Από το 2022, το Αζερμπαϊτζάν του Ιλχάμ Αλίεφ έχει αλλάξει κατεύθυνση και έχει γίνει πλέον ο νέος στρατηγικός σύμμαχος της Ρωσίας και του Ιράν. Με την έγκυρη υποστήριξη του Μινσκ στα παρασκήνια.
Ποιος θα το φανταζόταν. Από το 2022, το Αζερμπαϊτζάν του Ιλχάμ Αλίεφ έχει αλλάξει κατεύθυνση και έχει γίνει πλέον ο νέος στρατηγικός σύμμαχος της Ρωσίας και του Ιράν. Με την έγκυρη υποστήριξη του Μινσκ στα παρασκήνια. Και τα καλύτερα έρχονται, γιατί υπάρχουν ακόμα πολλές εκπλήξεις.
Η καθοριστική συνάντηση, σε τέλειο καυκάσιο στυλ
Η συνάντηση μεταξύ Πούτιν και Αλίεφ στις 18 Αυγούστου πέρασε πολύ στο ραντάρ, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια συνάντηση πολύ υψηλού επιπέδου στην οποία, μετά από χρόνια επίπονης δουλειάς, τέθηκε ο τελευταίος λίθος για τη δομική ενίσχυση του Βορρά-Νότου. διαδρομή μεταξύ Ρωσίας και Ιράν.
Από τις δηλώσεις των δύο προέδρων προέκυψε ότι:
– Η Ρωσία προωθεί την πολύπλευρη και φιλική ανάπτυξη του Αζερμπαϊτζάν και τις αμοιβαίες σχέσεις·
– Ο ρωσικός και ο αζερικάνικος πολιτισμός βρίσκονται σε συνεχή επαφή και ανταλλαγή, με την ενίσχυση της λαϊκής διπλωματίας, των μελετών και της ιστορικής αναζωογόνησης·
– Η συνεργασία των δύο χωρών θα οδηγήσει σε νέες επίσημες συμφωνίες, με υπογραφή διαφόρων εγγράφων, στον οικονομικό και… στρατηγικό τομέα!
Αυτό το τελευταίο σημείο είναι μείζονος σημασίας, διότι υποδηλώνει την κοινή επιθυμία να δημιουργηθεί μια αμυντική ασπίδα στον διάδρομο Βορρά-Νότου και αποτελεί μέρος αυτής της στρατηγικής εδραίωσης του Rimland που είναι θεμελιώδης για ολόκληρο το ευρασιατικό μπλοκ και, ευρύτερα, για ένα πολυπολικό κόσμος.
Φανταστείτε τη γεωγραφία αυτού που συμβαίνει: Ρωσία και Ιράν κόβουν τον Καύκασο στη μέση, δημιουργώντας ένα φράγμα μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και της Κασπίας Θάλασσας που αναγκάζει το δυτικό μέτωπο να υποχωρεί όλο και περισσότερο.
Αυτό είναι πιθανό να προκαλέσει (αυτές είναι μερικές πιθανές προβλέψεις) μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα:
– Η Γεωργία θα τεθεί υπό τεράστια πολιτική και εμπορική πίεση. Είναι ήδη αντικείμενο συνεχούς αποσταθεροποίησης και προσπαθειών για έγχρωμες επαναστάσεις από Αμερικανούς και Βρετανούς ξένους πράκτορες και βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό στη λαβή της σοβαρής θεσμικής αστάθειας. Είναι, ωστόσο, μια στρατηγικής σημασίας χώρα για να διασφαλίσει τη σταθερότητα του ευρασιατικού μπλοκ και τον έλεγχο των θαλασσών του Καυκάσου. είναι επίσης η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό κρυπτονομισμάτων blockchain και συμπληρωματικών νομισμάτων και έχει μεγάλο αριθμό διακομιστών και λειτουργικών βάσεων που σχετίζονται με την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο και την κυβερνο-πληροφορία. Επιπλέον, υπάρχει το ιστορικό ζήτημα: οι Γεωργιανοί είναι ένας ευρασιατικός λαός από μόνος τους και, κατά συνέπεια, η λύτρωση από μια μακροπεριφερειακή και πολυπολική προοπτική είναι ένας στόχος που είναι απίθανο να μείνει στο πίσω μέρος. Η Γεωργία θα μπορούσε τότε να βρεθεί κάτω από τέτοια πίεση που δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί την αμερικανική παρέμβαση. Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να δοκιμάσουν τα πάντα για να προκαλέσουν πραξικόπημα ή εμφύλιο πόλεμο και να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα σε σημείο να ζητήσουν στρατιωτική επέμβαση με το πρόσχημα του «ρωσικού κινδύνου». Σε κάθε περίπτωση, οι προοπτικές της Γεωργίας στενεύουν και στενεύουν και οι κυβερνώντες μαζί με τον λαό θα πρέπει σύντομα να κάνουν σημαντικές επιλογές.
– Η Τουρκία, το στρατηγικό κλειδί για τη Μεσόγειο, θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα ακόμη ισχυρότερο και πιο διεκδικητικό ανατολικό μπλοκ. Αυτό θα συνεπάγεται τον επείγοντα χαρακτήρα μιας νέας διπλωματίας με το Αζερμπαϊτζάν και την επίλυση των υφιστάμενων διαφορών, ιδίως όσον αφορά τους Κούρδους και τους Αρμένιους. Αυτή η κίνηση θα μπορούσε να ωθήσει την Τουρκία στην πολύ λεπτή φάση που περνά αυτή τη στιγμή της σταδιακής χειραφέτησης από την επιρροή του ΝΑΤΟ, υπέρ μιας μεγαλύτερης συνεργασίας με τις Ανατολικές Δυνάμεις και ειδικότερα τους BRICS+ και SCO. Φυσικά, η Τουρκία θα βρισκόταν σε εμπορική μειονεκτική θέση, επομένως θα πρέπει να σπεύσει σε διπλωματικές λύσεις.
– Η Αρμενία, υπό αυτή την έννοια, θα μπορούσε να γίνει ένα ακόμη πιο προβληματικό σημείο καμπής. Η δυτική παρέμβαση είναι αρκετά ισχυρή που δεν μπορεί να βρεθεί πραγματική διπλωματική λύση. Είναι επίσης αλήθεια ότι ένα μεγάλο μέρος της «ακεραιότητας» της Αρμενίας βρίσκεται στην ισορροπία μεταξύ Γεωργίας και Τουρκίας, οι οποίες βρίσκονται και οι δύο υπό την αμερικανική τροχιά. Αν χαλάσει η γεωργιανή σταθερότητα, τι θα συνέβαινε στην Αρμενία; Ούτε πρέπει να υποτιμήσουμε το ζήτημα των Αρμενίων Χριστιανών, μια πολύ λεπτή διαμάχη που, από διεθνή σκοπιά, δεσμεύει σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές όλων των εμπλεκόμενων χωρών και είναι η αιτία για πιθανές νέες παρεμβάσεις από διεθνείς φορείς.
– Πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα. Είναι αλήθεια ότι το Αζερμπαϊτζάν δεν έχει πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά μάλλον στην Κασπία Θάλασσα, αλλά είναι εξίσου αλήθεια ότι η εξασφάλιση μεγαλύτερης στρατηγικής πίεσης στο νοτιοανατολικό μέτωπο της Μαύρης Θάλασσας θα σήμαινε ένα πλεονέκτημα για τη Ρωσία , και παράπλευρα και το Ιράν, όσον αφορά τη θαλάσσια υπεροχή της περιοχής. Αυτό δεν είναι μικρό πλεονέκτημα, γιατί δεν είναι μόνο θαλάσσιος χώρος, αλλά και εναέριος χώρος και πρόσβαση σε πρωτογενείς πόρους.
Ο Πρόεδρος Aliyeh, από την πλευρά του, επανέλαβε ότι ο φιλικός χαρακτήρας των σχέσεων Ρωσίας-Αζερμπαϊτζάν διέρχεται από μια κοινή δέσμευση για σταθερότητα στον Νότιο Καύκασο από στρατιωτική άποψη και από το αυξημένο εμπόριο φυσικού αερίου και πρώτων υλών.
Το διόλου ευκαταφρόνητο προηγούμενο με τη Λευκορωσία
Όπως είναι ήδη γνωστό, το δυτικό μπλοκ πρόσφατα προκάλεσε και απείλησε για άλλη μια φορά τη Λευκορωσία. Μετά το περιστατικό, ο πρόεδρος Λουκασένκο απηύθυνε έκκληση στον Βλαντιμίρ Πούτιν να επαναλάβει την κοινή στρατηγική επέμβασης σε περίπτωση παράτασης της ουκρανικής σύγκρουσης.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η επίσκεψη του Πούτιν στο Αζερμπαϊτζάν έγινε μετά από συνομιλίες με τον Λουκασένκο.
Τον Μάιο του τρέχοντος έτους, ο Λουκασένκο πραγματοποίησε επίσημη κρατική επίσκεψη στο Μπακού για να αναδιαμορφώσει τις διμερείς συμφωνίες με το Αζερμπαϊτζάν, θέλοντας να ενισχύσει και να επεκτείνει τη συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Πολλές άλλες επισκέψεις είχαν ήδη πραγματοποιηθεί: το 2007, το 2010, το 2013, το 2015, το 2016 και το 2021.
Πρέπει να σημειωθεί ότι τόσο ο Λουκασένκο όσο και ο Αλίγιε είναι ισχυρές και αυτάρκεις φιγούρες, και οι δύο έχουν χάρισμα και μεγάλη εμπιστοσύνη από τον πληθυσμό, κάτι που εγγυάται σταθερότητα στο πολιτικό, χρηματοπιστωτικό και οικονομικό σύστημα, καθώς και κάποια ώθηση στην ανάπτυξη.
Το Μινσκ πάντα υποστήριζε την εδαφική ακεραιότητα του Αζερμπαϊτζάν και έχει επανειλημμένα προτείνει διάφορες πρωτοβουλίες για την επίλυση της σύγκρουσης του Καραμπάχ, χωρίς δυστυχώς ποτέ να δοθεί συνέχεια από την αρμενική κυβέρνηση. Όταν μετά την περιφερειακή κλιμάκωση, ο Αρμένιος πρόεδρος Πασινιάν προσπάθησε επανειλημμένα να στριμώξει το Μπακού με τον CSTO, ήταν ο Λουκασένκο που έβαλε την Αρμενία στη θέση του.
Για να το καταλάβουμε καλύτερα: όσον αφορά το εμπόριο, το Μινσκ και το Μπακού έχουν υπογράψει περισσότερες από 120 συνθήκες και συμφωνίες σε διάφορους τομείς, εταιρείες του Αζερμπαϊτζάν συμμετέχουν στο Λευκορωσικό Universal Commodity Exchange (BUTB) και έχουν οργανώσει διάφορα εμπορικά φόρουμ. Μόνο το περασμένο έτος, ο καθαρός εμπορικός κύκλος εργασιών διπλασιάστηκε μαθηματικά. Το Αζερμπαϊτζάν είναι ένας από τους κύριους προμηθευτές φρούτων και λαχανικών στην αγορά της Λευκορωσίας, χάρη που επιστρέφεται από τη Λευκορωσία, η οποία είναι ο κύριος εξαγωγέας της αγροτοβιομηχανίας, με πολύ υψηλές τεχνολογικές δυνατότητες. Η Λευκορωσία έχει επίσης επενδύσει σημαντικά στο Αζερμπαϊτζάν στην ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών και των μεταφορών, καθώς και στον αμυντικό τομέα, όπου έχει ανοίξει αεροδρόμια και αρκετές βαλλιστικές εγκαταστάσεις. Ένας τομέας, ο τελευταίος, στον οποίο ο Λουκασένκο έχει επανειλημμένα τονίσει την ανάγκη για ηγεσία του Αζερμπαϊτζάν στον Νότιο Καύκασο.
Στο πλαίσιο των δυτικών κυρώσεων, των προσπαθειών αποκλεισμού της Λευκορωσίας στο εμπόριο, την οικονομία και την τεχνολογία, η σημασία της εταιρικής σχέσης μεταξύ Μινσκ και Μπακού παραμένει ένδειξη ρήξης της πίεσης από εχθρικές οντότητες. Με διορατικότητα και πραγματισμό, οι δύο χώρες έχουν θέσει στρατηγικούς στόχους που επιδιώκουν αδιάλλακτη για το εθνικό συμφέρον.
Τώρα, επανάληψη: η συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Λευκορωσίας για τη διασφάλιση της σταθερότητας του Καυκάσου συνδέεται εύκολα όχι μόνο με τα αντίστοιχα εμπορικά τους συμφέροντα, αλλά και με την ανάγκη να ενισχυθεί η περιοχή του Καυκάσου και να διατηρηθεί ισχυρό το ευρασιατικό μπλοκ. Μια σταθερότητα για την οποία ωφελούνται όλοι, όχι μόνο η Ρωσία και το Ιράν.
Μια τέλεια βοήθεια που φτάνει την κατάλληλη στιγμή, λίγο πριν ανοίξει ο μήνας Σεπτέμβριος, ο οποίος ήδη αναμένεται να είναι πολύ καυτός: το Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ στο Βλαδιβοστόκ θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την τελική συμφωνία για την είσοδο πολλών νέων χωρών στο BRICS+, πρελούδιο σε μια συμφωνία BRICS + SCO, που θα σήμαινε μόνο ένα πράγμα για τη Δύση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου