Πέμπτη 1 Αυγούστου 2024

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Καταρρίπτει τα μυθεύματα των παραγόντων του Διονυσιακού πολιτισμού σχετικά με την "ομοφυλόφιλη" Σαπφώ ο ο Λάζαρος Αναστασιάδης*

 

Μύθοι και μύθοι διατρέχουν τις κοινωνίες μας, κι ακόμη ένας που αφορά τη λυρική ποιήτρια Σαπφώ. 

Υπάρχει ο μύθος με την έννοια λόγος κι είναι ευεργετικός. Υπάρχει κι ο άλλος που ναι ταυτόσημος με το ψέμα. Αυτού του είδους οι μύθοι που δυστυχώς υπάρχουν, θα πρέπει να καταρρίπτονται.

Συνέβη κι αυτό, αυτή τη φορά με την Σαπφώ που βεβαίως στη Λέσβο έζησε αλλά ποσώς δεν είχε όσα χαρακτηριστικά της αποδίδουν οι “χριστιανοί” της Δύσης (Ρωμαιοκαθολικοί/ Πάπας). Αυτοί λοιπόν φρόντισαν να μετατρέψουν τη Σαπφώ σε “Λεσβία” χωρίς να είναι.

Η φήμη που ήθελε τη Σαπφώ σαν λεσβία, δημιουργήθηκε κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους, τον 1 αιώνα μ.Χ., με ένα ποίημα του Οβίδιου. Και μετά, την φήμη της δήθεν λεσβίας, διέδωσαν με ζήλο οι Παπικοί μέσω του καισαροπαπισμού (caesaro-papalism).

Ας δούμε τώρα τα πραγματικά γεγονότα.

Η Σαπφώ ζούσε σε μια κοινωνία που λάτρευε την φύση και όχι το παρά φύσιν, όπου το μέτρο και ο έντιμος βίος ήταν τρόπος ζωής δίπλα στο “παν μέτρον άριστον”.

Πώς λοιπόν ήταν “λεσβία” η δασκάλα που αριστοκρατικές οικογένειες από όλη την Ελλάδα εμπιστεύονταν στα χέρια της τις κόρες τους να τις διδάξει; Η γυναίκα, που όπως λέγεται, τρελά ερωτευμένη με τον Φάωνα αυτοκτόνησε πέφτοντας από ένα βράχο; Η μάνα που έγραφε στίχους για την κόρη, η ποιήτρια που ύμνησε τον γάμο περιγράφοντας τα αισθήματα των κοριτσιών που ήταν έτοιμα να γίνουν σύζυγοι και μητέρες;

Που εξυμνούσε τα προτερήματα του γαμπρού και της νύφης, την αγάπη, και τον σεβασμό μεταξύ των συζύγων, την παρθενιά σαν σύμβολο τιμής των νεαρών κοριτσιών, τους θεούς; Γιατί οι εικασίες και οι υποθέσεις περί αυτής σαν “λεσβίας” υπερβαίνουν σήμερα του καλλιτεχνικού της έργου;

Η ποίηση της Σαπφούς με την βαθειά γνώση της ανθρώπινης ψυχής φαίνεται ενοχλούσε αυτούς που δεν συμπαθούσαν τον Ελληνισμό.

Η φήμη που ήθελε τη Σαπφώ σαν λεσβία, δημιουργήθηκε κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους, τον 1 αιώνα μ.Χ., με ένα ποίημα του Οβίδιου. Και μετά το ανέλαβαν οι Παπικοί και ο καισαροπαπισμός (caesaro-papalism) που ήταν οι αντίπαλοι των Ορθοδόξων Χριστιανών. Οι Παπικοί μισούσαν την Ελληνοορθοδοξία σε μεγαλύτερο βαθμό από όσο την εχθρεύονταν οι μουσουλμάνοι εκείνες τις εποχές!

Οι “χριστιανοί” Παπικοί  και όχι οι Ορθόδοξοι "Βυζαντινοί", όπως νομίζουν εσφαλμένως αρκετοί σήμερα- έκαψαν όλα τα ποιήματά της στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το 380 μ.Χ.. Άλλοι λένε ότι τον 7ο αιώνα μ.Χ. μερικά ποιήματά της σώθηκαν και διαβάζονταν στην Αίγυπτο και στην Πατριαρχική σχολή επί Κομνηνών.

Προσπάθεια τελειωτικής εξαφάνισης κάθε ίχνους του έργου της έγινε σε μια δεύτερη μεγάλη φωτιά το 1073 μ.Χ. με διαταγή του Πάπα Γρηγορίου 7ου. Αργότερα με το ομοφυλοφιλικό κίνημα του 19ου αιώνα, ο μύθος της Λεσβίας Σαπφούς αναζωπυρώθηκε.

Ο Βaudelaire έγραψε το ποίημα Λέσβος και ο Verlaine το ποίημα Σαπφώ. Επειδή όμως τα ποιήματά της Σαπφούς δεν παρουσίαζαν καθαρό λεσβιακό περιεχόμενο, ήταν αναγκαίο να εφεύρουν κάποια άλλη φανταστική ποιήτρια, δήθεν σύγχρονη της Σαπφούς, που τα ποιήματα της παρείχαν αποδείξεις.

Το έργο της ανεύρεσης “αποδείξεων” ανέλαβε ο Βέλγος Pierre Louÿs, ποιητής και ρομαντικός συγγραφέας με γνώσεις αρχαίων Ελληνικών, στενός φίλος του Αndre Gide, του πρώτου υπέρμαχου για τα Δικαιώματα των Ομοφυλοφίλων.

Ο Louÿs διέδωσε, ότι ανακάλυψε αρχαίους παπύρους με τα ποιήματα της Μπιλίτης, σύγχρονης της Σαπφούς. Έγραψε μάλιστα και ένα βιβλίο “Τα ποιήματα της Μπιλίτης” με δήθεν μεταφράσεις των ποιημάτων της, που στην πραγματικότητα ήταν τα δικά του ποιήματα.

Το βιβλίο όχι μόνο έγινε ανάρπαστο, αλλά αποτέλεσε την καινούργια λεσβιακή βίβλο της εποχής.

Αργότερα η απάτη του ξεσκεπάστηκε, αλλά η ρετσινιά έμεινε και η φήμη της Σαπφούς ως λεσβίας και της ομοφυλοφιλίας σαν δεδομένο στην αρχαία Ελλάδα παρέμειναν.

Το 1955 η πρώτη οργάνωση για λεσβίες στην Αμερική πήρε το όνομα “Κόρες της Μπιλίτης”.

Σήμερα, επιτρέπουμε ακόμη, η Σαπφώ και ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδας να διαστρεβλώνονται και να χρησιμοποιούνται σαν προκάλυμμα, που δίνει κύρος και αξία στην προώθηση των εκάστοτε πολιτικώς ορθών, απάνθρωπων ή ποταπών σκοπών και συμφερόντων, όπως το να αναδεικνύουμε πάθη και βίτσια κάποιων στη ράχη αλλονών…

* Ο Λάζαρος Αναστασιάδης είναι Διεθνολόγος Πα.Μακ. και Editor-Τεχνικός ήχου & εικόνας σε ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές και μουσικές εκπομπές.

https://enotikos.gr/?p=1099

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου