.jpg)
Το φαινόμενο του πολέμου αποτελεί διαχρονικό αντικείμενο επιστημονικών μελετών στην γεωστρατηγική-γεωπολιτική, τις Διεθνείς σπουδές και τις στρατιωτικές σχολές. Ο πόλεμος είναι μια πράξη βίας με στόχο την υποταγή-εξαναγκασμό στις επιθυμίες του αντιπάλου.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος γεωστρατηγικός-γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail-6945294197. Οι τρεις παγκόσμιες καινοτομίες μου-Project Manager.
Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress θα κλείσει οριστικά μέσα στο Φθινόπωρο του 2024.
Ο επεκτατικός πόλεμος είναι το μέσον για την επίτευξη άνομων σκοπών επί του αντιπάλου. Η ειρήνη και η αγάπη υποστηρίζονται και προωθούνται σχεδόν από όλες τις θρησκείες. Εν τούτοις στις πιο αιματοβαμμένες σελίδες της ανθρωπότητας σε πολέμους, την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν τα ιερατεία των θρησκειών.
Εμπόλεμες συρράξεις και αδελφοκτόνοι εμφύλιοι. Διαχρονικά οι θρησκευτικές-πολεμικές συρράξεις υπήρξαν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης κοινωνίας και στο όνομα των θεών σφαγιάστηκαν, βασανίστηκαν και μετανάστευσαν εκατομμύρια άνθρωποι. Από τα αρχαία χρόνια τα έθνη όρισαν κανόνες ηθικής και νομικής δεοντολογίας, όμως ανέκαθεν τα ιερατεία είχαν έναν ισχυρό ρόλο, επιβάλλοντας την αδίστακτη εξουσία τους στους λαούς με καταστροφικές συνέπειες. (Εμφύλιοι πόλεμοι στην αρχαία Ελλάδα και οι τέσσερις Σταυροφορίες).
Οι πολεμικές αντιπαραθέσεις στο όνομα των θεών γινόταν στην πραγματικότητα για να αποκτούν οι αχριερείς των θρησκειών εξουσία-δύναμη και πλούτο. Η κινητήριος δύναμη της θρησκείας κινητοποιούσε τις μάζες οι οποίες πολεμούσαν για την πίστη, την πατρίδα, την ελευθερία, την περιουσία, και την ζωή. Το περί δικαίου αίσθημα το οποίο επικαλούνταν τα ιερατεία έκανε λιγότερο ειδεχθής και αποκρουστικές τις πολεμικές διαμάχες.
Στην δίκη της Νυρεμβέργης εισήχθη το αξίωμα σχετικά με τους επιθετικούς πολέμους. Οι επιθετικοί πόλεμοι αποτελούν έγκλημα. Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών επιτρέπει τους αμυντικούς πολεμους και για αυτό δίνει το δικαίωμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας να επιβάλλει στρατιωτικές κυρώσεις για τη διατήρηση της ειρήνης. Τα επιχειρήματα περί δίκαιου πολέμου διδάσκονται στον Αριστόκλειο πολιτισμό και την Ορθοδοξία. .
Η νόμιμη άμυνα επιτρέπεται και είναι δίκαιη όταν τεθούν σε κίνδυνο οι βασικές ανθρώπινες αξίες η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η τιμή, η επιβίωση και η ζωή. Τo πώς ορίζεται η έννοια του δικαίου διαφέρει ανάλογα με τις θρησκευτικές, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές πεποιθήσεις ενός έθνους, στα πλαίσια μιας ορισμένης ιστορικής περιόδου.
Επίσης δύο αντικρουόμενες εκδοχές για τα αίτια του πολέμου, είναι λογικό να παρουσιασθούν ως δίκαιες με αξιόπιστα επιχειρήματα επιχειρήματα από την κάθε πλευρά. Οι πόλεμοι αποδοκιμαζόταν εν μέρη στην αρχαία Ελλάδα, εν τούτοις η νομιμότητα τους δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Oι αρχαίες Ελληνικές πόλεις έδιναν μεγάλη βαρύτητα στις αιτίες για την προσφυγή σε πόλεμο. "Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεοὺς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους."
Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων, ο βασιλεύς των πάντων, και άλλους τους κατέστησε θεούς και άλλους ανθρώπους, άλλους τους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους. (Ηράκλειτος Fragmenta, απόφθεγμα 53, H. Diels and W. Kranz, «Die Fragmente der Vorsokratiker», vol. 1, 6th edn.,Berlin: Weidmann, 1951: 150-182). (1) Στα πλαίσια της αιώνιας σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών του Αριστόκλειου και του Διονυσιακού, παρά τα θαύματα, τις διδασκαλίες και την Ανάσταση του Χριστού, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι κατά κύριο λόγο στρατιωτική, γραμμένη με αίμα και φρικτά μαρτύρια-καταστροφές. Διαχρονικά το μέλλον της ανθρωπότητας καθορίζεται από τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα.
Τα υπόλοιπα γεγονότα έχουν δευτερεύουσες συνέπειες, σε σχέση με όσα διαδραματίζονται στα πεδία των μαχών. Πατήρ πάντων ο πόλεμος, όπως δίδαξε ο Μέγας προσωκρατικός Φιλόσοφος Ηράκλειτος. Μερικούς αιώνες αργότερα ο υποστράτηγος των ΗΠΑ Smedley Butler στις αρχές του προηγούμενου αιώνα έγραψε ότι ο πόλεμος είναι μια απάτη. Σύμφωνα με τον Αμερικανό υποστράτηγο Butler στους πολέμους μόνο μια μικρή ομάδα μυημένων είναι ενημερωμένοι για την πραγματικότητα.
Οι πόλεμοι είναι μια πραγματική απάτη που οργανώνεται προς όφελος ενός μικρού αριθμού ατόμων που ελέγχουν την εξουσία. Όλοι αυτοί οι πόλεμοι πραγματοποιούνται σε βάρος των λαών και παράλληλα δίνουν το δικαίωμα σε έναν μικρό αριθμό να αυξήσει την περιουσία του.
Διαχρονικά οι θρησκευτικές-πολεμικές συρράξεις υπήρξαν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης κοινωνίας και στο όνομα των θεών σφαγιάστηκαν, βασανίστηκαν και μετανάστευσαν εκατομμύρια άνθρωποι. Η επίκληση λόγων για τις άγριες εμφύλιες πολεμικές συρράξεις στην αρχαία Ελλάδα, είναι εφικτό να διαπιστωθούν με βάση τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και τους κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε το Φοινικικό μαντείο των Δελφών.
Ο Θουκυδίδης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του, στις αιτίες του εμφυλίου ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος της αρχαίας Ελλάδος, ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την παρακμή στην αρχαία εποχή, είχε και αυτός όπως όλοι οι εμφύλιοι θρησκευτικά κίνητρα. Πίσω από αυτή την τρομερή γενοκτονία βρισκόταν για πολλοστή φορά το Δελφικό μαντείο και με τις Φοινικικής καταγωγής Πυθίες παρακινούσε τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους σε φονικότατες συγκρούσεις και απίστευτες θηριωδίες, μέσα από τους εκατέρωθεν κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε σκόπιμα (Θουκιδiδης Ιστορία. Α-4).
Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο για να τιμωρήσουν-πλήξουν και να απομακρύνουν από την εξουσία της Αθηναϊκής πολιτείας τον Περικλή και τους σοφούς φίλους του Αναξαγόρα, Ιπποκράτη, Ηρόδοτο, Φειδία οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη των Ολύμπιων Θεών και με τις διδασκαλίες τους αποδομούσαν την ξενόφερτη θρησκεία από την Αίγυπτο. Ενδεικτικά αναφέρει ο Ευριπίδης : " Αν οι θεοί κάνουν αισχρές πράξεις δεν είναι θεοί¨ (Martin Nilson, "Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας", σελίδα 287). Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Ολύμπιοι δαίμονες διακατεχόταν από τις πιο ανώμαλες και παρά φύσιν σεξουαλικές επιθυμίες.
Η Επιρροή του Αναξαγόρα, του Ιπποκράτη και των άλλων σοφών-φίλων του Περικλή στους Αθηναίους πολίτες ήταν πολύ μεγάλη και η Ολύμπια θρησκεία κινδύνευε με κατάρρευση. Για αυτό οι σατανικοί ιερείς υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο, με στόχο την ανατροπή του Περικλή, την απομάκρυνση των "άθεων" φίλων του και τον περιορισμό της Ελληνικής φιλοσοφίας που άνθιζε στην Αθήνα.
Στον αντίποδα στην Σπάρτη εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τόσο υψηλό φιλοσοφικό επίπεδο. Οι Μεσσηνιακοί πόλεμοι που κατέστρεψαν την Πελοπόννησο, είχαν θρησκευτικό-πνευματικό κίνητρο. Εκεί έγιναν τρομερές ανθρωποθυσίες, όπως στα εκατομφόνια, από τους Σπαρτιάτες και τους Μεσσήνιους. Ακόμη γινόταν αμέτρητες θυσίες αιχμαλώτων στον Δία. Όμως μετά από τριακόσια χρόνια αγρίων πολέμων, απίστευτης γενοκτονίας, οι Σπαρτιάτες επικράτησαν και έκαναν τους Μεσσήνιους είλωτες. Το 660 π.Χ. οι Κορίνθιοι με αρχηγό τον τύραννο Κύψελο, έσφαξαν τους Κερκυραίους.
Ο ινδουισμός καταδικάζει απερίφραστα όλες εκείνες τις πράξεις που μπορεί να προκαλέσουν την απώλεια της ζωής κάθε ζώντος πλάσματος, παράλληλα όμως υπάρχει το πολεμικό έπος Μαχαμπαράτα, που μιλά για επικά επιτεύγματα επιφανών ανδρών στα πεδία των μαχών. Ο πολεμοχαρής Κρίσνα οδηγεί τον πολεμιστή Αρτζούνα στην μάχη (Kurukshetra). Ο Αρτζούνα βλέποντας στην πλευρά των αντιπάλων του φίλους, συγγενείς και δασκάλους διστάζει να πολεμήσει και σκέφτεται να καταθέσει τα όπλα για να μην τους βλάψει. Ο Κρίσνα του εξηγεί ότι πρέπει να είναι πιστός στο ρόλο του ως ευγενής- πολεμιστής και τον διατάζει να κάνει το καθήκον του προς το έθνος και τους θεούς. Στην Ιουδαϊκή θρησκεία οι πόλεμοι έχουν σημαντική θέση και στην Παλαιά διαθήκη αναφέρονται πολεμικές συγκρούσεις.
Ακόμη και η απόλυτη θρησκεία αγάπης ο χριστιανισμός εξαναγκάστηκε από τους αμέτρητους εχθρούς να αποκτήσει έναν αμυντικό στρατιωτικό χαρακτήρα μετά την ανάληψη διοικήσεως του Imperium Romanum από τους Έλληνες. Κατά την μεσαιωνική εποχή οι θρησκευτικές πολεμικές αντιπαραθέσεις εναντίον των εκάστοτε απίστων λαών, αποτελούσε το βασικότερο κίνητρο για επίθεση και πόλεμο από έθνη. Όμως πολέμους είχαμε και ενάντια στους ομόδοξους Το σχίσμα στην Χριστιανική εκκλησία μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Ρώμης ήταν ο πυρήνας των πολεμικών επιχειρήσεων.
Για αυτό οι σταυροφόροι κατέκτησαν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Στην σύγχρονη εποχή με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ξεκίνησε εμφύλιος πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία. Σλάβοι Χριστιανοί-Ορθόδοξοι, Βόσνιοι Μωαμεθανοί και Κροάτες Καθολικοί επιδόθηκαν σε ανελέητες πολεμικές αντιπαραθέσεις επί χρόνια με βάση τις αρχές των δύο παγκόσμιων πολιτισμών.
Η χριστιανική πίστη μέσω του στυλοβάτη του Ελληνισμού-Ορθοδοξίας και του Imperium Romanum Αγίου Γρηγορίου (Θεολόγου-Ναζιανζηνού) και του Μέγα Αθανάσιου επιτρέπει υπό συνθήκες τον πόλεμο και την χρήση των όπλων για καθαρά αμυντικούς σκοπούς. Αυτό είναι μια αναγκαία υποχώρηση.
Όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί. Ο Κύριος έλεγε: “Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού”.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη. Βέβαια όλοι οι Χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.
Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : “Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο”. Στις εθνικές εορτές τιμούμε τους αμυντικούς πολέμους του έθνους μας, καθώς και όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Όλες οι εθνικές εορτές, συνδέονται με επίσημες δοξολογίες και με προσευχή. Αυτό μας δείχνει ότι η Εκκλησία-Ορθοδοξία ευλογεί τους δικαίους και αμυντικούς πολέμους. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι την σημαία του 21’ κρατάει ένας δεσπότης.
Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, μας δίδαξε με τις ευλογίες του Ιησού Χριστού, ο Άγιος Γρηγόριος. Μετάφραση : Προτιμώ και επαινώ τον πόλεμο, από μια “ειρήνη” η οποία θα με χωρίσει από τον Χριστό. Ο Άγιος Γρηγόριος είπε ότι δεν γίνεται να κατηγορήσουμε έναν χριστιανό που παίρνει το όπλο για να κατατροπώσει τον εχθρό. Όλα αυτά από την στιγμή που ο εχθρός έχει ως σκοπό να αφανίσει τον Έλληνα, την πίστη του και την πατρίδα του. Δεν γίνεται να αγαπάμε τους πάντες, ακόμη και τους εχθρούς μας.
Δεν είναι ηθικό-λογικό και Χριστιανικό να τους επιτρέπουμε να μας σφάξουν, διότι τότε δεν θα είμαστε στην ζωή, για να διαδώσουμε το έργο του Χριστού, δεν θα μπορούμε να αγαπήσουμε, και να βοηθήσουμε ανθρώπους. Επίσης με αυτήν την νεοταξική-εωσφορική “λογική”, θα είχε εξαφανιστεί από τον χάρτη πολλούς αιώνες πριν το Ελληνικό έθνος.
Ο ίδιος ο Ιησούς επιτρέπει την νόμιμη άμυνα, διαφορετικά δεν θα ευλογούσε, τους προγόνους μας, να αμύνονται επί τόσους αιώνες και να έχουμε την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Για αυτόν τον λόγο επέτρεψε για πρώτη και μοναδική φορά σε όλο τον κόσμο να διακόπτουν την Θεία λειτουργία, το μνημόσυνο του, μέσα στον κορυφαίο ναό του Χριστιανισμού, την Αγία Σοφία και να ψάλλουν τον Βασιλιά Νικηφόρο, ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών*. Ακόμη και τόσο γενναίος πολεμιστής και μεγάλος στρατηγός-αυτοκράτορας που ήταν, μπροστά στον Θεό, δεν ήταν παρά ένας απλός άνθρωπος μέχρι εκείνη την στιγμή, καθώς δεν είχε γίνει ακόμη Άγιος.
Όμως γιατί οι καταστροφές των Αράβων επί αιώνες ήταν αμέτρητες εις βάρος των αθώων Ελλήνων, για αυτό έκανε ο Ιησούς, μια εξαίρεση. Τα μαρτύρια των Ελλήνων δεν είχαν τέλος όλους εκείνους τους αιώνες, από τους εισβολείς με σφαγές, κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών. Ο Σωτήρας Χριστός ευλόγησε να διακόπτουν την δοξολογία του μέσα στην Αγία Σοφία και να υμνούν τον Νικηφόρο τον Β Φωκά. Είναι ο μοναδικός βασιλιάς στον οποίο έγινε η ύψιστη τιμή να διακόπτουν το μνημόσυνο του θεού, μέσα στην Αγία Σοφία τον κορυφαίο ναό της οικουμένης και να ψάλλουν εκείνον ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών*.
Ουδέποτε στα παγκόσμια χρονικά έγινε μια τέτοια τιμή σε οποιοδήποτε άλλο βασιλιά. Ούτε στον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο τον Β, δεν έγινε τέτοια τιμή, ούτε σε κανέναν άλλο βασιλιά. Αυτό ήταν ξεκάθαρα ένα δείγμα, ότι ο Νικηφόρος θα γινόταν Άγιος. Για αυτούς τους λόγους δεν ονομάστηκε Αραβοκτόνος, καθώς ήδη εν ζωή ονομάστηκε Pallida Mors Saracenorum.
Ο Ιησούς Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος ευλογούν και επιτρέπουν την νόμιμη άμυνα στο Ελληνικό έθνος. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα επέτρεπε η Παναγία την ημέρα που εορτάζουν άπαντες οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί την κοίμηση της, να συλλάβουν οι Έλληνες τον Ιβάτζη και να τον τυφλώσουν. Επίσης δεν θα άφηνε να πολεμήσουν οι Έλληνες για να πάρουν πίσω από τους Αγαρηνούς το Άγιο Μανδήλιο στις 15 Αυγούστου με τον στρατηγό Κουρκουά. Στις 15 Αυγούστου εισήλθε νικητής ο Αργαλέος θάνατος των Σαρακηνών στην Κωνσταντινούπολη, για να γίνει αυτοκράτορας. Ο Αλλοδαπός-ευνούχος και πολιτικός Ιωσήφ Βρίγγας είχε προβάλει ένοπλη αντίσταση, με σκοπό να εμποδίσει την άνοδο στον Ρωμαϊκό θρόνο του μεγάλου Έλληνα στρατηλάτη.
ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΜΑΝΔΗΛΙΟΝ.
Ο Αρμενικής καταγωγής Ιωάννης Κουρκουάς γεννήθηκε στην Αρμενική Γεωργία. Ο Αρμένιος στρατηγός θα πάρει το αξίωμα του Δομέστικου των Σχολών (αρχιστράτηγος). Ήταν αρχιστράτηγος του 10ου αιώνα και διακρίθηκε κυρίως στους αγώνες της αυτοκρατορίας εναντίον των Ισμαηλιτών.
Ως δομέστικος των σχολών της Ανατολής διεξήγαγε πολλές εκστρατείες σε περιοχές που είχαν κατακτηθεί από τους Άραβες (Αρμενία, βόρεια Μεσοποταμία, βόρεια Συρία). Αρκετοί σύγχρονοί του τον χαρακτήρισαν ως Τραϊανό είτε ως Βελισάριο. Από πολλούς ιστορικούς θεωρείται πρόδρομος της θρυλικής τριανδρίας των αυτοκρατόρων Pallida Mors Saracenorum,, Ιωάννη Α Τσιμισκή και Βουλγαροκτόνου, οι οποίοι συνέχισαν και ολοκλήρωσαν το έργο του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κυριολεκτικά και μόνο στο άκουσμα της επελάσεως του Στρατηγού Κουρκουά ερήμωσαν οι πεδιάδες της Μεσοποταμίας. Ήταν τόσο εντυπωσιακές οι νίκες του ώστε ολόκληροι Αραβικοί πληθυσμοί ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό και εγκαταστάθηκαν στα Ελληνικά-Ρωμαϊκά αυτοκρατορικά
Με όλη αυτή την μετανάστευση άδειασαν αρκετές περιοχές των Αραβικών συνόρων με αποτέλεσμα να είναι πιο εύκολες οι επόμενες εκστρατείες του Ελληνικού αυτοκρατορικού στρατού. Ενδεικτικά ο εμίρης της Μελιτηνής παρέδωσε την πόλη στον Κουρκουά, ήταν πλέον φόρου υποτελής στην Χριστιανική αυτοκρατορία, καθώς ήταν υποχρεωμένος, να συμμετέχει μαζί με όλο του, ο στράτευμα στους αμυντικούς πολέμους, που θα συμμετείχε η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Αραβικό κείμενο κάνει αναφορά, για 12.000 Αγαρηνούς ιππείς οι οποίοι πολεμούσαν, στο πλευρό των Ελλήνων. Η ένδοξη στρατιωτική δράση του Αρμένιου Κουρκουά αποτέλεσε σημαντικότατο κεφάλαιο για το Ρωμαϊκό κράτος, καθώς αποκλειστικά σε αυτόν οφείλεται η προέλαση στις περιοχές της Συρίας, Παλαιστίνης, Μεσοποταμίας και του Καυκάσου.
Η αυτοκρατορία με τα επιτεύγματα του Αρμένιου στρατηγού, περνά στην Β φάση ακμής και στην αντεπίθεση. Η Αρμενiα και ιδιαίτερα οι νότιες περιοχές της κατοικούνταν από Σαρακηνούς ήταν ο στόχος της επόμενης εκστρατείας του Κουρκουά. Το 928 κατέλαβε το Χλιάτ το οποίο υπέγραψε συνθήκη συμμαχίας με την αυτοκρατορία, ενώ οι κάτοικοι του υποχρεώθηκαν να υψώσουν τον Σταυρό στην κορυφή του τζαμιού, και να κατεδαφίσουν τους μιναρέδες του.
Μετά από αυτό οι Αγαρηνοί των γειτονικών πόλεων άρχισαν να εγκαταλείπουν την περιοχή. Ο Αρμένιος στρατηγός κατά την ένδοξη του πορεία, θα ανακτήσει την πόλη Μελιτηνή το 931 και το 934 μ.Χ. για δεύτερη φορά. Οι προγονοί μας όπως πάντα πολεμούσαν σε πολλά μέτωπα και σε όλα τα σύνορα. Τα κύρια μέτωπα ήταν το Ανατολικό και το Βόρειο αντιμετωπίζοντας αμέτρητους λαούς, όλους εκείνους τους αιώνες.
Για τους λόγους αυτούς ο Κουρκουας έπρεπε να επιστρέψει, προσωρινά στην Κωνσταντινούπολη, και να αντιμετωπίσει την επίθεση των Ρώσων, οι οποίοι τον Ιούνιο του 941 αποβιβάστηκαν μεταξύ άλλων στις ακτές της Βυθυνίας, και λεηλάτησαν τα Ασιατικά παράλια του Βοσπόρου και στην συνέχεια επιτέθηκαν στην βασιλεύουσα.
Όμως οι Ρώσοι διαπίστωσαν ότι οι συνθήκες, δεν ήταν ευνοϊκές. Επίσης το υγρό πυρ έπαιξε και αυτό σημαντικό ρόλο καθώς χρησιμοποιήθηκε κατά βούλησιν από το αυτοκρατορικό ναυτικό εναντίων των Ρώσων. Με την αποχώρηση των Ρώσων ο Κουρκουάς επιστρέφει στο εκ νέου στο Ανατολικό μέτωπο, κυριεύοντας μεταξύ άλλων τις πόλεις Μαρτυρόπολη, Αμίδα, Δάρα, Νίσιβη. Έπειτα κατέκτησε την πόλη Έδεσσα. Μετά από άγριες μάχες πήρε το Ιερό Μανδήλιο η Άγιον Μανδήλιο, ένα ιερό κειμήλιο στο οποίο υπήρχε επάνω η μορφή του Χριστού.
Ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στρατός το πήρε από τα χέρια των αλλόθρησκων Σαρακηνών στις 15 Αυγούστου του 944 μ.Χ, την ημέρα που εορτάζει η μητέρα των Ελλήνων και όλων των ανθρώπων. Επέστρεψε ο Κουρκουάς, με τον Ελληνικό στρατό, και το ιερό κειμήλιο στην Κωνσταντινούπολη. Οι επιτυχίες του Κουρκουά στην Ανατολή και του Ραδηνού στο Αιγαίο, οδήγησαν στην μεγάλη αντεπίθεση των Ελλήνων-Ρωμαίων στις περιοχές της Συρίας, της Μεσοποταμίας και του Καυκάσου, καθώς και στην ανακατάληψη της Κρήτης αντίστοιχα.
Για πολλοστή φορά βλέπουμε ότι ο Ιησούς Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος ευλογούν και επιτρέπουν την νόμιμη άμυνα στο Ελληνικό έθνος. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα επέτρεπε η Παναγία να πολεμήσουν οι Έλληνες για να πάρουν πίσω από τους Αγαρηνούς το Άγιο Μανδήλιο στις 15 Αυγούστου με τον στρατηγό Κουρκουά.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΔΑΦΝΟΜΗΛΗΣ.
Η επανάσταση των Βουλγάρων το έτος 1018 μ.Χ. βρισκόταν προς το τέλος της. Όμως ένας Βούλγαρος στρατηγός άλλαξε τα δεδομένα, καθώς αποφάσισε να συνεχίσει τις επαναστατικές δραστηριότητες. Ο Ιβάτζης συγκέντρωσε στρατό και να συνεχίσει την επανάσταση, με στόχο να γίνει Τσάρος της Βουλγαρίας. Στην πλαγιά ενός απόκρημνου όρους, βρισκόταν το κτήμα των Τσάρων η Πρόνιστα.
Ήταν ωραία τοποθεσία και παράλληλα ήταν φυσικά προστατευμένη από μια στενή κλεισούρα. Υπήρχε μόνος ένας δρόμος που ανέβαινε στο κτήμα. Ακόμη και ένας μικρός αριθμός ανδρών ήταν αρκετός για να σταματήσει ολόκληρο στράτευμα. Εκεί είχε καταφύγει ο Ιβάτζης και είχε κατορθώσει να μαζέψει γύρω του αρκετό στρατό, με αποτέλεσμα να μην φοβάται την επίθεση του Αυτοκράτορα. Μόλις το έμαθε ο Βασίλειος έφυγε από την Αχρίδα αφήνοντας στην θέση του τον στρατηγό Ευστάθιο Δαφνομήλη. Ο βασιλιάς πήγε στην Διαβολή για να βρίσκεται πιο κοντά στην απόρθητη επαναστατημένη Βουλγαρική περιοχή.
Ο στρατηγός Δαφνομήλης ανέμενε πληροφορίες σχετικά με την περιοχή που είχε καταφύγει ο Ιβάτζης, από έναν αξιωματικό του στρατού, που υπηρετούσε στην Ρωμαϊκή αντικατασκοπεία. Με βάση τις πληροφορίες που έδωσε ο αξιωματικός στον στρατηγό, κάθε στρατιωτική επιχείρηση ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία, λόγω της φυσικής οχυρώσεως του κτήματος που βρισκόταν το Βουλγαρικό αρχοντικό. Τότε ο γενναίος Δαφνομήλης αποφάσισε να κινηθεί μόνος του σε μια αποστολή αυτοκτονίας. Σε αυτό το απονενοημένο διάβημα τον ακολουθούσαν και δύο αξιωματικοί της Ρωμαϊκής αντικατασκοπείας ο Νικήτας και ο Μιχαήλ Ιγερινός.
Ήταν παραμονές Δεκαπενταύγουστου. Οι τρεις Έλληνες στρατιωτικοί ήταν αποφασισμένοι να επιτύχουν την αποστολή τους, ενάντια σε κάθε λογική. Αυτή είναι και και το υπέρτατο Ελληνικό αξίωμα. Η αποστολή ήταν να συλλάβουν τον Βούλγαρο στρατηγό Ιβάτζη μέσα στο κτήμα του, και να τον οδηγήσουν στον Βουλγαροκτόνο. Ο Ιβάτζης ήταν περιστοιχισμένος από χιλιάδες στρατιώτες και αξιωματικούς. Παρά την αγριότητα ο Ιβάτζης ήταν "θεοσεβής". Αυτό ήταν εντελώς αντιφατικό με βάση τις σφαγές και τις καταστροφές που είχε προκαλέσει στους αθώους Έλληνες υπηκόους του imperium romanum, ως στρατηγός του τσάρου Σαμουήλ. Ο Βούλγαρος αξιωματούχος αποφάσισε να εορτάσει την ημέρα της Θεοτόκου (15 Αυγούστου) στο παλάτι της Πρόνιστας, με εξαιρετική μεγαλοπρέπεια.
Στα πλαίσια των εορτασμών σε μια επίδειξη δύναμης και εντυπωσιασμού κάλεσε μεταξύ άλλων και τους συγγενείς του στο αρχοντικό. Βασιλικά τους υποδέχθηκε και τους φιλοξένησε στο παλάτι του.
Το κτήμα έγινε μια μικρή πόλη εξαιτίας του αριθμού των προσκεκλημένων και του στρατεύματος. Ήταν 15 Αυγούστου του 1018 μ.Χ. Ο Ιβάτζης δεχόταν τις επευφημίες-συγχαρητήρια των αξιωματικών και των προσκαλεσμένων καθώς ετοίμαζε μια μεγαλοπρεπέστατη τελετή. Τότε έκπληκτοι οι στρατιώτες που φύλαγαν τα στενά που οδηγούσαν στο αρχοντικό, είδαν τρεις Έλληνες στρατιωτικούς που πλησίαζαν άφοβα προς το μέρος τους.
Οι φρουροί με απορία τους ρώτησαν τι ήθελαν. "Πηγαίνετε στον Ιβάτζη διέταξε επιτακτικά ο Ευστάθιος και πείτε του πως ο πατρίκιος και στρατηγός της Αχρίδας Δαφνομήλης, ήρθε να εορτάσει μαζί του." Ο Ιβάτζης έμεινε άφωνος από την απίστευτη είδηση. Πως ήταν δυνατόν ένας τόσο μεγάλος αντίπαλος του, να τον επισκεφτεί χωρίς να λάβει μέτρα προστασίας.
Ο Βούλγαρος υπέθεσε ότι ο Δαφνομήλης "επαναστάτησε" ενάντια στον Βασίλειο, καθώς ήταν αδύνατον να παραδοθεί οικειοθελώς στον αντίπαλο, τον οποίο πολεμούσε με τόσο σθένος επί δεκαετίες. Ο Ιβάτζης ήξερε ότι με σύμμαχο τον Δαφνομήλη θα άλλαζε υπέρ του τα δεδομένα και ότι θα έκανε μεγάλα επιτεύγματα. Ο Βούλγαρος υποδέχτηκε θερμά τον Έλληνα στρατηγό και αμέσως τον σύστησε στους σημαντικότερους άρχοντες. Στην συνέχεια πήγαν στην εκκλησία όπου τέλεσαν πανηγυρική θεία λειτουργία. Όταν τελείωσε η εκκλησία όλοι οι προσκαλεσμένοι κατευθύνθηκαν στις οικίες τους. Τότε ο Δαφνομήλης είπε στον Ιβάτζη ότι ήρθε για να εορτάσουν μαζί την Κοίμηση της Θεοτόκου, και για να σου μιλήσω.
Η αιτία που με φέρνει είναι σπουδαία και μυστική. Τότε πλέον ο Ιβάτζης ήταν πεπεισμένος πως ο Δαφνομήλης "πρόδωσε" τον Βουλγαροκτόνο. Ο Ιβάτζης πρόσταξε τους σωματοφυλακές του να αποσυρθούν και ενθουσιασμένος οδήγησε τον Δαφνομήλη σε ένα μικρό δάσος, όπου τα δέντρα ήταν τόσο πυκνά, που κανείς δεν τους έβλεπε. Όταν απομακρύνθηκαν οι δύο άνδρες, ο Ιβάτζης κατάλαβε ότι έπεσε σε παγίδα και προσπάθησε να βγάλει σπαθί του να αμυνθεί. Όμως με τρομερή ταχύτητα του επιτέθηκε ο Δαφνομήλης και τον έριξε κάτω κρατώντας τον καρφωμένο στο έδαφος. Ταυτόχρονα κρατά με το χέρι του κλειστό το στόμα του Ιβάτζη, για να μην καλέσει σε βοήθεια.
Την ίδια στιγμή μέσα από τα δέντρα πετιούνται ο Νικήτας και ο Μιχαήλ Ιγερινός. Ο Ιγερινός με ένα μαχαίρι τρύπησε δυνατά τα μάτια του Ιβάτζη και τον άφησε αόμματο. Ο Ιβάτζης με τα μάτια τρυπημένα, το στόμα φιμωμένο, σχεδόν αναίσθητος και αιμόφυρτος βρέθηκε δεμένος στα χέρια των αντιπάλων του. Τότε ο στρατηγός Δαφνομήλης έδωσε εντολή να πάρουν τον αόμματο και να κατευθυνθούν στον πύργο. Οι τρεις Έλληνες πηγαίνουν πίσω στο παλάτι, και με τόλμη περνούν από μέσα από την αυλή, εμπρός σε όλους τους σωματοφύλακες και τους στρατιώτες, οι οποίοι άναυδοι έβλεπαν το παράδοξο και απίστευτο γεγονός.
Ανάμεσα στους προσκαλεσμένου και στο στράτευμα ταχύτατα διαδόθηκε η θλιβερή είδηση. Τύφλωσαν τον Ιβάτζη. Το κτήμα των Τσάρων απέκτησε πολεμική χροιά. Από παντού καταφθάνουν οπλισμένοι Βούλγαροι και περικυκλώνουν τους Έλληνες, φωνάζοντας "Σκοτώστε τους, Θάνατος στους προδότες." Μερικοί έφεραν πίσσα, ξύλα και άχυρα, για να τους κάψουν ζωντανούς. Από το παράθυρο ο στρατηγός Δαφνομήλης κοίταζε ατάραχα το εξαγριωμένο πλήθος. "Εδώ. Η θα νικήσουμε η θα πεθάνουμε", είπε στους Έλληνες αξιωματικούς. Τότε βγήκε στο παράθυρο αψηφώντας τις πέτρες και τις σαΐτες που ερχόταν εναντίον του και ζήτησε να μιλήσει.
Απευθυνόμενος στους Βούλγαρους τους είπε : "Τον άρχοντα σας δεν τον τύφλωσα από προσωπικό μίσος. Ποιος από σας είναι τόσο ανόητος που νομίζει ότι ήρθα με δική μου πρωτοβουλία να αντιμετωπίσω τόσο επικίνδυνες καταστάσεις ; Είμαι εδώ διότι με έστειλε ο αυτοκράτορας. Εκτελώ διαταγές. Αν αποφασίσετε να μας σκοτώσετε, ο Βασίλειος θα εκδικηθεί για τον θάνατο μας, και για κάθε έναν από εμάς θα σκοτώσει χιλιάδες Βούλγαρους."
Στο άκουσμα και μόνον του Βουλγαροκτόνου έντρομοι εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια αντιστάσεως. Τους κυρίευσε δέος και πανικός ενθυμούμενοι την μάχη του Κλειδιού πριν από τέσσερα χρόνια (29/7/1014). Αμέσως οι περισσότεροι Βούλγαροι άρχισαν να αποχωρούν. Λίγο αργότερα συγκλονισμένοι από το αναπάντεχο γεγονός, κάλεσαν τον στρατηγό Δαφνομήλη και του είπαν πως υποτάσσονται στον Έλληνα Βασιλιά και παραιτούνται από κάθε αντίσταση, με την προυπόθεση ο Αύγουστος να τους δώσει αμνηστία. Και τότε έγινε κάτι πρωτάκουστο στην παγκόσμια ιστορία.
Οι τρεις τολμηροί Έλληνες κατέβηκαν από το δωμάτιο όπου είχαν κλειστεί, μεταφέροντας τον τυφλωμένο Ιβάτζη, και εξήλθαν χωρίς να τολμήσει να τους επιτεθεί κανείς. Έφυγαν εντελώς ανενόχλητοι !!! Στις 16 Αυγούστου 1018 ο Βουλγαροκτόνος δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό το οποίο έβλεπε. Οι τρεις Έλληνες αξιωματικοί κρατούσαν στα χέρια τους αόμματο, τον Βούλγαρο στρατηγό Ιβάτζη.
Ο αυτοκράτορας διόρισε στρατηγό του θέματος του Δυρραχίου τον Δαφνομήλη και του χάρισε όλη την περιουσία του Ιβάτζη.
Για πολλοστή φορά βλέπουμε ότι ο Ιησούς Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος ευλογούν και επιτρέπουν την νόμιμη άμυνα στο Ελληνικό έθνος. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα επέτρεπε η Παναγία την ημέρα που εορτάζουν άπαντες οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί την κοίμηση της, να συλλάβουν οι Έλληνες τον Ιβάτζη και να τον τυφλώσουν.
Επίσης δεν θα άφηνε να πολεμήσουν οι Έλληνες για να πάρουν πίσω από τους Αγαρηνούς το Άγιο Μανδήλιο στις 15 Αυγούστου με τον στρατηγό Κουρκουά. Στις 15 Αυγούστου εισήλθε νικητής ο Αργαλέος θάνατος των Σαρακηνών στην Κωνσταντινούπολη, για να γίνει αυτοκράτορας. Ο Αλλοδαπός-ευνούχος και πολιτικός Ιωσήφ Βρίγγας είχε προβάλει ένοπλη αντίσταση, με σκοπό να εμποδίσει την άνοδο στον Ρωμαϊκό θρόνο του μεγάλου Έλληνα στρατηλάτη.
Στις 15 Αυγούστου 1003 είχε εισβάλει ο τσάρος Σαμουήλ με το στρατό του στην Αδριανούπολη και μεταξύ πολλών άλλων οι Βούλγαροι έπαιρναν τα νεογέννητα από τις Ελληνίδες μητέρες και τα έριχναν με πολύ δύναμη επάνω στους τοίχους των σπιτιών και τα σκότωναν. Εν τούτοις γιατί οι Έλληνες δεν ήταν μέτοχοι του Διονυσιακού πολιτισμού, στις 15/8/1018 τους αξίωσε η Παναγία μετά από αμυντικούς πολέμους να λυτρωθούν από τα φοβερά μαρτύρια. (1)
Υποστηρίξτε το εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress. Ακόμη και με 2 ευρώ τον μήνα. Η οικονομική ανεξαρτησία κάθε Μέσου Μαζικής Ενημερώσεως είναι το βασικό πρόβλημα για την επιβίωση του και για την ανεξαρτησία του.
Το Mytilenepress είναι αποδεδειγμένα και εντελώς ενάντια στον Διονυσιακό πολιτισμό χωρίς συμβιβασμούς. Για αυτό δεν είναι ενταγμένο σε κανένα κόμμα-φορέα και σχηματισμό για να χρηματοδοτείτε.
Το περιοδικό μας έχει έσοδα αποκλειστικά από τις δωρεές των αναγνωστών του καθώς δεν έχει καμία διαφήμιση. Βασικός στόχος είναι να παραμείνει το Mytilenepress. ανεξάρτητο-πατριωτικό και να συμβάλει τα μέγιστα κατά την κορύφωση του υβριδικού πολέμου.
Ο μοναδικός τρόπος για την επίτευξη αυτού του σκοπού είναι η ΔΙΚΗ σας υποστήριξη. Με ελάχιστη συμμετοχή 2 ευρώ το μήνα ή την εφάπαξ δωρεά σας όταν και όποτε κρίνεται ότι την αξίζει το ηλεκτρονικό περιοδικό Mytilenepress, θα συμμετέχετε ενεργά στην διατήρηση ενός μέσου ενημέρωσης που κατά γενική ομολογία έχει προσφέρει τα μέγιστα στην περίοδο των υβριδικών απειλών και της Εθνικής επιβιώσεως. με ειδικές εργασίες ο Γεωστρατηγικής-Γεωπολιτικής, Ιστορίας και επιβίωσης από τις υβριδικές απειλές. Υποστηρίξτε το Mytilenepress με μια μικρή δωρεά. ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ (ΕΛΤΑ ΙΒΑΝ GR : 10010439601). ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΕΔΩ.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν. Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους να πιστεύουν όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου