Δεν πυροβολούμε κατά ασθενοφόρων... Σε αυτή την περίπτωση οι αριστερές ομάδες και όλοι αυτοί που χρησιμοποίησαν τους δύστυχους Παλαιστίνιους προσποιούμενοι ότι πολεμούν σε έναν άνισο αγώνα μέχρι το θάνατο του τελευταίου Παλαιστινίου και δίνοντας τους εαυτούς τους το τέλος της «σιωνιστικής οντότητας» σύμφωνα με στη γλώσσα των Ιρανών μουλάδων που οι ίδιοι έχουν δείξει κάποια ελαττώματα.
Στον πολυπολικό κόσμο που αναδύεται, ο κοινός εχθρός είναι ο υπεριμπεριαλισμός που δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο όλο και περισσότερο, αλλά όλοι όσοι ενδιαφέρονται για το τέλος αυτού του εχθρού είναι Δεν είναι οι ίδιοι της ίδιας φύσης στην αντιπαράθεση και θα πρέπει να σκεφτόμαστε προσεκτικά αυτές τις αντιφάσεις κάθε στιγμή εκπέμποντας παντού μια επιθυμία για ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη καθώς και κυριαρχία προς το συμφέρον όλων των λαών.
Προς το παρόν ο πόθος για θάνατο φαίνεται να επικρατεί επικίνδυνα για την κακοτυχία κάθε λαού, όπως και οι ισραηλινοί εθνικιστές φανατικοί, που με τον ίδιο τρόπο αρνούνται κάθε διαπραγμάτευση και εξασκούν την απρόσκοπτη φυγή από την οποία βλέπουμε ότι η τελική επιλογή του είναι η «αποκάλυψη».
Προς το παρόν, όλοι τους έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια εμφάνιση δύναμης για τις ΗΠΑ και τον Νετανιάχου, μια τραγική καταστροφή για τη Χαμάς, και η παλαιστινιακή οργάνωση, όπως λέει το άρθρο, είναι η ίδια οικονομικά υποτελής στις ΗΠΑ…Όπως και η Γαλλία… Ωστόσο, αυτό. Το άρθρο είναι πιο σαφές από αυτό, αναφέρει μια εμπειρία των λαών του Νότου και της Μέσης Ανατολής που θα ξέρουν πώς να τοποθετηθούν στον απόηχο της Κίνας και των λαών που έχουν την εμπειρία του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και που ξεκινούν από καθιστώντας τους φορείς υπεύθυνους, να δημιουργήσουμε ένωση γύρω από τα συμφέροντα του λαού με σκοπό τη διαπραγμάτευση μεταξύ των ενδιαφερομένων, και ως εκ τούτου είναι ένα μήνυμα ελπίδας για όλους τους ανθρώπους ακόμη και αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους ωφελούμενους αυτής της επιθυμίας για θάνατο. (σημείωση και μετάφραση από την Danielle Bleitrach για το histoireetsociete)
από τον Ramzy Baroud Στο Facebook Twitter Reddit Email
Εικόνα από το Planet Volumes.
Η Διακήρυξη του Πεκίνου: Πώς η κινεζική διπλωματία ένωσε τις παλαιστινιακές ομάδες
Η κινεζική διπλωματία πέτυχε για άλλη μια φορά στην πράξη της.
Φιλοξενώντας την ιστορική υπογραφή μιας συμφωνίας ενότητας μεταξύ 14 παλαιστινιακών πολιτικών κομμάτων στο Πεκίνο στις 23 Ιουλίου, η Κίνα έδειξε για άλλη μια φορά την ικανότητά της να διαδραματίζει παγκόσμιο ρόλο ως μεσολαβητής της ειρήνης.
Για χρόνια, η Κίνα επιχειρεί να παίξει ρόλο στην πολιτική της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα στην πιο διαρκή κρίση της περιοχής, την ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης.
Το 2021, η Κίνα ανακοίνωσε το σχέδιο τεσσάρων σημείων της, με στόχο την «συνολική, δίκαιη και μόνιμη» επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος.
Το αν το ίδιο το σχέδιο ήταν εφικτό ή όχι είχε μικρή σημασία, γιατί ούτε η ισραηλινή κυβέρνηση ούτε η Παλαιστινιακή Αρχή ήταν πρόθυμοι να εγκαταλείψουν την Ουάσιγκτον, η οποία είχε κυριαρχήσει στη διπλωματία της Μέσης Ανατολής για δεκαετίες.
Για τους Ισραηλινούς, τα συμφέροντά τους βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στην ιστορική τους συμμαχία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία είχε ως αποτέλεσμα πολύ γενναιόδωρα προγράμματα βοήθειας, στρατιωτική υποστήριξη και πολιτική υποστήριξη.
Όσον αφορά την Παλαιστινιακή Αρχή, από τη δημιουργία της το 1994, περιστρέφεται σε μεγάλο βαθμό γύρω από τη σφαίρα της εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών.
Με την πάροδο του χρόνου, οι Παλαιστίνιοι ηγέτες εξαρτώνται ακόμη περισσότερο από την αμερικανική-δυτική οικονομική βοήθεια και επικύρωση. Έτσι, το να επιτραπεί στην Κίνα να λυγίσει τους διπλωματικούς της μυς στη Μέση Ανατολή, σε βάρος των Ηνωμένων Πολιτειών, θα θεωρηθεί ως παραβίαση της σιωπηρής συμφωνίας μεταξύ Ουάσιγκτον και Ραμάλα.
Ως εκ τούτου, οι κινεζικές προσπάθειες δεν απέφεραν τίποτα απτό.
Όμως η επιτυχία της Κίνας στον τερματισμό μιας επταετούς ρήξης μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν επανέφερε το Πεκίνο ως ισχυρό νέο μεσολαβητή, σε μια περιοχή γνωστή για τις παρατεταμένες και διαστρωμένες συγκρούσεις της.
Ο τελευταίος φρικτός πόλεμος στη Γάζα έχει τονίσει τον πιθανό ρόλο της Κίνας στην Παλαιστίνη και στην περιοχή γενικότερα.
Για χρόνια, η Κίνα προσπαθεί να εξισορροπήσει τον ιστορικό της ρόλο ως παγκόσμιου ηγέτη, με επιρροή και αξιοπιστία στον Παγκόσμιο Νότο, και τα οικονομικά της συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένων αυτών του Ισραήλ.
Αυτή η ισορροπία άρχισε να διαβρώνεται αμέσως μετά την έναρξη του πολέμου.
Ο κινεζικός πολιτικός λόγος για τον πόλεμο ήταν αφοσιωμένος στα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού και στον ιστορικό αγώνα του για ελευθερία και δικαιοσύνη.
Η παραπάνω αντίληψη υπογραμμίστηκε στα λόγια του Πρεσβευτή της Κίνας στον ΟΗΕ, Fu Cong, όταν είπε ότι «η ίδρυση ανεξάρτητου κράτους είναι αναμφισβήτητο εθνικό δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού, που δεν υπόκειται σε ερωτήσεις ή διαπραγματεύσεις.
Αυτή η γλώσσα, η οποία έφτασε να καθορίσει την ισχυρή στάση της Κίνας ενάντια στον πόλεμο, τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την επείγουσα ανάγκη για κατάπαυση του πυρός, συνέχισε να εξελίσσεται.
Στις 22 Φεβρουαρίου, ο εκπρόσωπος της Κίνας στη Χάγη, Ma Xinmin, δήλωσε ότι «στην επιδίωξη του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση, η χρήση βίας από τον παλαιστινιακό λαό για να αντισταθεί στην ξένη καταπίεση (…) είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα που θεμελιώνεται στο διεθνές δίκαιο . Η δήλωσή του έγινε κατά τη διάρκεια της τέταρτης ημέρας των δημόσιων ακροάσεων που διοργάνωσε το ICJ για την αντιμετώπιση της επί δεκαετίες κατοχής της Παλαιστίνης από το Ισραήλ.
Οι προσπάθειες της Κίνας και άλλων χωρών απέδωσαν καρπούς, καθώς το ICJ εξέδωσε τη συμβουλευτική του γνώμη στις 19 Ιουλίου, δηλώνοντας ότι η «συνεχιζόμενη κατάχρηση της θέσης του ως δύναμη κατοχής» από το Ισραήλ και η «συνεχής απογοήτευση του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση, παραβιάζουν τις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου.
Σε αυτό το πλαίσιο υπογράφηκε η «Διακήρυξη του Πεκίνου για τον τερματισμό της διαίρεσης και την ενίσχυση της παλαιστινιακής εθνικής ενότητας».
Η συμφωνία δεν ήταν ένα απλό έγγραφο, παρόμοιο με αυτά που είχαν υπογραφεί μεταξύ αντίπαλων παλαιστινιακών κομμάτων στο παρελθόν. Πρότεινε μια πρωτοβουλία τριών βημάτων που περιλαμβάνει μια «ολοκληρωτική και διαρκή κατάπαυση του πυρός στη Γάζα», ακολουθούμενη από ένα σχέδιο διακυβέρνησης μετά τη σύγκρουση, το οποίο βασίζεται στην αρχή «Οι Παλαιστίνιοι κυβερνούν την Παλαιστίνη».
Το τελικό στάδιο στοχεύει σε μακροπρόθεσμη ειρήνη, η οποία απαιτεί ευρεία συμμετοχή περιφερειακών και διεθνών παραγόντων. Με άλλα λόγια, πρόκειται για τον τερματισμό της κυριαρχίας μιας και μόνο χώρας στο μέλλον της Παλαιστίνης και του λαού της.
Σίγουρα θα υπάρξουν προσπάθειες να υπονομευτούν ή ακόμα και να ακυρωθούν οι κινεζικές προσπάθειες. Υπάρχουν όμως λόγοι που μας δίνουν την ελπίδα ότι η διπλωματική ώθηση της Κίνας θα μπορούσε, στην πραγματικότητα, να χρησιμεύσει ως βάση για μια αλλαγή στη στάση του κόσμου απέναντι στη δικαιοσύνη και την ειρήνη στην Παλαιστίνη.
Το γεγονός ότι χώρες της Δυτικής Ευρώπης όπως η Ισπανία, η Νορβηγία και η Ιρλανδία έχουν αναγνωρίσει την Παλαιστίνη δείχνει ότι η δυτική διπλωματία που κυριαρχείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες καταρρέει.
Επιπλέον, ο αυξανόμενος ρόλος του Παγκόσμιου Νότου στην υποστήριξη του παλαιστινιακού αγώνα υποδηλώνει μια άλλη σεισμική μετατόπιση.
Από την υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο , μεγάλο μέρος του κόσμου έχει παραμεριστεί από τον αγώνα στην Παλαιστίνη. Αυτό δεν ισχύει πλέον σήμερα.
Ο αυξανόμενος ρόλος της Κίνας στην πολιτική της Παλαιστίνης και της Μέσης Ανατολής συνοδεύεται από την αλλαγή της παγκόσμιας δυναμικής και το πρακτικό τέλος του παραδοσιακού ρόλου των Ηνωμένων Πολιτειών ως «έντιμου μεσολαβητή της ειρήνης».
Ο πόλεμος στη Γάζα έδωσε στην Κίνα την ευκαιρία να παίξει το ρόλο του υπερασπιστή της Παλαιστίνης. Αυτό έδωσε στο Πεκίνο την αξιοπιστία να επιτύχει την πιο ολοκληρωμένη συμφωνία μεταξύ των παλαιστινιακών ομάδων.
Ο χρόνος θα δείξει αν η συμφωνία θα εφαρμοστεί ή θα ματαιωθεί. Αλλά το γεγονός παραμένει ότι η Κίνα είναι πλέον επίσημα μεσολαβητής ειρήνης στην Παλαιστίνη και, για τους περισσότερους Παλαιστίνιους, αξιόπιστος. Ιστορία και Κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου