίσθησης του πολίτη. Μέχρι την κατάρρευση που είχε προβλέψει ο Μαρξ και ήταν ήδη αντιληπτή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Δεν πρέπει να κάνουμε μανιχαϊστική μάχη για αυτό το θέμα. Δεν υπάρχει διεστραμμένος ή σωτήρας. Υπάρχει μια πραγματικότητα που δεν αντιμετωπίζεται σοβαρά και αυστηρά, αλλά με ιδεολογικά και φραξιονιστικά κριτήρια εκατέρωθεν. Σκεφτόμαστε περισσότερο να γαβγίζουμε και να χωρίζουμε παρά να κατανοούμε τις καταστροφικές επιπτώσεις στην ανθεκτικότητα του συστήματος. Δεν επισημαίνουμε τις συνέπειες που προκαλεί το φαινόμενο που οδηγεί στην προοδευτική ασημαντότητα των πολιτών, που επίσης αποθαρρύνονται και αποδυναμώνονται από αυτό το ενδεχόμενο, και την προοδευτική παράδοση του ελέγχου σε λίγους κατόχους τεχνολογίας που διαχειρίζονται τα χρήματα της εξουσίας.
Όπως σε κάθε στάδιο τους, εργάζονται συνεχώς για να αποκλείσουν τους πολίτες από ενεργούς, οικονομικούς και πολιτικούς ρόλους. Το όπλο του Μαρξ γίνεται στρατηγικά το εργαλείο της χρηματοδότησης και της εξουσίας, δηλαδή οι ιστορικοί του εχθροί. Εκείνοι που στόχος τους είναι το κέρδος και η κυριαρχία, όχι η ευημερία, η ελευθερία και τα δικαιώματα, αντλούν κέρδος και δύναμη από μια παρακμάζουσα και χρεοκοπημένη κοινότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι το 2014 η Eurostat νομιμοποίησε de facto το εμπόριο και την κατανάλωση ναρκωτικών, αποφασίζοντας ότι τα αντίστοιχα έσοδα θα πρέπει να προσμετρώνται στο ΑΕΠ. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι τα διεθνή κεφάλαια έχουν ξεπεράσει τις τράπεζες όσον αφορά την κερδοσκοπική δύναμη πυρός, την πέψη και την επένδυση των χρημάτων των ναρκωτικών.
Το τεράστιο μέγεθος αυτής της κατάστασης, που σπάνια τονίζεται από τον πολιτικό κόσμο, υπογραμμίζει τις ασήμαντες μάχες για την κάνναβη ναι, την κάνναβη όχι. Ενώ υπάρχει πόλεμος στους δρόμους, στο σπίτι, τα παιδιά παίζουν με στρατιώτες.
πηγή: Destra
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου