Εν πάση περιπτώσει, αυτή η ειρηνική παρόρμηση δεν έφτασε στα γαλλικά ΜΜΕ και την πολιτική.
Όχι μόνο σε μια κατάσταση χρέους που παρουσιάζεται ως δραματική, κανείς δεν θέτει το ερώτημα της αβύσσου που αντιπροσωπεύει η εμπλοκή της Γαλλίας σε όλα τα θέατρα εντατικοποίησης του πόλεμο, συμπεριλαμβανομένων των καθαρών τρομοκρατικών επιχειρήσεων. Ας τολμήσουμε τώρα στους τηλεοπτικούς δέκτες να διακηρύξουμε ενθουσιώδη ενθουσιασμό μπροστά στη φρίκη αυτού που συνέβη στον Λίβανο ή ας φέρουμε έναν Γάλλο, με αβέβαιη προφορά, κάποιον Ζαν-Μπατίστ, έναν αγνό ήρωα της «λεγεώνας των ξένων» με συμπάθειες κοντά στη μαύρη διεθνή για να προσκαλέσουν ολοένα μεγαλύτερη ανάμειξη σε αυτή την αξιολύπητη περιπέτεια εκεί και στον Λίβανο, σύμμαχο της Συρίας με τον χαρακτηρισμό των Ρώσων… Όλα αυτά λένε σε ποιο βαθμό αυτό το γαλλικό πολιτικό-μέσα πιστεύει ότι μπορεί να περιφρονήσει τον λαό όπως είδαμε στο Fête de l'Humanité μέχρι το σημείο να παραβιάζεται η ανάγκη τους για ειρήνη... Είναι αλήθεια ότι μπορούμε επίσης να δούμε σε ποιο βαθμό ο Μακρόν κατάφερε να κάνει τη Γαλλία μια μικρή «ουκρανοποιημένη» χώρα της οποίας το πραγματικό βάρος, συμπεριλαμβανομένης της Ε.Ε. , απορρίπτεται… Αυτό συμβαίνει με την αναγωγή της γαλλικής διπλωματίας σε μια τυχοδιώκτη καμαρίλα, οι τέσσερις τελευταίοι πίσω από έναν πρόεδρο τόσο μόνο όσο ο Ζελένσκι που έγινε τυχοδιώκτης. (σημείωση της Danielle Bleitrach μετάφραση της Marianne Dunlop)
https://ria.ru/20240916/ukraina-1972825247.html
Όχι πολύ καιρό πριν, η απαίτηση «στρατηγικής ήττας της Ρωσίας» ήταν κοινός τόπος μεταξύ των δυτικών πολιτικών και μέσων ενημέρωσης. Σήμερα, αυτός ο στόχος έχει ξαφνικά εξατμιστεί. Αντίθετα, μια μεγάλη ποικιλία «ειρηνευτικών σχεδίων για την Ουκρανία» εμφανίστηκε σαν κέρας, μερικά από αυτά εκφράστηκαν από πρόσωπα που δύσκολα θα μπορούσαν να θεωρηθούν ειρηνοποιοί πριν από λίγο καιρό. Και όσο περισσότερο ακούμε για αυτά τα σχέδια, τόσο πιο νευρικοί γίνονται (για να το θέσω ήπια) ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι και η ομάδα του.
Αν προσπαθήσουμε να καταγράψουμε όλα τα «ειρηνευτικά σχέδια» που εκφράζονται, κινδυνεύουμε να χάσουμε το μέτρημα και να χαθούμε στην ποικιλομορφία τους. Αφήνοντας κατά μέρος το σαφές και συγκεκριμένο σχέδιο που εξέφρασε η Ρωσία από τις πρώτες μέρες του SVO και καθορίστηκε στις προκαταρκτικές συμφωνίες της Κωνσταντινούπολης, καθώς και τη «φόρμουλα ειρήνης» του Ζελένσκι, η οποία δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από κανέναν, μπορούμε να θυμηθούμε το «έξι σημείο συναίνεση» που προτάθηκε από την Ινδία και την Κίνα ήδη από την άνοιξη του τρέχοντος έτους. Σύμφωνα με το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών, το σχέδιο αυτό έχει λάβει θετικές αξιολογήσεις σε 110 κράτη. Θυμηθείτε ότι πρότεινε το πάγωμα της σύγκρουσης στη γραμμή επαφής και την έναρξη διαπραγματεύσεων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Τον περασμένο Ιούνιο, το Κίεβο απάντησε ωμά σε αυτές τις πρωτοβουλίες απορρίπτοντάς τις.
Και σήμερα, μόνο οι πιο τεμπέληδες δεν προτείνουν τις ιδέες τους. Όσο πιο απελπιστική γίνεται η κατάσταση στο μέτωπο για τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, τόσο περισσότερο τα πιο άγρια γεράκια συμπεριφέρονται σαν «ειρηνοποιοί». Το πιο προφανές παράδειγμα είναι αυτό του Γερμανού Καγκελαρίου Όλαφ Σολτς. Ξαφνικά ξέχασε ότι, από τους πρώτους μήνες της Ειδικής Επιχείρησης μέχρι πέρυσι, είχε δηλώσει κατηγορηματικά και επανειλημμένα: «Για να τελειώσει ο πόλεμος, η Ρωσία πρέπει να χάσει». Αυτός και το κόμμα του έχουν μετατραπεί μπροστά στα μάτια μας σε υποστηρικτές του διαλόγου, του συμβιβασμού, των διαπραγματεύσεων, των εκεχειριών. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι αυτό οφείλεται στην πλήρη αποτυχία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος υπό τον Σολτς στις εκλογές στη Θουριγγία και τη Σαξονία. Ξαφνικά, η ομάδα της καγκελαρίου συνειδητοποίησε ότι το θέμα της Ουκρανίας είχε γίνει ένα από τα καθοριστικά ζητήματα των περιφερειακών εκλογών και προσπάθησε να αναλάβει πρωτοβουλία σε αυτόν τον τομέα ενάντια στην Εναλλακτική για τη Γερμανία και την Ένωση της Sarah Wagenknecht.
Ο γερμανικός Τύπος δεν κρύβει το γεγονός ότι ο Scholz ανακάλυψε μια τέτοια αγάπη για τον ειρηνισμό τώρα, ακριβώς την ώρα για τις εκλογές σε ένα άλλο κρατίδιο της Ανατολικής Γερμανίας, το Βρανδεμβούργο. Είναι το παραδοσιακό προπύργιο των Σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι κατείχαν πάντα την πρώτη θέση εκεί από την επανένωση της Γερμανίας. Σύμφωνα με ορισμένες δημοσκοπήσεις, αυτό το καλοκαίρι πέρασαν στην τέταρτη θέση, πίσω όχι μόνο από το AfD και το CDU, αλλά και από τη Συμμαχία Wagenknecht, η οποία έχει θέσει το θέμα της ειρήνης στην Ουκρανία στην κορυφή της ατζέντας της. Δεν θα το πιστέψετε, αλλά μετά τις δηλώσεις του Scholz για την ανάγκη επίτευξης ειρήνης, η θέση του κόμματός του στο Βραδεμβούργο έχει βελτιωθεί και πλέον αναπνέει στον λαιμό της Εναλλακτικής.
Μέχρι στιγμής, το σχέδιο του Scholz φαίνεται άμορφο. Το μόνο που κατάφεραν να φέρουν στο φως οι υποστηρικτές της ήταν η ιδέα της δημιουργίας μιας διαπραγματευτικής ομάδας αποτελούμενης από μεσολαβητές από το Νότο. Την ίδια στιγμή, όλοι συμφωνούν ότι η Ουκρανία μπορεί να ξεχάσει τα όνειρά της για «επιστροφή στα σύνορα του 1991». Αυτή η ιδέα συγκεντρώνει κυριολεκτικά όλα τα «ειρηνευτικά σχέδια» που εκφράζονται.
Η κ. Wagenknecht, η οποία σκιαγράφησε τα περιγράμματα του «συμβιβαστικού της σχεδίου» κατά τη διάρκεια πρόσφατης συνέντευξης στην εφημερίδα Tagesspiegel, συμμερίζεται αυτήν την άποψη. Η ιδέα του συνοψίζεται σε μια άμεση κατάπαυση του πυρός, μια ταυτόχρονη παύση των παραδόσεων όπλων στην Ουκρανία και την παραίτηση του Κιέβου από την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Αυτό που ακολουθεί είναι μια μάλλον ακραία ιδέα για έναν δυτικό πολιτικό: «Θα ήταν δίκαιο να ρωτήσουμε τους κατοίκους του Ντονμπάς και της Κριμαίας σε ποια χώρα θέλουν να ανήκουν σε δημοψήφισμα υπό την επίβλεψη των Ηνωμένων Εθνών». Όχι, έχουμε ήδη ρωτήσει τους κατοίκους και γνωρίζουμε την απάντησή τους. Ωστόσο, είναι αξιέπαινο που κάποιος συνέστησε να ληφθεί υπόψη αυτή η απάντηση.
Επιπλέον, η ιδέα της διοργάνωσης ενός «δημοψηφίσματος αναγνωρισμένου από τα Ηνωμένα Έθνη» έχει υιοθετηθεί από πολλούς πρόσφατους ειρηνιστές. Ο βετεράνος Βρετανός δημοσιογράφος Άντριου Νιλ έκανε μια εξαιρετικά απροσδόκητη δήλωση για αυτό το θέμα στις σελίδες της εφημερίδας Daily Mail, η οποία εξακολουθεί να υποδαυλίζει το μίσος για τη Ρωσία. Ενώ καλεί την Ουκρανία να οπλιστεί μέχρι τα δόντια, αυτό το πεπεισμένο γεράκι αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι δεν θα είναι δυνατό να ανακτηθούν τα χαμένα εδάφη: «Η Ουκρανία θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι η Κριμαία θα παραμείνει ρωσική <…> και ότι «ένα ορισμένο μέρος του ρωσόφωνου Ντονμπάς, στα ανατολικά, χάθηκε επίσης ». Και εικάζει επίσης τη διοργάνωση δημοψηφίσματος υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Άλλες βρετανικές εφημερίδες με απολύτως ρωσοφοβικές θέσεις αναγνωρίζουν επίσης την αδυναμία ανάκτησης των εδαφών.
Αυτή η ίδια παρατήρηση βρίσκεται στο «ειρηνευτικό σχέδιο» του Τραμπ. Ναι, ναι, αυτό το σχέδιο υπάρχει. Και παρόλο που ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών αρνήθηκε μέχρι στιγμής να το διευκρινίσει, υποσχόμενος μόνο να φέρει τους ηγέτες της Ρωσίας και της Ουκρανίας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, το σχέδιο ανακοινώθηκε από τον υποψήφιό του για αντιπρόεδρο, JD Vance. Σε συνέντευξή του σε ένα συντηρητικό talk show, ξεκαθάρισε ότι σχεδίαζε να δημιουργήσει μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη κατά μήκος της υπάρχουσας γραμμής του μετώπου και να εξασφαλίσει μια αδέσμευτη Ουκρανία.
EUROBANG. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου