Εδώ είναι ένας από τους Ρώσους συντάκτες (ένας Αρμένιος κοντά στην εξουσία) που εξηγεί ποια είναι η επιλογή της Ρωσίας και που μπορεί να συνοψιστεί μέσα από την ιδέα ότι η Ρωσία μπορεί να βασιστεί μόνο στον εαυτό της στην επίθεση ενός καθεστώτος που αποκαλύπτει την πραγματική του φύση και τη δυτική προπαγάνδα μεταμορφώνεται σε θύμα.
Σε αντίθεση με τον Ζιουγκάνοφ που ξεκινά από την ίδια ανάλυση του ρόλου του ΝΑΤΟ και η ακροδεξιά μαριονέτα με τρομοκρατική κλίση όπως είναι η Ουκρανία δεν εγκαταλείπει να απευθύνεται στον λαό είτε είναι της Ουκρανίας είτε των προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης, εδώ έχουμε τον θυμό και την περιφρόνηση των Ρώσων και εγείρει την ιδέα ότι ο θυμός είναι ένα πιάτο που τρώγεται καλύτερα κρύο και που πυροδοτεί αυτούς τους ανθρώπους που αργούν να φύγουν, που δεν τους αρέσει ο πόλεμος, αλλά ξέρουν πώς να τον κάνουν και ποτέ υποτιμήστε τον εχθρό ακόμα και στην πιο επικίνδυνη καυχησιολογία του (σημείωση από την Danielle Bleitrach και μετάφραση Marianne Dunlop)
https://vz.ru/opinions/2024/8/13/1281901.html
Ξέρουμε σε ποιον ζούμε δίπλα.
Με ένα καθεστώς που έχει θέσει ως στόχο να είναι «οτιδήποτε άλλο εκτός από Ρώσος», για το οποίο είναι απαραίτητο να γίνει αντιρωσικός και να πολεμήσει τη Ρωσία μέχρι το τέλος, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα για να το πετύχει. Ποιος απαγορεύει τα πάντα ρωσικά. Συμπεριλαμβανομένης της εκκλησίας (που δεν είναι τόσο ρωσική όσο ορθόδοξη). Ποιος έχει χωρίσει τους πολίτες του (ή μάλλον τους ανθρώπους που αποκαλεί πολίτες του) σε διάφορες κατηγορίες. Σε «γαλαζοαίματους» Ουκρανούς και «προδότες» προσκολλημένους στη ρωσική σκέψη που πρέπει να καταστραφούν.
Έχουμε να κάνουμε με ένα καθεστώς που παραβιάζει συστηματικά όλες τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει. Από τις συμφωνίες του Φεβρουαρίου 2014 (για τον τερματισμό της κρίσης του Μαϊντάν) μέχρι την Κωνσταντινούπολη το 2020.
Ας μην εκπλαγούμε λοιπόν αν η Ουκρανία διαπράξει τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια, της μεγαλύτερης εγκατάστασης πυρηνικής παραγωγής στην Ευρώπη. Και δεν είναι μόνο μερικές σπάνιες βολές πυροβολικού – όχι, το καθεστώς του Κιέβου ξέρει πού να χτυπήσει. Στις 11 Αυγούστου, κατάφερε να βλάψει ένα από τα συστήματα ψύξης του αντιδραστήρα. Εάν το εργοστάσιο λειτουργούσε σήμερα, θα πηγαίναμε κατευθείαν στην καταστροφή.
Το ερώτημα είναι πώς πρέπει να αντιδράσει η Ρωσία σε αυτή την κατάσταση.
Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να απευθυνόμαστε σε δυτικές χώρες και οργανισμούς. Η Ευρώπη είναι πολύ τυφλωμένη από την επιθυμία της να επιφέρει στρατηγική ήττα στη Ρωσία. Εν μέρει επειδή φοβάται πολύ τις συνέπειες της πιθανής αποτυχίας της.
Συνειδητοποιεί ότι οι Ρώσοι δεν θα ξεχάσουν ποτέ τα τανκς με τους σταυρούς στους πυργίσκους τους στις στέπες του Ζαπορόζιε, ούτε τους Τσέχους βρικόλακες, ούτε τους Γάλλους Καίσαρες που βομβάρδισαν το Μπέλγκοροντ. Δεν θα ξεχάσουν τους Πολωνούς, Αμερικανούς, Βρετανούς και άλλους μισθοφόρους των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων που ήρθαν στο ρωσικό έδαφος για να ληστέψουν, να βιάσουν και να σκοτώσουν. Δεν θα ξεχάσουν ούτε θα συγχωρήσουν.
Ούτε η ΔΟΑΕ θα πει πολλά. Το πού εδρεύει κάποιος καθορίζει το πώς σκέφτεται κανείς και, επομένως, ούτε ο ΔΟΑΕ ούτε άλλοι ελεγχόμενοι από τη Δύση οργανώσεις (συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ) θα κάνουν τίποτα για να χαλιναγωγήσουν τον Ζελένσκι. Στην καλύτερη περίπτωση, θα εκφράσουν την ανησυχία τους, στη χειρότερη θα δείξουν αλληλεγγύη στο Κίεβο λέγοντας ότι οι Ρώσοι βομβαρδίζονται. Ή θα χρησιμοποιήσουν την παρουσία τους στον πυρηνικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής του Zaporozhye για να συγκεντρώσουν πληροφορίες και άλλες πληροφορίες χρήσιμες για το καθεστώς του Κιέβου.
Λίγες ελπίδες υπάρχουν και στις χώρες του Νότου. Κίνα, Ινδία, Βραζιλία – κανένας από αυτούς δεν θα λάβει σκληρή στάση εναντίον των Ουκρανών τρομοκρατών. Πολύ απλά γιατί δεν θέλουν να συμπαραταχθούν δημόσια με τη Ρωσία. Η Μόσχα, φυσικά, δεν έχει τίποτα να πει εναντίον τους (ορισμένες από αυτές τις χώρες βοηθούν μη δημόσια ή ημιδημόσια τη Ρωσία στο πλαίσιο του SVO), αλλά ακόμα.
Επομένως, η Ρωσία μπορεί να βασιστεί μόνο στον εαυτό της. Στις δικές της δυνάμεις, στον στρατό της, στην κοινωνία και στην κυβέρνησή της.
Σήμερα, υπάρχουν εκκλήσεις για χρήση του στρατού στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Να χτυπήσει ένα μεγάλης κλίμακας και συντριπτικό αντίποινα κατά του καθεστώτος στο Κίεβο – κυριολεκτικά εναντίον του καθεστώτος. Στα κτίρια της προεδρικής διοίκησης της Ουκρανίας (ποιος νοιάζεται, αφού δεν υπάρχει νόμιμος πρόεδρος στη χώρα;), του Γενικού Επιτελείου, του Υπουργείου Άμυνας κ.λπ. Να δώσουμε ένα ξεκάθαρο μάθημα σε όσους ήρθαν στο ρωσικό έδαφος για να σκοτώσουν και να λεηλατήσουν, και που επιχειρούν επίσης πυρηνική τρομοκρατία.
Η επιθυμία είναι κατανοητή, αλλά γιατί να πάμε με τον εχθρό; Γιατί να κάνει αυτό που θέλει και τι είναι διατεθειμένος να κάνει;
Το Κίεβο επιτέθηκε στο Κουρσκ και προσπαθεί να χτυπήσει τον πυρηνικό σταθμό του Ζαπορόζιε επειδή η Ρωσία κερδίζει τον πόλεμο. Η τρέχουσα ρωσική στρατηγική, η οποία συνίσταται στη διεξαγωγή ενός πολέμου φθοράς, δεν αφήνει στο καθεστώς του Κιέβου καμία πιθανότητα να κερδίσει. Σε ένα μήνα, σε έξι μήνες, σε ένα χρόνο, αργά ή γρήγορα (λαμβάνοντας υπόψη τη σωρευτική επίδραση, όσο πιο γρήγορα τόσο πιο πιθανό), το καθεστώς θα καταρρεύσει. Μια σοβαρή εσωτερική πολιτική κρίση, το αποτέλεσμα της οποίας θα είναι η κατάρρευση του μετώπου στο Ντονμπάς και η ήττα στον πόλεμο. Και η μόνη ευκαιρία για το καθεστώς του Κιέβου να αποφύγει αυτό το σενάριο είναι να κάνει κάποιου είδους περιπέτεια για να αναγκάσει τη Μόσχα να αλλάξει τη στρατηγική της σε μια που θα δώσει στην Ουκρανία τουλάχιστον μια ευκαιρία να πάρει την ισοπαλία.
- Το Κίεβο στερεί από τον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια την τελευταία του λύση ψύξης
- Το Κίεβο επέλεξε τη στρατιωτική ήττα παρά τη διαπραγμάτευση
Και αυτή η ευκαιρία μπορεί να παρουσιαστεί σε περίπτωση απεργιών στην κυβερνητική περιφέρεια του Κιέβου. Σε αυτή την περίπτωση, ο Ζελένσκι (εμπνευσμένος από εικόνες της Γάζας) θα ανεβάσει ένα πραγματικό έργο στην πρωτεύουσα, σε σύγκριση με το οποίο ο Μπούχα θα μοιάζει με παιδικό ματινέ. Και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης θα μεταδώσουν εικόνες θυμάτων στην ουκρανική πρωτεύουσα, αναγκάζοντας τους δυτικούς πολιτικούς (που δεν λένε τίποτα για τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στη Γάζα) να θέσουν όλη την αγανάκτησή τους σε βάρος της Ρωσίας. Αυτό περιλαμβάνει την ενίσχυση της εμπλοκής τους στην ουκρανική σύγκρουση (την οποία χρειάζεται ο Ζελένσκι).
Ως εκ τούτου, πρέπει να απαντήσουμε στις τρομοκρατικές επιθέσεις με ψυχραιμία και ακόμη πιο ψύχραιμα χέρια. Συνεχίστε τον πόλεμο με τον τρόπο που τον πολεμάμε. Καταστρέφοντας συστηματικά την AFU (ειδικά την ελίτ της που ήρθε να σκοτώσει στο έδαφος του Κουρσκ), προστατεύοντας τον πυρηνικό σταθμό, απελευθερώνοντας την επικράτεια, καταστρέφοντας ταυτόχρονα την ενέργειά της, τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της, τις υποδομές της – όλα αυτά ώστε η εξάντληση να επέλθει το συντομότερο δυνατό.
Ξέρουμε σε ποιον ζούμε δίπλα. Και ξέρουμε τι να κάνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου